LOGINShare
เงามืด
Last Updated:
2025-06-04 20:51:50
Latest chapter
ชายาอสรพิษ ผ้าแพร
สองวันหลังจากโม่จื่อหลิงจากไป แสงอรุณในจวนตระกูลเป่ยคล้ายหม่นลงกว่าทุกวัน ลมเหนือพัดเอื่อยเฉื่อยประหนึ่งพาเอากลิ่นของบางสิ่งจากอดีตย้อนกลับมาและหลี่หลิงเฟิ่งรับรู้มันตั้งแต่ย่างก้าวแรกที่ตื่นขึ้นณ ห้องคุณชายสาม นางยืนนิ่งอยู่ข้างเตียงไม้แกะสลัก มือหนึ่งแตะที่ชีพจรของเป่ยเฉินหลงที่ยังคงหลับใหล ลมหายใจของเขาราบเรียบขึ้นเล็กน้อย แต่กลิ่นพลังปราณยังขุ่นมัวไม่เสื่อมคลายทว่าสิ่งที่ทำให้นางกังวล ไม่ใช่สภาพของเขา แต่เป็นเงาที่ค่อย ๆ เริ่มเผยตัวนางใช้เวลาทุกวินาทีอย่างแยบคาย เฝ้าสังเกตความผิดปกติของคนในจวน เฝ้าฟังเสียงก้าวเท้าที่ไม่ได้ยินจากทหารยาม และเฝ้ารอสิ่งที่แน่ใจว่ายังไม่สิ้นสุด อย่างการลอบสังหาร“ครั้งก่อนเจ้ามาเพื่อวางยา” นางกระซิบ ขณะบดสมุนไพร “ครั้งนี้ เจ้าจะเอาอะไรมาทิ้งร่องรอยอีกล่ะ”ระหว่างที่ปลายนิ้วนางบรรจงหยดยาแยกพิษใส่ถ้วยสมุนไพร กลิ่นหนึ่งก็ลอยเข้าจมูก กลิ่นหอมจาง ๆ ไม่ใช่จากยา ไม่ใช่จากดอกไม้ในสวน ทว่าเป็นกลิ่นที่คุ้นอย่างน่ากลัวจนรู้สึกขนลุกกลิ่นเช่นนี้ นางเคยได้กลิ่นมันในความฝันในชาติก่อนตอนอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ฝันที่ไม่มีใบหน้ามีเพียงเสียงร้องไห้ของเด็กหญิง กลิ่น
ชายาอสรพิษ เงามืด
*ขอเปลี่ยนจากตำหนักเทพธิดา เป็นตำหนักธิดาสวรรค์*คำพูดของหลี่หลิงเฟิ่งดุจสายฟ้าฟาดลงบนผิวน้ำอันสงบนิ่ง เงาสะท้อนแห่งศรัทธาที่เหล่าผู้อาวุโสเคยยึดมั่นภักดี เริ่มแตกร้าว เทพธิดาแห่งตำหนักธิดาสวรรค์มิได้ตอบกลับทันที นางยืนนิ่งราวรูปสลักกลางห้อง ศูนย์รวมแห่งความเคารพที่เคยเปล่งประกายความสง่างามไร้ราคี บัดนี้กลับถูกความเงียบห่มคลุมราวหมอกหนาอาภรณ์ขาวสะอาดที่เคยดั่งแสงจันทร์เหนือเมฆ บัดนี้ดูซีดหม่นลงในสายตาของหลายคน ม่านผ้าบางเบาที่บดบังใบหน้างดงามพลิ้วไหวไปตามแรงลมเบา ดวงตาเรียวยาวใต้ผืนผ้าทอแสงแข็งกร้าว เงาที่เคยสงบ บัดนี้กลับเจือความตึงเครียดแนบแน่นฝ่ามือเรียวงามของนางละจากจุดชีพจรของเป่ยเฉินหลง ราวกับตัดขาดพันธะบางอย่างที่มองไม่เห็น“หากพวกท่านเห็นว่า ตำหนักธิดาสวรรค์ไม่ควรข้องเกี่ยว ข้าย่อมถอย” เสียงของนางยังคงอ่อนหวานดั่งระฆังเงิน ทว่าในห้วงลึกของถ้อยคำกลับมีความเยียบเย็นที่ทำให้ผู้ฟังขนลุก “ข้ามิเคยยัดเยียดตนเข้าสู่ที่ที่ผู้คนไม่ต้อนรับ ข้าเพียงทำตามวิถีที่ควรจะเป็น หากพวกท่านมิอาจวางใจ ข้าย่อมไม่อยู่ให้เป็นภาระใจผู้ใด” แม้ถ้อยคำจะฟังดูอ่อนโยนสงบเสงี่ยม ทว่าแรงสะท้อนกลับตึงเครียดเ
ชายาอสรพิษ พบศัตรูบนทางแคบ
