ช่างยนต์หลงกาวน์ EP.15 ผู้หญิงหวงของ [1]

ผมนิ่งไปเมื่อได้ยิน แน่นอนว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงใจพอง ดีใจที่เธอแสดงความเป็นเจ้าของผมอย่างที่เคยอยากให้เป็นมาตลอดหลายปี

แต่วันนี้มันไม่เหมือนเดิม ผมยังลืมพี่หมี่ไม่ได้ แต่ก็ฝังใจกับสิ่งที่เธอทำเหมือนกัน

“แต่พี่ไม่ใช่ของผม” พี่หมี่ไม่เคยมองผมเป็นผู้ชายตั้งแต่เด็กแล้ว แม้ว่าผมจะแสดงออกแค่ไหน บอกชอบเธอสักกี่ครั้ง เธอก็ยังคงหลอกผมซ้ำๆ หลอกว่าเธอจะรักผม ถ้าผมได้กลายเป็นผู้ชายอย่างที่เธอต้องการ

ผมพิสูจน์ได้แล้วว่าแม่งไม่จริง

เธอไม่เคยมีผมอยู่ในหัวใจเลยสักวินาทีเดียว แม้ว่าในตอนนี้ผมจะมาไกลเกินกว่าจะกลับไปอยู่จุดเดิมได้อีก

แววตาของพี่หมีกระตุกแวบนึง เธอจ้องหน้าผม เม้มปากแน่น ก่อนที่จะก้มหน้าลง

“แม้ว่าพี่จะรู้สึกตัวแล้วน่ะเหรอ... ว่าพี่ชอบเธอ” ผมกระตุกยิ้มหยัน คำว่ารักจากพี่หมี่มันก็แค่ลมปาก เห็นมั้ยว่าเธอขอคบผม เธอบอกชอบผม ทั้งๆ ที่ในที่สุดคำพวกนั้นก็แค่ลมปาก เธอเขี่ยผมทิ้งอย่างไม่ใยดี

ผมคว้าข้อมือขาวของเธอ กระชากให้เข้ามาใกล้ แววตาของเราจ้องมองกันและกัน แต่ตอนนี้ในนั้นสำหรับผมมันว่างเปล่า ผมไม่เหลืออะไรแล้ว ผมสิ้นหวัง และหมดแรงที่จะรักเธอต่อ

อย่าทำให้รัก แล้วสุดท้ายก็ไปค้างคืนกับคนอื่นได้ม