พออรอุมาออกจากห้องไปเท่านั้นแหละ...
ขวัญเมษามองคนตรงหน้ากะพริบตาปริบๆ
ขณะที่เมธากรเองยังคงอึ้งไม่ต่างกัน…ต่างฝ่ายต่างอึ้งกันไปหลายวินาที
“อาจารย์นายแพทย์เมธากร...เอ่อ!” ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ แทนที่จะโกรธเคืองกลับขำลั่น เพราะสำหรับขวัญเมษาแล้วเธอไม่ใช่คนเก็บเรื่องเล็กมาคิดให้เป็นเรื่องใหญ่ แถมเรื่องที่เขาไม่ได้บอกก็ดันไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร แค่เซอร์ไพรส์มากก็เท่านั้น
ได้นอนกอด นอนกก กับคุณหมอใหญ่มาตั้งหลายคืนน่าดีใจจะตายไป! นักเทคนิคการแพทย์คนใหม่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นวีไอพีของโรงพยาบาลนี้ ไม่นึกไม่ฝันว่ามันเกิดขึ้นแล้ว
“เปลี่ยนสีผมมาใหม่น่ารักดีนะ เมย์ห้ามโกรธพี่นะ คืนนั้นเราเจอกันวัน Aprill Fool’s Day นี่นา พี่ก็เลย...”
“พี่หมอกไม่ได้เป็นเจ้าของผับอย่างที่บอกเมษ์แต่แรกใช่ไหมคะ?” หญิงสาวมองคุณหมอใหญ่อย่างจับผิด ก่อนร่างสูงจะลุกจากเก้าอี้เดินมาหาเธอด้วยสีหน้าสำนึกผิด
มองดูเหมือนหมาตัวโตที่กำลังง้อเพศเมียอะไรแบบนั้น
“ครับ แล้วพี่ก็ไม่ได้ชื่อหมอกด้วย เอาล่ะ...” ว่าพลางดึงร่างเล็กเข้ามากอดใกล้ๆ ออดอ้อนเธอเต็มที่เพราะไม่ว่าอย่างไรเขาก็ได้ชื่อว่าโกหกเธออยู่ดี
“พี่จะบอกความจริงเมษ์ทุกอย่าง พี่ชื่อเมธ หรือนายแพทย์เมธากร เขมาภิวัฒน์ แพทย์ศัลยกรรมประสาทและสมอง ทายาทคนโตของเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนในเครือภิวัฒน์บำรุง…ที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศ”
หลังจากคำเฉลยถูกพ่นออกมา หญิงสาวไม่ได้อยากทำหน้าตาเหวอแบบนี้ แต่เป็นใครไม่อึ้งบ้าง!
จริงอยู่ว่าเธอทำการบ้านเกี่ยวกับโรงพยาบาลนี้มามากพอสมควร แต่ที่เธอไม่เคยหาข้อมูลก็คือเรื่องของทายาทที่จะมาสืบทอดธุรกิจต่อจากนี้ นี่หมายความว่าพี่หมอก...ไม่สิ ‘พี่เมธ’ จะขึ้นเป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่เธอเพิ่งได้รับเข้าทำงานเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้
นี่ถ้าหากเธอรู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นใครตั้งแต่คืนนั้น เธอก็คงจะไม่กล้าจีบไม่กล้าอ่อยเขาแน่ๆ
“เป็นอะไรไป โกรธพี่เหรอ” เมธากรเริ่มอยู่ไม่สุข เมื่อหญิงสาวเอาแต่เงียบไม่ยอมพูดอะไร
“ปะเปล่าค่ะ ก็แค่คิดว่าทำไมเราไม่รู้จักกันให้เร็วกว่านี้เมษ์จะได้ไม่ต้องเหนื่อยสัมภาษณ์งาน พี่หมอก เอ๊ย พี่เมธจะได้รับเมษ์เลย”
แปะ!
