ตอนที่ 28
แสนทน
ตะวันทอแสงของวันใหม่ ฟางเจียวเหมยต้องตื่นตั้งแต่เช้าเมื่อมาทำหน้าที่บ่าวของตนเอง นางทั้งเจ็บแค้นและกล้ำกลืนแต่เพื่ออนาคตของบุตรสาวและบุตรชาย ตนต้องอดทน
สามีที่นางเคยรักนอนเป็นผักอยู่บนเตียง จะใช้ให้ไปจัดการนังเด็กนั่นก็ทำไม่ได้ เพราะแม้แต่จะพูดเขายังไม่สามารถพูดได้เลย
“โอ๊ย!!! ท่านฉี่อีกแล้วหรือ ข้าเพิ่งเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เองนะ!!”
นางบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อได้กลิ่นไม่พึงประสงค์โชยออกมาจากคนที่นอนอยู่บนเตียง ทั้งที่ตนเพิ่งทำความสะอาดร่างกายให้เขาเสร็จ
“....” จางลู่เหวินได้แต่มองนางด้วยสายตาไม่พอใจ
“ไม่ต้องมองข้าเช่นนั้นเลยนะ เป็นเจ้าไม่ใช่หรือที่สัญญาเอาไว้กับข้า ว่าหากนังฮูหยินนั่นตายท่านจะให้ข้าเข้ามาเป็นฮูหยินแทน และจะให้ข้ากับลูกอยู่อย่างสุขสบายไปทั้งชาติ!!!”
“......”
“นี่อะไร!! ฮูหยินก็ไม่ได้เป็น อยู่อย่างสุขสบายหรือก็ไม่ แถมตอนนี้ยังได้เป็นเพียงบ่าว ต้องมาค่อยรับใช้เก็บข
ตอนที่ 29อกตัญญูพ่อบ้านเห็นฟางเจียวเหมยเดินถือกริชตรงไปที่เรือนคุณหนูของตน จึงได้ให้คนช่วยกันจับกุมตัวนางเอาไว้ ก่อนจะไปเรียนนายของจวนให้ทราบ“นางโวยวายจะพบข้าให้ได้งั้นหรือ ก็ดีข้าก็อยากพบนางเช่นกัน”ซูฮุ่ยฉินเอ่ยพร้อมกับปิดสมุดบัญชีร้าน และเดินออกไปพบสตรีที่โวยวายไม่หยุด“นางแพศยา!! เจ้ารู้อยู่แล้วใช่หรือไม่ นี่ก็เป็นแผนการของเจ้าอีกเช่นกันสินะ เจ้าทำเช่นนี้มันไม่ใช่คนแล้ว!!”เมื่อเห็นหน้าลูกเลี้ยงฟางเจียวเหมยก็พ่นคำด่าออกมาไม่หยุด จนพ่อบ้านต้องตบปากนางไปหนึ่งที นางจึงได้เงียบเสียงลงเพี๊ยะ!!!“บ่าวเช่นเจ้าสามารถพูดจาเลื่อนลอยให้ร้ายนายได้หรือ เสร็จจากตรงนี้ให้คนเอานางไปตบปากยี่สิบครั้ง!”“เอาตามที่พ่อว่าแล้วกัน แต่ก่อนอื่นข้าคงต้องแสดงความยินดีกับเจ้าด้วย เพราะตอนนี้ตระกูลกู่ส่งฤกษ์แต่งงานของจางเยว่ซินมา เป็นอีกเจ็ดวันข้างหน้า”“จะ จริงหรือ!!!” ฟางเจียวเหมยเปลี่ยนท่าทีทันที&ldqu
ตอนที่ 28แสนทนตะวันทอแสงของวันใหม่ ฟางเจียวเหมยต้องตื่นตั้งแต่เช้าเมื่อมาทำหน้าที่บ่าวของตนเอง นางทั้งเจ็บแค้นและกล้ำกลืนแต่เพื่ออนาคตของบุตรสาวและบุตรชาย ตนต้องอดทนสามีที่นางเคยรักนอนเป็นผักอยู่บนเตียง จะใช้ให้ไปจัดการนังเด็กนั่นก็ทำไม่ได้ เพราะแม้แต่จะพูดเขายังไม่สามารถพูดได้เลย“โอ๊ย!!! ท่านฉี่อีกแล้วหรือ ข้าเพิ่งเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เองนะ!!”นางบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด เมื่อได้กลิ่นไม่พึงประสงค์โชยออกมาจากคนที่นอนอยู่บนเตียง ทั้งที่ตนเพิ่งทำความสะอาดร่างกายให้เขาเสร็จ“....” จางลู่เหวินได้แต่มองนางด้วยสายตาไม่พอใจ“ไม่ต้องมองข้าเช่นนั้นเลยนะ เป็นเจ้าไม่ใช่หรือที่สัญญาเอาไว้กับข้า ว่าหากนังฮูหยินนั่นตายท่านจะให้ข้าเข้ามาเป็นฮูหยินแทน และจะให้ข้ากับลูกอยู่อย่างสุขสบายไปทั้งชาติ!!!”“......”“นี่อะไร!! ฮูหยินก็ไม่ได้เป็น อยู่อย่างสุขสบายหรือก็ไม่ แถมตอนนี้ยังได้เป็นเพียงบ่าว ต้องมาค่อยรับใช้เก็บข
ตอนที่ 27สารภาพ“เจ้ากระต่ายน้อย เจ้าจะร้องไห้อีกนานหรือไม่ เดี๋ยวตาเจ้าก็ช้ำหรอก สตรีตาปูดบุรุษใดเขาจะมองกัน”เสียงนั้นเอ่ยเย้าแหย่นาง สรรพนานเรียกขานยังเป็นดั่งเช่นในอดีต ท่านก็กลับมาเช่นเดียวกับนางงั้นหรือ นางรีบเช็ดน้ำตาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆเมื่อเงยหน้าขึ้นมามองอีกครั้งก็เห็นว่า ในห้องตอนนี้มีเพียงนางกับเขาแค่สองคนเท่านั้น“ท่าน...ก็กลับย้อนกลับมาหรือเจ้าคะ” นางเอ่ยถามออกไปตามตรง เพราะหากเป็นเช่นที่นางคิด เราจะได้คุยกันง่ายขึ้น“เป็นเช่นที่เจ้ากำลังคิด แต่ก่อนอื่นข้ามีเรื่องจะสารภาพกับเจ้าก่อน” เขาเอ่ยทั้งที่ยังคงส่งยิ้มให้นางเช่นเดิม“.....” นางนั่งนิ่งรอเขาเอ่ยในสิ่งที่ต้องการจะบอกนาง“เจ้าทำเช่นนี้รู้หรือไม่ว่ามันเป็นเรื่องไม่ดี”เขาเอ่ยขึ้นเช่นนี้ทำให้ใจนางกระตุกวูบ จริงสิ ท่านเป็นนักบวชนี่ คงไม่ได้สนับสนุนให้นางทำเรื่องเลวร้ายอย่างการแก้แค้นบุพการีแน่นอน“ข้าไม่อาจละทิ้งคว
ตอนที่ 26กลับมาเพื่อเจ้าครืด!!! ปัง!!!!เสียงเลื่อนประตูอย่างรีบร้อนจนมันกระทบผนังดังขึ้นอย่างแรง ทำเอาบุคคลในห้องทั้งสองชะงักและหันมามอง“ท่านประมุขแย่แล้ว ไอ้หน้าไก่อ่อนนั่นมันจะวางแผนเกี้ยวนายหญิงของท่านแล้วขอรับ!!!” จบประโยคนี้ทำให้คนทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกันตอนนี้อันเฉียนฟางกับซีหลิงหยุนมือขวาของตนกำลังนั่งหารือกันอยู่ ว่าจะเข้าไปทำความรู้จักกับซูฮุ่ยฉินด้วยสถานะใดแต่ยังไม่ทันได้ข้อสรุปอะไรลูกน้องของตนก็เข้ามาตะโกนอย่างที่ได้ยิน“มันคือผู้ใด!!!”“จอหงวนคนล่าสุดของแคว้นจ้าว กู่หลวนเค่อขอรับ มันคงเห็นว่าคู่หมั้นตนเองไร้ประโยชน์แล้ว จึงได้เปลี่ยนเป้าหมายเป็นนายหญิงแทนขอรับ”“บังอาจนัก!!! จะมาแย่งนายหญิงของพวกเราไปได้อย่างไร กว่านายท่านจะยอมตัดผมแต่งตัวให้ดูเป็นผู้เป็นคนเช่นนี้ หาใช่เรื่องง่าย ๆ ไม่ ข้าจะไปจัดการถีบมันออกจากจวนนายหญิงของเราเอง ไป!!!”ซีหลิงหยุนเอ่ยราวกับตนถูกแย่งสตรีเสียเอง จนทำให้อันเฉียนฟานคว้าไหล่เขาไว้แน่น ก่อนจะมองด้วยสายตาเรียบนิ่ง“.....”“นายท่านอย่าห้ามข้า! ข้าจะปกป้องนายหญิงเอง ข้าจะไม่ยอมให้นายหญิงตกไปเป็นของผู้อื่น แล้วท่านต้องกลับไปทำตัวเป็นคนไร้อารยธรร
