All Chapters of จุมพิตโรแมนติกลวงรัก: Chapter 1 - Chapter 9

เช้าวันรุ่งขึ้น ฉู่หยุนเซินกำลังเลือกกระดุมแขนเสื้ออยู่ในห้องแต่งตัว ฉันเอ่ยปากอย่างเรียบง่ายว่า: “งานเลี้ยงคืนนี้ ฉันจะไปกับคุณด้วยนะ”นิ้วของเขาหยุดชะงัก เขาสำรวจฉันผ่านกระจก แววตาดูประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาก็รีบซ่อนมันไว้ภายใต้รอยยิ้มที่อ่อนโยนตามปกติ: “ได้อยู่แล้ว เพียงแต่ที่นั่นคนเยอะ ไม่ต้องอยู่นานหรอกนะ เราจะไปส่งของขวัญแสดงความยินดีแล้วก็รีบกลับ”ฉันอยากจะไปดูงานเลี้ยงที่ฉู่หยุนเซินจัดอย่างยิ่งใหญ่ด้วยตาตัวเองจริงๆเพราะนี่จะเป็นงานเลี้ยงสุดท้ายที่ฉันจะเข้าร่วมในฐานะภรรยาของเขาคฤหาสน์สว่างไสวไปด้วยแสงไฟ คนที่มีชื่อเสียงต่างมารวมตัวกันเพื่อฉลองการตั้งครรภ์ของสวี่จือเซี่ย และการเป็นผู้จัดการคนใหม่ของคลับตระกูลฉันถือแก้วแชมเปญ เดินฝ่าฝูงชนไปอย่างเงียบๆ ในหูได้ยินเสียงแสดงความยินดีและชื่นชมสวี่จือเซี่ยอยู่ตลอด“คุณสวี่จือเซี่ย ยินดีด้วยที่ได้เข้ามารับช่วงต่อคลับตระกูล!”“ได้ยินมาว่าการออกแบบกิจกรรมใหม่ของคุณมันเป็นความคิดที่อัจฉริยะมาก! คลับตระกูลจะต้องกลายเป็นข่าวที่ดังที่สุดของเมืองแน่นอนเลย!”สวี่จือเซี่ยดำดิ่งอยู่กับคำเยินยอ มุมปากของเธอเผยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิ เมื่อเ

ฉู่หยุนเซินตะลึง เขาคว้าคอเสื้อทหารคนนั้นทันที กลิ่นอายรอบตัวเขาเย็นยะเยือก: “แกพูดว่าอะไรนะ?!”ทหารคนนั้นตื่นเต้นจนพูดติดอ่าง: “บอสครับ คุณผู้หญิงบอกว่าจะขึ้นบอลลูนไปคนเดียว จากนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น และบอลลูนก็ระเบิด ตกลงไปในทะเลครับ”“ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณผู้หญิงดูไม่สบายใจอย่างมาก เธอ... นี่มันการฆ่าตัวตายครับ!”“เป็นไปไม่ได้! ฉันไม่เชื่อ! เธอจะทำแบบนั้นได้ยังไง?” ฉู่หยุนเซินขัดคำพูดของลูกน้อง เสียงของเขาแหบพร่า “ทำไมตอนที่เธอบอกว่าจะขึ้นบอลลูนไปคนเดียวถึงไม่มีใครบอกฉัน!”ทหารลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างระมัดระวัง: “บอสครับ ผมโทรหาคุณตลอดทั้งคืน แต่โทรศัพท์ของคุณปิดเครื่องตลอด...”ฉู่หยุนเซินรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แต่พบว่าหน้าจอมืดสนิท กดเท่าไหร่ก็ไม่ติดเขากดเปิดเครื่องแล้วหันไปมองสวี่จือเซี่ย ดวงตาของเขาเย็นชาลง: “คุณเป็นคนปิดเครื่องโทรศัพท์ของผมใช่ไหม?”สวี่จือเซี่ยตกใจกับความเย็นยะเยือกในดวงตาของเขา จากนั้นก็รีบแก้ตัว: “ฉู่หยุนเซิน ฉันจะไปปิดเครื่องโทรศัพท์ของคุณได้ยังไง! บางทีคุณอาจจะเผลอไปโดนเข้า หรือไม่ก็แบตเตอรี่หมดจนปิดเครื่องอัตโนมัติ คุณจะมาโทษฉันไม่ได้นะ”