“โอ๊ย พูดเล่นน่า เมษ์ไม่อยากเข้างานได้เพราะมีเส้นใหญ่โตหรอกค่ะ” นักเทคนิคการแพทย์คนใหม่จับหน้าผากที่เพิ่งโดนคุณหมอใหญ่ดีดนิ้วใส่
“มันเขี้ยวจริงๆ พี่ไม่ได้อยากโกหกเมษ์เลยนะแล้วพี่ก็ตั้งใจว่าเย็นนี้จะบอกความจริงเมษ์ แต่ใครจะคิดล่ะว่าเราจะมาสมัครงานที่โรงพยาบาลของพี่”
“ก็เมษ์บอกพี่เมธตั้งแต่คืนนั้นแล้วไงคะว่าเมษ์เรียนด้านเทคนิคการแพทย์มา แต่เอาเถอะมันอาจจะดูเชื่อยากเพราะเราเจอกันในวันแห่งการโกหกนี่นา...เอ่อ อันที่จริงแล้วเมษ์เองก็มีเรื่องที่โกหกพี่เหมือนกันค่ะ” เสียงหวานพูดแผ่วลง คราวนี้หน้าหดลงเหลือสองนิ้วเมื่อสายตาคมมองเธออย่างจ้องจับผิด
“จริงๆ แล้วคืนนั้นไม่ใช่วันเกิดของเมษ์หรอกค่ะ”
“นั่นแน่ อยากหาเรื่องให้พี่เลี้ยงเหล้าเรางั้นสิ” เรื่องเล็กมาก หมอใหญ่อย่างเขาไม่เอาเรื่องนี้มาโกรธเคืองเธอให้วุ่นวายใจ
“เปล่าสักหน่อย เมษ์โกหกเพราะอยากหาเรื่องคุยกับพี่ต่อ แต่ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเมษ์จริงๆ นะคะ ตั้งใจว่าจะบอกพี่ตอนเย็นเหมือนกัน” เรื่องนี้เธอไม่ได้โกหก! แต่ที่เก็บเป็นความลับเพราะเธออยากบอกเขาพร้อมกับข่าวดีที่ได้รับเข้าทำงานต่างหาก
“ไม่โกหกพี่แน่นะ เพราะครั้งนี้ถ้าพี่จับได้พี่ไม่ยอมนะครับ” หนุ่มใหญ่กอดคนตัวเล็กแน่น สบตาเธออย่างเจ้าเล่ห์ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าขวัญเมษาทำให้นายแพทย์ที่ใจแข็งดั่งหินผากำลังตกอยู่ในภวังค์ จนลืมไปว่าตัวเองกับเธอยังคงอยู่ในห้องทำงานที่โรงพยาบาล
“ไม่ได้โกหกค่ะ เอาบัตรประชาชนไปดูเลยไหม วันนี้เมษ์อายุครบ 24 ปี แล้วน้าาา”
“เด็ก…โคตรเด็ก ฟังแล้วปวดใจสุดๆ” เธอ 24 ปี ส่วนเขา 40 ปี นี่มันรุ่นหลานแล้ว
“แต่เด็กเคี้ยวง่าย เคี้ยวอร่อย พี่เมธน่าจะชอบนะคะ” มือเล็กเอื้อมไปลูบไล้ที่ริมฝีปากหยัก อยากจะดึงอีกฝ่ายให้โน้มลงมาจูบ ติดตรงที่ว่ายังมีความละอายใจอยู่
“ไปกินข้าวกัน ก่อนที่พี่จะทนไม่ไหวจับเมษ์กินในห้องทำงาน”
“แล้วไม่ได้เหรอคะ” นั่น...ว่าจะไม่อ่อยแต่มันอดไม่ได้
“จริงๆ ก็ได้อยู่แหละ...แต่เมษ์อาจจะครางเสียงดังจนคุณอรอุมาได้ยินเข้า พี่น่ะไม่อายแต่เราอายหรือเปล่า” เมธากรเลิ่กคิ้วถามกลับอย่างคนเจ้าเล่ห์ อยากรู้เหมือนกันว่ายัยเด็กขี้ยั่วจะยังกล้าอยู่ไหม
เพราะถ้าเธอกล้า มีหรือที่เขาจะปฏิเสธ!
