ตอนที่ 12 : ความแข็งแกร่งของบอสมอนสเตอร์

〖 มีแค่แกคนเดียวงั้นเรอะ ไอ้หนู!!! 〗

〝พะ พูดได้ด้วยเหรอ!!!!〞

ตัวฉัน.... อุษณกร  วัชรวิรุฬห์

ไอ้หนุ่มที่มีหน้าตาสุดแสนจะธรรมดา แถมเป็นโอตาคุขั้นโคม่า แล้วยังบ้าหนังสงครามหน่อยๆ....

ตอนนี้กำลังยืนประจันหน้าอยู่กับสิ่งมีชีวิตที่เคยได้ยินมาว่า เป็นสัตว์ประหลาดในตำนานกรีกหรือโรมันที่เรียกว่า สุนัขเฝ้านรก.... 『เคลเบรอส』อยู่ ด้วยอาการตกตะลึงกึ่งสงสัยกับสถานการณ์แปลกๆทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน!

          เนื่องจากอยู่ในสถานการณ์อันตราย กรจึงต้องระวังตัวอย่างที่สุด  แต่เพราะเห็นว่าสุนัขหมาป่า 3 หัวขนสีดำขลับ ซึ่งเป็นบอสมอนสเตอร์อันน่าเกรงขาม นั้นยืนอยู่ข้างหน้าของกรกลับพูดคุยด้วยท่าทางที่เป็นมิตรกว่าที่คิด กรเลยคิดที่จะลองหยั่งเชิงมันดู

〖นี่ๆ อย่าเมินคำถามของข้าสิ! 〗

〝อ่อ.....โทษทีๆ  พอดีทางนี้กำลังตกใจอยู่หน่ะ!!!〞

〖ตกใจงั้นเหรอ? นั่นก็เป็นปฏิกิริยาปกติเวลามีคนเห็นรูปลักษณ์อันน่าหวาดหวั่นของข้าอยู่แล้วนี่นา!!!?〗

〝เปล่าๆ... ที่ทางนี้ตกใจหน่ะเป็นเพราะไม่รู้ว่าแกพูดได้ยังไงอยู่ต่างหากหล่ะ....〞

〖....................................〗

〖ตกใจเรื่องนั้นเองหรอกเรอะ!!!!!!!!〗

〝อึ๊ย!!!!〞

ยะ แย่หล่ะสิ  ไปทำให้โกรธเข้าซะแล้วรึเปล่าหว่า....

แหม ก็มันน่าสงสัยจริงๆนี่ ....แล้วมีตั้งสามหัวแท้ๆ แต่ดันไม่มีตัวไหนขยับปากตอนพูดเลยด้วยซ้ำ... แล้วจะว่าไป เสียงมันออกมาจากทางไหนหว่า.....

ตอนแรกก็คิดลองหยั่งเชิงดูนิสัยของมันหรอก... แต่จริงๆแล้วก็สงสัยอยู่จริงๆด้วยนั่นแหละ...

ว่าแต่เจ้านี่ก็มีอารมณ์ขันอยู่เหมือนกันนี่นา...แถมยังอุตส่าห์ตบมุกให้เราด้วย  น่าชื่นชมซะจริงเชียว...

〝ถ้าทำให้โมโหก็ขอโทษด้วยละกัน....พอดีไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อนหน่ะ!!!〞

〖....................................〗

〝จะว่าไงดีหล่ะ  พูดไปอาจจะน่าเหลือเชื่ออยู่ แต่วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันลงดันเจี้ยนเลยนะ〞

〖โฮ้! งั้นเองหรอกเหรอ!  เข้าใจหล่ะ  อื้มๆ!!!〗

ไอ้หมานี่!!! อย่าเข้าใจอะไรไปเองคนเดียวซิฟ่ะ

          เคลเบรอสที่ตอบสนองคำพูดของกรโดยการทำหน้าเหมือนกับจะบอกว่า〝อย่างงี้นี่เอง〞ออกมานั้น ทำให้กรหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อยที่ไม่เข้าใจความหมายของการกระทำนั้น

