Share

บทที่ 1751

Penulis: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
ในไม่ช้าองครักษ์ได้นำพวกเขาเข้ามาภายในตำหนักใหญ่แห่งหนึ่ง ภายในตำหนักมีหมอนั่งอยู่สิบกว่าคนแล้ว นางกำนัลยกของว่างและน้ำชามาให้พวกเขา พวกเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ตามลำดับ

ด้านหลังตำหนักใหญ่ คือสถานที่พักฟื้นขององค์ชายข่าหมี่

พอดีมีหมอคนหนึ่งเดินออกมา สีหน้ากลัดกลุ้ม ส่ายหน้าอย่างจนใจ “รักษาไม่ได้ รักษาไม่ได้”

“รักษาไม่ได้ก็รีบออกจากวัง อย่าอยู่ที่นี่ให้เสียเวลา”

องครักษ์เอ่ยไล่อย่างไม่เกรงใจ จากนั้นหันไปเรียกหมอคนที่สองรีบเข้าไปตรวจดูอาการขององค์ชายข่าหมี่

“ดูท่า พวกเราคงต้องรออยู่ที่นี่สักครู่”

หมอชราคนหนึ่งถอนหายใจ เมื่อรู้ว่าไม่สามารถรักษาองค์ชายข่าหมี่ เขาหวังว่าจะสามารถออกจากวัง ไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่

ดวงตาเผยหยวนไหววูบ ไม่ได้ส่งเสียงใด

“นายหญิง ระบบตรวจสอบพบว่าพี่จงหลี่อยู่ละแวกนี้”

กู้หว่านเยว่เห็นจุดแดงบนแผนที่เข้ามาใกล้นางมากขึ้นทุกที นางแสร้งทำปวดท้อง กุมท้องน้อยเดินไปหาองครักษ์ที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“พี่องครักษ์ ข้าค่อนข้างประหม่า อยากจะถ่ายเบา”

องครักษ์มองนางสองสามที พร้อมบ่นขี้เยี่ยวเยอะเสียจริง จากนั้นโบกมือเรียกนางกำนัล

“พาหมอคนนี้ไปถ่ายเบา”

“เจ้าค่ะ” นางกำนัลพยักห
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1960  

    อีกทั้งเหล่านี้ ล้วนมีภาพของบุรุษที่ชื่อ “เหยียนจื่อ” อย่างไม่มีข้อยกเว้น เขาเป็นใคร? ทำไมถึงมาปรากฏอยู่ในความยึดติดนี้? กู้หว่านเยว่อยากเดินเข้าไปดูหน้าตาของบุรุษที่อยู่ในฉากเหล่านี้ชัด ๆ แต่เรื่องที่น่าเสียดายก็คือฉากเหล่านั้นเหมือนโมเสก ได้ยินเสียงชัดเจน แต่อยากเห็นหน้าชัด ๆ กลับทำไม่ได้ “นายท่าน ภาพเหล่านี้คือความทรงจำ ความจำย่อมเลือนรางเป็นธรรมดา” ระบบเอ่ยอย่างอ่อนโยน กู้หว่านเยว่กัดฟันกรอด แต่ในฉากเหล่านี้ นางพอจะมองออกบ้าง บุรุษที่ชื่อเหยียนจื่อคนนี้น่าจะชอบ “นาง” ฉากทั้งหมดล้วนเป็นความทรงจำของพวกเขาสองคน เขามักจะหาของสดใหม่มาให้นางอยู่เสมอ ไม่อย่างนั้นเขาจะทำอาหารของโลกมนุษย์ให้นาง ไม่ก็เล่าเรื่องราวของโลกภายนอกให้นางฟัง “ดูเหมือนนางจะถูกขังอยู่ในนี้ ซูจิ่งสิงขมวดคิ้วแน่น ครั้นได้ยินคำพูดของกู้หว่านเยว่ นี่คือปฏิกิริยาแรกของเขา “ท่านพี่ ท่านพูดถูก ดูจากฉากก่อนหน้าเหล่านั้น เทพเจ้าเหยากวงน่าจะถูกขังอยู่ที่นี่” กู้หว่านเยว่เดินเข้าลึกเข้าไปเรื่อย ๆ ภายในคือห้องนั่งเล่น นางใช้ปลายนิ้วแตะลงบนโต๊ะ “น้องหญิง เจ้าดูนี่ ในนี้คือชิ้นส่วนชิ้นหนึ่ง” ซูจิ่งสิงตาแห

