แชร์

บทที่ 5 ฝันดี

ผู้เขียน: กาแฟหอมกรุ่น
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-22 13:51:41

“อยากเล่าค่อยเล่า” ใบเฟิร์นว่าพร้อมทั้งล้มตัวลงนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จ ใบบัวลุกไปอาบน้ำบ้างในมือถือโทรศัพท์เข้าไปด้วย

         แปลก!

         คนแปลกยังคงนั่งยิ้มกับข้อความที่ใครบางคนส่งมา

         ภีมเองครับ : อ่านหน่อยครับ

ภีมเองครับ : ที่ไม่อ่านนี่เพราะอยากให้โทรไปใช่ไหม

         ใบบัวรีบกดเข้าไปช่องแชตระหว่างเธอกับเขาทันที เกิดเขาโทรมาแน่นอนว่าพี่สาวฝาแฝดเธอต้องได้ยินอย่างแน่นอน

         น้องใบบัว : มีอะไรคะ

         ภีมเองครับ : คิดถึง

         น้องใบบัว : เท่านี้นะ

         ภีมเองครับ : เดี๋ยวดิ

         น้องใบบัว : อะไรอีก

ภีมเองครับ : พรุ่งนี้ว่างไหม

น้องใบบัว : ไม่ว่าง

ภีมเองครับ : คิดนิดหนึ่ง 

น้องใบบัว : เท่านี้นะจะอาบน้ำ

ภีมเองครับ : วิดีโอคอลได้เปล่า!

น้องใบบัว : สติกเกอร์แยกเขี้ยว

ภีมยิ้มกับข้อความที่ส่งหาสาวที่กำลังจีบอยู่ รู้สึกชุ่มชื่นหัวใจเหลือเกิน

“ทำไรมึง” เอกภพหรือหมอเอกผู้นั่งกินข้าวข้าง ๆ ถามคนยิ้มกับโทรศัพท์ไม่หยุด

“เปล่า” ภีมรีบปฏิเสธพร้อมทั้งหย่อนโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง

“อย่าบอกนะว่ามึงมีความรักอีกแล้ว” พายุถามขึ้นอย่างสงสัย

“ไม่เข็ดอีกเหรอวะ” เป็นระพีพัฒน์เอ่ยถาม

“แดกข้าวเข้าไปไม่ต้องเสือก” ภีมด่ากราดทำไมคนอกหักต้องยึดติดเหรอ อกหักแล้วเริ่มต้นใหม่ไม่ได้เหรอ

“มันเพิ่งเลิกกับน้องโบว์ไม่ใช่เหรอเกินสองสัปดาห์ยังวะ” เอกภพถามกับเพื่อนหมออีกสองคนทั้งที่บุคคลที่พูดถึงนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา

“มันมูฟออนเร็วจะตายไอ้ภีม” พายุว่า

“เลิกแล้วก็มูฟออนไปไหมวะ กูก็ดีกว่ามึงแหละ คบซ้อน เจ้าชู้ สำส่อน”

“อ้าว! ไอ้ภีม ด่าขนาดนี้ต่อยกันสักยกไหม” เอกภพทำท่าดึงแขนเสื้อขึ้นและเอ่ยถามอย่างโมโห

“พอ ๆ กินข้าว” เป็นระพีพัฒน์ที่ตัดบท

คำพูดของเพื่อนราวสะกิดแผลใจรักร้าวระหว่างเขากับน้องโบว์ครั้งแรกที่ได้เจอเธอเมื่อปีที่แล้ว

****ดด

ย้อนกลับเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว

“ไปดูดาวกัน” คำพูดของเพื่อนทำคนที่เพิ่งอกหักรักคุดเงยหน้ามองอย่างหมดอาลัยตายอยาก

“กูอกหักอยู่” ภีมบอกกับเพื่อน

“นี่ไง กูก็เลยชวนมึงไปดูดาวไง”