“งั้นไว้ครั้งหน้าก็ได้ค่ะ ตอนนี้เมษ์หิวแล้ว” ขวัญเมษาเลือกที่จะผละออกจากชายหนุ่ม ตัดสินใจเดินออกจากห้องไปก่อน และเป็นอย่างที่เขาว่าเอาไว้จริงๆ
อรอุมายืนรออยู่ด้านหน้าสบตาเธอและอาจารย์แพทย์ที่เดินตามหลังมาด้วยความสงสัยใคร่รู้…
หลังจากออกมาทานมื้อกลางวันด้วยกันหมอใหญ่ก็ไม่เข้าโรงพยาบาลอีกเลย เขาพาขวัญเมษาไปตระเตรียมความพร้อมด้วยการซื้อเครื่องแต่งกายสุภาพสำหรับนักเทคนิคการแพทย์ ทั้งสองคนพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้ในแง่การทำงานมากมายจนขวัญเมษาได้เห็นชายหนุ่มในอีกมุมหนึ่ง
มุมที่เขาเป็นคุณหมอที่มีความสามารถสมกับที่เป็นอาจารย์แพทย์ทางด้านศัลยกรรมประสาทและสมอง
แต่พอมาคิดถึงตรงนี้ หากมองในความเป็นจริงเมธากรมีทุกอย่างทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะ และองค์ความรู้ เรียกได้ว่าเขาเพอร์เฟคทุกด้านจนไม่น่าหลุดมาถึงเธอได้ เขาควรจะมีคู่ครอง มีภรรยาที่เหมาะสม และมีลูกน้อยที่น่ารักสักคนหรือสองคน ส่วนเด็กจบใหม่อย่างเธอยังคงห่างชั้นกับอีกฝ่ายอยู่มาก
รอยสักแบบนี้เธอจำได้ดี มันไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน และเธอก็ชอบมันมาก ลวดลายมันยังคงติดตาเธอมาถึงตอนนี้“เอ่อ รอยสักของพี่ลายนี้ สวยจังเลยนะคะ” หญิงสาวเริ่มตะกุกตะกักเมื่อพบว่าเธอเคยเห็นรอยสักลวดลายแบบนี้มาก่อน“อืม พี่ออกแบบคิดค้นขึ้นมาเอง มีที่เดียวในโลก หนูไม่มีทางไปเจอมันบนตัวของผู้ชายคนไหนอีกอย่างแน่นอน” ภาคย์อมยิ้ม เขาอ่านประกายสายตาของเธอออก ต้องมนตร์ดูตกใจ เหมือนกำลังนึกบางอย่างขึ้นมาได้“ใช่…ใช่คนเดียวกันแน่ๆ” ทั้งดวงตาและใบหน้าที่เธอเคยประทับใจ ทั้งน้ำเสียงนุ่มๆ ทั้งความรู้สึกคุ้นเคยตอนเจอกันต้องมนตร์อยากจะเขกหัวตัวเองหนัก ๆ อีกรอบก็แล้วใครมันจะไปคาดคิดกันละว่าจะเป็นเขาคนนั้น ตอนที่เจอกันครั้งแรกเขาเป็นพระ ส่วนครั้งต่อมาเขาดันไปปรากฏตัวบนเวทีในบาร์โฮส“หลวงพี่ แล้วทำไมหลวงพี่ถึง…”“พี่ไม่ได้เป็นพระแล้ว เรียกพี่ภาคย์ก็พอ”เธอจ้องหน้าเขาแล้วยิ้มกว้าง รู้สึกดีใจเหลือเกินที่ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นพระเหมือนกับตอนนั้น ความอบอุ่นวาบหวามแผ่ซ่านขึ้นมาอย่างประหลาด“หลวงพี่เคยบอกหนูว่า…คนเราพอมีรักก็ย่อมมีทุกข์ แต่ว่าตอนนี้หนูมีความรักอีกแล้ว…. หนูควรจะทำตามหัวใจของตัวเองใช่ไหมคะ หลว