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1959  

    กู้หว่านเยว่ยังอยากดูฉากตรงหน้าอีก แต่เสียงที่ข้างหูกลับดังขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลานี้นางก็ได้กลับเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง “ท่านพี่ เป็นอย่างไรบ้าง?” ซูจิ่งสิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนใจ “เมื่อครู่หลังจากที่เจ้าแตะโดนกระถางใบนี้ ก็หลับตาทันที นิ่งไม่ขยับ เรียกเท่าไหร่เจ้าก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง” กู้หว่านเยว่รีบดึงมือกลับ หากไม่ใช่เพราะซูจิ่งสิงพูดเอง นางก็คงไม่รู้ว่าเมื่อครู่นางหลับตา? ฉากเหล่านั้นเหมือนกับฉากในภาพยนตร์อย่างไรอย่างนั้น จู่ ๆ มันก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของนาง นางไม่รู้ตัวว่าถูกปิดกั้นจากโลกภายนอก “พอจะยื้อได้นานแค่ไหน?” “ครึ่งก้านธูป” หนึ่งก้านธูปคือสามสิบนาที ครึ่งก้านธูปก็น่าจะประมาณสิบห้านาที มิน่าล่ะซูจิ่งสิงจึงได้ร้อนใจเช่นนี้ “ท่านพี่ ข้าไม่เป็นไร แต่เมื่อครู่ตอนที่ข้าแตะโดนกระถางต้นไม้ใบนี้ กลับเห็นฉากบางอย่าง” กู้หว่านเยว่พบว่าซูจิ่งสิงหยิบกระถางต้นไม้ขึ้นมา แต่แววตาของเขายังคงสดใส “ฉากอะไร?” “ท่านไม่เห็นอย่างนั้นหรือ?” ซูจิ่งสิงส่ายหน้า กู้หว่านเยว่มั่นใจแล้วว่าฉากเหล่านี้มีเพียงนางที่มองเห็น ส่วนซูจิ่งสิงไม่เห็น ไม่นาน กู้หว่านเยว่ก็ตัดสินใจว่าจะพา

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1958

    “ไป เราเข้าไปดูกันเถอะ”ซูจิ่งสิงจูงมือของกู้หว่านเยว่พาเดินลึกเข้าไปในถ้ำ ซึ่งในส่วนลึกของถ้ำมีร่องรอยของการใช้ชีวิตอยู่ไม่น้อยนางพอจะมองออกว่าสตรีผู้นั้นเคยอยู่ที่นี่มาก่อน นางเป็นคนที่หลงใหลในการใช้ชีวิตมากคนหนึ่ง ถึงขั้นปลูกต้นไม้เอาไว้หลายกระถาง“ท่านพี่ ช้าก่อน” สายตาที่เฉียบแหลมของกู้หว่านเยว่สังเกตเห็นบางอย่างที่มีสีเขียวนางรีบวิ่งเข้าไป กระถางต้นไม้ด้านในสุด พบว่ามีดอกบัวห้ากลีบที่อุดมสมบูรณ์มากดอกหนึ่ง“นี่คือดอกฮั่นเหลียน แถมยังมีชีวิตอยู่อีกด้วย!”กู้หว่านเยว่เคยอ่านบันทึกของดอกฮั่นเหลียนในตำราโบราณ ดอกฮั่นเหลียนดอกนี้เติบโตในดินที่มีลักษณะคล้ายกับดอกบัว แต่มันกลับไม่ได้ต้องการน้ำเหมือนกับดอกบัว มันสามารถเติบโตในดินทั่วไปได้ ต่อให้จะไม่เคยรดน้ำเลยเป็นพันปีมันก็ยังมีชีวิตรอดเพราะใบของมันค่อนข้างพิเศษ สามารถดูดซับน้ำในอากาศได้ ขอแค่อากาศโดยรอบไม่ได้แห้งแล้ง มันก็จะไม่ขาดแคลนน้ำ“นี่คือสมุนไพรที่มีมูลค่าที่สุด คาดไม่ถึงว่าจะเจอมันที่นี่”กู้หว่านเยว่ไม่อยากได้ไข่มุกเงือกที่เจอเมื่อครู่ แต่เวลานี้นางจะพลาดดอกฮั่นเหลียนตรงหน้าของนางไม่ได้เด็ดขาด“ดูท่าทางเจ้าของถ้ำพ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1957