“กูไม่มีอารมณ์ดูดาว” ภีมมองหน้าเอกภพอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่อยากดูดาว เขาอยากเมา อยากกลับห้องไปนอนนิ่งเพื่อทำใจ

อกหัก! อีกแล้ว ใช่คำว่า อีกแล้วหมายถึงนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเขา

“ไอ้ภีม เพราะมึงอกหักไง กูเลยชวนไปดูดาว”

“ไปเถอะ รำคาญ” เสียงระพีพัฒน์บอกกับเพื่อนทั้งสอง

“อ้าว! ไอ้พัฒน์” เอกภพหันมองหน้าเพื่อนผู้ไม่เคยมีแฟนอย่างระพีพัฒน์ตาขวาง

“ไป ๆ ไอ้ภีม” ภีมไม่อยากไปดูดาวเลยสักนิด เขาเคยไปดูกับเธอ เคยจับมือกันเดินริมทะเลเพื่อดูดาว เขายังทำใจไม่ได้

เพียงไม่นานทั้งสี่หนุ่มกลุ่มหมอหล่อของดีคณะแพทย์ก็มายืนอยู่ข้าวเวทีประกวดดาวมหาวิทยาลัย

“ดาวที่ว่าดาวมหาลัย” ภีมเลิกคิ้วมองเพื่อนสนิทอย่างเอกภพ  ที่ยุให้เพื่อนทั้งสองไปดูดาว

         “เออดิวะ แล้วจะให้ดูดาวที่ไหน” เอกภพยักไหล่

“มีคนไหนที่มึงชอบบ้างวะภีม” พายุนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ห้าเอ่ยถาม ปกติพวกเขาแทบไม่ว่างแต่วันนี้ว่างมาดูการประกวดดาวมหาวิทยาลัยได้

“น้องคณะฯ เราก็สวยนะมึง” เอกภพเอ่ยบอกเพื่อน น้องคนที่เอกภพว่าคือรุ่นน้องสายรหัสของภีมเอง

“หลานรหัสกูเอง” ภีมบอกกับเพื่อน

“ซื้อดอกไม้ไปให้น้องมึงกัน” เอกภพลากภีมไปซื้อดอกไม้เพื่อเชียร์หลานรหัสของภีม

“น้องโบว์ ชื่อน่ารักว่ะ” พายุเอ่ยชมดาวคณะแพทย์

“อกหัก อยากหายก็ต้องมีแฟนใหม่” เป็นคุณหมอหนุ่มมากรักอย่างเอกภพเอ่ยแซวเพื่อน ภีมยังคงเศร้า ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยเขามีแฟนแล้วสองคนและเพิ่งเลิกกับคนที่สองเมื่ออาทิตย์ก่อน

คนแรกพี่บีมรุ่นพี่ต่างคณะ ภีมอยู่ปีหนึ่งพี่เขาอยู่ปีสี่ คบกันจนพี่เขาจบ ไปเรียนต่อเมืองนอกแล้วก็เลิกกัน

คนที่สองคบกันหลังจากเลิกกับพี่บีมได้สี่เดือน เป็นเพื่อนกันตอนนั้นทั้งคู่อยู่ปีสามคบกันจนอีกฝ่ายเรียนจบเพราะเธอเรียนสี่ปีจึงจบก่อนภีม เลิกกันเพราะเขาไปเจอรักที่ทำงานเมื่อเดือนก่อน

เขาจึงกลายเป็นคุณหมอปีห้าที่ร้างรัก

ภีมยื่นดอกไม้ให้หลานรหัส

“ขอให้ชนะนะครับ”

“ขอบคุณค่ะพี่ภีม” น้องโบว์ยิ้มตาหยี

หนึ่งปีหลังจากนั้น ซึ่งก็คือเมื่อไม่กี่วันก่อน

 “พี่ภีมคะ เราเลิกกันเถอะค่ะ” ภีมกะพริบตากับคำพูดที่ได้ยิน

“ทำไมครับ”

