LOGINShare
ตอนที่ 02 : จ้องตา
Last Updated:
2025-03-14 21:27:147.00 น.
เช้าวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะมืดมัว เพราะเมฆฝนดำทะมึนที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาบดบังแสงอาทิตย์จนบริเวณนี้มืดไปหมด ฉันจึงรีบเดินจ้ำออกจากห้องพักบริเวณเรือนหลังเล็กซึ่งเป็นบ้านพักของคนงาน ไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ห่างกันไม่ไกลมากนัก
“แม่ค่า...มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ” ฉันเดินเข้าไปกอดแม่จากข้างหลังขณะที่ท่านกำลังง่วนกับการทำอาหารตรงหน้าอย่างขมักเขม้น
ฟอด!!
“ทำไมรีบตื่นละลูก น่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย” ท่านละจากจานอาหารตรงหน้าแล้วหันมาหอมฉันก่อนจะเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
“ไม่นอนแล้วค่ะ...ดาอยากมาช่วยแม่มากกว่า”
“งั้นหนูยกอาหารไปเสริฟคุณท่านเลยลูกปะ” หลังจากที่แม่พูดจบท่านก็จัดการจัดแจงตักอาหารข้าวต้มหมูใส่ถ้วย ก่อนจะเลื่อนมาให้เพื่อฉันจะได้ยกไปเสิร์ฟให้คุณท่านต่อไป
“ค่ะแม่...” หลังจากที่ฉันเอ่ยปากรับคำแม่แล้ว จึงหยิบถ้วยอาหารว่างลงบนถาดก่อนจะเดินออกไปยังห้องรับทานอาหารข้างๆ...
“อาหารมาแล้วค่ะ”
“ขอบใจจ้ะ...” คุณท่านผู้หญิงเอ่ยบอกกับก่อนที่...
“เอ่อหนูดาขึ้นไปปลุกตาเบลซทีฉันมีเรื่องจะคุยด้วย...” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยบอกกับฉัน...
“ค่ะคุณท่าน”
หลังจากนั้นฉันก็เดินขึ้นมาด้านบนของคฤหาสน์ ก่อนที่จะหยุดยืนช่างใจอยู่หน้าประตูบานใหญ่...
ก๊อกกกกกๆๆ
“…” เงียบ! ฉันควรทำอย่างไงดี...คุณท่านจะรีบออกไปทำธุระข้างนอกด้วย ‘กล้าๆ หน่อยดาหลา’
ก๊อกกกกกๆๆ
“คุณเบลซดานะคะ คุณเบลซตื่นรึยังคะ” ฉันตัดสินใจตะโกนเรียกเขาออกไป แต่...
“…”
ก๊อก...
“คะ...คุณ”
แอ๊ดดดดดดดดดดด!
“คะ...คุณเบลซ” มือฉันค้างอยู่กลางอากาศ ประตูห้องคุณเบลซเปิดออกพร้อมกับเจ้าของห้องที่ยืนมองฉันนิ่งๆ
...แต่ที่ไม่นิ่งเลยก็คงจะเป็นฉันเองเนี่ยแหละ ก็เพราะเขามีผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวที่พันรอบเองของเขาอยู่ไหนจะหยดน้ำที่ค่อยๆไหลจากปลายผมของเขาลงมา ‘เดี๋ยว! ดาหลาเธอคิดอะไรของเธอเนี่ย’
“อะ...เอ่อคุณท่านให้ดามาปลุกคุณเบลซค่ะ”
“…”
“เอ่อ งั้นดาขอตัวก่อนนะคะ” ฉันเอ่ยบอกกับผู้ชายตรงหน้าขึ้นหลังจากที่เรายืนจ้องหน้ากันอยู่นาน...ก่อนที่จะหันหลังเดินออกไป
“เดี๋ยว”
ขวับ!
“คะ?” ขาฉันหยุดชะงัดทันทีที่เสียงของเขาเอ่ยจบลง พร้อมกับรีบหันกลับไปมองเขา... ‘โอ๊ย…อกอีแป้นจะแตกชิกแพคเป็นชั้นๆ เลยพ่อคุณเอ้ย’
“บอกคุณตาอีกสิบนาทีฉันลงไป”
“ได้ค่ะ” ฉันรับปากเขาก่อนที่จะเดินออกมา...
“เป็นไงหนูดา…ตาเบลซตื่นรึยัง” คุณท่านผู้ชายจะเอ่ยถามฉันทันทีที่ฉันเดินเข้ามา
“ตื่นแล้วค่ะ...คุณท่านอีกสิบนาทีเดี๋ยวคุณเบลซลงมาค่ะ” ฉันเอ่ยตอบคุณท่านไปด้วยสายตายิ้มแย้ม...
“ขอบใจจ่ะหนูดา ฉันฝากเอากาแฟมาให้ตาเบลซทีนะจ้ะ”
“ค่ะคุณท่าน” หลังจากที่ฉันตอบคุณท่านแล้วฉันก็เดินออกมา...
10 นาทีต่อมา
ฉันเดินนำกาแฟไปเสริฟให้คุณเบลซอย่างนอบน้อม
“ครับคุณตา” หลังจากบทสนทนานั้นจบลง คุณท่านผู้ชายก็เดินออกไปทันที หลงเหลือเพียงสายตาสองคู่ที่ต่างจับจ้องมาที่ฉัน ‘รู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ อย่างไงก็ม่ายรู้’
“><.”
“หนูดาวันนี้ไปไหนรึป่าวจ้ะ” คุณผู้หญิงเอ่ยถามฉัน
“เอ่อ...คือดาจะรองนั่งรถไปโรงพยาบาลค่ะ”
“…”
“ไปทำไมหรอจ้ะ”
“ดาไม่ชินทางค่ะ พรุ่งนี้ทำงานวันแรกเลยดากลัวจะหลงและไปทำงานวันแรกสายค่ะ…”
“...แต่ดาไปธุระให้คุณท่านก่อนได้นะคะ” ฉันตอบกลับคุณท่านไปอย่างนอบน้อม
“โถ่...หนูดาของฉัน” คุณผู้หญิงเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
“><.”
“เรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยจ่ะ…” คุณท่านเอ่ยกับฉันก่อนที่จะหันไปพูดกับคุณเบลซที่นั่งอยู่ข้างๆ
“…ตาเบลซพรุ่งพาหนูดาไปทำงานด้วยเข้าใจไหม”
“…”
“ตะ...”
“ไม่มีแต่นะหนูดา”
“ค่ะ” ฉันจำเป็นต้องรับคำคุณท่านออกไปอย่างจำใจ...
“ดีมาก หนูไปเตรียมตัวเถอะจ่ะ”
“ค่ะคุณท่าน” หลังจาที่ฉันตอบคุณท่านแล้วก็รีบเดินออกไปเอากระเป๋าของตัวเองทันทีไม่อยากให้ผู้ใหญ่ต้องรอนาน...
5 นาทีผ่านไป
ฉับ! ฉับ! ฉับ!
ฉันกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่รถของคุณเบลซทันทีที่เห็นเขายืนพิงรถของตัวเอง พร้อมกับส่งสายตานิ่งๆ มองมาที่ฉัน ‘ช่างเป็นคนที่เดาอยากอะไรอย่างนี้ก็ไม่รู้’
“ขึ้นรถ...” เขาเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“คะ...ค่ะ” หลังจากที่ฉันเอ่ยบอกกับเขาจบก็กำลังจะเดินไปขึ้นที่ข้างหลังแต่...
“ข้างหน้า”
“ค่ะ” ฉันรีบเดินจ้ำเท้าไปนั่งข้างหน้าข้างเขาทันที...
…
รถเคลื่อนตัวออกไปออกช้าๆ ถึงนี่จะเป็นครั้งแรกที่ฉันนั่งรถที่คุณเบลซขับก็พอจะเดาได้ว่านี่มันไม่ใช่เรื่องปกติของเขาแน่ๆ …
“หนูดาจ่ะ” คุณท่านเอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบ
“ค่ะ” ฉันจึงเอ่ยตอบพร้อมกับหันไปสบตากับคุณด้วยรอยยิ้ม
“ตอนนี้ห้องพักบุคลากรไม่พอเพราะเรากำลังสร้างตึกใหม่...”
“ค่ะ” ฉันคิดว่ายังไงซะฉันจะเทียวไปเทียวกลับอยู่ เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉันเลย...
“ฉันไม่อยากให้หนูต้องเทียวไปเทียวมามันอันตราย ฉันคุยกับตาเบลซแล้ว...”
“...”
... อย่าบอกนะ ‘ไม่หรอกคุณเบลซไม่มีทางยอม...’
“ให้หนูไป...”
“...” ม่ายยยย
“อยู่กับตาเบลซ” ...
“...”
“อะ...เอ่อไม่เป็นไรดีกว่าค่ะคุณท่าน ดาเกรงใจด้วยค่ะ...”
“...”
“...”
“อีกอย่างดาไปกลับได้ค่ะสบายมาก” ฉันพยายามอธิบายเหตุผลให้สองคนตรงหน้าฟัง แต่…
“คอนโดตาเบลซอยู่ใกล้โรงพยาบาล อีกอย่างมีตั้งหลายห้อง...”
“...”
“เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับแม่ของหนูเอง ดาราต้องเห็นด้วยกับฉันแน่ๆ ...”
“...”
“และอีกอย่างหนูดาไม่ต้องเกรงใจตาเบลซโอเค...”
“...”
“ส่วนวันหยุดค่อยกลับบ้านอย่างนั้นดีกว่านะจ้ะ”
“ค่ะคุณท่าน” ฉันทำได้เพียงตบปากรับคำคุณท่านไปอย่างจำยอม ฉันรู้และเข้าใจดีว่าท่านเป็นห่วงฉัน...แต่ที่ไม่เข้าใจเลยคือผู้ชายที่นั่งข้างฉันเนี่ยสิ ทำไมเขาถึงไม่คัดค้านอะไรเลยล่ะปกติเขาน่าจะต้องหวงพื้นที่ส่วนตัวหรือไม่ก็ไม่ชอบความวุ่นวานตามนิสัยของเขาสิ...’ทำไมเขาไม่พูดอะไรเลยอ่ะ...’
@U mall
หลังจากที่พวกเรามาถึงห้างสรรพสินค้ากันมาได้สักพัก ก็มาหยุดอยู่ที่ร้านขายกระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดัง
“หนูดาว่า สีนี้หรือสีนี้ดีถ้าฉันจะซื้อไปเป็นของขวัญ” คุณท่ายเอ่ยถามฉันขึ้นหลังจากที่พนักงานในร้านหยิบกระเป๋าคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดที่ท่านเลือกไว้มาวงตรงหน้าเรา
“ดาว่าสีนี้ค่ะ” ฉันชี้ไปที่กระเป๋าสีอ่อนตรงหน้า ที่ฉันเลือกใบเพราะมันดูเรียบหรู แต่ก็ดูน่าค้นหาน่าจะเหมาะกับการเป็นของขวัญมากกว่าอีกใบที่ดูสีฉูดฉาดเกินไป...
“งั้นเอาสีนี้” คุณท่านหันมายิ้มให้ฉัน ก่อนจะหันไปบอกกับพนักงาน
“เดี๋ยวยายนัดเพื่อนไว้ที่ร้านอาหารทางด้านโน้น...”
หลังจากที่พนักงานเดินออกไป คุณท่านก็หันมาพูกกับคุณเบลซ ก่อนที่จะ...
“...ตาเบลซพาหนูดาไปหาอะไรทานด้วยนะลูก”
“ครับ”
“...”
“นี่กระเป๋าค่ะ” เสียงพนักงานเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นถุงกระดป๋าใหญ่ส่งให้คุณท่านไป
“ฝากหนูดาด้วยนะตาเบลซ...”
