LOGINShare
บทที่ 1691
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1692
หากกู้หว่านเยว่ไม่ได้คำนึงถึงขบวนที่อยู่ข้างหลัง นางถึงขั้นอยากเอาเฮลิคอปเตอร์ที่อยู่ในมิติออกมา และนั่งเฮลิคอปเตอร์กลับไปพบซูจิ่งสิงที่เมืองหลวงโดยตรง“ใช่ อีกสองวันก็ถึงเมืองหลวงแล้ว”เกาเจี้ยนร่วมวงสนทนากับกู้หว่านเยว่อย่างมีไม่บ่อยนักเขาก็ไม่ได้เจอลั่วยางมาสักพักแล้ว ไม่รู้ว่าช่วงนี้ลั่วยางทำงานในกองหมอหลวงเป็นอย่างไรบ้าง มีหนุ่มหล่อตาบอดคนไหน ฉวยโอกาสตอนที่เขาไม่อยู่ไปจีบนางหรือไม่แต่ว่าเขาค่อนข้างเชื่อใจลั่วยางจู่ๆ เวลานี้เขาก็รู้สึกว่าการมีคนรักที่มุ่งมั่นในหน้าที่การงานเป็นเรื่องที่ดีอย่างไรอย่างเช่นเขาไม่อยู่เป็นเวลานาน แต่เขากลับไม่กังวลว่าข้างกายลั่วยางจะมีคนอื่นรายล้อม แค่คิดก็รู้ว่าด้วยนิสัยของลั่วยาง ช่วงนี้ถ้าไม่เอาแต่หมกตัวอ่านตำราแพทย์อยู่ในสำนักหมอหลวง ก็ไปศึกษาอาการป่วยไม่มีเวลาไปเที่ยวสนุกแน่นอนเกาเจี้ยนหัวเราะคนเดียวระหว่างที่พวกเขากำลังเร่งเดินทาง ตอนนี้เองที่ทุกคนพบว่าฝั่งตรงข้ามของถนนมีหนึ่งคนหนึ่งม้ากำลังวิ่งเข้ามา“ใครกันที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ วิ่งสวนทางกับพวกเรา ไม่รู้หรือว่าเห็นทัพใหญ่ต้องหลบ?”เกาเจี้ยนขมวดคิ้วพึมพำเมื่อเห็นหนึ่งคนหนึ่งม้าเข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1693
“ข้าคิดถึงเมียของข้าแล้ว”“เจ้ายังมีเมีย ที่บ้านข้ามีแค่สุนัขตัวเดียว”มีคนร้องไห้ฮือ ๆ“เจ้าผอมลง”ซูจิ่งสิงปล่อยคนในอ้อมแขน ก้มหน้าจ้องนาง ใช้มือใหญ่เสยปอยผมที่ขมับออกไปข้างๆ อย่างอ่อนโยน“ลำบากแล้ว”สายตาของเขาปวดใจไปหนานเจียงครานี้ เริ่มที่เขาควรนำทัพด้วยตัวเอง แต่เพราะเพิ่งก่อตั้งราชวงศ์ใหม่ได้ไม่นาน และมีภัยพิบัติมากมายในหลายสถานที่รอให้เขาจัดการ เขาไม่สามารถแยกตัวออกไปได้เลยและในเมื่อบอกว่าจะมอบอำนาจทางทหารให้กู้หว่านเยว่ ซูจิ่งสิงก็จะไม่ปล่อยให้นางมีแต่ชื่อ“ใช่แล้ว พี่ใหญ่ล่ะ?”กู้หว่านเยว่นึกถึงเนื้อหาที่ซูจิ่งสิงพูดถึงในจดหมาย อารมณ์ที่หวานชื่นประหม่าขึ้นมาทันที“อาจจะเกิดเรื่องกับพี่ใหญ่แล้ว”ซูจิ่งสิงก็ไม่ได้ปิดบัง เขาจับมือของนางปีนขึ้นม้าตัวเอง แล้วมุ่งไปข้างหน้า“เรื่องนี้ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดไม่กี่คำ รอหลังจากถึงเมืองหลวง ข้าพาเจ้าไปพบคนคนหนึ่ง”“ใคร?”“ผู้ติดตามของพี่ใหญ่เจ้า”“ได้”กู้หว่านเยว่พยักหน้าหลังจากนั้นสามวัน ทุกคนเดินทางมาถึงเมืองหลวงมอบรางวัลให้แม่ทัพที่มีผลงานครั้งนี้ตามระเบียบ และตบรางวัลให้สามเหล่าทัพตามความดีความชอบหลังจากชั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1694
