นางโจร

จังหวัดเชียงใหม่

บรรยากาศในคืนเดือนมืดในช่วงกลางดึกปกคลุมไปด้วยความเงียบสงัดและอากาศที่เย็นยะเยือกในฤดูหนาว ท่ามกลางความมืดมิดคงมีแต่เสียงจิ้งหรีดและแมลงตัวน้อยที่คอยแทรกแซงแข่งกันโก่งเสียงสั่น

บุคคลชุดดำปิดบังใบหน้าเหลือแต่ลูกตากำลังหันซ้ายหันขวา เป้าหมายคือบ้านหลังใหญ่กินเนื้อที่หลายไร่ที่ตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้าน รองเท้าผ้าใบสีซีดกำลังถูกยกขึ้นมาปีนต้นไม้ใหญ่ริมรั้วที่กำลังแผ่กิ่งก้านสาขาไปทั่วบริเวณ มือเรียวที่สวมถุงมือสีเข้มจับแล้วห้อยโหนตามแนวกิ่ง กระโดดลงสู่ภายในรั้วอย่างเชี่ยวชาญตามสเต็ปนักกีฬายิมนาสติกเก่า และด้วยความสูงของร่างกายจึงไม่ใช่ปัญหามากนัก

' บ้านเงียบจัง ดูท่าจะยังไม่มีใครกลับมาสิท่า ดี! '

บันไดในห้องเก็บของหลังบ้านถูกยกมาวางทาบกับขอบหน้าต่างชั้นสอง ก่อนจะค่อยๆปีนขึ้นไปทีละก้าว ทีละก้าวจนถึงขอบหน้าต่างบานใหญ่

แกร๊ก! แกร๊ก!

' เชี่ย เสือกล็อคอีก '

บุคคลดังกล่าวหันรีหันขวางก่อนจะตัดสินใจหยิบกระถางดินเผาพอดีมือที่วางประดับหน้าต่างมาทุบกับกระจกตรงหน้าจนแตกกระจาย

รีบล้วงมือเข้าไปปลดกุญแจแล้วอ้ากว้าง นำตัวเองเข้าไปในห้องใหญ่ แสงจากไฟฉายกระบอกเล็กสาดส่องไปทั่วท้องก่อนจะหยุดตรงตู้เซฟขนาดใหญ่สีดำมุมห้อง

ในเวลาไม่นานตู้เซฟก็ถูกปลด นี่เธอฉลาดเกินไปหรือคนตั้งรหัสโง่กันแน่!

มือบางรีบหาของสำคัญแล้วหยิบลงในกระเป๋าเป้ใบเล็กที่ติดหลังมา ก่อนจะปิดเซฟสายตาดันไปปะทะกับบรรดากล่องเครื่องเพชรทั้งหลาย มุมปากกระตุกเหยียด ก่อนจะเปิดกล่องกำมะหยี่แล้วกวาดเอาเครื่องประดับราคาแพงเข้ากระเป๋าอีกรอบ

' หวงนักใช่ไหม! กระอักตายไปเลยสิพวกมึง! '

ร่างบางปาดเปรียวลุกขึ้นสำรวจบริเวณซ้ำอีกรอบ ก่อนจะรีบปีนออกจากหน้าต่างบานเดิม ค่อยๆไต่ลงมาตามราวบันได พอถึงพื้นก็วิ่งไปเก็บเครื่องมือไว้ที่เดิม แล้วรีบเผ่นออกจากรั้วบ้านหลังใหญ่ในเวลาต่อมา

สนามบินดอนเมือง

เวลา 7:05 นาฬิกา

ร่างบางระหงเดินออกมาจากประตูทางออกของสนามบิน มือบางรีบกดโทรศัพท์หาเพื่อนสนิทที่นัดแนะกันตั้งแต่เริ่มวางแผน

" กูรออยู่หน้าประตูตรงทางออก 1 แล้วนะ โอเคๆ "

ยืนรอไม่ถึงสิบนาทีรถยุโรปคันมินิก็เข้ามาจอดเทียบ กระจกฝั่งข้างคนขับเลื่อนลงพร้อมคนขับสาวที่สวมชุดนอนผมเพ้ายุ่งเหยิ่ง " ลูกจันทร์! ขึ้นรถ "

ปึง!