“...” เขาพยักหน้าเพียงเล็กน้อยเพื่อเป็นคำตอบ
“...เที่ยวเล่นกับพี่เขาสักแป๊บนะหนูดาเดี๋ยวฉันมา”
“ค่ะคุณท่าน” ฉันเอ่ยตอบเธอไปอย่างนอบน้อม
ด้วยความที่คุณหญิงสินีท่านรู้จักหลานชายของแกเป็นอย่างดีเพราะเลี้ยงมาเองกับมือ ท่านรู้ดีว่าคุณเบลซไม่ชอบการพบปะสังสรรค์กับเพื่อนๆของแกสักเท่าไหร่ จึงสั่งให้หลานชายคนเก่งของแกไปหาอะไรทำฆ่าเวลาเพื่อรอแกทำธุระกับเพื่อนก่อน
12.00 น.
“คุณเบลซหิวรึยังคะ” ฉันเอ่ยถามคุณเบลซออกไปด้วยรอยยิ้ม
“อยากกินอะไร” เหมือนเขาจะตอบไม่ตรงคำถามของฉันเลยเนอะ...
“ให้ดาเลือกหรอคะ” ฉันเอ่ยถามเขาออกไปพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปหาเขาด้วยรอยยิ้ม...
“...” เขานิ่งพร้อมกับจ้องมาที่ฉันนิ่งๆ มันเป็นสายตาที่ทำให้ฉันคิดผิดไปมหันต์ที่เลือกทำแบบนั้นออกไป…’เพราะเขาคงไม่ชอบ’
“ขะ ขอโทษคะ” ฉันเอ่ยขอโทษเขาพร้อมกับหันหน้าไปทาง
“...”
“งั้นร้านนี้ไหมคะดูหน้าอร่อยดี” ฉันชี้ไปทางร้านอาหารญี่ปุ่นตรงหน้า เพราะตอนนี้นอกจากฉันจะกลืนอะไรไม่ลงแล้วฉันยังอยากออกไปจากตรงนี้อีกด้วย
“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่เดินเข้าไปในร้านอาหารที่ฉันบอก...
“...” ฉันจึงก้มหน้าก้มตาเดินตามเขาเข้าไปในร้าน...
“...”
“...”
หลังจากที่เราสองคนสั่งอาหารเสร็จ บรรยากาศระหว่างเราก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
Related chapters
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 03 : ดุ
[DARLA’S PART]“...”“...” เราสองคนต่างนั่งเงียบใส่กัน จนกระทั่ง...“ดาหลา!/ดาหลา!...” เสียงที่ฉันคุ้นเคยตะโกนเรียกฉันจากทางด้านหลังขวับ!“จันทร์/ดาว...” ฉันเอ่ยเรียกพวกเธอออกไปด้วยความดีใจ ก่อนจะโบกมือให้พวกเธอดวงดาวกับจันทร์จ้าวเธอสองคนเป็นฝาแฝดกัน และก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิดของฉันอีกด้วย เท่าที่ฉันจำได้เราสามคนน่าจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลได้เลยมั้ง...“ไหนดาบอกจะมาทำธุระกับคุณท่านแต่แอบมากินข้าวกับหนุ่มหล่อที่ไหนเนี่ย” จันทร์เอ่ยอีกมาอย่างงอลๆ ก่อนจะหันไปมองคุณเบลซด้วยสายตามีเลศนัย ซึ่งต่างจากคุณเบลซที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจดวงดาวกับจันทร์จ้าวแล้วยังคงเอาแต่จ้องหน้าฉัน…นี่เขาไม่ปวดตาบ้างหรือไงเอาแต่จ้องคนอื่นอยู่แบบ“อะ...เอ่อ คุณเบลซคะนี่จันทร์กับดาวเพื่อนของดาค่ะ”“...”“ดาว จันทร์นี่คุณเบลซเจ้านายดาเอง”“0.0 สวัสดีค่ะ/0.0 สวัสดีค่ะ” สองคนนั้นทำท่าทางตกใจก่อนที่กล่าวทักทายคุณเบลซออกไป“หว่า อย่างงี้พี่ตะวันของพวกเราก็อก...อุ๊บ!” ฉันรีบเอามืออุดปากยันจันทร์เจ้าเพื่อนตัวดีของฉันทันที...ก่อนที่ยัยนี่จะหลุดปากพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกไป“คะ คุณเบลซ เดี๋ยวดามานะคะ”“อืม”“มานี่เลย....
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 04 : ใกล
[DARLA’S PART]คนอะไรนิสัยกับหน้าตาสวนทางกันจริงๆ ‘เห้ย ดาหลาเหนื่อยใจมากนะ’“แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ...โอ้ย ปวดหมอง!” ฉันพูดออกมาก่อนจะเหม่อมองออกไปที่นอกหน้าต่าง...ครึ่งชั่วโมงต่อมา...“เขาไปไหนของเขานะ” ฉันพึมพำออกมาในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังนอกหน้าต่าง“หมายถึงฉัน” “อุ้ย...ดาตกใจหมดเลยคุณเบลซ” ฉันเอ่ยออกมาก่อนเอามือทาบที่อกของตัวเอง... ‘คนอะไรคิดจะไปก็ไป คิดจะมาก็มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงเลย’...“...” เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่ยื่นถุงกระดาษสองถุงใหญ่ในมือของเขามาให้ฉัน“0.0...นี่” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ...“ฉันจะออกไปรอข้างนอก...” ผู้ชายตรงฉันเอ่ยขึ้นอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไปด้านนอกทันทีแอ๊ดดดดดดดดด! ปึงงงงงงงงงงงง!“คุณเบลซไปซื้อผ้าอนามัยให้ฉัน...หรอ” “โลกจะแตกรึป่าวเนี่ย...”ฉันบนพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองของในถุงกระดาษที่ฉันถืออยู่ ก่อนจะพบว่าในถุงนี้มีผ้าอนามัยทุกสีทุกขนาดและทุกยี่ห้อที่มีว่างขายตามร้านสะดวกซื้อก็ว่าได้...“โอ้ย!...หน้าอายชะมัด” ฉันเอ่ยออกมากับตัวเองอีกครั้งก่อนจะไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย แล้วจึงเดินตามเขาออกไปด้านนอก“คุณเบลซ...”“ยังปวดท้องอยู่รึป่าว...?”“
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 05 : แกล้ง
[DARLA’S PART]10.00 น. เฮ้ย!...หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหกดาหลาคนดีคนเดิม เพิ่มเติมคือขอบตาดำคล้ำคล้ายกับหมีแพนด้าเขาไปทุกที ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันอาทิตย์ วันนี้เป็นวันหยุดแรกหลังจากที่ฉันเริ่มทำงานมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ...ตลอดเวลาที่ฉันเริ่มทำงานงานมาทุกอย่างที่ฉันเจอล้วนแต่เป็นสิ่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้แล้ว จึงไม่มีอะไรที่เป็นปัญหาหรือหน้าเป็นห่วงสำหรับฉัน และยิ่งฉันได้รุ่นพี่ที่ดี ได้เพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ทุกคนคอยช่วยเหลือกันดีมันก็ยิ่งทำให้การทำงานของพวกเราไม่ตึงเครียดสักเท่าไหร่ ที่เหลือก็คงเป็นการปรับตัวของฉันในบางเรื่องเท่านั้นเองวันนี้เป็นวันหยุดของฉันก็จริงแต่ฉันไม่ได้กลับไปบ้านใหญ่หรอกนะ เพราะว่าคุณท่านพาทุกคนในบ้านไปเที่ยวบ้านพักต่างอากาศที่ภูเก็ตกันหมดเลย น่าอิจฉาใช่ไหมล่ะ... ~ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน~ - Unknown -ตึ๊ด!ฉันนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวได้สักพักเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น... ฉันก้มมองเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พบว่าเป็นเบอร์ที่ฉันไม่รู้จัก แต่ฉันก็ตัดสินใจรับนะ เพราะคนที่โทรมาอาจจะมีเรื่องด่วนก็ได้...“ฮัลโล่ค่ะ...”(...) เงียบ!(ปึง!