〖น่าชื่นชมยิ่งนักหากนั่นมิใช่คำโป้ปด บุคคลที่เคยย่างกรายมายังที่แห่งนี้ได้ตามปกติมีนับคนได้เลยหล่ะ!!!!〗

〝ขะ ขนาดนั้นเลยเหรอ!!!〞

〖แม่นแล้ว.... ภูมิใจได้เลย! อย่าว่าแต่ห้องของตูข้าเลย ส่วนใหญ่แล้วพวกมนุษย์ก็มักจะหมอบกระแตแต้แว้ดกันหมดก่อนจะถึงชั้นที่ 15 แล้วด้วยซ้ำละเด้อ〗

〝เฮ้ยๆ  คาแรคเตอร์มั่วไปหมดแล้วเฟ้ย! จะพูดแบบโบราณหรือสำเนียงท้องถิ่นก็เอาซักอย่างสิฟ่ะ!!!

แถมยังพูดด้วยท่าทางภูมิใจอีก!〞

〖ห่ะห่ะ....เรื่องนั้นก็ไม่ผิดหรอก ...ข้าต้องก็ภูมิใจในเรื่องนั้นอยู่แล้ว........อีกอย่างนึง ทีนี้ก็เจ๊ากันแล้วนะเจ้าหนู.....

.

.

.

...... เรื่อง ตบมุก หน่ะ!!!〗

〝…………………………..〞

ปึ๊ด!!!!

       แล้วเสียงเส้นเลือดบนศีรษะของกรที่โปดปูนขึ้นมาเพราะการบันดาลโทสะ ก็ดังขึ้นมาเพราะการพูดเชิงยั่วโมโหของเคลเบรอสนั่นเอง ถึงที่จริงแล้วที่เคลเบรอสทำจะเพื่อลดความประหม่าของกรลงก็ตามที

〝เจ๊ากันบ้านป้าแกสิไอ้เจ้าหมาบ้า!!!!! นี่แกคิดว่าตัวเองเป็นตลกคาเฟ่รึไงกันห๊ะ!!!!!!!!!〞

แฮ่กๆๆๆๆ!!!!!

        แล้วกรที่ตะโกนตบมุขเคลเบรอสอีกครั้ง เสียงดังลั่นจนกึกก้องไปทั่วทั้งห้องโถง ก็ต้องหายใจหอบออกมาเพราะตะโกนออกมาอย่างกะทันหันโดยที่ไม่ได้หายใจ

ไอ้หมาบ้านี่มันยังไงกันวะ ชักหมดความอดทนแล้วนะเนี่ย!!!!!!!

บรรยากาศไม่เหมือนกับจะเข้ามาต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายซักนิด นี่หรือว่าเราจะถูกไอ้หมานี่หยั่งเชิงเอาโดยไม่รู้ตัวกัน!

          และในขณะที่กรกำลังบ่นให้กับสภาพทั้งหมดที่เกิดขึ้นอยู่ในใจอยู่นั้น ก็มีเสียงประกาศแบบเดียวกับที่บอกว่าห้องโถงนี้เป็นห็องบอสประจำชั้นในตอนแรก พูดออกมาอีกครั้งด้วยเสียงที่ดูเหนื่อยหน่ายกว่าตอนแรกนิดหน่อย

【นี่ๆ.....เลิกพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องซักทีได้แล้วม้างงงงงง

........แล้วอีกอย่างอย่ามาขัดจังหวะตอนกำลังประกาศจะได้ไหมเนี่ย….】

〖โอ๊ะโอ๋!!! แหมๆ  โทษทีนะคุณนาย ก็มันไม่ได้มีคนลงมาถึงที่นี่ได้ตั้งนานแล้วนี่นา!!!〗

