Share

บทที่ 2

Author: คุณเจ็ด
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉู่หยุนเซินกำลังเลือกกระดุมแขนเสื้ออยู่ในห้องแต่งตัว ฉันเอ่ยปากอย่างเรียบง่ายว่า: “งานเลี้ยงคืนนี้ ฉันจะไปกับคุณด้วยนะ”

นิ้วของเขาหยุดชะงัก เขาสำรวจฉันผ่านกระจก แววตาดูประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาก็รีบซ่อนมันไว้ภายใต้รอยยิ้มที่อ่อนโยนตามปกติ: “ได้อยู่แล้ว เพียงแต่ที่นั่นคนเยอะ ไม่ต้องอยู่นานหรอกนะ เราจะไปส่งของขวัญแสดงความยินดีแล้วก็รีบกลับ”

ฉันอยากจะไปดูงานเลี้ยงที่ฉู่หยุนเซินจัดอย่างยิ่งใหญ่ด้วยตาตัวเองจริงๆ

เพราะนี่จะเป็นงานเลี้ยงสุดท้ายที่ฉันจะเข้าร่วมในฐานะภรรยาของเขา

คฤหาสน์สว่างไสวไปด้วยแสงไฟ คนที่มีชื่อเสียงต่างมารวมตัวกันเพื่อฉลองการตั้งครรภ์ของสวี่จือเซี่ย และการเป็นผู้จัดการคนใหม่ของคลับตระกูล

ฉันถือแก้วแชมเปญ เดินฝ่าฝูงชนไปอย่างเงียบๆ ในหูได้ยินเสียงแสดงความยินดีและชื่นชมสวี่จือเซี่ยอยู่ตลอด

“คุณสวี่จือเซี่ย ยินดีด้วยที่ได้เข้ามารับช่วงต่อคลับตระกูล!”

“ได้ยินมาว่าการออกแบบกิจกรรมใหม่ของคุณมันเป็นความคิดที่อัจฉริยะมาก! คลับตระกูลจะต้องกลายเป็นข่าวที่ดังที่สุดของเมืองแน่นอนเลย!”

สวี่จือเซี่ยดำดิ่งอยู่กับคำเยินยอ มุมปากของเธอเผยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิ เมื่อเธอสังเกตเห็นฉัน แววตาของเธอก็มีความรู้สึกผิดวูบหนึ่ง แต่ก็หายไปเกือบจะทันที

“เจียงจ่าว” เธอเอียงศีรษะและพูดเบาๆ “ทำไมหน้าเธอถึงซีดจัง? ฉันเดาว่าเธอยังกังวลเรื่องคลับอยู่สินะ? ไม่ต้องห่วงนะ ตอนนี้มีฉันดูแลแล้ว เธอควรพักผ่อนให้สบาย ไม่ต้องสนใจเรื่องพวกนี้อีก”

ฉันไม่สนใจเธอ แต่หันไปมองที่จอขนาดใหญ่ที่แสดงภาพคอนเซ็ปต์กิจกรรมใหม่ของคลับ

เท้าของฉันหยุดชะงัก หัวใจก็หดตัวลงอย่างกะทันหัน

นี่คือการออกแบบของฉัน ทุกรายละเอียด ทุกกลไก ทุกความคิดสร้างสรรค์ที่ฉันทุ่มเทลงไปอยู่ในนั้นทั้งหมด

ฉันไม่เคยบอกเรื่องนี้ต่อสาธารณะ ฉันเตรียมที่จะรายงานต่อนายใหญ่อย่างเป็นทางการในการประชุมตระกูลสัปดาห์หน้า แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็น "ความคิดอัจฉริยะ" ของสวี่จือเซี่ยอย่างนั้นหรือ?

สวี่จือเซี่ยมองฉันด้วยรอยยิ้มที่ดูเย้ยหยัน จากนั้นก็ขยับเข้ามาใกล้ และพูดด้วยเสียงที่ได้ยินกันแค่สองคน:

“เจียงจ่าว เธอชอบรูปแบบกิจกรรมใหม่ที่ฉันออกแบบไหม? ตอนที่นายใหญ่ชมฉัน เธออย่าอิจฉาให้มากนักนะ”

ฉันมองมุมปากที่ยกขึ้นของเธอ ตัวสั่นด้วยความโกรธ

ฉันกำลังจะเปิดปากพูด แต่จู่ๆ เธอก็ล้มลงไปด้านหลัง จับท้องของตัวเองไว้ด้วยสีหน้าเจ็บปวด “อ๊ะ! เจียงจ่าว เธอต่อยท้องฉันทำไม!”

