เสน่ห์รักนางร้ายข้ามภพ

เสน่ห์รักนางร้ายข้ามภพ

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-12
โดย:  sanvittayamยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
60บท
5.8Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

เมื่อนางร้ายตัวแม่ต้องทะลุมิติมาอยู่ในร่างชายาเอกของอ๋องปีศาจ ที่เอาแต่หาวิธีครองใจสวามีแถมยังตบตีกับอนุไม่เว้นวัน แต่มีหรือที่นางจะทำแบบนั้น ฝันไปเถอะ ในเมื่อยุคนี้ไม่ได้มีบุรุษเพียงคนเดียว!!

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

ตอนที่ 1 นี่ข้าคือชายาอ๋องเช่นนั้นหรือ (1)

ذهبت روان الشمري إلى إحدى الحفلات لتصطحب فهد العدلي، لكنها توقفت عندما سمعت أصوات الحديث في الداخل.

قال أحدهم: "يا فهد، عادت سلوى إلى البلاد، فماذا ستفعل مع روان؟"

أجاب فهد بصوت هادئ: "ماذا تعني بماذا سأفعل؟"

"ألست مرتبطًا بروان منذ ثلاث سنوات؟ كيف ستختار بينهما بعد عودة سلوى؟"

ومن خلال فتحة الباب، رأت روان فهد يشعل سيجارة.

وسط ضباب الدخان، صمتَ لوهلة، ثم قال بصوت خافت: "لا أعلم، لا أريد إيذاء روان، لكني في نفس الوقت لا أستطيع نسيان سلوى."

تنهد أحد الأصدقاء وهو يقول: "سلوى هي حبك الأول الذي لا تستطيع نسيانه، قصَّة حبكما في الماضي كانت خيالية، ومن الطبيعي ألا تنساها."

تدخل صديق آخر وقال: "لكنك على علاقة بروان منذ ثلاث سنوات، وهي جميلة جدًا، ألا تزال غير قادر على نسيان سلوى؟"

فرك فهد صدغيه، وقال بتعب: "إن روان حقًا فتاة جميلة جدًا، لكني تقربت منها في البداية فقط لأنها تشبه سلوى إلى حد ما، وطوال تلك السنين كنت أبحث فيها عن أي أثر لسلوى."

فقال صديقه: "إذن هي مجرد بديل بالنسبة لك؟" ثم تنهد وقال: "أشعر بالأسف عليها."

فسأله صديق آخر: "ومتى تنوي أن تنفصل عنها؟"

نفض فهد رماد السيجارة وقال: "ليس الآن، روان فتاة مطيعة وعقلانية، ويصعب عَلَيَّ التخلي عنها."

ربت أحد الأصدقاء على كتفه قائلًا: "يا فهد، لا يمكنك الحصول على كلتاهما، عليك أن تحسم أمرك."

قال أحدهم بلا مبالاة: "وما المشكلة في ذلك؟ ليواعد الاثنتين معًا، إن كنت تشعر بالذنب تجاه روان، اشترِ لها بعض الهدايا لإرضائها، فلا شيء أسهل من إرضاء النساء."

ضحك فهد بسخرية: "أتظن أن جميع الناس مثلك يواعدون ثلاث أو أربع فتيات في وقت واحد؟ أنا لست بهذا الانحلال."

خارج الباب، ابتسمت روان بسخرية، واستدارت بهدوء لتغادر.

خرجت من المطعم، وسارت بمحاذاة النهر، تسترجع ذكرياتها مع فهد خلال هذه السنوات.

ثلاث سنوات من المواعدة، كانت تظن أن الحب بينهما متبادل.

لكن اتضح أنها لم تكن سوى بديل لحبه الأول.

وقفت روان على ضفة النهر، على يسارها شارعٌ مزدحم، وعلى يمينها نهر جاري.

نزلت دمعة من طرف عينها.

والريح القوية القادمة من النهر تطاير شعرها.

اتخذت روان قرارًا في تلك اللحظة.

أخرجت هاتفها واتصلت برقم ما.

"مرحبًا، أبي...أوافق على العودة للمنزل والزواج من أجل مصلحة العائلة."

زاد ظلام الليل من خفوت ضوء المصابيح، وبدأت الحشرات تحوم حولها.

وقفت روان تحت المصباح تتأمل سماء الليل الشاسعة، وقالت بصوت خافت: "لا شيء يا أبي، لقد اكتفيت من اللهو، وأريد أن أستقر وأتزوج."

