LOGINShare
คู่หมั้นมาเฟีย [01] การพบเจอ
Last Updated:
2025-04-03 23:45:57ครืด ครืด~
อังเดรเดินออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วอยู่ในเสื้อคลุมสีดำแหวกให้เห็นแผงอกหนาอัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม นัยน์ตาดำขลับปรายมองเบอร์บนหน้าจอของเจ้าของสายเรียกเข้า ก่อนจะคว้ามาปัดหน้าจอรับสายอนาคิน (นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ทำไมป่านนี้แกยังไม่ไปรับหนูเซียร์สักที!) ปลายสายเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะ อังเดรมองนาฬิกาบนผนังห้องนอน ก่อนที่ริมฝีปากหยักได้รูปจะเหยียดโค้งไปด้านข้างพร้อมเสียงในลำคอที่ดังเล็ดลอดออกมา เลทมาหนึ่งชั่วโมงแล้วที่เขาต้องไปรับลูเซียร์ "ถ้ารีบมาก พ่อก็ส่งคนไปรับเด็กนั่นแทนผมสิ" (แกไม่ปั่นประสาทฉันสักวันจะตายไหม?) อนาคินพยายามระงับอารมณ์ฉุนเฉียวที่โดนปลุกเร้าโดยลูกชายเอาไว้ ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูก โดนยิงแสกหน้าไปนานแล้ว "ธุระของผมไม่ได้มีแค่ไปรับเด็กนั่นอย่างเดียว ธุระส่วนตัวของผมก็มี" (ทำหน้าที่คู่หมั้นให้มันดีๆ หน่อย รีบไปรับหนูเซียร์ด้วย แค่นี้แหละ) เขาโยนโทรศัพท์ลงเตียงนอน หลังจากสายถูกตัด เขาเดินเข้าไปยังห้องแต่งตัวเพื่อหาเสื้อผ้าสวมใส่อย่างไม่รีบร้อน ถ้าหากยัยเด็กนั่นรอได้ ก็ได้นั่งรถเขา ถ้ารอไม่ได้เขาก็ช่วยไม่ได้เช่นกัน เพราะเขาไม่ชอบให้ใครมาเร่งรัดให้ทันใจตัวเอง หลังจากแต่งตัวเสร็จ เขาเดินออกเพนท์เฮาส์ส่วนตัวไปยังลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก เท้าทั้งสองได้ตวัดตรงไปหารถหรูที่มีคนสนิทสองคนยืนรออยู่ โซลเดินเข้ามาเปิดประตูรถให้เขา "ไปสนามบิน" เขาออกคำสั่งกับไทจิ ลูกน้องคนสนิทอีกคน ไทจิทำการสตาร์ตรถก่อนจะขับออกจากลานจอดมุ่งหน้าไปยังสนามบินตามคำสั่งของเจ้านาย ณ สนามบินแห่งหนึ่ง ร่างบางในชุดลำลองสบายๆ กางเกงยีนส์ขายาวสีซีดแมตช์กับเสื้อครอปแขนกุดคาดิแกนสีครีม สวมรองเท้าผ้าใบธรรมดาๆ สีขาวนั่งชะเง้อมองหาอังเดรบนกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่มานานนับสองชั่วโมง เมื่อไม่มีวี่แววของคนที่เฝ้ารอ จึงถอดถอนหายใจออกมาอย่างสิ้นหวัง "เมื่อไหร่จะมา" เธอพึมพำคนเดียว ตอนนี้นั่งรออีกฝ่ายจนปวดก้นไปหมด รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ ประดับขึ้นมาเมื่อเห็นที่รอมานานกำลังเดินตรงมาหาพร้อมชายชุดดำสองคน แม้ว่าจะผ่านมาแล้วหลายปีที่ไม่ได้เจอกัน ทว่าอีกฝ่ายก็ยังดูเย็นชาแถมยังใช้สายตาไร้อารมณ์ในการมองเธอไม่เปลี่ยน อังเดรส่งสัญญาณให้คนสนิทนำกระเป๋าเดินทางของลูเซียร์ไปขึ้นรถ ก่อนจะดึงสายตาเย็นชากลับมามองคนตรงหน้าที่กำลังยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร "ทำไมเพิ่งมาเหรอคะ" "ธุระของฉันมีแค่มารับเธอใช่ไหม?" เขาเลิกคิ้วถามลูเซียร์ "เซียร์นึกว่าพี่เดย์ลืมมารับซะอีก" "ก็อยากทำแบบนั้นอยู่เหมือนกัน" คำตอบของอังเดรทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าจิ้มลิ้มของลูเซียร์ค่อยๆ จางลง เขายังใจร้ายและเย็นชากับเธอเหมือนเดิม อังเดรหมุนตัวเพื่อเดินกลับไปยังรถโดยมีลูเซียร์เดินตามมาติดๆ บรรยากาศภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบจนหญิงสาวรู้สึกอึดอัด เธอลอบมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาชายหนุ่มที่ตนแอบรักมานาน ก้อนเนื้อข้างซ้ายกระตุกวาบเมื่ออังเดรเบือนใบหน้ามาหาแล้วทำให้ดวงตาทั้งสองคู่มองประสานกัน ครืด ครืด~ เสียงโทรศัพท์ของอังเดรที่ดังขึ้น ทำให้มาเฟียหนุ่มละสายตาจากลูเซียร์มารับสายคนเป็นพ่อ เขานั่งคุยกับปลายสายสองนาน ส่วนมากเป็นเรื่องคู่หมั้น ทุกอย่างที่พ่อเขาพูด ดังเข้าหูขวาทะลุออกหูซ้าย ใช้เวลาไม่นานรถหรูก็ขับมาถึงเพนท์เฮาส์ของมาเฟียหนุ่ม อังเดรเดินนำลูเซียร์ไปยังลิฟต์ส่วนตัว เพื่อขึ้นไปข้างบน ลูเซียร์กวาดสายตาสำรวจรอบที่พักของอังเดร เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างเป็นสีดำตามสไตล์ความชอบของอีกฝ่าย ของตกแต่งบางชิ้นเป็นของหายากหรือมีเพียงชิ้นเดียวในโลกก็มีประดับตกแต่งในเพนท์เฮาส์มาเฟียหนุ่ม อีกทั้งยังสามารถมองเห็นวิวตึกได้สวยงามและชัดเจน "มาคุยกันหน่อย" เสียงเข้มของอังเดร ทำให้ลูเซียร์ละสายตาจากวิวตึกข้างนอกไปมองเจ้าของใบหน้าเย็นชา "คะ?" "เธอมีความคิดเห็นยังไงกับการแต่งงานของเราสองคน" "ไม่รู้สิคะ เพราะเรื่องนี้ผู้ใหญ่เขาจัดแจงให้ทั้งหมด" "แล้วเธอเคยปฏิเสธการแต่งงานไหม หรือว่าเห็นดีเห็นงามด้วย" "เอ่อ..." ความจริง เธอแอบดีใจที่จะได้แต่งงานกับเขา แม้รู้ว่าเขาไม่ได้ชอบพอหรือมีใจให้เลยก็ตาม อังเดรเริ่มก้าวเท้าตรงมาหาลูเซียร์ ทำให้หญิงสาวต้องถอยออกห่างตามสัญชาตญาณ กระทั่งแผ่นหลังบางแนบชิดกับผนังหนาเย็นเฉียบ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ากลิ่นหอมประจำตัวลูเซียร์กำลังกระตุ้นอารมณ์กระสันเขาให้ทำงาน "เธออยากแต่งงานกับฉันอย่างนั้นเหรอ?" "มันคือความต้องการของผู้ใหญ่" "ไม่ใช่รวมถึงความต้องการของเธอด้วยเหรอ?" ลูเซียร์หลุบตาต่ำลงมามองแผงอกของอังเดร ยิ่งอยู่ใกล้เขา ยิ่งรู้สึกเหมือนกำลังสูญเสียความเป็นตัวเอง มิหนำซ้ำก้อนเนื้อข้างซ้ายยังพลันเต้นแรง "ว่ายังไง" "เซียร์ขัดพวกเขาไม่ได้" "หึ แน่ใจแล้วเหรอว่าอยากเป็นเมียของฉัน?" "เซียร์..." "จะเป็นเมียฉันถามตัวเองรึยังว่า...เด็ดเรื่องบนเตียงไหม" ประโยคหลังอังเดรโน้มลงไปกระซิบข้างใบหูลูเซียร์ ก่อนจะดึงสายตามองใบหน้าแดงซ่านพร้อมแสยะยิ้ม จากนั้นเดินออกไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนทำอะไรไม่ถูกคนเดียว
Latest chapter