เธอนั่งอยู่บนพื้นและร้องไห้โฮ เสียงร้องไห้ของเธอดึงดูดความสนใจของทุกคนในห้องจัดเลี้ยง

“เกิดอะไรขึ้น?!”

“สวี่จือเซี่ยกำลังท้อง คุณทำร้ายท้องเธอได้ยังไง!”

“รีบเรียกรถพยาบาล!”

ท่ามกลางความโกลาหล ร่างหนึ่งพุ่งผ่านฝูงชนด้วยความเร็วที่น่าตกใจ และโอบอุ้มสวี่จือเซี่ยไว้ในอ้อมแขนอย่างระมัดระวัง

เขาคือฉู่หยุนเซิน

เขาไม่ได้มองฉันเลยแม้แต่น้อย ความตึงเครียดและความหวาดกลัวทั้งหมดมอบให้กับผู้หญิงในอ้อมแขนของเขา

เขาลูบหลังสวี่จือเซี่ยเบาๆ: “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

สวี่จือเซี่ยพูดว่า: “ฉู่หยุนเซิน... ฉันเจ็บมากเลย...”

ฉู่หยุนเซินเงยหน้าขึ้นมองฉัน ในดวงตาของเขาเหลือเพียงความผิดหวังอันเยือกเย็นและความโกรธที่เก็บกดไว้

“เจียงจ่าว” เขาเรียกชื่อฉัน น้ำเสียงสงบ แต่ทำร้ายจิตใจยิ่งกว่าคำตำหนิใดๆ “ถ้ามีเรื่องไม่พอใจอะไร เรากลับไปคุยกันที่บ้านได้ คุณต้องทำเรื่องเลวร้ายกับพี่สาวของคุณต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ด้วยเหรอ?”

แต่ฉันแทบจะไม่ได้ยินอะไรเลย ฉันจ้องมองเขาและถามว่า: “ฉู่หยุนเซิน ฉันถามคุณหน่อย... ทำไมเธอถึงรู้เรื่องกิจกรรมที่ฉันออกแบบได้?”

เขาผงะเล็กน้อย หลบสายตาของฉัน ทำท่าเหมือนไม่รู้อิโหน่อิเหน่: “อาจเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็ได้ พวกคุณเป็นพี่น้องกัน บางความคิดอาจจะคิดตรงกันบ้าง ก็เป็นเรื่องปกติ”

บังเอิญอย่างนั้นหรือ? แผนการออกแบบกิจกรรมใหม่สำหรับคลับของฉันถูกเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ในห้องหนังสือของฉัน รหัสผ่านมีแค่ฉันกับเขาเท่านั้นที่รู้

ความจริงก็ชัดเจนอยู่แล้ว มีคนทรยศฉัน

รูปแบบกิจกรรมใหม่นี้ ฉันตั้งใจจะใช้มันเพื่อพิสูจน์ว่าฉันคู่ควรกับตำแหน่ง "ภรรยาของทายาทมาเฟีย" ในวันครบรอบแต่งงานห้าปี

ตอนนี้มันถูกขโมยไป กลายเป็นอาวุธที่ใช้เล่นงานฉันเสียเอง

ฉันหัวเราะออกมา หัวเราะจนน้ำตาแทบจะไหล

ในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นว่าอารมณ์ของฉันไม่ปกติ เขามอบสวี่จือเซี่ยให้แพทย์ จากนั้นก็ขมวดคิ้ว ก้าวมาข้างหน้าอย่างลุกลี้ลุกลนและจับมือฉัน: “เป็นอะไรไป? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? ที่นี่คนเยอะ ผมจะพาคุณกลับไปพักผ่อนก่อน”

ฉันเงยหน้าขึ้น หยุดหัวเราะ มองเขาอย่างสงบ: “ได้”

เขาดูเหมือนจะโล่งใจ

มุมปากของฉันไม่เปลี่ยนไป ฉันพูดต่อว่า: “แต่ฉันไม่อยากกลับบ้าน พรุ่งนี้เป็นวันเกิดฉันแล้ว ฉันอยากไปที่ฐานบอลลูนลมร้อนที่ใกล้ที่สุด พรุ่งนี้เช้าไปนั่งบอลลูนชมพระอาทิตย์ขึ้นกับคุณ”
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • จุมพิตโรแมนติกลวงรัก   บทที่ 9

