LOGINShare
บทที่ 1750
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1752
“ดูท่า ตอนอยู่บนรถม้าใช่ว่าเจ้าจะไม่ฟังสิ่งใดเลย อย่างน้อยเจ้าก็จำชื่อของข้าเอาไว้แล้ว”กู้หว่านเยว่มองสำรวจเขาหนึ่งครั้ง “เพลิงไหม้ในตำหนักเจ้าเป็นคนจุดหรือ?”“ถูกต้อง” เผยหยวนพยักหน้า“เพราะเหตุใด?”คนผู้นี้ไม่ใช่บอกว่าอยากมาเปิดหูเปิดตาไม่ใช่หรือ นี่ไม่ใช่วิธีการที่อยากมาเปิดหูเปิดตาเผยหยวนยิ้มเจ้าเล่ห์ น้ำเสียงดูจริงจังขึ้นเล็กน้อย “เหตุใดข้าจึงทำเช่นนี้ เจ้าน่าจะเข้าใจถึงจะถูกนะ องค์หญิงน้อยแห่งตงโจว”กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว แม้แววตาจะแปลกใจ แต่กลับไม่ลนลาน“เจ้ารู้สถานะของข้าตั้งแต่แรก เจ้าคือใคร?”เผยหยวนยิ้มขมขื่น จู่ๆ ด้านหลังมีเสียงฝีเท้าวุ่นวายดังขึ้น ทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที“คนของหน่วยลาดตระเวนตามมาถึงนี่แล้ว อีกเดี๋ยวค่อยอธิบายกับเจ้า”“เข้าไปหลบในภูเขาเทียมก่อน”กู้หว่านเยว่พาเขาหายเข้าไปในภูเขาเทียม มือยังไม่ลืมบีบคอเผยหยวนเอาไว้“บอกสถานะของเจ้ามา”ในดวงตานางมีจิตสังหาร ถูกผู้อื่นรู้สถานะ แต่นางกลับไม่รู้สถานะของอีกฝ่าย ความรู้สึกนี้ไม่ดีนัก“ต่อให้ข้าบอกองค์หญิงน้อยไปแล้ว เจ้าก็ไม่รู้หรอก” เผยหยวนยิ้มเจื่อนกู้หว่านเยว่ขมวดคิ้ว “ไม่ต้องพูดมาก ตอบคำถาม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1751
ในไม่ช้าองครักษ์ได้นำพวกเขาเข้ามาภายในตำหนักใหญ่แห่งหนึ่ง ภายในตำหนักมีหมอนั่งอยู่สิบกว่าคนแล้ว นางกำนัลยกของว่างและน้ำชามาให้พวกเขา พวกเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ตามลำดับด้านหลังตำหนักใหญ่ คือสถานที่พักฟื้นขององค์ชายข่าหมี่พอดีมีหมอคนหนึ่งเดินออกมา สีหน้ากลัดกลุ้ม ส่ายหน้าอย่างจนใจ “รักษาไม่ได้ รักษาไม่ได้”“รักษาไม่ได้ก็รีบออกจากวัง อย่าอยู่ที่นี่ให้เสียเวลา”องครักษ์เอ่ยไล่อย่างไม่เกรงใจ จากนั้นหันไปเรียกหมอคนที่สองรีบเข้าไปตรวจดูอาการขององค์ชายข่าหมี่“ดูท่า พวกเราคงต้องรออยู่ที่นี่สักครู่”หมอชราคนหนึ่งถอนหายใจ เมื่อรู้ว่าไม่สามารถรักษาองค์ชายข่าหมี่ เขาหวังว่าจะสามารถออกจากวัง ไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่ดวงตาเผยหยวนไหววูบ ไม่ได้ส่งเสียงใด“นายหญิง ระบบตรวจสอบพบว่าพี่จงหลี่อยู่ละแวกนี้”กู้หว่านเยว่เห็นจุดแดงบนแผนที่เข้ามาใกล้นางมากขึ้นทุกที นางแสร้งทำปวดท้อง กุมท้องน้อยเดินไปหาองครักษ์ที่ยืนอยู่ด้านข้าง“พี่องครักษ์ ข้าค่อนข้างประหม่า อยากจะถ่ายเบา”องครักษ์มองนางสองสามที พร้อมบ่นขี้เยี่ยวเยอะเสียจริง จากนั้นโบกมือเรียกนางกำนัล“พาหมอคนนี้ไปถ่ายเบา”“เจ้าค่ะ” นางกำนัลพยักห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1750