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 06 : เกิดเรื่อง
[BLAZ’S PART]~ ครืนนนนนนนน ครืนนนนนนนนน ~ - DO -เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังรอยูเทิร์นรถเพื่อนเข้าคอนโด ช่วงยูเทิร์นตรงนี้รถติดเป็นประจำอยู่แล้วจึงต้องใช้เวลาสักหน่อยตึ๊ด!(ฮัลโหลไอ้เบลซ) เสียงไอ้ดีโอ หรือดีนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมเอ่ยขึ้นจากปลายสาย ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆหลายคนชอบบอกว่าผมสองคนไม่น่าจะคบกันได้เพราะต่างก็เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วใครจะรู้ว่าผมสองคนแม่งไม่เหมือนกันเลยสักนิดไอ้ดีโอมันนิ่งก็จริง แต่เป็นประเภทน้ำนิ่งไหลลึก ใครที่เป็นศัตรูกับมันคงต้องคิดให้ดีหน่อย ถึงเปลือกมันจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยน เงียบขรึมก็เถอะแต่แม่งเจ้าแผนการ ต่างจากผมที่เป็นคนนิ่งไม่ชอบพูดกับใคร ก็แค่อยากพูดกับคนที่อยากเท่านั้น และผมเป็นคนทำอะไรซึ่งๆหน้า คิดอะไรผมก็ทำอย่างนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องกวนใจที่ทำให้ผม ทำแบบนั้นไม่ได้แล้วซิ...ผมคิดพลางหันไปมองยัยตัวเล็กที่นั่งข้างๆเธอเอาแต่เหม่อมองออกไปด้านนอกไม่สนใจผมเลยสักนิด“ว่า”(มึงว่างไหมวะ) “เออ”(ฝากดูไอ้จีให้ก็หน่อยดิ…แม่งก่อเรื่องอีกล่ะ ไอ้น้องเวร) ปลายสายบอกกับผมด้วยน้ำเสียงปกติ ไอ้ดีโอมันไม่หวงว่าใครจะมาร
Last Updated : 2025-03-14ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 08 : หลบหน้า
“คะ คุณเบลซ”“ดาหลา ตอบฉันมาสิ”“ดากลัว คุณอย่าทำแบบนี้สิคะ” ฉันตอบเขากลับไปพร้อมกับผลักอกแกร่งของเขา แต่มันไม่เป็นผลเลยสักนิดฉันไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายตรงหน้าฉันได้เลย“กลัวหรอ ฮ่าๆ” ฉันไม่เคยเห็นคุณเบลซที่ดูมาดนิ่งคนเดิมของฉันในมุมนี้เลย มันทำให้ฉันเริ่มกลัวเขามาขึ้นเรื่องๆเพราะเหมือนกับว่าที่ผ่านมาฉันไม่ได้รู้จักเขาเลย ถึงแม้ว่าคนเราจะมีหลายด้าน ฉันก็จะขอบอกตรงๆว่าด้านนี้ของเข้าฉันไม่ชินจริงๆ“ฉันจะทำให้เธอกลัวฉันมากกว่านี้อีก ดาหลา”“คะ อุ๊บ อื้อ...” ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรออกมาเขาก็ประกบริมฝีปากเรียวอิ่มนั้นแบบที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนที่จะให้มือข้างที่จับปลายคางของของฉันออกแรงบีบเล็กน้องก่อนที่ลิ้นอุ่นๆ ของเขาจะแทรกเขามาในปากของฉัน “อื้อๆ อ่อย ตุบๆ อื้อ” ก่อนที่สติของฉันจะหายไปฉันทุบหน้าอกแกร่งของเขาอยู่สองสามทีเพื่อเรียกสติให้เขาแต่มันกลับไม่เป็นผลเอาซะเลย จูบแรกที่ฉันเคยฝันไว้อย่างดีกลับพังไม่เป็นท่า...“อื้อ...” ริมฝีปากที่ประทับแนบแน่นอย่างดิบเถื่อน ยิ่งฉันต่อต้านเขามาเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรุนเเรงและหนักหน่วงมากขึ้นเท่านั้น มือของเขาคายออกจากเอวของฉันอย่างช้าก่อนจะค่อยลูบแผ
Last Updated : 2025-04-20ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 07 : โกรธ
ฉันนั่งมองกะทิที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงสลับกับผู้ชายคนเดิมที่นั่งเฝ้าเธอไม่ห่างอยู่ข้างเตียง ซึ่งตอนนี้ฉันก็รู้แล้วว่าเขาชื่อจีซัสเป็นน้องชายของเพื่อนสนิทคุณเบลซ แต่จากที่ฉันสังเกตเขาก็เคารพคุณเบลซเหมือนพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองเลยด้วยซ้ำถึงยังไงฉันก็ไม่เข้าใจจีซัสอยู่ดีว่าทำไมเขาถึงต้องทำรุนเเรงขนาดนี้ด้วย กะทิเองก็เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กนิเดียวเองมีอะไรก็น่าจะคุยกันดีๆสิไม่ใช่ใช้ความรุนแรงแบบนี้ แต่จากที่ฉันเห็นเขาดูจะเป็นห่วงกะทิมากเลยนะ เขาควรจะทะนุถนอมเธอสิไม่ใช่ทำกับผู้หญิงที่เขาชอบขนาดนี้แอ๊ดดดดดด!ทันทีที่ประดูห้องถูกเปิดขึ้นฉันกับจีซัสก็หันกลับไปมองบุคคลที่พึ่งเข้ามาใหม่ คุณเบลซเดินกลับเข้ามาพร้อมเอกสารผลตรวจของกะทิด้วยท่าทางเคร่งขรึมของเขาฉันเห็นแล้วยังกลัวเลยอ่ะ ฉันได้แต่หวังว่ากะทิจะไม่เป็นอะไรมากนะ“เฮีย กะทิเป็นอะไร” ก่อนที่จีซัสจะเอ่ยถามเขาออกไป“...”คุณเบลซไม่ตอบอะไรเข้าเพียงแต่เดินตรงมาหาจีซัสก่อนที่เขาจะ...“ออกไปรอฉันที่ห้อง” คุณเบลซหันมาบอกกับฉันก่อนที่เขาจะก้มลงอ่านเอกสารในมือของตัวเอง“ตะ แต่...” ฉันยังไม่ทันได้พูดจบคุณเบลซก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาเรียบนิ่ง“ฉันจะ
