บทที่ 1797

กู้หว่านเยว่ชะงักฝีเท้าอย่างกะทันหัน

สถานการณ์ช่างน่ากระอักกระอ่วนใจ!

เรื่องราวภายในนั้นชัดเจนเกินไป นางไม่อยากจะเข้าไปรับชมด้วยตนเอง ตั้งใจว่าจะถือโอกาสแวะไปจัดการกับคลังเก็บของสักสองสามแห่ง แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินชื่อของตนเอง

“ฝ่าบาท เพียงแค่ท่านช่วยฆ่ากู้หว่านเยว่ ข่าหลินจะยอมแต่งให้ท่าน...ได้หรือไม่!” ข่าหลินกล่าว

ตามมาด้วยเสียงของบุรุษผู้หนึ่ง “องค์หญิงข่าหลิน ท่านก็รู้ว่าข้าสนใจสิ่งใด”

“ของสิ่งนั้น...หากท่านแต่งงานกับข้า ของสิ่งนั้นย่อมเป็นของท่าน แต่ว่า ท่านต้องช่วยข้าก่อน ข้าถึงจะมอบของสิ่งนั้นให้ท่านได้”

“ดูเหมือนว่า ของสิ่งนั้นอยู่ในมือขององค์หญิงจริง ๆ ”

“นะ แน่นอน ของสิ่งนั้นเป็นสินเดิมติดตัวของท่านแม่ข้า มิฉะนั้น ท่าน ท่านคิดว่าเสด็จพ่อจะโปรดปรานข้าถึงเพียงนั้นด้วยเหตุใดกันเล่า...ได้หรือไม่!” ข่าหลินกอดรัดบุรุษที่อยู่บนร่างของนางแน่นขึ้น

บทสนทนาของทั้งสองคน ทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกสงสัยขึ้นมาว่า สิ่งใดกันที่ทำให้ทั้งสองคนทำการต่อรองแลกเปลี่ยนกันที่นี่

นางชะโงกศีรษะออกไปมอง ก็เห็นบุรุษผู้หนึ่งผิวขาวผ่องและรูปร่างกำยำ อยู่บนเตียงกลมอันหรูหราที่ประดับด้วยหยกหลานเถียน

ม่า