【เลิกเบี่ยงประเด็นได้แล้ว... ไปทำหน้าที่ของตัวเองซะทีเถอะ!】

〖เชอะ!!! เข้าใจแล้วน่า〗

          ต่อหน้าคำพูดอันเด็ดขาดของเสียงที่ฟังดูเหนื่อยหน่ายนั่น แม้เคลเบรอสจะเดาะลิ้นออกมาเบาๆแต่ท่าทางก็ถึงกับหงอยลงไปเลยทีเดียว

【เฮ้อ!!!〜〜 โทษทีนะที่ทำให้เสียเวลา 】

〝เฮ้อ!!!  เอาเถอะ....ฉันจะพยายามไม่คิดมากก็แล้วกัน 〞

【อืม ขอบใจมาก .......งั้นก็มาอธิบายกฎกันต่อเถอะ!】

          พอผู้ประกาศกล่าวขอโทษกร กรก็ตอบกลับไปเป็นเชิงให้อภัย นั่นเพราะเขาเองก็ไม่อยากเสียเวลามากไปกว่านี้แล้วเหมือนกันนั่นเอง

เอ๋!? คุณผู้ประกาศนี่ก็มีตัวตนอยู่ด้วยสินะ

ตอนแรกนึกว่าเป็นแค่บันทึกเสียงหรืออะไรทำนองนั้นซะอีก ....แต่โทนเสียงเนี่ยออกจะแหลมนิดหน่อย หรือว่าจะเป็นผู้หญิงกันนะ แล้วที่เห็นไอ้หมานั่นเรียกว่าคุณนายอีก...

【เงื่อนไขในการลงไปสู่ชั้นถัดไปมีเพียง 2 ข้อเท่านั้น......】

          และในขณะที่กรกำลังคิดอะไรไปเรื่อยเหมือนทุกที เสียงของผู้ประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้ง นั่นทำให้เขากลับมาเตรียมตัวในสถานะเตรียมพร้อมรบอีกครั้งหนึ่ง

【 หนึ่ง คือ โค่นเคลเบรอสให้หมดสภาพ

      สอง คือ มีชีวิตรอดจนกว่าครบตามเวลาที่กำหนด..... 】

กริ๊ง!!!

วูม!!!

          หลังจากผู้ประกาศได้บอกออกมาแบบนั้น ในทัศนวิสัยของกรก็มีหน้าต่างๆเล็กๆ ขึ้นมา และที่แสดงอยู่บนหน้าต่างนั่นก็มีตัวเลขเขียนอยู่ว่า【 เวลาที่เหลือ คือ 1:30:00:00 】ใช่แล้ว นั่นคือหน้าต่างกำหนดเวลานั่นเอง

【 หากสามารถบรรลุเงื่อนไขดังกล่าวได้ แม้เพียงข้อใดข้อหนึ่ง การทดสอบจะถือเป็นอันสิ้นสุด และทางลงไปยังชั้นที่ 26 ซึ่งเป็นชั้นถัดไปจะถูกเปิดออกในทันที...... 】

หืม... มีเงื่อนไขด้วยแฮะ แต่เรื่องนั้นไม่ค่อยสนอยู่แล้ว เพราะยังไง ฉันก็จะโค่นมันให้ได้อยู่ดี!

แต่กำหนดเวลาหน่ะมันเยอะไปแล้ว! นี่กะจะให้สู้ตั้งแต่แรกเลยนี่หว่า...  แล้วแบบนี้จะกำหนดเวลาไปทำไมเนี่ย!!!