Last Updated : 2025-04-20ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 09 : สารภาพ?
5.00 น. ตอนนี้ก็เข้าสู่เช้าของวันใหม่แล้วงานที่ฉันได้รับมอบหมาย ฉันทำเสร็จเรียบร้อยแล้วและได้จัดเตรียมความคืบหน้าไว้ให้กับเวณถัดไปแล้วด้วยค่ะ...อ้อลืมบอกไปก่อนเริ่มงานฉันได้เข้าไปหากะทิ ร่างกายของเธอดีขึ้นมากแล้วอีกวันสองวันก็กลับบ้านได้แล้วค่ะ แต่ถ้าเป็นสภาพจิตใจอาจจะต้องใช้เวลาอีกสักหน่อย...“อ้าว อ้อมผ่าตัดเสร็จแล้วหรอเป็นไงบ้าง” พี่พยาบาลอีกคนเอ่ยถามพี่อ้อมขึ้น หลังจากที่เธอเดินเข้ามาในห้อง“เรียบร้อยดีค่ะ คุณหมอของเราเก่งอยู่แล้ว” เธอตอบกลับพี่พยาบาลคนเดิมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่ก็ดูเหนื่อยๆ ในเวลาเดียวกันกันเฮ้ย เขาจะเป็นยังไงบ้างนะจะได้พักบ้างรึยังนะ...ฉันเดินออกมาสูดอากาศด้านนอก สายตาก็หันไปเห็นคุณเบลซกำลังเดินเข้าไปในห้องรับรองฝั่งตรงข้าม ปกติแล้วห้องนี้จะเป็นห้องที่ไว้รับรองแขกวีไอพี แต่ถ้ามีเคทที่ใหญ่ๆ เข้ามาคุณเบลซจะใช้ห้องนี้เป็นห้องทำงานชั่วคราวฉันเดินเข้าไปในห้องครัว เพื่อต้มนมอุ่นๆ ซึ่งเป็นของโปรดของเขา เขามักจะดื่มนมอุ่นๆ เวลาที่เครียด หรือเหนื่อยมากๆ ฟังดูแปลกๆใช่ไหมคะ นั่นแหละค่ะคุณเบลซก็อกกกกกกๆ...“ใคร” เสียงเข้มดังมาจากข้านใน นี่ฉันคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ย“ดะ
Last Updated : 2025-04-20ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 10 : ลักหลับ
[DARLA’S PART]23.45 น.“อื้อออออ...” ฉันครางออกมาทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่ เพราะรู้สึกเจ็บที่หน้าอกเหมือนกับว่ามีคนกำลังบีบเค้นมันอยู่......แต่จะบ้าหรอนี้ฉันอยู่คนเดียวนะ หรือว่าเป็นความฝัน ‘อะ เจ็บ...’ ฉันร้องออกมาในใจทันทีที่รองหยิกแขนของตัวเองเบาๆ ฉันเจ็บแสดงนี้เป็นเรื่องจริงหรอ... ‘ดะ เดี๋ยว นะ...’“อืออออ ปะ ปล่อย นะ...” ฉันพูดออกไปพร้อมกับร้องดิ้นอยู่บนเตียง...“ซู่...ดา”“ปะ ปล่อย ฉัน ฮือออออ” หลังจากใด้ยินเสียงของคนที่กำลังทำอนาจารฉันอยู่เต็มสองหู ฉันก็สติแตกแทบจะบ้าตากถ้าไม่ได้ยินประโยคถัดมาที่เขาพูด...“ดา ดาหลา พี่เอง” เขาเอ่ยขึ้นอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนจากจับหน้าอกของฉัน เป็นกอดเอวฉันไว้แทน...“พี่เบลซ ดาตกใจหมดเลยค่ะ” ฉันพูดออกมาก่อนจะหันหลังกลับไปกอดเขาเอาไว้เเน่น...“โอ้ เด็กดีของพี่ ไม่ร้องนะครับ” เขาก็กอดฉันยิ่งกว่าเดิม พร้อมกับมืออีกข้างที่ยังคงลูบหัวฉันอย่าอ่อนโยน“ว่าเเต่พี่เข้ามาในห้องดาได้ไงคะ...”“...” แสงไงสลัวๆ ในห้องกลับไม่ได้ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายตรงหน้าฉันดูลดน้อยลงเลย แต่มันกลับยิ่งทำให้ดูมีเสน่ห์หน้าหลงไหลยิ่งขึ้นไปอีก (ดาหลาคลั่งรักแหละดูออก!)“...ดาจ
Last Updated : 2025-04-20
Latest chapter
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 44 : ม่ามี๊ & แด๊ดดี๊ (จบ)