“พี่ไม่มีเวลาให้โบว์เลย โบว์เหงา” แฟนสาวที่คบกันได้เกือบปี เขาเลือกคนที่เรียนสาขาเดียวกันกับเขาเพื่อหวังว่าเธอจะคิดเหมือน ๆ กันกับเขา แต่เมื่อเวลากับความคิดของเราไม่ตรงกัน เขาก็คงต้องปล่อยเธอไป

อกหักอีกแล้วเหรอวะ

ภีมเดินอย่างเหม่อลอยกลับคอนโด ระหว่างทางเจอเพื่อนรักอย่างเอกภพ

“ไอ้พัฒน์มันเลี้ยงเหล้านะ สุดสัปดาห์นี้”

“อืม” ภีมตอบรับแกน ๆ เลี้ยงเหล้าก็ดี เขาจะได้เมา ๆ ให้หายอกหัก

ภีมมาถึงผับดังของรุ่นพี่ วันนี้ไม่ใช่แค่นัดเลี้ยงเหล้าธรรมดาแต่เป็นการแข่งดวลระหว่างรินลณีและนาวิน อดีตคนเคยรักเพื่อแย่งเดตหนึ่งวันกับระพีพัฒน์

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • จีบครับรับไหมเอ่ย   บทที่ 99 มีลูกกันนะพี่หมอ (จบ)

    “พี่ก็อยากมีตัวเล็ก ๆ น่ารัก ๆ เหมือนภูเขาแล้ว” ภีมว่า เขาได้เลี้ยงเด็กชายภูเขาตั้งแต่แรกคลอด คำว่าวังน้ำเขียวก็แค่ปากซอยเกิดขึ้นหลังจากที่เด็กชายภูเขาเกิดเขากับใบบัวเดินทางกลับมาเยี่ยมน้องบ่อยแทบเรียกว่าทุกสัปดาห์ด้วยซ้ำ นึกว่าตัวเองจะมีลูกสาวหรือลูกชายน่ารักนุ่มนิ่มแบบนี้ก็คงดีไม่น้อย“มีลูกกันนะพี่หมอ”“แล้วเราไม่อยากทำงานเหรอ”“มีลูกก็ทำงานได้ อย่าคิดว่าลูกเป็นอุปสรรคสิ ถ้าคิดว่าลูกเป็นอุปสรรคป่านนี้แม่คงเอาบัวกับเฟิร์นไปทิ้งน้ำแล้ว” ใบบัวว่าติดตลกภีมพยักหน้าเห็นด้วย เขากับใบบัวในเวลานี้ก็ถือว่าพร้อมถึงแม้จะอายุยังน้อยแต่พวกเขาทั้งสองก็มีความพร้อมที่จะเลี้ยงเด็กคนหนึ่งให้เติบโตเป็นคนดีของสังคมได้งานแต่งงานของทั้งสองถูกจัดขึ้นในเดือนธันวาคม ปีนี้เป็นปีที่อากาศเดือนธันวาคมหนาวกว่าทุกปี วังน้ำเขียวก็เช่นกันหนาวกว่าทุกปีที่ผ่านมาเพราะอากาศหนาวทำให้ทุกคนที่มาร่วมงานต่างชื่นชอบบรรยากาศและธีมงานแต่งของทั้งคู่ช่วงเช้าเป็นพิธีรดน้ำสังข์อย่างไทย ซึ่งผู้มาร่วมงานคือเหล่าญาติและเพื่อนสนิทของทั้งคู่ ช่วงกลางคืนเป็นงานเลี้ยง “ธีมตลาดนัด” โดยเจ้าภาพจ้างซุ้มอาหารดังจากช่องทางโซเชียลมาจัดบูท

