ฉันเป็นเจ้าสาวของคุณผี(I am the bride of the ghost)

ในค่ำคืนที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงแมลงและเสียงหมาหอนเป็นครั้งคราว "บรู้วววววววววววววว"

"เหี้ย อย่าเบียดกูสิวะ" เสียงชายผู้หนึ่งในกลุ่มกล่าวขึ้น พวกเขาเป็นคนทำช่องยูทูปที่เกี่ยวกับผี ไปพิสูจน์บ้านร้าง โรมแรมร้าง โรงพยาบาลร้าง ทั้งในกรุงเทพและนอกกรุงเทพมาแล้วหลายที่ วันนี้ก็ถึงคิวคฤหาสน์หลังนี้ พวกเขาได้รับข้อความในทางยูทูปจากคนดูว่าคฤหาสน์หลังนี้เฮี้ยนมาก ช่องของเขาจึงมาพิสูจน์ ในวันนี้มีทีมงานห้าคนรวมเขา ผู้หญิงสองคน ผู้ชายสามคน ซึ่งเขาก็ไลฟ์สดไปด้วย

"มึง กูว่าต้องปีนขึ้นไปว่ะ ประตูแม่งเปิดไม่ได้" ชายคนที่หนึ่งพูดขึ้น พร้อมเขย่าประตู

"กำแพงก็สูงจะปีนขึ้นไปยังไงวะ" ชายคนที่สองพูดตอบโต้กับชายคนที่หนึ่ง

"นี่ๆ เราว่าลองเดินไปด้านหลังดูไหม อาจจะมีประตูหลังบ้านก็ได้ แต่ถ้าไม่มีค่อยคิดหาวิธีอีกทีก็แล้วกัน โอเคไหม" หญิงคนที่หนึ่งพูดขึ้น พวกเขาทั้งหมดจึงพยักหน้าเห็นด้วยแล้วเดินลัดเลาะไปยังบริเวณหลังบ้านทันที ซึ่งมีแต่ต้นไม้ใบหญ้าขึ้นเลื้อยขึ้นมาขึ้นบนกำแพงบ้าน บ่งบอกว่าคฤหาสน์นี้ไม่ได้รับการดูแลมาเป็นสิบๆปี

"เหี้ย....." ชายคนที่หนึ่งสะดุ้งตกใจจนสบถออกมาเพื่อฉายไฟไปตรงประตูแล้วเหมือนเห็นว่ามีคนยืนอยู่ แต่พอเพ่งดูดีๆก็เป็นแค่เงาของต้นไม้เท่านั้น เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที

"เฮ้ย โชคดีว่ะ ประตูไม่ได้ล็อค" ชายคนที่หนึ่งพูดขึ้นเมื่อเดินนำหน้าไปจนถึงประตูหลังบ้าน พวกเขาจึงเปิดประตูหลังบ้านเข้าไป

"แอ๊ดดดดด" เสียงประตูดังยืดยานเพราะฝืดจากการเสื่อมสภาพเพราะไม่ได้ใช้งานนาน

"ตุ๊บ"

"กรี๊ดดดดดดดดดดด"

"อ๊ากกกกกกกกกกก"

เสียงกรีดร้องของหญิงและชายกลุ่มนี้ดังลั่นไปทั่วบริเวณ เมื่อมีของบางอย่างหล่นลงมาตรงหน้าพวกเขา

"ส่องไฟดูสิวะ ว่ามันคืออะไร" ชายคนที่สามพูดกับเพื่อนคนแรก จากนั้นจึงสาดแสงไฟส่องก็พบว่าเป็นเพียงกิ่งไม้เท่านั้น

"ทุกคนดูนะครับ ตอนนี้พวกเราอยู่ในคฤหาสน์ร้างที่คุณผู้ชมทางบ้านบอกมาว่าเฮี้ยนมากแล้วนะครับ เอาล่ะ เราเดินเข้าไปสำรวจพร้อมกันเลยดีกว่า

ไลฟ์สดช่องยูทูป ผีผีจะล่าผี รับชม1313คน

คนดู1 : ว๊าย น่ากลัวจัง

คนดู20 : โห กล้าไปด้วยเหรอวะ ระวังโดนผีหลอกนะ บ้านผมอยู่แถวนั้น

คนดู4 : มืดจังน่ากลัว บรื๊ยยยยย

คนดู121 : จัดฉากล่ะสิ โคตรปลอม

คนดู131 : เมื่อกี้ใครน่ะ ?????