ซูจิ่งสิงทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างคำพูดของชิงเยี่ยนฟังดูสมเหตุสมผลจริงๆในช่วงร้อยปีที่ผ่านมา ไม่ใช่ว่าต้าฉีไม่เคยคิดจะบุกโจมตีแคว้นตงโจว ในยุคสถาปนาแคว้น ก็เพราะการรุกรานอย่างต่อเนื่องของผู้ลี้ภัยที่ชายแดน จึงมีการส่งทหารไปเพียงแต่คนที่พวกเขาส่งไปสืบข่าวเกี่ยวกับตงโจว สุดท้ายกลับมาอย่างไร้ผลงานไม่ว่าพวกเขาจะค้นหาตามชายป่าผืนนั้นอย่างไร ก็ไม่พบร่องรอยของแคว้นตงโจวด้วยเห็นนี้ แคว้นตงโจวจึงกลายเป็นสิ่งลึกลับในใจพวกเขาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่เคยมีฮ่องเต้องค์ใดเอ่ยปากจะบุกโจมตีตงโจวอีกมาลองคิดดูตอนนี้ คนของพวกเขาไม่เคยเข้าไปค้นหาในส่วนลึกของป่า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าข้ามป่าแล้ว แล้วจะหาร่องรอยของแคว้นตงโจวเจอได้อย่างไร?“ในเมื่อแคว้นตงโจวกับต้าฉีมีป่าซิงโตวที่ห่างกันหมื่นลี้คั่นกลาง แล้วพวกเจ้ากลับไปได้อย่างไร?”กู้หว่านเยว่ยังคงมีข้อสงสัยมากมายครั้งก่อน จงหลี่น่าจะมาจากแคว้นตงโจว หลังจากนั้นเขาก็กลับแคว้นตงโจวนี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาน่าจะมียานพาหนะที่ใช้เดินทางกลับ“มันคืออินทรีสิงโต”ชิงเยี่ยนกล่าวแนะนำ “อินทรีสิงห์โตคือคืนนกชนิดหนึ่งในพื้นที่ราบแห่งความโกลาหล พวกมันมีห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1695
ชิงเยี่ยนร้องไห้สะอึกสะอื้น “ถ้าหากฝ่าบาทได้เห็นท่านกลายเป็นพระมเหสีของต้าฉี มีลูกแล้วด้วย และยังมีความสุขเช่นนี้ เขาต้องดีใจมากแน่นอน”“แต่น่าเสียดาย ตอนที่ข้าออกมา ล่มสลายของตงโจวกำลังใกล้เข้ามาแล้วตอนนี้ ไม่รู้ว่าฝ่าบาทยังมีชีวิตหรือไม่”อย่างไรก็ยังอายุน้อยเขาพูดมาถึงตรงนี้ก็เสียงสั่นจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง พลันหันไปกระโจนใส่หมอน ก็เริ่มร้องไห้เสียงดังในใจกู้หว่านเยว่ก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน แม้นางกับจงหลี่เพิ่งรู้จักกันไม่นานแต่จงหลี่ได้มอบความรักของพี่น้องให้นางมากมายเขาพยายามปกป้องนางอย่างเต็มที่ เป็นพี่ชายที่น่านับถือในใจของนางตอนนี้ได้ยินว่าพี่ชายเป็นตายไม่รู้ จิตใจของนางจะสงบได้อย่างไร?กู้หว่านเยว่เดินออกจากห้องอย่างเหม่อลอยซูจิ่งสิงสามารถเข้าใจอารมณ์ในตอนนี้ของนาง จึงอยู่ข้างกายนางด้วยความเป็นห่วงไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร จู่ๆ กู้หว่านเยว่ก็หันกลับมามองซูจิ่งสิง“ท่านพี่ ข้าอยากไปพื้นที่ราบแห่งความโกลาหล”นางกล่าวอย่างจริงจัง“ข้าอยากไปช่วยพี่ใหญ่”นางรู้ การตัดสินใจนี้ของนางค่อนข้างเหลวไหล ตอนที่เดินออกมา นางก็กำลังคิดเรื่องนี้แต่นางไม่สามารถมองดูพี่ใหญ่ตกอ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1696
