Share

บทที่ 441

Author: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
“สตรีที่ออกเรือนแล้วนางนี้คือใคร เหตุใดถึงมานั่งอยู่กลางโถง?”

ผู้ว่าการอำเภอทังพูดกับกู้หว่านเยว่อย่างไม่เกรงใจ

ผู้ว่าการอำเภอหลิวรออยู่ครึ่งค่อนวันแล้ว ในที่สุดก็มีโอกาสได้ออกโรง จึงรีบพูดว่า

“บังอาจนัก เหตุใดถึงพูดจากับแม่นางกู้เช่นนั้น แม่นางกู้คือนายของพวกเรา”

กู้หว่านเยว่เหลือบมองผู้ว่าการอำเภอหลิว ผู้ว่าการอำเภอหลิวผู้นี้ต่างหากที่เป็นตัวตลก

“นายหรือ? ฮ่า ๆ ข้ามีนายเพียงคนเดียว นั่นก็คือหลี่โหวเหย”

ผู้ว่าการอำเภอทังพูดอย่างจงใจ

“แต่ว่า เวลานี้หลี่โหวเหยกำลังป่วยหนักอยู่บนเตียง ข้าไม่มีนาย”

ทังฮูหยินก็ยังวางมาดเป็นผู้อาวุโส มองไปยังหลี่เฉินอันอย่างไม่พอใจ

“องค์รัชทายาท หลี่โหวเหยป่วยหนักอยู่บนเตียง ถ้ารู้ว่าท่านได้มอบจวนโหวให้คนนอก เกรงว่าจะโมโหจนต้องฟื้นขึ้นมา”

“ใครสองคนนี้มาจากไหนกัน มีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งพ่อของข้า?”

ข้างกายทังฮูหยิน เด็กชายวัยห้าหกขวบเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ

เด็กชายตัวน้อยมองไปยังผู้ว่าการอำเภอทัง สายตาเปี่ยมไปด้วยความชื่นชม

สายตาของกู้หว่านเยว่หยุดอยู่ที่เด็กชายตัวน้อย รู้สึกขบขันเล็กน้อย “เจ้าคือทังเหวิน บุตรบุญธรรมของผู้ว่าการอำเภอทังใช่ไหม?”

นางจ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1872

    “ดูจากฝีมือที่ว่องไว และยังรู้วิชาแพทย์ คนผู้นี้น่าจะไม่ธรรมดา เหตุใดเมื่อก่อนไม่เคยเห็นบุคคลเช่นนี้อยู่ข้างกายพี่ใหญ่เลย?”ทันทีที่กู้หว่านเยว่ไป ทุกคนก็เข้าไปในทางใต้ดิน ในที่สุดเป่ยหมิงฉีอวี้ที่ช่างอยากรู้อยากเห็นก็ทนไม่ไหวจนเอ่ยปากถามเป่ยหมิงโยวหลานลังเลครู่หนึ่ง“อย่าไปสนใจเลย พาเสด็จแม่ออกไปอย่างปลอดภัยก่อน”“พี่ใหญ่ ห่อผ้าที่ท่านแขวนไว้ตรงเอวตลอดคืออะไร?” ฉีเยว่มองเอวของเป่ยหมิงโยวหลาน จู่ๆ ก็เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีห่อผ้านั่นมีกลิ่นคาวเลือดที่แรงมาก…เป่ยหมิงโยวหลานเม้มปาก “หัวของลุงสี่กับลุงหก”“อะไรนะ?”คบไฟในมือขององค์ชายสามที่เดินนำหน้าเกือบหล่นลงพื้น สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจและเศร้าสลด“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ เหตุใดท่านลุงทั้งสอง…”“เรื่องนี้พูดแล้วเรื่องมันยาว แต่พวกเจ้าก็จงรู้เอาไว้ว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความแค้นของตระกูลหยวนของเรา”สีหน้าเป่ยหมิงโยวหลานเคร่งขรึม พลางเดินพลางเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทุกคนฟัง แรกเริ่มพวกเขาไม่อยากเชื่อ แต่พอฟังถึงตอนท้าย แต่ละคนกำหมัดแน่นและโกรธจนตัวสั่น“เสด็จพ่อถึงกับทำเรื่องเช่นนี้ลงคอ ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะขังพวกเราทั

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1871

    “อ๊า!” พระสนมโจวกรีดร้องทีหนึ่ง และยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมา ก็ถูกเป่ยหมิงโยวหลานฟันจนล้มลงกู้หว่านเยว่ถอยหลังสองก้าว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เลือดกระเด็นมาโดนตัว“เป่ยหมิงเต๋อเซิ่งรังแกครอบครัวข้า ข้าจะไม่ละเว้นเขาเด็ดขาด!”เป่ยหมิงโยวหลานกำหมัดแน่น ความเกลียดชังอันไร้ที่สิ้นสุดระเบิดออกมาจากดวงตาเขาถอดเสื้อเพ้าชั้นนอกออก แล้วใช้เสื้อห่อศีรษะของลุงทั้งสองอย่างระมัดระวัง“อืม”“ตอนนี้น้องชายของเจ้าและองค์หญิงห้าฉีเยว่ถูกกักบริเวณอยู่ในพระราชวัง ไปพาพวกเขาออกไปด้วยกันเถอะ จะได้ไม่ถึงจุดอ่อนไหว”เป่ยหมิงโยวหลานพยักหน้าและแบกฮองเฮาขึ้นหลัง ผ่านไปครู่หนึ่ง ทั้งสองก็มาถึงตำหนักที่กักขังเหล่าองค์ชายและองค์หญิง“พี่ใหญ่!”ฉีเยว่ก้าวออกมาเป็นคนแรก“พี่ใหญ่ เสร็จพ่อ….”ทุกคนต่างรู้ว่าเกิดเรื่องใหญ่ แต่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ และเหตุใดเสด็จพ่อต้องกักขังพวกเขา พวกเขาไม่รู้“ข้ารู้แล้ว ที่นี่ไม่ควรอยู่นานนัก พวกเราออกจากพระราชวังกันก่อน”เป่ยหมิงฉีอวี้กระแอมทีหนึ่งแล้วกล่าวอย่างอ่อนแรง “พี่รอง พวกเราถูกวางยาพิษ ร่างกายไร้เรี่ยวแรง ไม่สามารถไปจากที่นี่”สีหน้าขององค์ชายแต่ละคนอิดโรย บ้างก็นอ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1870  

    “ส่วนเสด็จลุงที่ยังรอดชีวิต เราจะต้องได้รู้สถานการณ์ของพวกเขาอย่างแน่นอน” เป่ยหมิงโยวหลานหันไปมองกู้หว่านเยว่ด้วยแววตาซาบซึ้งใจ จากนั้นก็จับตัวพระสนมโจวขึ้นมา บนไหล่ของพระสนมยังมีปิ่นปักผมปักอยู่ สีหน้าซีดเผือดอย่างน่าเวทนา แขนขาอ่อนแรง “เป่ยหมิงโยวหลาน เจ้าถูกกักบริเวณอยู่ในเมืองจินหลินไม่ใช่หรือ? เจ้าโผล่มาที่นี่ได้อย่างไร?” มันต้องมีอะไรผิดพลาดอย่างแน่นอน? “ข้าขอถามท่าน เสด็จลุงอีกสี่ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?” “ข้าไม่รู้” “ดูท่าทางเจ้าคงจะพูดดี ๆ ไม่ชอบ ต้องให้ลงไม้ลงมือก่อนสินะ” กู้หว่านเยว่ยืนมองจากอีกด้าน เป่ยหมิงโยวหลานนั้นมีวิธีการสอบสวน เขาเดินออกไปดูลาดเลาด้านนอก ป้องกันไม่ให้ใครเข้ามา ไม่นานพระสนมโจวก็สารภาพออกมา เดิมทีนางเป็นเพียงสตรีอ่อนแอผู้หนึ่ง ทั้งยังรักตัวกลัวตาย สุดท้ายก็หวาดกลัวจนทนไม่ไหว “ลุงอีกสี่คนของเจ้า กำลังเดินทางมาเมืองหลวง ฝ่าบาททรงตรัสกับพวกเขาว่าราชินีสิ้นพระชนม์แล้ว ให้พวกเขากลับมาร่วมงานศพ” ร่างกายของหยวนอิงซวนเซ มิน่าล่ะ มิน่าล่ะพี่สี่และพี่หกที่อยู่ไกลเป็นพันลี้ กลับถูกพวกเขาฆ่าตายเสียได้ ที่แท้พวกเขาก็เล่นลูกไม้สกปรกเช่นนี้นี่เ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1869  

    นางรู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วร่างกาย ตัวสั่นงันงก สองมือปิดหน้า รับความจริงไม่ได้ “หยุดพูด ได้โปรดหยุดพูดได้แล้ว” พระสนมโจวยิ้มเยาะอย่างลำพองใจ “เหตุใดจะพูดไม่ได้? หยวนอิง แม้ว่าเจ้าจะมีฐานะสูงส่ง ส่วนข้าเป็นเพียงสาวใช้ตัวน้อย ๆ อยู่เคียงข้างเจ้า” “แต่บัดนี้เจ้าคือสตรีไร้ค่า บุรุษที่เจ้ารักที่สุด ก็มีแต่ความเสแสร้งต่อหน้าเจ้าตลอดหลายปีที่ผ่านมา” “สิ่งที่เจ้าเคยมีในอดีต ข้าค่อย ๆ ได้รับมัน แต่ทุกอย่างที่เป็นของข้า เจ้าจะไม่มีวันได้รับมันตลอดชีวิต” หยวนอิงเงยหน้าขึ้น ในส่วนลึกของสายตาคู่นั้นได้ฉายแววตาที่ไม่อยากเชื่อ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” …... ฝ่าบาทเขา? “หยวนอิง พี่สี่และพี่หกของเจ้าสิ้นใจแล้ว สิ้นใจด้วยเงื้อมมือของฝ่าบาท องครักษ์หลวงได้นำศีรษะของพวกเขาทั้งสองคนควบม้ากลับมาแล้ว เจ้าอยากเห็นหรือไม่?” พระสนมโจวโบกมือหนึ่งครั้ง ข้าหลวงที่อยู่ด้านหลังจึงยกพานสองใบเข้ามา หยวนอิงก้มหน้าลง ใบหน้าที่แสนคุ้นเคยทั้งสองได้ประจักษ์แก่สายตาของนาง เลือดสดไหลหลั่ง! หนาวสะท้านไปทั่วทั้งตัว! นางอ้าปากค้าง น้ำตาที่เอ่อล้นรอบดวงตาได้หลั่งรินอาบแก้มทั้งสองข้าง นางจ้องเขม็งไปยังศ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1868 