          กรบ่นแบบนั้นอยู่ในใจเนื่องจากคับข้องกับเงื่อนไขที่ไม่ค่อยสอดคล้องกันเท่าไหร่นัก เนื่องจากที่กรดูความแข็งแกร่งของบอสจากภายนอกแม้จะยังไม่ได้ตรวจสอบสเตตัสดู แต่ก็รู้ได้ทันทีว่าแข็งแกร่งมากที่สุดตั้งแต่ที่เคยเจอมาแน่นอน นั่นเลยทำให้เขาคิดว่า เวลาแค่ 1 ชั่วโมงกับอีก 30 นาที ไม่มีทางที่จะเอาตัวรอดจากสัตว์ประหลาดแบบนี้ได้อย่างแน่นอน

【 ......เอาหล่ะ! จบเรื่องของฉันซักที  งั้นก็พยายามเข้านะ.....อย่ารีบตายนักหล่ะ—————】

พรึ่บ!!!—————————

          พอผู้ประกาศพูดจบ ก็รีบตัดบทแล้วจากไปพร้อมกับเสียงที่คล้ายกับปิดโทรทัศน์ทันที

〝เฮ้ยๆ... พูดจบแล้วก็หายแว๊บไปเลยงั้นเหรอเนี่ย! 〞

〖ห๊ะห่ะ… โทษทีหล่ะเจ้าหนู! นายหญิงของเราขี้เบื่อง่ายหน่ะ〗

〝นายหญิงเหรอ? แสดงว่าเป็นคนใหญ่คนโตของที่นี่พอสมควรเลยสิ ว่าแต่คนที่ใหญ่สุดเนี่ย.....

 .....ไม่ใช่ 『ฟรังซ์  ออลเดล』 ที่เป็น『ดันเจี้ยนมาสเตอร์』งั้นหรอกเหรอ?〞

〖..........................〗

          กรที่กลับมาเล่นสงครามจิตวิทยากับเคลเบรอสอีกครั้ง เพื่อหยั่งเชิงก่อนที่จะต่อสู้กันก็ได้พูดแบบนั้นออกไปพลางหรี่ตาลงครึ่งนึง แล้วมองเคลเบรอสด้วยสายตาเฉียบคม เคลเบรอสเองก็สัมผัสถึงบรรยากาศรอบตัวของกรที่เปลี่ยนไปได้จึงมองเขากลับมาแบบเดียวกัน แต่จิตสังหารของเคลเบรอสที่มีมากกว่ากันโขนั้น เลยดูเหมือนจะเป็นกรเองที่เป็นฝ่ายถูกหยั่งเชิงทั้งยังถูกกดดันอย่างหนักแทน

〖เจ้าหนู... ข้าขอเตือนอะไรไว้อย่างนึง...

อย่าได้เอ่ยชื่อของท่านผู้นั้นออกมาพล่อยๆเชียว 〗

 

ซู่มมม!!!!!!!!!

〝เอื๊อก!!!! 〞

แกร๊ก!!!

ฟิ้ว!!!!!!!!!!

          หลังจากที่เคลเบรอสพูดแบบนั้นออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักอึ้งและน่าหวาดหวั่นอย่างที่สุด กรก็เห็นภาพของตัวเองที่ศีรษะขาดกระเด็นขึ้นมาในหัวทันที แล้วกรที่ดึงสติขึ้นมาได้ในเวลาอันสั้นก็เอื้อมมือไปคว้าดาบที่อยู่ข้างหลังแล้วดีดตัวไปข้างหลังเกือบ 20 เมตรจากตำแหน่งเดิมเลยทีเดียว  แม้ภาพลวงตาที่เกิดจากแรงกดดันทางจิตใจอันมหาศาลนั้น จะทำให้กรมองเห็นได้แค่ชั่วพริบตา แต่นั่นก็ถึงกับทำให้กรกลืนน้ำลายเสียงดังได้เลยทีเดียว

แย่หล่ะสิ... ดูเหมือนจะไปเปิดสวิทซ์เข้าให้แล้วไหมหล่ะ!