เกรงว่าการเดินทางครั้งนี้ พวกเราจะมาเสียเที่ยวนะสิ” เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เขาก็มองเผยหยวนด้วยความประหลาดใจ “พ่อหนุ่ม ในเมื่อเจ้ารู้อยู่แล้วว่าองค์ชายข่าหมี่ป่วยเป็นโรคอะไร เหตุใดถึงยังฉีกประกาศนี้ หรือว่าเจ้ามีวิธีช่วยองค์ชายข่าหมี่แล้ว?” “ข้าไม่มี” เผยหยวนส่ายหน้าอย่างจริงใจ ทำให้หมออาวุโสถึงกับมีสีหน้าเอือมระอา “เช่นนั้นเจ้าทำเพื่ออะไร?” “ข้าทำเพื่อ....” เผยหยวนไม่กล่าวสิ่งใด สายตากวาดมองไปยังกู้หว่านเยว่ที่นั่งอยู่ริมหน้าตาอีกครั้ง ครั้นเห็นกู้หว่านเยว่ยังไม่ตอบสนอง เขาก็ได้แต่ทอดถอนใจ “ข้ามาเพื่อเห็นโลกอีกด้านหนึ่งในพระราชวัง ข้ามาจากชนบท เป็นคนบ้านนอก มีโอกาสจะได้เห็นพระราชวัง เหตุใดจะไม่มาเล่า?” หมออาวุโส “.....” เวลานี้กู้หว่านเยว่ก็ได้หันกลับมา นางยังคงไม่สนใจบทสนทนาของพวกเขาสองคน “ถึงพระราชวังแล้ว” หลังจากสิ้นสุดเสียงของนาง ม่านบนรถม้าก็ถูกเปิดออก คนนอกรถม้าได้เปลี่ยนมาเป็นองครักษ์ในพระราชวัง “หมอทั้งสาม เรามาถึงพระราชวังแล้ว เชิญพวกท่านลงจากรถม้าได้ แล้วตามข้าเข้าไปในตำหนัก” “เข้าใจแล้ว” บัดนี้หมออาวุโสหมดหวังจะได้รับรางวัลแล้ว หลังจากรู้โรคขององค์ชายข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1749
“เหตุใดพี่ใหญ่ถึงต้องแฝงตัวเข้าไปอยู่ในพระราชวังด้วย?” กู้หว่านเยว่เกิดคำถามหนึ่งในใจ นางเป็นกังวลว่าร่องรอยของจงหลี่จะโดนคนอื่นจับได้ ดังนั้นจึงต้องซ่อนตัวอยู่ทั่วสารทิศ นางร้อนใจอยู่ข้างใน “เจ้าชื่ออะไร?” จู่ ๆ หมอวัยรุ่นที่นั่งอยู่ตรงข้ามคนหนึ่งได้เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่กำลังเหม่อลอย เขาจึงถามซ้ำอีกครั้งอย่างลำบากใจ “เจ้าชื่ออะไร?” “เจ้ากำลังพูดกับข้าหรือ?” เวลานี้กู้หว่านเยว่เพิ่งสังเกตเห็นบุรุษหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม จึงหันไปมองฝ่ายตรงข้ามด้วยประหลาดใจ “ใช่ ข้าชื่อเผยหยวน เจ้าชื่ออะไร?” “หว่านเยว่” กู้หว่านเยว่ตอบสั้น ๆ สายตาของเผยหยวนฉายแววประหลาดใจ จากนั้นก็คลี่ยิ้มอย่างอบอุ่น “ชื่อนี้คล้ายกับชื่อสตรียิ่งนัก” “ท่านพ่อท่านแม่ตั้งให้ น่าจะเป็นตอนข้าเกิดพวกเขาปรารถนาจะให้ข้าเป็นสตรี” กู้หว่านเยว่ตอบส่งเดชไปเรื่อย