เข้าสู่ระบบ“อยากเล่าค่อยเล่า” ใบเฟิร์นว่าพร้อมทั้งล้มตัวลงนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จ ใบบัวลุกไปอาบน้ำบ้างในมือถือโทรศัพท์เข้าไปด้วย
แปลก!
คนแปลกยังคงนั่งยิ้มกับข้อความที่ใครบางคนส่งมา
ภีมเองครับ : อ่านหน่อยครับ
ภีมเองครับ : ที่ไม่อ่านนี่เพราะอยากให้โทรไปใช่ไหม
ใบบัวรีบกดเข้าไปช่องแชตระหว่างเธอกับเขาทันที เกิดเขาโทรมาแน่นอนว่าพี่สาวฝาแฝดเธอต้องได้ยินอย่างแน่นอน
น้องใบบัว : มีอะไรคะ
ภีมเองครับ : คิดถึง
น้องใบบัว : เท่านี้นะ
ภีมเองครับ : เดี๋ยวดิ
น้องใบบัว : อะไรอีก
ภีมเองครับ : พรุ่งนี้ว่างไหม
น้องใบบัว : ไม่ว่าง
ภีมเองครับ : คิดนิดหนึ่ง
น้องใบบัว : เท่านี้นะจะอาบน้ำ
ภีมเองครับ : วิดีโอคอลได้เปล่า!
น้องใบบัว : สติกเกอร์แยกเขี้ยว
ภีมยิ้มกับข้อความที่ส่งหาสาวที่กำลังจีบอยู่ รู้สึกชุ่มชื่นหัวใจเหลือเกิน
“ทำไรมึง” เอกภพหรือหมอเอกผู้นั่งกินข้าวข้าง ๆ ถามคนยิ้มกับโทรศัพท์ไม่หยุด
“เปล่า” ภีมรีบปฏิเสธพร้อมทั้งหย่อนโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง
“อย่าบอกนะว่ามึงมีความรักอีกแล้ว” พายุถามขึ้นอย่างสงสัย
“ไม่เข็ดอีกเหรอวะ” เป็นระพีพัฒน์เอ่ยถาม
“แดกข้าวเข้าไปไม่ต้องเสือก” ภีมด่ากราดทำไมคนอกหักต้องยึดติดเหรอ อกหักแล้วเริ่มต้นใหม่ไม่ได้เหรอ
“มันเพิ่งเลิกกับน้องโบว์ไม่ใช่เหรอเกินสองสัปดาห์ยังวะ” เอกภพถามกับเพื่อนหมออีกสองคนทั้งที่บุคคลที่พูดถึงนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา
“มันมูฟออนเร็วจะตายไอ้ภีม” พายุว่า
“เลิกแล้วก็มูฟออนไปไหมวะ กูก็ดีกว่ามึงแหละ คบซ้อน เจ้าชู้ สำส่อน”
“อ้าว! ไอ้ภีม ด่าขนาดนี้ต่อยกันสักยกไหม” เอกภพทำท่าดึงแขนเสื้อขึ้นและเอ่ยถามอย่างโมโห
“พอ ๆ กินข้าว” เป็นระพีพัฒน์ที่ตัดบท
คำพูดของเพื่อนราวสะกิดแผลใจรักร้าวระหว่างเขากับน้องโบว์ครั้งแรกที่ได้เจอเธอเมื่อปีที่แล้ว
ย้อนกลับเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว
“ไปดูดาวกัน” คำพูดของเพื่อนทำคนที่เพิ่งอกหักรักคุดเงยหน้ามองอย่างหมดอาลัยตายอยาก
“กูอกหักอยู่” ภีมบอกกับเพื่อน
“นี่ไง กูก็เลยชวนมึงไปดูดาวไง”
“กูไม่มีอารมณ์ดูดาว” ภีมมองหน้าเอกภพอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่อยากดูดาว เขาอยากเมา อยากกลับห้องไปนอนนิ่งเพื่อทำใจ
อกหัก! อีกแล้ว ใช่คำว่า ‘อีกแล้ว’ หมายถึงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเขา
“ไอ้ภีม เพราะมึงอกหักไง กูเลยชวนไปดูดาว”
“ไปเถอะ รำคาญ” เสียงระพีพัฒน์บอกกับเพื่อนทั้งสอง
