ตอนที่13.2 มาพนันกันหรือไม่

เหยาหวังเหว่ยหน้าเสียเมื่อเห็นสีหน้าของฟางหนิงหลิน ในใจของเขากระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเหตุใดนางจึงได้มีท่าทีเช่นนี้ เมื่อย้อนนึกถึงคำพูดของตนเอง เขาก็คิดขึ้นมาได้

ความหมายของคำพูดของเขานั้น หาใช่เรื่องที่เขาจูบหน้าผากของนาง แต่เขาหมายความดั่งที่พูดออกมาจริง ๆ โดยที่ไม่มีเจตนาอันใดแอบแฝง แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยอธิบาย ฟางหนิงหลินก็เอ่ยออกมาเสียก่อน

“ท่านอ๋องตรัสอันใดก็โปรดระวังคำพูดด้วยเพคะ ถึงพระองค์จะประกาศว่าจะแต่งหม่อมฉันเป็นชายา แต่นั่นก็เป็นเพียงลมปากเท่านั้น นับเป็นอะไรได้” นางเอ่ยสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงหนักแน่น

“เจ้าบังอาจไปแล้ว เสด็จพี่ของข้าวาจาหนักแน่นราวภูเขาไหนเลยจะกลับคำได้ ข้าว่าแทนที่เจ้าจะเสแสร้งทำตัวเป็นเมินเฉยเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเสด็จพี่ของข้า มิสู้ทำตัวดี ๆ เอาอกเอาใจเสด็จพี่ของข้าให้สมกับที่เมตตาเจ้าไม่ดีกว่าหรือ หากเสด็จพี่ข้าไม่แต่งเจ้าเป็นชายาก็ไม่รู้ว่าบุรุษตระกูลใดจะกล้ารับเจ้าเข้าจวน”

“เจ้าสาม/ น้องสาม/จวิ้นอ๋อง” เสียงเหยาหวังเหว่ย เหยาซีฮัน และสวีจื้อซานเอ่ยเรียกเหยาซิงอีพร้อม