แชร์

บทที่ 1781

ผู้เขียน: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
ทิ้งระเบิดจากทางอากาศสู่พื้นดิน สามารถฆ่าคนได้สิบกว่าคนในครั้งเดียว

คนที่หนีรอดมาก็ล้วนแล้วแต่ได้รับบาดเจ็บภายในไม่มากก็น้อย

“ตายไปหนึ่งในสี่ บาดเจ็บหนึ่งในสามขอรับ”

ข่าซิงสีหน้าเคร่งเครียด

สถานการณ์เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะที่จะเดินทางต่อแล้ว

“องค์ชาย ต่อจากนี้พวกเราควรทำอย่างไร?”

ทหารถามด้วยสีหน้าลำบากใจ

ไม่เหมาะจะเดินทางต่อ แต่ก็ไม่เหมาะจะย้อนกลับ

ถ้าย้อนกลับตอนนี้ จะไม่ถูกกองทัพอื่นหัวเราะเยาะหรือ

เดินหน้าเร็วสุดแล้วอย่างไร?

ปรากฏว่ากลายเป็นนกที่โผล่หัวไปให้คนยิงก่อน โดนตงโจวเล่นงานเสียยับเยิน

“ย้อนกลับไปไม่ได้” ข่าซิ่งกัดฟันกล่าว

เขาจะไม่ยอมโดนหัวเราะเยาะ

“ตั้งกระโจมก่อน พักผ่อนอยู่กับที่ แล้วค่อยคิดแผนใหม่”

ฝั่งตงโจวก็ต้องใช้เวลาในการเติมดินปืน

ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ พวกเขาน่าจะไม่มาก่อกวนอีก

“อย่าให้ข้ารู้ว่าใครเป็นคนเสนอแผนนี้” ข่าซิ่งกำหมัดแน่น บนใบหน้าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

เขาแทบอยากจะสับตงโจวเป็นหมื่นชิ้นเสียเดี๋ยวนี้

ความรู้สึกที่เป็นฝ่ายถูกกระทำเหมือนกับตัวตลกเช่นนี้ ทำให้เขาโมโหจนแทบคลั่ง

ห่างออกไปสิบลี้ นกหงส์เพลิงพาอินทรีสิงห์โตสองตัวร่อนลงพื้น

กู
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2150

    ช่วงนี้ทางใต้อากาศไม่ค่อยดี อุทกภัยเกิดขึ้นบ่อยครั้ง เขามัวแต่จัดการน้ำท่วม แต่เขาไม่รู้วิธีควบคุมน้ำท่วมเท่าใดนัก บัดนี้เวลาผ่านไปร่วมครึ่งเดือน เมื่อเห็นผลลัพธ์การควบคุมน้ำท่วมมีเพียงน้อยนิด จึงปวดเศียรเวียนเกล้าอย่างมากซูจื่อชิงคิดแต่จะช่วยพี่ใหญ่ปกครองบ้านเมือง เพื่อยืนยันให้พี่ใหญ่เห็น ว่าเขาไม่ใช่คนไร้ประโยชน์หนึ่งปีที่ผ่านมาฝนตกต้องตามฤดูกาลปกครองมาอย่างดี แต่ครึ่งปีมานี้ทางใต้ดันเกิดอุทกภัยบ่อยครั้งเช้านี้ซูจื่อชิงยังกังวล หากเขาปกครองบ้านเมืองจนเละเทะวุ่นวาย กลับมาพี่ใหญ่ต้องต่อว่าเขาแน่นอน“ลำบากแล้ว” ซูจิ่งสิงตบบ่าซูจื่อชิงเบา ๆ สองพี่น้องสบตากันแวบหนึ่ง ต่างเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย คำพูดที่เหลือไม่จำเป็นต้องเอ่ยกู้หว่านเยว่ถอนใจ “ดูท่าคนเราทำงานไม่ได้จริง ๆ จื่อชิง เจ้าดูราวกับเป็นตาแก่น้อยคนหนึ่ง”ซูจื่อชิงไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะ “พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านอย่าล้อข้าเล่นเลย หากเป็นห่วงน้องจริง ไม่สู้ให้พี่ใหญ่รีบให้ข้าเป็นท่านอ๋องเจ้าสำราญเถอะ”ความร่ำรวยและอำนาจเหมือนหมอกควันที่พัดผ่าน อำนาจสูงสุดก็ใช่ว่าจะควบคุมได้ง่าย ทุกวันมีฎีกาที่ตรวจไม่หมด มีงานที่จัดการไม่หม

