LOGINShare
บทนำ
Last Updated:
2025-09-10 19:51:48......
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? ทำไมอาต้องมากับเขาด้วย?" เสียงพูดที่ติดจะเป็นการตะโกนร้องของเด็กสาวร่างเล็ก ที่ยืนตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ เพราะเธอตามมาเจอชายหนุ่มที่เป็นทุกอย่างในชีวิตเธอ เป็นคนที่เธอรักและเป็นคนที่เธอไว้ใจและมอบทุกอย่างให้จนหมดสิ้น เขาหลอกเธอจนวินาทีสุดท้าย บอกเธอว่ามีงานเช้า แต่กลับมาโผล่ที่ร้านอาหาร! พร้อมกับควงดาราสาวสวย ท่าทางสนิทสนม!! "เป็นบ้าอะไรของเธอข้าว! กลับบ้านไปได้แล้ว!" พายุกระชากแขนคนตัวเล็กทันที เมื่อเห็นว่าเธอนั้นจะเดินเข้าไปหาคู่ควงคนใหม่ของเขาที่ทำหน้าตาน่าสงสาร ราวกับสาวไร้เดียงสาที่ถูกกระทำไม่รู้เรื่องราวใดๆ "อาบอกข้าวมาสิ! ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร!? ฮึก!" เสียงสะอื้นพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้น ตอนนี้ข้าวหอมโมโหจนอยากจะร้องไห้ออกมาเต็มอก เธอทั้งเจ็บและเสียใจ เมื่อเห็นว่าผู้ชายที่พร่ำบอกรักเธอทุกวัน กำลังเดทกับผู้หญิงคนอื่นอยู่! "บอกว่าให้กลับไปไง!!" เขาตะคอกใส่เธอด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง เพราะตอนนี้ผู้คนภายในร้านเริ่มหันมามองพวกเขาทั้งสามคนเป็นตาเดียว ราวกับตั้งใจดูละครเมียน้อยเมียหลวง... "ไม่กลับ!!' ข้าวหอมสะบัดมือออก ท่าทีของเธอตอนนี้ทำให้ชายหนุ่มกุมขมับ เขาไม่ได้รู้สึกตกใจหรือกลัวสักนิด ที่โดนสาวเจ้าจับได้ แต่เขากลับรำคาญ เขามองว่าเธอนั้นช่างงี่เง่าไร้สาระสิ้นดี... "ไหนอาพายุว่าอารักหนูไงคะ? แล้วทำไมอาถึงมีคนอื่น ฮือๆ " ข้าวหอมร้องไห้โฮออกมาอย่างเจ็บปวด เธอทรุดลงนั่งกับพื้นอย่างคนหมดเเรง เด็กน้อยไม่สนใจสายตาใครต่อใครที่มองมาเลยสักนิด บางคนเห็นใจ แต่บางคนกลับสมเพช... "เดี๋ยวผมมานะครับพลอย " เสียงทุ้มเอ่ยกับคู่เดทที่นั่งเงียบอยู่ ก่อนที่จะกระชากร่างเล็กออกจากร้านทันที! "เธอเป็นบ้าอะไรห๊ะ! มาที่นี่ทำไม!?" "ทำไมอาต้องโมโหใส่ข้าวด้วย อาไม่ใช่หรอที่เป็นคนผิด อามีชู้!" เด็กน้อยไร้เดียงสาพูดออกมาตามความรู้สึกทั้งหมดไม่ปิดบัง "ฉันจะมีอะไรมันก็เรื่องของฉัน! เธอมีสิทธิ์อะไรงั้นหรอ? " "อย่าโง่ให้มันมากข้าว ฉันนอนกับเธอไม่ได้แปลว่าฉันรักเธอ" "จำไว้ด้วยว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหน ฉันให้ข้าวเธอกินให้เงินเธอใช้ เธอก็แค่ทำหน้าที่นั่งๆนอนๆ ทำให้ฉันพอใจ นั่นมันก็คือสิ่งที่เธอสมควรตอบแทนไม่ใช่หรอ? "อย่ามาล้ำเส้นฉัน! เพราะมันอาจจะทำให้ฉันเขี่ยเธอทิ้งเร็วขึ้น! ......... "เฮ้อออ~" เสียงถอนหายใจยาวเหยียด จากเจ้าของร่างสมส่วน ผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยถูกดัดเป็นลอนขับลุคให้ดูสวยมีเสน่ห์ บวกกับใบหน้าหวาน ที่คิ้ว ตา จมูก ปาก ทุกอย่างรับกับโครงหน้า ทำให้ความสวยของเจ้าหล่อนราวกับไม่ใช่คน แต่เป็นนางฟ้านางสวรรค์หลุดมาเดินอยู่บนโลกมนุษย์ ยิ่งผิวเนื้อขาวผ่องเรียบเนียนแบบฉบับลูกคุณหนู ทำให้ใครๆก็อดเหลียวมองและชื่นชมความงามของร่างนี้ไม่ได้... "ข้าวหอม" ในวัย 23 ปี สวมชุดนักศึกษาจ้องมองตัวเองผ่านกระจกใสหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เธอในวันนี้แม้จะเข้มแข็ง และเข้าใจโลกมากกว่าในอดีตที่ผ่าน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เธอยังคงนึกถึงเรื่องราวที่เป็นความทรงจำทั้งดี และเลวร้ายนั่นเสมอ แม้ว่าเวลาจะผ่านมานานแค่ไหนก็ตาม... ก็อก ๆ ๆ "เชิญนางงามหมายเลข1 นางสาวข้าวหอม ฉายาหนุ่มๆตอมยิ่งกว่าแมลงวันตอมขี้ เสด็จออกจากห้องได้แล้วค่าาา~" เป็นเสียงเรียกแบบอลังการที่คนทั้งหอเป็นต้องได้ยินทุกครั้งที่มันแหกปาก เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก "เจแปน" หรือ "อิแปน" ที่เพื่อนๆชอบเรียก สาวประเภทสองที่หุ่นแมนกว่านักกีฬาเพาะกายซะอีก ถึงมันจะตัวใหญ่แต่หัวใจคิมิโนโต๊ะมากนะ... "อิแปน! มึงจะร้องเสียงดังทำไหมเนี่ย!!" "โถๆ ถ้ากูไม่แหกปากมึงจะออกมาไหม เร็วๆ เดี๋ยวกูก็พลาดว่าที่ผัวหล่อๆ ที่บริษัทไปหรอก" "ผัวว่าซ่าน ตื่นค่ะอิแปน! ใครจะตาบอดมาเอามึง เป็นอิข้าวว่าไปอย่าง " คู่กัดของแจเปนอีกคน "กวาง"สาวห้าวที่เป็นผู้ถ่ายทอดวิชามารทั้งหลายให้แก่ข้าวหอมตั้งแต่วันแรกที่เธอเลือกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่... "จะบอกว่าผู้ชายตาบอดมาชอบกู?" "จะบ้า! เพื่อนสวยวัวตายควายลืมหายใจขนาดนี้ ผู้ชายคนไหนจะไม่ชอบ ถ้ามีนะ! กูว่าผู้ชายคนนั้นต้องพิการทางสายตา หรือไม่ก็สมองไม่ปกติ วาสนาไม่ถึงมึงแน่นอน" กวางเอ่ยชมเพื่อนสาวอย่างจริงจัง เพราะไม่ใช่แค่ชื่นชมปากเปล่า ยังทำท่าทางประกอบอย่างโอเวอร์ เอาจริงๆเพื่อนเธอมีใครปกติสักคนไหมเนี่ย? จริงสิ ยังเหลืออีกคนหนึ่ง แต่วันนี้แค่ยังไม่มา "พูดถูกใจ เอาไปยี่สิบ ฮ่าๆ ๆ" แล้วเพื่อนเธอจะรู้ไหมนะ ...ว่ามันมีผู้ชายคนนั้นอยู่บนโลกใบนี้จริงๆ...