คู่หมั้นมาเฟีย คู่หมั้นมาเฟีย [55] ตอนจบ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาหมับลูเซียร์เดินเข้ามากอดคนรักซึ่งกำลังยืนทำอาหารเช้าในห้องครัว "หอมจัง..." "ตื่นแล้วเหรอ" เขาหันไปพูดกับลูเซียร์ด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ก่อนจะดึงสายตากลับมามองข้าวต้มกุ้งซึ่งเป็นของโปรดคนข้างหลัง"ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกเซียร์ล่ะคะ""เห็นเซียร์กำลังหลับสบายเลยไม่อยากกวน"เธอไม่ตอบอะไรอีกฝ่ายกลับ ยืนชะโงกใบหน้ามองข้าวต้มกุ้งที่อังเดรกำลังทำอย่างตั้งใจเงียบๆ ระหว่างนั้นก็แอบลอบมองใบหน้าหล่อเหลาของคนรักเป็นระยะด้วยความหลงใหลเธออยากเก็บเขาไว้ดูแบบนี้คนเดียว เวลาเห็นผู้หญิงมองเขาอย่างให้ความสนใจ เธอก็อดเกิดอาการหวงขึ้นมาไม่ได้"เซียร์ไปนั่งรอที่โต๊ะนะ เดี๋ยวพี่ยกข้าวต้มไปให้""เซียร์อยากช่วยถือ""ไปนั่งรอ เดี๋ยวพี่ทำเอง" "กลัวเซียร์ซุ่มซ่ามทำถ้วยข้าวต้มหลุดมือเหรอคะ" "หึ...เปล่า แค่ไม่อยากให้ทำเพราะพี่อยากทำให้ ตอนนี้เซียร์กำลังท้องอยู่ อุ้มท้องอย่างเดียวก็พอ เดี๋ยวอย่างอื่นพี่ทำให้เอง""น่ารักจัง" เธอพูดด้วยรอยยิ้ม อังเดรหมุนตัวกลับมาหาคนตัวเล็ก มองคนตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปหาแล้วประทับริมฝีปากลงหน้าผากบาง สัมผัสอ่อนโยนจากมาเฟียหนุ่มพล
คู่หมั้นมาเฟีย คู่หมั้นมาเฟีย [54] โลกที่มีเธอ
หลายวันต่อมา@บริษัทอังเดรแกร๊กลูเซียร์เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของอังเดรหลังจากที่ขอเขาลงไปซื้อของกิน ริมฝีปากสีระเรื่อเตรียมขยับเพื่อทักทายคนรัก แต่ทว่าต้องชะงักเมื่อสายตามองเห็นเขากำลังนั่งคุยกับอนาคินคนเป็นพ่อ จากที่ต้องทักทายอังเดร กลับกลายเป็นทักทายพ่อคนรักแทน"สวัสดีค่ะคุณละ...เอ่อ..คุณพ่อ" เธอเกือบพลั้งปากเรียกอนาคินว่า 'คุณลุง' อย่างที่เคยเรียกชินปาก ดีที่ดึงสติกลับมาได้ทันจึงไม่ได้เอ่ยคำๆ นั้นออกมา"หนูเซียร์ก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ""ค่ะ พอดีว่าเซียร์ลงไปซื้อของกินมาน่ะค่ะ""อืม ได้ยินอังเดรบอกว่าทั้งสองคนคืนดีกันแล้วเหรอ""ใช่ค่ะ พี่เดย์เขาบินไปง้อเซียร์ถึงนิวยอร์กเลย""อะแฮ่ม.." เขากระแอมในลำคอเพื่อปรามไม่ให้ลูเซียร์พูดถึงเรื่องนั้น แต่คงไม่ทันการณ์เสียแล้ว"หนูเซียร์มานั่งเล่าตอนเจ้าเดย์ง้อให้พ่อฟังทีสิ นานๆ ทีจะเห็นลูกชายง้อผู้หญิง""ได้ค่ะ" เธอยิ้มและตอบรับอย่างไม่ปฏิเสธโดยไม่สนใจสีหน้าที่กำลังไม่พอใจของอังเดร ในอดีตเขาทำกับเธอไว้เยอะ คราวนี้ตาเธอเอาคืนแล้ว"ถ้าพ่อหมดธุระกับผมแล้วก็กลับไปได้แล้ว""ฉันยังไม่อยากกลับ นานๆ ทีจะมาบริษัทแก ขออยู่นานๆ ก่อนสิ" อนาคินหันไปมองลู
คู่หมั้นมาเฟีย คู่หมั้นมาเฟีย [53] พี่ต้องการเซียร์ NC++