" มึงได้ของมาปะ " คนขับยิงคำถามทันทีที่เพื่อนสนิทปิดประตู

" ได้ดิ ระดับนี้แล้ว แถมยังได้ของแถมมาด้วยนะ " นิ้วมือเรียวรูดซิปกระเป๋าเป้อ้ากว้าง แสงระยิบระยับภายในทำคนข้างๆเบิกตาโต

" เชี่ยยยย มึงกวาดมาหมดตู้เลยปะเนี่ย! "

" ไม่หมด เหลือเส้นเล็กๆไว้ดูต่างหน้าสักสองสามเส้น " แค่คิดภาพตอนเจ้าของบ้านมาเห็นสภาพกรุสมบัติโดนขโมย ก็แทบจะอดสะใจไม่ไหว ความจริงอยากจะเห็นภาพกรีดร้องชักดิ้นชักงอของเจ้าของบ้านด้วยตาตัวเองมากกว่า

" มึงเช็คดีแน่นะ ว่าไม่เหลือร่องรอยสาวถึงมึงได้อะ "

" แน่นอน กูวางแผนคอยดูการเคลื่อนไหวของคนในบ้านมาสักพักละ "

" โอเค มึงว่าไง กูก็ตามนั้นแหละ แล้วมึงจะเอายังไงกับบรรดาเครื่องเพชรพวกนี้ " ที่เพื่อนถามเพราะรู้ดี ว่ามันไม่ใช่สไตล์ของเธอเลยสักนิด

" เดี๋ยวเลือกไว้แค่เส้นสำคัญๆ ที่เหลือกูจะให้เพื่อนชำแหละแล้วแบ่งขายในตลาดมืด " คนขับพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าคอนโดสูงตระหง่านใจกลางเมือง

" กูขอไปงีบต่อนะ มีอะไรให้ช่วยก็โทรมา " หล่อนพยักหน้าตอบก่อนจะไขกุญแจห้องข้างๆแล้วเดินเข้าห้องตัวเองเพื่อพักผ่อนเช่นกัน

ผับ xx

เวลา 22.00 นาฬิกา

ไฟจากหน้ารถดับสนิทหลังจากถอยจอดเข้าช่องที่จอดรถ สองสาวจัดแจงทรงผมและเปิดประตูลงจากรถแล้วตามกันเข้าไปข้างใน พอได้โต๊ะก็สั่งเครื่องดื่มก่อนจะวางกระเป๋าแล้วเริ่มจับขาเมาท์มอย

" ทำไมมึงพามาร้านนี้ " ลูกจันทร์กวาดสายตามองรอบๆ แล้วเริ่มโยกหัวเบาๆตามจังหวะเพลง

" เขาบอกว่าเหล้าที่นี่อร่อย บาร์เทนเดอร์ก็แซ่บ! " เพื่อนสาวกรีดกรายจีบปากจีบคอเวลาเมาท์เรื่องผู้ชาย " แถมยังเป็นเจ้าของผับด้วยนะมึง " รู้ดี

" แล้ววันนี้บาร์เทนเดอร์สุดหล่อมึงมาป่ะ กูอยากเห็น "

" มาดิ แต่มาดึกหน่อย " มิน่า วันนี้ลูกค้าสาวๆดูครึกครื้นแถมเยอะเป็นพิเศษ

แก้วแล้วแก้วเล่าถูกยกจิบเรื่อยๆ แถมจังหวะดนตรีก็แปรเปลี่นเป็นชวนโยก เสียงแหลมกรี๊ดกร๊าดทำเธอหันไปตามกลุ่มสาวๆที่กรู่กันไปที่บาร์

" กรี๊ดๆๆๆ เขามาแล้วมึงงงง " เพื่อนเธอก็เป็นไปกับเขาด้วย " มึงไปไหม กูอยากดื่มฝีมือผู้ชาย "

" มึงไปเถอะ นั่งโต๊ะนี้ก็เห็น " ฉันมองเข้าไปในส่วนของบาร์ที่มีสาวๆรายล้อม มีบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อสองสามคน แต่คนที่สะดุดตาที่สุดคงจะเป็นคนสูงๆนั่นสินะ