  • จีบครับรับไหมเอ่ย   บทที่ 98 ใบเฟิร์นบ่นน้องสาว

    “ไม่ต้องติดก็ได้ขนตาตัวเองไม่ได้สั้น” ใบเฟิร์นบ่นน้องสาว แต่งหน้านิดหน่อยก็สวยมากแล้ว“เค้ากลัวไม่สวย”“ตัวเป็นน้องเค้า ไม่สวยได้ไงสวยได้พี่”“นี่ชมน้องใช่ไหมเนี่ย” คนเป็นน้องทำปากยื่นอย่างหมั่นไส้“จ้า ชมสิ”“นึกว่าสวยได้แม่” ผู้เป็นแม่เดินเข้ามาหาลูกสาว“ก็ต้องสวยได้แม่อยู่แล้ว นี่น้องใบบัวลูกสาวสุดที่รักของแม่” ใบบัวทำมือบานประคองใบหน้างาม“ไปกันเถอะ ผู้ใหญ่มากันแล้ว” บุญญาบอกกับลูกสาวทั้งสองคนเมื่อเดินมาถึงห้องรับแขกของบ้าน โซฟาตัวหรูฝั่งหนึ่งคือนทีที่อุ้มลูกชายวัยเกือบสองขวบอยู่บนตัก ตรงข้ามคือภาสุและนุชรี คนที่ยืนอยู่ข้างหลังพ่อกับแม่ของเขาคือผู้ชายที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงทุกครั้งที่ได้สบตาภีมส่งรอยยิ้มให้คนรัก วันนี้น้องของเขาสวมชุดเดรสสีชมพูแขนตุ๊กตาสั้นเท่าเข่า น่ารักเสียจริงแฟนเขาบุญญานั่งลงข้างสามียื่นมืออุ้มลูกชายคนเล็กมาไว้บนตักแทน“พีพี” เด็กชายยกแขนขึ้นจะไปหาคนที่ยืนฝั่งตรงข้าม เพราะวัยยังออกเสียงไม่ชัดทำให้เรียกชื่อแฟนพี่สาวยังไม่ชัดจาก ‘ภีม’ กลายเป็น ‘พีพี’ภีมเดินเข้ามาหาเด็กชายและอุ้มไว้ในอ้อมกอดอย่างที่ทำเป็นประจำ“เริ่มเลยแล้วกันนะ” ภาสุเริ่มก่อน ตื่นเต้นไม่น

  • จีบครับรับไหมเอ่ย   บทที่ 97 ถึงเวลาเปลี่ยนสถานะ  

    “อ๋อ ผมบล็อก ไปก่อนนะครับผมรีบ” คำตอบของภีมทำคนฟังนิ่งอึ้ง แต่ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อเขาก็วิ่งหายไปทางประตูเสียแล้ว เธออยากจะร้องเรียกแต่ก็ทำไม่ได้เพราะโรงพยาบาลไม่เหมาะกับการใช้เสียงดังภีมรีบวิ่งตามทางเท้าราวกับหนีเสือ เจอกันครั้งเดียวก็พออย่าให้เจอกันอีกเลยเมื่อมาถึงห้องเขากวาดสายตามองรอบห้องแต่กลับไม่พบเจ้าของร่างบางที่แสนคิดถึง มุมปากยกยิ้มเมื่อคิดถึงคำพูดของตัวเอง เขาบอกเธอว่าให้อาบน้ำรอหอม ๆเสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้คนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ่างลืมตาขึ้นมองคนที่เพิ่งเข้ามา“อาบน้ำด้วยกันไหมคะ”“ครับ” คุณหมอหนุ่มสลัดผ้าออกจากกายแกร่งทันที หย่อนกายเปลือยเปล่าลงนั่งฝั่งตรงข้ามเธอ สายตาเธอเป็นประกายด้วยความวาบหวามเมื่อเขานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของอ่างอาบน้ำ“เมื่อยไหมคะ” ปลายเท้าเล็กแตะต้องตรงส่วนกลางกายที่ตั้งชันตั้งแต่ก่อนจะลงน้ำ“ครับ แข็งไปหมด นวดให้หน่อยนะครับเมียจ๋า” เขาจับเท้าเล็กให้ถูไถกับส่วนที่บอกว่าแข็งไปหมดให้เธอรับรู้ความแข็ง“แข็งจริงด้วย ทำงานยืนเยอะเหรอคะ ขาแข็งเชียว” ใบบัวหัวเราะยั่วเย้าคนขาที่สามแข็ง“ครับยืนนาน อูย” ภีมครางเสียวเมื่อฝ่าเท้าเล็กทั้งสองประกบกันรูดสาวขา

