บทที่ 1307

“เจ้าเด็กคนนี้ ใช่อสรพิษมีเขาทะเลทรายยักษ์ที่เพิ่งผ่านศึกใหญ่มากระนั้น?”

กู้หว่านเยว่จิ้มศีรษะเสี่ยวไป๋เบาๆ ทีหนึ่ง เจ้าเด็กคนนี้เผยท่าทีไร้พิษสงออกมาอีกครั้ง

“ไป ไปพักในมิติดีๆ เถอะ”

กู้หว่านเยว่ให้เสี่ยวไป๋เข้าไปพักผ่อนภายในมิติ จากนั้นมาหยุดต่อหน้าอสรพิษมีเขาทะเลทราย

อสรพิษมีเขาตัวนี้ยาวราวห้าถึงหกเมตร

“เป็นอสรพิษมีเขาที่ใหญ่มากตัวหนึ่ง”

แววตากู้หว่านเยว่สั่นไหว หยิบกริชเล่มหนึ่งออกจากมิติ

“น้องหญิง จะทำอันใดหรือ?”

“ถุงน้ำดีและหนังของอสรพิษมีเขาล้วนเป็นยาชั้นดี

ยังมีพิษภายในฟันของมันนั้นอีก รีดออกมาแล้วสามารถทำเป็นยาพิษได้”

กู้หว่านเยว่อธิบายยิ้มๆ

“งูใหญ่ถึงเพียงนี้อายุน่าจะราวร้อยปี จะพลาดไปไม่ได้”

ซูจิ่งสิงพยักหน้า เขาเองก็เคยได้ยินมาก่อนว่าอสรพิษสามารถนำมาทำยาได้

“เช่นนั้นให้ข้าช่วยเจ้าเถอะ”

อสรพิษตัวใหญ่ถึงเพียงนี้ อาศัยเพียงกู้หว่านเยว่จัดการคนเดียว ก็ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการถึงยามใด ซูจิ่งสิงเป็นฝ่ายหยิบกริชออกมา ช่วยอยู่ที่ฝั่งหนึ่ง

ทั้งสองคนทำเสียจนเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดพราวเต็มศีรษะ

ถลกหนังงู ขูดถุงน้ำดี ถอดฟัน

ใช้เวลาราวหนึ่งกว่าชั่วยาม นี่ถึงจัดการอสรพิษมีเขาเรีย