เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่69 เรื่องกินเรื่องใหญ่ 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-09 10:48:17
บทที่เกี่ยวข้อง
จอมนางพญามาร คำโปรย+บทนำ+อารัมภบท
คำโปรยแหงนหน้ามองจันทรา พินิจฟ้าดาราเร้นเดือนเพ็ญจันทร์งามเด่น ทว่าบีบเคล้นรัดรึงใจคืนนั้นก็เช่นนี้ จันทร์ดวงนี้สว่างไสวครั้นตื่นมาแล้วหลับไปเห็นเพียงเจ้าดั่งเงาใจ เร้นจันทรา...*********ครั้งที่แต่งงานกัน ท่านก็ไม่ยอมร่วมหอยั่วยวนเท่าใด ก็ไม่เคยได้ผลเผยโฉมต่อหน้า ท่านก็ไม่เคยยลข้าอดทนเนิ่นนาน ให้ท่านเหลียวแลแล้วเหตุใดจู่ๆท่านจึงกลายเป็นปีศาจราคะ จับข้ากดไม่ยอมปล่อยเล่า!******บทนำดินแดนสามภพทุกสายพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็นภพสวรรค์ ภพมนุษย์ ภพปรโลก มีตำนานเล่าขานมากมาย ทั้งเรื่องปีศาจและเทพเซียน ล้วนเล่าขานได้น่าอัศจรรย์ใจทว่ากลับไม่มีใครพบเห็นเทพและปีศาจจริงๆ จึงมิรู้ได้ว่าตำนานเหล่านั้นจริงเท็จเท่าใด สวรรค์นรกมีจริงไหมใดๆ ล้วนเหนือความคาดหมาย ในความไม่รู้นั้นกลับมีสรรพสิ่งเหนือสามัญมากมายนับไม่ถ้วนหนึ่งในนั้นมีเรื่องหนึ่งที่เป็นความรักลึกซึ้งตราตรึงใจ ของผู้ที่ถูกเรียกว่า เทพปีศาจ (โม๋กุ่ยเสิน)[1][1]魔鬼神 Móguǐ shén เทพปีศาจ*********อารัมภบทนางมีนามว่าโม๋เอ๋อร์ แซ่เฉิน เกิดและเติบโตในป่าใหญ่อันลึกลับได้สิบสองปี กระทั่งมีระดู เข้าสู่วัยสมสู่สืบพันธุ์ นางจึงตัดสินใจออกจาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12จอมนางพญามาร ตอนที่1 แรกพบ
นานมาแล้วมีชายหญิงคู่หนึ่งที่เกิดรักกันเหนือสามัญผิดธรรมชาติฝ่ายหญิงเป็นเทพเป็นเซียน หรือเป็นมารเป็นปีศาจก็ไม่อาจทราบ และบางทีอาจจะเป็นมากกว่านั้น หากแต่ฝ่ายชายกลับเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่มีดีหน้าตางดงามนับเป็นเอกบุรุษทั้งสองรักกันได้อย่างไรก็ไม่แน่ชัด รู้เพียงว่ารักกันมาก และหลบเร้นซ่อนกายคล้ายสายลมไร้ร่องรอยมิอาจค้นพบเรื่องราวจบเพียงเท่านั้น ไม่มีจุดเริ่มต้นและไร้จุดสิ้นสุดให้ผู้เล่าและผู้ฟังได้เกิดอารมณ์ใคร่รู้อยากฟังหรืออยากเล่าต่อเนิ่นนานผ่านไปก็สลายคล้ายม่านหมอกกลางสายลมหนาวที่พัดมาเพียงวูบเดียวเท่านั้นเพราะคู่รักคู่นี้ ที่เป็นเพียงความฝันอันเลือนราง หนึ่งในเรื่องเล่าขานนับหมื่นพัน กลับไม่อาจครองคู่กันดังใจหมายเหตุจากฝ่ายหญิงถูกจับตัวกลับไปยังดินแดนลี้ลับตามกฎสวรรค์บัญญัตินรก ทิ้งไว้เพียงฝ่ายชายให้เลี้ยงดูบุตรสาวจนรู้ความได้เจ็ดปี ก็ต้านพิษแห่งคำนึงคิดถึงภรรยารักจนทนไม่ไหว ตรอมใจตายไปในที่สุด ทิ้งทายาทสาวเหนือสามัญหนึ่งนางเอาไว้กลางป่าใหญ่ให้ใช้ชีวิตเพียงเดียวดายใดๆ ล้วนเหนือคาดฝัน บุตรสาวตัวน้อยผู้นั้นแท้จริงแล้วเป็นถึงโม๋กุ่ยเสิน ในคราบมนุษย์ นามว่า โม๋เอ๋อร์ หรือเฉินโม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12จอมนางพญามาร ตอนที่2 พบเจออีกครา 1