    ในห้องสวีทของโรงแรม แพทย์ส่วนตัวเพิ่งทำแผลที่หลังให้ลู่เฟิงเสร็จ ใบหน้าของเขายังคงซีดขาวเล็กน้อยจากการเสียเลือดมากฉันนั่งอยู่ข้างเตียงของเขาพร้อมถ้วยน้ำอุ่น มองดูเขานอนหลับลึกอย่างสงบ ในที่สุดใจของฉันก็รู้สึกมั่นคงขึ้นมาบ้างในขณะนั้น มีเสียงเคาะประตูห้องสวีทเบาๆฉู่หยุนเซินเขามาคนเดียว ยืนอยู่ที่ประตู โดยไม่มีลูกน้องรายล้อม และไม่มีท่าทีสง่างามเหมือนวันวานเขามองมาที่ฉัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดที่เปราะบางและแทบจะอ้อนวอน“เจียงจ่าว...” เขาเปิดปากด้วยเสียงแหบพร่า “เรา... คุยกันหน่อยได้ไหม?”ฉันปิดประตูห้องนอนให้ลู่เฟิง และเดินไปที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับเขา“เจียงจ่าว ผมผิดไปแล้ว” เขามองมาที่ฉัน ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงก่ำจากความอ่อนล้า “หลังจากที่คุณหายไป ผมถึงได้รู้ว่าผมผิดพลาดไปแล้วจริงๆ ผมจำได้ว่ากระเพาะอาหารของผมไม่ดี คุณก็เรียนรู้หาวิธีทำซุปบำรุงกระเพาะถึงสามปี ผมประชุมดึกแค่ไหน ในห้องนั่งเล่นก็มักจะมีไฟเปิดไว้ให้ผมเสมอ... ทุกสิ่งที่ผมเคยคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา ตอนนี้ผมถึงได้รู้ว่ามันมีค่ามากแค่ไหน”เสียงของเขาเต็มไปด้วยความสำนึกผิดอย่า

  • จุมพิตโรแมนติกลวงรัก   บทที่ 8

    “สวี่จือเซี่ย” ฉันกล่าวอย่างใจเย็น น้ำเสียงเย็นชาเหมือนกำลังพูดกับคนแปลกหน้า “นี่คือโรงแรมส่วนตัว ถ้าเธอยังก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่อีก ฉันจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเชิญเธอออกไป”“เชิญฉันออกไปอย่างนั้นเหรอ?!” เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่งราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก “เจียงจ่าว นังสารเลว! เธอทำลายทุกอย่างของฉัน ทำลายการแต่งงานของฉัน ทำลายชื่อเสียงของฉัน แล้วตอนนี้กลับมาทำเป็นนายหญิงผู้สูงศักดิ์ที่นี่เหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันจะตกต่ำขนาดนี้ได้ยังไง!”ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ราวกับต้องการจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆ: “แม้กระทั่งฉู่หยุนเซิน... เขาก็ไม่สนใจฉันแล้วเพราะนังสารเลวอย่างเธอ! เธอคิดว่าเธอชนะจริงเหรอ?”ก่อนที่เธอจะพูดจบ จู่ๆ เธอก็พุ่งเข้าหาฉันอย่างบ้าคลั่ง เล็บของเธอมุ่งตรงมาที่ใบหน้าของฉันก่อนที่ฉันจะถอยหลัง ร่างหนึ่งกลับก้าวเข้ามาขวางหน้าฉันไว้ก่อนเขาคือลู่เฟิง ลูกค้าประจำในร้านกาแฟ และยังเป็นทายาทของโรงแรมแห่งนี้ด้วย“คุณผู้หญิงครับ ได้โปรดควบคุมสติอารมณ์ตัวเองด้วยครับ” ลู่เฟิงจับข้อมือของสวี่จือเซี่ยไว้ เสียงของเขาสงบแต่หนักแน่นสวี่จือเซี่ยดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ในขณะ