ถึงเราจะตั้งใจยั่วโมโหไปจริงๆก็เถอะนะ.... สงสัยเราจะได้ใจเกินไปหน่อย...  แต่หมอนี่มัน... ทั้งที่โกรธอยู่แท้ๆแต่ยังดูใจเย็นอยู่เลยนะเนี่ย นี่สินะความเยือกเย็นของแท้...ฉันนี่เทียบไม่ติดเลยแฮะ———

          แล้วกรก็เข้าใจได้ทันทีว่าทางเลือกของตนอาจจะผิดก็ได้ที่ไปท้าทายสิ่งที่มีพลังเหนือกว่าอย่างเคลเบรอส ก็คิดแบบนั้นพลางโทษตัวเองเล็กน้อย แต่คำพูดต่อไปของเคลเบรอสก็ต้องดึงสติของเขากลับมาสู่สภาวะต่อสู้อีกครั้ง

〖ถ้างั้นก็... เรามาหยุดการพูดคุยที่เปล่าประโยชน์นี่กันดีกว่า แล้วก็............〗

〖มาเข่นฆ่ากันให้สนุกดีกว่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!〗

ฟิ้ว!!!!

          หลังจากที่เคลเบรอสร่ำร้องออกมาแบบนั้นราวกับสัตว์ป่าที่กำลังกระหายเลือด มันก็พุ่งเข้ามาประชิดตัวกรที่อยู่หากกันเกือบ 30 เมตรในชั่วพริบตาเดียว พร้อมกับง้างกรงเล็บขนาดใหญ่ที่ยาวกว่า 3 เมตรนั่นเพื่อเตรียมไว้โจมตีกรจากทางขวา แต่แน่นอนว่ากรรู้การโจมตีนั่นล่วงหน้าอยู่ก่อนแล้ว และไม่รอช้าเขาก็รีบใช้สกิลเพื่อหลบหลีกการโจมตีนั่นอย่างรวดเร็ว

〝ฮึ่ย!!! 【เคลื่อนไหวความเร็วแสง】!!!!!!!!!〞

ฟิ้ว!!!!

ฉั๊ว!!!!

          แล้วการโจมตีของเคลเบรอสก็ต้องหวดลมไปโดยปริยาย เนื่องจากกรก็ใช้สกิลเสริมพลังเพื่อเพิ่มสเตตตัสความว่องไวให้กับตน แล้วจากนั้นก็ถีบพื้นแล้วพุ่งหลบสไลด์ไปได้ทางซ้ายอย่างรวดเร็ว จึงสามารถหลบการโจมตีของเคลเบรอสที่แฉลบบริเวณสีข้างด้านขวาของกรเล็กน้อยไปได้อย่างฉิวเฉียด? ดูเหมือนว่าส่วนประกอบของห้องโถงนี้จะมีความแข็งมากกว่าดันเจี้ยนข้างนอกมากเลยทีเดียว เนื่องจากบริเวณพื้นที่กรถีบตัวออกมานั้นมีเพียงฝุ่นละอองที่ลอยคละคลุ้งอยู่เท่านั้น แต่ไม่ได้มีรอยแตกร้าวซักนิดเดียว แถมการโจมตีของเคลเบรอสที่ไม่โดนตัวกรแต่ไปโดนพื้นแทนก็ยังสร้างรอยขีดข่วนให้พื้นของห้องโถงไม่ได้เช่นกัน

〖โห้!!! ยอดเยี่ยมยิ่งนักเจ้าหนู  ไม่เคยมีผู้ใดหลบการโจมตีแรกของข้าได้มาก่อนเลย ....อายุก็ยังน้อยแต่ทักษะเนี่ยไม่เลวเลย ดูเหมือนว่าที่มาถึงนี่ได้จะไม่ใช่โชคช่วยสินะ....〗

〝ฮึ่ม!!! หลบได้งั้นเหรอ? อย่ามาล้อเล่นหน่อยเลยน่า!!! ที่เฉียดไปเมื่อกี้หน่ะโดนสีข้างจังๆเลยนะเฟ้ย ถ้าไม่มีผลพิเศษจากฉายาโกงๆหล่ะก็ คงเลือดท่วมไปแล้วโว้ย!!!〞

