ตอนที่ 5 ชีวิตเด็กเนิร์ด (?) ของฉันพังแล้ว!!! (1)

หลังจากที่ฉันโดน แฟน (?) มาเฟียสุดโหด โทรมาเช็กสถานะว่าอยู่ถึงมหาวิทยาลัยอย่างปลอดภัยแล้ว (ซึ่งให้ตายเถอะ! มันให้ฟีลเหมือนฉันกำลังโดนเช็ก GPS เลยเว้ย!!!)

ฉันก็นั่งเครียดกับชีวิตตัวเองอยู่พักใหญ่…

แต่เหมือนฟ้าจะไม่ปรานี…

เพราะแค่ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง—

“ขออนุญาตครับ คุณมินาเอะ”

เสียงเข้ม ๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง ฉันกับอัยย์หันไปมองพร้อมกัน ก่อนจะพบกับ…

“เห้ยย!! หมอนี่เป็นใครวะ!?” อัยย์กระซิบถามทันที น้ำเสียงตื่นเต้น เพราะเขาหล่อตรงสเปคเธอเลย

ผู้ชายตรงหน้าหล่อมาก! สูงโปร่ง ใส่สูทสุดเนี้ยบ กลิ่นน้ำหอมผู้ดีแบบมาเฟียไฮคลาสโชยมาจางๆ แถมใส่แว่นแบบหนุ่มนักธุรกิจที่มีเบื้องหลังเป็นนักฆ่า (?) 😨💀

แต่ฉันจำเขาได้ทันที…

“คิน!” ฉันเบิกตากว้าง ‘เพื่อนสนิทของเรย์จิ!’

ใช่แล้ว! นี่คือ ‘คินทัต ศักดารณรงค์’ มือขวาของมาเฟียโคตรโหดที่เป็นแฟนฉัน!!!

“หืม? ดูเหมือนเธอจะจำฉันได้เร็วดีนะ” คินยกมุมปากขึ้นนิดๆ

…บอกตามตรง ฉันเริ่มไม่ไว้ใจรอยยิ้มแบบนั้นของเขาเลยว่ะ!! 😨

“แล้วนายมาทำอะไรที่นี่!?” ฉันถามเสียงระแวง ถอยหลังไปครึ่งก้าวตามสัญชาตญาณ (ถึงจะรู้ว่าหนีไปก็ไม่มีประโยชน์ก็เถอะ!!)

คินไม่ได้ตอบทันที แต่ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูทสีดำ ก่อนจะหยิบ ซองจดหมายสีดำสนิท ออกมาแล้วยื่นให้ฉัน

“นายท่านเรย์จิฝากมาให้ครับ”

“..........”

“…นายท่าน!?” ฉันแทบสำลักน้ำที่กำลังดื่มอยู่!!! 😱💥

“เดี๋ยว! ไอ้มาเฟียบ้านั่นสั่งให้นายมาส่งของให้ฉันเรอะ!?”

“ใช่” คินพยักหน้ารับ สีหน้ายังคงเรียบนิ่งเหมือนคนที่ชินกับความวุ่นวายในชีวิต (หรืออาจจะเป็นคนสร้างความวุ่นวายเองด้วยซ้ำ!)

“เป็นคำเชิญสำหรับงานเลี้ยงของแก๊งคุโรซาวะ”

“หาาาา!!!” 😱💥

ฉันแทบจะเด้งตัวขึ้นจากเก้าอี้!

เฮ้ยๆๆๆ! นี่มันอะไรกัน!?

ฉันเพิ่งเป็น ‘แฟน’ ของมาเฟีย (แบบงงๆ) ได้ไม่กี่วัน แล้วนี่ฉันต้องไปออกงานมาเฟียแล้วเหรอ!?

“โอ๊ะ! น่าสนุกดีแฮะ!” อัยย์ตาวาวขึ้นมาทันที (เฮ้ยๆ! ทำไมแกดูตื่นเต้นกว่าฉันวะ!?)

“งานเลี้ยงมาเฟียฟังดูเหมือนฉากในหนังเลย!”

“หนังพ่อง!!” ฉันหันไปแว้ดใส่เพื่อนรักทันที

“มันไม่ใช่เรื่องสนุกนะเว้ย!!”

“ก็น่าลองไปดูไม่ใช่เหรอ? หรือว่าเธอกลัว?”

เสียงของคินดังขึ้นช้าๆ … น้ำเสียงฟังดูเหมือนจะปกติ แต่ไม่รู้ทำไม ฉันรู้สึกได้ถึงออร่าความท้าทายที่ลอยมาเต็มๆ

เฮ้ยๆๆ! ทำไมฟังดูเหมือนเป็นคำท้าทายแปลกๆ วะ!? 😨

“ฉันไม่กลัวเฟ้ย! แค่ไม่อยากไป!!” ฉันแยกเขี้ยวใส่คิน แต่ดูเหมือนหมอนี่จะไม่ได้สะทกสะท้านเลยสักนิด!