Latest chapter
คุณอาขา หนู(คนเดิม)ขอลาก่อน บทส่งท้าย
"ป้าผิงสวัสดีครับ"ชายหนุ่มในชุดสูทสวมเเว่นตากรอบใสเดินเข้ามาในบ้านที่เป็นสถานที่และจุดเริ่มต้นของความทรงจำที่มี บ้านหลังนี้ยังคงเหมือนเดิมไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงไป จะมีก็แค่เด็กรับใช้คนใหม่ที่มาเพิ่มหนึ่งคน เขาจ้างมาเพื่อให้อยู่เป็นเพื่อนป้าผิงและดูแลงานบ้านหญิงชราที่นั่งอยู่บนเสื่อใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ปลูกอยู่ข้างบ้านค่อย ๆ หันมาและส่งยิ้มให้กับพายุ ตั้งแต่ที่ข้าวหอมไม่อยู่รอยยิ้มของป้าผิงก็เป็นรอยยิ้มธรรมดา ไม่ได้ร่าเริงและสื่อความสุขออกมาทางสายตาเหมือนแต่ก่อน"มาแล้วเหรอลูก เป็นไงเหนื่อยไหม?" ประโยคธรรมดาที่เเฝงไปด้วยความห่วงใยทุกครั้งที่ได้ยิน"นิดหน่อยครับ"พายุนั่งลงข้าง ๆ กับป้าผิง พร้อมเอนตัวลงนอนเพื่อผ่อนคลายความเหนื่อยล้า หลังจากที่ขับรถเดินทางมาหลายชั่วโมง เมื่อมาถึงก็ต้องรีบเข้าเคลียร์งานที่บริษัทก่อน สร้างความไม่พอใจให้ใครบางที่เป็นผู้ร่วมเดินทางเพราะเธออยากกลับบ้านมาก่อน"ป้าผิงครับ มีคนอยากมาเจอป้าด้วยแหละ""ใครจะอยากมาเจอคนแก่แบบป้ากัน" ป้าผิงพูดเสียงหงอย ๆ ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นแต่อย่างใด"คนสวยของป้าผิงไงคะ"
คุณอาขา หนู(คนเดิม)ขอลาก่อน กลับบ้านเรากัน
"ปล่อยข้าวนะ""ขอจุ๊บนิดเดียวเอง ไม่ได้ทำตั้งนาน มาม่ะสาวน้อย มาให้เสี่ยจุ๊บซะดี ๆ""แหวะ เสี่ยไม้เอกหายน่ะสิ"ข้าวหอมที่หลุดออกจากอ้อมกอดของพายุได้ก็วิ่งมาหลบแถวโต๊ะทานอาหารทันที คล้ายกับคนหนีตาย แต่ก็ยังไม่วายเหน็บแนมพายุที่แทนตัวเองว่าเสี่ย พอได้ยินข้าวหอมสวนคืนก็ถึงกับตาโต"มานี่เดี๋ยวนี้""ไม่"ข้าวหอมยังคงเอ่ยเสียงเเข็ง เธอยืนหลบอยู่ตรงนั้นไม่นานก็เหลือบไปเห็นกล่องของขวัญที่วางเรียงกันอยู่ ตอนนี้คงเหลือเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่พายุไม่ได้ให้คนทำความสะอาดเก็บไป ข้าวหอมยืนนิ่งสักพักจ้องมองกล่องสี่เหลี่ยมตรงหน้าจนไม่ทันสังเกตว่าพายุเดินอ้อมมาโอบกอดจากด้านหลัง"อุ้ย" หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อรู้สึกตัวได้จากสัมผัสที่โอบกอดเอวบางไว้หลวม ๆ พร้อมกับใช้คางวางเกยไว้บนไหล่เธอและซุกหน้าเข้าหาซอกคอขาว พายุเอ่ยเสียงอู้อี้"นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่เตรียมรอข้าวไว้ทุกปี""แล้วเมื่อคืนก็จ้างคนมาจัดห้องเหรอคะ?" เธอคิดแบบนั้นจึงถามย้ำออกไป"ไม่ค่ะ ทำเองหมดเลย "พายุส่ายหน้าพร้อมกับเอ่ยตอบ ข้าวหอมได้ยินดังนั้นก็รู้สึกดีใจอ
คุณอาขา หนู(คนเดิม)ขอลาก่อน จะไม่ทำพลาดอีกครั้ง
ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องเช่าห้องเดิมที่ข้าวหอมไม่ได้กลับมาพักหลายวัน ถูกบุคคลที่อยู่ด้านนอกเคาะเรียกอยู่หลายครั้ง ทำให้ข้าวหอมที่เอาแต่นั่งเหม่อได้สติขึ้นมา จึงลุกไปเปิดประตู"ทำไมไม่รอ แล้วมาอยู่อะไรที่นี่ไม่กลับไปคอนโด"เพียงแค่ประตูเปิดออกเท่านั้น เสียงบ่นของชายหนุ่มวัยกลางคนสวมแว่นกรอบบางก็ดังขึ้นทันที พายุบ่นเป็นคนแก่ เขาเพียงแค่เคลียร์งานเสร็จช้ากลับลงมาอีกทีข้าวหอมก็ออกมาก่อนแล้ว เขาจึงมีอาการไม่พอใจเล็กน้อย เพราะนึกว่าเธอจะกลับไปอยู่กับเขาเสียอีก"ข้าวมาเอาของ""อ้าวเหรอ ให้ช่วยไหม ขนไปหมดเลยหรือเปล่า"พายุสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขานึกว่าเธอจะดื้นด้านเหมือนเคย แต่พอรู้ว่าเธอแค่มาเอาของ คงกลับไปกับเขา พายุจึงสบายใจขึ้นมาบ้าง"ไม่ค่ะ""งั้นเอาแต่พอใช้ก่อนก็ได้ แล้วจะไปแจ้งย้ายออกเลยไหม" ดูพายุจะจริงจังกับการพาให้เธอไปอยู่กับเขาเสียจริง ข้าวหอมยิ้มจาง ๆ เธอส่ายหน้าไปมาเป็นการปฏิเสธ"ไม่หรอกค่ะ ข้าวเรียนจบก็จะย้ายอยู่แล้ว""ย้ายเลยไม่ได้เหรอ ทำไม่ต้องรอให้เรียนจบ อีกตั้งหลายเดือน"ข้าวหอมเหมือนจะอยากบอกอะไรพา
คุณอาขา หนู(คนเดิม)ขอลาก่อน ยังพอเป็นเพื่อนได้อยู่ไหม?
"ยิ้มหน่อยสิคะ ว่าที่เจ้าสาว กรี๊ด~"เสียงเเซวจากเพื่อนสนิทของหญิงสาวที่เอาแต่นั่งทำหน้าบูดบึ้ง อยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม ต่างจากเพื่อนสองคนที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คล้ายกับคนสติไม่สมประกอบ คนหนึ่งนั่งอมยิ้ม อีกคนเดินไปหมุนไปท่าทางดีใจออกหน้าออกตา ยิ่งทำให้ข้าวหอมปวดหัวหนักกว่าเดิม"นี่อาพายุปล่อยข่าวแบบนั้นจริง ๆ เหรอ""ใช่จ้า พวกกูเห็นรูปสมัยก่อนมึงแล้วนะ น่ารักเกินเบอร์มาก อิจฉาอ่ะ ว่าที่สามีก็หล่อกินคนมาก" เจแปนที่ท่าทางสะดีดสะดิ้งเกินกว่าทุกคน"เดี๋ยว!! รูปอะไรก่อน?"ยังมีอะไรที่ทำให้เธอหนักใจเพิ่มอย่างนั้นหรือ? เธอไม่กล้าแม้กระทั่งเข้าไปอ่านคอมเม้นในกลุ่มมหาลัยเลยด้วยซ้ำ เพราะกลัวตัวเองจะรับไม่ได้!"มึงมุดออกจากถ้ำหน่อยเถอะ ก็รูปคู่มึงกับคุณพายุไง เรียงกันเป็นสตอรี่คลั่งรักเลยนะมึง"เจแปนยื่นโทรศัพท์ให้ข้าวหอมดูบ้าง แม้จะไม่อยากรับรู้ แต่ถ้าไม่ดูเลยก็คงไม่ได้ ข้าวหอมจึงเลือกรับโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นมา เเละเลื่อนดูรูปภาพเหล่านั้นมีทั้งรูปตั้งแต่ตอนที่เธออยู่กับพายุช่วงแรก ๆ บางรูปที่เธอถูกแอบถ่าย เเละรูปคู่ของทั้งสองคน ข้าว
คุณอาขา หนู(คนเดิม)ขอลาก่อน ทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องใหญ่กว่า