ห้าปีต่อมา...โม๋เอ๋อร์ในวัยสิบสองปีเริ่มมีอาการผิดปกติบางประการกับร่างกาย นางเป็นไข้หวัดอาการประหลาด ร่างกายอ่อนแอเพราะลมปราณและหลอดเลือดเปิด ทำให้ความร้อนความเย็นจากภายนอกเข้าสู่ร่างกายได้ง่ายและลึกกว่าที่เคยปกติอาการไข้หวัดก็แค่ปวดหัวตัวร้อน ครั่นเนื้อครั่นตัว ไอจามน้ำมูกไหล แต่ครานี้นางกลับมีอาการแปลกไป เดี๋ยวมีไข้ตัวร้อน เพียงครู่เดียวก็เปลี่ยนเป็นหนาวสั่นตัวเย็น สลับกันไปมาอยากอยู่เงียบๆ ไม่อยากอาหาร ปากขมคอแห้ง มีความร้อนเย็นสลับไปสลับมา รู้สึกรุ่มร้อนไปหมดระหว่างที่ย่ำแย่ด้วยอาการหวัดประหลาด ก็เจ็บท้องมาก ทั้งยังมีเลือดออกจากส่วนสงวนทำให้หว่างขาแดงฉานจนน่ากลัวแน่นอนว่าโม๋เอ๋อร์ไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่เรียกว่า การมีระดู และไข้หวัดที่เป็นก็คือไข้ทับระดู[1]แต่ต่อมานางก็เริ่มระลึกได้จากการสังเกตสัตว์ป่าเพศเมียบางประเภท ไม่ว่าจะเป็นลิงป่า หมาป่า ที่ส่วนสงวนของพวกมันมีลักษณะบวมและมีเลือดออก เฉกเช่นนางในยามนี้ และต่อมาพวกมันก็มีการสมสู่กับเพศตรงข้าม แล้วก็ให้กำเนิดทายาทตัวน้อยจนเต็มผืนป่าโม๋เอ๋อร์พลันเข้าใจในทันใด นางจึงเบิกตาโตอ้าปากค้างตะลึงงันครู่ใหญ่หนอนน้อยในดักแด้กลายร่างเป็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12จอมนางพญามาร ตอนที่2 พบเจออีกครา 2
พลบค่ำจนดึกดื่นในคืนเพ็ญ จันทร์งามเด่นกลางนภาโม๋เอ๋อร์ยังไม่ทันออกนอกป่าเสียงสายหนึ่งพลันดังแว่วมา เป็นเสียงคล้ายโลหะกระทบกัน ดังเคร้งคร้างไปทั่ว โม๋เอ๋อร์มิได้นึกหวาดกลัว เพียงแต่นึกแปลกใจว่ามันคือเสียงอันใดด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามวัย สาวน้อยจึงเดินลัดเลาะพงไพรไปตามเสียงนั้นเมื่อแหวกพงหญ้าหนาทึบออกกว้าง เบื้องหน้าในระยะสายตา ฝ่าความมืดสลัวท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่องไปทั่ว จึงได้เห็นเป็นกลุ่มของชายฉกรรจ์ตัวใหญ่จำนวนหลายคน กำลังต่อสู้กันอยู่อย่างบ้าคลั่งดุเดือดผ่านไปครู่หนึ่ง ชายพวกนั้นก็พากันล้มตายระเนระนาด เศษซากร่างกายกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นไปทั่ว ไม่มีผู้ใดรอดสักคน ลักษณะการเข่นฆ่า คือเจ้าตายข้าม้วย ตกตายตามกันเมื่อพายุโลหิตสงบลง คงเหลือเพียงร่างไร้วิญญาณของชายทั้งหลาย โม๋เอ๋อร์แน่ใจ รอเพียงสัตว์ร้ายในป่าลึก ได้กลิ่นคาวคละคลุ้งเหล่านี้ พวกมันก็พร้อมจะออกจากรังมารุมขย้ำ ฉีกทึ้งเนื้อหนังอันโอชาอย่างหิวกระหาย แน่นอนว่า เจ้าพวกที่นอนตายสนิทและยังที่ตายไม่สนิทก็จะกลายเป็นอาหารของพวกมันเมื่อคิดได้เช่นนั้น เด็กสาวจึงตัดสินใจเดินเข้าไปสำรวจสักครา ดูทีว่ายังม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12จอมนางพญามาร ตอนที่3 พบพาน