  • จุมพิตโรแมนติกลวงรัก   บทที่ 7

    วันรุ่งขึ้น ฉันได้รับข้อความสุดท้ายที่ผู้ติดต่อส่งมาให้เนื้อหาเป็นลิงก์รายงานข่าวการเงินของฉู่หยุนเซินรายงานระบุว่า ทายาทตระกูลมาเฟียที่เคยเด็ดขาดและรวดเร็วในการทำงาน ไม่ได้ปรากฏตัวต่อสาธารณะมานานหลายเดือนแล้ว และได้มอบหมายกิจการของตระกูลให้กับผู้ช่วยทั้งหมด ในบทความมีภาพถ่ายที่แอบถ่ายไว้ แสดงให้เห็นฉู่หยุนเซินยืนอยู่คนเดียวในคฤหาสน์ที่เกิดเหตุ รูปร่างของเขาดูซูบผอม และสีหน้าดูมึนงงฉันจ้องมองภาพนั้นเป็นเวลานาน ในใจไม่มีความแค้นหรือความปิติ มีเพียงความสงบที่อธิบายไม่ได้ความเสียใจของเขา อาจเป็นเรื่องจริง แต่แล้วอย่างไรเล่า?ฉันไม่ใช่ภรรยาที่เขาใช้เป็นเครื่องกำบังอีกต่อไป และฉันก็ไม่ต้องการเป็นผู้ไถ่บาปหลังจากที่เขารู้สึกสำนึกผิดแล้ว“คุณเจียงหลินครับ” เสียงของลูกค้าประจำคนนั้นดังขึ้นจากด้านข้าง ขัดความคิดของฉันฉันหันไป เขามายืนอยู่ข้างโต๊ะของฉัน วันนี้เขามาอีกแล้ว เขายื่นแฟ้มที่ตกแต่งอย่างสวยงามมาให้ฉัน“...ฉันไม่ไปหรอกค่ะ” ฉันปฏิเสธอย่างเย็นชาโดยที่ไม่ได้มองดูด้วยซ้ำ“ทำไมคุณถึงปฏิเสธอยู่ตลอดเลย?” เขาถาม “คุณไม่ควรฝังพรสวรรค์ของตัวเอง อย่าให้อดีตมาพันธนาการคุณไว้เลยนะครับ”

  • จุมพิตโรแมนติกลวงรัก   บทที่ 6

    ฉันพูดออกไปแบบนั้น แต่สุดท้ายฉันก็ยังให้ผู้ติดต่อส่งรายงานสรุปฉบับสุดท้ายมาให้รายงานสั้นมาก สวี่จือเซี่ยหายไปจากแวดวงชนชั้นสูงอย่างสิ้นเชิง หลังจากถูกสามีหย่าและถูกขับออกจากตระกูลมาเฟีย ส่วนฉู่หยุนเซิน เขาใช้ทุกวิถีทาง ค้นหาไปเกือบครึ่งโลก แต่ก็ยังไม่พบอะไร รายงานระบุว่า เขาไม่ได้ปรากฏตัวต่อสาธารณะมานานแล้ว กลายเป็นคนมืดมนและหวาดระแวง สูญเสียภาพลักษณ์เดิมไปอย่างสิ้นเชิงฉันอ่านจบด้วยสีหน้าเรียบเฉย และลบข้อมูลทั้งหมดของผู้ติดต่อรวมถึงรายงานนี้ทิ้งไปอย่างถาวรเขาเริ่มเสียใจแล้ว แต่ฉันได้ถอนตัวออกจากโลกของเขาไปนานแล้วความรักที่มาช้าไปของเขา เป็นแค่เรื่องตลกสำหรับฉันเท่านั้น“เจียงหลิน อาร์ตลาเต้ของคุณสวยจัง!” พนักงานเสิร์ฟสาวคนใหม่ที่เคาน์เตอร์บาร์เอียงตัวเข้ามาขัดความคิดของฉันอย่างอยากรู้อยากเห็นฉันรีบดันแก้วกาแฟออกไป ยิ้มและพูดเบาๆ ว่า: “แค่ลายกุหลาบธรรมดาเอง รีบเอาไปเสิร์ฟให้ลูกค้าเถอะ”“เจียงหลิน” เธอยื่นศีรษะมาถาม “เธอไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า?”ฉันชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้ม: “เปล่า ฉันสบายดี เธอคิดมากไปแล้ว”สาวน้อยถือแก้วกาแฟวิ่งออกไป ฉันจ้องมองใบหน้าที่แปลกตาของตัวเองที่ส