“อ่ะแฮ่ม!!!” “พะ พี่เบลซ” ฉันร้องเรียกเขาด้วยความตกใจ ถึงฉันกับพี่มาร์คัสจะไม่ได้ทำอะไรผิดก็ตาแต่ฉันก็ยังกลัวว่าเขาสองคนจะมีเรื่องกันอย่างวันนั้นอีก “ปล่อยมือออกจากเมียกูได้แล้วมั้ง” พี่เบลซเอ่ยบอกกับร่างสูงอีกคน ก่อนจะเดินเข้ามาจับมือหนาออกจาหัวของฉัน “หึ!” “ดาเข้าไปช่วยแม่กับยายเตรียมอาหารเถอะครับ ตรงนี้แดดมันแรงเกินไป” พี่เบลซเอ่ยบอกกับฉันด้วยรอยยิ้ม “พี่สองคนจะไม่ทะเลอะกันแน่หรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงทั้งสองตรงหน้าออกไปด้วยความกังวล ทุกครั้งที่พวกเขาเจอไม่เคยมีครั้งไหนที่พวกเขาจะคุยกันดีๆได้เลย “ไม่มีอะไรหรอครับ เข้าไปข้างในก่อนนะดา” พี่มาร์คัสเอ่ยบอกกับฉันเสียงเรียบ “แน่นะคะ” ฉันถามทั้งสองคนออกไปอีกครั้ง “ครับ/ครับ” “ก็ได้ค่ะ” ฉันตอบรับทั้งสองอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินเข้ามาในตัวบ้าน...[BLAZ’S PART] “รอบนี้ไม่ต่อยกูหรอวะ” ไอ้มาร์คัสเอ่ยถามผมขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนๆ “เมียคุมความประพฤติกูอยู่” ผมตอบกลับมันไปเสียงเรียบ “หึ มีอะไรอยากคุยกับกูก็ว่ามา”
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 43 : ยอมรับ
ก๊อกๆๆ !!!!“เดี๋ยวแม่ไปเปิดเองลูก” “เชิญค่ะ” แม่ดาราเดินไปเปิดประตูให้กับคนที่มาใหม่ ก่อนที่ท่านจะดูตกใจเล็กน้อย “คุณท่าน คุณผู้หญิง...สวัสดีค่ะ” แม่ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะยกมือไหว้ทั้งสองที่มาใหม่อย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องมากพิธีหรอกดา เราเข้าไปข้างในกันเถอะฉันไม่ได้มาที่นี่ในฐานะเจ้านาย ฉันมาในฐานะยาย ฉันมาขอโทษแทนหลานชายตัวดีของฉันที่ทำผิดไว้กับลูกสาวของเธอ” เสียงคุณท่านเอ่ยถามแม่ของฉันเสียงอ่อน ก่อนที่แม่ของฉันจะเปิดประตูเพื่อตอนรับผู้ที่มาใหม่ทั้งสอง “ใช่ค่ะตามที่คุณแม่ท่านบอก ดาราไม่ใช่คนงานในบ้านเราแล้ว แต่เป็นแม่ของผู้หญิงที่ลูกชายเรารักมากที่สุด” คุณสัณห์แม่ของพี่เบลซพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “คุณท่าน คุณสัณห์สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ทั้งสองอย่างนอบน้อม ก่อนจะก้มหน้าให้กับพวกท่านอย่างไม่กล้าสบตา “สวัสดีจ่ะหนูดา แม่ขอโทษแทนลูกแม่ด้วยนะดาหลา” คุณสัณห์หันมาบอกกับกับฉันเสียงอ่อน ก่อนที่ท่านจะลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู “ถ้าต่อไปนี้ตาเบลซรังแกหนูอีกบอกยายเลยนะ เดี๋ยวยายจัดการให้เอง” คุณท่านเอ่ยบอกกับด้วยใบหน้า
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 42 : ทางเลือก
[BLAZ’S PART]“ดา ดาครับ” ผมเอ่ยเรียกร่างบางที่หมดสติไปในอ้อมกอดของผม ผมอุ้มเธอไว้แนบอกก่อนจะพาเธอออกมาด้านนอก ก่อนที่จะผมวางเธอลงบนเตียงซึ่งห้องนี้อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องพักฟื้นของตาทอง “คุณหมอเบลซมีอะไรให้ฉันช่วยไหมค่ะ” เสียงพยาบาลเดินตามเข้ามาช่วยผม ก่อนที่เธอจะเอ่ยถามผมขึ้น “ไปตามหมอจากแผนกสูติมาที” ผมเอ่ยบอกกับพยาบาลตรงหน้าเสียงเรียบ “ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะคุณหมอเบลซ” หลังจากที่พยาบาลเดินออกไปผมจึงเริ่มตรวจร่างกายเบื้องต้นให้กับร่างบางตรงหน้า เธอหมดสติไปมาจากการที่เธอพักผ่อนไม่เพียงพอ ตั้งแต่เมื่อคืนที่ตาของเธอหมดสติไปจนถึงตอนนี้ก็ปาเข้าไปบ่ายสามของอีกวันเธอยังไม่ได้นอนพักเลย รวมถึงเธอมีความเครียด ความวิตกกังวลสะสมอยู่มากทีเดียวและมีเรื่องหนึ่งที่ยังคงกวนใจผมอยู่ถึงร่างบางตรงหน้าผมจะไม่มีอาการอะไรที่ผิดปกติแสดงออกมาให้ผมเห็น แต่ผมมี...ม๊าเคยเล่าให้ผมฟังอยู่บ่อยๆ ว่าป๊าผมมีอาการแบบเดียวกันนี้ตอนที่ม๊าท้องผม มันทำให้ผมสงสัยว่าร่างบางตรงหน้ากำลังตั้งท้อง และผมเป็นคนแพ้ท้องแทนเธอ“สวัสดีค่ะคุณหมอเบลซ” หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยถามผมขึ้นอย่างนอบ
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 41 : ฉุกเฉิน
