3.เจ้านายกับลูกน้อง (2)

“เป็นบ้าอะไรยายกันย์”

เธอบ่นตัวเองก่อนจะสตาร์ตรถ แต่กลับสตาร์ตไม่ติด สตาร์ตซ้ำเท่าไรก็ไม่มีปฏิกิริยาทำเอาหญิงสาวทิ้งตัวลงกระแทกเบาะด้วยความเซ็ง

“เป็นอะไรเนี่ย”

ดูนาฬิกาก็เห็นว่าสองทุ่มครึ่งแล้ว หากจะโทรหาลุงคนขับรถของที่บ้านก็คงดึกเกินไป กันยกรไม่เคยดูแลเรื่องรถด้วยตัวเอง เธอแค่ขับได้ตามประสาลูกสาวคนมีเงินทั่วไป แม้บิดาจะไม่ใส่ใจกระนั้นก็ไม่เคยต้องลำบาก

“ไว้โทรพรุ่งนี้แล้วกัน”

ก๊อกๆๆ

หญิงสาวตกใจสะดุ้งโหยงที่อยู่ๆ กระจกด้านข้างก็มีคนมาเคาะ เมื่อหันมองก็เห็นว่าเป็นคนที่เพิกเฉยกันและกันมาตลอดทั้งอาทิตย์

“รถสตาร์ตไม่ติดเหรอครับ”

เธอได้ยินเขาถามแว่วๆ กันยกรหยิบของตนเองก่อนจะเปิดประตูลงไป ร่างสูงกำยำก็ขยับไปยืนห่างอย่างเว้นระยะ

“ใช่ค่ะ สตาร์ตไม่ติด”

“ผมช่วยดูให้ไหมครับ”

คำถามดูง่ายและมีน้ำใจแต่อดไม่ได้เลยที่เธอจะสังเกตแววตาของเขา หากก็ดูไร้แววใดๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันให้คนที่บ้านมาจัดการ”

“อ้อ ครับ”

ชายหนุ่มยิ้มบางรับพร้อมกับมองกระเป๋าของเธอ

“จะลงไปชั้นหนึ่งเหรอครับ ติดรถผมลงไปก็ได้ จะได้ไม่ต้องลงลิฟต์ให้เสียเวลา”

หญิงสาวอึกอักและดูไม่สบายใจขึ้นมาชัดเจน เธอเม้มริมฝีปากพลางส่ายหน้าแต่ชายหนุ่มก็เอ่ยเสียงขรึม

“เชิญครับเจ้านาย”

เธอนิ่งไปเมื่อเขาเอ่ยเช่นนั้น

“ลูกน้องปล่อยให้เจ้านายเดินลงลิฟต์ไปเองทั้งที่เห็นเต็มสองตา ผมคงเป็นลูกน้องที่ไม่เอาไหนน่าดู”

เขาบอกพร้อมผายมือเชื้อเชิญ

หากยิ่งทำตัวมีระยะห่างก็เท่ากับว่าตนมีความรู้สึกไม่ปกติ ไม่เหมือนชายหนุ่มที่ตีหน้าเฉยและไม่ได้มีท่าทางเป็นพิเศษกับเธอ กันยกรจึงยอมเดินตามคำเชิญของชายหนุ่ม อีกฝ่ายก้าวนำไปยังรถของเขาและเปิดประตูให้เธอซึ่งเป็นด้านข้างคนขับแต่หญิงสาวก็เข้าไปนั่งโดยไม่เรื่องมากหรือถือตัวว่าตนเป็นเจ้านาย

“โทรเรียกแท็กซี่แล้วใช่ไหมครับ หรือบอกให้คนที่บ้านมารับ ลงตรงหน้าตึกเลยใช่ไหมครับ ว่าแต่คุณจะนั่งรอที่ไหน โถงล็อบบี้ตึกเราไม่มีที่นั่งด้วย หรือรอตรงป้ายรถเมล์ดี แต่เวลานี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไร”

ชายหนุ่มถามไปด้วยพร้อมออกรถและขับวนลงอย่างช่ำชอง

“ป้ายรถเมล์ค่ะ”

“ครับ”

อีกฝ่ายตอบรับง่ายๆ จากนั้นระหว่างทั้งสองคนก็เงียบไป กันยกรรู้สึกกดดันจนมือเย็นและเหงื่อซึมแม้เวลาจะผ่านไปเพียงไม่นานที่รถเคลื่อนลงมาด้านล่างของตึกสามชั้นออกมาจากบริษัทจนมาหยุดลงใกล้ป้ายรถเมล์ หญิงสาวรีบปลดเข็มขัดทว่านภณต์กลับรั้งไว้

“รอบนรถดีกว่าครับ”

เธอเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มก็เห็นเพียงแววตากับสีหน้าเฉยสนิท