  • จีบครับรับไหมเอ่ย   บทที่ 96 รักแรก

    เข้าใจแหละว่าของขาดมานาน แต่ก็ได้กันแล้วท้องเลยมันก็ไม่ใช่หรือเปล่ามานพท้อ มานพเหนื่อย ตั้งแต่รุ่นแม่ยันรุ่นลูก“เราสองคนด้วย มีแฟนอาจารย์ไม่ว่าแต่ห้ามท้องเข้าใจไหม” ชี้หน้าคาดโทษลูกสาวเพื่อน อย่างคิดเอาเยี่ยงเอาอย่างอย่างแม่เด็ดขาด“รู้แล้วน่า พวกเราป้องกัน” ใบบัวรับคำเสียงหวาน“แล้วเราละ” มานพถามหลานอีกคนที่นิ่งเงียบ“ค่ะ ถ้ามีจะป้องกันค่ะ” ใบเฟิร์นว่า เธอฝังยาคุมเช่นเดียวกับน้องสาว เรื่องท้องไม่ต้องกังวล แต่ที่น่ากังวลคือคนที่เธอจีบนี่สิยังไม่ยอมแตะต้องเธอเลยสักนิด ใบเฟิร์นอยากมีประสบการณ์ฟิน ๆ บ้างจัง อยากรู้จังว่ามันจะฟินมากแค่ไหนบทที่ 57 รักแรกเขาว่าคนเรามักจะเจอคนที่ไม่อยากเจอ ความบังเอิญมักทำงานตอนที่เราไม่อยากให้มันทำงานอย่างเช่นตอนนี้“พี่บีม” ภีมมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา แฟนคนแรกของเขาตั้งแต่ครั้งอยู่ปีหนึ่ง มิน่าวันนี้ทั้งวันตาขวากระตุกไม่หยุด“ภีมทำงานที่นี่เหรอ”“เอ่อ ครับ” เขาทำงานและเรียนไปด้วย ส่วนมากก็เน้นเรียนมากกว่า ออกตรวจแค่สัปดาห์ละสองครั้งแต่ใครจะคิดว่าวันที่ออกตรวจจะเจออดีตคนเคยรักที่นี่“พี่เพิ่งกลับมาจากลอนดอน” บีม