ปัง!เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมกับเสียงฝีเท้าเร่งรีบที่ก้าวเข้ามาในห้อง"เกิดอะไรขึ้น!?" เสียงอันทรงอำนาจของบุรุษวัยกลางคนดังขึ้นหลี่หลิงเฟิ่งเงยหน้าขึ้นก็พบว่าชายวัยกลางคนที่แต่งกายด้วยอาภรณ์หรูหรากำลังมองนางด้วยสายตาคมกริบ ด้านหลังของเขามีชายชราผู้อาวุโสหลายคนยืนเรียงราย สีหน้าทุกคนล้วนเต็มไปด้วยความสงสัยและวิตกกังวล"ท่านพ่อ!" ผู้อาวุโสเป่ยรีบคารวะชายผู้นั้น "นางผู้นี้เป็นหมอที่สามารถตรวจพบพิษของเฉินหลง และตอนนี้กำลังรักษาเขาอยู่ขอรับ""พิษรึ" ประมุขเป่ยขมวดคิ้ว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ "เจ้ากำลังจะบอกว่าเฉินหลงถูกพิษ ไม่ใช่ต้องคำสาปอย่างที่เราคิดมาโดยตลอดรึ"หลี่หลิงเฟิ่งไม่แปลกใจต่อปฏิกิริยานั้น นางจ้องประมุขเป่ยด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง "ถูกต้อง"บรรยากาศในห้องหนักอึ้งขึ้นมาทันที ผู้อาวุโสหลายคนหันมองหน้ากันอย่างลังเล ทว่าเมื่อเห็นโม่จื่อหลิงในห้องก็ไม่กล้าปริปากเสียมารยาทต่อหลี่หลิงเฟิ่ง"หากเป็นเช่นนั้น หมายความว่าที่ผ่านมามีคนจงใจปกปิดเรื่องนี้" ผู้อาวุโสเป่ยคนหนึ่งกล่าวขึ้นหลี่หลิงเฟิ่งตอบ "ข้าไม่อาจกล่าวเช่นนั้นได้ แต่สิ่งที่ข้
ชายาอสรพิษ เป่ยเฉินหลง
ท้องฟ้าสีครามสดใส แสงแดดทอดลงมาต้องกระเบื้องหลังคาร้านค้าจนเป็นประกายระยิบระยับ เสียงเจรจาซื้อขายดังอื้ออึงไปทั่วบริเวณ ตลาดแห่งนี้เป็นศูนย์กลางของการค้าขายในดินแดนไร้ขอบ ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา ทั้งพ่อค้า แม่ค้า นักเดินทาง และเหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่แวะเวียนมาหาซื้อสมุนไพรหรืออาวุธหลี่หลิงเฟิ่งเดินทอดน่องอยู่ท่ามกลางกลิ่นหอมของอาหารและเสียงเจรจาต่อรอง นางสวมชุดเรียบง่ายและมีผ้าคลุมบางปกปิดใบหน้าเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจ ข้างกายนางคือโม่จื่อหลิงที่ยังคงแต่งกายด้วยชุดดำสนิท และโม่เจี้ยนหมิง น้องชายของเขา ที่แม้จะมีสีหน้าผ่อนคลาย แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความเฉียบคม"ข้าคิดถึงบรรยากาศแบบนี้เสียจริง" โม่เจี้ยนหมิงเอ่ยขึ้นขณะทอดสายตามองรอบด้าน "หลังจากถูกกักอยู่แต่ในตระกูลถัง ข้าก็แทบไม่ได้สัมผัสชีวิตเรียบง่ายเช่นนี้อีกเลย""เจ้าถูกกัก หรือเจ้าขี้เกียจออกมาเองกันแน่" โม่จื่อหลิงกล่าวเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยความรู้ทัน"เฮอะ พี่รอง ท่านก็รู้ว่าข้าเป็นคนเช่นไร" โม่เจี้ยนหมิงยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเบนสายตาไปทางหลี่หลิงเฟิ่ง "ว่าแต่พี่สะใภ้ ท่านอยากได้อะไรหรือไม่ ข้าเต็มใจซื้อให้"หลี่หลิงเฟิ่งปรายตามอ
ชายาอสรพิษ ความขัดแย้ง