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2149

    เกาเจี้ยนฝืนหยุดฝีเท้า ซูจิ่งสิงพูดมามีเหตุผล เขาจะทำให้สถานการณ์แย่ลงไม่ได้“สวรรค์โปรดคุ้มครอง ขอให้ยางเอ๋อร์ปลอดภัย”เขาพนมมือเข้าหากัน อธิษฐานในใจเงียบ ๆไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด ในที่สุดด้านในก็มีเสียงร้องไห้ดังขึ้นขณะเดียวกันประตูห้องที่ปิดสนิทถูกเปิดออกอีกครั้ง ร่างเกาเจี้ยนสั่นสะท้าน รีบวิ่งเข้าไปกู้หว่านเยว่ล้างมืออยู่ข้างใน หมอตำแยอุ้มเด็กน้อยที่ถูกห่อหุ้มด้วยผ้าห่อตัว ใบหน้ายิ้มแย้ม “ยินดีกับท่านแม่ทัพ ขอแสดงความยินดีกับท่านแม่ทัพ ที่ได้ลูกชาย”“เป็นเด็กชายหรือ?”เกาเจี้ยนเผยความผิดหวังชั่วครู่ แต่เมื่อเห็นเด็กน้อยที่จ้ำม่ำตัวขาวน่ารัก ก็เผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง“เด็กผู้ชายก็ดี ต่อไปข้าจะสอนวรยุทธ์ทั้งหมดให้เขา เราทั้งสองคนจะได้ช่วยกันปกป้องอายาง”ซูจิ่งสิงยื่นหัวไปมองแวบหนึ่ง แอบบ่นในใจว่าน่ารักสู้จ้านจ้านตอนเด็กไม่ได้ แล้วสอบถาม “ตั้งชื่อหรือยัง?”เกาเจี้ยนส่ายหน้าอย่างอึกอัก ก่อนคลอดปรมาจารย์แพทย์บอกว่าต้องเป็นลูกสาวแน่นอน เขากับลั่วยางจึงคิดชื่อเด็กหญิงมาเป็นกระบุง ไม่ได้คิดชื่อเด็กชายไว้เลยสักชื่อ“รอให้ยางเอ๋อร์ตื่นแล้ว ค่อยให้นางคิดเถอะ” ลั่วยางเป็นคนคลอดล