  • จีบครับรับไหมเอ่ย   บทที่ 95 ฝาแฝดของใบบัวนั่นเอง

    “อะแฮ่ม!” เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างจับผิดไม่ใช่ใครที่ไหน ฝาแฝดของใบบัวนั่นเอง“อะไรติดคอ” พอลลี่เอ่ยถาม“เค้กอะ มันหวานเกินเนอะแกว่าไหม” ใบเฟิร์นผู้เหม็นความหวานของน้องสาวกับว่าที่น้องเขย หมอพายุทำไมไม่รู้จักศึกษางานจากหมอภีมบ้าง ฝ่ายนั้นไม่ได้เรื่องเลยเรื่องความหวาน ความโรแมนติก“ไม่ต้องกินฉันกินเอง” คนโดนแซวทำท่าจะยึดเค้กมาไว้กินเอง“ได้ไงพี่หมอภีมซื้อมาฝากพวกฉันด้วย เห็นไหมเนี่ยแบ่งสี่” มือหนาของพอลลี่ดึงกล่องเค้กไว้ก่อนที่ยายเพื่อนตัวดีจะดึงไปกินคนเดียว“อร่อยมากค่ะ” ใบบัวดวงตาเป็นประกายเมื่อตักเค้กคำแรกเข้าปาก ของเธอเป็นเค้กมัทฉะ ใบเฟิร์นกับพอลลี่เป็นเค้กช็อกโกแลต ส่วนรินลณีเป็นเค้กกาแฟ จะเห็นได้ว่าเขาไม่ใช่ซื้อเค้กมาให้เท่านั้น เขายังเลือกและใส่ใจ รู้ว่าพวกเธอแต่ละคนชอบกินเค้กอะไร“ป้อนหน่อย” ภีมอ้าปากให้แฟนสาวช่วยป้อน ใบบัวใช้ช้อนที่เพิ่งตักให้ตัวเองก่อนหน้านี้ตักและป้อนให้แฟนหนุ่ม ภาพความสวีตของทั้งสองคนสร้างความหมั่นไส้ให้คนสถานะไม่ชัดเจนอย่างใบเฟิร์นกับพอลลี่“เรามาทำอะไรตรงนี้วะพอลลี่” ใบเฟิร์นว่าพร้อมทั้งถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า“นั่นสิ คนดีเขาเห็นคนรักกันเขาจะยินดีด้วย แต่ทำไ

  • จีบครับรับไหมเอ่ย   บทที่ 94 วัยรุ่นวุ่นรัก

    บทที่ 56 วัยรุ่นวุ่นรัก “แกมีข่าวมาเล่า” เสียงจีบปากจีบคอของพอลลี่ทำให้ทุกคนที่นั่งลอมมวงอยู่ตาโตทันที“อะไรยังไง” ใบเฟิร์นลูกคู่เจ้าประจำของพอลลี่ทำเสียงสนใจใคร่รู้“ฉันเห็นเด็กแกพาแฟนเก่าขึ้นรถ” ‘เด็กแก’ สายตาส่งมาทางใบบัว คนฟังขมวดคิ้ว ใครคือเด็กของเธอ“ทะเลย่ะ หนุ่มคอมไง ฉันเห็นเต็มสองตาเลยนะพาสาวขึ้นรถ สาวคนนั้นก็ไม่ใช่ใครจ้าแฟนเก่านางเอง”“เหมาะแล้วที่เป็นพอลลี่ ผู้รู้ผู้ตื่นผู้เบิกบาน...นนน” ใบเฟิร์นลากเสียงคำว่า ‘บาน’ ทำคนโดนว่าทำหน้าตาดุ“จ้า” พอลลี่รับคำประชด“เขากลับมาดีกันแล้วเหรอ” ใบบัวสงสัย ไม่ค่อยรู้เรื่องความสัมพันธ์ของนาวากับอดีตแฟนสาว แต่แค่รู้ว่าจบกันไม่สวย ฝ่ายหญิงหันไปคบกับรุ่นพี่คนหนึ่ง“ไม่รู้เหมือนกัน” พอลลี่ส่ายหน้า ถึงจะเห็นว่าขึ้นรถไปด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้ยินว่าทั้งสองพูดว่าอะไร“โน่นมาโน่นแล้ว อยากรู้ก็ถามสิ” รินลณีว่าพร้อมทั้งยกมือโบกให้กลุ่มของนาวา สามหนุ่มเดินตรงมาทันที“ไง พวกเรานั่งจะโดนหมอดักตีหัวเปล่าเนี่ย” ถึงจะพูดอย่างนั้นพฤกษาก็หย่อนกายนั่งลงข้างรินลณี“ณภพบอกว่านายเป็นลุงรหัส” น้องชายของรินลณีเพิ่งเข้าเรียนชั้นปีที่หนึ่งวิศวกรรมคอมพิวเตอร์“ใช่ มีอ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status