ชายหนุ่มร่างสูงสวมเชิ้ตปลดกระดุม พับแขนเสื้อขึ้นโชว์มัดกล้ามที่แขน ไหนจะกล้ามหน้าอกนั่นอีก ทำสาวๆแทบอ่อนระทวยกันเป็นแถบ

ไม่แปลกใจทำไมสาวๆถึงกรี๊ดนัก

เธอยอมรับว่าเขา...ดูดีและน่าดึงดูดใช่ย่อย

ไหนจะสายตาแพรวพราว ริมฝีปากกระจับที่เปื้อนรอยยิ้ม โปรยอ่อยเหยื่อไปทั่วนั้นอีก

ชายหนุ่มยิ้มหวาน ก่อนจะยกเชคเกอร์ขึ้นมาเขย่าแกมเล่นหูเล่นตากับบรรดาสาวๆ สายตาคมคอยไล่เรียงหาสาวในสเปคเฉพาะคืนนี้ ก่อนจะสบตากับสาวผมยาวที่นั่งอยู่ท้าวคางอยู่ขวามือ มือใหญ่รินคอกเทลสีหวานลงในแก้วทรงสวย ประดับตกแต่งด้วยเชอรี่สีสดแล้วดันให้ลูกค้าสาวตรงหน้า

พอเริ่มดึกขึ้นเรื่อยๆ แอลกอฮอล์เริ่มรบกวนสติสัมปชัญญะ จากที่นั่งบนเก้าอี้ก็เปลี่ยนเป็นยืนแล้วเริ่มขยับตามเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม สองสาวต่างยกดื่มแล้วชูแขนอวดทรวดทรงวาดลวดลายกันอย่างเต็มที่

" ขมิ้น!! กูไปเข้าห้องแป๊บนะ " ฉันกอดคอมันมากระซิบ แล้วเดินเบียดกับนักท่องราตรีพลางมองหาป้ายห้องน้ำไปด้วย พอไปถึงคนก็เยอะ! ฉันเลยเลี่ยงไปหาห้องน้ำมุมอื่นซึ่งพอดีกับพนักงานที่กำลังเดินมา

" ถ้าคนไม่เยอะ ต้องเป็นห้องน้ำด้านหลังครับ " โอเคไม่เป็นไร ขี้เกียจยืนรอด้วย

ห้องน้ำด้านหลังแทบจะไม่มีคนแถมไฟก็ไม่สว่าง ฉันรีบเดินเข้าไปกำลังจะจัดการธุระตัวเอง แต่อยู่ดีๆก็ได้ยินเสียงแปลกๆ

อย่านะ! อย่าเป็นแบบที่กูคิดนะ!

เลือดลมที่เคยตีมึนบัดนี้สว่างเปล่งปลั่งเหมือนไม่เคยดื่ม ขนอ่อนลุกชันใจสาวเต้นโครมคราม

' อื้อออออ อ่าาาา ' หื้อ!?

' เบาหน่อย เดี๋ยวคนได้ยิน ' เดี๋ยวนะ! กูว่าไม่ใช่ล่ะ!

แล้วก็ตามาด้วยเสียงกระทบกันของหน้าขาดัง ปึกๆและสียงลมหายใจที่เหนื่อยหอบ โอเค! ชัดเลย!

ไม่ชงไม่ฉี่มันแล้ว! ฉันค่อยๆย่องออกมาจากห้องน้ำ มายื่นอยู่หน้ากระจก หยิบลิปสติกขึ้นมาทาระหว่างรอเสียงห้องน้ำด้านในสุดสงบ และตามมาด้วยเสียงเปิดประตู

ฉันทำเป็นไม่สนใจแต่สายตาก็แอบมองผู้หญิงที่เดินผ่านกระจกออกไป อื้อหื้อ! เหงื่อโชกเชียว สักพักก็มีผู้ชายเดินตามออกมา แต่สายดันไปสบตากับร่างสูงผ่านกระจกใสตรงหน้า

ผู้ชายคนนั้น!

คนที่เป็นบาร์เทนเดอร์!

••••••••••••••••••••

พาคุณดินมาแล้วนะคะทุกท่าน อิอิ