    ซูจิ่งสิงก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง กู้หว่านเยว่จึงเอ่ยถาม “เป็นอย่างไรบ้าง พอจะเปิดได้หรือไม่?”“ได้ แต่ต้องรอหน่อย”ซูจิ่งสิงถอนหายใจเบา ๆ กลไกนี้ค่อนข้างซับซ้อนมาก แต่สำหรับเขาแล้วไม่ใช่อุปสรรค แค่ต้องใช้เวลามากหน่อยถึงจะเปิดได้เหลืออีกไม่กี่ขั้นตอนเท่านั้นไม่นาน กู้หว่านเยว่ก็ได้ยินเสียง “แกร็ก”เสียงที่ดังออกมาจากด้านในกลไกดูคล้ายกับเสียงของกุญแจ จากนั้นประตูหินตรงหน้าก็เริ่มเคลื่อนไหว ทำให้ฝุ่นและเศษหินที่อยู่ด้านบนตกกระจายลงมาเป็นจำนวนมาก“ประตูหินเปิดแล้ว”กู้หว่านเยว่ตื่นตกใจอย่างมาก นางรู้ว่าการพาสามีของตัวเองมาเป็นเรื่องที่ถูกต้อง“ไป เรารีบเข้าไปดูกันเถอะ”เวลาไม่เคยคอยท่า นางกลัวว่าประตูหินจะปิดอีกครั้ง กู้หว่านเยว่จึงรีบจูงมือของซูจิ่งสิงเข้าไป ทั้งสองคนเดินทะลุประตูหินเข้าไปหลังจากผ่านประตูหินมาแล้ว ภายในกลับไม่มีจิตรกรรมฝาผนังอะไรนั้นอีกแล้วจู่ ๆ กู้หว่านเยว่ก็อยากรู้อยากเห็นขึ้นมา “ท่านพี่ ท่านว่าที่แห่งนี้ดูคุ้นตาหรือไม่เจ้าคะ?”ซูจิ่งสิงเองก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้“ดูคุ้นตาจริง ๆ ด้วย จำถ้ำสมบัติที่เราพบโดยบังเอิญที่ก้นทะเลสาบเจดีย์หนิงกู่ได้หรือ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1956