แต่ในหัวสมองยังคงคำนึงถึงความปลอดภัยของพี่ใหญ่ เผยหยวนมองออกว่ากู้หว่านเยว่ไม่ได้อยากพูดคุยกับเขานัก จึงหันไปมองหมออีกคน “ท่านอาวุโส ท่านรู้หรือไม่ว่าองค์ชายข่าหมี่ป่วยเป็นโรคอะไร?” บนรถม้ามีผู้โดยสารทั้งหมดสามคน นอกจากเขาและกู้หว่านเยว่แล้ว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1748
“ไปกันเถอะ” ลั่วหรงเดินต่อไปข้างหน้า ไม่นานพวกเขาก็มาถึงโรงเตี๊ยมที่กลุ่มทหารรับจ้างเคยแวะพักในคราวที่แล้ว เถ้าแก่ของโรงเตี๊ยมยังจำทหารรับจ้างฉื่อหรงได้ จึงรีบออกมาจัดห้องพักให้พวกเขาอย่างกระตือรือร้น “ใต้เท้าจากกลุ่มทหารรับจ้างเดินทางมายาวนาน คงจะเหน็ดเหนื่อยอย่างแน่นอน ข้าให้เสี่ยวเอ้อร์เตรียมน้ำอุ่นล้างเนื้อล้างตัวให้พวกท่านที่ห้องแล้ว” บริการของโรงเตี๊ยมช่างทั่วถึงยิ่งนัก ลั่วหรงพยักหน้า “รบกวนเจ้าแล้วล่ะ” กลุ่มทหารรับจ้างอย่างพวกเขาไม่ได้มีเรื่องอะไรต้องทำอีก หลังจากที่มาถึงเมืองข่าหลอ พวกเขาก็บอกข่าวกับสมาคมทหารรับจ้างทันที หลังจากนี้คงทำได้แค่รอให้พวกเขามานำสินค้าไป “องค์หญิงน้อย ท่านเข้าไปอาบน้ำก่อนเถอะ ข้าจะเฝ้าหน้าประตูให้ท่านเอง” ชิงเยี่ยนกล่าวอย่างใส่ใจ กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก ข้าไม่อาบน้ำก่อน เจ้าเข้ามากับข้า” “อือ เจ้าค่ะ” ชิงเยี่ยนรีบเดินเข้าไป ทันทีที่เข้ามาก็ได้ยินเสียงเบิกบานใจของกู้หว่านเยว่ “ชิงเยี่ยน เมื่อครู่ข้าเจอที่อยู่ของพี่ใหญ่แล้ว” “อะไรนะ องค์หญิงน้อย ท่านมีที่อยู่ของฝ่าบาทแล้ว เขาอยู่ที่ไหน?” ชิงเยี่ยนดีใจอย่างมาก “ในพระร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1747
เขายังคิดอยู่เลยว่าหลังจากมาถึงเมืองข่าหลอแล้วจะต้องแยกทางกับกู้หว่านเยว่ คาดไม่ถึงว่าจะยังได้อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ปรารถนาที่สุด “ได้แน่นอน เราเองก็ต้องหาโรงเตี๊ยมเช่นกัน” “เช่นนั้นเราไปด้วยกันก่อนเถอะ” ในที่สุดพวกเขาก็ไม่ได้แยกจากกันชั่วคราว ช่วยกันหาโรงเตี๊ยมก่อน แต่ดูท่าทางคนจากกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงจะมีทิศทางที่แน่ชัดอยู่แล้ว จึงไม่ได้เสียเวลาอยู่บนเส้นทางนี้นานนัก “เราเคยไปทำภารกิจครั้งหนึ่งในเมืองข่าหลอ จึงคุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี โรงเตี๊ยมที่เราพักเมื่อครั้งที่แล้วก็ไม่เลวนะ ดังนั้นครั้งนี้น่าจะต้องพักโรงเตี๊ยมแห่งนั้น” กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางไม่ได้สนใจที่ไหนเป็นพิเศษ เวลานี้ ความสนใจของนางถูกประกาศที่ติดอยู่สองข้างทางดึงดูดไปแล้ว นางเคยเห็นป้ายประกาศจับจงหลี่เมื่อหลายวันก่อน สองวันมานี้ก็ได้มีการประกาศเพิ่มขึ้นในตอนที่นางแต่งกายเป็นสตรี นอกเหนือจากนั้น ก็ยังมีประกาศอีกแผ่นที่ดึงดูดความสนใจของนาง “ตกรางวัลให้หมอเทวดาเป็นสองเท่า หากรักษาอาการป่วยขององค์ชายข่าหมี่ได้” กู้หว่านเยว่เดินเข้าไป ซึ่งบนประกาศแผ่นนี้บอกแค่ต้องรักษาอาการป่วยขอ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1746
ภายใต้แสงจ้าของแดดยามรุ่งอรุณ มีคนกลุ่มหนึ่งเดินทางมาถึงนอกเมืองข่าหลอแล้ว กู้หว่านเยว่เงยหน้าขึ้นมองกำแพงเมืองข่าหลอที่สูงสง่าและยิ่งใหญ่มโหฬารตรงหน้า กำแพงเมืองแห่งนี้ค่อนข้างสูงจนน่าตกใจ เนื่องจากเมืองข่าหลอตั้งอยู่กลางเขา ทำให้กำแพงเมืองแทบจะสูงเสียดฟ้า แม้แต่ขอบกำแพงเมืองก็ยังดูเลือนรางอยู่ท่ามกลางหมอกหนา ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนเมืองแห่งน่านฟ้าอย่างไรอย่างนั้น นัยน์ตาของกู้หว่านเยว่ฉายแววตื่นตระหนก ก่อนจะกอดเสื้อคลุมบนตัวไว้แน่น นางสัมผัสได้ว่าอุณหภูมิโดยรอบลดต่ำลงเรื่อย ๆ “หิมะหนายิ่งนัก เรารีบหาโรงเตี๊ยมพักกันเถอะ” ลั่วหรงกล่าวน้ำเสียงเคร่งขรึม เขากลับไม่ได้หนาวเท่าไหร่นัก อาจเพราะร่างกายของเขามีความแข็งแรง “เข้าเมืองก่อนเถอะ” พวกเขาเดินตรงไปยังประตูเมือง หลันเตี๋ยขมวดคิ้วแน่นพลางกล่าว “แปลกยิ่งนัก เหตุใดหน่วยลาดตระเวนในวันนี้ถึงได้เยอะเพียงนี้?” หน้าประตูเมืองเต็มไปด้วยหน่วยลาดตระเวนและผู้คุ้มกันอย่างแน่นหนา ดูได้จากสถานการณ์หลังจากที่คนเหล่านั้นเดินเข้าเมืองแล้ว การจะเข้าเมืองข่าหลอจะต้องผ่านการตรวจสามระดับทั้งภายในและภายนอก “ดูท่าทางเมืองเล็ก ๆ หลา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1745
“น่าแปลก หัวหน้า จู่ๆ ข้าก็รู้สึกหมดแรงขอรับ” คนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความตกตะลึง“ข้าเองก็รู้สึกไม่มีแรงหลงเหลืออยู่เฉกเดียวกัน”“พวกเราถูกลอบวางอุบายหรือไม่?”กลุ่มทหารรับจ้างเสินสุ่ยตกอยู่ในความโกลาหล ชายผอมสูงพูดออกมาอย่างโกรธแค้น “จะต้องถูกกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงลอบทำร้ายแน่ ถอยก่อน อย่าเข้าใกล้พวกเขา!”