Mag-log inShare
บทที่ 462
Pinakabagong kabanata
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 464
หรงฉือออกจากบริษัท ตอนที่กลับถึงบ้านตระกูลหรง เฟิงจิ่งซินก็ไม่อยู่ได้ยินว่าเธอกลับไปอยู่เป็นเพื่อนเฟิงถิงเซินแล้วสถานการณ์ของคุณย่าเฟิงยังน่าเป็นห่วง หรงฉือไม่วางใจ อีกหลายวันต่อมาทุกวันเธอจะไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมคุณย่าเฟิงตอนเธอไปโรงพยาบาล บางครั้งเฟิงถิงเซินอยู่ บางครั้งซางเชี่ยนกับเฟิงถิงหลินอยู่ซางเชี่ยนไม่ชอบที่หรงฉือเป็นลูกสะใภ้ของเธอ แต่เธอเข้ามาเยี่ยมคุณย่าเฟิง ซางเชี่ยนก็ยังกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพแม้เฟิงถิงหลินจะไม่ชอบหรงฉือเช่นกัน แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเฟิงถิงเซินกับหรงฉือเตรียมจะหย่ากันจริง ๆ ก็รู้สึกว่าถึงจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ก็ไร้ความหมาย ดังนั้น ช่วงที่เจอหรงฉือไม่กี่ครั้งจึงไม่ได้พูดอะไรที่ไม่น่าฟังเท่าไรวันนี้ ตอนที่หรงฉือไปเยี่ยมคุณย่าเฟิง เฟิงถิงหลิน เฟิงถิงเซิน เฟิงถิงอี้สามคนพี่น้องกับซางเชี่ยนต่างก็อยู่กันครบหลังหรงฉือเข้ามาเยี่ยมคุณย่าเฟิง ตอนที่หรงฉือเตรียมจะกลับ เฟิงถิงเซินก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดขึ้นว่า “ผมไปส่ง”“ไม่เป็นไร” หลังปฏิเสธ เธอก็จากกลับไปโดยไม่หันกลับมามองเฟิงถิงเซินเห็นแบบนั้น ก็ไม่ยืนกรานอีกช่วงนี้เฟิงถิงหลินอยู่ต่างเมืองตลอด ก่อนที่คุณย่า
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 463
เพื่อไม่ให้ทุกคนดูออกถึงความผิดปกติ หลินอู๋จึงพยายามทำตัวให้เหมือนเป็นปกติที่สุด และเข้าร่วมบทสนทนาระหว่างเฟิงถิงเซิน เฮ่อฉางปั่ว และฉีอวี้หมิงอย่างกระตือรือร้นช่วงเย็น ตอนที่หลินอู๋กลับมาถึงบ้าน ซุนลี่เหยากับคุณยายซุนและคนอื่น ๆ กำลังนั่งพูดคุยกันอยู่ที่โซฟาพอเห็นว่าเธอกลับมา ซุนลี่เหยากำลังกินแตงโม ก็หันหน้ามาถามเธอว่า “พี่ คุณหญิงย่าตระกูลเฟิงคนนั้นฟื้นหรือยัง?”หลินอู๋ได้ยิน ก็ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ยังเลย”“หา? แล้วพอยืนยันได้ไหมว่าจะฟื้นตอนไหน?”หลินอู๋ส่ายหน้าพอได้ยินแบบนี้ ซุนลี่เหยากับหลินลี่หลานต่างก็ขมวดคิ้วแน่นเรื่องที่คุณย่าเฟิงป่วยกะทันหัน หลังจากคุณย่าเฟิงเข้าไปในห้องฉุกเฉินได้ไม่นาน พวกเขาก็ทราบข่าวแล้วเพราะเรื่องของคุณย่าเฟิง เฟิงถิงเซินจึงตัดสินใจว่าจะเลื่อนเรื่องหย่าออกไปอีกสักระยะหนึ่ง แล้วก็แทบจะรีบบอกกับหลินอู๋ทันทีในความคิดหลาย ๆ คน การหย่าร้างไม่ใช่เรื่องดีอะไร แถมคุณย่าเฟิงกลับป่วยหนักขนาดนี้ ถ้าเฟิงถิงเซินกับหรงฉือยังจะรีบหย่ากัน ก็คงดูไม่เหมาะสมเท่าไรดังนั้น ที่เฟิงถิงเซินอยากจะเลื่อนการหย่ากับหรงฉือออกไปสักระยะ ความจริงพวกเขาต่างก็เข้าใจได้แต
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 462
พอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ฉีอวี้หมิงยังอยากจะนินทาอีกสักหน่อย แต่เห็นเฟิงจิ่งซินกับพ่อบ้านอยู่ด้วย คิดว่าไม่เหมาะสมที่จะพูด จึงเงียบปากไปเฟิงถิงเซินกับเฮ่อฉางปั่วต่างก็มีเรื่องสำคัญต้องไปทำ หลังจากเข้าเยี่ยมคุณย่าเฟิงเสร็จ เฮ่อฉางปั่วกับฉีอวี้หมิงก็ไม่ได้อยู่ในห้องผู้ป่วยนานนักแต่ว่า พวกเขาหลายคนก็ไม่ได้ทานข้าวด้วยกันมานานพอสมควรแล้วก่อนจะจากไป ฉีอวี้หมิงก็พูดขึ้นว่า “ถ้าพวกนายเจียดเวลาออกมาได้ คืนนี้ทุกคนมารวมตัวกันหน่อยไหม?”เฟิงถิงเซินกับเฮ่อฉางปั่วเอ่ยปากพูดพร้อมกันว่า “ได้”เฟิงถิงเซินยุ่งกับงานที่โรงพยาบาลทั้งวัน พอตกเย็น ซางเชี่ยนก็มาเปลี่ยนเวรกับเขา เขาก็ไปร้านอาหารที่ฉีอวี้หมิงจองไว้ตอนเที่ยง เฟิงจิ่งซินก็กลับไปที่บ้านตระกูลหรงแล้วดังนั้น คืนนี้เฟิงถิงเซินจึงไปที่ร้านอาหารคนเดียวตอนเขามาถึงร้านอาหาร เฮ่อฉางปั่วกับฉีอวี้หมิงก็มาถึงกันแล้วหลินอู๋มาถึงช้าที่สุดพอผลักประตูเข้าไปในห้องส่วนตัว เฟิงถิงเซินก็หันหน้ามา แล้วเป็นคนแรกที่เอ่ยปากขึ้นว่า “มาแล้วเหรอ?” หลินอู่ยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบกลับว่า “อืม”ตอนที่ตอบรับ เธอก็มองเห็นเฮ่อฉางปั่วที่อยู่อีกด้านหนึ่งตอนแรก ห
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 461
หรงฉือได้ยินกำลังจะเอ่ยปาก เฟิงถิงเซินก็พูดขึ้นเสียก่อนว่า “แม่หนูทำงานอยู่ อย่ารบกวนแม่หนูเลย”เฟิงจิ่งซินเบ้ปาก ไม่มีความสุขแล้ว จากนั้นก็เงยขึ้นมองหรงฉือด้วยสายตาอ้อนวอนหรงฉือเอ่ยขึ้นว่า “หลังจากที่แม่ประชุมที่บริษัทแล้ว จากนั้นต้องไปคุยเรื่องงานที่บริษัทอื่นต่อ พาหนูไปไม่สะดวก ครั้งหน้าเถอะ”พอได้ยินหรงฉือพูดแบบนี้ น้ำเสียงของเฟิงจิ่งซินฟังดูอู้อี้เล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยังปล่อยมือแล้วพูดว่า “โอเคค่ะ...”คุณย่าเฟิงยังไม่ฟื้น ระหว่างคุณยายหรงกับเฟิงถิงเซินไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก ดังนั้น ตอนหรงฉือจะกลับ เธอก็เลยกลับไปพร้อมหรงฉือหลังเข้าไปในลิฟต์ เธอก็พูดเสียงเรียบว่า “เขาไม่ได้กลัวว่าซินซินจะไปบริษัทกับเธอแล้วรบกวนการทำงานของเธอ แต่คงกลัวว่าถ้าซินซินไปบริษัทกับเธอ จะถูกคนรู้จักเห็นเข้ามากกว่าล่ะมั้ง?”หรงฉือเข้าใจความหมายของเธอหากเธอกับเฟิงถิงเซินเป็นสามีภรรยาแถมตอนนี้พวกเขายังไม่ได้หย่าร้างกันเผยแพร่ออกไป หลินอู๋จะเป็นคนแรกที่ได้รับผลกระทบเพื่อปกป้องหลินอู๋ ก่อนที่พวกเขาจะหย่าร้าง เฟิงถิงเซินย่อมปกปิดเรื่องที่ว่าเขายังไม่ได้หย่ากับ ‘อดีตภรรยา’ ไว้อย่างมิดชิดอยู่แล้วพอมาถึ
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 460