โม๋เอ๋อร์เดินทางต่อ โดยไม่นึกใส่ใจเหตุการณ์ก่อนหน้ากระทั่งเช้าตรู่วันต่อมา ได้เจอกับขบวนเดินทางของคนกลุ่มหนึ่ง กำลังหยุดพักกินอาหารกลางทางริมชายป่า เด็กสาวจึงเดินเข้าหาแล้วมองอย่างโง่งมครู่ใหญ่อาหารที่พวกเขากินล้วนแปลกตา กลิ่นหอมยิ่ง การแต่งกายก็หลากหลาย งดงามเหลือเกิน โดยเฉพาะสตรีสองคนที่นั่งอยู่ท่ามกลางกลุ่มคนในขบวน ได้ยินการเรียกขานว่าฮูหยินใหญ่กับคุณหนูรองโม๋เอ๋อร์ยืนนิ่งกะพริบตาปริบๆ ใบหน้าซีดเซียวเอียงไปมาน้อยๆ มองทุกสิ่งอย่างชอบใจนางเป็นสตรีผู้หนึ่งจึงชมชอบของสวยงามอย่างมิอาจห้ามได้ และอาหารกรุ่นกลิ่นหอมหวนชวนน้ำลายไหลก็รบกวนจิตใจเหลือเกินแต่แน่นอนว่านางมิใช่หมาป่าหิวโซที่เก็บอารมณ์มิได้ ถึงกับต้องพุ่งใส่อย่างหิวกระหาย ขนาดปราณเทพพลังมารนางยังกักเก็บเอาไว้ได้เป็นอย่างดี นับประสาอันใดกับอาการเช่นนี้เด็กสาวนึกกระหยิ่งยิ้มย่องลำพองกับตนเองเงียบๆ แต่ทว่าสีหน้ากลับเผยออกมาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นสายตาพราวระยับที่จับจ้อง มุมปากที่ยกยิ้มพึงใจ และจมูกเรียวเล็กที่ขยับเบาๆ เพื่อสูดดมหน้าตาสัตย์ซื่อและท่าทางไร้เดียงสาของเด็กสาวที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากกลุ่มขบวนเดินทาง ทำเอาฮูหยินใหญ่และคุณหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12จอมนางพญามาร ตอนที่4 บ้านใหม่
เวลาผ่านไป…จากหนึ่งวันเป็นหนึ่งเดือน จากหนึ่งเดือนก็ล่วงเลยมาหนึ่งปีโม๋เอ๋อร์รู้สึกได้ว่า การตัดสินใจออกจากป่ามาในครานี้เป็นสิ่งที่ดีเหลือเกิน นางคิดไม่ผิดเลยสักนิดเพราะว่านางได้เจอสหายเปี่ยมไมตรีอย่างหยูเสวี่ย และท่านป้าเปี่ยมเมตตาอย่างวั่นหรงทั้งสองดูแลนางอย่างดีเลิศ พวกเขามอบเสื้อผ้าสวยงามมากมาย มีอาหารรสล้ำให้กินไม่เคยขาด นางมีความสุขมาก ถึงแม้ว่าชุดที่นางสวมจะงดงามไม่เท่าชุดของหยูเสวี่ย แต่นางก็หาได้ขัดเคืองไม่ ด้วยมิใช่คนที่คิดเล็กคิดน้อยอันใดทั้งนั้น และยิ่งไม่คิดมากกับเรื่องหยุมหยิมเยี่ยงนี้ แค่ไม่ต้องทนสวมชุดจิ้งจอกขนเงิน ชุดหนังเสือ ขนห่านป่า หรือแม้กระทั่งหางนกยูง ก็พอแล้วจวนโหวแห่งนี้ใหญ่โตโอ่อ่า เครื่องเรือนครบครัน ทั้งยังสะอาดสะอ้าน มีผู้คนอาศัยอยู่รวมกันเยอะแยะเต็มไปหมดไม่เหมือนกลางป่าที่นางจากมา ที่นั่นมีแต่สัตว์ป่าดุร้าย คุยด้วยไม่รู้เรื่อง อาหารก็ไม่อร่อย เสื้อผ้าแพรพรรณก็ไม่มีโม๋เอ๋อร์ชอบชีวิตในเมืองยิ่งนัก ไม่คิดกลับป่าแน่นอน...รอยยิ้มพึงใจประดับตรงมุมปากของเด็กสาวตลอดเวลา นางกำลังเดินเล่นในสวนดอกไม้อยู่กับหยูเสวี่ยเหมือนเช่นทุกวัน สร้างรอยยิ้มละมุนละไมประดั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12จอมนางพญามาร ตอนที่5 วางแผนแต่งงาน 1
