คำทักทายจากหมอนวดรุ่นน้อง

บรรยากาศแสงส้มสลัวในขณะเดียวกับที่จอกำลังนวดลูกค้า เสียงเพลงที่ผ่อนคลาย เสียงเจ๊เฟียสกำลังบ่นตุลย์เหมือนกับทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ที่เดือนหนึ่งไม่ต่ำกว่าหกถึงเจ็ดครั้ง

“เจ๊บอกกี่รอบแล้วว่าค่านวดอะลดราคาลงบ้าง แกไม่ได้อยู่ค้ำฟ้านะตุลย์ ถ้าวันนึงมีหมอนวดตัวท็อปเกิดใหม่ขึ้นมา ระวังแกจะขายไม่ออกเอานะ”

เจ๊เฟียสพูดบอกตุลย์ให้ลดค่านวดลงบ้าง เพราะพักหลัง ๆ มานี้เกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยขึ้น เขากลัวลูกค้าจะเกิดการรีวิวจนร้านเกิดความเสียหาย

“ใครล่ะเจ๊ ใคร ใครจะมาแทนผม” ตุลย์ถามกลับด้วยสีหน้าที่สงสัยและเบื่อหน่าย

“เด็กปั้นแกนะสิ วันนี้ลูกค้าเอ่ยปากชมจนฉันทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ไปติดใจจริตไอรามอีท่าไหน พอออกมาหน้าร้านหยอดทิปร้านไปตั้งห้าพันน่ะ ชั้นละปลื๊ม ปลื้ม”

พูดจบเจ๊ก็หันหน้ามาที่ทิปบ๊อก ตุลย์ที่ได้ยินแบบนั้นก็หันตามและนั่นทำให้เขารู้เลยว่าที่เจ๊พูดขึ้นมาคือความจริง เพราะเห็นแบงก์พันห้าใบพับม้วนเป็นแท่งสี่เหลี่ยมผืนผ้าเงาวับสะท้อนออกมา ตุลย์จึงทำใบหน้าเฉยชาอย่างมีความคิดแฝงก่อนจะถามออกไปด้วยความสงสัย

“ลูกค้าที่ไหนละครับเจ๊”

“ไม่รู้เหมือนกันไม่เคยเห็นหน้า ฉันก็พึ่งเคยเจอวันนี้วันแรกก็ตอนที่ฉันกลับมานั่งอยู่หน้าร้านนี่ล่ะ แต่บอกเลยนะว่าหล่อฟีลไฮโซมาก ๆ คือดีมากเว่อร์แก๊”

เจ๊เฟียสพูดออกไปด้วยท่าทางดี้ด๋า ตุลย์ที่ได้ยินก็ทำหน้าฉีกยิ้มกรุ่น แต่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป ก่อนจะเดินออกไปจากหน้าร้านและเดินเข้าไปหารามที่โซนห้องนวดวีไอพี ซึ่งในระหว่างที่ตนเดินไปเขาก็เห็นรามกำลังยืนหยิบผ้าขนหนู และเตรียมของเพื่อนำไปไว้ห้องนวดสำหรับการรับลูกค้าคนต่อไป รามที่ระหว่างเตรียมได้เห็นตุลย์เดินเข้ามาพอดี ด้วยความที่เฟรนลี่ของรามจึงได้กล่าวทักทายไป

“อ้าวไงพี่ เป็นไงบ้างวันนี้”

รามพูดไปพลางเดินหยิบของนู่นนี่นั่นอย่างไม่หยุดนิ่ง ตุลย์ที่เห็นแบบนั้นจึงละสายตาแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องก่อนจะหันหน้ามามองและพูดกับราม

“เออไง ก็ดี ๆ”

ก่อนตุลย์จะทำทั้งห้องเดตแอร์ไปชั่วครู่ก่อนรามจะพยักหน้าให้ตุลย์รับรู้ ตุลย์ที่อยากจะคุยแต่ไม่รู้จะพูดเรื่องอะไรเลยเอาเรื่องเมื่อครู่มาถาม

“เอ่อ เมื่อกี้เจ๊บอกได้ลูกค้าไฮโซมาหรอ เป็นไงบ้างหละ เห็นเจ๊บอกว่าบริการดีจนลูกค้าทิปหนัก ๆ เลย ใช่ป่ะ”

ตุลย์พูดถามออกไปพลางใจเต้นไม่เป็นจังหวะมันเหมือนกับใจตุ่ม ๆ ต่อม ๆ ที่เหมือนจะรู้สึกดีแต่ก็ไม่ดี มันเป็นความรู้สึกราวกับว่าเหมือนมีผีเสื้อมาบินในท้องและลามไปบินในหัวใจแทน

“ก็เอาเทคนิคที่พี่สอนมาใช้นิดหน่อย ที่เหลือน่าจะเป็นเทคนิคส่วนตัวน่ะครับพี่ ฮ่า ๆ”

รามตอบกลับไปพร้อมกับวาจาที่เอาใจ พร้อมใส่จริตอารมณ์ดีเข้าไปในใบหน้าอันคมเข้มจนตุลย์มองด้วยความเอ็นดูแบบหลากหลายความรู้สึกในความคิดและจิตใจ

“อ๋อดีแล้วละ นี่ขนาดยังเข้ามาไม่ถึงเดือนทำได้ขนาดนี้ ก็ยินดีด้วยนะเว่ย” พูดจบตุลย์ก็เอามือไปจับไหล่รามอย่างประหม่า มันเหมือนจะกล้าแต่ก็กลัว กลัวว่ารามจะไม่ให้ตนแตะต้องอีก เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนั้น มันทำให้ทั้งคู่มองหน้ากันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

“ครับพี่ พี่มีอะไรอีกป่าว ผมจะไปจองห้องลูกค้าให้เจ๊ต่อละ”

รามกล่าวถาม มันเหมือนกับการรีบตัดบทแต่ก็ไม่เพราะรามมองหน้าตุลย์อย่างรอคำตอบ

“อ๋อ ไม่มี ๆ ตั้งใจทำงานนะ” ตุลย์รีบตอบพร้อมหลบสายตา

“ครับ” พูดจบรามก็เดินออกจากห้องไป ก่อนจะปิดประตูที่เปิดอยู่ให้สนิท ปล่อยให้ตุลย์หันหลังไปมองอย่างย้อนรำลึกถึงความหลังเกี่ยวกับเรื่องราวของอดีตภายในร้านที่มันเคยได้เกิดขึ้น