เวลาที่คุณหญิงย่าจะได้สตินั้นยังไม่แน่นอนหรงฉือรออยู่ที่โรงพยาบาลร่วมกับคนอื่น ๆ อยู่หนึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว เห็นว่าคุณหญิงย่ายังไม่ฟื้น ซางเชี่ยนเลยพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เธอกลับไปก่อนเถอะ ไว้คุณหญิงย่าฟื้นแล้ว หรือมีข่าวคราวอะไร ฉันจะบอกเธอเอง”หรงฉือมองคุณย่าเฟิงที่นอนใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่บนเตียงพยาบาล แล้วดูโทรศัพท์เล็กน้อย ถึงได้พูดออกมาว่า “ตอนนี้ยังไม่ดึกมาก ฉันอยากอยู่รออีกสักพักค่ะ”ได้ยินเธอพูดออกมาแบบนี้ ซางเชี่ยนเลยไม่ได้พูดอะไรพวกเฟิงถิงอีกับเฟิงถิงหลินเองก็ไม่ได้จากไปไหนหรงฉืออยู่รอจนถึงราว ๆ ห้าทุ่ม ถึงได้ยินหมอบอกว่าอาการของคุณหญิงย่าทรงตัวขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ยังไม่ฟื้นขึ้นมาในเร็ว ๆ นี้ เธอเลยกลับไปพักผ่อนก่อนหลังหรงฉือออกไปได้หนึ่งชั่วโมงกว่า เฟิงถิงเซินกับเฟิงจิ่งซินถึงได้มาถึงโรงพยาบาลเรื่องที่หรงฉือมาเยี่ยมคุณหญิงย่าที่โรงพยาบาลนั้น เฟิงถิงเซินทราบเรื่องอยู่แล้วเขากับซางเชี่ยนตัดสินใจอยู่เป็นเพื่อนคุณหญิงย่าที่โรงพยาบาล โดยให้พ่อบ้านพาเฟิงจิ่งซินกลับไปพักผ่อนตั้งแต่ที่เฟิงจิ่งซินเริ่มจำความได้ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอต้องเผชิญหน้ากับความเป็น
คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว บทที่ 459
หลังจากหรงฉือกับเหยียนอวิ้นจือเดินจากไป หลินอู๋ได้แต่นิ่งงันไม่ขยับเขยื้อน เหม่อลอยอยู่นานก็ยังไม่ได้สติกลับคืนมาจนกระทั่งซุนเยว่ชิงที่รออยู่ในร้านอาหารโทรศัพท์เข้ามาตามเมื่อเห็นว่านานแล้วหลินอู๋ก็ยังไม่เข้ามาเสียที นั่นแหละเธอถึงได้สติกลับมาในทันทีวางสายแล้วจึงเดินเข้าร้านอาหารไป ซุนเยว่ชิงเห็นว่าสีหน้าเธอดูไม่ค่อยดีเท่าไร เลยเอ่ยถามออกไป “เป็นอะไรไป? ไม่สบายเหรอลูก?”หลินอู๋ส่ายหน้า “ไม่มีอะไร”น้ำเสียงของเธอเบาหวิว เหมือนกับถูกคนสูบพลังออกไปอย่างไรอย่างนั้น ดูอกสั่นขวัญหายทั้งดูใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปทั้งร่าง สภาพรวม ๆ แล้วดูไม่ปกติเท่าไรซุนเยว่ชิงมองพลางขมวดคิ้ว......หรงฉือกลับมาถึงบ้านหลังกินข้าวเสร็จได้ไม่นาน ก็ได้รับข้อความที่ส่งมาจากเฟิงถิงเซิน[เมืองกว่างหนานมีเรื่องด่วนต้องรีบจัดการ พอกลับประเทศ กว่าจะกลับไปที่เมืองตูเฉิงก็คงจะช้าไปอีกสองสามวัน]หรงฉืออ่าน แล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไรนักเพียงแต่ เธอเองก็ผิดนัดเหมือนกันในช่วงเกือบ ๆ ครึ่งเดือนที่ผ่านมา ตอนนี้ต่อให้ไม่พอใจก็โมโหไม่ได้ ถ้ามีคราวหน้าอีกละก็...เธอโยนโทรศัพท์ไปฟากหนึ่งหลังอ่า
Maaari mong magustuhan
คลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.20.6K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก25.0K viewsท่านอ๋องเย็นชาและภรรยาแสนซน
ป่าดอกท้อ33.4K viewsรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ25.1K viewsคุณหมอที่รัก
Davide993 viewsคาสโนว่าร้อยรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา95 viewsเพลงรักสีเพลิง
เตชิตา58 viewsเด็กดื้อของคุณอา
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง76 views