          แม้กรจะกำลังพูดแบบนั้น แต่ท่าทางก็รู้สึกล้าจากแรงกดดันอยู่พอสมควร ถึงอย่างงั้นก็ยังคงไม่ลดการป้องกันลงแม้แต่น้อยและยังใช้สุดยอดการประมวลในการสังเกตการเคลื่อนไหวของเคลเบรอสให้มากขึ้นอีกต่างหาก

〖แต่ดูเหมือนเจ้าจะรับรู้การโจมตีของข้าก่อนได้ทั้งที่ไม่ใช้สกิลซักนิดเลยนี่.....〗

〝สงสัยต่อไปเหอะไอ้หมาบ้า... ฉันไม่บอกแกหรอก!!!〞

          และดูเหมือนเคลเบรอสเองก็สังเกตเรื่องนั้นได้เหมือนกัน เลยพูดเชิงถามออกไปแบบนั้น แต่กรก็ไม่ได้บอกไพ่ตายของตัวเองออกไปแต่อย่างใด และท่าทางที่พูดคุยกับกรอย่างสบายๆนั่นยิ่งทำให้กรไม่สบอารมณ์เข้าไปใหญ่ กรจึงได้ตอบกลับไปเหมือนกับจะตะคอกแบบนั้นกลับไป

〖น่าเสียดายยิ่งนัก... เพราะแม้จะเป็นแค่ไอ้หนูไร้มารยาทก็ตาม แต่ข้าก็อยากจะจำเรื่องของนักรบผู้หาญกล้าที่มาเผชิญกับข้าในตอนที่ตายไปแล้วอยู่ซักหน่อยนะ...〗

〝ฉันยังไม่ตายซักหน่อย!!! อย่ามาแช่งกันซิฟ่ะ!!!〞

ชึบ!!!

ฟิ้ว!!!

          และขณะที่กำลังพูดแบบนั้นกรก็ชักดาบมือเดียวออกมาจากฝักที่แขวนไว้อยู่ข้างหลัง แล้วจากนั้นก็ถีบพื้นอย่างแรงอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่ได้เพื่อหลบการโจมตี แต่เพื่อเข้าไปโจมตีเคลเบรอสที่กำลังพูดคุยอย่างไม่ทุกข์ร้อนอยู่ต่างหาก และเมื่อกรเข้าไปประชิดตัวเคลเบรอสได้ก็เตรียมที่จะใช้สกิลกับมันโดยกระโดดสูงขึ้นไปบริเวณลำตัวของมัน แต่ก็สังเกตเห็นท่าทางสบายๆที่ไม่คิดจะป้องกันเลยซักนิดนั่น เลยทำให้กรยิ่งเดือดเข้าไปใหญ่

ไอ้หมาเวรนี่ไม่คิดจะป้องกันหรือว่าหลบเลยซักนิดนี่หว่า  จะแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของตัวเองหล่ะสินะ....

งั้นก็ได้.....ถ้าแกจะเอาแบบนี้หล่ะก็ ฉันก็จะทุ่มสุดตัวเหมือนกัน!!!

〝อย่ามาหยามกันน่าเจ้าหมา!!!  เอานี่ไปกินก่อนค่อยคิดดูอีกทีเป็นไง...〞

【มัลติไพล์แอตซอลต์】!!!!!

ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว! ฉั๊ว!——————————————

          แล้วพอกรตะโกนออกไปแบบนั้น ก็ใช้ดาบที่อยู่ในมือขวากระหน่ำฟันเข้าไปอย่างต่อเนื่องที่บริเวณด้านข้างของลำตัวเคลเบรอสอย่างต่อเนื่องจนแม้แต่ตัวเองก็ไม่ได้พักหายใจเลยแม้แต่น้อย การโจมตีนั่นช่างบ้าคลั่งและรุนแรง ราวกับพายุไต้ฝุ่นโหมกระหน่ำยังไงอย่างงั้น  แต่ทว่า....

