LOGINShare
หมายมาด
Last Updated:
2025-09-08 10:06:40
Latest chapter
จอมใจจอมมาร โฉมสะคราญรัญจวน2
“หืม...” เสียงทุ้มนุ่มลากยาวทำเอาหญิงสาวอุ่นวาบในโพรงอกขึ้นมาทางลำคอแล้วเห่อแดงร้อนแรงไปทั่วใบหน้า เขายื่นจอกเหล้าใกล้ปากนางอีกครา นางจึงค่อยๆ ดื่มเหล้าจากจอกตรงฝ่ามือใหญ่อย่างยอมจำนนจนหมดจอกแต่โดยดี“ไม่ไหวแล้ว...” เหม่ยหลินกล่าวเสียงหวานก่อนเม้มปากแน่นแล้วหลับตาลงรู้สึกตัวอ่อนระทวยไปหมด นางเพียงศีรษะแนบกับไหล่กว้างก่อนจะกลิ้งใบหน้าซบหาแผงอกอุ่นหงซือกวนถึงกับยกยิ้มตรงมุมปากกว้างขึ้นแสดงออกถึงความพึงพอใจในกิริยานาง เขาเอื้อมวงแขนออกเล็กน้อยเพื่อโอบร่างนุ่มนิ่มของนางเอาไว้มิให้เคลื่อนที่เลยแผงอกจนอาจจะตกตั่งไป“แต่ข้ายังไม่เมาเลย” เสียงทุ้มนุ่มกว่าเดิมเอ่ยออกมา“ท่านควรเมาได้แล้ว” เหม่ยหลินเอ่ยเสียงแผ่ว “จะได้ลงนามในกระดาษให้ข้า” นางปรือตาแล้วพูดอย่างเหม่อลอย“ลงนามหรือ?” ชายหนุ่มถามเสียงเบา เขานึกฉงนอยู่บ้างในสิ่งที่นางเอ่ย“ใช่...ลงนาม” หญิงสาวพยักหน้าน้อยๆ อยู่ตรงแผงอกเขา“ข้าคิดว่าเจ้าจะมีอะไรบอกกล่าวแก่ข้าเสียอีก” ชายหนุ่มก้มหน้าตนชิดใบหน้านางแล้วถามหยั่งเชิงเหม่ยหลินส่ายหน้าขลุกขลักไปมา “ไม่...ข้าไม่มีอะไรจะบอกท่านทั้งนั้น”“จริงหรือ?”“อืม...”นางยอมรับเสียงหวานซ่อนความดื้อรั้
จอมใจจอมมาร โฉมสะคราญรัญจวน1
เวลาหนึ่งชั่วยามผ่านไปหงซือกวนผู้ทนทานกระทั่งหมื่นพิษยังมิอาจแทรกซึม ไหนเลยจะสยบให้กับเหล้าไหนี้ได้ เขาจึงมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนทุกอย่าง หากแต่เหม่ยหลินนั้นแตกต่าง นางเริ่มมึนเมาอย่างมิอาจฝืนทน เนื่องจากถูกใครบางคนตลบหลังมอมเหล้านางเสียอย่างนั้น ทั้งๆ ที่นางมีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ในการมอมเหล้าใครคนนั้นแท้ๆ “หากพี่หงยอมดื่มก่อนสามจอก ข้าจะยอมดื่มจอกนี้” เสียงแว่วหวานของเหม่ยหลินเอ่ยขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับ ตั้งแต่นางมีสติแจ่มชัดทุกประการ กระทั่งในยามนี้ที่พวงแก้มนวลเนียนแดงซ่านไปหมด ลำคอระหงยิ่งแดงก่ำไปทั่ว นัยน์ตาสวยหวานก็ฉ่ำน้ำหรี่ปรือเหลือเกิน ถึงแม้จะเมาเหล้าแล้วแต่นางก็ยังแน่วแน่ในเป้าหมายและยังบอกกล่าวให้ชายหนุ่มข้างกายดื่มเหล้าก่อนถึงสามจอกแลกกับนางเพียงหนึ่งจอกมาโดยตลอด“ข้าดื่มไปแล้วหลายจอก” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยคำเบาๆ พ่มลมหายใจอุ่นๆ ใส่ใบหน้างาม เขานั่งดื่มเรื่อยๆ ไปแล้วกี่จอกก็มิอาจนับ แต่ใครบางคนดื่มไปไม่กี่จอกเท่านั้นกลับเมาเสียแล้วสายตาคู่คมจับจ้องอยู่ที่พวงแก้มนางมิอาจละได้ “ดื่ม” กล่าวจบก็ยื่นจอกเหล้าประชิดริมฝีปากสีแดงฉ่ำวาวของนางเพื่อกดดันให้นางดื่มเหล้าต่อไปเ
จอมใจจอมมาร ล่อหลอก