“ใจเย็นก่อนหนู” ภาคย์เอ่ยพลางอมยิ้ม เมื่อคนตัวเล็กเข้ามานั่งข้าง ๆ ในรถแล้วสวมกอดเขาในทันที….ใครจะไปใจเย็นไหว คิดถึงจะแย่แล้วเนี่ย ต้องมนตร์เพียงแค่คิดแต่ไม่ได้พูด เธอยื่นสองมือไปโอบประคองสองข้างแก้มของเขาในท่วงท่ามันเขี้ยว ก่อนจะขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อนว่า “จูบหนูหน่อย จูบหนูหน่อยนะคะ…นะคะ”ต้องมนตร์นอนไม่หลับมาตั้งสามคืนเพราะเขา และเขาก็ต้องรับผิดชอบ“อื้อ” คนจูบเก่งรีบจัดให้โดยไม่อิดออด ทั้งขยับดูดเน้นย้ำ ๆ ทั้งสอดใส่ปลายลิ้นเข้าไปปั่นป่วนในโพรงปากเธออย่างซุกซน“หนูคิดถึงพี่มาก ๆ เลย” หญิงสาวรีบสารภาพ“แล้วพี่ล่ะ คิดถึงหนูบ้างไหมคะ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังเงียบอยู่ต้องมนตร์ก็ยิงคำถามต่อไปใส่ทันที“คืนนี้ให้พี่ดูแลหนูอีกนะ” สำหรับต้องมนตร์แล้วทั้งน้ำเสียงออดอ้อนและสายตาที่ดูโหยหาเธอนั้นใช้แทนคำตอบได้เป็นอย่างดี “ไปบ้านพี่ไหม….”“ไปค่ะ…ถ้า….” แววตาของเธอมีความลังเลปะปนอยู่ในนั้น “ถ้าอะไร”“ถ้าพี่ยังโสด…”ภาคย์คลี่ยิ้มลุ่มลึกก่อนจะออกรถ ในขณะที่หญิงสาวก็คิดว่าความลึกลับที่ซุกซ่อนอยู่ในความเปิดเผยจริงใจของเขานี่แหละคือเสน่ห์เฉพาะตัวของชายหนุ่ม “หนูชอบพี่ สองสามวั
ตัดภาพไปที่ต้องมนตร์ เธอโมโหตัวเองจริงๆ เธอบอกหมายเลขห้องให้เขาไปอย่างละเอียด แต่ดันไม่ขอเบอร์ติดต่อของเขาหรือแลกไลน์กันเนี่ยนะ! จะบ้าตาย!เอาน่า…. ถึงยังไงก็ต้องทำใจ มันก็แค่การอ๊อฟหนุ่มโฮสมาเดทแค่ชั่วคราว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่คิดค่าตัวแล้วก็ออกเงินเลี้ยงเธอทุกอย่างก็ตามเถอะ!พรุ่งนี้พอตื่นเช้ามาทุกอย่างก็กลับสู่โลกของความเป็นจริงแล้ว หากวันหลังเกิดเหงาขึ้นมาก็ค่อยไปเที่ยวที่บาร์โฮสแห่งนั้นอีกครั้งก็ได้คิดแล้วเธอก็อาบน้ำนอน กอดหมอนข้างฝันหวานถึงรสจูบอันหวานซึ้งของเขาอย่างพร่ำเพ้อ…งือ….