บทที่ 4 แรกพบหน้า

จ้าวจิ้งเทียนเดินกลับมาที่ตำหนักด้วยใบหน้าที่เฉยชา เขาเก็บอาการที่กรุ่นด้วยโทสะเมื่อครู่ไว้ก่อนจะปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ แม้กระทั่งตอนที่ผ่านเหล่าขุนนางจอมปลอมนั้นเขาก็ยังต้องแสร้งยิ้มออกมา

"องค์รัชทายาท จ้าวฮวงโหวเสด็จพ่ะย่ะค่ะ"

"รีบทูลเชิญเสด็จแม่เข้ามาเร็วเข้า"

จ้าวจิ้งเทียนรีบเข้าไปหาจ้าวฮวงโหวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"เสด็จแม่มีอันใดจะรับสั่งหรือพ่ะย่ะค่ะ ถึงได้เสด็จมาด้วยองค์เอง"

จ้าวฮวงโหวมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย

"เมื่อครู่ในท้องพระโรงเหล่าขุนนางยื่นฎีกาให้ปลดเจ้าออกจากตำแหน่งรัชทายาท เจ้ารู้หรือไม่?"

"จิ้นหมิง!"

"เสด็จแม่โปรดวางพระทัยพ่ะย่ะค่ะ ลูกมิได้เก็บคำพูดเหล่านั้นมาใส่ใจพ่ะย่ะค่ะ"

จ้าวฮวงโหวเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็วางใจลงและเผยรอยยิ้มออกมา นางมองดูพระโอรสด้วยความรักใคร่ แต่ไหนแต่ไรพระโอรสของนางคนนี้ก็มีนิสัยเข้มแข็งเด็ดเดี่ยวไม่น้อย

"วันพรุ่งลูกจะออกนอกวังไปตรวจราชกิจแทนเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ"

"อีกสองวันแม่ว่าจะจัดงานจิบชาชมสวน และจะส่งเทียบเชิญให้เจินเซียงเข้าวังหลวง เจ้าเห็นว่าเป็นเช่นไร?"

"แล้วแต่ท่านแม่เห็นสมควรพ่ะย่ะค่ะ"

จ้าวฮวงโหวพยักหน้าด้วยความพอใจ นางหมายมั่นให้เจินเซียงลูกสาวเจ้ากรมกลาโหมคนนี้เป็นคู่หมายกับจ้าวจิ้งเทียน เจินเซียงเป็นหลานสาวฝั่งมารดาของพระนาง

จ้าวจิ้งเทียนเองก็เคยพบเจอเจินเซียงมาบ้าง นางรูปงามและเป็นหญิงงามเพียบพร้อม แต่ในใจของเขาก็ไม่ได้เสน่หาหรือชอบพอญาติผู้น้องคนนี้ในทางชู้สาว

แต่เพราะเป็นความต้องการของเสด็จแม่ เขาจึงไม่อยากทำให้กลายเป็นเรื่องวุ่นวาย อย่างไรเสียเขาก็ต้องแต่งงานกับสตรีในจวนใดจวนหนึ่งอยู่ดี

จวนตระกูลหลิว

หลิวลี่เซียนที่กำลังเบื่อหน่ายกับการอุดอู้อยู่แต่ในจวน วนอยู่กับการปักผ้า จิบชาช่างน่าหงุดหงิดใจนัก ถ้าเป็นเมื่อก่อนนางคงออกไปห้างสรรพสินค้า รึไม่ก็คิดค้นสูตรเครื่องสำอางตัวใหม่เป็นแน่!

หลิวลี่เซียนเดินเข้าไปด้านในก่อนจะพบกับฮูหยินลี่หยาง และชายวัยกลางคนหน้าตาสุขุมดูน่าเกรงขาม

"ลี่เซียนฟื้นแล้วหรือ มาหาพ่อเร็วเข้า"

หลิวลี่เซียนที่เพิ่งได้สติกลับมา มองไปที่เสนาบดีหลิวเทียนเฉิง ก่อนจะสังเกตเห็นหลิวลี่ซือน้องสาวของนางกำลังยกน้ำชาเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

หลิวลี่เซียนเดินเข้าไปใกล้หลิวเทียนเฉิง เขาเอื้อมมือมาลูบผมของนางด้วยความเอ็นดู นางยิ้มตอบเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองหลิวลี่ซือที่มีสีหน้าไม่ค่อยชอบใจ แต่ก็เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้น หลิวลี่ซือก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม

"พรุ่งนี้พ่อจะพาพวกเจ้าเข้าวังหลวง"

"จริงหรือเจ้าคะ!!"