ใต้ต้นไม้ใหญ่เยื้องออกไปทางหลังบ้านไม่ไกลนักฟางหลันขุดดินลึกลงไปหลายเซี๊ยะจนเจอเหล้าหนึ่งไห หญิงสาวยกยิ้มพึงใจแล้วหยิบขึ้นมาปัดดินจนสะอาดพลางกอดไหเหล้าเอาไว้แนบอก นางนิยมหมักเหล้ามาแต่ไหนแต่ไร นางใช้น้ำพุจากถ้ำในภูเขาต้นน้ำผสมกับพืชสมุนไพรหลากหลายชนิด หนึ่งในสมุนไพรเหล่านั้น มีชนิดหนึ่งที่ได้ฉายาว่าโฉมสะคราญรัญจวนเหล้าชนิดนี้มีฤทธิ์ร้อนแรงแต่กลิ่นหอมมาก แค่เพียงสัมผัสปลายลิ้นก็ได้กลิ่นเย้ายวนรสชาติหอมหวานเกินห้ามใจไปถึงปลายเท้าแล้ว หากผู้ที่ร่วมดื่มเป็นคู่รักกันนั้นได้ดื่มจนเมามายไปด้วยกัน รับรองได้พวกเขาจักต้องเกิดการกระทำบางอย่างซึ่งเกิดจากความรู้สึกที่มีในก้นบึ้งของหัวใจ พวกเขาจะต้องมีความต้องการที่จะจุมพิตกัน และเมื่อพวกเขาจูบกัน ริมฝีปากของคนทั้งสองจะผสานกันอย่างลงตัว แค่จูบเดียวก็เสียวไปทั้งคืนเพื่อการสวามิภักดิ์อันราบรื่น เพื่อล้มล้างความผิดทั้งมวล เพื่อท่านหงซือกวนจะได้ไว้วางใจ นางจักทำให้เขาได้มีความสุขกับคนรักจนต้องมอบรางวัลให้นางเชียวล่ะ โฮะๆฟางหลันคิดอย่างหมายมาดกรุ้มกริ่มพลางนำเหล้าทั้งไหเข้าบ้านไปเวลาผ่านไปเพียงไม่นาน อาหารหอมกรุ่นก็ถูกนำมาจัดวางเอาไว้บนโต๊ะกลางห้อง
จอมใจจอมมาร หมายมาด
ภายในครัวที่พังยับของบ้านหลังน้อยทรุดโทรมเสียงร้องไห้โฮของฟางหลันดังเล็ดลอดออกมาให้เหม่ยหลินที่ยืนนิ่งในห้องโถงได้ยินชัดเจน แน่นอนว่านางรู้สึกผิดยิ่งนักที่ทำบ้านของฟางหลันเสียหาย นางจึงคิดจะพาฟางหลันกลับเมืองหลวงเสียด้วยกัน หากฟางหลันไม่ต้องการเข้าไปอยู่ในวัง นางก็จะหาซื้อบ้านใหญ่ๆ ให้สักหลัง เพื่อเป็นการชดใช้เมื่อเสียงร่ำไห้เริ่มเงียบลง เหม่ยหลินจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาฟางหลันในทันที“เจ้าพูดถูกต้อง ข้าเป็นองค์หญิงจริงดั่งเจ้าว่ามา” เสียงแว่วหวานเอ่ยเนิบช้าเพื่อเสวนากับสตรีที่กำลังสูญเสียห้องครัว “หากเจ้าไม่คิดรังเกียจกัน ข้าพร้อมชดเชยให้ทุกอย่าง”ใบหน้าที่มีหยาดน้ำตาเกาะพร่างพราวอย่างสวยงามของฟางหลันหันมาทางเหม่ยหลินในทันที“คนที่พังครัวของข้าคือท่านหรือ?” นางถามเสียงสั่นเครืออย่างน่าสงสารเหม่ยหลินพยักหน้าน้อยๆ ยอมรับด้วยแววตาสวยหวานที่แสนใสซื่อฟางหลันถึงกับยกมือขึ้นปิดหน้าร้องให้โฮในอีกครา สมแล้วที่องค์หญิงผู้นี้จักเป็นคนรักของท่านประมุขหงซือกวน องค์หญิงช่างโหดเหี้ยมนัก ทำร้ายครัวอันเป็นที่รักของนาง ฮือ...“เอาเถิด ฟางหลัน” เหม่ยหลินเอ่ยเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่น “เพื่อทดแทนครัวของ
จอมใจจอมมาร ความจริงที่ไม่ควรเปิดเผย