    ในช่วงก่อนรุ่งสาง กู้หว่านเยว่ถูกระบบปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างฉับพลัน“นายท่าน ตื่นได้แล้ว เจอถ้ำสมบัติแล้ว!”กู้หว่านเยว่สะดุ้งตื่นทันที “เอาแผนที่มาให้ข้าเดี๋ยวนี้”ไม่นานนัก แผนที่ฉบับหนึ่งก็ถูกถ่ายทอดเข้ามาในหัวของกู้หว่านเยว่ ท้องฟ้าข้างนอกยังมืดสนิท แต่กู้หว่านเยว่รอต่อไปไม่ไหวแล้ว นางอยากจะพุ่งตรงไปยังถ้ำสมบัตินั้นเสียตอนนี้“ท่านพี่ เจอถ้ำสมบัติแล้วเจ้าค่ะ เราออกเดินทางกันเลยดีหรือไม่?” กู้หว่านเยว่ถามความคิดเห็นของซูจิ่งสิงซูจิ่งสิงค่อนข้างไวต่อความรู้สึกมาก เมื่อคนข้างกายเริ่มขยับ เขาก็ตื่นทันที“ได้สิ”เขาพยักหน้าเห็นด้วย รู้ว่ากู้หว่านเยว่อยากค้นหาสมบัติแล้วทั้งสองคนรีบแต่งกายให้เรียบร้อย ช่วงเวลานี้ยังคงมืดสนิท อุณหภูมินอกกระโจมแทบจะติดลบยี่สิบองศา กู้หว่านเยว่หยิบถุงร้อนจำนวนหนึ่งออกมาจากห้วงมิติ ก่อนจะแปะติดตามตัวของตัวเองและซูจิ่งสิง แล้วทิ้งข้อความให้ลั่วหรงหนึ่งแผ่น จากนั้นก็พาซูจิ่งสิงพุ่งไปยังถ้ำนั้นทันที“ปากถ้ำสมบัติแห่งนี้ตั้งอยู่บนหน้าผาสูง มิน่าล่ะเราถึงหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอเสียที”กู้หว่านเยว่เห็นหิมะกองโตขวางอยู่ไม่ไกลนัก เผยให้เห็นปากถ้ำอยู่เลือนราง ก่อน

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1955

    ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ทางนั้น กลิ่นหอมของเนื้อหมีย่างก็ยิ่งชัดเจน กู้หว่านเยว่เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น มองเห็นคนนั่งล้อมวงอยู่ข้างกองไฟอย่างรวดเร็ว บนกองไฟมีเนื้อหมีย่างอยู่หลายชิ้นห่างออกไปไม่ไกล ยังมีทหารรับจ้างอีกสองคนกำลังจัดการหมีอยู่ข้างธารน้ำแข็ง“ทุกส่วนของร่างกายหมีตัวนี้ล้วนล้ำค่า หนังหมีถลกออกมาได้ อุ้งเท้าหมีสามารถทำยาได้ เนื้อหมีตากลมกลายเป็นเนื้อแดดเดียว เพียงพอให้พวกเรากินระหว่างเดินทางได้อีกนานมากนัก”ลั่วหรงยิ้มพลางเดินเข้ามา ส่งแผ่นรองกันน้ำให้พวกเขาคนละแผ่น เรียกพวกเขามานั่งหากไม่ใช่เพราะหมีตัวนี้ทำร้ายสหายของเขา เขาก็คร้านจะยุ่งด้วยกู้หว่านเยว่นั่งลงมองพวกเขาย่างเนื้อ หยิบเครื่องปรุงออกจากมิติอย่างใจกว้าง“เนื้อย่างนี้ไม่มีรสชาติ ข้าที่นี่มีเครื่องปรุง ลองโรยดูเถอะ”ลั่วหรงเห็นนางหยิบออกจากห่อสัมภาระก็ไม่คิดมากนัก เดินเข้าไปรับ เปิดออกดมดูก็ได้กลิ่นหอมอบอวล“ภายในนี้ใส่สิ่งใดเอาไว้ หอมเพียงนี้?”กลิ่นหอมนี้ตลบอบอวล ลั่วหรงสาบานว่าไม่เคยได้กลิ่นหอมชวนให้คนน้ำลายสอเพียงนี้มาก่อน“ยี่หร่า ผงพริก ผงพะโล้ เมล็ดงา...”กู้หว่านเยว่เอ่ยชื่อเครื่องเทศออกมา ลั่วหรงฟังเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status