เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่3 หนี
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-24 01:31:27ณ ผับxxx
"แพรวา เดี๋ยวขึ้นไปนั่งที่ห้องวีไอพี2นะ เขารีเควสแกมา" เสียงเจ๊มุก เจ้าของผับพูดกับฉัน ฉันทำงานเป็นเด็กNของที่นี่ มีหน้าที่ชงเหล้า ดูแลลูกค้า ที่ฉันเลือกมาทำงานนี้เพราะได้เงินดี ฉันเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่รู้ว่าพ่อแม่เป็นใคร โดนเอาไปทิ้งในถังขยะแล้วมีมูลนิธิมาช่วยเหลือ ฉันทำงานตั้งแต่สมัยม.ต้น รับจ้างล้างจาน รับจ้างซื้อของ จนกระทั่งเข้ามหาลัยใบบัวเป็นคนชักจูงฉันให้เข้ามาทำงานนี้
"อืมๆ ได้เลยเจ๊ เดี๋ยวแพรขึ้นไปขอเปลี่ยนชุดแป็บนึง" ฉันพูดกับเจ๊มุกแล้วเดินเข้าไปหลังร้าน ซึ่งมีห้องแต่งตัวอยู่ ฉันทักทายทุกคนที่อยู่ในนั้นและเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ชุดเดรสเกาะอกผ้าซาตินสีแดงเล่นดีเทลด้วยกระโปรงด้านข้างทั้งสองข้างเป็นเชือกรูดได้ ฉันมองตัวเองในกระจก ใบหน้าเรียวสวยได้รูป ปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาวราวกับกินกลูต้าทั้งโรงงาน หุ่นนาฬิกาทราย อืม เติมปากอีกนิดดีกว่าจะได้ดูเซ็กซี่กว่านี้ เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันจึงหยิบลิปสติกมาเติมปากก็เป็นอันเรียบร้อย ฉันเดินออกจากห้องแต่งตัวและเดินขึ้นบันไดไปยังห้องที่เจ๊มุกบอกไว้
"ก๊อกๆ" ฉันเคาะประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องวีไอพี ภายในห้องมีโซฟาตัวยาวสีดำสามตัววางเรียงกันเป็นรูปตัวยู ตรงกลางเป็นโต๊ะกระจกใส มีแอลกอฮอล์วางอยู่บนโต๊ะ มีกับแกล้มประมาณ4-5อย่าง มีผู้ชายราวๆ7คนอยู่ในห้อง
"ทำงานที่นี่จริงๆด้วย" เสียงผู้ชายทักฉันและส่งยิ้มให้ฉันอย่างดีใจที่เจอฉัน
"พี่กัน!!" ฉันเรียกเขาพลางทำสีหน้าตกใจ เขาส่งยิ้มมาฉัน และดึงมือฉันให้นั่งลงข้างเขา
"คิดถูกนะเนี่ยที่พี่มา"
"พี่รู้ได้ไงคะ?" ฉันถามเขาด้วยความสงสัย นอกจากการกรและใบบัวก็ไม่มีใครรู้ว่าฉันทำงานที่นี่ อันที่จริงฉันก็ไม่ได้แคร์หรอกว่าใครจะรู้ แต่ฉันเบื่อพวกปากหอยปากปูขี้เกียจฟังคำนินทา
"พี่รู้ได้ไงแพรไม่ต้องรู้หรอก รู้แค่ว่าคืนนี้แพรต้องดูแลพี่" พี่กันพูดยิ้มๆแล้วเอื้อมมือมาโอบรอบเอวฉัน ฉันจึงลุกขึ้นยืนจากที่นั่งแล้วถามเขาทันที "พี่จะทำอะไรน่ะ"
