บทที่ 2 งานประมูล

ณ.ตึกสูงราวสามสิบชั้นใจกลางเมือง

“หกสิบห้าล้านครั้งที่หนึ่ง”

“หกสิบห้าล้านครั้งที่สอง”เสียงพิธีกรสาว กล่าวขึ้นบนเวทีน้ำเสียงไพเราะฉะฉาน

“เจ็ดสิบล้านครับ”สิ้นเสียงทุ้มเข้ม ของ ‘มาร์วิน’ ผู้ประมูลหมายเลขสองแปร่งออกมา แน่นอนว่าทุกสายตาในงานประมูลบ้านพักตากอากาศสุดหรูริมทะเลสาบ ต้องหันไปจับจ้องมองหาเจ้าของเสียง

“เจ็ดสิบล้านครั้งที่หนึ่งค่ะ”เสียงไพเราะเอ่ยบนเวทีต่อ แต่เพียงไม่กี่วินาทีก็มีเสียงของผู้ประมูลดังขึ้นอีกครั้ง

“เจ็ดสิบห้าล้านครับ”หนุ่มธุรกิจหน้าใหม่ไฟแรงอย่าง ‘โอเว่น’ ผู้ประมูลหมายเลขหนึ่งเสนออัพราคาเพิ่มขึ้นอีกห้าล้าน จากที่ได้ยินมาร์วินเสนอราคาต่อจากเขา

ตอนนี้ทุกคนในงานต่างฮือฮากับราคาประมูลที่เพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก รู้สึกได้เลยว่าผู้ประมูลทั้งคู่เสนอราคาไม่น้อยหน้ากันเลยทีเดียว

“เจ็ดสิบห้าล้านครั้งที่หนึ่งค่ะ”

“เจ็ดสิบห้าล้าน…”

“แปดสิบล้านครับ”พิธีกรยังไม่ทันจะพูดจบ ผู้ประเมินหมายเลขสองอย่างมาร์วินก็พูดแทรกขึ้นมาพร้อมกับชูป้ายหมายเลขผู้ประมูล

“โห เพื่อนพี่รัน ต้องรวยขนาดไหนเนี่ย”

สาวตาคมเรียวสวยผิวขาวอย่างฮันน่าสาดสายตาจ้องมองมาร์วินที่อยู่ไม่ไกลกัน แล้วพูดขึ้นเบา ๆ หลังจากที่เธอได้ยินราคาประมูล

“หล่ออย่างกับชายในฝันเลยเนอะ อันดา แกว่าไหม”ฮันน่าใช้มือสะกิดเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างกัน แทบไม่ละสายตาจากหนุ่ม

อันดาเจ้าของชื่อเอียงคอชำเลืองตามองเล็กน้อย ก่อนจะตอบฮันน่าหน้านิ่ง ราวกับไม่สนใจใด ๆ กับความหล่อเหลาของเพศตรงข้ามตามเคย

“อือ ก็งั้น ๆ หน้าตาดูเจ้าชู้เงียบ”

คำตอบของอันดา ทำให้ฮันน่าไม่แปลกใจเลยที่อันดาจะไม่มีแฟนสักที ขนาดอาร์ตเพื่อนร่วมคณะและหนุ่มหล่อ ๆ ดีแสนดีเข้ามาจีบ อันดาก็แทบจะไม่เหลียวมอง

“ว้าววว แปดสิบล้านครั้งที่หนึ่งค่ะ”

“…”

“แปดสิบล้านครั้งที่สอง”

“…”

“และ…แปดสิบล้านครั้งที่สามค่าาาา”

“ขอแสดงความยินดีกับผู้ประเมินหมายเลขสองด้วยค่ะ”

สิ้นเสียงของพิธีกรจบลงบนเวที ทุกคนภายในงานต่างพากันปรบมือแสดงความยินดีกับเจ้าของบ้านพักตากอากาศสุดหรูนี้

ต่างกับคนชนะการประมูลที่รีบรนเดินออกจากงาน ฮันน่ายกมือขึ้นเกาหัวตัวเองหย็อยๆ เมื่อเห็นมาร์วินเดินออกไปจากงานด้วยความเร่งรีบ อย่างไม่ทราบสาเหตุ ทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้ ยังนั่งเสนอราคาประมูลเดือดเป็นไฟกับคู่แข็งอยู่เลย พอชนะการประมูลก็ดันเดินออกไปอย่างดื้อๆ

“อะไรของเขาว่ะ ประมูลชนะแล้วก็เดินออกไปดื้อๆแบบนี้เนี่ยนะ”

“เอาน่า อย่าไปสนใจเลย” อันดาบอกกับเพื่อนของเธอ ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ เพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ

แต่ยังไม่ทันจะเดินถึงห้องน้ำ นัยน์ตากลมแป๋วของเธอก็เหลือบไปเห็นคนตัวสูงที่รีบรนเดินออกจากงานมาเมื่อไม่นานนี้

ร่างบางชะงักหยุดนิ่ง ส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำทำกิจธุระส่วนตัว แล้วเดินกลับเข้าไปภายในงานประมูล ที่กำลังจะเริ่มประมูลบ้านพักตากอากาศหลังต่อไป

“คิดไว้ไม่ผิด ว่าต้องเจ้าชู้”อันดาพูดคนเดียว กลอกตามองบน นี่คงจะเป็นสาเหตุที่เธอโสด ความสนุกของผู้ชายคงจะเป็นการควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแล้วก็เทแบบนี้สินะ เหมือนที่พ่อของเธอทำกับแม่

“มาร์วินคะฟังเดียร์ก่อนได้ไหม”สองมือเรียวของสาวผมสั้นคว้าแขนแกร่งชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอไว้แน่น

มองดูสายตาของเธอตอนนี้ราวกับกำลังอ้อนวอนขอความรักจากอีกฝ่าย

“ปล่อย”คำพูดสั้น ๆ แต่สุดแสนจะเยือกเย็น ดูเหมือนว่ามาร์วินจะไม่สนใด ๆ เลยกับคำพูดของ ‘นาเดียร์’ แฟนสาวของเขา ซึ่งพึ่งคบกันได้ไม่ถึงสามเดือน

คนตัวสูงเดินกลับเข้าไปในงานหน้านิ่ง เหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วหย่อนตัวนั่งลงเก้าอี้ตัวเดิมพลางหันไปคุยกับหนุ่มชุดเทาอ่อนที่นั่งอยู่ข้างกันซึ่งก็คือ ‘ศรัน’ เพื่อนสนิทของเขาตั้งแต่สมัยเรียน

“มึงโอเคนะ” ศรันตบไหล่เพื่อน พูดให้กำลังใจ ซึ่งพอมาร์วินได้ยินคำถาม ก็พยักหน้าตอบเป็นเชิงบอกกับเพื่อนว่าโอเค

….

ศรันเดินเข้ามากอดคอมาร์วินแล้วชวนกันไปดื่มต่อ หลังจากจบงานประมูล

สองหนุ่มดีกรีหมอฉายาเสือผู้หญิง ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยยืนเทียบ ๆ กันความหล่อแทบจะกลืนกันไม่ลงสมกับฉายาที่ได้มาจริง ๆ

“มึง ไปกินเหล้ากัน”

“บอกคนไข้ไม่ให้ดื่มเหล้า แต่ตัวเองดันแดกเองเนี่ยนะ”

“ครับบบบ คุณมึง ไม่ไปว่างั้น?” ศรันพูดลากเสียง ยักคิ้วให้มาร์วินแล้วแกล้งพูดแบบกวน ๆ ส่วนมาร์วินก็ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย

“ส่ายหน้าคือ.. ไม่ไป?”

“ไปดิวะ” ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปาก มือล้วงกระเป๋าเดินไปที่ลานจอดรถ แล้วขับสปอร์ตสีเหลืองไปร้านเหล้าที่พากันไปดื่มประจำ

ลูกบอลกลม ๆ ใต้เพดานฉายแสงไฟนีออนหลากหลายสีสันละลานตา ราวกับหิ่งห้อยนับพันภายในผับ

“น้อง เอาเนโกนนีสองที่”ศรันเดินไปนั่งเก้าอี้เคาน์เตอร์บาร์ รอมาร์วินที่กำลังขับรถตามกันมา ปากก็สั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์

สองนิ้วเคาะลงพื้นโต๊ะกระเบื้องเป็นจังหวะ โยกตัวตามจังหวะเพลงในร้าน แต่เวลาผ่านไปไม่นานหนุ่มหล่ออย่างมาร์วินก็เดินเข้ามาตาม ๆ กัน

“ไง หน้าหงอยเลยอ่ะดิ ประมูลบ้านหลายสิบล้านหวังจะอยู่กินกับเขาแท้ ๆ”

ศรันแซวมาร์วินทันทีที่เดินเข้ามานั่งหน้าเคาน์เตอร์บาร์ประจำ เพราะรู้ว่ามาร์วินทุ่มสุดตัวประมูลบ้านพักตากอากาศริมทะเลสาบอย่างไม่เกรงกลัวราคา เพื่อหวังจะเอาใจสาวผมสั้นอย่างนาเดียร์

“เป็นเสือมาตลอด จะจริงจังทั้งที กลับโดนผู้หญิงหลอกซะงั้น”