"كنت مخطئة حينها، كان هذا جهلًا مني، لم يكن علي أن أتشاجر معكم وأهرب من المنزل، الآن فهمت كل شيء."

"سأعود إلى مدينة سرابيوم بعد أن أنهي أموري هنا."

...

مشت روان طويلًا بمفردها، وكان الوقت قد تجاوز العاشرة ليلًا عندما عادت إلى فيلا مجمع السكينة.

رأتها الخادمة سميرة، وسلمتها وعاءً به عصيدة مغذيَّة.

"آنسة روان، مرحبًا بعودتكِ، هذه العصيدة حضَّرتها للسيد، صحيح؟ لقد بردت، فأعدت تسخينها، كنت على وشك أن أصعد لأعطيه إياها، لكن بما إنكِ هنا، هل تفضلين أن تأخذيها له بنفسكِ؟"

لم تقل روان شيئًا، أخذت العصيدة وصعدت بها إلى غرفة النوم.

عندما فتحت باب الغرفة، كان المكتب خاليًا، وشاشة الكمبيوتر مضاءة، لكن فهد لم يكن هناك.

هناك صوت ماء يأتي من الحمام، والأنوار بداخله مضاءة.

هل يستحم مبكرًا اليوم؟

وضعت العصيدة جانبًا.

لفت انتباهها صوت إشعارات رسائل الواتساب التي لا تتوقف من الكمبيوتر.

حركت الفأرة وفتحت الرسائل.

كانت من سلوى.

"يا فهد، لقد عدت، وسأصل إلى مطار المرسى في الساعة الحادية عشرة والنصف الليلة، هل يمكنك أن تأتِ لاستقبالي؟"

هذه الرسالة أُرسلت قبل عشر دقائق.

إذًا فهو يستحم ليذهب لاستقبال حبيبته السابقة.

"فهد، لقد افتقدتك كثيرًا ولم أستطع نسيانك خلال هذه السنوات، أشعر بالندم لأنني تركتك من أجل مستقبلي الوظيفي."

"كنا عنيدين، كلانا لم نعرف كيف نقدم التنازلات، أنا أعلم أنك لا تزال تكن لي بعض المشاعر، أليس كذلك؟"

"يا فهد، لقد واعدت عدة رجال في السنوات الماضية، لكنني انفصلت عنهم جميعًا بعد فترات قصيرة، شعرت دائمًا أن شيئًا ما ينقص العلاقة، وأدركت متأخرةً أن قلبي لا يزال يحبك "

"لم أكن أجرؤ على العودة إلى مدينة المرسى، خوفًا من ألا ترغب في رؤيتي، وخوفًا من وجود امرأة أخرى في حياتك، أو أنك لم تعد تحبني."

"كنت أنا المخطئة حينها يا فهد، فهل يمكنك أن تسامحني؟"

كانت روان تقرأ بصمت، وقد ضاق بها صدرها.

كانت على وشك إغلاق المحادثة ومغادرة الغرفة، لكنها رأت أن فهد قد رد على رسائلها.

"سلوى، أريد أن أسألكِ سؤالًا واحدًا فقط، هل لا زلت تحبينني؟"

كان يرد من هاتفه أثناء الاستحمام رغم أن حاسوبه متصل.

اهتز قلب روان قليلًا.

كان مشغولًا دائمًا بعمله، ونادرًا ما يرد على رسائلها.

اعتادت ذلك، وتجنبت إرسال الرسائل كثيرًا كي لا تزعجه.

لكنه يرد الآن على رسائل سلوى حتى وهو في الحمام.

هناك فرقٌ واضح بين من يحب ومن لا يحب.

ردت سلوى في نفس اللحظة.

"نعم أحبك، وأحبك أنت فقط."

"إذًا سأذهب لإستقبالكِ."

في تلك اللحظة، شعرت أن علاقتها العاطفية طيلة ثلاث سنوات كانت مجرد مزحة.

أغلقت روان المحادثة بصمت وأعادت الفأرة لمكانها، وكأن شيئًا لم يحدث.

نزلت إلى المطبخ، وغرفت لنفسها أيضًا وعاء من العصيدة، وأخذت تأكل منها ملعقة تلو الأخرى.

كانت معدة فهد ضعيفة، لذا تعلمت إعداد هذه العصيدة المغذية للمعدة خصيصًا له، كانت تنقع زهور الزنبق والشعير الصيني والفاصوليا الحمراء في الماء المغلي، ثم تضيف حبوب الدخن، وتضيف أيضًا البطاطا الصينية الطازجة المقطعة قبل أن تنضج.

كانت هذه العصيدة تستغرق وقتًا وجهدًا كبيرًا، لكنها داومت على إعدادها له سنتين كاملتين؛ فقط لأنه قال ذات مرة إنه يحبها.

أنهت وعاء العصيدة، ونزل فهد من الأعلى.

كان قد استحم بالفعل، وجفَّف شعره، وارتدى ملابس نظيفة ومنعشة.

سألها: "أين ذهبت؟ لم أرك عندما عدت."

أجابت روان بصوت خافت: "خرجت لأتمشى قليلًا."

توجه نحو الباب وقال: "عندي أمر مهم لذا سأخرج، إن شعرتِ بالنعاس، نامي ولا تنتظريني."

خفضت طرفها، وقالت بصوتٍ خافت: "حسنًا."

سألته روان: "هل ستعود الليلة؟"

توقف لثوانٍ وهو يلبس حذاءه، ثم قال: " هناك أمرٌ طارئ في الشركة، وإن انتهيت منه في وقتٍ متأخر، فلن أعود."

فقالت بدون أن تحدث ضجة: "حسنًا."

لطالما كانت روان فتاة عاقلة.

لم يفكر فهد كثيرًا، وخرج دون أن يلتفت.

صعدت روان إلى الأعلى، وفتحت غرفة فهد، ورأت أن وعاء العصيدة بجانب الكمبيوتر لم يُمس.

وصلتها رسالة على الواتساب من خطيبها حمدي الذي دبَّرته لها عائلتها.

حمدي: "يا رورو، متى تنوين العودة إلى سرابيوم؟"

كان في نظرها الأخ الكبير اللطيف الذي يسكن بجوارهم، لم تعتبر مناداته لها بـ"رورو" اسمًا حميميًا يناديه الخطيب لخطيبته، بل مثل نداء الأخ لأخته الصغيرة.

"عندما أنهي أموري هنا."

حمدي: "حسنًا، أخبريني إن احتجتِ شيئًا."

"شكرًا لك أخي حمدي."

حمدي: "نامي مبكِّرًا، تصبحين على خير."

في تلك الليلة، لم يعد فهد إلى المنزل.

في صباح اليوم التالي، كان رنين الهاتف هو من أيقظها.

"مرحبًا؟"

"يا روان، عيد ميلادي بعد غد، تذكري أن تحضري الحفلة!"

نظرت إلى الاسم على الهاتف وقد غلبها النوم.

إنها ليلى، إحدى معارف فهد، كانت علاقتها بها جيدة.

"حسنًا، أرسلي لي الموقع."

أغلقت الهاتف، ونهضت من السرير وتجهَّزت، ثم غادرت إلى مركز التسوق لتختار لها هديَّة.

اختارت عقدًا جديدًا من ماركة مشهورة يتناسب مع ذوق ليلى.

...

في يوم الحفلة، حضرت روان مبكرًا.

قدَّمت لها الهديَّة قائلة: "عيد ميلادٍ سعيد يا ليلى."

أخذت ليلى الهديَّة، وشكرتها بأدب.

وبينما كانتا تتحدثان، دخل فهد متأخرًا ممسكًا بيد امرأة غريبة.