คินเลิกคิ้ว ก่อนจะยิ้มบางๆ รอยยิ้มของเขาเป็นแบบที่ ทำให้ฉันขนลุกซู่! (รู้สึกได้ถึงอันตรายยังไงไม่รู้ฟะ!!!)

“แต่เธอปฏิเสธไม่ได้หรอกนะ”

“.......”

เดี๋ยวๆๆ! นี่มันขู่กันชัดๆ เลยไม่ใช่เรอะ!! 😱💀

“เห้ยๆ นายนี่มันโคตรแถว่ะ!”

อัยย์เริ่มกอดอก จ้องหน้าคินด้วยสายตาไม่ไว้ใจสุดชีวิต

“จะบังคับเพื่อนฉันไปงานเลี้ยงแบบนี้มันไม่แฟร์เลยนะ”

คินหันไปมองอัยย์ช้าๆ ก่อนจะยิ้มบางๆ ที่เต็มไปด้วยความน่าขนลุก

“ฉันแค่ทำตามคำสั่ง”

“งั้นก็บอกเจ้านายไปดิว่า มินาเอะไม่ไป!”

อัยย์แสยะยิ้ม เริ่มโหมดสายรุกเต็มพิกัด

“หรือว่านายกลัวเจ้านายตัวเองเกินกว่าจะกล้าบอก?”

คินเลิกคิ้วเล็กน้อย คินเลิกคิ้วเล็กน้อย ราวกับไม่คิดว่าจะมีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ อย่างผู้เหนือกว่า

“เธอคิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ?”

“ก็ดูไม่น่าไว้ใจ” อัยย์ยักไหล่

“แถมยังดูเจ้าเล่ห์นิดๆ ด้วย”

โอ๊ยยย!!! พวกนี้เริ่มเปิดศึกกันเองแล้ว!! 😨💥

ฉันมองไปมาระหว่างเพื่อนสนิทสุดแสบของฉันกับมือขวามาเฟียที่เหมือนจะเป็นตัวอันตรายสุดๆ …

…แต่ทันใดนั้นเอง—

ฉันก็เกิดไอเดียเด็ดขึ้นมา!! 😈✨

ฉันรีบยกมือขึ้นก่อนที่ทั้งคู่จะทะเลาะกันจนเกิดสงครามย่อยขึ้นกลางมหา’ ลัย

“โอเคๆ ฉันจะไปงานเลี้ยงก็ได้!”

คินกับอัยย์หันขวับมามองฉันพร้อมกัน ราวกับฉันพูดอะไรที่พวกเขาไม่คาดคิด

“หา!?”

ฉันฉีกยิ้มกว้าง “แต่… ฉันมีข้อแม้”

คินหรี่ตามอง “ว่ามาสิ”

ฉันกระแอมเล็กน้อย ก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสดใสสุดชีวิต

“ฉันจะไปก็ต่อเมื่อ… 'อัยย์' ไปด้วย!!” 😆✨

“เห้ยๆๆๆ!!!” อัยย์แหกปากทันที จนคนรอบข้างหันมามองกันหมด!

“ฉันไม่เกี่ยวเฟ้ย!!”

“ไม่เอาน่าเพื่อนรัก~ แกบอกเองไม่ใช่เหรอว่า อยากลองไปดู!?”

ฉันหันไปยิ้มหวานให้อัยย์ (ที่ในใจแอบสะใจสุด ๆ เพราะลากมันซวยไปด้วยได้แล้ว! 555)

“เฮ้ยย! ฉันพูดไปงั้นๆ แกจะเอาจริงเหรอฟะ!?” อัยย์เริ่มเหงื่อตก มองหน้าฉันแบบไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะเอาคืนเธอด้วยวิธีนี้

ฉันพยักหน้าแน่วแน่

“เอาจริงสิจ๊ะเพื่อน~” 😈✨

คินมองฉันเงียบๆ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“น่าสนใจดี”

จากนั้นเขาก็หยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาใครบางคน ฉันกลืนน้ำลายเอื๊อก…

เฮ้ย! นี่เขาโทรหาเรย์จิเลยเหรอ!? 😱💦

📞 “นายท่านครับ มินาเอะตกลงไปงานเลี้ยงแล้ว แต่เธอขอให้เพื่อนของเธอไปด้วย”

…เงียบไปสามวินาที …ฉันกับอัยย์กลั้นหายใจรอฟังคำตอบจากปลายสาย

จากนั้นเสียงทุ้มต่ำของเรย์จิจะดังขึ้น

📞 “งั้นก็ตามใจเธอ”

โอ้วววว! แปลว่าฉันเจรจาสำเร็จแล้วสินะ!! 🎉😆

ฉันแทบจะร้องเฮ้! ออกมา แต่ฉันยังไม่ทันดีใจจบ—

📞 “แต่มีข้อแม้”