ชิงเยี่ยนตกใจ“องค์หญิงน้อย ท่านรู้หรือไม่ว่ากำลังพูดอะไรอยู่?”นางจะกลับไปกอบกู้แคว้นตงโจว นางรู้หรือไม่ว่ามีถูกอิทธิพลเท่าไรที่กำลังจ้องเนื้อก้อนโตอย่างแคว้นตงโจว?นั่นไม่ใช่คนแค่ไม่กี่คน แต่มีหลายสิบแคว้นที่กำลังยื้อแย่งกันเขารู้ว่าองค์หญิงน้อยเก่งมาก แต่อาศัยองค์หญิงน้อยที่เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง หลังจากกลับไป เป็นไปไม่ได้เลยที่จะพลิกสถานการณ์ มีแต่จะไปรนหาที่ตายเท่านั้น“ไม่ ข้าตอบตกลงไม่ได้”ชิงเยี่ยนส่ายศีรษะปฏิเสธโดยตรง“ก่อนที่จะมาต้าฉี ข้าเคยสัญญากับฝ่าบาทว่าจะปกป้องท่านเขาหวังว่าท่านจะสามารถใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขและปลอดภัย อย่ากลับไปสถานที่แห่งนั้นอีกถ้าหากข้าพาท่านกลับไป ไม่เท่ากับขัดต่อเจตนารมณ์ของฝ่าบาทหรอกหรือ?”เขาจงรักภักดีต่อจงหลี่มาก ไม่มีทางขัดต่อเจตนาของเขากู้หว่านเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ทั้งที่รู้ว่าพี่ใหญ่ข้าตกอยู่ในอันตราย ข้าจะสามารถอยู่ต้าฉีอย่างสบายใจได้อย่างไร? ถ้าหากเจ้าไม่พาข้าไป ข้าคิดหาวิธีข้ามป่าซิงโตวเองก็ได้”อย่างไรนางก็มีเฮลิคอปเตอร์ ก็แค่ลำบากเพิ่มอีกนิดหน่อย“องค์หญิงน้อย?”ชิงเยี่ยนตะลึงกับความเด็ดเดี่ยวของกู้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1
ร่างกายร้อนผ่าวอยู่บ้างกู้หว่านเยว่ลืมตาขึ้นมา พบว่าตนเองกำลังนอนอยู่บนเตียงแกะสลักขนาดใหญ่ มีกลิ่นอายโบราณหลังหนึ่ง ข้างเตียงมีชายสวมชุดแต่งงานนั่งอยู่หนึ่งคนนี่คงฝันไปใช่ไหม แต่เหตุใดเหมือนจริงถึงเพียงนี้?นางเบือนหน้ามองฝ่ายชายฝ่ายชายผิวพรรณขาวดุจหยก ใบหน้าหล่อเหลางดงาม มองแวบเดียวก็ทำให้คนจมดิ่งสู่ภวังค์อย่างยากจะหักห้ามใจ เพียงแต่สีหน้าของเขาเย็นชาเกินไป สุ้มเสียงเองก็ไร้อารมณ์เสียนี่กระไร“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่อยากแต่งกับข้า พระบรมราชโองการยากจะฝ่าฝืน หากเจ้าไม่ยินยอม...”“ข้ายินยอม ข้ายินยอม!”ชายหนุ่มรูปงามหาใครเทียบได้เช่นนี้ นางครองโสดมายี่สิบกว่าปีไม่เคยได้พบพานมาก่อน ไฉนเลยจะไม่ยินยอมกันเล่า!กู้หว่านเยว่พยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง ไม่สนใจสีหน้าตกตะลึงของฝ่ายชาย ยื่นมือออกไปเกี่ยวเข็มขัดโผเข้าหาอ้อมอกของเขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง อ้า หอมยิ่งนัก กลิ่นหอมเย็นของชายหนุ่มรูปงามเห็นได้ชัดว่านี่คือครั้งแรกของฝ่ายชาย ทีแรกยังคิดปฏิเสธ แต่กลับไม่อาจต้านทานเสียงที่ดังออดอ้อนออเซาะขึ้นมาของนางได้ สติค่อยๆ เลือนรางไป ทว่า ครู่เดียวก็ทำเอากู้หว่านเยว่วิญญาณหลุดลอยทั้งสองเกี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 2