หลิวลี่ซือเอ่ยด้วยใบหน้าตื่นเต้นต่างจากหลิวลี่เซียนที่ไม่แสดงอาการใดๆ อยากจะเข้าไปทำไมกัน ความวุ่นวายรออยู่ละสิไม่ว่า

นางชอบอ่านนิยายจีนโบราณสมัยที่ยังมีชีวิตในโลกปัจจุบัน ทำให้นางพอจะรู้มาบ้างว่าในวังหลวงนั้นแก่งแย่งชิงดีกันมากมายเพียงใด

"ฮองเฮาจะจัดงานจิบน้ำชาพร้อมทั้งประกาศงานอภิเษกสมรสขององค์รัชทายาท รวมทั้งต้องการหาพระชายาให้องค์ชายจ้าวเฟยหรงด้วย จึงมีรับสั่งให้ลูกสาวขุนนางชั้นสูงเข้าเฝ้า"

หลิวลี่เซียนสังเกตเห็นหลิวลี่ซือมีแววตาเปล่งประกายด้วยความดีใจไม่น้อย

อีกด้านหนึ่งของหลิวลี่ซือ นางตื่นเต้นเป็นอย่างมากนางต้องการได้พบกับองค์ชายจ้าวเฟยหรง ใครบ้างจะไม่อยากเป็นพระชายาเอกขององค์ชายรูปงาม หึ! คุณหนูเจินเซียงช่างโง่เขลานัก เลือกแต่งงานกับองค์รัชทายาทหน้าปีศาจผู้นั้น

"วันนี้พวกเจ้าก็รีบไปหาซื้อของเตรียมตัวเข้าวังเถิด"

"เจ้าค่ะ"

หลังจากที่แยกย้ายออกมาหลิวลี่ซือก็เดินเข้ามาหาหลิวลี่เซียนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ท่านพี่ น้องจะไปเลือกซื้อเครื่องประดับที่หอเป่าชิง ร้านเครื่องประดับหยกงาม ท่านพี่จะไปร้านเดียวกับน้องรึไม่เจ้าคะ"

"อืม ไปสิ"

เพียงไม่นานรถม้าก็เคลื่อนมาจอดที่ตลาดกลางเมือง หลิวลี่เซียนยื่นมือไปจับมือของไป๋หลางก่อนจะมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้น

ไม่เลวเลยแฮะ!

ระหว่างที่หลิวลี่เซียนเดินไปเรื่อยๆ ก็หันไปมองหลิวลี่ซือที่เดินตามอยู่ด้านหลัง นางกระซิบไปที่ข้างหูไป๋หลาง

"ไป๋หลาง คุณหนูเจินเซียงนี่หน้าตาเป็นยังไงเหรอ?"

ไป๋หลางมองหน้าหลิวลี่เซียนด้วยความมึนงงเล็กน้อย

"คุณหนูจำคุณหนูเจินเซียงมิได้รึเจ้าคะ นางเป็นสหายสนิทของคุณหนูนะเจ้าคะ"

สหายสนิท? อ้อ เพื่อนสนิท

"คุณหนูเจินเซียงช่างมีวาสนานัก อีกไม่นานก็จะได้เป็นว่าที่จ้าวฮวงโหวองค์ถัดไป ช่างมีวาสนายิ่งนัก"

หลิวลี่เซียนพยักหน้าน้อยๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ก่อนจะมาหยุดยืนที่ร้านเครื่องประดับชื่อว่าหอเป่าชิง

นางเดินเข้าไปเลือกสินค้ากับหลิวลี่ซือ นางเลือกชุดหยกชิ้นงามมาสองสามอัน ส่วนหลิวลี่ซือเลือกหยกสีเขียวมรกตมาสองอัน

หลิวลี่เซียนมองไปเรื่อยๆ ก่อนจะไปสะดุดตากับไข่มุกสีนวลกระจ่างใสที่อยู่ในหีบสองเม็ด

ไข่มุกสุยโหว!!!

หลิวลี่เซียนยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ใครก็คงคิดไม่ถึงว่าไข่มุกชนิดนี้เป็นราชินีของความงามโดยแท้

นางต้องได้มันมา!

"ไข่มุกนี้เท่าไร?"

"แม่นาง ไข่มุกสองเม็ดนี้มีคนจองแล้วขอรับ"

ใครกันนะมาชิงตัดหน้านาง!!!

"ท่านพี่อยากได้ไปทำไมรึเจ้าคะ ไม่เห็นว่าจะสวยงามอันใดเลย"

หลิวลี่ซือมองหลิวลี่เซียนด้วยสายตาดูแคลน เด็กคนนี้คิดว่านางรสนิยมต่ำรึไง หล่อนสิยะรสนิยมต่ำ นี่มันของดีเชียวนะ ว่าแต่ใครกันนะมาชิงซื้อตัดหน้าข้า!!!

หลิวลี่ซือยิ้มเชิดๆ ก่อนจะบอกกับหลิวลี่เซียนว่านางจะไปเดินดูของอีกด้านหนึ่ง อีกครึ่งชั่วยามให้ไปเจอกันที่รถม้า หลิวลี่เซียนพยักหน้ารับเล็กน้อย

"เถ้าแก่ ข้ามารับไข่มุกสุยโหวที่จองไว้"

"ได้แล้วขอรับ ทั้งหมดห้าร้อยตำลึง"

หลิวลี่เซียนหันไปมองตามเสียงที่มาของบุคคลที่ชิงตัดหน้าซื้อไข่มุกของนางไป ก่อนจะพบกับชายหนุ่มรูปร่างกำยำผิวขาวสูง ใบหน้าปิดบังด้วยผ้าคลุมครึ่งหน้า แต่รัศมีและออร่าความหล่อของเขาช่างเจิดจ้านัก

ชายหนุ่มตรงหน้ามองมาที่หลิวลี่เซียนด้วยแววตาเย็นชา ก่อนจะรับกล่องไข่มุกและเดินจากไป หลิวลี่เซียนไม่รอช้ารีบวิ่งไปดักหน้าชายผู้นั้นทันที

"ไข่มุกของท่าน ข้าขอซื้อต่อหนึ่งพันตำลึง!!!"