…เห้ย!! มันต้องมีอะไรอีกแน่ๆ!! 😱

📞 “นายต้องเป็นคู่ควงของเพื่อนเธอ”

“ห๊าาาา!?!?” 😱💥💀🔥

ฉันหันไปมองคินที่ยังถือสายอยู่ อัยย์เองก็มองฉันด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด

เฮ้ยยยย!! ฉันจะลากมันไปซวยด้วยเฉยๆ ไม่ได้ตั้งใจจะหาคู่ให้มันเว้ยยยย!!! 😱💥

แต่นรกยังไม่จบ…

คินยิ้มบางๆ ก่อนจะตอบกลับปลายสายไป

📞 “เข้าใจแล้วครับ นายท่าน”

“เดี๋ยวๆๆๆๆ!! แล้วฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยฟะ!!??”

เสียงโวยวายของอัยย์แทบจะทำให้แก้วน้ำบนโต๊ะสั่นสะเทือน

เพื่อนสาวของฉันแทบจะลุกพรวดขึ้นมา ดวงตาสีเข้มวาวโรจน์ด้วยความเหลืออด เธอจ้องมองฉันสลับกับคินราวกับกำลังพยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์สุดพิลึกนี้

“ฉันไปเป็น ‘เพื่อน’ มินาเอะเว้ย ไม่ได้ไปเป็น ‘คู่ควง’ ใคร!!”

“ทำไมล่ะ?”

คินหันมามองอัยย์ช้าๆ ก่อนจะยกยิ้มบางๆ

“เธอไม่ชอบฉันเหรอ?”

“ชอบพ่อง!!!”

เสียงสบถของอัยย์ดังลั่น เธอตวัดตาจ้องคินอย่างเอาเรื่องสุดๆ ออร่าความเดือดแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ (ถึงแม้ในใจเธอจะคิดว่า คินตรงสเปคเธอก็เหอะ)

เฮ้ยๆๆๆ!! ทำไมกลิ่นอายมันดูเป็นศึกศักดิ์ศรีหญิง-ชายแปลกๆ ฟะ!! 😨🔥

ฉันรีบยกมือขึ้นโบกไปมาเพื่อแก้สถานการณ์ก่อนที่พวกนี้จะฟาดกันกลางมหา'ลัย

“เอาน่า… คินเป็นคนดูแลความปลอดภัยของแก ฉันเองก็มีบอดี้การ์ด”

ฉันรีบพูดก่อนจะชี้ไปที่ชายชุดดำสองคนที่ยังยืนกอดอกเงียบๆ ไม่ไกลจากโต๊ะของพวกเรา

(โอ๊ยย! ฉันลืมไปเลยว่าโดนคุมตัวอยู่! 😱)

“นายก็แค่เป็น ‘บอดี้การ์ดพิเศษ’ ของอัยย์ไปละกัน!” ฉันรีบสรุปจบประโยคอย่างมีเหตุผลสุดๆ

คินหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอียงคอน้อยๆ ราวกับคำพูดของฉันมันน่าสนใจขึ้นมาในทันที

“หืม… ‘บอดี้การ์ดพิเศษ’ งั้นเหรอ?”

เอ๊ะ!? เดี๋ยว!? ทำไมฉันรู้สึกว่าคำนี้ฟังดูทะแม่งๆ ฟะ!? 😨

“ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ!” อัยย์ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม ใบหน้าสวยสะบัดไปมองคินด้วยสายตาหงุดหงิดสุดชีวิต

“ฉันจะไปช่วยเพื่อนฉันเท่านั้น ไม่ได้จะไปเดตกับใคร!!”

เธอย้ำชัดเจน (อัยย์ที่รัก...ฉันก็ไม่ได้บอกให้แกไปเดตนี่นา แค่ให้ไป ‘คู่ควง’ เฉย ๆ เอ๊ง~ 😈✨)

คินไม่ได้โต้ตอบอะไรทันที…

แต่กลับโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ปลายนิ้วดันกรอบแว่นขึ้นอย่างใจเย็น ก่อนที่ริมฝีปากจะกระตุกเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“งั้นคงต้องรอดูว่า...”

“เธอจะหนีฉันพ้นมั้ย?”

“!!!!!”

ฉันสะดุ้งสุดตัว อัยย์เองก็ชะงักไปแป๊บหนึ่ง ก่อนจะรีบชี้หน้าคินด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“นี่นาย…!”

“หืม?”

“นายมัน…!”

“ฉันมัน…?”

“โคตรกวนตีนเลยว่ะ!!!”

“ฮ่าๆๆๆ”

คินหัวเราะออกมาเบาๆ … แบบผู้ชนะ!!! 😈🔥

เฮ้ยย!! ทำไมบรรยากาศมันชักจะแปลกขึ้นเรื่อยๆ ฟะ!! 😱