คนดู45 : เออ เมื่อกี้ใครวะ เราก็เห็นนะ

คนดู67 : โอ๊ย ก็คงแกล้งเป็นผีแหละ ไม่งั้นก็ไม่มีคนดูหรอก เหอะ หากินกับคนงมงาย

คนดู5 : กรี๊ดดดดดด เขาอยู่ข้างหลังพี่ผู้หญิงน่ะ

คนดู99 : เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น

คนดู1015 : พวกพี่ไป5คนใช่ไหม ทำไมเหมือนอยู่กันสิบกว่าคนเลยล่ะ

"มึงๆ อย่าไปอ่านเม้นเลย แกล้งเราทั้งนั้นแหละ" ผู้หญิงคนที่สองพูดขึ้นแล้วทำหน้าไม่ใส่ใจ จากนั้นจึงพากันเดินส่องไฟฉายเข้าไปในคฤหาสน์ร้าง พวกเขาเดินเบียดกันมาเรื่อยๆ ที่นี่มืดมาก พระจันทร์ในคืนนี้แทบจะกลืนไปกับก้อนเมฆทำให้แสงสว่างที่น้อยนิดอยู่แล้ว แทบไม่มีแสงใดๆลอดเข้ามาภายในคฤหาสน์ร้างนี่เลย พวกเขาหยิบธูปมาจุดหนึ่งดอกแล้วปักไว้ตรงพื้นหญ้าหน้าบ้าน

"ถ้ามีจริงก็ออกมาให้เห็นหน่อยนะครับ ฮ่าฮ่า" ชายคนที่หนึ่งพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ พอพูดจบประโยคเท่านั้นแหละ

"ปัง" เสียงหน้าต่างชั้นสองปิดเอง โดยไม่มีลมใดๆพัด พวกเขาส่งเสียงกรีดร้องแล้วมองหน้ากัน

คนดู3 : จัดฉากว่ะ555555

คนดู234 : บทซ้ำนะ ขออย่างอื่นบ้างดิ เดี๋ยวกิ่งไม้หล่น เดี๋ยวเสียงปิดหน้าต่าง ขำจะตายอยู่แล้ว555

"ทุกคนพวกผมสาบานได้ พวกผมมาแค่ห้าคนจริงๆ" ชายคนที่สองพูดกับผู้ชมทางไลฟ์สดพร้อมทำหน้าซีด ส่วนผู้ชมคนอื่นๆส่วนมากก็ไม่เชื่อ

"ลมพัดน่ะ ไม่มีอะไรหรอก พวกเราเข้าไปกันเถอะ" ชายคนที่สามเอ่ยปลอบขวัญเพื่อนแล้วเดินส่องไฟฉายนำเข้าไปในตัวบ้าน

ภายในบ้านมีกลิ่นอับชื้น โซฟา โคมไฟ ข้าวของต่างๆดูทรุดโทรมเสื่อมสภาพตามกาลเวลา ทางขึ้นบันไดไปชั้นสองมีรูปภาพเก่าๆของผู้ชายคนหนึ่งแขวนอยู่ซึ่งมองจากรูปก็รู้ว่าต้องเป็นคนที่หล่อเหลามากแน่ๆ

พวกเขาเดินขึ้นไปที่ชั้นสองของบ้าน เปิดประตูห้องเข้าไปในห้องริมซ้ายมือเจอแต่โต๊ะ เตียง ตู้เสื้อผ้าเก่าๆ กลิ่นในห้องนี้อับชื้นยิ่งกว่าข้างล่างเสียอีก พวกเขาสำรวจไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงห้องริมขวาสุด

"แก๊กๆ"

"เฮ้ย ห้องนี้ล็อคว่ะ" ชายคนที่หนึ่งหมุนบิดลูกประตูอยู่สักครู่ ก็หมุนไม่ออก จึงหันมาบอกเพื่อนๆ

"มึงหลบไปเดี๋ยวกูจัดให้" ผู้หญิงสองพูดขึ้นมาแล้วหยิบกิ๊บดำบนหัวของตนเอง มางัดประตู

"หึหึ" เสียงหัวเราะยานๆเย็นๆ ดังมาจากข้างในห้อง ผู้หญิงสองที่งัดประตูในคราแรกชะงักทันที

