Share

บทที่ 30 สามีภรรยา

last update Last Updated: 2025-08-08 01:51:58

บทที่ 30 สามีภรรยา

หลังจากกลับมาจากแคว้นฉู่ ไป๋อวิ๋นแหละซือเหยาก็ใช้ชีวิตเหมือนสามีภรรยาทั่ว ๆ ไป ความรักของทั้งสองเรียกได้ว่ามีคนในตลาดและหมู่บ้านใกล้ ๆ ถึงกับอิจฉาเลยทีเดียว เพราะท่านหมอไป๋อวิ๋น อะไร ๆ ก็ดูแลแต่ภรรยาของเขา

พอฤดูใ บไม้ผลิมาถึง หมอเทวดาก็เปิดกระท่อมเป็นโรงหมออีกครั้ง แต่ครั้งนี้เรื่องราวระหว่างเขาและหลินซือเหยากลับเปลี่ยนไป เมื่อก่อนหากใครพูดหยอกเรื่องนี้ ทั้งสองก็จะทำเป็นเงียบไม่ตอบ ทั้งยังมีสีหน้าอึดอัด แต่คราวนี้ไป๋อวิ๋นไม่ต้องทำเช่นนั้นอีก

เขาสามารถบอกทุกคนได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าหลินซือเหยานั้นเป็นภรรยาของเขา และก็กำลังอุ้มท้องลูกคนแรกของเขา

“ท่านหมอไป๋ทำไมช่วงนี้ไม่เห็นฮูหยินออกมาช่วยจัดแถวเหมือนเมื่อก่อนเลยขอรับ แต่เมื่อวันก่อนญาติข้ามาหาท่านหมอยังเจออยู่เลย” ไป๋อวิ๋นยิ้มก่อนจะเล่าอย่างภูมิใจ

“นางแพ้ท้องน่ะ มีอาการวิงเวียนตลอดเวลา จึงทำให้ออกมาช่วยดูแลทุกคนในช่วงนี้ไม่ได้ แต่พวกเจ้าก็ทำตามที่นางเคยบอกนั่นแหละ จะได้ตรวจกันทุกวัน และจะได้เร็วด้วย”

“ขอรับ ว่าแต่ท่านหมอมีทายาทแล้ว จะต้องเป็นเด็กที่ทั้งน่ารักแล้วก็เก่งแน่ ๆ” ไป๋อวิ๋นยิ้ม “ข้ากลัวแต่ว่าจะซนและเจ้าเล
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว   ตอนพิเศษ 3

    ตอนพิเศษ 3ซีเยว่มองอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่คล้ายกับที่มารดาและบิดาของตนประดิษฐ์ แต่ของที่นี่ดูใหม่กว่า แต่ระหว่างที่กำลังจะดูเครื่องมือและยาเหล่านั้นให้ชัดเจน บรรดาทหารก็ยกคนป่วยเข้ามา “พวกเราถูกโจมตี ต้องการหมอมาก ท่านหมอคงจะยุ่งสักหน่อย” คนเหล่านั้นพูดเพียงแค่นั้นและปล่อยหญิงสาวเอาไว้กับบรรดาคนเจ็บคนแล้วคนเล่าบาดแผลที่ซีเยว่เห็นนั้นต่างจากการสู้รบที่นางเคยเห็น แม้บาดแผลจะเล็ก แต่กลับมักมีลูกกระสุนอยู่ข้างในหญิงสาวมองกระสุนที่ว่า ดูเหมือนพวกกระสุนปืนใหญ่ แต่ว่าเล็กมาก ซีเยว่ผ่าตัดทำแผล และยื้อชีวิตของเหล่าทหารที่ดูแลเขตนี้เอาไว้ได้ แต่ว่านั่นก็ทำให้เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดหายไป หญิงสาวย้อนกลับไปดูคนที่คนเหล่านี้เรียกว่าผู้บัญชาการ “ที่แห่งนี้แปลกจริง ๆ” หญิงสาวอดสงสัยไม่ได้ว่าตนมาอยู่ที่ใดกัน แต่อีกใจก็รู้สึกว่าโชคดีที่ได้ช่วยชีวิตคน แต่อุปกรณ์และชื่อที่เขียนแปะเอาไว้ที่ขวดยาบางขวดก็แปลกนัก ภาษาที่มารดาของนางเคยสอนเมื่อนานมาแล้ว มีตัวอักษรพวกนั้นเขียนอยู่บนนั้น แต่ชื่อของยากลับไม่ใช่สิ่งที่นางรู้จัก โชคดีที่คนเหล่านั้นบาดเจ็บภายนอกเป็นส่วนมาก สิ่งที่ใช้ก็มีแค่น้ำที่เหมือนสุราที่มารดาขอ

  • ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว   ตอนพิเศษ 2

    ตอนพิเศษ 2เย็นวันหนึ่ง ขณะที่ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยแสงสีทอง มีร่างหนึ่งนั่งอยู่ริมบ่อน้ำที่เคยเป็นประจำ นางมักมาที่นี่บ่อยครั้งโดยไม่รู้สาเหตุ ราวกับมีบางสิ่งดึงดูดให้นางมาอยู่ ณ จุดนี้ ระลอกคลื่นกระเพื่อมเป็นวงก่อนจะค่อย ๆ สงบนิ่ง ทว่าทันใดนั้นเอง ลมแรงกะทันหันก็พัดผ่าน นำพากลีบดอกไม้ปลิวว่อนแสงสีฟ้าประหลาดเริ่มเรืองรองขึ้นจากก้นบ่อน้ำ“ซีเยว่ มืดแล้วเจ้าเข้ามาข้างในเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้วมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน” เสียงตะโกนจากในกระท่อมเรียกให้หญิงสาววัยแรกแย้มหันไปมองมารดาด้วยรอยยิ้ม แม้จะผ่านช่วงปักปิ่นมาแล้วถึงสามปีแต่ดูเหมือนไป๋ซีเยว่จะไม่สนใจที่จะมีคู่ หญิงสาวยังคงใช้ชีวิตอยู่กับบิดามารดาและกระท่อมใหม่ที่สร้างอยู่ไม่ไกลก็คือกระท่อมของพี่ชายไป๋เจียงเฉิงที่ตอนนี้แต่งงานอยู่กินกับพี่สะใภ้ชุนเหยา“ข้าขอจัดการล้างสมุนไพรตรงนี้อีกสักนิดเจ้าค่ะ” เด็กสาวตะโกนบอกมารดาของตน ชุดของนางตอนนี้ยังอยู่ในชุดที่เตรียมพร้อมจะรักษาคน เพราะวันนี้คนไข้ของบิดาเยอะนักนางจึงเข้ามาช่วยแต่จู่ ๆ มือที่กำลังล้างสมุนไพรก็ชะงักเมื่อหญิงสาวรู้สึกถึงหมอกที่ดูหนากว่าปกติ “นี่มันหน้าร้อนนะทำไมถึงมีหมอกมากเช่นนี

  • ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว   ตอนพิเศษ 1

    ตอนพิเศษ 1ยามสาย ลมเย็นพัดโชยผ่านสวนดอกไม้รอบเรือน เด็กหญิงตัวน้อยยังคงนั่งอยู่บนตักของมารดา ดวงตากลมใสจับจ้องมือตัวเองที่ซือเหยากำลังประคองไว้“ท่านแม่ ข้ามีคนรักได้ไหมเจ้าคะ” เด็กน้อยเอ่ยถามมารดาเสียงใส นางเห็นพี่ชายมีคนรัก และเขาบอกว่ารักหญิงสาวผู้นั้นมาก วันหนึ่งจะต้องแต่งงานให้ได้ ซีเยว่ไม่เข้าใจ แต่นางอยากมีบ้างซือเหยามองบุตรสาว พลางใช้นิ้วเรียวเกลี่ยเส้นผมนุ่มที่ปรกหน้าผากของนางออก “ได้สิ เจ้าสามารถรักใครก็ได้ แต่จงอย่ารักใครมากกว่าตัวเอง”“เพราะเหตุใดหรือเจ้าคะ”ซือเหยานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มบาง ๆ “เพราะเมื่อเจ้ารักใครมากเกินไป เจ้าจะยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา แม้กระทั่งทำร้ายตัวเอง”เด็กหญิงกะพริบตาปริบ ๆ อย่างไม่เข้าใจ “แต่ท่านแม่ก็รักข้ามากกว่าตัวเองไม่ใช่หรือเจ้าคะ”ซือเหยาหัวเราะเบา ๆ พลางกระชับอ้อมกอด “เจ้าคือบุตรของข้า เจ้าคือชีวิตของข้า นั่นเป็นความรักที่แตกต่างออกไป”เด็กหญิงเงยหน้ามองมารดา นางยังคงไม่เข้าใจทั้งหมด แต่กลับสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอบอุ่นจากน้ำเสียงอ่อนโยนของมารดาได้เป็นอย่างดี“เจ้าจงรักตัวเองให้มาก จำไว้ว่าหากวันใดเจ้าต้องเลือกระหว่างตัวเจ้าเองกับผู้อ

  • ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว   บทที่ 34 เริ่มต้นด้วยร้าย จบด้วยรักแท้

    บทที่ 34 เริ่มต้นด้วยร้าย จบด้วยรักแท้ซือเหยายืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในหมู่บ้าน หญิงสาวที่เคยเป็นเพียงเงาไร้ตัวตนในจวนหลี่ ตอนนี้กลับมีชีวิตที่สงบสุข นางช่วยไป๋อวิ๋นรักษาผู้คน ศึกษาการแพทย์ และพบว่าชีวิตไม่ จำเป็นต้องจมอยู่กับอดีต“พอข้าได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ข้าคิดว่าเจ้าจะกลับไปแก้แค้น” ไป๋อวิ๋นพูดขณะบดสมุนไพรซือเหยาหัวเราะเบา ๆ “แก้แค้นเพื่ออะไร คนอย่างเขาไม่ต้องรอให้ข้าทำอะไร ก็คงไม่เหลืออะไรอีกแล้ว”ไป๋อวิ๋นพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “เจ้าคิดถูกแล้ว… คนที่ไม่เห็นค่าผู้อื่น สุดท้ายก็ไม่มีใครเหลืออยู่ข้างกาย”ซือเหยายิ้มบาง ๆ นางเคยทุกข์ทรมาน เคยหวังจะให้คนที่ทำร้ายตนต้องชดใช้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป นางตระหนักว่าการปล่อยวางทำให้หัวใจของนางเป็นอิสระชีวิตนางเพิ่งเริ่มต้น… และมันจะไม่จบลง โดยที่นางเองไม่ได้เสียเวลาไปกับการคิดแก้แค้นและเอาคืนผู้ใด นางอยู่กับปัจจุบัน เลือกที่จะมีความสุขกับสิ่งที่มี แสงแดดอ่อน ๆ ส่องผ่านผ้าม่านบางเบาที่ปลิวไหวตามสายลมยามเช้า ซือเหยานั่งอยู่ริมหน้าต่าง มองทิวทัศน์ของหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่เงียบสงบนับตั้งแต่นางฟื้นขึ้นมาในกระท่อมไม้ไผ่แห่งนี้ ทุกวันผ่านไปอย่างเรียบง่าย

  • ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว   บทที่ 33 ดาบนั้นคืนสนอง