วันต่อมาลูเซียร์นั่งมองคนเป็นพ่อซึ่งกำลังเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์กับคนรักใหม่ด้วยแววตาอาลัยอาวรณ์และรู้สึกเสียดาย การหย่าร้างของพ่อแม่ในครั้งนี้ แม้ว่าทั้งสองคนจะตกลงว่ายังคงทำหน้าที่พ่อและแม่ให้เธอเหมือนเดิม มาฉลองด้วยกันทุกเทศกาลและวันสำคัญของเธอ ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรู้สึกเสียดายช่วงเวลาดีๆ ที่ครอบครัวเคยทำด้วยกันและเกิดความคิดไม่อยากให้พ่อแต่งงานใหม่ เธอรู้ดีว่าพ่อแม่แต่งงานกันเพราะถูกผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจับคลุมถุงชน ทั้งสองคนอาจมีความรู้สึกดีๆ ต่อกัน แต่ใช่ว่าจะรักกันเหมือนคู่รักอื่นๆ ใครบอกว่าความใกล้ชิดเป็นบ่อเกิดของความรัก น้อยคนนักที่จะโชคดีดังคำพูดนั้นแต่ก็นะ...ในเมื่อพ่อเจอความสุขของตัวเองแล้ว เธอก็ควรยินดีและยอมรับในการตัดสินใจของพ่อ "คุณแม่ไม่รู้สึกเสียดายคุณพ่อเหรอคะ?" เธอเอ่ยถามคนเป็นแม่ซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้า"แม่เคารพการตัดสินใจของพ่อ อีกอย่าง ต่อให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมก็พลอยแต่จะทำให้ฝ่ายใดฝ่ายนึงไม่มีความสุขเปล่าๆ""....""แม่รู้ว่าเซียร์เสียใจ พวกเราสองคนเองก็เสียใจที่ต้องให้ลูกรู้ว่าพวกเราไม่สามารถไปต่อกันได้อีกแล้ว""นี่เป็นครั้งแรกเลยนะคะที่เซียร์เห็นคุณพ
คู่หมั้นมาเฟีย คู่หมั้นมาเฟีย [52] สรรพนามใหม่
อังเดรและลูเซียร์เดินจูงมือกันเข้ามายังร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งของตัวเมืองนิวยอร์กในช่วงหนึ่งทุ่ม ทั้งสองคนเดินมาถึงห้องอาหารสำหรับวีไอพีโดยมีชายชุดดำสองคนยืนเฝ้า เมื่อชายชุดดำเห็นอังเดรและลูเซียร์มาถึงจึงเปิดประตูออกให้ทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องอาหารวีไอพีซึ่งมีครอบครัวของลูเซียร์นั่งคอยอยู่ ความจริงเลยเวลานัดมาหลายนาทีแล้ว แต่อังเดรเกิดมีอาการคลื่นไว้อาเจียนขึ้นมากะทันหันทำให้มาเลทจากเวลานัดราวยี่สิบนาที"สวัสดีครับ" เขาเอ่ยทักทายพร้อมยกมือไหว้พ่อและแม่ของลูเซียร์ เคยเจอครอบครัวลูเซียร์มาก็หลายครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้เขากลับรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย"ขอโทษที่มาช้านะคะ""ไม่เป็นไร พ่อกับแม่ก็เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เหมือนกัน" พ่อของลูเซียร์เป็นคนเอ่ยพูด "สั่งอาหารกันแล้วเหรอคะ?""ยังเลย กะจะรอสั่งตอนเซียร์และเดย์มาถึงแล้ว" แม่ของลูเซียร์ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเห็นลูกสาวและอังเดรอยู่ด้วยกันแบบนี้เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาระดับหนึ่ง เพราะก่อนหน้านั้นลูเซียร์บอกว่าอยากถอนหมั้น และหลังจากจบจากงานแต่งคนเป็นพ่อ ลูเซียร์ก็จะบินไปที่ปารีสทันที แต่เหมือนว่าตอนนี้ลูกสาวเธอจะเปลี่ยนใจแล้ว...ทั้งสี่คนเริ
คู่หมั้นมาเฟีย คู่หมั้นมาเฟีย [51] รักเมียคนเดียว