وحين تلاقت نظراتهما، تجمد مكانه وقال بدهشة: "روان، لماذا أنتِ هنا؟"
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ
ไม่มีความคิดเห็น
60
ตอนที่ 1 นี่ข้าคือชายาอ๋องเช่นนั้นหรือ (1)
ตอนที่ 1 นี่ข้าคือชายาอ๋องเช่นนั้นหรือ (1)“ฮือ ๆ ๆ พระชายาเพคะ เมื่อไรพระองค์จะฟื้นเพคะ อย่าทำให้หม่อมฉันหวาดกลัวเลย หากรุ่งเช้าพระองค์ยังไม่ฟื้นขึ้นมา หม่อมฉันจะต้องไปส่งข่าวให้ท่านเสนาบดีทราบแล้วนะเพคะ” ลี่เอ๋อร์ร้องไห้คร่ำครวญไม่หยุด เมื่อเห็นว่าคุณหนูของตนไม่ยอมฟื้นขึ้นมาเสียที หลังจากแต่งเข้าจวนชินอ๋องแล้ว นางก็พบว่าเรื่องราวร้าย ๆ ก็มักจะเกิดกับคุณหนูของตนอยู่เสมอ “โธ่โว้ย!! คนจะนอน จะร้องไห้หา...รึยังไง” หญิงสาวใบหน้างดงามขมวดคิ้วเป็นปมและตะโกนด่าขึ้นมา เนื่องจากรำคาญเสียงคนกำลังร้องไห้คร่ำครวญเหมือนใครกำลังจะตายอย่างนั้นแหละ ก่อนที่หญิงสาวจะลุกพรวดขึ้นมาพร้อมกับอ้าปากหาว ไม่มีกิริยาของกุลสตรีเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งมือข้างหนึ่งยังยกขึ้นเกาศีรษะจนผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด “พระชายาเพคะ พระชายาฟื้นแล้ว หม่อมฉันดีใจเหลือเกินเพคะ” ลี่เอ๋อร์หลังจากหายตกใจ ก็รีบคลานเข้ามาเกาะเตียงไว้ แล้วร้องเรียกเจ้านายของนางอย่างดีใจ เพราะเสียงนี้เลยทำให้ ซูซี่ นางร้ายอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยคล้ายกับจะได้สติขึ้นมา จากนั้นก็ค่อย ๆ เปิดตาขึ้นมามองสิ่งรอบกาย ก่อนจะตาโตแทบถลนออกมาด้วยความตกใจกับภาพที่เห็
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-01
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 2 นี่ข้าคือชายาอ๋องเช่นนั้นหรือ (2)
ตอนที่ 2 นี่ข้าคือชายาอ๋องเช่นนั้นหรือ (2)ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ที่หน้าห้องบรรทมของพระชายา ได้มีนางกำนัลส่งเสียงเข้ามาว่า “ทูลพระชายาเพคะ เวลานี้ชายารองและสนมทั้งสามมาขอคารวะเพคะ”‘นี่อีกเรื่องที่ต้องมานั่งปั้นหน้าทุกวันยิ้มแย้มและดูโอบอ้อมอารี เพื่อให้บรรดาเมียน้อยของพระสวามีผู้มักมาก มาคารวะยกน้ำชา ไม่เข้าใจว่าเหตุใดต่างคนต่างอยู่ไม่ได้หรืออย่างไรกันนะ’ นางบ่นในใจอย่างไม่พอใจ ก่อนจะคิดบางอย่างได้ แล้วบอกกับลี่เอ๋อร์นางกำนัลคนสนิทด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“ลี่เอ๋อร์ อีกสักสองชั่วยาม เจ้าไปบอกชายารองและสนมพวกนั้นว่าข้ายังไม่หายป่วย ข้าต้องการพักผ่อน และต่อไปก็ไม่ต้องมายกน้ำชาให้ข้าทุกวันเช่นนี้อีก ให้ทุกเจ็ดวันค่อยมาหนึ่งครั้งก็แล้วกัน”“เพคะ” เมื่อได้รับคำสั่ง ลี่เอ๋อร์ก็พยักหน้ารับ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้เลยถามออกไปเบา ๆ “ทำเช่นนี้มันจะดีหรือเพคะ หากชายารองฟู่ไปทูลฟ้องท่านอ๋อง จะไม่ยิ่งทำให้ท่านอ๋องมาตำหนิพระชายาอีกหรือเพคะ”“แล้วอย่างไร ในเมื่อข้าไม่สามารถทูลขอเรื่องหย่าร้างได้ เช่นนั้นก็ให้ท่านอ๋องเป็นฝ่ายทนไม่ไหว แล้วขอหย่ากับข้าเองดีกว่า จากนั้นข้าจะได้ท่องเที่ยวไปทั่วใต้หล้า และข้าจะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-01
