ทำอย่างไรน่ะหรือ ด้วยนิสัยของครอบครัวใหญ่ ไม่ว่าใครก็คงโกรธแค้นแม่เฒ่าเซี่ยโดยไม่ฟังเหตุผลแน่“เจ้าอาจคิดว่าทำทุกอย่างก็เพื่ออนาคตของครอบครัว ถ้าบุตรคนนั้นของเจ้ากระทำการสำเร็จตามที่หวัง ถึงยามนั้นเจ้าก็จะไปปรากฏตัวต่อหน้าเขา ขอร้องให้เขาเห็นแก่สายสัมพันธ์ ช่วยเหลือเกื้อกูลพี่น้องคนอื่นๆ แต่...มันจะ
“จะ…เจ้ากล้าหรือ เซี่ยฉงอวิ๋น ถึงแม้ข้าจะไม่ใช่มารดาแท้ๆ ของเจ้า แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็เป็นผู้เลี้ยงดูเจ้ามาจนโตนะ ไม่ตอบแทนบุญคุณที่ช่วยเหลือก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าคิดร้ายอตัญญูต่อผู้มีพระคุณ เจ้าทำแบบนี้ไม่กลัวจะถูกเวรกรรมตามสนองเอาหรืิอไง”นางพ่นวาจายาวเหยียดในใจแค้นเคืองจนทรวงอกหอบสะท้าน เซี่ยฉงอวิ๋
“ไม่มีทาง! ฝันไปเถอะ!”แม่เฒ่าเซี่ยได้ฟังแล้วใจสั่นสะท้าน ตวาดกร้าวน้ำเสียงดุดันแข็งขืน ทว่าใบหน้าชรากลับซีดขาวไร้สีเลือดสิ่งที่คนผู้นี้ต้องการจากนางก็คือความจริงเรื่องชาติกำเนิดของเขาแต่….ไม่ได้! จะบอกความจริงออกไปไม่ได้เด็ดขาด!หากพูดไปแล้วละก็…คำพูดไม่น่าฟังของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ทุกคนหน้าเปลี่ย
“ข้าไม่กล้ารับความห่วงใยจากเจ้าหรอก” แม่เฒ่าเซี่ยตอบอย่างเย็นชา คำพูดประโยคนี้ หากได้ยินก่อนหน้าที่นางจะรู้ว่าเซี่ยฉงอวิ๋นรู้ความจริงแล้ว นางคงดีใจและเชื่อจริงๆ ว่าอีกฝ่ายมาเพราะห่วงตัวเอง “และครอบครัวของข้าก็ไม่จำเป็นต้องให้เจ้ามาแสดงความห่วงใยเช่นกัน”คำสนทนาที่ให้ความรู้สึกแปลกประหลาดระหว่างแม่เฒ
ซึ่งหากจะกล่าวออกไปแล้ว ก็บอกได้ว่าสาเหตุการตายของเซี่ยฉงอวิ๋นคนเดิม เซี่ยหว่านหรูเองก็มีส่วนไม่น้อยเช่นกันพอย้อนคิดถึงการกระทำอันเห็นแก่ตัวของเซี่ยหว่านหรูที่มีต่อเจ้าของร่างเดิม เซี่ยฉงอวิ๋นพลันรู้สึกว่าการที่ตนไม่ได้เล่นงานนางถึงตายก็ถือว่าใจดีมากแล้วดังนั้นเซี่ยฉงอวิ๋นจึงไม่มีความรู้สึกเห็นอกเ
ถูกน้องสาวที่เคยก้มศีรษะให้มาตลอดตวาดตอบโต้แข็งกร้าวใส่ เซี่ยหยวนชางที่ช่วงนี้ชีวิตมีแต่เรื่องไม่ได้ดั่งใจก็บังเกิดโทสะขึ้นมาบ้างเช่นกัน“เช่นนั้นเจ้าต้องการอนาคตแบบใดเล่า น้องสาวที่ผ่านมาตัวเจ้าสิบนิ้วไม่เคยจับต้องงานบ้าน งานในไร่ในนายิ่งไม่มีทางเคยสัมผัส มองไปทั่วทั้งหมู่บ้านบุตรสาวบ้านใดบ้างสามาร