“ฝ่าบาทมีรับสั่ง เจิ้นเป่ยอ๋องซูจิ่งสิงคิดก่อกบฏ หลักฐานชัดเจน!”“นับแต่นี้ไปปลดออกจากตำแหน่ง เป็นสามัญชน ยึดทรัพย์เนรเทศไปยังหนิงกู่ถ่า ผู้ใดกล้าฝ่าฝืน ฆ่าได้ไม่ละเว้น!”ฮูหยินผู้เฒ่าทุบอกกระทืบเท้า “สกุลซูของข้าซื่อสัตย์ภักดี ไฉนเลยจะก่อกบฏได้?”หัวหน้าหน่วยยึดทรัพย์เจียงเต๋อจื้อสบถเสียงเย็น “ฝ่าบาทมีพระกระแสรับสั่งออกจากพระโอษฐ์ของพระองค์เอง เจ้ากำลังกล่าวหาว่าฝ่าบาท ทรงวินิจฉัยผิดพลาดงั้นหรือ?”ทุกคนไม่กล้าโวยวายอีก กอดกันร่ำไห้โอดครวญทหารหลวงหลั่งไหลเข้ามา ถีบเปิดประตูเรือน ทุบทำลายข้าวของทั่วทุกสารทิศคล้ายโจรก็มิปาน ไม่ว่าที่ผ่านมาเจ้ามีตำแหน่งสูงส่งเยี่ยงไร หากถูกลงโทษยึดทรัพย์ นั่นก็คือคนต่ำต้อยมองภาพวุ่นวายภายในจวนอ๋อง ฮูหยินผู้เฒ่าคิดห้าม แต่กลับถูกเจียงเต๋อจื้อผลักล้มลงกับพื้น กระดูกของหญิงชราเกือบหักถัดมา เจียงเต๋อจื้อหรี่ตามองทางญาติฝ่ายหญิงของจวนอ๋อง“เพื่อป้องกันมิให้พวกเจ้านำทรัพย์สินส่วนตัวออกไป ญาติฝ่ายหญิงทั้งหมดต้องเปลื้องผ้าตั้งแต่ใต้สะดือลงมาเพื่อตรวจสอบหนึ่งรอบ!”“ไม่ได้!”สีหน้าเหล่าญาติฝ่ายหญิงทั้งโกรธทั้งอายฮูหยินผู้เฒ่าก่นด่าออกมา “เจียงเต๋อจื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 3
“กบฏ ไม่ตายดี!”“สมรู้ร่วมคิดกับทูเจวี๋ย คลอดลูกชายไม่สมประกอบ!”ซูจิ่งสิงนอนกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนกระดานเกวียน รับก้อนหิน มูลแพะและผักเน่าที่โยนเข้ามาทุกทิศทาง...ยามรบชนะกลับมา เขาคือวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ปกป้องแคว้น ราษฎรล้วนโห่ร้องแสดงความยินดีบัดนี้เขาถูกใส่ร้ายข้อหากบฏ ไม่เพียงไม่มีคนขอความเป็นธรรมแทนเขา ทุกคนยังร้องตะโกนใส่ กลายเป็นคนบาปที่ทุกคนตราหน้าหันมองไปที่คนอื่น ๆ ของสกุลซู แต่ละคนเกือบซุกหน้าลงบนบ่าแล้วฮูหยินผู้เฒ่าร้องไห้น้ำตาไหลเป็นทาง “เวรกรรม สกุลซูของข้าตกต่ำถึงขั้นนี้เชียวหรือ...”นายท่านบ้านรองซูหัวหลินอดตำหนิไม่ได้ “ล้วนต้องตำหนิจิ่งสิง อยู่ดีๆ ก็คิดไม่ตก ไปสมรู้ร่วมคิดกับกบฏขายบ้านเมือง ตอนนี้เป็นอย่างไรเล่า ทั้งครอบครัวล้วนต้องเดือนร้อนเพราะเขา ข้าเป็นคนรักศักดิ์ศรีที่สุด ถูกราษฎรกลุ่มนี้สบถด่า หน้าก็ไม่กล้าเงยขึ้นมาแล้ว ภายภาคหน้าจะใช้ชีวิตเยี่ยงไร!”นับตั้งแต่ยึดทรัพย์จนถึงตอนนี้ เริ่มแรกทุกคนยังงุนงง จนถึงตอนนี้แต่ละคนก็เกิดความคิดขึ้นมาแล้ว มีทั้งคนเชื่อว่าซูจิ่งสิงมิได้ก่อกบฏ และมีคนที่ไม่เชื่อ นายท่านรองเป็นคนแรกที่มิอาจอดกลั้นบ้านอื่นสบตากันแวบ
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1696
ชิงเยี่ยนตกใจ“องค์หญิงน้อย ท่านรู้หรือไม่ว่ากำลังพูดอะไรอยู่?”นางจะกลับไปกอบกู้แคว้นตงโจว นางรู้หรือไม่ว่ามีถูกอิทธิพลเท่าไรที่กำลังจ้องเนื้อก้อนโตอย่างแคว้นตงโจว?