“อ้วกกกกกก…” ผมโก่งคออ้วกออกมาจนแสบคอไปหมด ก่อนจะทรุดนั่งลงกับพื้นห้องน้ำอย่างหมดแรง“คุณเบลซเป็นไงบ้างลูก ไหวไหม” ยายมณีเอ่ยถามผมดังมาจากด้านนอก“ผมไม่เป็นไรครับยาย”“มีอะไรหรอคะยาย” เสียงดาหลาเอ่ยถามยายของด้วยความสงสัย“ก็คุณเบลซนะสิลูกอยู่ดีๆก็อาเจียนออกมา”“อาเจียนหรอคะ” ดาหลาเอ่ยถามยายของเธอกลับไปอีกครั้ง แต่น้ำเสียงของเธอมันเเสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าเธอเป็นห่วงผม“ใช่ลูก”“เมื่อกี้เขาก็ยังดีๆอยู่นี่คะ” เสียงดาหลาดังเข้ามาใกล้ขึ้น เหมือนเธอจะเดินเข้ามาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำที่ผมอยู่“ก็นั่นสิลูก”แอ๊ดดดด !!!“คุณเบลซ” ยายมณีเอ่ยเรียกผมเสียงอ่อน ก่อนจะเดินเข้ามาผมอย่างเป็นห่วง“ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆครับยาย” ผมเอ่ยบอกกับหญิงสูงวัยตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม ผมเลือกที่จะไม่พูดความจริงกับท่าน เพราะผมคงไม่กล้าบอกหรอกนะว่าผมเหม็นกลิ่นอาหารที่ท่านทำอะ“หน้าคุณซีดมากเลยนะคะ” เธอเอ่ยบอกกับผมเสียงอ่อน“^0^” ผมหันไปยิ้มหวานให้กับเธออีกครั้ง“คุณยิ้มอะไรคะ” เธอเอ่ยถามผมเสียงเรียบอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์กับท่าทางของผมสักเท่าไหร่“หนูเป็นห่วงพี่หรอครับ” ผมยิ้มหวานก่อนจะเอ่ยถามร่างบางตรงหน้าออกไปเสียงอ่อน“ป
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 40 : ตัดสินใจ
“คุณเบลซคะลุกขึ้นเถอะค่ะ” น้าดาราเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน ก่อนจะเดินเข้ามาพยุงผมให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง“น้าดาครับ ตา ยายครับ ผมรักดาหลามาก…”“…”“ผมรักเธอมากจริงๆ”“…”“ในวันนี้ที่ไม่มีเธออยู่หัวใจของผมมันก็แตกสลายไม่เป็นชิ้นดี ผมขอ…” ผมเอ่ยบอกกับทั้งสามคนตรงหน้าเสียงสั่นน้ำตายังคงคออยู่เต็มดวงตา“…”“นะครับน้าดา ผมกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้แล้ว แต่ผมขอทำปัจจุบันที่ยังเหลือใหม่ได้ไหมครับ”“ค่ะ น้าจะให้อภัยคุณ” น้าดาราเอ่ยบอกกับผมเสียงเรียบพร้อมกับจ้องมองมาที่ผมนิ่งๆ“ดา…” เสียงตาทองดุลูกสาวของท่านเสียงดัง“แต่ถ้าคุณเบลซทำให้ลูกสาวของน้าเจ็บปวด ไม่ว่าจะเป็นทางกาย และทางใจอีกเพียงครั้งเดียว คุณเบลซต้องเป็นคนเดินออกไปจากชีวิตของลูกสาวน้า มันจะไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สองสำหรับคุณอีก”“…”“จะรับปากน้าไหมคะ” น้าดาราเอ่ยถามผมเสียงเรียบ“ผมรับปากครับ มันจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองแน่นอนครับ” ผมเอ่ยบอกกับหญิงวัยกลางคนตรงหน้าด้วยความหนักแน่น เรื่องที่เคยเกิดขึ้นมันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกเพียงครั้งเดียวมันก็มากเกินพอเเล้ว วันนี้ผมรู้ซึ้งแล้วว่าถ้าผมไม่มีดาหลาผมไม่สามารถอยู่บนโลกที่กว้างใหญ
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 39 : ขอโอกาส
[DARLA’S PART]16.30 น.“ยายคะต่อไปดาจะจัดการเรื่องอาหารการกินให้ยายเองนะคะ” ฉันเอ่ยบอกกับยายของตัวเองเสียงอ่อน ทันทีที่รถประจำทางจอดบริเวณหน้าทางเข้าสวนส้ม ฉันกับแม่ดาพายายไปโรงพยาบาลในตัวอำเภอ เพราะท่านบ่นเวียนหัวไม่หายสักทีฉันกลัวว่าจะเป็นหนังถ้าปล่อยไว้นาน เลนพาท่านไปหาหมอให้คุณหมอตรวจดูสักหน่อย“…” ยายมณีมองมาทางฉันด้วยแววตาเศร้าๆ ราวกับเด็กที่กับเด็กที่กำลังโดนบังคับยังไงยังงั้น ฉันส่งยิ้มหวานไปให้ท่านก่อนจะพูดต่อ“ของมันของทอดต้องค่อยๆลดแล้วนะคะ”“จ้าหลานรัก” ยายเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน ก่อนที่ท่านจะส่งยิ้มมาให้ฉันอย่างเอ็นดู“งั้นเราเริ่มเลยนะคะ หนูขอยึดกล้วยทอดก่อนเลยค่ะ” ฉันดึงถุงกล้วยทอดออกจากมือของยายเบาๆ“เอ้า…เริ่มเลยเลอะยายหนู” ยายเอ่ยถามฉันออกมาเสียงอ่อน พร้อมกล้วยทอดในมือฉันตาละห้อย ถึงยังไงฉันก็ไม่ใจอ่อนหลอกนะเพื่อสุขภาพที่ดีของฉัน“ป้ายหายไปแล้ว สงสัยพ่อจะได้คนงานใหม่แล้วนะจ๊ะแม่” แม่ของฉันพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังรั้วตรงหน้าที่ปกติมันมีป้ายประกาศติดอยู่ ซึ่งฉันเป็นคนเอามาติดเองกับมือก่อนจะออกไปโรงพยาบาล“ดีแล้วลูกตาแก่จะได้มีลูกมือ กลางคืนก็จะได้มีคนช่วยเดินเวรด้วย”“ท
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 38 : บทเรียน