“อ้าว! ไอ้พัฒน์” เอกภพหันมองหน้าเพื่อนผู้ไม่เคยมีแฟนอย่างระพีพัฒน์ตาขวาง
“ไป ๆ ไอ้ภีม” ภีมไม่อยากไปดูดาวเลยสักนิด เขาเคยไปดูกับเธอ เคยจับมือกันเดินริมทะเลเพื่อดูดาว เขายังทำใจไม่ได้
เพียงไม่นานทั้งสี่หนุ่มกลุ่มหมอหล่อของดีคณะแพทย์ก็มายืนอยู่ข้าวเวทีประกวดดาวมหาวิทยาลัย
“ดาวที่ว่าดาวมหาลัย” ภีมเลิกคิ้วมองเพื่อนสนิทอย่างเอกภพ ที่ยุให้เพื่อนทั้งสองไปดูดาว
“เออดิวะ แล้วจะให้ดูดาวที่ไหน” เอกภพยักไหล่
“มีคนไหนที่มึงชอบบ้างวะภีม” พายุนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ห้าเอ่ยถาม ปกติพวกเขาแทบไม่ว่างแต่วันนี้ว่างมาดูการประกวดดาวมหาวิทยาลัยได้
“น้องคณะฯ เราก็สวยนะมึง” เอกภพเอ่ยบอกเพื่อน น้องคนที่เอกภพว่าคือรุ่นน้องสายรหัสของภีมเอง
“หลานรหัสกูเอง” ภีมบอกกับเพื่อน
“ซื้อดอกไม้ไปให้น้องมึงกัน” เอกภพลากภีมไปซื้อดอกไม้เพื่อเชียร์หลานรหัสของภีม
“น้องโบว์ ชื่อน่ารักว่ะ” พายุเอ่ยชมดาวคณะแพทย์
“อกหัก อยากหายก็ต้องมีแฟนใหม่” เป็นคุณหมอหนุ่มมากรักอย่างเอกภพเอ่ยแซวเพื่อน ภีมยังคงเศร้า ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยเขามีแฟนแล้วสองคนและเพิ่งเลิกกับคนที่สองเมื่ออาทิตย์ก่อน
คนแรกพี่บีมรุ่นพี่ต่างคณะ ภีมอยู่ปีหนึ่งพี่เขาอยู่ปีสี่ คบกันจนพี่เขาจบ ไปเรียนต่อเมืองนอกแล้วก็เลิกกัน
คนที่สองคบกันหลังจากเลิกกับพี่บีมได้สี่เดือน เป็นเพื่อนกันตอนนั้นทั้งคู่อยู่ปีสามคบกันจนอีกฝ่ายเรียนจบเพราะเธอเรียนสี่ปีจึงจบก่อนภีม เลิกกันเพราะเขาไปเจอรักที่ทำงานเมื่อเดือนก่อน
เขาจึงกลายเป็นคุณหมอปีห้าที่ร้างรัก
ภีมยื่นดอกไม้ให้หลานรหัส
“ขอให้ชนะนะครับ”
“ขอบคุณค่ะพี่ภีม” น้องโบว์ยิ้มตาหยี
หนึ่งปีหลังจากนั้น ซึ่งก็คือเมื่อไม่กี่วันก่อน
“พี่ภีมคะ เราเลิกกันเถอะค่ะ” ภีมกะพริบตากับคำพูดที่ได้ยิน
“ทำไมครับ”
“พี่ไม่มีเวลาให้โบว์เลย โบว์เหงา” แฟนสาวที่คบกันได้เกือบปี เขาเลือกคนที่เรียนสาขาเดียวกันกับเขาเพื่อหวังว่าเธอจะคิดเหมือน ๆ กันกับเขา แต่เมื่อเวลากับความคิดของเราไม่ตรงกัน เขาก็คงต้องปล่อยเธอไป
อกหักอีกแล้วเหรอวะ
ภีมเดินอย่างเหม่อลอยกลับคอนโด ระหว่างทางเจอเพื่อนรักอย่างเอกภพ
“ไอ้พัฒน์มันเลี้ยงเหล้านะ สุดสัปดาห์นี้”
“อืม” ภีมตอบรับแกน ๆ เลี้ยงเหล้าก็ดี เขาจะได้เมา ๆ ให้หายอกหัก
ภีมมาถึงผับดังของรุ่นพี่ วันนี้ไม่ใช่แค่นัดเลี้ยงเหล้าธรรมดาแต่เป็นการแข่งดวลระหว่างรินลณีและนาวิน อดีตคนเคยรักเพื่อแย่งเดตหนึ่งวันกับระพีพัฒน์