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วประหนึ่งสายธาราเชี่ยวกรากโม๋เอ๋อร์ปีนี้อายุครบสิบห้าปี หยูเสวี่ยก็เช่นกัน บัดนี้สตรีทั้งสองเติบโตเต็มวัยเป็นสาวงามสะพรั่งสะคราญโฉมยิ่งโม๋เอ๋อร์มีดวงตากลมโตใสกระจ่าง ผิวขาวราวหิมะ ใบหน้าเรียวเล็ก รอยยิ้มพริ้มเพรา ท่าทางใสซื่อ นิสัยซุกซนหยูเสวี่ยมีดวงตาเรียวงาม ใบหน้าขาวพิสุทธิ์ผุดผ่อง ท่าทางบอบบาง กิริยาอ่อนหวาน นิสัยเรียบร้อย จิตใจดีหลังจากพ้นพิธีปักปิ่นของบุตรสาว เรื่องที่วั่นหรงหวาดหวั่นมาโดยตลอดก็มาเยือน นั่นก็คือสมรสพระราชทานสกุลโหวเป็นตระกูลใหญ่ แผ่กิ่งก้านสาขามากมายไปทั่วแคว้น ทั้งยังแข็งแกร่งยิ่งนักในราชสำนัก ทำให้เป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับหนุนหลังเชื้อพระวงศ์คราก่อนบุตรสาวคนโตของวั่นหรงต้องเดินทางไกลไปแต่งให้อ๋องหนุ่มที่มีอนุชายาอยู่แล้วถึงสามคน ครานี้บุตรสาวคนรองของนางต้องแต่งให้องค์รัชทายาท ที่มีอนุชายาอยู่แล้วจนเต็มตำหนักบูรพา ในภายภาคหน้าก็ยังจะต้องขึ้นเป็นฮองเฮาเมื่อสวามีขึ้นเป็นฮ่องเต้ รับสนมอีกนับร้อยพันในทุกสามปีเช่นนี้จะไม่ให้วั่นหรงเป็นห่วงหยูเสวี่ยผู้อ่อนโยนบอบบางได้อย่างไรองค์รัชทายาทแห่งต้าหมิงผู้นี้ได้รับฉายาว่าไท่จื่อทมิฬ มีประวัติอันห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12จอมนางพญามาร ตอนที่5 วางแผนแต่งงาน 2
ภายในห้องส่วนตัวด้านในที่ลึกที่สุดของตัวเรือนโม๋เอ๋อร์ถูกเรียกเข้ามาเพียงผู้เดียว หญิงสาวนั่งคุกเข่าต่อหน้าวั่นหรงอย่างงุนงงเป็นที่สุดนางทำอันใดผิดไปหรือไร แต่นางไม่เคยสำแดงฤทธิ์เดชใส่ผู้ใดเลยนี่นาหญิงสาวเอียงหน้าเล็กน้อยกลอกตาไปมาอย่างไม่เข้าใจในชีวิตการถูกฮูหยินใหญ่เรียกเข้ามาพบเป็นการส่วนตัวเพียงลำพัง นั่งจ้องหน้ากันเพียงสองต่อสอง ทำนางอดหวาดหวั่นมิได้นางนับถือฮูหยินใหญ่ประหนึ่งมารดา จึงไม่แปลกหากนางจะเกรงใจเป็นอย่างมาก ไม่กล้าล่วงเกินเลยแม้แต่น้อยหมาแมวหากได้ข้าวได้น้ำย่อมซื่อสัตย์สุดชีวิตอยู่เหย้าเฝ้าเรือนยินดีรับใช้ตลอดไปบุญคุณแค่เพียงน้ำหยดย่อมทดแทนด้วยน้ำทั้งทะเลสาบโม๋เอ๋อร์แม้โง่เขลา แต่เรื่องนี้อย่าได้ดูเบานางเชียวแต่สิ่งไม่คาดคิดพลันบังเกิด เมื่อวั่นหรงคุกเข่าลงตรงหน้าของโม๋เอ๋อร์หญิงสาวให้รู้สึกตกใจนัก “ฮูหยินใหญ่ ท่านจะทำสิ่งใดหรือเจ้าคะ? คุกเข่าให้ข้าทำไม?”วั่นหรงถามเสียงเบา “โม๋เอ๋อร์ ข้าดูแลเจ้าดีหรือไม่?”โม๋เอ๋อร์พยักหน้าตอบรับ “ดีเจ้าค่ะ”“แล้วข้าเลี้ยงดูเจ้าขาดตกบกพร่องสิ่งใดหรือไม่?”หญิงสาวรีบส่ายหน้า “ไม่เลยเจ้าค่ะ”ฮูหยินใหญ่ได้ฟังเช่นนั้นก็พยักหน้าพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12
บทล่าสุด
จอมนางพญามาร ตอนที่69 เรื่องกินเรื่องใหญ่ 1