ฉันพูดออกไปแบบนั้น แต่สุดท้ายฉันก็ยังให้ผู้ติดต่อส่งรายงานสรุปฉบับสุดท้ายมาให้รายงานสั้นมาก สวี่จือเซี่ยหายไปจากแวดวงชนชั้นสูงอย่างสิ้นเชิง หลังจากถูกสามีหย่าและถูกขับออกจากตระกูลมาเฟีย ส่วนฉู่หยุนเซิน เขาใช้ทุกวิถีทาง ค้นหาไปเกือบครึ่งโลก แต่ก็ยังไม่พบอะไร รายงานระบุว่า เขาไม่ได้ปรากฏตัวต่อสาธารณะมานานแล้ว กลายเป็นคนมืดมนและหวาดระแวง สูญเสียภาพลักษณ์เดิมไปอย่างสิ้นเชิงฉันอ่านจบด้วยสีหน้าเรียบเฉย และลบข้อมูลทั้งหมดของผู้ติดต่อรวมถึงรายงานนี้ทิ้งไปอย่างถาวรเขาเริ่มเสียใจแล้ว แต่ฉันได้ถอนตัวออกจากโลกของเขาไปนานแล้วความรักที่มาช้าไปของเขา เป็นแค่เรื่องตลกสำหรับฉันเท่านั้น“เจียงหลิน อาร์ตลาเต้ของคุณสวยจัง!” พนักงานเสิร์ฟสาวคนใหม่ที่เคาน์เตอร์บาร์เอียงตัวเข้ามาขัดความคิดของฉันอย่างอยากรู้อยากเห็นฉันรีบดันแก้วกาแฟออกไป ยิ้มและพูดเบาๆ ว่า: “แค่ลายกุหลาบธรรมดาเอง รีบเอาไปเสิร์ฟให้ลูกค้าเถอะ”“เจียงหลิน” เธอยื่นศีรษะมาถาม “เธอไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า?”ฉันชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้ม: “เปล่า ฉันสบายดี เธอคิดมากไปแล้ว”สาวน้อยถือแก้วกาแฟวิ่งออกไป ฉันจ้องมองใบหน้าที่แปลกตาของตัวเองที่ส

“สวี่จือเซี่ย” ฉันกล่าวอย่างใจเย็น น้ำเสียงเย็นชาเหมือนกำลังพูดกับคนแปลกหน้า “นี่คือโรงแรมส่วนตัว ถ้าเธอยังก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่อีก ฉันจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเชิญเธอออกไป”“เชิญฉันออกไปอย่างนั้นเหรอ?!” เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่งราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก “เจียงจ่าว นังสารเลว! เธอทำลายทุกอย่างของฉัน ทำลายการแต่งงานของฉัน ทำลายชื่อเสียงของฉัน แล้วตอนนี้กลับมาทำเป็นนายหญิงผู้สูงศักดิ์ที่นี่เหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันจะตกต่ำขนาดนี้ได้ยังไง!”ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ราวกับต้องการจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆ: “แม้กระทั่งฉู่หยุนเซิน... เขาก็ไม่สนใจฉันแล้วเพราะนังสารเลวอย่างเธอ! เธอคิดว่าเธอชนะจริงเหรอ?”ก่อนที่เธอจะพูดจบ จู่ๆ เธอก็พุ่งเข้าหาฉันอย่างบ้าคลั่ง เล็บของเธอมุ่งตรงมาที่ใบหน้าของฉันก่อนที่ฉันจะถอยหลัง ร่างหนึ่งกลับก้าวเข้ามาขวางหน้าฉันไว้ก่อนเขาคือลู่เฟิง ลูกค้าประจำในร้านกาแฟ และยังเป็นทายาทของโรงแรมแห่งนี้ด้วย“คุณผู้หญิงครับ ได้โปรดควบคุมสติอารมณ์ตัวเองด้วยครับ” ลู่เฟิงจับข้อมือของสวี่จือเซี่ยไว้ เสียงของเขาสงบแต่หนักแน่นสวี่จือเซี่ยดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ในขณะ