ถ้ามีเขาคอยนอนกอดทั้งคืนก็คงจะดีหลังจากสองคืนที่เธอคิดถึงเขาแทบบ้าผ่านพ้นไป ต้องมนตร์ก็พบว่าตัวเองมายืนอยู่ตรงหน้าบาร์โฮสแห่งนี้อีกครั้ง และครั้งนี้เธอก็มาคนเดียวหัวใจดวงน้อยเรียกร้องให้หญิงสาวก้าวเท้าเข้าไปข้างใน และถึงแม้ว่าจะมีหนุ่มหล่อเดินผ่านตาไปมา ทว่าหญิงสาวก็ไม่ว่อกแว่ก เพราะคนที่เธอต้องการมาพบในคืนนี้นั้นคือเขาแค่คนเดียว“วันนี้จะรับกี่ดื่มดีครับ” เสียงทุ้มนุ่มของพีอาร์หนุ่มลอยมาเข้าหูหญิงสาวทันทีที่เธอหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟา ทว่าแววตาของเธอกลับล่องลอยเหม่อมองไปบนเวทีพี่เขาไม่อยู่ที่นั่น ไม่มีแม้แ
บนที่นั่งที่ดีที่สุดในโรงภาพยนตร์วีไอพี หนังรอบดึกเริ่มฉาย และหลายคู่รักก็เริ่มพลอดรักกันอย่างสวีทหวานชื่น บางคู่ก็เริ่มลูบหัวกันอย่างรักใคร่เอ็นดู บางคู่ก็เริ่มล้วงควักกอดจูบกันนัวเนียต้องมนตร์เองก็เริ่มเอนกายซบหนุ่มโฮสต์รุ่นใหญ่ที่ตัวเองอ๊อฟมา หญิงสาวเลือกดูหนังรักโรแมนติกที่มีฉากเลิฟซีนค่อนข้างเยอะ และวินาทีนี้….สำหรับต้องมนตร์แล้ว พระเอกฮอลลีวูดรุ่นใหญ่ขวัญใจสาว ๆ ทั่วโลกที่กำลังยิ้มกว้างอยู่บนจอก็ไม่น่าดึงดูดใจเท่ากับเจ้าของบ่าอุ่นที่นั่งอยู่ข้าง ๆ“ชอบรุ่นใหญ่เหรอเราน่ะ” ภาคย์เหลือบมองคนตัวเล็กที่ยิ้มพริ้มซบบ่าเขาอยู่ เธอดื่มไวน์จนพวงแก้มกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ แถมยังหาวยาว ๆ เพราะง่วงนอน พอมองไปมองมาภาพที่เธอเคยนอนหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่ในศาลาวัดก็ย้อนกลับเข้ามาในหัวจนเขาต้องกลั้นขำ“จะรุ่นเล็กหรือรุ่นใหญ่ อายุก็เป็นเพียงตัวเลขทั้งนั้นแหละค่ะ” ต้องมนตร์เอ่ยพร้อมกับช้อนสายตาหวานเยิ้มขึ้นมองเขา“ไหนบอกจะดูหนัง แล้วทำไมถึงเอาแต่จ้องหน้าพี่” ภาคย์ดูหนังไม่รู้เรื่อง เพราะหน้าหล่อ ๆ โดนสาวสวยที่ควงมาจ้องเอา ๆ“เอ่อ….” ต้องมนตร์ที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังตกหลุมรัก พยายามดึงตัวเองให้หลุดออกมาจา
