แมวขโมย

“อื้ออ~” กายหนาพุ่งเข้ามาประชิดร่างบอบบาง อีกทั้งออกแรงรั้งเอวคอด ริมฝีปากหยักได้รูปตะโบมดูดดุนลงบนเรียวปากเอิบอิ่มทันทีที่ประตูห้องชุดถูกเปิดจากคนด้านใน

รสแอลกอฮอล์ยังติดที่ปลายลิ้น สัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมและกลิ่นบุหรี่ที่ตีกันรวนจากร่างกายของคนตัวโต

ฝ่ามือทั้งสองข้างยกขึ้นมาประคองสองแก้ม ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทิ้งสายตามองใบหน้าสวยสดของคนในวงแขนแทน

“คิดถึงจัง”

“ลงทุนมาก~ แค่อยากมาเห็นหน้า?”

“ทำมากกว่านั้นได้ไหมล่ะ?” ฉลามสบตานัยน์ตาสวยแกมเศร้า ก็หงุดหงิดแหละที่เห็นเธอตาแดง ร้องไห้โคตรบ่อย มันจะอะไรนักหนา รักมันมากมั้งอาลัยอาวรณ์สุดๆ ไปเลย หรือชอบมากที่ต้องเป็นของเล่นของผู้ชาย

“เข้ามานั่งด้านในก่อนไหม”

“อยู่ตรงไหนก็ได้ แค่ได้มาอยู่ใกล้ๆ ก็พอ” ขนมอมยิ้มก่อนจะเปิดทางให้อีกฝ่ายเข้ามาในห้อง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมาไม้ไหน ก็ยังงงอยู่ว่าจากที่แค่เล่นละครตบตาใครต่อใครทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้

เขาเป็นคนแบบไหน นอกจากจะเสน่ห์แรงในสายตาของคนทั่วไป ลีลาบนเตียงร้อนแรงจนเคยทำเธอหลงมัวเมาไปชั่วขณะ เขาเป็นคนแบบไหนอีก ชอบเอาชนะมากเลยเหรอ ถ้าแพ้แล้วอายเพื่อนนั่นคือรับไม่ได้เลยใช่ไหม

“ตอนที่โทรหาทำอะไรอยู่ ยังไม่หลับ?” คนถูกถามส่ายหน้า มือถูกดึงให้ตามไปที่โซฟา จะนั่งดีๆ ก็ไม่ยอมให้นั่ง รวบเอวขึ้นไปนั่งทับบนตัก อยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นลมหายใจของกันและกัน

“ไม่ได้ไปเรียนหลายวัน ต้องเคลียร์งานที่ต้องส่งอาจารย์” ฉลามปรายตามองงานที่วางทิ้งไว้อยู่บนโต๊ะ แต่แค่แว๊บเดียวก็มองอย่างอื่น มองรอบๆ ห้อง มองหาของอะไรก็ได้ที่เป็นของผู้ชาย อยากเห็น อยากเจ็บใจ จะได้ตัดใจได้ง่ายกว่าเดิม

ตัดใจที่หมายถึงให้เลิกเสียดาย ไม่ได้รัก ไม่เคยคิดจะรัก!

“มีอะไรไหม” ตากลมกระพริบปริบๆ มองสบตาคนที่มองเธอไม่วางตา มือหนาเลื่อนมาแตะแก้ม ลูบเบาๆ ก่อนจะลากยาวมาที่เปลือกตา

“ทำไมถึงชอบร้องไห้”

“ไม่ได้ชอบร้อง”

“แล้วร้องทำไม ใครเป็นคนทำ” คำถามของฉลามไร้ซึ่งคำตอบ เธอโน้มตัวเข้ามาชิด สอดแขนโอบตัวเขาพร้อมกับแนบใบหน้ากับแผงอก อยู่แบบนั้นจนเป็นเขาเองที่งง

ถ้าถามตรงๆ เธอจะตอบไหม ที่เธอบอกว่าโสดแล้วที่เห็นควงผู้ชายขึ้นคอนโดแปลว่าอะไร หากถามเขาจะได้คำตอบหรือได้ออกไปจากชีวิตเธอ ถ้ามันจะเป็นอย่างหลังเขาก็ขอเงียบปาก ไม่ถาม ไม่รับรู้ แลกกับการที่ตอนนี้ได้อยู่ตรงนี้ก่อน เขายังไม่เบื่อเธอ