"คุณอา!"เมื่อรู้ว่าคนที่จัดการคีรินทร์ให้ลงไปนอนกับพื้นคือใคร ข้าวหอมยิ่งตกใจหนักกว่าเดิม เขามาได้อย่างไร และมาตั้งแต่ตอนไหน? ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด!"หยุดนะเว่ย!"เสียงชายหนุ่มวัยกลางคนที่ฟังดูคุ้นหูนัก ร้องห้ามพร้อมกับสาวเท้าเข้ามาอย่างรีบร้อน ข้างกายมี รปภ.ตามมาด้วยสองคนเพื่อมาลากเอาบุคคลที่บังอาจเข้ามาทำร้ายร่างกายลูกชายเจ้าของบริษัทอย่างไม่เกรงกลัว แต่เเล้วเมื่อมาถึงผู้มาใหม่กลับทำสีหน้าตกใจหนักกว่าข้าวหอมเสียด้วยซ้ำ!"ไอ้พายุ! ข้าว! มาได้ยังไง?""กูมาต่อยปากไอ้เด็กเวรนี่! ส่วนเมียกูมาให้มันด่า"พายุเอ่ยอย่างโมโห แถมยังตอบเเทนข้าวหอมจนเธออึ้ง พายุใจร้อนและปากแจ๋วคนเดิมยืนอยู่ข้างเธอจริง ๆ สินะ"หลานกูมันไปหาเรื่องอะไรมึง?"คิมหันต์ทำหน้างง ๆ เมื่อเห็นว่าพายุกับข้าวหอมไม่ตอบจึงหันมาถามหลานชายตนเอง ใช่แล้ว...คิมหันต์เป็นน้าของคีรินทร์ที่เข้ามาบริษัทวันนี้ก็เพื่อที่จะเข้ามาเยี่ยมหลานชาย แต่ก็ดันได้ยินพนักงานที่บริษัทบอกว่ามีเหตุทะเลาะวิวาทกัน ไม่คิดว่าคนที่เป็นคู่กรณีจะเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง"ว่าไงไอ้หลานชาย
คุณอาขา หนู(คนเดิม)ขอลาก่อน พ่อพระทำลาย ผู้ร้ายปกป้อง
"นั่นอิข้าวมาแล้ว!"น้ำเสียงและท่าทีร้อนรนผิดแปลกไปจากปกติของเจแปน ทำให้หญิงสาวที่เดินเคียงคู่มากับหนุ่มหล่อสวมเเว่น บุคลิกดูดีมีภูมิฐาน ต้องแปลกใจเล็กน้อยทั้งสองคนเข้าบริษัทมาพร้อมกัน สาเหตุที่เขาเดินตัวติดข้าวหอมได้ก็เพราะไม่ต้องปิดบังเพื่อนของเธออีกต่อไป แต่ต้องยอมรับว่าแอบรำคาญสายตาเหล่าพนักงานที่คอยมองตามแผ่นหลังทั้งสองคนอยู่เป็นระยะ"มีอะไรหรือเปล่า? กวางไม่ฝึกที่แผนกเหรอ"ข้าวหอมเอ่ยถามอย่างสงสัย พายุเองก็แสดงสีหน้าเช่นกัน เขาเดินถือกระเป๋าข้าวหอมเข้ามา พร้อมกับคลุมเสื้อทับให้สาวน้อยที่สวมชุดนักศึกษารัดรูป ก่อนมาก็เถียงกันตาแทบถลน แต่เพราะพายุมีอาการเหมือนจะไม่ค่อยสบาย จึงไม่มีเเรงเถียงสู้ข้าวหอมได้"ข้าวเกิดเรื่องใหญ่แล้วว่ะมึง!"กวางที่ปกติเอาแต่วางตัวนิ่ง ตอนนี้เองกลับมีท่าทีร้อนใจไม่ต่างกับเจแปน"มีเรื่องอะไร?""เอ่อ..."กวางหันไปมองทางพายุที สลับกับเจแปนบ้างข้าวหอมบ้าง เหมือนกับว่าจะสื่อสารทางสายตาว่าควรจะเล่าเรื่องนี้ต่อหน้าพายุจริงหรือไม่"เล่าเถอะ ถ้าเรื่องเกี่ยวกับข้าว ฉันก็ควรต้องรู้" พายุเหมือนจ
You may also like
ขย่มรักคุณหมอ (คุณหมอขาขายสเปิร์มให้ฉันที) NC-20
C35.1K viewsเรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C66.6K viewsบำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn73.0K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี120.6K viewsเจ้าสาวมัจจุราช
อัญญาณี1.2K viewsขย่มรักคุณลุงร้อนจัด
กาสะลอง780 viewsเรื่องสั้นอิโรติค nc+++
ชิริวค์1.0K viewsพ่ายรักเมียชั่วคราว
พิรฏา4.2K views