“พี่ก็อยากมีตัวเล็ก ๆ น่ารัก ๆ เหมือนภูเขาแล้ว” ภีมว่า เขาได้เลี้ยงเด็กชายภูเขาตั้งแต่แรกคลอด คำว่าวังน้ำเขียวก็แค่ปากซอยเกิดขึ้นหลังจากที่เด็กชายภูเขาเกิดเขากับใบบัวเดินทางกลับมาเยี่ยมน้องบ่อยแทบเรียกว่าทุกสัปดาห์ด้วยซ้ำ นึกว่าตัวเองจะมีลูกสาวหรือลูกชายน่ารักนุ่มนิ่มแบบนี้ก็คงดีไม่น้อย“มีลูกกันนะพี่หมอ”“แล้วเราไม่อยากทำงานเหรอ”“มีลูกก็ทำงานได้ อย่าคิดว่าลูกเป็นอุปสรรคสิ ถ้าคิดว่าลูกเป็นอุปสรรคป่านนี้แม่คงเอาบัวกับเฟิร์นไปทิ้งน้ำแล้ว” ใบบัวว่าติดตลกภีมพยักหน้าเห็นด้วย เขากับใบบัวในเวลานี้ก็ถือว่าพร้อมถึงแม้จะอายุยังน้อยแต่พวกเขาทั้งสองก็มีความพร้อมที่จะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้เติบโตเป็นคนดีของสังคมได้งานแต่งงานของทั้งสองถูกจัดขึ้นในเดือนธันวาคม ปีนี้เป็นปีที่อากาศเดือนธันวาคมหนาวกว่าทุกปี วังน้ำเขียวก็เช่นกันหนาวกว่าทุกปีที่ผ่านมาเพราะอากาศหนาวทำให้ทุกคนที่มาร่วมงานต่างชื่นชอบบรรยากาศและธีมงานแต่งของทั้งคู่ช่วงเช้าเป็นพิธีรดน้ำสังข์อย่างไทย ซึ่งผู้มาร่วมงานคือเหล่าญาติและเพื่อนสนิทของทั้งคู่ ช่วงกลางคืนเป็นงานเลี้ยง “ธีมตลาดนัด” โดยเจ้าภาพจ้างซุ้มอาหารดังจากช่องทางโซเชียลมาจัดบูท
“ไม่ต้องติดก็ได้ขนตาตัวเองไม่ได้สั้น” ใบเฟิร์นบ่นน้องสาว แต่งหน้านิดหน่อยก็สวยมากแล้ว“เค้ากลัวไม่สวย”“ตัวเป็นน้องเค้า ไม่สวยได้ไงสวยได้พี่”“นี่ชมน้องใช่ไหมเนี่ย” คนเป็นน้องทำปากยื่นอย่างหมั่นไส้“จ้า ชมสิ”“นึกว่าสวยได้แม่” ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาหาลูกสาว“ก็ต้องสวยได้แม่อยู่แล้ว นี่น้องใบบัวลูกสาวสุดที่รักของแม่” ใบบัวทำมือบานประคองใบหน้างาม“ไปกันเถอะ ผู้ใหญ่มากันแล้ว” บุญญาบอกกับลูกสาวทั้งสองคนเมื่อเดินมาถึงห้องรับแขกของบ้าน โซฟาตัวหรูฝั่งหนึ่งคือนทีที่อุ้มลูกชายวัยเกือบสองขวบอยู่บนตัก ตรงข้ามคือภาสุและนุชรี คนที่ยืนอยู่ข้างหลังพ่อกับแม่ของเขาคือผู้ชายที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สบตาภีมส่งรอยยิ้มให้คนรัก วันนี้น้องของเขาสวมชุดเดรสสีชมพูแขนตุ๊กตาสั้นเท่าเข่า น่ารักเสียจริงแฟนเขาบุญญานั่งลงข้างสามียื่นมืออุ้มลูกชายคนเล็กมาไว้บนตักแทน“พีพี” เด็กชายยกแขนขึ้นจะไปหาคนที่ยืนฝั่งตรงข้าม เพราะวัยยังออกเสียงไม่ชัดทำให้เรียกชื่อแฟนพี่สาวยังไม่ชัดจาก ‘ภีม’ กลายเป็น ‘พีพี’ภีมเดินเข้ามาหาเด็กชายและอุ้มไว้ในอ้อมกอดอย่างที่ทำเป็นประจำ“เริ่มเลยแล้วกันนะ” ภาสุเริ่มก่อน ตื่นเต้นไม่น
