LOGINShare
บทที่ 1802
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1808
ข้าไม่ได้จะพุ่งเป้าไปหาท่าน แค่คิดว่าฝ่าบาททรงงานหนักมาหลายปีเพื่อปกป้องราชอาณาจักรเอาไว้ ตั้งแต่ที่ท่านเข้ามากลับแย่งผลประโยชน์ทุกอย่างของฝ่าบาทไป มันมากเกินไป” นางมีความอดทนด้านอารมณ์ต่ำมาก วาจาที่เปล่งออกมาจึงฟังไม่ค่อยเข้าหูนัก “หุบปาก” จงหลี่กล่าวน้ำเสียงเย็นเยียบ “ลากนางออกไปขังเดี่ยว” หลี่มู่คิดไม่ถึงว่าจงหลี่จะปฏิบัติเช่นนี้กับนาง นอกจากนางจะเติบโตเคียงข้างจงหลี่มาตั้งแต่วัยเยาว์แล้ว ทั้งตระกูลของนางก็ยังสละชีพเพื่อตงโจวเป็นขุนนางผู้มีคุณูปการต่อตงโจวอีกด้วย ดังนั้นเพื่อเห็นแก่หน้าของบิดาและมารดาของนาง ฝ่าบาทมักจะดีกับนางอยู่เสมอ คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้ไร้ความรู้สึกเช่นนี้ “หรือเป็นเพราะน้องสาวที่แท้จริงของฝ่าบาทกลับมา จึงไม่ต้องการน้องสาวอย่างข้าแล้ว?” หลี่มู่รู้สึกเศร้าในใจ คนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาไม่ได้ให้โอกาสได้นางพูดมากความ ก็ลากนางออกไป จงหลี่หันกลับมา “น้องหญิง เจ้าอย่าไปใส่ใจกับคำพูดของนางเลย” กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า “พี่ใหญ่ ไม่ต้องกังวล มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในราชสำนักเป็นเรื่องปกติ ข้าไม่เสียใจเพราะเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้หรอกนะ” สองขัตติยะร่วมปรองดอง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1807
ลูกพลัมแช่ขิงหนึ่งจาน น้ำแกงสองถ้วย ถัดไปคือน้ำแกงเห็ดหูหนูขาวที่ร้อนกรุ่น กู้หว่านเยว่ตักชิมหนึ่งคำ จากนั้นก็หรี่ตาพลางพยักหน้า “อร่อยมาก” จงหลี่โล่งใจทันที “คิดว่าเจ้าจะไม่ชินกับอาหารบ้านเกิดเสียแล้ว” อาหารตงโจวมีความแตกต่างกับอาหารของต้าฉีแน่นอน วันนี้เขาให้พ่อครัวหลวงทำอาหารรสชาติที่เอนเอียงไปทางต้าฉี “พี่ใหญ่วางใจเถอะ ข้ากินได้” กู้หว่านเยว่ส่ายหน้าอย่างปลอบใจ ก่อนหน้านั้นนางไม่เคยกินอาหารเลิศรสอะไรมาก่อน ไม่เคยแม้แต่จะได้ชิม อาหารของตงโจวจึงมีความแตกต่างจากอาหารของต้าฉี แต่ก็ไม่ถึงขนาดแย่จนกินไม่ได้ จงหลี่ซดน้ำแกงอย่างเอร็ดอร่อย “หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว ข้าจะพาเจ้าเข้าวัง” “เจ้าค่ะ” กู้หว่านเยว่พยักหน้า สองวันที่ผ่านมานี้ไม่มีอะไรทำพอดี จึงได้มีเวลาทำความเข้าใจกับขนบธรรมเนียมประเพณีของตงโจว “ฝ่าบาท ข้ามีเรื่องอยากเข้าเฝ้าฝ่าบาทเจ้าค่ะ” ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังรับประทานอาหารนั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงที่ไม่รู้จักกาลเทศะดังขึ้นด้านนอก จงหลี่กำลังขมวดคิ้วแน่น “มีธุระอะไรก็ค่อยว่ากัน” ตอนนี้การรับประทานอาหารกับน้องหญิงคือเรื่องที่สำคัญที่สุด เขามองกู้หว่านเย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1806