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 3 พระชายาเปลี่ยนไป (1)
ตอนที่ 3 พระชายาเปลี่ยนไป (1)หลายวันต่อมา...เมื่อเห็นว่าร่างกายและสมองปรับการอยู่ของตนเองเรียบร้อยแล้ว หนิงหว่านซูจึงออกมารับลมนอกเรือนโดยนั่งเล่นอยู่ที่ศาลาริมน้ำ เวลานี้ไม่ว่าผู้ใดเห็นนาง ต่างก็ต้องเหลียวมามอง เนื่องจากบัดนี้ทุกคนมองว่าพระชายาดูน่ามองและงดงามยิ่งกว่าเดิมมาก จากที่งดงามอยู่แล้ว กลับงดงามยิ่งกว่าเก่า “หม่อมฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่า เพียงเปลี่ยนการแต่งหน้าจะทำให้พระชายางดงามได้มากเช่นนี้” ลี่เอ๋อร์เอ่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่า เพียงแค่พระชายาเปลี่ยนการแต่งหน้า จะทำให้งดงามยิ่งกว่าเดิมเสียอีก “ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่เจ้าต้องเรียนรู้ จริงสิ ข้าได้วาดแบบเสื้อผ้าทั้งของข้าและของเจ้าเรียบร้อยแล้ว แบบและสีขาวของชุดที่ข้ามักจะใส่อยู่เสมอ มันช่างจืดชืดจนเกินไป ข้าได้ออกแบบเสื้อผ้าและกำหนดสีสันให้เข้ากับเราสองคนแล้ว ช่วงสายหน่อย เจ้าก็เรียกให้ช่างตัดเย็บจากร้านเข่อซิงมาหาข้าหน่อย บอกให้พวกเขาให้นำผ้าหลากหลายสีมาให้ด้วยล่ะ ขอสีสดใสมากหน่อยนะ” หนิงหว่านซูสั่งออกไปด้วยใบหน้าที่ดูจริงจังและมีความสุขหลังจากวันที่ฟื้นและได้หลับไปอีกครั้ง ความทรงจำต่าง ๆ ของร่างเดิมก็หลั่งไ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-01
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 4 พระชายาเปลี่ยนไป (2)
ตอนที่ 4 พระชายาเปลี่ยนไป (2)กลับมาทางด้านลี่เอ๋อร์ หลังจากที่ได้รับคำสั่งให้มาดูในครัวนางก็ออกมาด้วยความงุนงง เนื่องจากข้องใจอย่างมากในเรื่องที่พระชายาจะทำอาหารเอง!!“วัตถุดิบจากครัวใหญ่ส่งมาแล้วใช่หรือไม่” ลี่เอ๋อร์เอ่ยถามนางกำนัลคนหนึ่งเมื่อมาถึงครัวของเรือนแล้ว“มาถึงแล้วเจ้าค่ะ นางกำนัลลี่ถามทำไมหรือเจ้าคะ”นางกำนัลที่มีหน้าที่ในครัวตอบและถามกลับไป เพราะไม่เข้าใจว่าเหตุใดนางกำนัลลี่ผู้ซึ่งเป็นคนสนิทของพระชายา ถึงได้ถามเช่นนี้“ก็พระชายาน่ะสิ พระองค์อยากจะปรุงอาหารเอง หากได้วัตถุดิบมาครบแล้วก็ดี ข้าจะไปทูลให้พระชายารับรู้น่ะ”ลี่เอ๋อร์ตอบกลับไปตามตรง นางไม่แปลกใจกับท่าทีของนางกำนัลในห้องครัวนี้เลย เพราะก่อนหน้านี้นางเองก็แปลกใจไม่น้อย ที่เห็นพระชายาเปลี่ยนไปราวกับคนละคนเมื่อนางกำนัลลี่เอ๋อร์ออกไปแล้ว บรรดานางกำนัลในครัวต่างก็สบตากัน ทุกคนต่างแปลกใจที่พระชายาจะเข้ามาทำอาหารด้วยตัวเองทางด้านหนิงหว่านซู หลังจากนางกำนัลคนสนิทออกไป นางจึงนั่งคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมด“ไม่คิดเลยจะมีเรื่องราวที่แสนมหัศจรรย์เกิดขึ้นเช่นนี้ แม้ว่าจะเคยอ่านนิยายมาบ้างก็ตาม แต่ไม่คิดเลยเรื่องจะเกิดขึ้นกับข