“อ๋อ ผมบล็อก ไปก่อนนะครับผมรีบ” คำตอบของภีมทำคนฟังนิ่งอึ้ง แต่ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อเขาก็วิ่งหายไปทางประตูเสียแล้ว เธออยากจะร้องเรียกแต่ก็ทำไม่ได้เพราะโรงพยาบาลไม่เหมาะกับการใช้เสียงดังภีมรีบวิ่งตามทางเท้าราวกับหนีเสือ เจอกันครั้งเดียวก็พออย่าให้เจอกันอีกเลยเมื่อมาถึงห้องเขากวาดสายตามองรอบห้องแต่กลับไม่พบเจ้าของร่างบางที่แสนคิดถึง มุมปากยกยิ้มเมื่อคิดถึงคำพูดของตัวเอง เขาบอกเธอว่าให้อาบน้ำรอหอม ๆเสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้คนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ่างลืมตาขึ้นมองคนที่เพิ่งเข้ามา“อาบน้ำด้วยกันไหมคะ”“ครับ” คุณหมอหนุ่มสลัดผ้าออกจากกายแกร่งทันที หย่อนกายเปลือยเปล่าลงนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ สายตาเธอเป็นประกายด้วยความวาบหวามเมื่อเขานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของอ่างอาบน้ำ“เมื่อยไหมคะ” ปลายเท้าเล็กแตะต้องตรงส่วนกลางกายที่ตั้งชันตั้งแต่ก่อนจะลงน้ำ“ครับ แข็งไปหมด นวดให้หน่อยนะครับเมียจ๋า” เขาจับเท้าเล็กให้ถูไถกับส่วนที่บอกว่าแข็งไปหมดให้เธอรับรู้ความแข็ง“แข็งจริงด้วย ทำงานยืนเยอะเหรอคะ ขาแข็งเชียว” ใบบัวหัวเราะยั่วเย้าคนขาที่สามแข็ง“ครับยืนนาน อูย” ภีมครางเสียวเมื่อฝ่าเท้าเล็กทั้งสองประกบกันรูดสาวขา
เข้าใจแหละว่าของขาดมานาน แต่ก็ได้กันแล้วท้องเลยมันก็ไม่ใช่หรือเปล่ามานพท้อ มานพเหนื่อย ตั้งแต่รุ่นแม่ยันรุ่นลูก“เราสองคนด้วย มีแฟนอาจารย์ไม่ว่าแต่ห้ามท้องเข้าใจไหม” ชี้หน้าคาดโทษลูกสาวเพื่อน อย่างคิดเอาเยี่ยงเอาอย่างอย่างแม่เด็ดขาด“รู้แล้วน่า พวกเราป้องกัน” ใบบัวรับคำเสียงหวาน“แล้วเราละ” มานพถามหลานอีกคนที่นิ่งเงียบ“ค่ะ ถ้ามีจะป้องกันค่ะ” ใบเฟิร์นว่า เธอฝังยาคุมเช่นเดียวกับน้องสาว เรื่องท้องไม่ต้องกังวล แต่ที่น่ากังวลคือคนที่เธอจีบนี่สิยังไม่ยอมแตะต้องเธอเลยสักนิด ใบเฟิร์นอยากมีประสบการณ์ฟิน ๆ บ้างจัง อยากรู้จังว่ามันจะฟินมากแค่ไหนบทที่ 57 รักแรกเขาว่าคนเรามักจะเจอคนที่ไม่อยากเจอ ความบังเอิญมักทำงานตอนที่เราไม่อยากให้มันทำงานอย่างเช่นตอนนี้“พี่บีม” ภีมมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา แฟนคนแรกของเขาตั้งแต่ครั้งอยู่ปีหนึ่ง มิน่าวันนี้ทั้งวันตาขวากระตุกไม่หยุด“ภีมทำงานที่นี่เหรอ”“เอ่อ ครับ” เขาทำงานและเรียนไปด้วย ส่วนมากก็เน้นเรียนมากกว่า ออกตรวจแค่สัปดาห์ละสองครั้งแต่ใครจะคิดว่าวันที่ออกตรวจจะเจออดีตคนเคยรักที่นี่“พี่เพิ่งกลับมาจากลอนดอน” บีม