โม่จื่อหลิงส่งคนของหอสิบทิศปลอมตัวเป็นคนรับใช้ในงานเลี้ยง กระจายข่าวซุบซิบไปตามโต๊ะอาหาร ตามลานเรือน ทุกอย่างยังคงดำเนินไปอย่างปกติ แขกเหรื่อกำลังดื่มกิน สนทนา และร่วมแสดงความยินดี ระหว่างนั้น ข่าวลือเริ่มแพร่กระจายไปทั่วงานอย่างแนบเนียน"ข้าได้ยินมาว่าตระกูลหลินไม่ได้เต็มใจให้ลูกสาวแต่งเข้าจวนตระกูลหนานเลยสักนิด""ใช่หรือ? ข้าก็ว่าอยู่ ทำไมพวกเขาถึงไม่มีท่าทีเต็มใจ ทั้งที่เป็นวันมงคลโดยแท้ ขนาดรอยยิ้มยังดูน่าเกลียด""ตอนแรกข้าก็ไม่เชื่อ พอได้ยินคนพูดบ่อยเข้าก็เหมือนจะจริงอย่างที่พวกเจ้าว่า พวกเขาแค่ทำตามแรงกดดัน ดองกันเพียงผลประโยชน์ จะมีความรักอันใดได้"“อย่าพูดเสียงดังไป หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง ที่ข้าได้ยินมากกว่านั้นคือพวกเขาถึงกับกล้าไปเจรจากับศัตรูของตระกูลหนานอีกด้วย”“จิจิ คนตระกูลใหญ่พวกนี้ ยากแท้หยั่งถึง ช่างน่ากลัวเหลือเกิน”เสียงกระซิบกระซาบดังไปทั่วทุกมุมขณะเดียวกัน ‘สายลับ’ เลื้อยเข้าไปในห้องพักของประมุขตระกูลหนาน มันทิ้งจดหมายปลอมที่มีข้อความเกี่ยวกับการเจรจาลับกับอีกตระกูลที่ไม่ลงรอยกับตระกูลหนาน จดหมายดังกล่าวถูกเขียนขึ้นอย่างแยบยลให้ดูเหมือนเป็นแผนการที่จะหาทาง "ปลด
ชายาอสรพิษ ตระกูลหนาน
ฮูหยินถังสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ นางตวัดสายตามองอย่างมุ่งร้าย บังอาจไม่เห็นพวกนางอยู่ในสายตา สมควรตายไปเสียให้หมด "สนทนาธรรมดารึ ดูเหมือนจะมีบางคนที่ล่วงเกินลูกสาวข้าแล้วกลับมองว่าเป็นเรื่องปกติ พวกเจ้าเห็นตระกูลถังของข้าเป็นสวนหน้าบ้านของพวกเจ้าเช่นนั้นรึ"หลี่หลิงเฟิ่งเพียงยิ้มบางเบา ท่าทางสงบไม่หวั่นไหวต่อถ้อยคำข่มขู่ "หากการพูดความจริงถือเป็นการล่วงเกิน ข้าก็คงต้องขอโทษด้วยที่ทำให้ท่านรู้สึกหยามเกียรติ""เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้าต่อปากต่อคำอยู่ที่นี่" ฮูหยินถังเอ่ยเสียงกร้าว "หรือว่าเพราะเจ้ามีคนคอยหนุนหลังอย่างหอสิบทิศ ถึงได้กล้าหยิ่งผยองในที่ของผู้อื่น?"น่าเสียดายที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ที่มาของโม่จื่อหลิง รู้เพียงว่าเขาเข้าร่วมหอสิบทิศ เพียงแต่ส่วนน้อยเท่านั้นที่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของหอสิยทิศผู้ลึกลับ ฮูหยินถังก็ไม่เว้นโม่จื่อหลิงแค่นเสียงหัวเราะ ดวงตาคมกริบจับจ้องฮูหยินถังไม่วางตา "ข้ารู้สึกผิดนักที่ท่านเข้าใจผิด หอสิบทิศไม่ใช่สถานที่ที่ต้องพึ่งพาใครเพื่อยืนหยัด แต่ทว่าก็เป็นสถานที่ที่ใครๆ ต่างก็ต้องระวังให้ดีเวลาคิดจะล่วงเกิน"พูดเช่นนี้คิดว่านางจะกลัวหรือ เป็นเพีย
You may also like
ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้15.0K viewsข้าคือฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่รัก
เด็กน้อยคว้าฝัน8.5K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น35.9K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@10.7K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู684.6K viewsห้วงฝันใต้แสงจันทรา
MACARONI/1Millionmilesaway575 viewsดอกไม้ในเปลวเพลิง
ซ่งฉีเจิน1.8K viewsบ่วงดวงชะตา พระชายาหมอดูมือฉมัง
เจียงหนานเยียน80.9K views
