บทที่ 3 ทำไมช้า

นั่นเท่ากับว่าความอยากในตัวผู้หญิงของไอ้พี่วินน่าจะเท่ากับศูนย์

“แต่ที่โรงพยาบาลที่สองคนนั้นไปเรียน พวกเค้าก็แอบไปจูบกันตรงแถวบันไดหนีไฟด้วยนะ” ใบบัวยื่นหลักฐานเพิ่ม เพราะต้องการให้เพื่อนทั้งสามเชื่อ

“เฮ้ย...คนหน้าเหมือนรึเปล่า” ใบเฟิร์นผู้มองโลกในแง่ดีบ้างนิดหน่อยเสนอความคิดเห็น

“ไม่ใช่ สองคนนั้นจริง พี่เชอร์รี่บอกว่าเธอจะรับผิดชอบพี่วินเอง แล้วจะเลิกกับชะนีที่คั่วอยู่” อันนี้เธอก็ได้ยินเต็มสองหูในตอนที่ไอ้พี่หมอภีมลากเธอออกมา

“หา!...ตกลงใครเป็นผัวเป็นเมียเหรอวะ” พอลลี่ยกมือทาบอก พี่เชอร์รี่บอกจะรับผิดชอบพี่วิน ฟังดูมันก็ทะแม่ง ๆ

“จะรู้ไหม พี่เชอร์รี่ก็ห้าวอย่างที่เราเห็น ส่วนพี่วินก็นุ่มนิ่มอย่างที่เราเห็น มันอาจเป็นอะไรที่ลงตัว เดี๋ยวนี้เขาไม่จำกัดเรื่องเพศแล้ว ขอให้เข้าใจกันก็พอ” รินลณีออกความเห็น ถ้าสองคนนั้นคบกันรินลณีจะยินดีกว่าใครเพื่อน เพราะนั่นเท่ากับว่านาวินจะไม่มายุ่งกับคุณหมอระพีพัฒน์สามีของเธอ

“ช่างเถอะ อาจจะเป็นแค่ข่าวลือ” พอลลี่ตัดบท

“ข่าวลือที่ไหน ฉันเห็นมากับตา...อุ๊ย” คนอยากยื่นหลักฐานเพิ่มแต่กลับลืมตัวว่าแสดงตัวเกินไปรีบเอามือปิดปาก

“เดี๋ยวนะ ฉันมีเรื่องสงสัย ทำไมแกถึงเห็นมากับตา” ใบเฟิร์นผู้รู้ผู้เห็นและสังเกตการณ์มานานหรี่ตามองแฝดน้องอย่างจับผิด

“ก็...ก็” ใบบัวหน้าตาเลิ่กลั่ก ไม่รู้จะตอบอย่างไร หน้าก็เริ่มแดงขึ้นมากกว่าเดิม

“ใบบัว ฉันเป็นพี่แกนะ” ใบเฟิร์นผู้เป็นพี่สามนาทีขู่น้องที่โขกหน้าตาของตัวเธอออกมาจนคนแทบแยกไม่ออกถามอย่างข่มขู่

เรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่าที่น้องสาวฝาแฝดเธอพูดแน่

“ก็แค่...ก็แค่ไปแถวนั้นแล้วเจอ” จากเจ้ากรมข่าวลือเวลานี้ใบบัวกำลังโดนทั้งสามต้อนให้จนมุม

“แกไปโรงแรมนั่น แล้วไปโรงพยาบาล สองโรงนั่นไม่ใช่โรงเรียนนะที่จะไปวิ่งเล่นได้” ใบเฟิร์นเค้นเสียงเข้มใส่น้องสาว ตายังจับจ้องน้องสาวสามนาทีไม่วางตา

“ไม่มีอะไร ฉันโตแล้วไหม” เมื่อเถียงสู้ไม่ได้คนอย่างใบบัวก็ต้องเอาเรื่องนี้มาอ้าง ก็เธอโตแล้วจริง ๆ นี่นา

***

พอลลี่ผู้พอจะเดาเหตุการณ์ออกว่าอะไรเป็นอะไร ได้แต่ยิ้มมุมปาก ในกลุ่มเธอนอกจากรินลณีเป็นเมียหมอไม่รู้ว่าใครแถวนี้กำลังจะเป็นเมียหมออีกคนหรือเปล่านะ

“ไปเถอะ ไปเรียนกัน” พอลลี่ตัดบทศึกระหว่างพี่น้อง ใบเฟิร์นมองหน้าน้องสาวอย่างจับผิด