ประเพณีล่าสัตว์ตามพิธีอันศักดิ์สิทธิ์ยังคงดำเนินต่อไปพวกเขาทำการออกล่าสัตว์ป่ากันอย่างคึกคักยิ่งใหญ่ ทว่ากลับไม่มีสัตว์ป่าตัวใดให้ล่าเลยสักตัว ผู้คนต่างสงสัยว่าสัตว์หายไปที่ใดจนหมด แต่กลับไร้ซึ่งคำตอบมีบางอย่างที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ นั่นก็คือ เหล่าสัตว์ทั้งหลาย ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ล้วนอพยพหายไปจนสิ้นแล้วตั้งแต่เมื่อคืน เพราะถูกรังสีอำมหิตอันเกรี้ยวกราดของเทพปีศาจนั่นเองเมื่อคนของต้าหมิงทั้งหมดไม่มีสัตว์ให้ล่า จึงจำใจยกเลิกการล่าสัตว์เป็นการชั่วคราว แล้วพากันกลับมาร่วมประชุมหารือที่กระโจมหลัก มีเสียงหนึ่งขอเสนอให้ยกขบวนกลับ เพราะเห็นถึงเค้าลางอัปมงคล อย่ารั้งรอ ควรเดินทางกลับวังทันที แล้วจัดพิธีบวงสรวงเทพปรามมาร กำจัดสิ่งชั่วร้ายให้หมดไปเรื่องนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนพิจารณาอย่างเคร่งเครียดจากองค์เหนือหัวในขณะทั่วทุกผู้คนกำลังสนใจเพียงหัวข้อสนทนา และรวมตัวกันที่กระโจมใหญ่กลางกลุ่มที่พักนั้นห่างออกมาจากความวุ่นวาย เป็นกระโจมของรัชทายาทซึ่งมีชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังเจ็บหนักสาหัสมาก“ข้าเจ็บแผล...”เสียงทุ้มต่ำเจือโทสะดังขึ้นจากชายแกร่งบนเตียงนอน เขานั่งกอดอกหรี่ตามองใครบางคนที่กำลังนั่งกินอา
จอมนางพญามาร ตอนที่68 เสแสร้ง 2
จากนั้นคนงามก็รับรู้ได้ถึงภาพเบื้องหน้าหมุนกลับ เมื่อร่างอรชรอ้อนแอ้นถูกรั้งให้พลิกตลบนอนลงบนเตียงนอนโม๋เอ๋อร์พลันตาโต เห็นเพียงใบหน้าคมคายก้มต่ำ ดวงตาเรียวคมมองใกล้ โถมกายหนาใหญ่ทาบทับ“...!?”หญิงสาวพลันตื่นตะลึง พยายามกะพริบตาให้ถี่รัวเข้าไว้ อีกฝ่ายจะได้มองไม่ทัน ไม่อาจสังเกตเห็นความผิดปกติของนางชายหนุ่มมีหรือจะไม่รู้แจ้ง ทว่าเขาย่อมไม่ถือสาการที่นางพยายามปกปิดสายตา ย่อมหมายถึงว่านางไม่อยากจากเขาไปหมิงเฉิงให้รู้สึกนึกเอ็นดูยิ่งนัก นึกรักใคร่นางมากขึ้นด้วยดวงตาดำขลับของนางงดงามมาก คล้ายถักทอขึ้นจากเกล็ดหิมะต้องแสงจันทราในคืนเดือนเพ็ญ มันพราวระยับทว่าเย็นเยียบ มีเสน่ห์ดึงดูดอย่างประหลาด ใต้หล้านี้เขาแน่ใจว่ามิเคยได้พบพานมาก่อน[1]รอยยิ้มอ่อนโยนถึงกับผุดตรงมุมปากของรัชทายาทหนุ่ม เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มาก ไม่ว่าใครก็ไม่เคยมีโอกาสได้เห็น นอกจากนางตรงหน้าครานี้โม๋เอ๋อร์ยิ่งตื่นตะลึงไปกันใหญ่ เมื่อได้เห็นคนเย็นชาใกล้ๆ ใบหน้าหล่อเหลาที่แสนจะราบเรียบและบางทีก็บึ้งตึง ซึ่งยามนี้กำลังยิ้ม...อา...เขายิ้ม...หญิงสาวถึงกับตาพร่า ลืมกะพริบตาทันใดนัยน์ตาคู่คมของหมิงเฉิงพลันสะท้อนภาพท
จอมนางพญามาร ตอนที่68 เสแสร้ง 1
แสงแดดเสียดแทงหมอกหนา ละอองหิมะโรยตัวลงมา ส่งความหนาวเย็นลงสู่พสุธาเฉกเช่นปกติบนเตียงใหญ่ในกระโจมรัชทายาท ร่างสูงยังคงนอนนิ่งเหยียดร่างให้หมอหลวงทำแผลทายา ใบหน้าหล่อเหลาขาวสะอาดยังคงเย็นชาเรียบเฉย ไม่เผยความรู้สึกอันใดออกมาเลยแม้แต่นิดเดียวถึงแม้ว่าสุรเสียงพร่ำบ่นของโอรสสวรรค์จะดังอย่างต่อเนื่องที่ข้างเตียงนอนประหนึ่งดังอื้ออึงอยู่ริมหู หากแต่นัยน์ตาคู่คมเพียงสะท้อนภาพของใครบางคนก็เท่านั้น“เจ้าเป็นถึงว่าที่จักรพรรดิ ไฉนไม่ถนอมตัว ไยชอบเข้าป่ายิ่งนัก องครักษ์คนใดก็ไม่พาไปด้วยกัน เหตุใด...”