ขบวนคนรีบถอยออกไป หลบเข้าไปพักผ่อนในพื้นที่ปลอดภัยสีท้องฟ้ายามราตรีเข้มขึ้น ชิงเยี่ยนเหลือเนื้อกระต่ายย่างหนึ่งในสามส่วนและแป้งอบเอาไว้ นำขึ้นไปบนรถม้าให้ชิงสือกินหลังพักรักษาตัวสองสามวัน อาการบาดเจ็บส่วนมากของชิงสือก็ฟื้นฟูกลับมา“ใกล้จะถึงพระราชวังเป่ยตี้แล้ว”กู้หว่านเยว่นำแผนที่ออกมากางดู พระราชวังเป่ยตี้อยู่ที่เมืองข่าหลอได้ยินว่าเดิมทีสถานที่แห่งนี้เรียกว่าเมืองเฟิงเสวี่ย ลมแรงหิมะตกหนักสมดั่งชื่อ ต่อมากษัตริย์ข่าหลอขึ้นครองราษฎร์ หลงใหลตนเองจนเปลี่ยนชื่อเป็นเมืองข่าหลอ“เล่าสืบมาว่าบิดาของข่าหลอมีนางบำเรอมากมาย ข่าหลอเกิดจากนางระบำไม่ได้รับความโปรดปรานท่านหนึ่งในร้านอาหาร ได้รับการปฏิบัติอย่างโหดร้ายมาตั้งแต่เด็ก”“หลังเขาขึ้นครองราชย์ เพื่อประกาศศักดาของตนและเพื่อชด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1744
ชายร่างผอมสูงคนนั้นกวาดตามองพวกเขามาสักระยะแล้ว ส่ายหน้า“ลงมือตอนนี้เสี่ยงอันตรายเกินไป ไม่เห็นหรือว่าข้างกายกลุ่มทหารรับจ้างฉื่อหรงมีปรมาจารย์สองคน? พวกเขาไม่ลงมือมาโดยตลอด แต่มองจากการเคลื่อนไหวของเด็กหนุ่มคนนั้น วิชายุทธ์ของเขาแข็งแกร่งอย่างมาก”อีกฝ่ายหมายถึงชิงเยี่ยน“เช่นนั้นจะทำเยี่ยงไร? พวกเราติดตามพวกเขามาตลอดทางแล้ว ก็มองพวกเขากินดีอยู่ดีเช่นนี้? หากยังลังเลต่อไป จะสามารถล้างความอัปยศที่เมืองหลิงโจวได้ยามใด?” หนึ่งในสมาชิกบ่นออกมาเปี่ยมความไม่พอใจกู้หว่านเยว่เลิกคิ้วขึ้น ดูท่าแล้วกลุ่มทหารรับจ้างเสินสุ่ยก็ไม่ได้ยอดเยี่ยมเหมือนอย่างที่เคยได้ยินมาคนของตนถึงขั้นมีความขัดแย้งภายใน ชายผอมสูงคนนี้น่าเกรงขามไม่พอ“เจ้าร้อนใจอันใด? บอกเจ้าไปแล้ว พวกเขาวิชายุทธ์สูงมาก หากวู่วามบุกไปเช่นนี้ เป็นไปได้มากว่าไม่เพียงไม่สามารถแก้แค้นได้ ยิ่งไปกว่านั้นจะตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขาอีกด้วย ถูกพวกเขาจัดการจนเรียบ”ชายผอมสูงหรี่ตาลง วางแผนช้าๆ ภายในใจ“รอก่อน ใกล้จะถึงพระราชวังแคว้นเป่ยตี้แล้ว รอเข้าใกล้พระราชวังพวกเขารวมตัวกับกลุ่มใหญ่ ถึงตอนนั้นค่อยล้อมพวกเขาไว้ กำจัดพวกเขาทั้งหมด”
You may also like
สตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsทั่วทั้งใต้หล้าข้ายอมสยบเพียงนาง
ชวี่เหว่ย7.2K viewsองค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้129.9K viewsปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น10.9K viewsข้ามันสตรีขี้อิจฉา
ซูเมี่ยวหลิง1.0K viewsชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
ประดับดิน966 viewsวาสนาดอกเหมยงาม
องค์หญิงโนเนม110 viewsแม่ทัพร้ายโหยหารัก
จ้าวฮุ่ยอิง3.2K views