ตอนที่ 25แอบช่วย“บ่าวที่เรือนจางเยว่ซินบอกว่าคืนนี้หลังจากจางเหิงเยว่กลับมาจากข้างนอกก็เข้าไปหาจางเยว่ซินที่เรือนเจ้าค่ะ”ซินซินไปเอาสุราดอกท้อมาให้นายสาวเอ่ยรายงาน พร้อมกับรินสุราใส่จอกยื่นให้“หื้ม!! เขาตั้งใจเข้าไปหาเยว่ซินหรือ”นางถามอย่างแปลกใจ เพราะคืนนั้นเกิดจากความผิดพลาด แต่คืนนี้ต่างออกไป“เจ้าค่ะ และทำเช่นเดียวกับคืนนั้นด้วยเจ้าค่ะ” ซินซินตอบ“เขาไม่ได้มีท่าทีแปลกไปจากปกติใช่หรือไม่”“ไม่เจ้าค่ะ คืนนี้แม้เขาจะดื่มสุรามา แต่สติยังอยู่ครบแน่นอนเจ้าค่ะ” คำบอกเล่าของสาวใช้ทำให้นางครุ่นคิดเล็กน้อยจางเหิงเยว่ติดใจในรสสัมผัสของจางเยว่ซินเช่นนั้นหรือ แต่นางจะคิดเช่นนั้นก็ไม่แปลก เพราะเมื่อชาติก่อนเขายังทำกับนางที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวต่างมารดาเลยแถมยังทำมันซ้ำ ๆ จนนางตั้งท้องอีกด้วย มาครานี้ผลกรรมคงไปตกที่จางเยว่ซิน ไม่รู้ว่านางจะถูกพี่ชายข่มขืนจนตั้งท้องก่อนที่จะได้แต่งเข้าตระกูลกู่หรือไม่นางชักจะรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหวแล้วสิ แต่ก่อนอื่นพรุ่งนี้นางต้องไปสั่งงานกับบ่าวคนใหม่เสียหน่อยซูฮุ่ยฉินนั่งอ่านหนังสือต่ออีกหน่อย ก่อนจะดับตะเกียงเข้านอน ซินซินเมื่อเห็นนายสาวหลับไปแล้ว ตนจึ
ตอนที่ 24ข้าจะเป็นปีกให้เจ้า“เจ้า!! ข้าจะฟ้องทางการว่าเจ้าวางยาข้า และให้ร้ายผู้อื่น!! แค่ก ๆ ”“ผู้ใดจะเชื่อเขยแต่งเข้าที่หวังฮุบสมบัติบ้านภรรยากันเล่าเจ้าคะ ท่านคิดว่าที่ข้าทำทุกอย่างไม่ได้คิดไตร่ตรองมาก่อนแล้วหรือ”“เป็นเจ้าจริง ๆ สินะ!!”“หึหึหึ โรคที่ท่านเป็นอยู่นั้นไม่ตาย แต่ก็หาทางรักษาไม่ได้เช่นกัน เพราะงั้นเพื่อไม่ให้ท่านปากมากข้าต้องตัดสินใจทำบางอย่างกับท่าน อย่าหาว่าข้าอกตัญญูเลยนะเจ้าคะ”“เจ้าจะทำอะไรข้า เจ้าจะทำอะไรนังลูกอกตัญญู!!”เขาเริ่มหวาดกลัวขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะตนไม่สามารถลุกหนีไปที่ใดได้อีก“พ่อบ้านเข้ามาหาข้า”พ่อบ้านรีบเข้ามาทันที ก่อนจะก้มหัวให้สตรีตรงหน้าอย่างนอบน้อม“ขอรับคุณหนู เอ้ย!! นายหญิง”“อนุฟางช่างโหดร้ายนัก วางยาท่านพ่อจนล้มป่วยหนักถึงขั้นพูดไม่ได้แขนขาอ่อนแรง ข้าละเจ็บปวดใจนักอย่างไรพ่อบ้านช่วยดูแลท่านพ่อยามข้าไม่อยู่ด้วยนะเจ้าคะ”นางเอ่ยเสียงสองเสียงสาม แต่กลับทำให้คนฟังและผู้ที่กำลังจะถูกกระทำขนลุกตั้งพร้อมกันได้“ขะ ขอรับ บ่าวเองก็เจ็บปวดใจเช่นกัน นายหญิงไม่ต้องเป็นห่วงบ่าวจะดูแลนายท่านให้ดี ให้นายท่านไม่ต้องเหนื่อยพูด และลุกเดินไปไหนมาไหนอีก”พ