“พี่ใหญ่ ท่านเองก็ต้องพักผ่อนมาก ๆ อย่าฝืนตัวเอง” กู้หว่านเยว่นึกอะไรบางอย่างได้ “จริงสิ ในจดหมายที่ท่านเขียนให้ข้า ท่านเคยบอกว่ามีที่อยู่ของเสด็จพ่อและเสด็จแม่ ตกลงมันเรื่องอะไรกัน?” เดิมทีกู้หว่านเยว่ไม่ได้รู้สึกผูกพันกับทั้งสองท่านสักเท่าไหร่ แต่หลังจากที่มาถึงเมืองตงโจว การดูแลเอาใจใส่ที่จงหลี่มีต่อนาง ทำให้หัวใจของนางสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น นางจึงเห็นจงหลี่เป็นพี่ชายใหญ่และครอบครัวอย่างแท้จริง นางรู้สึกซาบซึ้งใจกับสิ่งที่ได้รับ และเป็นกังวลเรื่องจุดหมายปลายทางที่ฮ่องเต้และฮองเฮาแห่งตงโจวกำลังมุ่งหน้าไป กระทั่งมีเฝ้ารอคอยว่าผู้เป็นบิดาและมารดาที่เลี้ยงดูเด็กคนนี้จะเป็นคนแบบไหน? ครั้นเอ่ยเรื่องนี้ สีหน้าของจงหลี่ก็เคร่งขรึมลง “จุดมุ่งหมายที่เป็นรูปธรรมข้าเองก็ยังไม่รู้ แต่เราได้เบาะแสบางอย่างจากคนของแคว้นเซียนหลิงแล้ว” “แคว้นเซียนหลิงอีกแล้ว” กู้หว่านเยว่หรี่ตาลงเล็กน้อย แววตาคมชัด แผนที่ขุมทรัพย์ทั้งหมดของนางมีความเกี่ยวข้องกับแคว้นเซียนหลิง ทุกสิ่งทุกอย่างช่างบังเอิญยิ่งนัก“น้องหญิงเองก็รู้จักแคว้นเซียนหลิงใช่หรือไม่?” “รู้จักไม่มากเจ้าค่ะ ตอนที่ข้าซุ่มโจมตีหุ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1805
เพราะเหตุนี้หลังขุนนางคนสำคัญได้ยินแล้ว สีหน้าจึงไม่มีความประหลาดใจผิดกับขุนนางเล็กๆ เหล่านั้นที่ประหลาดใจอย่างมาก ทันใดนั้นเสียงซุบซิบดังขั้นภายในงานเลี้ยงหลีมู่แทบจะปัดจอกสุราบนโต๊ะทิ้งรูม่านตานางเบิกกว้าง ครู่ต่อมาอยากลุกขึ้นชิงเยี่ยนสืบเท้าขึ้นไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จับแขนเสื้อของนางเอาไว้แน่น“ตามข้ามา ข้ามีเรื่องพูดกับเจ้า” “รอก่อน มีเรื่องใดค่อยพูดกัน ตอนนี้ข้ามีเรื่องสำคัญ” หลีมู่ลองต่อต้าน แต่ชิงเยี่ยนไม่เปิดโอกาสให้นาง ลากคนออกไปแล้วจงหลี่มองทุกคน สีหน้าเรียบเฉยจนกระทั่งเสียงซุบซิบนินทาเบื้องล่างดังขึ้นราวเวลาครึ่งถ้วยชาผ่านไปแล้ว เขาถึงพูดอีกครั้ง “หากพวกเจ้ามีความเห็นต่าง ก็สามารถพูดออกมาได้”ขุนนางเบื้องล่างต่างหันหน้ามองกัน คนส่วนใหญ่กลับไม่มีความเห็น เพียงแต่ตกตะลึงเกินไปเท่านั้นแต่ไม่ใช่ว่าไม่มีตัวอย่างสองขัตติยะปกครองร่วมกันในที่ราบแห่งความโกลาหล อีกทั้งยังไม่ใช่ไม่เคยมีจักรพรรดินีหญิงมาก่อนดังนั้นแม้ว่าทุกคนตกใจ แต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่สามารถยอมรับได้หลังผ่านไปครู่หนึ่งแล้ว ยังไม่มีคนยืนออกมาดังเดิมกู้หว่านเยว่ยึดตงโจวกลับมาได้ อีกทั้งยังทำลายเป่ยตี้ ชื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1804