นั่นไม่ใช่คนแค่ไม่กี่คน แต่มีหลายสิบแคว้นที่กำลังยื้อแย่งกันเขารู้ว่าองค์หญิงน้อยเก่งมาก แต่อาศัยองค์หญิงน้อยที่เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง หลังจากกลับไป เป็นไปไม่ได้เลยที่จะพลิกสถานการณ์ มีแต่จะไปรนหาที่ตายเท่านั้น“ไม่ ข้าตอบตกลงไม่ได้”ชิงเยี่ยนส่ายศีรษะปฏิเสธโดยตรง“ก่อนที่จะมาต้าฉี ข้าเคยสัญญากับฝ่าบาทว่าจะปกป้องท่านเขาหวังว่าท่านจะสามารถใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุขและปลอดภัย อย่ากลับไปสถานที่แห่งนั้นอีกถ้าหากข้าพาท่านกลับไป ไม่เท่ากับขัดต่อเจตนารมณ์ของฝ่าบาทหรอกหรือ?”เขาจงรักภักดีต่อจงหลี่มาก ไม่มีทางขัดต่อเจตนาของเขากู้หว่านเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ทั้งที่รู้ว่าพี่ใหญ่ข้าตกอยู่ในอันตราย ข้าจะสามารถอยู่ต้าฉีอย่างสบายใจได้อย่างไร? ถ้าหากเจ้าไม่พาข้าไป ข้าคิดหาวิธีข้ามป่าซิงโตวเองก็ได้”อย่างไรนางก็มีเฮลิคอปเตอร์ ก็แค่ลำบากเพิ่มอีกนิดหน่อย“องค์หญิงน้อย?”ชิงเยี่ยนตะลึงกับความเด็ดเดี่ยวของกู้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1695
ชิงเยี่ยนร้องไห้สะอึกสะอื้น “ถ้าหากฝ่าบาทได้เห็นท่านกลายเป็นพระมเหสีของต้าฉี มีลูกแล้วด้วย และยังมีความสุขเช่นนี้ เขาต้องดีใจมากแน่นอน”“แต่น่าเสียดาย ตอนที่ข้าออกมา ล่มสลายของตงโจวกำลังใกล้เข้ามาแล้วตอนนี้ ไม่รู้ว่าฝ่าบาทยังมีชีวิตหรือไม่”อย่างไรก็ยังอายุน้อยเขาพูดมาถึงตรงนี้ก็เสียงสั่นจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง พลันหันไปกระโจนใส่หมอน ก็เริ่มร้องไห้เสียงดังในใจกู้หว่านเยว่ก็รู้สึกไม่ดีเช่นกัน แม้นางกับจงหลี่เพิ่งรู้จักกันไม่นานแต่จงหลี่ได้มอบความรักของพี่น้องให้นางมากมายเขาพยายามปกป้องนางอย่างเต็มที่ เป็นพี่ชายที่น่านับถือในใจของนางตอนนี้ได้ยินว่าพี่ชายเป็นตายไม่รู้ จิตใจของนางจะสงบได้อย่างไร?กู้หว่านเยว่เดินออกจากห้องอย่างเหม่อลอยซูจิ่งสิงสามารถเข้าใจอารมณ์ในตอนนี้ของนาง จึงอยู่ข้างกายนางด้วยความเป็นห่วงไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร จู่ๆ กู้หว่านเยว่ก็หันกลับมามองซูจิ่งสิง“ท่านพี่ ข้าอยากไปพื้นที่ราบแห่งความโกลาหล”นางกล่าวอย่างจริงจัง“ข้าอยากไปช่วยพี่ใหญ่”นางรู้ การตัดสินใจนี้ของนางค่อนข้างเหลวไหล ตอนที่เดินออกมา นางก็กำลังคิดเรื่องนี้แต่นางไม่สามารถมองดูพี่ใหญ่ตกอ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1694
ซูจิ่งสิงทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างคำพูดของชิงเยี่ยนฟังดูสมเหตุสมผลจริงๆในช่วงร้อยปีที่ผ่านมา ไม่ใช่ว่าต้าฉีไม่เคยคิดจะบุกโจมตีแคว้นตงโจว ในยุคสถาปนาแคว้น ก็เพราะการรุกรานอย่างต่อเนื่องของผู้ลี้ภัยที่ชายแดน จึงมีการส่งทหารไปเพียงแต่คนที่พวกเขาส่งไปสืบข่าวเกี่ยวกับตงโจว สุดท้ายกลับมาอย่างไร้ผลงานไม่ว่าพวกเขาจะค้นหาตามชายป่าผืนนั้นอย่างไร ก็ไม่พบร่องรอยของแคว้นตงโจวด้วยเห็นนี้ แคว้นตงโจวจึงกลายเป็นสิ่งลึกลับในใจพวกเขาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไม่เคยมีฮ่องเต้องค์ใดเอ่ยปากจะบุกโจมตีตงโจวอีกมาลองคิดดูตอนนี้ คนของพวกเขาไม่เคยเข้าไปค้นหาในส่วนลึกของป่า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าข้ามป่าแล้ว แล้วจะหาร่องรอยของแคว้นตงโจวเจอได้อย่างไร?