Share

บทที่ 1803

Author: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
ชิงเยี่ยนหมดคำจะพูดกับนาง

หลีมู่ติดตามอยู่ข้างกายองค์ชายตั้งแต่เด็ก ไร้บิดามารดา ความคิดลำเอียง

เขาเอ่ยเตือนด้วยความหวังดี “ไม่ว่าเจ้าคิดเยี่ยงไร องค์หญิงน้อยก็เป็นคนสำคัญที่สุดขององค์ชาย ดีที่สุดคือเจ้าอย่าทำร้ายนาง หาไม่แล้วจะทำให้องค์ชายเสียใจ”

หลีมู่ขมวดคิ้ว “ไม่ต้องให้เจ้าพูดมาก ข้ามีแผนในใจ”

ชิงเยี่ยนหยุดพูดเพียงแค่นี้ เขาเองก็ไม่รู้ว่าหลีมู่จะฟังหรือไม่ แต่ต่อจากนี้ไปจะต้องจับตามองนาง ป้องกันไม่ให้ทำเรื่องโง่เขลาเบาปัญญา

บัดนี้กู้หว่านเยว่นั่งบนเกี้ยว คล้องแขนจงหลี่ เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างออกศึก

สายตาอ่อนโยนของจงหลี่สบมองนาง ยื่นมือออกไปจัดปอยผมข้างใบหูนาง

“ลำบากน้องเล็กแล้ว ในสนามรบดาบกระบี่ล้วนไม่มีตา”

“รอกลับถึงวังแล้ว ข้าจะให้ห้องครัวหลวงทำอาหารบ้านเกิดของพวกเราให้เจ้ากิน”

“เจ้าไปจากตงโจวมานานหลายปี ไม่เคยกินอาหารของบ้านเกิดมาก่อน ก็ไม่รู้ว่าเจ้าจะชอบกินหรือไม่”

กู้หว่านเยว่หัวเราะ นางไม่เลือกกิน ขอเพียงมีของอร่อยนางก็ล้วนกินได้ทั้งนั้น

เสียงร้องขายของจากร้านแผงลอยข้างทางดังขึ้นด้านนอกเกี้ยว กู้หว่านเยว่แหวกผ้ามองออกไปดู

รถม้าวิ่งขวักไขว่บนถนน ร้านแผงลอยตะโ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2020  

    เมื่อก่อนตอนที่พี่สะใภ้ใหญ่ยังอยู่ นางเอาแต่สั่งคนอื่นได้ เพียงพริบตาเดียว ความสะดวกสบายนี้ก็มลายหายไปเสียแล้ว คาดไม่ถึงว่าครั้งนี้พี่สะใภ้ใหญ่จะหนีออกจากบ้านไปโดยไม่แยแสสิ่งใด ทิ้งภาระทุกอย่างให้นาง! “หากเป็นเช่นนั้น ให้พี่หญิงอวิ้นเถอะเจ้าค่ะ ถึงอย่างไรก็อีกครึ่งเดือนนางก็จะแต่งเข้ามาแล้ว ต่อไปก็จะกลายเป็นสะใภ้ของตระกูลเรา ให้นางเข้ามาดูแลท่านแม่ก่อนเป็นสิ่งที่สมควรทำนะเจ้าคะ” จูตั่วแอบวางแผนอยู่เงียบ ๆ จูจิ้งเหวินปฏิเสธอย่างไม่คิด “ได้อย่างไรกัน? มือของอวิ้นเอ๋อร์มีไว้เพื่อเขียนอักษร ไม่ได้มีไว้ปรนนิบัติผู้อื่น หากเจ้าดูแลคนไม่เป็น ก็ไปถามสาวใช้ก็จบเรื่องแล้ว” “ท่านพี่” “อย่ามากวนข้า” จูจิ้งเหวินปวดหัวมาก ในใจนึกเพียงว่าหากไม่มีห่าวเจินเจินคงไม่ได้ พรุ่งนี้จะต้องพาคนไปโรงเตี๊ยมไปพานางกลับเรือนให้จงได้ จูจิ้งเหวินกล่าวโดยไม่สนใจสีหน้าของจูตั่วอีก สาวเท้าเดินออกไป จูตั่วโกรธจนหมดคำพูด รู้เช่นนี้ ไม่สู้ให้พี่สะใภ้ใหญ่อยู่ในเรือน อย่างน้อย ๆ ก็ช่วยเหลือนางได้ “คุณหนูรอง ฮูหยินผู้เฒ่าคงต้องให้ท่านมาดูแลแล้วเจ้าค่ะ” สาวใช้รุดหน้าสองก้าว และเอ่ยเตือน จูตั่วถลึงต