ใบบัวไม่ได้สนใจกับท่าทางของพี่สาวฝาแฝด เกิดก่อนสามนาทีอย่าคิดว่าจะข่มเธอได้

เสียงสั่นของมือถือทำให้ใบบัวก้มลงมองหน้าจอโทรศัพท์ เห็นข้อความจากใครคนนั้น

ภีมเองครับ : ทำไมมั่นใจว่าจะไม่ท้อง

         ใบบัวอ่านข้อความนั่นแล้วก็เม้มปาก คิดว่าควรจะบอกเขาดีไหม แต่ยังไม่ทันจะตอบอีกฝ่าย ทางนั้นก็ส่งข้อความมาก่อนท่าทางเขาคงใจร้อนน่าดู

ภีมเองครับ : ระยะปลอดภัย ก็มีโอกาสนะ

   น้องใบบัว : ฝังยาคุม

         คนได้รับคำตอบเงียบไม่ถามอะไรต่ออีก นี่เขาคงกังวลกลัวว่าเธอจะท้องลูกของเขาสินะ ถ้ากลัวขนาดนั้นทำไมไม่ยืดอกพกถุง

         เธอเบะปากใส่โทรศัพท์ ยอมรับว่าความรู้สึกที่มีต่อเขาติดลบมาก ไม่ป้องกันบ่งบอกถึงความมักง่าย

หลายวันต่อมา @ลานเกียร์คณะวิศวกรรมศาสตร์

         ใบบัวนิ่วหน้าให้คนที่ควรอยู่คณะแพทย์แต่กลับเสนอหน้ามาที่คณะของเธอ ใบบัวหันซ้ายหันขวามองไปทางอื่น เดินอ้อมไปตรงไหนได้บ้างนะ

“บัว!” ยังไม่ทันจะเดินหนีไปทางไหนได้ คนหน้าไม่อายก็ปรี่ตรงมาหาเธอทันที

เพราะตรงนี้คนเยอะ เธอจึงต้องเดินเลี่ยงไปอีกทางที่มีต้นไม้ใหญ่ห่างคนอีกนิด นักศึกษาแพทย์ปีหกรีบเดินตามเธอมาทันที

“พี่มาทำไม” ใบบัวมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ

“มาซื้อเค้ก เขาว่าเค้กตึกวิดวะอร่อย” ภีมยกกล่องเค้กในมือให้เธอดู ใบบัวกลอกตามองบน เค้กที่โรงพยาบาลต่างหากที่น่าจะอร่อยกว่า ที่นั่นมีกาแฟร้านดัง ๆ มาเปิดและแน่นอนว่ามีเค้กอร่อยหลายเจ้า

“เค้กนี่เป็นเค้กโฮมเมด รสไม่หวานเกินไปพี่ชอบ” ภีมขยายความบอกเธออีกหน่อยกลัวว่าเธอไม่เชื่อ จริง ๆ เค้กไม่ได้อยากกินมากแต่อยากมาเห็นหน้าใครบางคนมากกว่า

“บัวอยากกินเค้กที่โรงบาลไหมเดี๋ยววันหลังพี่ซื้อมาให้”

“ค่ะ บัวมีเรียน” ใบบัวพยักหน้ารับอยากซื้ออะไรก็ซื้อมาเถอะ

“งั้นพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวไลน์หา”

ว่าแล้วทั้งสองก็เดินแยกย้าย ใบบัวเดินขึ้นตึกแบบสมาธิไม่เต็มร้อย เขาว่าอะไรนะ ‘เดี๋ยวไลน์หา’ ไลน์มาทำไม

ความรู้สึกติดลบที่มีต่อเขายังมีอยู่ในใจ

หน้าตาก็ดี ลีลาก็ใช้ได้ แต่ถ้าไม่ป้องกันอันนี้เธอไม่โอเค

นักศึกษาสาวเปิดประตูห้องแล้วมองหาเพื่อน เวลาเรียนรวมกันทั้งคณะและหลายสาขานี่วุ่นวายดีจริง ๆ ใบเฟิร์นแฝดผู้พี่โบกมือเรียก เธอรีบตรงไปนั่งข้างพี่สาวทันที

“ทำไมช้า”

“เจอเพื่อน” ใบบัวบอกกับพี่สาว คนฟังนิ่วหน้าแต่ก็ไม่อยากใส่ใจมาก เพื่อนก็เพื่อน ไม่ยักรู้ว่าน้องสาวมีเพื่อนที่นอกเหนือจากพวกเธอด้วย

“อาจารย์ยังไม่มาเหรอ” เธอมองไปยังหน้าห้องซึ่งอยู่ตรงกลางที่อยู่ต่ำลงไปอีกหลายเมตร เพราะห้องเรียนเป็นห้องเรียนรวมซึ่งจุคนได้มากกว่าห้าร้อยคน ที่นั่งจึงไล่ระดับเพื่อให้มองเห็นอาจารย์และจอโพรเจกเตอร์ได้ชัด