ฮ่องเต้ต้าหมิงทรงตำหนิโอรสไม่หยุดตั้งแต่เมื่อคืนกระทั่งรุ่งสาง พระองค์นึกสงสัยเสียจริง ว่าในป่ามีสิ่งใดดีหนักหนา เจ้าเฉิงเอ๋อร์จึงชอบแอบหนีไปเที่ยวเช่นนี้ทว่าหมิงเฉิงหาได้นำพาพระบิดา เพราะสายตาเห็นเพียงชายาของตนกำลังยืนคล้ายจะเป็นลม เรือนร่างในอาภรณ์สีฟ้าดิ้นเงินมีท่าทางอ่อนระทวย ระโหยโรยแรง ร่ำไห้เสียขวัญไม่หยุด จนสาวใช้ต้องช่วยกันจับประคองพัลวัน หมายจะพานางออกไปจากกระโจมของเขา นางก้าวเดินแช่มช้า กำลังจะผ่านประตูผ้าอย่างแนบเนียนจนเกินไป...“หยุด!”รัชทายาทคำรามลั่น ไม่คิดให้สตรีผู้นั้นเดิน
จอมนางพญามาร ตอนที่67 สนมชิงเฟย 2
ไม่นานเกินรอ ชิงเฟยก็ออกมายืนนอกม่านหน้าเตียง“เป็นเจ้าจริงๆ เยาเยา” ชิงเฟยหรี่ตามองสตรีผู้มาใหม่ ก่อนเบือนหน้าหนีสภาพน่าเวทนาของอีกฝ่ายคล้ายรังเกียจหมิงเหอนอนแผ่อยู่หลังม่านบนเตียง ไร้ซึ่งการส่งเสียง เพียงรอฟังสองสตรีนอกม่านคุยกัน“สภาพเลือดท่วมเช่นนี้ ไม่สำเร็จใช่หรือไม่?”ชิงเฟยกล่าวเสียงเหยียดมาทางเยาเยา กระชับผ้าห่มคลุมกายตั้งแต่ช่วงไหล่ให้แน่นยิ่งขึ้น ห่วงแค่เนื้อตัวเปลือยเปล่าของตนจะหลุดจากการปกปิด แสดงออกอย่างไม่ใส่ใจอีกฝ่ายมากนัก นางกล่าวอีกว่า“เอาล่ะๆ ไม่ต้องพูดอันใดทั้งสิ้น ออกไปเสีย ข้าเห็นเลือดแล้วอยากจะอาเจียน” หญิงสาวโบกมือคล้ายไล่แมลงเยาเยาพยายามซ่อนความคิดชั่วร้ายเอาไว้ให้ลึกสุดใจ นึกอยากชี้นิ้วสั่งตายนังแพศยาผู้นี้ยิ่งนัก แต่หากนางทำอันใดไป พี่น้องของนางได้สิ้นสลายทั้งเผ่าพันธุ์แน่เมื่อทำอันใดยังมิได้ เยาเยาจึงทำได้เพียงก้มหน้าลงเพื่อแสดงความเคารพอย่างนอบน้อมซื่อสัตย์ แล้วค่อยๆ พาร่างที่บาดเจ็บสาหัสเลือดไหลท่วมกายหายวูบไปเมื่อภายในกระโจมปราศจากผู้ใดในอีกครั้ง ชิงเฟยจึงเข้าไปในม่านปีนขึ้นนอนเตียงอีกครา หมายจัดการอารมณ์ที่คั่งค้างเสียงบุรุษบนเตียงจึงเอ่ย “น้องสาม
จอมนางพญามาร ตอนที่67 สนมชิงเฟย 1
สายลมพลิ้วหอบปุยหิมะปลิว รัตติกาลนี้ช่างยาวนาน ลมหนาวยังคงหอบความเย็นพัดผ่านมาเรื่อยๆ ความโกลาหลวุ่นวายเกิดขึ้นอีกระลอก ด้วยเสียงของทหารยามที่ตะโกนก้องว่า “องค์รัชทายาทบาดเจ็บ...”จากนั้นก็มีแม่ทัพและทหารกลุ่มใหญ่วิ่งไปยังทิศทางแห่งหนึ่งซึ่งเป็นชายป่าเพียงครู่ต่อมา ก็พาร่างบาดเจ็บของหมิงเฉิงกลับเข้ากระโจมรัชทายาท เพื่อให้หมอหลวงเร่งรุดมาทำการช่วยเหลือรักษาโดยเร็วเสียงวิ่งวุ่นหายา ต้มยา ลำเลียงถ้วยยาและน้ำต้มที่กำลังร้อนกรุ่น เพื่อส่งมอบยังกระโจมรัชทายาท และเสียงออกคำสั่งกร้าวว่าให้ส่งทหารออกลาดตระเวนตีวงกว้างมากกว่าเดิมเกิดขึ้นในลำดับต่อมาฮ่องเต้หมิงเฮ่าไถโซ่วยังต้องทรงตื่นจากบรรทมรีบเสด็จมาดูอาการของโอรสอย่างเป็นกังวลเสียงถกเถียงกันไปมา ถึงเหตุการณ์แห่งค่ำคืนนี้ยังดังลั่นไม่หยุด ทุกคนพากันออกความเห็นต่างๆ นานา มีเพียงหมิงเฉิงเท่านั้นที่นอนนิ่งไม่ปริปากสักคำไม่ว่าใครจักถามสักเท่าใด ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รัชทายาทหนุ่มยังทำเพียงมองทุกคนอย่างเย็นชา สาดประกายความเย็นเยียบผ่านนัยน์ตาดำจัด แผ่กลิ่นอายดุดันกดข่มรุนแรง ไม่ให้ใครถามทั้งนั้นท่ามกลางเสียงเซ็งแซ่เหล่านั้นล้วน