“อะแฮ่ม!” เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างจับผิดไม่ใช่ใครที่ไหน ฝาแฝดของใบบัวนั่นเอง“อะไรติดคอ” พอลลี่เอ่ยถาม“เค้กอะ มันหวานเกินเนอะแกว่าไหม” ใบเฟิร์นผู้เหม็นความหวานของน้องสาวกับว่าที่น้องเขย หมอพายุทำไมไม่รู้จักศึกษางานจากหมอภีมบ้าง ฝ่ายนั้นไม่ได้เรื่องเลยเรื่องความหวาน ความโรแมนติก“ไม่ต้องกินฉันกินเอง” คนโดนแซวทำท่าจะยึดเค้กมาไว้กินเอง“ได้ไงพี่หมอภีมซื้อมาฝากพวกฉันด้วย เห็นไหมเนี่ยแบ่งสี่” มือหนาของพอลลี่ดึงกล่องเค้กไว้ก่อนที่ยายเพื่อนตัวดีจะดึงไปกินคนเดียว“อร่อยมากค่ะ” ใบบัวดวงตาเป็นประกายเมื่อตักเค้กคำแรกเข้าปาก ของเธอเป็นเค้กมัทฉะ ใบเฟิร์นกับพอลลี่เป็นเค้กช็อกโกแลต ส่วนรินลณีเป็นเค้กกาแฟ จะเห็นได้ว่าเขาไม่ใช่ซื้อเค้กมาให้เท่านั้น เขายังเลือกและใส่ใจ รู้ว่าพวกเธอแต่ละคนชอบกินเค้กอะไร“ป้อนหน่อย” ภีมอ้าปากให้แฟนสาวช่วยป้อน ใบบัวใช้ช้อนที่เพิ่งตักให้ตัวเองก่อนหน้านี้ตักและป้อนให้แฟนหนุ่ม ภาพความสวีตของทั้งสองคนสร้างความหมั่นไส้ให้คนสถานะไม่ชัดเจนอย่างใบเฟิร์นกับพอลลี่“เรามาทำอะไรตรงนี้วะพอลลี่” ใบเฟิร์นว่าพร้อมทั้งถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า“นั่นสิ คนดีเขาเห็นคนรักกันเขาจะยินดีด้วย แต่ทำไ
บทที่ 56 วัยรุ่นวุ่นรัก “แกมีข่าวมาเล่า” เสียงจีบปากจีบคอของพอลลี่ทำให้ทุกคนที่นั่งลอมมวงอยู่ตาโตทันที“อะไรยังไง” ใบเฟิร์นลูกคู่เจ้าประจำของพอลลี่ทำเสียงสนใจใคร่รู้“ฉันเห็นเด็กแกพาแฟนเก่าขึ้นรถ” ‘เด็กแก’ สายตาส่งมาทางใบบัว คนฟังขมวดคิ้ว ใครคือเด็กของเธอ“ทะเลย่ะ หนุ่มคอมไง ฉันเห็นเต็มสองตาเลยนะพาสาวขึ้นรถ สาวคนนั้นก็ไม่ใช่ใครจ้าแฟนเก่านางเอง”“เหมาะแล้วที่เป็นพอลลี่ ผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน...นนน” ใบเฟิร์นลากเสียงคำว่า ‘บาน’ ทำคนโดนว่าทำหน้าตาดุ“จ้า” พอลลี่รับคำประชด“เขากลับมาดีกันแล้วเหรอ” ใบบัวสงสัย ไม่ค่อยรู้เรื่องความสัมพันธ์ของนาวากับอดีตแฟนสาว แต่แค่รู้ว่าจบกันไม่สวย ฝ่ายหญิงหันไปคบกับรุ่นพี่คนหนึ่ง“ไม่รู้เหมือนกัน” พอลลี่ส่ายหน้า ถึงจะเห็นว่าขึ้นรถไปด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้ยินว่าทั้งสองพูดว่าอะไร“โน่นมาโน่นแล้ว อยากรู้ก็ถามสิ” รินลณีว่าพร้อมทั้งยกมือโบกให้กลุ่มของนาวา สามหนุ่มเดินตรงมาทันที“ไง พวกเรานั่งจะโดนหมอดักตีหัวเปล่าเนี่ย” ถึงจะพูดอย่างนั้นพฤกษาก็หย่อนกายนั่งลงข้างรินลณี“ณภพบอกว่านายเป็นลุงรหัส” น้องชายของรินลณีเพิ่งเข้าเรียนชั้นปีที่หนึ่งวิศวกรรมคอมพิวเตอร์“ใช่ มีอ







![3P เมื่อเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ [ซันxโมนาxแอลเจ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)