  • จุมพิตโรแมนติกลวงรัก   บทที่ 5

    อีเมลกำหนดเวลาที่ฉันส่งไปนั้น คือการพิพากษาส่วนตัวที่ฉันมีต่อฉู่หยุนเซิน และเป็นการอำลาครั้งสุดท้ายต่อการแต่งงานที่ไร้สาระนั่นในขณะที่อีเมลนั้นเหมือนระเบิดที่แม่นยำ ระเบิดในโลกของเขา ฉันกำลังนั่งอยู่ในอพาร์ตเมนต์ในเมืองเล็กๆ บนภูเขาหิมะที่แปลกตา ห่างไกลจากทุกสิ่งที่เคยเป็นมาที่นี่ไม่มีตระกูลมาเฟีย ไม่มีฉู่หยุนเซิน มีเพียงห้องที่เงียบสงบและหน้าต่างที่มองเห็นภูเขาหิมะฉันเริ่มต้นชีวิตด้วยตัวตนใหม่ในชื่อ “เจียงหลิน” และอำลาอดีตที่เคยเป็นเจียงจ่าว คนที่ต้องใช้ความระมัดระวังในทุกย่างก้าวและทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจเพื่อพิสูจน์ตัวเองอย่างสิ้นเชิงไม่มีใครรู้ว่าฉันซ่อนตัวอยู่ที่ไหน และไม่มีใครรู้ว่าฉันได้เตรียมใจพร้อมที่จะอยู่เพียงลำพังจนชั่วชีวิตในความสงบเงียบนี้แล้วเมื่อฉันย้ายมาถึงเมืองเล็กๆ แห่งนี้ ฉันปฏิเสธที่จะพูดคุยกับใครชีวิตประจำวันของฉัน คือการเดินทางไปมาระหว่างร้านกาแฟที่ฉันทำงานกับอพาร์ตเมนต์เท่านั้นผู้คนคิดว่าฉันเป็นชาวต่างชาติที่ไม่ชอบพูดคุย และค่อยๆ เลิกที่จะรบกวนฉันซึ่งตรงกับตามความต้องการของฉันฉันเคยคิดว่าพรสวรรค์ของฉันคือการควบคุมดูแลคลับชั้นนำที่สุดของเมือง และก

  • จุมพิตโรแมนติกลวงรัก   บทที่ 4

    ฉู่หยุนเซินตะลึง เขาคว้าคอเสื้อทหารคนนั้นทันที กลิ่นอายรอบตัวเขาเย็นยะเยือก: “แกพูดว่าอะไรนะ?!”ทหารคนนั้นตื่นเต้นจนพูดติดอ่าง: “บอสครับ คุณผู้หญิงบอกว่าจะขึ้นบอลลูนไปคนเดียว จากนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น และบอลลูนก็ระเบิด ตกลงไปในทะเลครับ”“ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณผู้หญิงดูไม่สบายใจอย่างมาก เธอ... นี่มันการฆ่าตัวตายครับ!”“เป็นไปไม่ได้! ฉันไม่เชื่อ! เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไง?” ฉู่หยุนเซินขัดคำพูดของลูกน้อง เสียงของเขาแหบพร่า “ทำไมตอนที่เธอบอกว่าจะขึ้นบอลลูนไปคนเดียวถึงไม่มีใครบอกฉัน!”ทหารลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างระมัดระวัง: “บอสครับ ผมโทรหาคุณตลอดทั้งคืน แต่โทรศัพท์ของคุณปิดเครื่องตลอด...”ฉู่หยุนเซินรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แต่พบว่าหน้าจอมืดสนิท กดเท่าไหร่ก็ไม่ติดเขากดเปิดเครื่องแล้วหันไปมองสวี่จือเซี่ย ดวงตาของเขาเย็นชาลง: “คุณเป็นคนปิดเครื่องโทรศัพท์ของผมใช่ไหม?”สวี่จือเซี่ยตกใจกับความเย็นยะเยือกในดวงตาของเขา จากนั้นก็รีบแก้ตัว: “ฉู่หยุนเซิน ฉันจะไปปิดเครื่องโทรศัพท์ของคุณได้ยังไง! บางทีคุณอาจจะเผลอไปโดนเข้า หรือไม่ก็แบตเตอรี่หมดจนปิดเครื่องอัตโนมัติ คุณจะมาโทษฉันไม่ได้นะ”

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status