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-01
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 5 หม่อมฉันไม่ต้องการแท่งหยกอันนั้น (1)
ตอนที่ 5 หม่อมฉันไม่ต้องการแท่งหยกอันนั้น (1)“ถวายพระพรพระชายา” เสียงนางกำนัลดังตลอดทางเดิน เมื่อนายหญิงของเรือนเดินผ่านหนิงหว่านซูทำเพียงพยักหน้ารับรู้เท่านั้น ก่อนจะเดินไปตามทางเพื่อให้ถึงห้องครัว ในใจก็ก่นด่าไม่หยุด ที่เรือนนี้ช่างกว้างขวางเสียเหลือเกิน จะไปไหนแต่ละที เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันเมื่อมาถึงห้องครัว นางสั่งให้ทุกคนออกไปให้หมด ทว่าลี่เอ๋อร์และเสียนเสียนนางกำนัลอีกคนไม่ยอมออกไป เพราะกลัวว่าพระชายาจะได้รับบาดเจ็บยามที่ทำอาหาร“พวกเจ้าไม่ต้องกลัวว่าข้าเกิดอันตราย ข้าต้องการความเป็นส่วนตัว หากไม่ฟังคำสั่ง ข้าจะสั่งลงโทษพวกเจ้าทั้งสองคนเดี๋ยวนี้” หนิงหว่านซูส่งเสียงดุและหนักแน่นออกไปอีกครั้งสาเหตุที่นางต้องการจะทำอาหารคนเดียวนั้น เพราะนางต้องการทดสอบมิติที่ได้มาว่าใช้ได้จริงหรือไม่ หากมีคนอื่นอยู่ด้วย คงจะไม่ค่อยสะดวกเท่าไร“แต่...” ลี่เอ๋อร์เอ่ยขึ้นเบา ๆ “ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น นี่คือคำสั่งของข้า” กล่าวจบนางเดินเข้าห้องครัวไปทันที พร้อมปิดประตูใส่หน้านางกำนัลทั้งสองทันทีเมื่ออยู่ตามลำพัง นางก็ส่งสายตามองไปยังวัตถุดิบที่มีอยู่ก่อนจะพยักหน้าอย่างพอใจ“วัตถุดิบก็ดูครบถ้วนดี แ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-01
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 หม่อมฉันไม่ต้องการแท่งหยกอันนั้น (2)
ตอนที่ 6 หม่อมฉันไม่ต้องการแท่งหยกอันนั้น (2)ในที่สุดประตูห้องครัวเปิดออกมาเสียที ทุกคนเห็นดังนั้นจึงพากันถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่เห็นว่าพระชายายังปลอดภัยดี“อาหารของข้าแบ่งไว้เรียบร้อยแล้ว ที่เหลือพวกเจ้าแบ่งกันกินได้เลยข้าไม่หวง แต่อาจจะรสเผ็ดสักหน่อย ทางที่ดีเตรียมน้ำดื่มไว้ข้างตัวด้วย” นางบอกกับทุกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ส่วนไก่และหมู แบ่งมาให้ข้าจานเดียวก็พอ ที่เหลือพวกเจ้าเอาไปแบ่งกันกินได้เลย แล้วเย็นนี้ข้าอาจจะมาทำครัวปรุงอาหารมื้อเย็นอีกครั้ง อ้อ...ถ้าไม่อยากหัวหลุดออกจากบ่า ก็อย่าเอ่ยถึงเรื่องที่ข้าทำอาหารเอง”“เพคะ” นางกำนัลทุกคนก้มศีรษะรับคำสั่งอย่างพร้อมเพรียง“มันจะดีหรือเพคะ” ลี่เอ๋อร์ได้ยินก็รีบแย้งขึ้นมา นางเห็นว่าไม่เหมาะที่นางกำนัลอย่างพวกนางจะกินอาหารที่พระชายาลงมือทำด้วยตนเองความจริงเรื่องงานในครัว นางไม่อยากให้พระชายาแตะต้องด้วยซ้ำ เนื่องจากงานพวกนี้เป็นงานชั้นต่ำ ไม่เหมาะกับตำแหน่งพระชายาของท่านอ๋องเลย“มันจะดีหรือไม่ อยู่ที่ข้าตัดสินใจ ข้าบอกว่าดี มันต้องดี หรือพวกเจ้าอยากขัดคำสั่งข้า รีบยกอาหารไปเถอะ” หนิงหว่านซูรู้ดีนางกำนัลไม่กล้าขัดคำสั่งนาง จึงส่งเสียงดุ ก่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 7 หม่อมฉันต้องการหนังสือหย่าเพคะ (1)