"แหม น้องแพรคนสวยอย่าเล่นตัวเลย รู้ไหมพี่แอบชอบเรามาตั้งนานแล้วนะ คนอะไรสวยอย่างกับนางฟ้า หุ่นก็....." พี่กันพูดยิ้มๆดูเหมือนผู้ชายสุภาพอ่อนโยนแต่แววตากรุ้มกริ่มเจ้าชู้นั่นมองฉันราวกับจะกลืนกินฉันทั้งตัว แหวะ สายตาของเขาน่าขยะแขยงชะมัด
"แพรขอโทษนะคะ แต่แพรไม่รับงานนี้ค่ะ" ฉันพูดและก้าวเท้าเดินออกจากห้อง "กริ๊ก" บรรดาเพื่อนๆของเขาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนราว5-6คน เดินมาบังประตูไว้แล้วกดล็อก จากนั้นใครสักคนในนี้จึงพูดว่า "เรียกค่าตัวเท่าไหร่บอกมาเลย เดี๋ยวพวกพี่จ่ายให้ แต่ต้องโดนพวกพี่ทุกคน.....รุมนะครับ"
"ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ฉันไม่ได้ขายตัวนะเว้ย"
"ฮ่าฮ่า ทำงานอย่างนี้แล้วมาบอกว่าไม่ได้ขายตัว ใครจะเชื่อวะ" พูดจบพวกมันก็กรูกันเข้ามาจับแขน จับขาฉันไว้ ส่วนอีกคนหนึ่งยืนถ่ายคลิป
"ปล่อยนะ ปล่อยโว้ย ไอ้พวกชาติชั่ว ไอ้ชาติหมา" ฉันฮึดสู้ดิ้นรนจนหลุดจากพวกมัน ฉันหยิบขวดเหล้าที่อยู่บนโต๊ะเอามาฟาดหัวพวกมัน ทั้งกระโดดถีบ ทั้งเตะทั้งต่อยแล้ววิ่งไปเปิดประตูห้องวิ่งหนีพวกมัน ฉันตัดสินใจวิ่งมาตรงหน้าต่างแล้วกระโดดลงจากข้างบน เจ็บตัวก็เจ็บวะ ดีกว่าอยู่ให้พวกมันข่มขืน ฉันวิ่งมาเรื่อยๆ วิ่งจนลัดเข้าซอยนั้นออกซอยนี้ จนสุดท้ายก็มายืนอยู่ท้ายซอย ท้ายซอยที่มีคฤหาสน์ร้างหลังหนึ่งตั้งอยู่..........
บทล่าสุด
ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost) ตอนที่46 ตอนพิเศษ
หนึ่งปีต่อมา วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉันกับพี่นที ตอนนี้ฉันเปลี่ยนมาเรียกเขาว่าพี่แล้วเพราะเขาอายุห่างกับฉัน10ปี โดยเราจัดงานแต่งงานกันที่สวนในคฤหาสน์ของคุณวาคิน โดยจัดเป็นงานเล็กๆ มีคุณวาคินกับแพรเป็นแม่งาน ภายในงานตกแต่งด้วยดอกไม้และมีรูปของฉันกับพี่นทีติดอยู่ทั่วงาน คนร่วมงานมีพี่อิงฟ้า พี่ข้าวสวยและไอ้กัน เซ็ตเดิมเหมือนงานแต่งของไอ้แพรกับคุณวาคินนั่นแหละ "กูดีใจว่ะ ที่มึงกับคุณนทีแต่งงานกัน อย่างที่กูบอกไงเหมือนชาติที่แล้วเป๊ะๆ" แพรยิ้มให้ฉันพร้อมจับมือฉันไปเขย่าด้วยความดีใจ "ไอ้แพรมึงจะพูดเรื่องผีอีกแล้วเหรอวะ กูกลัวนะเว้ย" ไอ้กันพูดขึ้นพร้อมกับลูบแขนตนเองไปมา "คุณนทีคะ ข้าวสวยฝากดูแลน้องสาวด้วยนะคะ" พี่ข้าวสวยพูดกับพี่นทีที่เดินเข้ามาหาฉัน "แน่นอนอยู่แล้วครับ ไม่ต้องห่วงนะ" พี่นทีตอบพี่ข้าวสวยพร้อมกับหันมาส่งยิ้มให้ฉัน ฉันจึงยิ้มตอบอย่างเขินๆ "สองคนนี้เปลี่ยนแนวเหรอวะ หวานกันเฉย ตอนจีบกันกูเห็นฮาร์ดคอร์กันจะตาย" ไอ้กันหันไปกระซิบกับไอ้แพร ฉันจึงเขกหัวมันเบาๆและพูดว่า "กูได้ยินนะเว้ย" ทุกคนจึงหัวเราะออกมา "อาตมามาทันใช่ไหม ยินดีกับโยมนทีและโยมข้าวหอมด้วยนะ" หลวงปู่เดินเข้าม
ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost) ตอนที่45 ตอนพิเศษ
"พี่ข้าวสวย ทำไมต้องพาอีตาบ้านี่มาด้วย" ฉันดึงแขนพี่ข้าวสวยมาใกล้และกระซิบถามเมื่อเห็นพี่ข้าวสวย พี่อิงฟ้าและอีตาบ้านทีเดินเข้ามาในร้านด้วยกันซึ่งฉันนั่งรอที่โต๊ะอยู่ก่อนแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่กันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่เป็นร้านชิลๆมีดนตรีสดและมีดีเจคอยเปิดเพลง บางโต๊ะก็ลุกขึ้นมาเต้นอย่างสนุกสนาน ภายในร้านมี1ชั้นพื้นที่ค่อนข้างกว้าง "ข้าวหอมน้องรักอย่าบ่นไปเลยน่า คนยิ่งเยอะยิ่งสนุก"พี่ข้าวสวยกระซิบตอบแล้วนั่งลงข้างฉัน พี่อิงฟ้าจึงนั่งตรงข้ามกับพี่ข้าวสวย "ชิ"ฉันเบะปากและส่งเสียงออกมาเบาๆเพราะคนที่นั่งตรงข้ามกับฉันก็คืออีตาบ้านทีน่ะสิ "เส้นกระตุกเหรอครับ?" เขาถามฉันพร้อมเหยียดยิ้มที่มุมปาก กวนประสาทสุดๆเลยคนสวยอารมณ์เสีย"ไม่ต้องมายุ่ง" ฉันตอบเขาและหันไปคุยกับพี่ข้าวสวยกับพี่อิงฟ้าว่าจะเอาเมนูอาหารอะไรเพิ่มเติมเพราะฉันสั่งของกินเล่นมากินก่อนแล้ว "คุณนทีอยากกินอะไรคะ?"พี่ข้าวสวยหันไปถามเขาที่นั่งเยื้องกันอยู่ฝั่งตรงข้าม "ผมเหรอ อยากกิน...ข้าวหอม" เขาตอบแล้วมองหน้าฉันก่อนจะยักคิ้วอย่างกวนๆให้หนึ่งข้าง "ข้าวหอมบ้าบออะไรล่ะ อยากโดนต่อยป่ะ" ฉันหันไปพูดกับเขาด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์และกำหมั
ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost) ตอนที่44 ตอนพิเศษ
เดือนต่อมา ประจำเดือนของฉันไม่มาฉันจึงไปหาหมอก็พบว่าฉันตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์แล้ว เฮียดีใจจนแทบจะวิ่งรอบโรงพยาบาล เมื่อกลับมาถึงบ้านก็บอกข่าวดีกับพี่ข้าวสวย คุณนที คุณเอิงฟ้าและลูกน้องของเฮีย พวกเขาแสดงความยินดีและดีใจที่จะมีเด็กๆมาเพิ่มสีสันให้กับคฤหาสน์หลังนี้ฉันโทรบอกไอ้กรและไอ้ข้าวหอมพวกมันสองคนก็ตื่นเต้นและก็พากันทายว่าหลานจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายจะหน้าตาเหมือนใคร ส่วนเฮียวาคินก็คิดว่าจะให้ลูกนอนห้องไหน เรียนที่โรงเรียนอะไร เอ่อ ลูกยังเป็นวุ้นอยู่เลยจ้ะ=_= "แพร....