บทที่ 365

เมื่อเผชิญหน้ากับคำวิจารณ์ของฟู่เฉิน สวีจือหรูก็เม้มริมฝีปาก

ฟู่เฉินมองสวีจือหรู สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร แค่กลับไปที่ห้องเพียงลำพัง

หลังจากนั้น สวีจือหรูในช่วงนี้ก็หมกมุ่นอยู่กับหลักสูตรงานบ้านสารพัดอย่าง

ตั้งแต่ขนมหวานสไตล์ฝรั่งเศสถึงอาหารญี่ปุ่น ไปจนถึงการจัดการงานบ้านระดับสูง เธอลงทะเบียนเรียนหลักสูตรต่างๆ มากมายจนแทบจะกินเวลาว่างทั้งหมดของเธอไป

เธอทำตัวงุ่มง่ามอยู่ในครัว นิ้วมือไหม้ หลังมือลวกแดง แต่ก็ยังสนุกไม่เบื่อ

“พี่ พี่กำลังทำอะไรอยู่?” สวีจ้าวมองสวีจือหรูที่อยู่ในสภาพย่ำแย่ในครัว ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “ไม่ใช่ว่าพี่เกลียดการเข้าครัวที่สุดหรอกเหรอ? ทำไมจู่ๆ ถึงเปลี่ยนนิสัยได้ล่ะ?”

สวีจือหรูค่อยๆ ขูดคุกกี้ที่ไหม้ออกจากถาดอบอย่างระมัดระวังไปพลาง พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นไปพลาง “ฉันกำลังเรียนรู้อยู่น่ะ เรียนรู้ว่าจะดูแลอาเฉินยังไง ช่วงนี้เขาทำงานเหนื่อยขนาดนั้น ฉันก็ต้องทำอะไรให้เขาบ้างสิ”

สวีจ้าวเดินเข้าไปใกล้อย่างสงสัย หยิบคุกกี้ที่ดูเหมือนถ่านชิ้นหนึ่งขึ้นมาดมและเกือบจะสำลักกลิ่นควัน

“พี่ พี่แน่ใจนะว่านี่ทำให้คนกิน? ถึงเวลานั้นอย่าดูแลฟู่เฉินไม่ดี จนต้องหามเขาส่งเข้าโรงพยา