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2019  

    เมื่อนึกถึงเรื่องนี้กู้หว่านเยว่ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป บอกความคิดของตัวเองทันที “ฮูหยิน หากท่านยินยอม ข้าจะช่วยท่านหย่าร้างเอง” ห่าวเจินเจินตื่นตกใจ “ทำไมกัน? เราเพิ่งจะรู้จักกันไม่นาน” กู้หว่านเยว่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “แม้ว่าจะรู้จักกับฮูหยินได้ไม่นาน แต่กลับผูกพันเหมือนกับรู้จักกันมานาน อีกทั้งข้าก็ยังรู้สึกว่าสตรีที่อ่อนโยนและสง่างามอย่างฮูหยินไม่ควรผิดหวังเพราะบุรุษ” ห่าวเจินเจินซาบซึ้งใจ นางไม่ใช่คนชอบหาเรื่องใคร หลังจากที่เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความเมตตาของกู้หว่านเยว่แล้ว ก็ถอนหายใจหนึ่งครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปโค้งคำนับต่อกู้หว่านเยว่ “หากฮูหยินช่วยข้าหย่าร้างได้ บุญคุณอันใหญ่หลวงนี้ เจินเจินจะจดจำมันไว้ขึ้นใจไปตลอดชีวิต” กู้หว่านเยว่รีบประคองตัวของห่าวเจินเจินลุกขึ้น “ฮูหยินไม่ต้องเกรงใจ คืนนี้ท่านเองก็เหนื่อยมากแล้ว พักผ่อนเต็มที่เถอะ พรุ่งนี้ข้าค่อยมาหาท่าน” กู้หว่านเยว่เห็นว่าท้องฟ้านั้นมืดสนิทแล้ว ห่าวเจินเจินเองก็เหนื่อยล้ามากแล้ว จึงไม่อยากรบกวนนาง พาซูจิ่งสิงหมุนตัวและกล่าวลา “สุ่ยซิง ส่งฮูหยินและนายท่านด้วย” ห่าวเจินเจินรีบเอ่ย สุ่ยซิงเห็นกู้หว่านเยว่และ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2018  

    “เมื่อก่อนเขาเป็นสามีของข้าจริง แต่ต่อไปไม่ใช่แล้ว จูจิ้งเหวินข้าตัดสินใจแล้วว่าจะหย่ากับเจ้า ส่วนลายลักษณ์อักษรในการหย่าพรุ่งนี้ข้าค่อยไปยื่นที่ศาลาว่าการ” สีหน้าของห่าวเจินเจินเย็นเยือกเล็กน้อย ค่อย ๆ เปล่งวาจา เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ทำให้นางยิ่งคิดว่าไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับจูจิ้งเหวินอีกต่อไป แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นนักปราชญ์ก็ตาม แต่เขากลับไม่มีกลิ่นอายความเป็นนักปราชญ์เลยแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าเวลาเขาจนตรอกจะทำอะไรแผลง ๆ อีกไหม กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงต่างสบตากัน และมองดูเรื่องคนอื่นต่อ จูจิ้งเหวินโกรธมาก “ห่าวเจินเจิน เจ้าก็ทำเกินไป ตระกูลห่าวไม่อยู่แล้ว เจ้าหย่ากับข้าแล้วจะไปอยู่ที่ไหน? เห็นแก่ความรักที่เคยมีให้เมื่อครั้งอดีต ข้าจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับเจ้า ตราบใดที่เจ้ากลับไปกับข้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปข้าจะทำหน้าที่สามีของเจ้าอย่างดี กตัญญูต่อท่านแม่ ดูแลบ้าน ข้าจะไม่ถือโทษเอาเรื่องในอดีตของเจ้า” เขาเอ่ยพร้อมกับรุดหน้าเข้าไปคว้าตัวนาง ครั้งนี้กู้หว่านเยว่ได้ยินชัดเจน จึงผลักแขนของซูจิ่งสิง สองสามีภรรยาคู่นี้รู้ใจกัน วินาทีต่อจากนั้น ซูจิ่งสิงก็รุดหน้า ยกเท้าเตะจูจิ้ง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2017  

    “สุ่ยซิง พาพวกเขาออกไป” เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องยืดเยื้อกันต่อไปอีกแล้ว ทันทีที่ห่าวเจินเจินหมุนตัว ข้อมือก็ถูกกระชากอย่างรุนแรง สีหน้าของจูจิ้งเหวินเย็นยะเยือก จากนั้นก็ลากนางออกไป “ไม่ว่าอย่างไร วันนี้เจ้าต้องกลับไปกับข้า ท่านแม่กำลังป่วยหนัก ทั้งตระกูลกำลังวุ่นวาย ไม่ว่างมาเอาอกเอาใจเจ้าที่นี่หรอกนะ” “ปล่อยข้า” แววตาของห่าวเจินเจินเย็นยะเยือก จูจิ้งเหวินทำเกินไปแล้ว แม้แต่ความเกรงใจสุดท้ายก็ไม่มีเหลือ! แต่สตรีอ่อนแออย่างนาง แม้แต่เรี่ยวแรงก็ไม่ได้มากไปกว่าจูจิ้งเหวิน สุ่ยซิงเองก็รุดหน้าเข้าไปช่วย “ปล่อยคุณหนูของเรา แล้วรีบไสหัวไปเสีย หากไม่ปล่อยข้าจะรายงานทางการ!” ครั้นสิ้นสุดเสียงของจูจิ้งเหวิน สุ่ยซิงรู้สึกว่าการตัดสินใจหย่าของคุณหนูนั้นช่างเฉลียวฉลาดยิ่งนัก นางไม่เรียกฮูหยินแล้ว แต่เรียกคุณหนูแทน ใบหน้าของห่าวเจินเจินฉายแววเย็นชา “สุ่ยซิง ยกเก้าอี้ฟาดเขา ไม่ต้องเกรงใจเขา” สุ่ยซิงยกเก้าอี้ยาวที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา จูจิ้งเหวินตวาดอย่างโกรธเคือง “ห่าวเจินเจิน เจ้าทำเกินไปแล้ว เดิมทีข้าเห็นแก่ที่เจ้าปรนนิบัติดูแลท่านแม่ เหน็ดเหนื่อยดูแลบ้านมาหลายปี หลัง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2016  