“ข้าเห็นพวกนางแช่น้ำอยู่ งดงามนัก ผิวขาวมาก น่าคร่อมยิ่ง”“อ่า...ข้านึกกระสันเหลือเกิน”“ใครเข้าหาพวกนางก่อนย่อมได้จัดแรงๆ ให้ถึงใจชุดใหญ่”เสียงต่อคำกักขฬะไปมาถูกแทนที่ด้วยเสียงฝีเท้าวิ่งแข่งขันกันมาทางบ่อน้ำร้อน ประหนึ่งหมาป่าผู้หิวโหยกระนั้นเหม่ยหลินพลันชะงักนิ่งฟางหลันแค่หรี่ตาไร้การรีรอก่อนกระโจนขึ้นเหนือน้ำแล้วหมุนตัวพลิ้วไหวยามดึงเสื้อผ้าที่ตากไว้ที่ริมบ่อมาปกปิดร่างกาย ฝ่ามือเรียวสวยของนางยื่นไปด้านหน้าในพริบตา ผ้าผืนยาวคล้ายเชือกเส้นใหญ่ก็พุ่งเข้ามาดั่งมีชีวิต อึดใจเดียวที่หญิงสาวสะบัดผ้านั้นไป ผ้าเส้นใหญ่พลันทะยานไปคล้ายกับนางพญางูตัวเขื่อง พาเอาเจ้าของรูปประโยคไร้มารยาททั้งสามคนพลันชะงักปลายเท้า ร่างใหญ่กำยำของพวกมันแข็งค้างในบัดดล สายตาบนใบหน้าของชายทั้งสามคนสะท้อนเพียงผืนผ้าที่โฉบเข้ามาปานงูพิษฉกกัดชายใจหยาบพวกนี้ไม่พ้นเป็นพรานป่าล่าสัตว์ที่หิวโซไม่เลือกที่ ฟางหลันฆ่ามานักต่อนักจนชาชินเสียแล้ว เสื้อผ้ามากมายที่มี ล้วนเป็นอาวุธประจำกายของนางทั้งสิ้น หญิงสาวสะบัดฝ่ามืออีกข้างออกไป ผ้าผืนใหญ่พลันพุ่งทะยานไปอีกสาย คล้ายพญางูตัวใหญ่ในอีกครา แต่ทว่าปลายผ้านั้นกลับคล้ายกับปล
จอมใจจอมมาร ความจริงบางอย่าง
เหม่ยหลินหาได้สนใจกิริยาจริตมารยาเหลือเกินนั่น “เจ้าเป็นใคร?” นางถามย้ำด้วยเสียงแว่วหวาน นึกระแวงขึ้นมาจับใจ ว่าสตรีนางนี้จะเกี่ยวข้องอันใดกับพี่หงของนาง ถึงแม้ว่านางจะเป็นถึงสตรีชั้นสูง แต่อารมณ์หึงหวงเช่นปุถุชนยังคงมี มันจึงมิใช่เรื่องแปลกอันใด หากนางจะรู้สึกเช่นนี้ “เจ้าเกี่ยวข้องอะไรกับพี่หง” เสียงคำรามช่างอ่อนโยนนัก“ข้ามีนามว่าโหยวฟางหลัน คนงามแห่งพงไพร แล้วท่านเล่ามีนามว่าอย่างไร” ฟางหลันตอบคำพร้อมถามกลับ“ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า” องค์หญิงเช่นนางย่อมถามนามผู้อื่นได้ โดยมิต้องแนะนำตนเองกลับแต่อย่างใดฟางหลันหาได้สะทกสะท้านในท่าทางหยิ่งทะนงถือตัวเยี่ยงนั้นของสตรีตรงหน้าไม่ นางเพียงเอ่ยออกไป “ให้ข้าเดานะ ท่านต้องเป็นองค์หญิงแน่ๆ รูปลักษณ์ของท่านบ่งบอกเช่นนั้น ถึงแม้จะอยู่ในอาภรณ์สีขาวขมุกขมัว แต่กลิ่นอายสูงศักดิ์ของท่านมิอาจซ่อนเร้น ยิ่งได้เห็นยามเปลือยกายอย่างนี้ ยิ่งมิต้องอธิบายขยายความ ใช่หรือไม่?”เหม่ยหลินได้ฟังยิ่งขมวดคิ้วมุ่น “เจ้ากำลังนอกเรื่อง” นางยืดตัวเชิดหน้าเผยความสูงส่งให้ได้เห็น อำนาจมากบารมีเฉกเช่นชนชั้นสูงแผ่กำจายออกมา มิให้ผู้ใดกล้าล่วงเกินกัน แน่นอนว่ากิริยาอย่
You may also like
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ586.7K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋663.8K viewsนางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท
LiHong244 viewsเจาะเวลาหาบูเชคเทียน
ไป๋เหลียนฮวา53 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง205.5K viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล710 viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง168.7K viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา230 views