"ได้ยินอะไรไหม" ผู้หญิงสองหันไปถามเพื่อนๆด้วยหน้าที่ซีดลงเรื่อยๆ คนอื่นๆไม่ได้ยินจึงพูดว่า "เร็วๆเถอะ มัวแต่พูดมาก ห้องสุดท้ายแล้วนะ รีบงัด รีบกลับ"

ผู้หญิงสองมองหน้าเพื่อนแล้วรู้สึกว่าตนคงจะหูแว่วไป จึงจะหันมางัดประตูอีกครั้ง

"แอ๊ดดดดดด" เสียงประตูที่เปิดออกเอง โดยที่เธอยังไม่ได้เอื้อมมือไปจับมันด้วยซ้ำ

"กรี๊ดดดดดดด" ผู้หญิงสองกรีดร้องแล้ววิ่งไปหลบอยู่หลังเพื่อนในทันที ส่วนคนอื่นๆพากันตกใจเล็กน้อย แต่ก็ทำใจกล้าเปิดประตูเข้าไปแล้วสาดแสงไฟจากไฟฉายเข้าไปในห้อง ห้องนอนสีทึบๆ มีโต๊ะ มีตู้เสื้อผ้า มีห้องน้ำ เมื่อพวกเขาเห็นว่าไม่เจออะไรจึงจะเดินออกจากห้อง

"ปัง" เสียงประตูปิดเอง ปิดใส่หน้าพวกเขาที่กำลังจะเดินออกจากห้อง พวกเขาส่งเสียงกรีดร้องแล้ววิ่งไปดึงประตูให้เปิด แต่เปิดยังไงก็เปิดไม่ออก

"หึหึ เปิดให้ไหม" เสียงยานๆเย็นๆดังขึ้นที่ด้านหลังของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดยืนตัวแข็งเหมือนถูกแช่แข็งเอาไว้

"หันมาสิ" เสียงยานๆพูดขึ้นอีกครั้งแล้วเอื้อมมือไปจับใบหน้าของคนที่อยู่หน้าสุดให้หันมามองตน

"มะ...ไม่......ไม่นะ" ชายคนที่หนึ่งซึ่งเป็นคนที่โดนจับใบหน้าพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก น้ำหูน้ำตาไหลออกมาอย่างน่าสงสาร

"หึหึ" เสียงหัวเราะเย็นๆดังขึ้น พร้อมกับเสียงหมาหอนรับ ชายผู้ที่โดนจับใบหน้าหันมาก็ต้องตกใจแทบช็อกเมื่อหันมาเห็น.......ผีไร้ซึ่งใบหน้า ไม่มีตา ไม่มีจมูก ไม่มีปาก ทุกอย่างราบเรียบ

"ว๊ากกกกกกก ช่วยด้วย ช่วยด้วย" เขาร้องตกใจโวยวายแล้วเปิดประตูวิ่งจับมือเพื่อนสักคนไปพร้อมกัน เพื่อนคนอื่นๆที่ได้สติก็วิ่งหนีไปกันคนละทิศคนละทาง

"หึหึ อยากเจอนักใช่ไหม มาให้เจอแล้วนี่ไง" เขากระซิบเสียงเย็นๆยานๆกับชายหนุ่มที่วิ่งมาถึงหน้าบ้าน เขาจึงได้รู้ว่ามือที่ตัวเองจับไม่ใช่มือเพื่อนแต่เป็นมือผี

"แว๊กกกกกกก ผมกลัวแล้วๆๆๆๆ" เขาก้มลงมองมือตัวเองที่จับมือผีก็ต้องตกใจอีกครั้ง เพราะที่จับเป็นแค่ชิ้นส่วนมือข้างเดียวเท่านั้น ซึ่งชิ้นส่วนมือนั้นก็ไม่ยอมปล่อยมือเขา สะบัดยังไงก็ไม่ออก เขาวิ่งน้ำหูน้ำตาไหลไปหลังบ้าน พอถึงประตูหลังบ้านก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อผีตนนั้นห้อยหัวลงมาจากประตูบ้านแล้วสบตาเขาพอดี ดวงตามืดสนิท ใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือดค่อยๆแสยะยิ้ม ยิ้มไปเรื่อยๆ ยิ้มจนปากฉีกถึงใบหู......

"อยากเจอกูนักใช่ไหม มองกูให้เต็มๆตาสิ หึหึ"

"แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงชายคนนั้นกรีดร้องครั้งสุดท้าย แล้วค่อยๆเป็นลมหมดสติไป