บทที่ 1825

แต่ว่า หากสามารถได้เบาะแสเกี่ยวกับชิ้นส่วนแผนที่ขุมทรัพย์แล้วละก็ ต่อให้เป็นทองคำสองแสนตำลึงก็ยังถือว่าคุ้มค่า

“ข้าไม่ได้พกทองคำหนึ่งแสนตำลึงติดตัวมา แต่ข้ามีตั๋วเงินอยู่ในมือ”

กู้หว่านเยว่ปลดกระเป๋าที่สะพายอยู่ด้านหลังออก แล้วหยิบตั๋วเงินที่อยู่ข้างในออกมา “ตั๋วเงินเหล่านี้รวมกัน ก็เพียงพอสำหรับทองคำหนึ่งแสนตำลึง ไม่ทราบว่าใช้ได้หรือไม่”

ผู้ดูแลมองกู้หว่านเยว่อย่างตกตะลึง ไม่คิดเลยว่าคุณชายน้อยที่แต่งกายเรียบง่าย ดูไม่โดดเด่นผู้นี้ จะพกเงินจำนวนมหาศาลติดตัวมาด้วย

“ย่อมได้ขอรับ ร้านเล็ก ๆ ของเรารับทั้งทองคำและตั๋วเงิน”

เพื่อความรอบคอบ ผู้ดูแลนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงประสานมือคารวะพลางเอ่ยขึ้น

“ตั๋วเงินเหล่านี้มีจำนวนมาก ขออนุญาตให้ข้าเรียกคนในโรงน้ำชามานับได้หรือไม่”

ถือโอกาสตรวจสอบความแท้ปลอมของตั๋วเงินเหล่านี้ไปด้วย

“ตามสบาย” กู้หว่านเยว่จิบชาคำหนึ่ง สายตาเรียบเฉย

ผู้ดูแลรีบหันหลังกลับไป โบกมือเรียกคนให้ไปตามสมุห์บัญชีมา

ไม่นานนักก็มีผู้อาวุโสสองท่านเดินเข้ามา สองท่านนี้นับตั๋วเงินต่อหน้าพวกเขาจนครบถ้วน จากนั้นจึงพยักหน้าให้กับผู้ดูแล

“ตั๋วเงินเหล่านี้สามารถแลกเป็นทอ