    “ข้าหลับแล้ว มีอะไรก็ค่อยว่ากันพรุ่งนี้เถอะ” ยังไม่ทันจะสิ้นสุดเสียง จูจิ้งเหวินที่อยู่ด้านนอกก็ถลันเข้ามาเพราะทนไม่ไหว สุ่ยซิงถึงกับทำตัวไม่ถูก อยากจะรุดหน้าเข้าไปขวางไว้ แต่ก็ไม่ทันการณ์เสียแล้ว “นายท่าน ท่านเข้ามาได้อย่างไร? ฮูหยินเคยกล่าวไว้...” “ห่าวเจินเจิน เจ้าหยุดเสแสร้งได้แล้ว” จูจิ้งเหวินขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่เข้ามา สีหน้าดูไม่สบอารมณ์อย่างมาก “ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังวางแผนบางอย่างอยู่ในใจ เจ้าตั้งใจหนีออกจากบ้าน เพราะอยากให้ทุกคนร้อนใจ เจ้าคิดว่าเจ้าทำแบบนี้แล้วข้าจะล้มเลิกการแต่งงานกับอวิ้นเอ๋อร์อย่างนั้นหรือ? ข้าบอกเจ้าไว้เลย ข้าและอวิ้นเอ๋อร์รักกันตั้งแต่สมัยเรียน จิตใจมั่งคงต่อกัน มีจิตวิญญาณเพื่อกันและกัน ต่อให้เจ้าจะพยายามขัดขวางเพียงใด ข้าก็จะไม่มีวันยกเลิกความคิดที่จะแต่งงานกับนาง” ห่าวเจินเจินอดหัวเราะเยาะไม่ได้ ก่อนเอ่ยอย่างดูถูก “นางคือภรรยา แล้วข้าเป็นอะไร?” จูจิ้งเหวินเห็นนางยอมอ่อนข้อลง จึงเอ่ยอย่างเมตตา “แม้ว่าเจ้าจะไม่ให้กำเนิดลูกของเรา แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเจ้าเหน็ดเหนื่อยเพื่อจวนของข้าไม่น้อย ดังนั้นพวกเจ้าสองคนจึงไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกชนชั้นกัน เจ้าก็ค

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2015

    เที่ยวเล่นมาทั้งวัน จ้านจ้านเองก็เหนื่อยแล้ว พยักหน้าลงคล้ายเข้าใจระคนงุนงง จากนั้นผล็อยหลับไปมือของกู้หว่านเยว่ตบตัวลูกน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า “เฝ้าประตูแน่นหนาสักหน่อย จับตาดูทางฝั่งจิ่นเอ๋อร์อย่างกระชั้นชิด”ต่อให้พูดว่าพาองครักษ์ลับมาด้วย แต่ออกนอกบ้านยังต้องระวังให้ดีชิงเหลียนรีบพยักหน้า “ฮูหยินวางใจได้ องครักษ์ลับล้วนอยู่ภายนอก รอบข้างคุ้มกันอย่างแน่นหนา ไม่มีวันเกิดเรื่องเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่พยักหน้านางและซูจิ่งสิงสองคนล้วนอยู่ที่นี่ ต่อให้มีโจรผู้ร้ายลอบเข้ามาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวได้เห็นซูจิ่งสิงกลั้วปากออกมาแล้ว ชิงเหลียนไม่รบกวนมากเกินไปอย่างรู้ความ รีบหันหลังจากไป“เจ้าลูกชายนอนแล้วหรือ?”ซูจิ่งสิงก้มหน้าลง มองจ้านจ้านนอนหลับสนิท เจ้าเด็กตัวเหม็นหายใจสม่ำเสมอ มองดูแล้วนอนหลับไปแล้วจริงๆวันนี้จ้านจ้านตามตอแยกู้หว่านเยว่ ไม่สนใจซูจิ่งสิง“ลูกคิดถึงเจ้ามาก”ซูจิ่งสิงพูดอย่างเสียดายหนึ่งประโยคหลังกู้หว่านเยว่ไปที่ราบแห่งความโกลาหลแล้ว โดยส่วนมากเป็นซูจิ่งสิงดูแลจ้านจ้านด้วยตนเอง สองพ่อลูกกินนอนร่วมกัน คลายความคิดถึงแก่กันและกันกู้หว่านเยว่หยิบปอยผมบนหน้าของจ้านจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status