จอมนางพญามาร ตอนที่66 ปรารถนาเดียว
โม๋เอ๋อร์พาหมิงเฉิงมาไว้ที่ชายป่า หาได้พาเข้าไปในกระโจมของเขาไม่เพื่อความแนบเนียน ...เมื่อหมิงเฉิงตื่นลืมตาจะได้ไม่มีอันใดน่าสงสัยจนเกินไป หญิงสาวจึงวางร่างหนาแน่นให้นอนแน่นิ่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ คงสภาพบาดเจ็บภายนอกของเขาเอาไว้ โดยให้มีบาดแผลคล้ายถูกทำร้ายจากสัตว์ป่า แค่ทายาไม่กี่วันก็หายดีพรุ่งนี้หากเขาบอกว่าเจอปีศาจสาวล่อลวงไปทำร้ายในป่าลึก จะได้ไม่มีใครเชื่อเขา ปล่อยให้เขาหงุดหงิดอยู่คนเดียว ย่อมดีกว่ามีคนเผลอเชื่อเรื่องปีศาจ แล้วออกตามหาปีศาจแทนที่จะล่าสัตว์ตามประเพณี โม๋เอ๋อร์ยืนมองบุรุษชุดครามเปื้อนเลือดที่นอนนิ่งไม่ขยับอีกชั่วครู่ จากนั้นก็อำพรางตัวหายไปคล้ายหมอกควัน โดยมีปีศาจจิ้งจอกตามติดไม่ห่าง คล้อยหลังปีศาจทั้งสอง หมิงเฉิงที่แกล้งสิ้นสติได้อย่างแนบเนียนก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาบุรุษร่างสง่าในอาภรณ์สีครามขาดวิ่นมีเลือดเปรอะเปื้อน เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลจากเหล่าสัตว์ร้าย ค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นนั่ง ชันเข่าหนึ่งข้าง แผ่นหลังกว้างตั้งตรงอิงต้นไม้ใหญ่ มีท่าทางไร้ซึ่งเรี่ยวแรง พลังงานในร่างกายล้วนสูญสิ้นไป ใบหน้าหล่อเหลาซีดขาวลอบขบกรามแน่น เมื่อนึกไปถึงเรื่องราวที่ได้ยินเมื่อครู่
จอมนางพญามาร ตอนที่65 ปีศาจจิ้งจอก
เนิ่นนานทีเดียว กว่าโม๋เอ๋อร์จะระงับความโกรธลง แล้วดึงชิ้นส่วนอีกฝ่ายให้ประสานอีกครา เนิ่นนานเช่นกันกว่าเยาเยาจะระงับความเจ็บได้ สุนัขตัวน้อยจึงพยายามหยัดกายลุกขึ้นมา แล้วค่อยๆ แหงนหน้ามองโม๋เอ๋อร์นิ่งๆ ดวงตาเรียวยาวของจิ้งจอกขาวคล้ายมีน้ำตาไหลรินออกมาสายหนึ่ง“เรียนท่านโม๋... อันที่จริงข้าก็มิได้อยากทำ”โม๋เอ๋อร์ยืนเงียบฟังนางนิ่ง ทั่วเรือนร่างแผ่กำจายพลังอันชั่วร้ายเหนือปีศาจทุกตัวเยาเยาค่อยๆ สืบเท้าเข้าใกล้อีกนิดอย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วค่อยๆ เล่าความอย่างระมัดระวัง“เพียงแต่เผ่าพันธุ์ของข้าหลายตัวถูกมนุษย์ผู้บำเพ็ญเพียรพรตจนตบะแกร่งกล้าที่เรียกตนเองว่า เซียนขู่สิง กักขังเอาไว้ในหุบเขาเจียนจิน ตัวข้าไหนเลยจักมีทางเลือกได้ เพื่อพี่น้องแล้ว ข้าจำเป็นต้องฆ่าเขา”“ฆ่าเขาหรือ?” โม๋เอ๋อร์หรี่ตา คำว่าเขาในที่นี้ คือสามีนาง“ใช่! ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องฆ่าเขา แต่คำสั่งถูกส่งมาเช่นนี้ รู้เพียงฆ่าผู้นี้ ให้ความผิดตกแก่ผู้นั้น ส่งอีกคนขึ้นที่สูง นี่คือที่ข้ารู้”“เรื่องราวซับซ้อนของมนุษย์ ปีศาจไหนเลยจักเข้าใจได้ แต่เจ้าย่อมรู้ดี หากปีศาจเช่นเราทำเยี่ยงนั้น จักเกิดสิ่งใด”“ข้ารู้ แต่หากช่วยเหลือ