〖...........อะไรกันเนี่ยเจ้าหนู  ไม่เห็นรู้สึกเจ็บหรือคันซักนิดเลยนี่〗

〝!!!!!!!!!!!!!!!!!!〞

          การโจมตีอย่างต่อเนื่องของกรทั้งหมดนั้น  สร้างบาดแผลให้กับเคลเบรอสที่ยืนนิ่งอยู่เหมือนกับปล่อยให้กรโจมตีฝ่ายเดียวนั่นไม่ได้เลยแม้แต่รอยขีดข่วนเล็กๆด้วยซ้ำ

บะ...บ้าน่า โจมตีไม่เข้าซักนิดเลยเหรอ  บ้าชัดๆ เมื่อกี้ฉันโจมตีไปตั้งหลายครั้ง ดาเมจรวมมันต้องเกิน สองล้านหรือสามล้านไปแล้วด้วยซ้ำ

แล้วนี่มันอะไรกันว่ะเนี่ย  รอยขีดข่วนเล็กๆยังไม่มีเลย....เป็นเพราะสกิลงั้นเหรอ  หรือว่า.........

          ในขณะที่กำลังคิดทบทวนถึงสิ่งที่ตนมองข้ามไป กรก็นึกขึ้นมาได้ว่าตนได้ลืมทำสิ่งที่สำคัญที่สุดก่อนสู้ไป นั่นก็คือ การตรวจสอบความแข็งแกร่งของศัตรูนั่นเอง เพราะมีเรื่องให้ตกใจบวกกับถูกโจมตีอย่างกระทันเลยทำให้ลืมตรรกะง่ายๆไปเสียสนิท กรที่นึกขึ้นมาได้แบบนั้นก็แทบจะเอากำปั้นเขกหัวตัวเองหลายๆทีในความอ่อนหัดของเขาเองเลยทีเดียว เมื่อคิดได้แบบนั้นเขาจึงได้ผละออกมาจากเคลเบรอสเป็นระยะห่างมากพอสมควรเพื่อให้มีเวลาตรวจสอบสเตตัส และเมื่อใช้สกิลตรวจสอบดูก็พบกับผลลัพธ์ที่น่าหวาดหวั่นเป็นที่สุดเข้า....

『อัลติเมทเคลเบรอส』            เลเวล     3,500

《พลังโจมตี》                  10,323,551        《พลังป้องกัน》           11,951,154

《พลังเวทย์》                  12,458,184         《ความต้านทานเวทย์》 12,895,458

《ความว่องไว》               10,895,123         《พละกำลัง》            10,954,125

〝ห๋า!!!!!!!!!?〞

สะ สิบล้านงั้นเรอะ  ถึงจะเยอะก็ให้มันมีขอบเขตหน่อยสิฟ่ะ  นี่หน่ะมันมากเกินไปแล้วโว้ยย!!!!!

ให้ตายสิฟะ....งั้นที่โจมตีไม่เข้าเลยเนี่ยเป็นเพราะเจาะพลังป้องกันนั่นไม่ได้เลยงั้นสินะ

บ้าชิบ!!! …..พลังของมันมากกว่าที่คิดไว้ซะอีก  แต่จะบ้ารึไง!....ใครมันจะไปคิดหล่ะว่าจะเยอะขนาดนี้  ถึงจะเป็นบอสก็เถอะแต่นี่มันเกินไปแล้วว้อยยย!!!!!!!!

          แล้วกรที่บ่นแบบนั้นอยู่ในใจ ก็ไม่ได้รับรู้เลยว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของบอสมอนสเตอร์นั้น มีมากกว่าที่กรคาดการณ์ไว้มากโข ก็ต้องมาเสียใจในภายหลังอีกครั้งหนึ่ง