เฮียบอกว่าให้อยู่เฉยๆไง" เฮียทำหน้าดุใส่ฉันเมื่อฉันเดินไปหยิบน้ำที่ตู้เย็นมาดื่ม "เฮียคะ แพรแค่ท้องนะคะ" ฉันหันไปมองหน้าเฮียแล้วยื่นปากใส่เขา"นั่นแหละ ถ้าแพรหกล้มขึ้นมาล่ะจะว่ายังไง มานี่เลยนะ" เฮียพูดจบก็เดินมาอุ้มฉันไปวางบนเตียงอย่างทะนุถนอม "เฮียคะ เฮียจะให้แพรนอนเฉยๆอย่างเดียวไม่ได้นะคะ แพรเบื่อ" ฉันงอแงใส่เขา"แพรอยากทำอะไรล่ะครับ" "แพรอยากไปเดินห้าง อยากกินชาบู" "ก็ได้ครับ เดี๋ยวเฮียพาไป" เฮียพูดจบก็เดินมาพยุงฉันให้ลุกจากเตียงและเดินจับมือฉันเดินลงมาข้างล่างเพื่อเดินไปลานจอดรถและเปิดประตูให้ฉันขึ้นไปนั่ง
ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost) ตอนที่43 ตอนพิเศษ
สองอาทิตย์ต่อมา วันนี้เป็นวันแต่งงานของฉันกับเฮียวาคินก่อนหน้านี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันมาแล้ว เฮียอยากมีรูปสวยๆไว้เก็บเป็นความทรงจำ เราจึงจัดงานแต่งในสวนภายในคฤหาสน์ ประดับตกแต่งด้วยดอกไม้หลากสีและจะขาดไปไม่ได้เลยก็คือดอกฟอร์เก็ตมีน็อตนั่นเอง ภายในงานมีรูปภาพฉันกับเฮียวาคินที่ถ่ายรูปกันในสตูดิโอวางไว้ด้านหน้างานโดยคนมาร่วมงานก็เป็นแค่คนสนิทเท่านั้น พิธีการยังคงเนินไปเรื่อยๆจนถึงช่วงเวลาที่ต้องกล่าวคำสาบาน"ผมว่าคิน....สัญญาว่าจะรักและดูแลแพรตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่" เฮียพูดด้วยสีหน้าจริงจังพร้อมจับมือฉัน ฉันจึงส่งยิ้มให้เฮียแล้วพูดประโยคเดียวกัน "แพรก็สัญญาค่ะ ว่าจะรักและดูแลเฮียวาคินตลอดไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่" "จูบเลยๆๆๆๆ" ข้าวหอมตะโกนและส่งเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ "ไม่ต้องบอกก็จะจูบอยู่แล้ว หึหึ" เฮียวาคินบอกข้าวหอมจึงทำให้ข้าวหอม คุณนที พี่ข้าวสวย คุณอิงฟ้า ไอ้กรและบรรดาลูกน้องของเฮียส่งเสียงโห่ร้องอย่างชอบใจ เฮียดึงรั้งท้ายทอยของฉันไว้แล้วก้มหน้าลงมาจูบอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน ฉันจึงจูบเขาตอบเช่นกัน ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงแล้วสินะ รอคอยมาตั้งหลายชาติได้อยู่ด้วยกันจริงๆสักที ฉันรู้สึกอิ่มเ
ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost) ตอนที่42 ตอนพิเศษ