ตอนที่ 7 หม่อมฉันต้องการหนังสือหย่าเพคะ (1)หนิงหว่านซูกลับมาถึงเรือนของตนเอง เมื่อเห็นสำรับอาหารมาถึงแล้ว จึงยิ้มกว้างอย่างพึงพอใจแล้วรีบนั่งลงทันที เนื่องจากนางกำลังหิวจนไส้กิ่วแล้ว“อาหารมาแล้ว ข้าหิวจนจะกินพวกเจ้าได้อยู่แล้วนะ”นางกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม อีกทั้งยังทำท่าลูบท้อง จนลี่เอ๋อร์ต้องรีบร้องห้ามด้วยความตกใจ“พระชายาสำรวมด้วยเพคะ พระองค์ทำแบบนั้นไม่งามเลยนะเพคะ ประเดี๋ยวผู้ใดมาเห็นเข้า”“เจ้าก็ระแวงเกินไป นี่อยู่ในเรือนของข้า ใครจะมาเห็นท่าทางของข้าเช่นนี้กันเล่า เจ้าอย่าคิดมากเลย เร็วเถอะ เจ้ามานั่งกินอาหารกับข้าเร็วเข้า”หนิงหว่านซูกล่าวอย่างไม่สนใจ นางไม่คิดว่าการกระทำของนางนั้นจะน่าเกลียดหรือไม่สำรวมตรงไหน ก่อนจะกวักมือเรียกให้นางกำนัลคนสนิทมานั่งกินอาหารด้วยกัน“ไม่ได้ มันไม่เหมาะสมเพคะ ยิ่งหากท่านอ๋องมาพบเข้า หม่อมฉันคงหัวหลุดจากบ่าโดยไม่รู้ตัว พระชายาทรงเสวยเถิดเพคะ พระองค์กล่าวว่าหิวจนปวดท้องแล้วมิใช่หรือเพคะ”ลี่เอ๋อร์รีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ นางไม่อาจเอื้อม นางไม่กล้าตีตนเสมอเจ้านายเด็ดขาด หากเป็นเมื่อก่อน การนั่งกินอาหารกับคุณหนูนั้นก็มีบ้างในบางครั้ง แต่ไม่บ่อยนัก แ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-10
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 8 หม่อมฉันต้องการหนังสือหย่าเพคะ (2)
ตอนที่ 8 หม่อมฉันต้องการหนังสือหย่าเพคะ (2)ในขณะเดียวกันที่เรือนของชายารองฟู่ เมื่อนางกำนัลคนสนิทวิ่งกลับมาหน้าตาตื่น นางจึงได้ถามออกไปอย่างร้อนรน“เจ้าได้ความว่าอย่างไรบ้าง ไหนลองบอกข้ามาสิ”“ตั้งแต่พระชายาหนิงฟื้นขึ้นมา ก็เปลี่ยนไปราวกับไม่ใช่คนเดิมเพคะ อีกทั้งหม่อมฉันได้ยินว่านางทำอาหารกินเองด้วย และยังเผื่อแผ่ไปให้นางกำนัลด้วยนะเพคะ อีกทั้งท่านอ๋องยังเสด็จไปที่เรือนของนาง เพื่อร่วมเสวยอาหารด้วยกันเพคะ”เพล้ง!!สิ้นเสียงของนางกำนัลชิงชิง ฟู่เจียยวี่ก็ขว้างปาข้าวของข้างมือจนแตกกระจายด้วยความไม่พอใจ“เป็นไปได้อย่างไรกัน ที่ท่านอ๋องจะเสด็จไปหาหนิงหว่านซู ท่านอ๋องเกลียดมันแทบตาย หาไม่แล้วพระองค์จะรับชายารองมาพร้อมกันตั้งสามคนได้อย่างไรกัน เจ้าต้องได้รับข่าวมาผิดแน่” ฟู่เจียยวี่กล่าวอย่างเกรี้ยวกราด นางไม่มีวันเชื่อว่าชายอันเป็นที่รักของนาง จะไปหาหนิงหว่านซูถึงเรือน“ไม่ผิดเลยเพคะ หม่อมฉันตรวจสอบแน่ชัดแล้วว่า ยามนี้ท่านอ๋องทรงไปอยู่ที่เรือนนั่นจริง ๆ เพคะ”นางกำนัลชิงชิงรีบเอ่ยอย่างออกรส นางหาข่าวมาเป็นอย่างดีแล้ว และไม่มีความผิดพลาดอย่างแน่นอน ยามนี้ท่านอ๋องอยู่กับพระชายาหนิงจริง ๆไ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-12
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 9 เจ้าคิดว่ามันง่ายอย่างนั้นหรือ (1)