เหล่าขุนนางต่างพากันคุกเข่า เสียงดังก้องกังวาน ใบหน้าของทุกคนเปี่ยมสุขกู้หว่านเยว่กลับเข้าพระราชวังตงโจว ไม่มีคนห้ามแม้คนเดียวทุกคนล้วนยอมรับอยู่ภายในใจกู้หว่านเยว่ยกมือขึ้น รัศมีเปล่งประกายอย่างเห็นได้ชัด “พื้นหิมะหนาวเย็น ขุนนางทุกท่านล้วนลุกขึ้นเถอะ”“ขอบพระทัยองค์หญิงน้อย ขอบพระทัยองค์ชาย”ทุกคนลุกขึ้นมา หามเกี้ยวต้อนรับกลับวังพร้อมกันอีกครั้งจงหลี่จัดงานเลี้ยงฉลองภายในวังหลังจบศึกสงครามไม่ควรฟุ่มเฟือย แต่สิ่งที่สมควรมีก็ครบถ้วนเสียงดนตรีดังกังวาน ร้องเล่นเต้นรำอย่างสงบสุขจงหลี่จูงมือกู้หว่านเยว่ขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์ร่วมกัน“น้องเล็ก นี่คืองานเลี้ยงฉลองชัยชนะที่เตรียมไว้ให้เจ้า”กู้หว่านเยว่เห็นแล้ว รู้สึกหวั่นไหวภายในใจ บนตัวจงหลี่ นางสัมผัสกับคำว่าครอบครัวสองพยางค์นี้ได้อย่างแท้จริง “นั่งเถอะ”กู้หว่านเยว่นั่งข้างกายจงหลี่นางช้อนตาขึ้น เบื้องล่างล้วนคือขุนนางของตงโจว ขุนนางระดับสูงนั่งอยู่ด้านหน้า โต๊ะของขุนนางระดับต่ำลงไปนั่งอยู่ด้านหลังตงโจวใช้ระบบหนึ่งสามีหนึ่งภรรยาขุนนางทุกท่านล้วนพาครอบครัวมาด้วย ที่นั่งอยู่ข้างกายก็คือฮูหยินของพวกเขาข้างหลังยังวา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1803
ชิงเยี่ยนหมดคำจะพูดกับนางหลีมู่ติดตามอยู่ข้างกายองค์ชายตั้งแต่เด็ก ไร้บิดามารดา ความคิดลำเอียงเขาเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี “ไม่ว่าเจ้าคิดเยี่ยงไร องค์หญิงน้อยก็เป็นคนสำคัญที่สุดขององค์ชาย ดีที่สุดคือเจ้าอย่าทำร้ายนาง หาไม่แล้วจะทำให้องค์ชายเสียใจ”หลีมู่ขมวดคิ้ว “ไม่ต้องให้เจ้าพูดมาก ข้ามีแผนในใจ”ชิงเยี่ยนหยุดพูดเพียงแค่นี้ เขาเองก็ไม่รู้ว่าหลีมู่จะฟังหรือไม่ แต่ต่อจากนี้ไปจะต้องจับตามองนาง ป้องกันไม่ให้ทำเรื่องโง่เขลาเบาปัญญาบัดนี้กู้หว่านเยว่นั่งบนเกี้ยว คล้องแขนจงหลี่ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างออกศึก สายตาอ่อนโยนของจงหลี่สบมองนาง ยื่นมือออกไปจัดปอยผมข้างใบหูนาง“ลำบากน้องเล็กแล้ว ในสนามรบดาบกระบี่ล้วนไม่มีตา”“รอกลับถึงวังแล้ว ข้าจะให้ห้องครัวหลวงทำอาหารบ้านเกิดของพวกเราให้เจ้ากิน”“เจ้าไปจากตงโจวมานานหลายปี ไม่เคยกินอาหารของบ้านเกิดมาก่อน ก็ไม่รู้ว่าเจ้าจะชอบกินหรือไม่”กู้หว่านเยว่หัวเราะ นางไม่เลือกกิน ขอเพียงมีของอร่อยนางก็ล้วนกินได้ทั้งนั้นเสียงร้องขายของจากร้านแผงลอยข้างทางดังขึ้นด้านนอกเกี้ยว กู้หว่านเยว่แหวกผ้ามองออกไปดูรถม้าวิ่งขวักไขว่บนถนน ร้านแผงลอยตะโ
You may also like
จวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ29.4K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ22.6K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น35.9K viewsพ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
l3oonm@1.7K viewsข้าร้ายกว่าที่ท่านคิด
อักษรามณี95 viewsท่านอ๋องเย็นชากับพระชายาจำเป็น
ชาไทยเย็น550 viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน114.5K views