"แพรรักเฮียนะ" "แพรก็มีความสุขที่ได้อยู่กับเฮียค่ะ" "เฮีย...ต่อไปนี้เรามาใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขกันเถอะค่ะ" "เฮียรักแพรไหมคะ" "โอ๊ยยยยย ฝันอีกแล้วเหรอวะเนี่ย" ร่างสูงบ่นแล้วทำหน้าตาหงุดหงิดตื่นขึ้นมาบนเตียง เขาฝันถึงผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัยจนตอนนี้เขาอายุ30ก็ยังคงฝันอยู่ ทุกเรื่องราวทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเขาจำได้ทั้งหมดแต่ที่เขาหงุดหงิดก็คือเขาไม่เห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นต่างหาก "แพรวา....เธอเป็นใครกันแน่" ร่างสูงขมวดคิ้วแล้วพึมพำกับตัวเอง ณ ผับxxx "ไอ้แพรมึงระวังโต๊ะนั้นไว้ให้ดี ดูแล้วแม่งจะเล่นมึงว่ะเห็นมองมาทางมึงเป็นพันรอบแล้วมั้ง" ข้าวหอมเพื่อนสาวสุดที่รักของฉันพูดขึ้นพลางใช้มือชี้ที่ห้องวีไอพีห้องหนึ่ง ฉันกับข้าวหอมมาเที่ยวผับด้วยกันเพื่อฉลองวันเกิดของฉัน วันนี้ฉันอายุครบ22ปีแล้ว "มึงด้วยแหละไอ้ข้าวหอม มึงดูสายตาของพวกมันดิโคตรหื่น" ฉันบอกข้าวหอม "รู้แบบนี้น่าจะชวนไอ้กันมา" ข้าวหอมคร่ำครวญ "แล้วทำไมไม่ชวนมาล่ะ" "ก็มึงชอบเล่าเรื่องความฝันเพี้ยนๆของมึงอ่ะ ที่บอกว่ามีแฟนเป็นผีที่ชื่อวาคินอะไรนั่นน่ะ ไอ้กันมันก็กลัวน่ะสิแถมมึงเล่าเรื่องนี้ตั้งแต่ปีหนึ
ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost) ตอนที่41 อยู่ด้วยกันตลอดไป
สามเดือนต่อมาฉันเดินทางไปคฤหาสน์โดยรถของกรซึ่งฉันตัดสินใจกับคุณวาคินว่าฉันกับเขาจะใช้ชีวิตคู่กันที่นี่ โดยเราจะรีโนเวทแค่ภายในคฤหาสน์บางส่วนโดยที่ภายนอกเหมือนเดิมเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตของผู้คนถึงแม้ว่าจะไม่มีค่อยมีคนกล้ามาก็เถอะ โดยจ้างกรและผีในคฤหาสน์เนี่ยแหละให้ช่วยๆกัน กรได้เงิน บรรดาผีทั้งหลายได้ส่วนบุญ "อยู่ที่นี่ไม่มีพวกขโมยใช่ไหม กูเป็นห่วงว่ะผู้หญิงตัวคนเดียว" กรพูดกับฉันด้วยความห่วงใย "ตัวคนเดียวบ้าอะไร ผัวมันก็อยู่ มึงคิดว่าคุณวาคินจะให้แพรมีอันตรายเหรอ" ข้าวหอมพูดแล้วชี้นิ้วไปทางคุณวาคินที่นั่งสมาธิอยู่กับบรรดาผีทั้งหลาย "นั่นสิ ไม่ต้องห่วงหรอกมึง เวลามีคนอื่นบุกรุกก็เจอผีบริวารของเฮียจัดการก่อนเลย วิ่งป่าราบกันทุกราย" ฉันพูดแล้วยิ้มให้กร "บรื๊อ~ คิดแล้วกูก็สยอง" กรทำท่าขนลุกซู่ ยังคงไม่ชินกับผีสักเท่าไหร่ "นี่มึงยังกลัวผีอยู่เหรอ" ข้าวหอมถามกร กรมันจึงพยักหน้ารับ "ไม่ลองมีแฟนเป็นผีบ้างล่ะ แบบกูกับข้าวหอมไง" ฉันแกล้งถามมัน มันส่ายหน้ารัวๆ "ไม่ไหวว่ะ ทุกวันนี้แค่เจอผีคุณอิงฟ้ากับผีพี่ข้าวสวยกูก็จะเป็นลมแล้ว ขยันแกล้งกูกันเหลือเกิน" มันพูดแล้วทำหน้าซีดลงเล็กน้อย "