“ตอนนี้ไม่มีคนเลย ไม่รู้ว่าแท็กซี่ที่คุณเรียกจะมาถึงเมื่อไร”

“ฉันยังไม่ได้เรียกน่ะ ว่าจะมารอที่ป้ายรถเมล์”

“งั้นผมดูให้ ถ้ามีแท็กซี่มาผมจะโบกให้แล้วคุณค่อยลงไป”

“แค่นี้ก็รบกวนคุณมากแล้ว ฉันลงไปรอเองก็ได้ เผื่อคุณมีธุระรีบกลับ”

กันยกรปฏิเสธ ทั้งเกรงใจอีกฝ่ายทั้งรู้สึกไม่ดีเมื่ออยู่กับเขาเพียงสองคนในพื้นที่จำกัด

“ถ้าผมรีบคงไม่ออกไปซื้อของกินเข้ามาให้ทีมที่แก้งานหรอก รอในรถเถอะครับเจ้านาย”

น้ำเสียงชายหนุ่มดูเอื่อยลง ทำให้คนที่อึดอัดอยู่แล้วเข้าใจว่าเข้าประชดตนเอง

“ไม่ต้องเรียกฉันแบบนั้นก็ได้ค่ะ”

“อ้อ ครับ”

เขาตอบกลับเสียงเรียบเหมือนเช่นเคย ทั้งที่เธอใช้น้ำเสียงแข็ง กันยกรพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึก คิดว่าอย่างน้อยเขาก็รับคำแล้วจึงหันไปมองด้านหลังเพื่อมองแท็กซี่อย่างพยายามไม่สนใจอีกฝ่าย ทว่ากลับต้องขนลุกซู่เมื่อเสียงทุ้มกระซิบชิดริมหู

“นึกว่าคุณชอบเสียอีก”

หญิงสาวผงะออกและหลบไปชิดติดประตูเมื่อร่างสูงกำยำโน้มเข้ามาใกล้

“เห็นคุณชอบเล่นบทเจ้านาย”

“นี่...”

“ครับ?”

กันยกรพูดไม่ออกใบหน้าคมคายขยับมาในระยะประชิดเพียงลมหายใจ ทั้งที่แววตากับสีหน้าไม่เปลี่ยนสักนิดหากเธอก็รู้ว่าเขาจงใจกวนอารมณ์ หญิงสาวผลักอกหนาอย่างแรงทว่าร่างสูงกำยำขยับเพียงเล็กน้อย

“ฉันบอกแล้วไง ว่าให้ทำเป็นไม่รู้จักกัน”

“ผมก็ไม่ได้บอกใครว่าเคยนอน...เอ๊ย เคยรู้จักกับเจ้านายมาก่อน”

เธอทุบอกหนาซ้ำเพราะรู้ว่าเขาแกล้งพูดผิด

“ฉันหมายถึง ทำเป็นไม่รู้จักกัน อย่าแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ”

“เจ้านายเองก็ไม่เห็นปฏิเสธนี่ครับ ว่าไม่รู้จักผม”

ริมฝีปากอิ่มเผยอค้าง ได้เพียงกะพริบตาปริบๆ ฟังอีกฝ่ายพูดต่อ

“คนไม่รู้จักกัน ก็น่าจะไม่เข้าใจเรื่องผมพูด จริงไหม”

“คุณนี่มัน...”

ยังพูดไม่จบชายหนุ่มก็หันกลับไปมองด้านหลังเพราะมีแสงไฟจากรถ

“นั่นแท็กซี่มาแล้ว”

เอ่ยจบเขาก็ลงจากรถไปโบก เมื่อแท็กซี่หยุดลงด้านหลังก็อ้อมมาเปิดประตูให้เธอ กันยกรตีหน้านิ่งและเชิดหน้าขณะลงจากรถของเขา ชายหนุ่มก็ยังเดินไปเปิดประตูแท็กซี่ให้เธออีกด้วย เธอจึงจำต้องพึมพำขอบคุณ

“ขอบคุณค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีบริการเจ้านายเสมอ”

ดวงตาคู่เรียวงามตวัดขวับมองคนพูดอย่างไม่พอใจ แล้วสะบัดหน้าเข้าไปนั่งในรถดึงประตูปิดทันทีด้วยความหงุดหงิดใจ รู้ว่าอีกฝ่ายแกล้งยั่วโมโหตนแต่หากตอบโต้ก็เหมือนเธอยอมรับว่าตัวเองก็ผิดคำพูดที่ย้ำกับเขาไปเหมือนกัน

นภณต์ หรือ นาย ‘เมฆ’ คนนี้ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ เลย เธอพลาดตั้งแต่ตัดสินใจเลือกเขาอย่างนั้นใช่ไหม

=====

เมฆอยากบอกเป็นนัยว่า สนใจใช้บริการอีกกันย์เรียกได้เลยสินะ ^^"