ได้เวลาหนี

"หาบเข้าไปอย่ามัวแต่ทำเป็นอิดออดสำออย ฉันไม่ใช่ไอ้แก่ชยุตนะที่จะมาหลงเสน่ห์เมตตาเธอ รีบตักขึ้นมาไวๆได้แล้ว อย่าให้ฉันต้องลงไปตาม!"

เสียงตะโกนลงมาจากบนโขดหินดังแว่วเข้ามาในหูแว้ดๆ หลายวันมาแล้วที่เธอถูกชายแปลกหน้าคนนี้จับมาขังเอาไว้ที่บนเกาะไหนสักแห่ง มองไปรอบตัวก็มีเพียงท้องทะเลกว้างใหญ่ พอหันหลังไปก็มีเพียงแค่กระท่อมเกือบร้างข้างหลังที่เอาไว้ใช้หลับนอน

พริมาหลับหูหลับตาหย่อนเชือกที่ผูกกับถังน้ำลงไปในบ่อที่มีอยู่ข้างหน้าผาเพื่อตักน้ำขึ้นมาตามคำสั่งของคนที่นั่งจุดบุหรี่สูบและคอยจับตามองเธอมาจากบนโขดหินข้างบนแล้วก็พยายามชั่งใจ 

จะเอายังไงดี โดดลงไปตอนนี้เลยดีไหม ตราบใดที่ยังมีแรงเธอก็จะขอว่ายน้ำไปให้ไกลจนกว่าจะเจอเรือของชาวประมงสักลำแล้วค่อยขอความช่วยเหลือ แต่ถ้าไม่ อย่างมากก็แค่ตาย ดีกว่าต้องมาทนอยู่ที่นี่โดยที่ไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าต่อไปเธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง 

ยิ่งสองสามวันมานี้ผู้ชายคนนี้พยายามที่จะทรมานเธอสารพัด ทั้งสั่งให้ออกมาดายหญ้ารอบกระท่อมบ้างตั้งแต่เช้ายันบ่าย ขนกรวดหินทรายจากอีกที่ไปกองอีกที่ ขุดหลุมดินปลูกต้นไม้ ตักน้ำจากบ่อที่ขุดเอาไว้ใส่โอ่ง รดน้ำแปลงผัก กวาดใบไม้ และอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่พอจะนึกออกได้เพื่อทรมานเธอ 

ทั้งๆที่ถ้ามองไป กระท่อมแห่งนี้มันก็เป็นเพียงแค่กระท่อมที่เกือบจะร้าง รอบๆบริเวณก็ไม่มีใครอยู่ ยิ่งพอตกกลางคืนบรรยากาศก็ยิ่งเงียบสงบจนแทบจะหลับตาไม่ลงเลยสักคืน แน่นอนว่าเธอถูกปล่อยให้นอนที่นี่คนเดียว ตกเย็นมอเตอร์ไซค์วิบากก็ถูกขับไป และขับกลับเข้ามาใหม่ในตอนเช้า ทุกค่ำคืนเธอก็จะมีเพียงแค่ตะเกียงพายุกับบานประตูไม้ไผ่ที่เขาล่ามโซ่เอาไว้กันไม่ให้เธอหนีไปได้เท่านั้นที่พอจะทำให้ได้อุ่นใจ ว่าอย่างน้อยก็จะไม่มีอะไรที่จะสามารถเปิดเข้ามาได้ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่มาไขกุญแจที่หน้าประตู

ตู้ม! ไม่ต้องคิดนาน เพราะพริมาไม่อยากรอช้า ไม่ต้องรอให้ผู้ชายคนนั้นเผลอ แต่เธอเลือกที่จะโดดมันต่อหน้าต่อตาลงไปแบบนั้นเลย เพราะจ้างให้ผู้ชายคนนั้นก็ไม่มีทางวิ่งลงมาจากบนโขดหินที่นั่งอยู่แล้วจับตัวเธอได้ทันด้วยระยะห่างขนาดนี้ คงจะคิดไม่ถึงล่ะสิว่าเธอจะกล้า

"เฮ้ย! แม่งเอ้ย ทำบ้าอะไรวะ"

พริมาได้ยินเพียงแค่เสียงแว่วเพียงเท่านั้นแล้วก็ไม่ได้คิดที่จะหันมองกลับไปดูเลย นาทีนี้สิ่งที่ต้องทำคือรีบว่ายน้ำหนีไปให้ไกลและเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะต้องว่ายหนีไปทางไหน แต่เธอก็ยังคงมุ่งมั่น  จนกระทั่งรู้สึกได้ว่ายในทะเลแห่งนี้ไม่ได้มีแค่เพียงเธอคนเดียวที่ว่ายออกมา แต่พอวินาทีที่หันกลับไปมองไปทางด้านหลัง ผู้ชายคนนั้นกลับกำลังว่ายตามเธอมาติดๆ และว่ายเข้าถึงตัวเธอในที่สุด แม้ว่าจะพยายามขัดขืนแทบตาม แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้อยู่ดี และแล้วก็เป็นอันว่าเธอถูกเขาตามมาลากคอกลับเข้าฝั่งแล้วสั่งให้ปีนขึ้นตามบันไดลิงที่ถูกซ่อนไว้ที่ข้างหน้าผาขึ้นไปยังบนกระท่อมตามเดิม

"กล้ามากนะ สงสัยว่าฉันคงจะยังโหดกับเธอไม่มากพอ แก้ผ้า!"