“ในเมื่อแคว้นตงโจวกับต้าฉีมีป่าซิงโตวที่ห่างกันหมื่นลี้คั่นกลาง แล้วพวกเจ้ากลับไปได้อย่างไร?”กู้หว่านเยว่ยังคงมีข้อสงสัยมากมายครั้งก่อน จงหลี่น่าจะมาจากแคว้นตงโจว หลังจากนั้นเขาก็กลับแคว้นตงโจวนี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาน่าจะมียานพาหนะที่ใช้เดินทางกลับ“มันคืออินทรีสิงโต”ชิงเยี่ยนกล่าวแนะนำ “อินทรีสิงห์โตคือคืนนกชนิดหนึ่งในพื้นที่ราบแห่งความโกลาหล พวกมันมีห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1693
“ข้าคิดถึงเมียของข้าแล้ว”“เจ้ายังมีเมีย ที่บ้านข้ามีแค่สุนัขตัวเดียว”มีคนร้องไห้ฮือ ๆ“เจ้าผอมลง”ซูจิ่งสิงปล่อยคนในอ้อมแขน ก้มหน้าจ้องนาง ใช้มือใหญ่เสยปอยผมที่ขมับออกไปข้างๆ อย่างอ่อนโยน“ลำบากแล้ว”สายตาของเขาปวดใจไปหนานเจียงครานี้ เริ่มที่เขาควรนำทัพด้วยตัวเอง แต่เพราะเพิ่งก่อตั้งราชวงศ์ใหม่ได้ไม่นาน และมีภัยพิบัติมากมายในหลายสถานที่รอให้เขาจัดการ เขาไม่สามารถแยกตัวออกไปได้เลยและในเมื่อบอกว่าจะมอบอำนาจทางทหารให้กู้หว่านเยว่ ซูจิ่งสิงก็จะไม่ปล่อยให้นางมีแต่ชื่อ“ใช่แล้ว พี่ใหญ่ล่ะ?”กู้หว่านเยว่นึกถึงเนื้อหาที่ซูจิ่งสิงพูดถึงในจดหมาย อารมณ์ที่หวานชื่นประหม่าขึ้นมาทันที“อาจจะเกิดเรื่องกับพี่ใหญ่แล้ว”ซูจิ่งสิงก็ไม่ได้ปิดบัง เขาจับมือของนางปีนขึ้นม้าตัวเอง แล้วมุ่งไปข้างหน้า“เรื่องนี้ไม่สามารถอธิบายด้วยคำพูดไม่กี่คำ รอหลังจากถึงเมืองหลวง ข้าพาเจ้าไปพบคนคนหนึ่ง”“ใคร?”“ผู้ติดตามของพี่ใหญ่เจ้า”“ได้”กู้หว่านเยว่พยักหน้าหลังจากนั้นสามวัน ทุกคนเดินทางมาถึงเมืองหลวงมอบรางวัลให้แม่ทัพที่มีผลงานครั้งนี้ตามระเบียบ และตบรางวัลให้สามเหล่าทัพตามความดีความชอบหลังจากชั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1692
หากกู้หว่านเยว่ไม่ได้คำนึงถึงขบวนที่อยู่ข้างหลัง นางถึงขั้นอยากเอาเฮลิคอปเตอร์ที่อยู่ในมิติออกมา และนั่งเฮลิคอปเตอร์กลับไปพบซูจิ่งสิงที่เมืองหลวงโดยตรง“ใช่ อีกสองวันก็ถึงเมืองหลวงแล้ว”เกาเจี้ยนร่วมวงสนทนากับกู้หว่านเยว่อย่างมีไม่บ่อยนักเขาก็ไม่ได้เจอลั่วยางมาสักพักแล้ว ไม่รู้ว่าช่วงนี้ลั่วยางทำงานในกองหมอหลวงเป็นอย่างไรบ้าง มีหนุ่มหล่อตาบอดคนไหน ฉวยโอกาสตอนที่เขาไม่อยู่ไปจีบนางหรือไม่แต่ว่าเขาค่อนข้างเชื่อใจลั่วยางจู่ๆ เวลานี้เขาก็รู้สึกว่าการมีคนรักที่มุ่งมั่นในหน้าที่การงานเป็นเรื่องที่ดีอย่างไรอย่างเช่นเขาไม่อยู่เป็นเวลานาน แต่เขากลับไม่กังวลว่าข้างกายลั่วยางจะมีคนอื่นรายล้อม แค่คิดก็รู้ว่าด้วยนิสัยของลั่วยาง ช่วงนี้ถ้าไม่เอาแต่หมกตัวอ่านตำราแพทย์อยู่ในสำนักหมอหลวง ก็ไปศึกษาอาการป่วยไม่มีเวลาไปเที่ยวสนุกแน่นอนเกาเจี้ยนหัวเราะคนเดียวระหว่างที่พวกเขากำลังเร่งเดินทาง ตอนนี้เองที่ทุกคนพบว่าฝั่งตรงข้ามของถนนมีหนึ่งคนหนึ่งม้ากำลังวิ่งเข้ามา“ใครกันที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ วิ่งสวนทางกับพวกเรา ไม่รู้หรือว่าเห็นทัพใหญ่ต้องหลบ?”