Share

บทที่ 245

last update Terakhir Diperbarui: 2025-05-15 01:27:35
“หลานชายเจ้าเป็นอะไรมากหรือไม่ มันเป็นอุบัติเหตุข้าไม่ได้ตั้งใจ ขออภัยเจ้าด้วย” เซี่ยเหล่าซานตั้งสติได้ก็รีบขอโทษขอโพยทันที

“อย่ามาแตะข้า” หยูไห่ปัดฝ่ามือที่ยื่นมาตรงหน้า พลางกล่าวน้ำเสียงเย็นชา “คนบ้านนอกก็คือคนบ้านนอก ไร้มารยาทสิ้นดี”

ในที่สุดก็หาข้ออ้างให้ดูถูกเหยียดหยามคนได้ ซุนไฉกับคนอื่นๆ ราวก
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 315

    ทว่าองค์หญิงเจียงหนิงที่เดินเข้ามากลับยังคงมีสีหน้ายิ้มแย้มไม่รู้สึกรู้สา ทั้งยังถามน้ำเสียงไร้เดียงสาต่อ “ข้าถามท่านทำไมไม่ตอบเล่า หรือว่าท่านมีเรื่องอะไรปิดบังข้ากัน” พูดจบก็แสดงสีหน้าโกรธเกรี้ยวไม่พอใจทันทีเยว่หลินมองอย่างชินชา คนในราชวงศ์พวกนี้เปลี่ยนสีหน้าไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสี เขาชินเสียแ

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 314

    ช่างนิสัยแย่เสียจริงนางไม่ใช่คนไร้เดียงสา ย่อมไม่คิดแน่นอนว่าการทำดีด้วยจะโน้มน้าวใจหลิวซื่อไว้ได้ แต่ที่เซี่ยฉงอวิ๋นกล่าวก็ถือได้ว่าถูกต้องอยู่ครึ่งหนึ่ง นั่นก็คือนางมีความคิดอยากรั้งตัวคนจริงๆไม่จำเป็นต้องมาอยู่ด้วยกันก็ได้ นางแค่ต้องการให้อีกฝ่ายออกจากหลุมลึกของสกุลเยว่ สามารถใช้ชีวิตที่ดีมั่นค

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 313

    แม่เฒ่าเยว่อายุไม่น้อยแล้วเรี่ยวแรงย่อมไม่อาจสู้จางซื่อ นางผงะหงายหลังลงไปนอนเอ้งเม้งบนพื้น โดยมีฝ่ายหลังล้มตามลงไปติดๆแม่เฒ่าเยว่ถูกทับด้วยร่างอวบอ้วนของลูกสะใภ้ ความเจ็บแปลบจากกระดูกสันหลังที่ถูกกระแทกทำให้นางไรเรี่ยวแรงจะผลักคนออก ได้แต่นอนร้องโอดโอยน้ำเสียงแหบแหลม“ท่านแม่!”เยว่ฉินกับเยว่เจินเ

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 312

    “นั่นก็จริง” แม่เฒ่าเยว่พยักหน้าเห็นด้วย รอยยิ้มของมารดาผู้รักและเมตตาบุตรจึงค่อยๆ คืนกลับมาอีกครั้ง “เจ้าเองก็เหนื่อยมาเยอะแล้ว กินอะไรแล้วก็ไปนอนพักเถอะ”บอกบุตรชายเสร็จนางก็หันไปตะโกนสั่งให้สะใภ้คนโตตั้งโต๊ะอาหาร ก่อนจะมีสีหน้าบูดบึ้งอีกครั้งเมื่อจางซื่อตอบกลับมาว่าอาหารยังทำไม่เสร็จ“เจ้าจะใช้เว

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 311

    เจ้านายของนางอารมณ์รุนแรงเช่นนี้เป็นเรื่องปกติ นางเป็นคนสนิทที่ปรนนิบัติรับใช้ข้างกายเจ้านายมาเนิ่นนาน มีครั้งไหนบ้างที่อีกฝ่ายบันดาลโทสะแล้วไม่ถูกลูกหลง“ธุระสำคัญอะไรกันนักหนา เมื่อวานข้ารอจนดึกดื่นเขาก็ยังไม่กลับ วันนี้พอข้าตื่นมาเขาก็ออกไปแต่เช้า ข้าว่าเขาจงใจจะหลบเลี่ยงข้าเสียมากกว่า” เสียงแหลม

  • ซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม   บทที่ 310

    แม้จะรู้ว่าความคิดของตนเองนั้นไม่ถูกต้อง ทว่าเมื่อเผชิญกับความกดดันที่ได้รับ การกระทำของนางก็คล้ายกับสายน้ำที่ได้รับการระบายนางเปลี่ยนความเสียใจความรู้สึกแย่ๆ ของตนมาเป็นความเกลียดชัง หลอกตัวเองโทษว่าทุกสิ่งเป็นความผิดของบุตรสาว ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง นางที่ทำเรื่องชั่วร้ายเหล่าน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status