    กลับพบว่าเสื้อผ้าบนร่างกายของเขาถูกเปลี่ยนเป็นอีกชุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ กระทั่งนึกได้ว่าในนี้มีแค่เขาและกู้หว่านเยว่เพียงสองคน เช่นนั้นเสื้อผ้าบนตัวของเขาก็ต้องเป็นฝีมือของกู้หว่านเยว่อย่างแน่นอน ในขณะนั้นเอง เป่ยหมิงโยวหลานก็รู้สึกถึงใบหน้าที่ร้อนผ่าว เขารีบหยิบเสื้อคลุมที่ค่อนข้างหนาข้างตัวขึ้นมา เกรงว่าหลังจากนี้อาจจะต้องเจอศึกใหญ่หลวง เขาจะต้องดูแลตัวเอง “สถานการณ์ของเมืองอวี้หลานคงจะไม่ไม่ได้แย่ไปกว่าเมืองจินหลิน คาดว่าก็น่าจะมีการเฝ้าระวังอย่างแน่นหนา” “ข้าเดาว่าเสด็จพ่อจะต้องก่อรัฐประหารขึ้นมาอย่างแน่นอน” ครั้นเอ่ยถึงเรื่องนี้ กู้หว่านเยว่ก็ยังคงประหลาดใจ “เสด็จพ่อของเจ้าคือฮ่องเต้แห่งแคว้นโยวหลาน มีอำนาจสูงสุดไม่มีใครเทียบเคียง เหตุใดยังต้องก่อรัฐประการด้วย” “เพราะอำนาจอีกครีงหนึ่งของแคว้นโยวหลานยังอยู่ในมือของตระกูลเสด็จแม่ของข้า เสด็จแม่ของข้าคือสายเลือดของนักปราชญ์หญิงแห่งแคว้นโยวหลาน เป็นสายเลือดที่สูงส่งมาก” “ในตอนแรกเสด็จพ่อเป็นแค่องค์ชายที่ไม่ได้รับความโปรดปราน แต่เพราะได้รับการสรับสนุนจากตระกูลของเสด็จแม่ จึงได้ขึ้นครองบัลลังก์” “ข้ามีเสด็จลุง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1867  

    กู้หว่านเยว่เลิกคิ้วสูง “ในเมื่อเจ้าถูกจับอยู่ในคุก ทำไมถึงรู้เรื่องนี้เสียได้?” เป่ยหมิงโยวหลานลุกขึ้นนั่ง “ก่อนจะเกิดเรื่อง ข้าสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ จึงให้ถังซือนำหน้าไปก่อนหนึ่งก้าว ข่าวนั้น เขาเป็นคนส่งให้ข้าระหว่างทาง ส่วนพลุส่งสัญญาณนั้น ข้าก็เป็นคนให้เขาเอง บอกว่าหากข้าถูกจับขังคุกใต้ดิน ให้เขาจุดพลุส่งสัญญาณได้เลย” กู้หว่านเยว่พยักหน้า เป่ยหมิงโยวหลานยังไม่ถือว่าโง่เขลานัก “ในเมื่อเจ้าจุดพลุส่งสัญญาณ ก็คิดว่าน่าจะรู้แล้วว่าเงื่อนไขที่ข้าช่วยเจ้าคืออะไร” เป่ยหมิงโยวหลานตัวแข็งทื่อไปเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานก็พยักหน้า “ข้ารู้” น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ “ที่ข้าขึ้นครองบัลลังก์นี้ เพราะข้าอยากทำให้ความปรารถนาของเสด็จพ่อเป็นจริง” นับตั้งแต่ที่เขาเกิดมา เขากลายเป็นองค์ชายที่มีพรสวรรค์ที่สุดในแคว้นโยวหลาน เสด็จพ่อคาดหวังในตัวเขามาก และรักเขามาก กระทั่งอบรมสั่งสอนด้วยตนเอง เขาไม่อยากทำให้ความหวังของผู้เป็นบิดาต้องพังทลาย จึงพยายามร่ำเรียนอย่างหนัก ไม่ว่าจะเป็นด้านวรรณกรรม ด้านสงคราม ก็เหนือกว่าสหายรุ่นราวคราวเดียวกันในทุกด้าน ชื่อเสียงของเขาเลื่องลือไปทั่วทั้งที่ราบ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status