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2148

    เกาเจี้ยนรีบเอ่ยอย่างร้อนใจ “พระนางฮองเฮา ข้าไม่มีเวลาพูดกับท่านแล้ว ยางเอ๋อร์คลอดยาก ท่านรีบตามข้าไปจวนลั่วสักครั้งเถอะ”“ยังมีเวลาอีกหนึ่งเดือนกว่าจะคลอดไม่ใช่หรือ?” กู้หว่านเยว่ปาดเหงื่อนางคำนวณเวลากลับมาแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่าลั่วยางจะคลอดก่อนเกาเจี้ยนอยู่ข้างหน้านำทางไปด้วยอธิบายไปด้วย “หมอเองก็บอกว่าเดือนหน้าถึงจะคลอด แต่ใครจะไปคิดเมื่อคืนหลังกินข้าวเสร็จจู่ ๆ นางก็ปวดท้อง จากนั้นไม่นานน้ำคร่ำก็แตกแล้ว”กู้หว่านเยว่คำนวณเวลาอยู่สักครู่ ทันใดนั้นก็ตระหนักถึงความรุนแรงของปัญหา“อย่าเดินเลย ขี่ม้าไปดีกว่า ไม่อย่างนั้นจะไม่ทันการ”ระหว่างที่พูด นางหันหลังกลับ ปลดเชือกของม้าที่ผูกติดกับรถม้า ต่อมากระโดดขึ้นหลังม้า แล้วขี่ม้ามุ่งหน้าไปจวนลั่วอย่างรวดเร็ว“พระนางฮองเฮา!” เกาเจี้ยนตะโกนเสียงดัง แล้วรีบตามไปสีหน้าซูจิ่งสิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ทำอะไรกู้หว่านเยว่ไม่ได้ จึงได้แต่ตามไปโดยดียังดีที่ระหว่างทางไม่พบคนสัญจรไปมา กู้หว่านเยว่มาถึงหน้าจวนลั่วอย่างราบรื่น“ท่าน พระนางฮองเฮา...”พ่อบ้านตรงประตูรู้จักกู้หว่านเยว่ หลังจากได้เห็นนาง สีหน้าตื่นตระหนกจนเตรียมจะคุกเข่าลง กู้หว่า

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2147

    ซูจิ่งสิงไม่รู้ว่าลูกชายแอบบ่นอยู่ในใจ จึงก้มหน้า “กลับไป พ่อก็สอนวรยุทธ์ให้เจ้าได้”จ้านจ้านกระพริบตาอย่างบ้าคลั่ง “ท่านพ่อลำบากแล้ว จ้านจ้านไม่อยากให้ท่านเหน็ดเหนื่อย”ซูจิ่งสิงก้มหน้ามองเขาชั่วครู่ ต่อมาตบฝ่ามือไปที่หน้าผากของเขาหนึ่งที“พูดจาเหลวไหล ช่างเถอะ เช่นนั้นเจ้าอยู่ที่ตงโจวก็แล้วกัน”ซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ล้วนเป็นพ่อแม่ที่เคารพความคิดของลูก สำหรับความคิดของจ้านจ้าน ขอเพียงไม่เกี่ยวพันถึงเรื่องชั่วร้าย พวกเขาทั้งสองจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวมากนักในอนาคตถ้าจ้านจ้านมีหญิงสาวที่ชื่นชอบ ทั้งสองเลือกที่จะสนับสนุน“ขอบพระทัยเสด็จพ่อเสด็จแม่”จ้านจ้านทำหน้าเชื่อฟัง“ระหว่างทางเสด็จพ่อเสด็จแม่ก็ต้องระวังตัวด้วยนะ”วันนั้น กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงออกเดินทางเลย ตอนทั้งสองนั่งเฮลิคอปเตอร์ ผ่านหมู่บ้านซิงซิงอีกแล้วเวลาสั้น ๆ เพียงหนึ่งเดือน หมู่บ้านซิงซิงเปลี่ยนแปลงไปมากเมื่อมองลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ กู้หว่านเยว่มองเห็นอย่างชัดเจน ด้านหลังหมู่บ้านซิงซิงป่าถูกตัดออกไปผืนใหญ่ถนนคอนกรีตคดเขี้ยวจากหมู่บ้านซิงซิง ทอดไปสู่ส่วนลึกของป่าซิงโต้วเนื่องจากการสร้างถนนที่นี่ ไม่เพียงมี