ตอนที่ 9 เจ้าคิดว่ามันง่ายอย่างนั้นหรือ (1)นางกำนัลที่ได้ยินต่างก็ก้มหน้า ไม่เข้าใจว่าเหตุใดพระชายาถึงได้กล่าวออกมาเช่นนี้ แต่ทว่าทุกคนก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยวาจาใดออกมาเช่นกันหนิงหว่านซูได้ยินคำถามจึงได้พยักหน้าตอบรับ โดยไม่สนใจท่าทีของอีกฝ่ายเลยว่าเป็นอย่างไร“ใช่แล้วเพคะท่านอ๋อง หม่อมฉันต้องการหนังสือหย่าจากพระองค์ ด้วยเหตุผลอันใดนั้น หม่อมฉันได้กล่าวไปหมดแล้วเพคะ”นางมีท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย และไม่สนใจด้วยว่าชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพระสวามีจะโกรธเคืองมากน้อยเพียงใด “เหตุผลเพียงเพราะข้าแต่งชายารองเข้ามาอย่างนั้นหรือ เจ้าถึงได้ต้องการหนังสือหย่า เจ้าไม่รู้หรืออย่างไรว่าสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้ ไม่มีทางที่จะลงชื่อในหนังสือหย่าได้ตามอำเภอใจ เจ้ากับข้าจะหย่ากันได้ ก็ต้องให้ฝ่าบาทเป็นคนส่งราชโองการมาให้เราทั้งสองเท่านั้น”บุรุษที่ขึ้นชื่อว่าเย็นชาและเหี้ยมโหดที่สุด กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ต้องมานั่งอธิบายให้ชายาของตนได้เข้าใจ ถึงเหตุผลว่าทำไมถึงหย่าขาดจากกันไม่ได้ “ทำไมที่นี่การหย่าถึงได้ยุ่งยากนักนะ เห้อ...”นางได้แต่บ่นกับตนเองเบา ๆ แต่ทว่าเสียงที่นางกล่าวออกมานั้น กลับทำให้ทุกคนงุนงง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-12
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 10 เจ้าคิดว่ามันง่ายอย่างนั้นหรือ (2)
ตอนที่ 10 เจ้าคิดว่ามันง่ายอย่างนั้นหรือ (2)“เจ้าไล่ข้าเช่นนั้นหรือ” ชินอ๋องเลิกคิ้วถามอย่างจริงจัง และรู้สึกตกใจที่ถูกชายาของตนไล่ให้กลับตำหนัก ต่อหน้านางกำนัลในจวน“หม่อมฉันไม่ได้ไล่ แต่หม่อมฉันต้องการพักผ่อนเท่านั้นเพคะ” นางยังคงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเช่นเดิม“เช่นนั้นคืนนี้ข้าจะอยู่ที่เรือนของเจ้า” ชายหนุ่มกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ต่างกับนางและนั่นทำให้นางกำนัลและขันทีทุกคนพากันตกตะลึง เนื่องจากรู้ดีว่าท่านอ๋องไม่พอใจการแต่งงานครั้งนี้ ดังนั้นจึงไม่เคยคิดที่จะมาหา หรือหลับนอนด้วยกับพระชายา อีกทั้งชินอ๋องยังแต่งชายารองและสนมเข้ามาหลายคนพร้อมกัน เพื่อให้พระชายาหนิงเสียใจแต่เหตุใดครั้งนี้พระองค์ถึงได้...“เอ่อ...ไม่เหมาะหรอกเพคะท่านอ๋อง ช่วงนี้หม่อมฉันไม่ค่อยสบายตัวสักเท่าไร หากท่านอ๋องต้องการคนปรนนิบัติ เหตุใดถึงไม่ไปหาชายารองหรือสนมคนอื่นเล่าเพคะ” หนิงหว่านซูกล่าวแย้งออกมาเบา ๆและนับว่านี่เป็นการปฏิเสธของนางอีกครั้ง‘นึกบ้าอะไรขึ้นมา วันนี้ถึงได้อยากนอนกับข้า ข้าไม่ยอมหรอกนะ ข้าต้องการหย่า’ นางได้แต่บ่นในใจอย่างไม่ยินยอมเท่านั้น‘นี่เจ้าปฏิเสธข้าอีกแล้วหรือ ก่อนหน้านี้ก็บ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-12
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status