หมับมาเฟียหนุ่มเดินมาสวมกอดลูเซียร์ที่กำลังยืนรับลมชมวิวอยู่ระเบียงที่พักจากข้างหลัง หญิงสาวแอบสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ เพราะอีกฝ่ายมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง "คิดอะไรอยู่เหรอ""ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แค่เห็นว่าตรงนี้วิวสวยดีเลยออกมาดู" ไออุ่นจากอ้อมกอดเขาพลอยทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย ครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่อังเดรกอดเธอด้วยความอ่อนโยนแบบนี้"กลับไทยเมื่อไหร่ เดี๋ยวพาไปฝากครรภ์นะ""ค่ะ" เธอตอบรับสั้นๆ ก่อนจะก้มมองมือหนาที่เลื่อนมาสัมผัสหน้าท้องแบนราบของเธอราวกับกำลังทักทายอีกหนึ่งชีวิตในท้อง"คิดไม่ถึงเลยว่าวันนึงจะมีลูกเป็นของตัวเอง จากเคยได้ยินลูกของตินและแม็กซ์เรียกพวกมันสองคนว่าพ่อ ใครจะคิดล่ะว่าวันนึงตัวของฉันเองก็กำลัง...กลายเป็นพ่อคนแล้วเหมือนกัน""พี่เดย์รู้สึกยังไงบ้างคะตอนที่รู้ว่ากำลังกลายเป็นพ่อคน""ทั้งอึ้งและช็อก แต่หลังจากนั้นก็ดีใจและตื่นเต้นที่ตัวเองกำลังมีลูก""ตอนแรกเซียร์คิดว่าพี่เดย์จะรับไม่ได้ที่มีลูกกับเซียร์ซะอีก" เธอพูดออกมาเสียงแผ่ว ก่อนหน้าที่เขาพาเธอไปโรงพยาบาล เธอแอบกลัวว่าถ้าผลออกมาว่าเธอท้อง อังเดรอาจจะรับไม่ได้ คงทิ้งเธอและลูกไป แต่ในความเป็นจริงกลับไม่ใช่อย
คู่หมั้นมาเฟีย คู่หมั้นมาเฟีย [50] พูดความในใจ
"ความจริงแล้วเธอไม่เคยรักฉันข้างเดียวเลยนะ"กึก...สิ่งที่อังเดรได้เอื้อนเอ่ยออกมาทำให้ลูเซียร์ที่กำลังร้องไห้อย่างบ้าคลั่งชะงักลงไปอัตโนมัติ ใบหน้าสวยหวานเปื้อนเขรอะด้วยน้ำตาเคลื่อนมามองคู่หมั้นหนุ่มพร้อมหัวใจที่เริ่มเต้นแรงเธอไม่อยากคาดหวังอะไรจากคำพูดนั้นของเขาเลย แต่ในขณะที่อีกใจก็เผลอคาดหวังไปแล้ว แววตาที่เขากำลังมองมาต่างไปจากทุกวันโดยสิ้นเชิง จากเคยมีแค่ความว่างเปล่าและเดาอะไรไม่ได้ ตอนนี้กลับมีอีกความรู้สึกจุดประกายออกมาอย่างไม่ปิดบัง"เธอไม่เคยรักฉันแค่ข้างเดียวเลยนะลูเซียร์""มะ...หมายความว่ายังไงคะ" ตอนแรกเธอเผื่อใจเอาไว้ พยายามไม่คาดหวังมากเกินไป แต่พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ออกมา เธอกลับคาดหวังไปมากจนไม่สามารถเผื่อใจเอาไว้ได้"จอดรถก่อน" เขาหันไปสั่งไทจิไทจิเมื่อได้รับคำสั่งก็ตบไฟเลี้ยวเพื่อหาที่จอดรถ ไทจิและโซลเปิดประตูลงไปรอเจ้านายนอกรถ ปล่อยให้อังเดรและลูเซียร์ได้คุยกันตามลำพัง"จำตอนเด็กๆ ที่เธอบอกว่าอยากแต่งงานกับฉันได้ไหม""จำได้ค่ะ""หลังจากเธอกลับบ้านไป ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันไปบอกพ่อกับแม่ ว่าโตขึ้นอยากแต่งงานกับเธอ อยากใช้ชีวิตคู่กับเธอไปจนกว่าจะตายกันไปข้างนึง"เธอนั่
You may also like
พลาดรักมาเฟีย
โนเนจัง1.1K viewsคู่หมั้นทายาทมาเฟีย
มายาตรี3.4K viewsไฟรัก บำเรอสวาท Sex On Fire
MaNIE-STORY2.4K viewsรักร้าย มาเฟียลูกติด
Melyssa11.9K viewsมาเฟียร้ายพ่ายรักคุณหมอ
ยอดใบไผ่292 viewsดอกไม้มาเฟีย Strongflower
คุณดอกไม้392 viewsผมนี่แหละลูกชายปะป๊ามาเฟีย
ธันยรัศมิ์79 viewsเฮดว้ากตัวร้ายกับยัยมาเฟีย
รอยหยัก - หนิงอัน440 views