จอมนางพญามาร ตอนที่64 สตรีอารมณ์ร้าย
เดิมทีก่อนหน้านี้ หมิงเฉิงยังหวังว่าสตรีที่ช่วยเขาจากสัตว์ป่าดุร้ายควรเป็นชายาของเขาจนเมื่อเจอสตรีปริศนาที่มาพร้อมรูปกายในห้วงคำนึง เขาจึงตามติดออกมาเพื่อพิสูจน์ด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง ความผิดหวังท่วมท้นล้นอก คิดเพียงว่าเหตุใดมิใช่นาง เหตุใดมิใช่ชายาของเขาแต่ทว่า...ในยามนี้...เป็นนางจริงๆในขณะที่ฝ่ายบุรุษผู้นอนยาวเหยียดเลือดท่วมโทรมกาย ไร้ซึ่งกำลังวังชา มีเพียงหัวใจที่เต้นแรงกว่าเดิม โม๋เอ๋อร์ก็กำลังเอียงหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมหัวใจของเขาถึงเต้นแรงปานนั้นทั้งๆ ที่ก็ยังหลับตาหมดสติอยู่แท้ๆดวงตากลมโตจึงกะพริบปริบๆ เพ่งพินิจชายผู้นี้ใกล้ๆทันใดนั้นนางพลันสังเกตเห็นสิ่งหนึ่งที่ลำคอหนา ความรู้สึกคุ้นตาพลันบังเกิดทันใดเรียวนิ้วค่อยๆ เอื้อมขึ้นมาจับสร้อยที่ห้อยคออีกฝ่ายไว้ แล้วเพ่งมองจริงจังเขี้ยวราชสีห์!โม๋เอ๋อร์ย่อมจำสิ่งนี้ของตนเองได้ดี เป็นสิ่งที่ครั้งหนึ่งเมื่อแปดปีก่อน นางเคยแขวนให้ชายปริศนาด้วยตนเอง และอีกครั้งที่เจอมันแขวนอยู่บนคอเขาก็สามปีที่แล้วเรียวคิ้วโก่งสวยยกโค้งขึ้นเล็กน้อย เมื่อนางเลิกคิ้วฉงน“ที่แท้ก็เป็นท่าน!”หญิงสาวสาวพึมพำเสียงเบา นึกแปลกใจไม่น้อยว่าชายที่เค
จอมนางพญามาร ตอนที่63 ในที่สุดก็ได้เจอ
โม๋เอ๋อร์นั้น เดิมทีนั่งรอหมิงเฉิงอยู่ในกระโจมรัชทายาทอย่างสงบเสงี่ยมทว่าพลังเร้นลับที่สัมผัสได้ มีหรือเทพปีศาจเช่นนางจะไม่ล่วงรู้ เพียงแต่ผืนป่ากว้างใหญ่ ทั้งยังมืดสลัวไร้ทิศทาง และอีกฝ่ายก็รวดเร็วไม่ต่างจากนางสักเท่าไหร่ การตามติดจึงคล้ายกับช้าไปหลายก้าว หากว่าช้ากว่านี้สามีต้องแย่แน่เมื่อโม๋เอ๋อร์มาถึง เหตุการณ์ตรงหน้าย่อมไม่ให้โอกาสนางได้คิดการณ์อันใด ร่างกายและพลังของนางรวดเร็วกว่าความคิดทุกสิ่ง นางตัดมือที่กำลังจะคว้านเอาหัวใจของหมิงเฉิงจนขาดกระเด็น ไร้ซึ่งการตรึกตรองให้เสียเวลายามนี้โม๋เอ๋อร์กำลังจ้องเขม็งที่สตรีตรงหน้า ฝ่ามือของนางจิกลำคออีกฝ่ายเอาไว้อย่างแน่นหนาดวงตาสีเขียวมรกตเผยความเย็นชา สีหน้าเย็นเยียบ แผ่กลิ่นอายเย็นยะเยือกปานน้ำแข็งยอดภูผาที่ไม่มีวันละลายโม๋เอ๋อร์แสยะยิ้มน่ากลัวชวนขนลุกออกมา เป็นรอยยิ้มที่ไม่เคยมีผู้ใดได้เห็น “โม๋-กุ่ย-เสิน” สตรีชุดขาวเรียกโม๋เอ๋อร์เสียงสั่นเทา ฟังดูตระหนกตกใจกลัวไม่น้อยโม๋เอ๋อร์เอียงหน้าเลิกคิ้วแค่นเสียงเย็น “รู้จักข้าด้วยหรือ?” นางหรี่ตาแล้วเรียกกลับ “นังปีศาจจิ้งจอก!”จบคำก็เหวี่ยงร่างระหงยั่วยวนของสตรีชุดขาวลงกระแทกพื้นดินอย