[BLAZ’S PART]23.00 น.@คฤหาสน์ตระกูลอัครหิรัญ“อือ...” ผมครางออกมาเบาๆ ไอ้ดีนกับไอ้จีหิ้วแขนทั้งสองข้างของบนไว้บนบ่าหนาของพวกมัน พร้อมกับเดินตามป๊าเข้าไปในบ้าน “...” ทุกสายตาจับจ้องมาที่ผมทันทีที่เดินเข้ามายังห้องนั่งเล่น อยู่กันครบเลยทุกคนคงจะอยู่รอผมกลับมาสินะ เพราะตั้งวันนั้นที่น้าดาราหายตัวไปผมก็ไม่ได้กลับมาที่นี่อีกเลย “ตาเบลซ” ม๊าของผมร้องเรียกผมด้วยความตกใจ ท่านเดินเข้ามาหาผมก่อนจะเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าของผม ก็อย่าที่ผมเคยบอกผมไม่เคยเสียน้ำตาให้ใครเห็นมาก่อนมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ม๊าผมจะตกใจ “ดีน จี วางตาเบลซตรงนี้ลูก” ม๊าผมหันไปบอกกับไอ้ดีนและไอ้จีให้วางผมลงบนโซฟาที่ห่างไปไม่ไกล ก่อนที่ท่านจะลงมานั่งข้างๆผม “เล่ามาว่ามันเกินเรื่องอะไรขึ้น” ถามผมถามขึ้นเสียงแข็ง “...”“ดีน”“ผมไม่รู้รายละเอียดอะไรมากครับ...ผมรู้แค่ว่าไอ้มาร์คัสพาดาหลาหนีไปครับ” ไอ้ดีนเอ่ยตอบคุณตาของผมเสียงเรียบ“แล้วจีรู้อะไรบ้างไหมลูก” คุณตาหันไปถามจีซัสอีกคน“จีรู้เท่าเฮียดีนครับตา”“เจ้าเบลซล่ะอะไรจะสารภาพไหม” คุณตาหันกลับมาถามผมเสียงเรียบ พร้อ
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 37 : ครอบครัว
[DARLA’S PART]19.00 น.@สวนส้มตาทอง “แม่คะ ที่นี่คือที่ไหนหรอคะ” ฉันเอ่ยถามแม่ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับรถหรูของมาร์คัสเลี้ยวเข้ามาในบริเวณของ ‘สวนส้มตาทอง’ ฉันไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน “บ้านเราน่ะลูก” แม่เอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับสายตาของท่านที่มองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้า “ถึงแล้วครับ” มาร์คัสเอ่ยบอกฉันกับแม่ พร้อมกับรถหรูของเขาที่หยุดลงบริเวณหน้าบ้านทรงไทยประยุกต์ 2 ชั้น ครึ่งปูนครึ่งไม้ตรงหน้า “วันนี้ผมส่งตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจัดการอะไรเรียบร้อยแล้วผมจะมาเยี่ยมใหม่” ร่างสูงเอ่ยบอกกับพวกเราทั้งสองเสียงเรียบ “น้าขอบคุณมากนะ ถ้าไม่ได้มาร์คัสเราสองคนคงแย่” “ผมยินดีครับคุณน้า แต่ว่าอย่าลืมที่ผมบอกนะครับ” มาร์คัสย้ำกับแม่ของฉันอีกครั้ง ซึ่งเขาทั้งสองคนคุยอะไรกันฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน “น้าไม่ลืมค่ะ” แม่ตอบกลับร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนที่ท่านจะลงจากรถหรูคันนี้ไป “ดาขอบคุณพี่มาร์คัสมากนะคะ ช่วยดาไว้ตั้งหลายครั้ง” ฉันเอ่ยขอบคุณร่างสูงตรงหน้าเสียงอ่อน ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่
ซ่อนรักคุณหมอมาเฟีย ตอนที่ 36 : ตามหา
@เพนท์เฮ้าส์มาร์คัส“เชิญครับลูกสาวของคุณน้าอยู่ด้านใน” มาร์โคบอกกับหญิงวัยกลางคนตรงหน้า “…” เธอพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องตรงหน้าตามคำเชิญของเขา ตลอดเวลาที่เดินเข้ามายังเพนท์เฮ้าส์หรูหลังนี้ ในหัวเธอเต็มไปด้วยคำถาม ‘ลูกสาวของเธอรู้จักกับคนพวกนี้ได้อย่างไร’ ถึงพวกเขาจะแต่งกายดูดี ของที่เขาใช้แต่ละอย่างราคาก็แพงแสนแพง แต่ถึงอย่างงั้นกูเถอะเขาก็ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจสักเท่าไหร่“ดาหลา” ดาราร้องเรียกร่างบางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงกว้าง เธอวิ่งเข้าไปหาลูกสาวของเธอทันที ก่อนที่จะชะงักไปเล็กน้อยที่เห็นผู้ชายอีกคนหน้าตาคล้ายกับผู้ชายคนเดิมที่ไปรับเธอ เดินออกมาจากประตูบานใหญ่ข้างๆ “คุณ!” “สวัสดีครับคุณน้าผมมาร์คัสเป็นฝาแฝดกับมัน” ร่างสูงพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปยังชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ด้านหลังของเธอ“ค่ะ ฉันดาราเป็นแม่ของเธอนะคะ” ดาราเอ่ยบอกกับมาร์คัสก่อนที่เธอจะนั่งลงข้างร่างบางที่นอนหลับไหล มือบางของเธอลูบลงไล้ไปตามใบหน้าของลูกสาวอย่างอ่อนโยนด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงร่างบางตรงหน้าจับใจ อุณหภูมิจากร่างบางที่ส่งมายังฝ่ามือของเธอทำให้เธอรับรู้ได้ทันทีว่าร่