“มีเรื่องเครียดในใจนิดหน่อย แต่พยายามปรับตัวอยู่”

“อยากให้ช่วยอะไรไหม บอกได้นะ บอกได้ทุกเรื่องเลย”

“แล้วเป็นห่วงจริงๆ ไหม” ขนมช้อนสายตาขึ้นมามอง จำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาทำเหมือนเป็นห่วง เขาบอกว่าคิดถึง ทุกอย่างที่ทำคืออยากให้เธอตายใจ

“ก็ไม่เคยออกมาหาใครหรือตามมาดูเพราะมีคนไม่รับสายกันแบบนี้ เธอ…คนแรกแหละ” หัวใจของคนฟังเต้นโครมคราม ไม่รู้ว่าสามวันที่เธอขาดการติดต่อมันจะทำให้เขาร้อนใจ

“มาหาที่นี่เหรอ”

“อือ อยู่ด้านล่างแหละ รู้ว่าไม่ได้กลับมา”

“ขอโทษน้า~ ไม่รู้ว่าจะมีคนเป็นห่วง”

“ถ้ารู้แบบนี้แล้วยังจะหายไปอยู่ไหม?” ขนมส่ายหน้า

“ไม่แล้ว”

“แล้วถ้าเธอยังหายไป ถ้าคิดถึงจนทนไม่ไหว ขึ้นมาหาที่ห้องเลยได้ไหม”

“โทรมาก่อนได้ไหม” นั่นไง กลัวรถไฟชนกัน กลัวกูมาเจอผู้ชายอีกคนของเธองี้ ทำไมเป็นคนแบบนี้วะ เขาก็ไม่ได้ดีนักหรอก แต่ไม่เคยหลอกใคร เธอเนี่ยแหละจะเป็นคนแรก ถือว่าหลอกมาหลอกกลับไม่โกง

“เหมือนกลัวรถไฟชนกัน”

“ไม่มี~” ก็ลองให้เห็นกับตาดิ เดี๋ยวทำให้เธอกับมันได้เลิกกันแบบถาวรให้ดู

“ดึกแล้ว วันนี้กลับก่อนไหม”

“ไล่?”

“ก็พี่บอกว่าจะมาแค่แป๊บเดียวไง มาเห็นหน้าแล้วจะกลับ”

“ขอทำมากกว่าเห็นหน้าแล้วค่อยกลับได้ไหมล่ะ”

“ไม่เอา”

“ทำไมถึงไม่ให้ ได้แล้วทิ้ง?” คนฟังทำตาโตก่อนจะส่ายหน้ารัวๆ แทนคำตอบ

“ไม่เคยทำแบบนั้น”

“ก็ได้กันแล้ว จะไม่รับผิดชอบเลยเหรอ เธอรีดน้ำพี่ไปจนหมดตัวเลยนะ”

“ไม่ได้ทำ พี่ต่างหากที่เป็นคนทำ”

“ก็รับผิดชอบร่วมกันไง คนใดคนนึงเกิดหิวขึ้นมาอีกคนก็ต้องเห็นใจกันสิถูกไหม อย่าใจร้ายสิ ใจพี่มันเล็กแค่นี้” อีกคนยกมือขึ้นมาทำท่ามินิฮาร์ทคนถูกอ้อนแอบขำและเบือนหน้าหนี แต่มืออีกคนก็ยังตามมาประคองแก้มไม่ให้เธอหลบสายตา

“ไม่เอา ไม่มอง”

“มองก่อน ห้ามหลบตา ไหนใครกันนะ ตอนที่นอนใต้ร่างพี่เคยอ้อนให้พี่มองตาไง ไม่มองก็ไม่ยอม คนนี้ไหม” ขนมกลั้นยิ้ม เธอแหละ เธอเลยที่อ้อนเขาว่าขอมองตาได้ไหม กลัวเขาทำเจ็บ กลัวเขาทำแรงจนเขาต้องยกเรื่องนั้นขึ้นมาแกล้งกัน

“จูบได้ไหม” คนถูกขอเอียงคอมอง มองเขาที่ทำตาละห้อย มองตาและปากของเธอสลับกัน

“มัดจำไง”

“มัดจำเรื่องอะไรคะ”

“ก็เรื่องที่หายไปตั้งสามวันไง โคตรนาน”

“เวอร์มาก~”