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2146

    สิ่งที่กู้หว่านเยว่คิดคือจ้านจ้านเป็นโอรสแห่งสวรรค์ เป็นผู้ที่ถูกเลือก มอบต้าฉีให้เขาถือว่ามีความชอบธรรมแต่ลูกในท้องนางคนนี้ ไม่รู้ว่าพรสวรรค์ในภายหน้าจะเป็นเช่นไร เกิดหลังคลอดออกมาไม่ใช่คนฉลาดหลักแหลม แล้วมอบบ้านเมืองให้เขาดูแล จะไม่ลำบากประชาชนหรอกหรือเมื่อคิดได้ดังนั้น กู้หว่านเยว่ลูบท้อง เอ่ยกับเหยาเสวี่ย“ท่านแม่ สิ่งที่ท่านพูดข้าจำไว้หมดแล้ว ข้าจะตรึกตรองให้ดีรอให้จิ่งสิงกลับมา ข้าจะหารือกับเขา”เหยาเสวี่ยพยักหน้า ใบหน้าเผยความยินดี“เจ้าไม่คิดว่าแม่จู้จี้ก็พอแล้ว”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า นางรู้ดีว่าสิ่งที่เหยาเสวี่ยพูดกับนางล้วนเป็นสิ่งที่ออกมาจากใจจริงเมื่อดื่มน้ำแกงไก่ทีละคำจนหมด เหยาเสวี่ยก็ไม่อยู่ทีนี่รบกวนการพักผ่อนของกู้หว่านเยว่ เพียงสอบถามว่าจะออกเดินทางเมื่อใด ก็ยกถ้วยออกไปแล้วรอให้ซูจิ่งสิงกลับมา กู้หว่านเยว่บอกเรื่องนี้แก่เขา“สิ่งที่เสด็จแม่เตือนนั้นถูกต้องแล้ว”นึกไม่ถึง ซูจิ่งสิงใจเย็นอย่างมาก“ในเมื่อจ้านจ้านฉลาดขนาดนี้ น้องสาวของเขาก็ต้องไม่ด้อยไปกว่ากัน วางใจเถอะ”กู้หว่านเยว่จนใจ “ท่านรู้ได้อย่างไรว่าต้องเป็นน้องสาวจ้านจ้านเป็นเด็กไม่รู้ประสา เ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2145

    เหยาเสวี่ยนั่งลงข้างกายกู้หว่านเยว่ เบื้องหน้าปรากฏภาพในอดีต ใบหน้าอ่อนโยน“เมื่อก่อนตอนข้าตั้งครรภ์ ท่านยายของเจ้าก็เป็นท่านแม่ของแม่ ก็ตุ๋นน้ำแกงไก่ให้แม่เช่นกันภายในมีเคล็ดลับเฉพาะ ตอนนี้แม่เรียนมาแล้ว จึงมาตุ๋นให้เจ้ากิน”ในดวงตาเหยาเสวี่ยเต็มไปด้วยความคะนึงหา นึกถึงเรื่องบางอย่างจึงจับมือกู้หว่านเยว่“ครั้งที่แล้วเจ้าบอกแม่ว่าหลังจัดการเรื่องทางนี้เสร็จแล้ว จะกลับไปต้าฉีสักครั้งบัดนี้เจ้าเพิ่งตรวจพบว่าตั้งครรภ์ ยังจะกลับอีกหรือไม่?”สิ่งที่เหยาเสวี่ยคิดคือ ป่าซิงโต้วกว้างใหญ่เกินไป หากต้องไปมาระหว่างสองแคว้น ยากที่จะไม่เหนื่อยกายเหนื่อยใจ กู้หว่านเยว่เพิ่งจะตั้งครรภ์ อายุครรภ์เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น เป็นช่วงที่ตัวอ่อนยังไม่แข็งแรงหากไม่มีธุระสำคัญ ไม่ต้องออกไปข้างนอกจะดีกว่า ตั้งใจบำรุงครรภ์อยู่ในบ้าน รอให้ตัวอ่อนแข็งแรงแล้วค่อยกลับต้าฉีก็ไม่สายแต่เหยาเสวี่ยก็รู้ดีว่าลูกสาวมีความคิดเป็นของตัวเอง เรื่องเหล่านี้บังคับกู้หว่านเยว่ไม่ได้ต้องหารือกับกู้หว่านเยว่ก่อน เพื่อดูว่านางมีความต้องการอย่างไรกู้หว่านเยว่มองเห็นสีหน้ากังวลของเหยาเสวี่ยชัดเจน นางเข้าใจว่าเสด็จแม่กั

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status