    บทที่ 33 ดาบนั้นคืนสนองซีเยว่และชุนเหยากำลังหัวเราะคิกคักเล่นเจ้ากระต่ายน้อย ทั้งสองอยู่ในสายตาของครอบครัว“วันนี้ไป๋อวิ๋นบอกว่าท่านลุงอาการดีขึ้นมาก แม้อายุจะมากขึ้นแต่กลับแข็งแรงยิ่งกว่าแต่ก่อนเสียอีก” ซือเหยามาบอกกับลี่จินที่กำลังนั่งมองลูกสาวของนางก ับคนที่มีพระคุณพร้อมกับสามีที่นั่งยิ้มอย่างยินดี“ที่จริงวันนี้ข้ามาที่นี่ เรื่องหนึ่งก็มาเอายาให้ท่านลุง แต่ว่าท่านพี่ ข้ามีเรื่องจากเมืองหลวง” ตั้งแต่ไปมาหาสู่กันบ่อยครั้งขึ้น สุดท้ายทั้งสองก็ตั้งใจว่าจะเป็นพี่น้องของกันและกัน ไม่มีฮูหยินและสาวใช้อีกต่อไป“ข่าวจากเมืองหลวงหรือ” ซือหยามองหน้าลี่จิน “ใช่เจ้าค่ะ สาวใช้ที่เคยอยู่ในจวน...” คำที่หายไปไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเอ่ยถึงใคร “ทำไมหรือ” “นางบอกว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เหมือนเขาจะกระโดดบ่อน้ำเดียวกับที่ท่านพี่เคยกระโดด” มือเรียวของซือเหยาถูกยกขึ้นทาบอกทันที ไม่ใช่เพราะนางกังวลเรื่องของอดีตสามี แต่เป็นเพราะกังวลว่าอีกฝ่ายจะมาโผล่ที่นี่“แล้วศพเจอหรือไม่” ลี่จินส่ายหน้า “ไม่พบ หายไปเหมือนกับตอนท่านพี่ไม่มีผิด” ซือเหยารู้สึกกังวลใจแปลก ๆ เกรงว่าคนผู้นั้นจะมาโผล่ที่นนี่“แต่เรื่องเกิด

  • ชายาของท่านโหวสิ้นใจแล้ว   บทที่ 32 เจ้าตัวเล็ก

    บทที่ 32 เจ้าตัวเล็กวันเวลาผ่านไป ผ่านร้อนผ่านหนาวไปหลายฤดู แต่หลินซือเหยาก็ยังคงอยู่กับไป๋อวิ๋นที่บนเขา ต่างกันตรงตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่อย่างเดียวดายแล้ว“ท่านพ่อท่านแม่ขอรับ ผลไม้อันนี้แก้เจ็บคอได้ใช่ไหมขอรับ” ไป๋เจียงเฉิงวิ่งถือมะขามป้อมเข้ามาในกระ ท่อม ไป๋อวิ๋นหันมามองแล้วก็พยักหน้า“เจ้าเก่งมากอาเฉิง ต่อไปต้องให้เจ้ามาช่วยพ่อรักษาคนไข้แล้วกระมัง” เด็กน้อยกระโดดขึ้นทันที “ข้าอยากช่วยขอรับ ให้ข้าช่วยได้นะขอรับ” ซือเหยาส่ายหน้า "ลูกต้องโตกว่านี้อีกนะจ๊ะอาเฉิง แล้วน้องสาวของลูกไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ”ซือเหยาถามหาไป๋ซีเยว่ มองไปด้านหลังลูกชายก็ไม่เจอกับลูกสาว “นางวิ่งตามกระต่ายป่า ข้าห้ามก็ไม่ฟัง นั่งเล่นกระต่ายอยู่ตรงชายป่านั่น” ไป๋อวิ๋นได้ยินก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปตรงชายป่าที่ว่า เขากังวลเพราะตรงนั้นมันใกล้กับน้ำพุ หากเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น เขาไม่อยากจะคิด แม้ว่าจะอยากทุบทิ้งไปเสียแต่คุณค่ามากกว่า อย่างน้อย ๆ ก็เอารั้วมากั้นเอาไว้แล้ว“ซีเยว่ลูก ซีเยว่” เด็กหญิงนั่งลูบขนกระต่ายป่าอยู่ น่าแปลกที่สัตว์ตัวเล็ก ๆ มักจะยอมให้ซีเยว่ได้จับ หากเป็นคนทั่ว ๆ ไปเข้าใกล้สัตว์ตัวเล็กเช่นนี้พวกมันก็ค

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status