“จูบได้ไหม ขนม…” ไม่ยอมให้หลบตาซ้ำยังประคองท้ายทอยอีกคนให้ค่อยๆ โน้มเข้ามาหา ใกล้เรื่อยๆ จนลมหายใจของเราสองเป่ารดกันและกัน

และเป็นฉลามที่กระแทกริมฝีปากลงไปปิดปากของอีกคน บดขยี้ด้วยความมันเขี้ยวก่อนจะดูดดุนกลีบปากนุ่มทั้งบนและล่าง ปิดท้ายด้วยการสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวาน หลอกล้อลิ้นเล็กพร้อมฝ่ามือที่บีบเคล้นอกนุ่มหนักๆ หลอกเธอมันคงไม่ยาก แต่อยากเอาชนะเธอก่อนมากกว่า ทำให้เธอไม่รักคนอื่นแล้วหันมาสนใจเขาก็ทำได้เหมือนกัน เดี๋ยวทำให้ดู!

“พอใจมึงแล้วอ่ะดิ” ลีโอยืนพิงรถมองหน้าคนที่เดินสูบบุหรี่ออกมาจากคอนโดหรูด้วยท่าทางอารมณ์ดีผิดหูผิดตา ไม่เหมือนหลายวันก่อนที่สภาพไม่ต่างจากหมาที่รอเจ้าของ

กูยืนตบยุงรอตั้งนาน ส่วนไอ้คนที่มันติดผู้หญิงเดินช้ายังกับเต่า สภาพ! แล้วบอกว่าไม่ได้จะกกยาว

“เดินยิ้มออกมางี้ กูรอตั้งนานมึงเสร็จไปกี่น้ำพูดมา สภาพไม่ต่างจากแมวขโมย”

“พูดมาก กูไม่ได้ขอให้มึงมา”

“กูก็แค่สงสาร กลัวว่าแมวขโมยจะโดนเจ้าของปลาย่างเขาจัดหนักจัดเต็มจนได้คลานแทนเดิน สัด! มึงมันเตือนแล้วไม่ฟังไอ้หลามไอ้เวร!”

“กูต้องกลัวไหม?” ฉลามไหวไหล่ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ ไอ้ที่บ่นๆ เนี่ยไม่ได้ขอให้มันตามมาด้วยเลย กะจะออกมาเงียบๆ คนเดียวเสือกวิ่งตามเหมือนกลัวผัวแอบไปมีเมียน้อย น่ารำคาญ!

“อันตรายสุดแล้วไอ้ที่ใครเตือนก็ไม่ฟังเนี่ย กลืนน้ำลายตัวเอง มึงมันหลงเด็ก”

“กูหลงเด็กหรือเด็กมันจะหลงกู ให้พูดอีกที”

“มึงเลิกมั่นหน้าเถอะไอ้หลาม ขอร้องเลยมึง อย่าให้กูได้พูด”

“แล้วแต่มึงจะพูด”

“ที่ผ่านมามึงเคยกินใครซ้ำๆ แบบนี้ไหน ผู้หญิงของมึงมีเป็นสิบ กระดิกนิ้วทีแทบคลานมาจูบไข่ กับคนนี้มึงกกนานเกินไป ไอ้ที่บอกว่าไม่มีวันเอาใจไปลงเล่น ระวัง! อย่าให้เห็นว่าเผลอไปฝากหัวใจไว้ที่ปลายตีน” ฉลามถอนลมหายใจแรงๆ ก่อนจะตวัดสายตามองไอ้คนข้างๆ

“เดี๋ยวกูทิ้ง เดี๋ยวรีบทิ้งเลยมึงโอเคไหม”

“ตอนไหน”

“ก็ยังไม่ใช่ตอนนี้ไง ตอนนี้กูยังอยากได้อยู่”

“เดี๋ยวกูหาเด็กให้ใหม่ เอาที่สวยกว่ามึงว่าไง”

“ไม่ท้าทาย กูจะเอาคนนี้ แล้วมึงก็หุบปากสักที กูรำคาญ”

“ชอบความท้าทาย มึงอย่ามาตกม้าตายกลางทางก็แล้วกัน”

—————————

ที่บอกว่าหลอกเนี่ย หลอกเขาหรือหลอกตัวเอง เอาดีๆ อย่าพลาดนะพี่หลาม คนรอซ้ำ เพียบบบบ จ้าา 555555555