เกาเจี้ยนขมวดคิ้วพึมพำเมื่อเห็นหนึ่งคนหนึ่งม้าเข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1691
กู้หว่านเยว่มองดูมงกุฎดอกไม้ในมือ มีรอยยิ้มที่งดงามปรากฏบนใบหน้านางสวมมงกุฎดอกไม้บนศีรษะ ดวงตาโค้งงอ“ขอบคุณ”“ไม่ต้องเกรงใจ” ชวีอวี้ส่ายศีรษะนางรู้ว่ากู้หว่านเยว่ต้องไปวันนี้แล้ว ดังนั้นหลังจากมอบมงกุฎดอกไม้ให้นาง ก็หลบไปยืนที่ข้างถนนอย่างรู้ตัวแล้ว“ขอให้ท่านเดินทางโดยสวัสดิภาพ เทพธิดาไหมจะคุ้มครองท่านแน่นอน”“ได้”นี่คือเจตนาดีที่กู้หว่านเยว่รู้สึกได้ไม่บ่อยในหนานเจียงนางถอดมงกุฎดอกไม้ที่อยู่เหนือศีรษะลงมาดูอย่างละเอียด จากนั้นฉวยโอกาสตอนที่ไม่มีคนสนใจ นำมงกุฎดอกไม้เข้าไปเก็บรักษาในมิติ เวลานี้ ภายในเมืองหลวงร่างเงาที่สวมเพ้ามังกรสีเหลืองสดกำลังเดินไปเดินมาในตำหนักอย่างร้อนใจ“ทัพใหญ่ถึงไหนแล้ว ใกล้จะถึงเมืองหลวงหรือยัง?”ซูจื่อชิงที่เพิ่งแต่งงานเสร็จร้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก“พี่ใหญ่ จะเร็วเช่นนั้นที่ไหนล่ะ ทัพใหญ่มาจากหนานเจียงต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งเดือน ลองคำนวณเวลาดู นี่เพิ่งจะผ่านไปสิบวันเอง อย่างน้อยต้องใช้เวลาอีกห้าวัน พี่สะใภ้ใหญ่จึงจะมาถึง”เขาส่ายศีรษะปกติพี่ใหญ่สุขุมใจเย็น ไม่ว่าเรื่องการปกครองจะยากแค่ไหน เขาก็สามารถสงบไม่แสดงอารมณ์ใดๆแต่หลังจากไ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1690
ทันใดนั้นนางก็กระอักเลือดออกมา ก่อนจะล้มลงไปบนพื้น เพียงเสี้ยววินาทีก็สิ้นลมหายใจ เกาเจี้ยนรุดหน้าเข้าไปตรวจสอบ หลังจากนั้นก็หันไปพยักหน้าให้กับกู้หว่านเยว่ “นางตายแล้ว” “เผาเถอะ” กู้หว่านเยว่กล่าวน้ำเสียงราบเรียบ ตอนอยู่ไม่ทำความดี ตายไปก็คงกลายเป็นเพียงกองปุ๋ย “ขอรับ” เกาเจี้ยนชำเลืองมองเฟิ่งอู๋ชีแวบหนึ่ง ดูเหมือนเฟิ่งอู๋ชีจะไม่สนใจจริง ๆ สายตาไร้เยื่อใย เงียบตลอดจนถึงตอนนี้ กู้หว่านเยว่มองไปยังรูปปั้นเทพธิดาไหมอ้วนฉุองค์นั้น “นี่คือเทพธิดาไหมที่ชาวหนานเจียงอย่างพวกเจ้าเอ่ยถึงสินะ?” “ถูกต้อง” เฟิ่งอู๋ชีพยักหน้าเล็กน้อย สายตาที่มองรูปปั้นของเทพธิดาไหมนั้นแฝงไปด้วยความหวาดกลัว “พวกเราจะจัดเทศกาลไหว้เทพธิดาไหมทุกปี ขอให้เทพธิดาไหมคุ้มครองพวกเรา ให้ฟ้าฝนตกตามฤดูกาล ธรรมเนียมนี้ได้รับการปฏิบัติสืบทอดมาหลายพันปีแล้ว” กู้หว่านเยว่พยักหน้า แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าทำไมหนานเจียงจะต้องเชื่อเทพธิดาไหม แต่ด้วยความเคารพ นางยังกราบไหว้รูปปั้นเทพธิดาไหมก่อนออกเดินทาง ฮองเฮาหนานเจียงสิ้นพระชนม์แล้ว ราชวงศ์ที่เหลือยู่ก็เป็นเพียงกองทราย เวลาสั้น ๆ เพียงสองวัน ทุกอย่างก็กระจ่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1689