เสียงตวาดแข็งๆถูกตะคอกออกมาทันทีที่จับตัวเธอโยนเข้ามาในกระท่อม ดูเหมือนว่าจากนี้ไปน่าจะไร้ซึ่งความปราณี เมื่อเธอถูกบุรุษตัวใหญ่ผลักให้ล้มลงไปจนหัวเข่าชนเข้ากับเหลี่ยมขอบเสาจนเลือดอาบ

"โอ๊ย! ฉันเจ็บนะไอ้หน้าตัวเมีย"

"หูแตกหรือไง บอกว่าให้แก้ผ้า!"

"ไม่! ฉันไม่แก้ นี่แกจะมาบังคับให้ฉันแก้ผ้าทำไม หรือว่าแกคิดจะทำอะไรฉัน"

อยู่ๆจากที่กล้าๆ คนตัวเล็กก็เกิดผวายกมือขึ้นมากอดเนื้อตัวตัวเองเอาไว้เสียจนแน่น ทำไมอยู่ๆไอ้บ้านี่ถึงได้มาสั่งให้เธอแก้ผ้า หรือว่านี่มันกำลังเปลี่ยนใจคิดจะทำไม่ดีไม่ร้ายกับเธอ

"โธ่เอ้ยเธอไม่ต้องกลัวไปหรอกน่า บอกแล้วไงว่าเน่าเละเฟะแบบเธอ ต่อให้นอนแบอ้าซ่าฉันก็กระเดือกไม่ลง ของที่ไอ้ชยุตกินแล้วใครมันจะอยากกินต่อ"

"นี่แกพูดบ้าอะไรของแก นี่แกอย่าบอกนะว่าแกคิดว่าฉันกับคุณป๋าไม่ใช่พ่อลูกกัน"

"หรือเธอจะบอกว่าใช่ ว่าแต่พ่อลูกแบบไหนกันนะ แบบในหนังเอ็กซ์หรือเปล่าล่ะ ที่พ่อกับลูกนอนเอากันได้"

"กรี๊ด ไอ้คนทุเรศ กล้าคิดแบบนี้กับคุณป๋าของฉันได้ยังไง จะบอกแกให้เอาบุญเลยนะว่าฉันชื่อ พริมา เป็นลูกสาวคนเดียวของคุณป๋าชยุต ไม่ใช่เมียนงเมียน้อยอย่างที่แกเคยว่า ไอ้คนอุบาทชาติชั่ว ใครสั่งใครสอนให้แกกล้าคิดว่าคุณป๋าของฉันเลวทรามต่ำช้าขนาดนั้น คอยดูนะฉันจะฟ้องคุณป๋าให้เอาเรื่องแก"

"อย่างไอ้ชยุต พวกคำที่เธอพูดมาเมื่อกี้น่ะยังน้อยไป ไอ้แก่มักมาก แก่เฒ่าแล้วยังจะตัณหากลับ ส่วนเธอก็เป็นผู้หญิงประเภทพวกที่ชอบหลอกเสี่ยแก่ๆไว้คอยจ่ายค่ากระเป๋าเสื้อผ้ารองเท้า จ่ายค่าเล่าเรียนให้ อย่าคิดว่าจะมาหลอกฉันเสียให้ยาก ไม่รู้หรือไงว่าไอ้ชยุตมันมีเมียอยู่ที่บ้านทนโท่ทั้งคน เธอก็ยังกล้าหน้าด้านเอาตัวเองเข้าไปแทรกกลางให้คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียเขาต้องเจ็บช้ำน้ำใจอีก ฉันจะไม่มีทางยอมปล่อยให้เธอได้ทำตัวร่านๆแย่งผัวชาวบ้านเขาได้อีก ก็เลยต้องจับตัวเธอมาไว้ที่นี่ยังไง"

"พูดอย่างกับว่าทุกอย่างที่แกทำไปนั้นแกกำลังทำเพื่อคุณน้าอรอุษา หรือว่า นี่แกรู้จักกับคุณน้าอรอุษาอย่างงั้นเหรอ แกบอกฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"