น้ำเสียงของเฟิ่งอู๋ชีปนสะอื้นเล็กน้อย เขาพยายามควบคุมอารมณ์อย่างมาก นี่คือเรื่องที่ซ่อนอยู่ภายในใจและไม่มีใครรู้ ตั้งแต่ที่เขาจำความได้ ก็ไม่เคยได้สัมผัสถึงความอบอุ่นจากผู้เป็นแม่เลยสักวัน ยามที่เขาร้องไห้ ฮองเฮาหนานเจียงทำได้แค่ผลักไสเขาอย่างเบื่อหน่าย ยามเขาบาดเจ็บ สิ่งที่ได้รับมีเพียงแค่ความเย็นชา เขาเคยคิดว่า เป็นเพราะท่านแม่ครองตำแหน่งฮองเฮาอยู่ จึงทำได้เพียงหักห้ามความรู้สึก กระทั่งเห็นนางแสดงออกที่แตกต่างอย่างชัดเจนกับเฟิ่งหมิงกวง แต่เฟิ่งหมิงกวงไม่เคยเห็นเขาเป็นน้องชาย การมีอยู่ของเขา สำหรับฮองเฮาหนานเจียงแล้ว ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ไม่อยากเอ่ยถึง สู้องค์ชายที่ไม่ใช่บุตรชายของนางแท้ ๆ ก็ไม่ได้ ภายใต้คำถามของเฟิ่งอู๋ชี เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของฮองเฮาหนานเจียงเปลี่ยนไป แสดงออกถึงความรู้สึกผิดที่ถูกปลดปล่อยออกมา “หากเลือกได้ ข้าไม่ให้เจ้าเกิดมาเสียดีกว่า” นางโพล่งออกไป ราวกับรู้ว่าจะไม่มีชีวิตยืนยาว จึงอยากพูดความในใจ “เจ้ารู้หรือไหมว่าข้าเกลียดเจ้ามากเพียงใด?” “ทุกครั้งที่เห็นใบหน้าของเจ้า ก็มักจะนึกถึงผู้เป็นพ่อที่ไม่เคยสนใจเจ้า” นัยน์ตาของนางเย็นยะเยือก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1688
“ลูกทรพี คาดไม่ถึงว่าเจ้าจะกล้าพาคนอื่นมาถึงที่นี่ เทพธิดาไหมลงโทษเจ้าอย่างแน่นอน” เกาเจี้ยนที่กำลังร้อนใจโฉบบินมาตรงหน้า “หยุดพูดจาเหลวไหลได้แล้ว ท่านหมดหนทางหนีแล้ว เหตุใดยังไม่ยอมแพ้อีก” นัยน์ตาของฮองเฮาหนานเจียงเลื่อนมาหยุดตรงหน้าของกู้หว่านเยว่ “เจ้าคือพระมเหสีแห่งต้าฉีสินะ เจ้าไม่เหมือนสักนิด” กู้หหว่านเยว่เลิกคิ้วสูง ฮองเฮาหนานเจียงมองพิจารณานาง ในขณะเดียวกันนางเองก็มองพิจารณาคนที่อยู่ตรงข้ามด้วย “ท่านไม่เหมือนกับที่ข้าคิดไว้เช่นกัน” นางคิดว่าฮองเฮาหนานเจียงจะเป็นสตรีที่มักใหญ่ใฝ่สูง ใบหน้าคงเต็มไปด้วยความเฉลียวฉลาดและเจ้าแผนการ แต่เวลานี้กลับพบว่ารูปร่างของฮองเฮาหนานเจียงดูอ่อนแอมาก หากไม่ใช่เพราะเห็นสายตาที่เฉลียวฉลาดคู่นั้น ก็คงคิดไม่ถึงว่านางจะเป็นคนทะเยอทะยานเช่นนี้ “หยุดพูดเหลวไหลได้แล้ว แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร คำกล่าวนี้ฮองเฮาทรงเข้าใจเป็นอย่างดี บัดนี้หนานเจียงพ่ายแพ้ ข้าเองก็ตกอยู่ในมือของพวกเจ้าแล้ว จะฆ่าจะแกงยังไงก็แล้วแต่พวกเจ้าเถอะ” ฮองเฮาหนานเจียงหลับตาก่อนหมุนตัวกลับไปคุกเข่าตรงหน้าของเทพธิดาไหม ปากขยับบ่นพึมพำ กู้หว่านเยว่ตั้งใจฟัง ซึ่งโดยส่วนใ