“พอ ๆ พอได้แล้ว รีบไปกันเถอะ” ภาคย์ตัดสินใจดับบุหรี่ ส่วนต้องมนตร์ก็ควงแขนเขาเดินไปยังรถยนต์คันเล็กๆ ของเธอ และพอไปถึงภาคย์ก็ดึงกุญแจรถจากมือเธอมาไว้ในมือตัวเองทันที“เดี๋ยวพี่ขับให้เอง หนูกินเหล้าไปตั้งขนาดนั้น นั่งฟังเพลงในรถเฉย ๆ ก็พอ จะเริ่มจากชอปปิง กินข้าวแล้วก็ดูหนังรอบดึกใช่ไหม”“ค่ะ” ต้องมนตร์อมยิ้มพร้อมพยักหน้าหงึกหงัก พอภาคย์เปิดประตูรถให้เธอก็รีบเข้าไปนั่งพร้อมรัดเข็มขัดนิรภัยอย่างรวดเร็ว หลังจากขยับเลื่อนเบาะตรงที่นั่งคนขับให้พอดีตัวแล้ว ภาคย์ก็ออกรถอย่างช้าๆ ไม่ลืมดึงมือเธอมากุมไว้ในแบบที่หนุ่มโฮสเขาชอบทำกันต้องมนตร์รู้สึกอบอุ่นหัวใจจนหน้าแดง พอนึกแล้วก็อยากจะรวยมากๆ เพราะหากซื้อตัวเขามาเป็นเพื่อนเที่ยวได้ทุกคืนแบบนี้ก็คงจะดภาคย์ขับรถไปยังห้างหรูที่มีทำเลตั้งอยู่ใกล้บาร์โฮสของเขามากที่สุด เพราะจะได้ชอปปิง กินข้าวและดูหนังเสร็จสรรพจบครบในที่เดียวต้องมนตร์ควงแขนภาคย์เดินเล่นในห้าง และอาการเมาไม่สร่างก็ทำให้หญิงสาวอารมณ์ดีและกล้าหาญชาญชัยในการเต๊าะผู้ชาย พอเห็นเงาสะท้อนจากบานกระจกหญิงสาวก็นึกขำ ผู้ชายที่เธอออฟมาดูไม่เหมือนหนุ่มโฮสเลยสักนิด เขาดูรวย ดูเหมือนกับป๋า ที่ควงเ
“เอา!!! คืนนี้ฉันจะออฟด้วย แกก็ไปหาผู้ชายของแก ส่วนฉันก็ไปหาผู้ชายของฉัน พอได้ผู้ชายแล้วก็แยกย้ายเลยละกัน” ต้องมนตร์หันไปกระซิบเพื่อน ในขณะที่สายตายังคงวนเวียนอยู่ที่หนุ่มใหญ่บนเวทีนี่เธอก็เข้าใจผิดมาตลอดว่างานนี้เขาจำกัดอายุ ไม่นึกเลยว่าเขาจะรับทุกรุ่น แล้วเธอก็ดันชอบรุ่นใหญ่เนี่ยนะ…“ถูกใจคนไหนก็รีบเลยนะแก ก่อนที่จะโดนแย่ง” เพื่อนรีบเอียงคอมากระซิบบอก“เอา…เอาคนนี้แหละ” ต้องมนตร์ยิ้มเขิน ชูมือขึ้นทำเป็นปืนแล้วเล็งไปทางเขา จากนั้นก็ยกแก้วเหล้าขึ้นซดอย่างครึกครื้น“ไหน…ไหนแกเล็งคนไหนเอาไว้”“ก็คนนั้นไง คนแก่ ๆ นั่นน่ะ” ดูเหมือนว่าคนที่อยู่บนเวทีนั้นจะยังไม่รู้ตัว ว่ามีสาวน้อยน่ารักหมายตาอยากได้เขามาเอาอกเอาใจตัวเองในคืนนี้ภาคย์ที่ตอนแรกกะจะมาตรวจงาน ตอนนี้กลับแฝงตัวเป็นหนุ่มโฮสรุ่นใหญ่ที่เต้นอย่างสนุกสนานอยู่บนเวที พอมาเห็นบรรยากาศแล้วก็พอใจ เดี๋ยวพอลงจากเวทีแล้วกะว่าจะไปนั่งจิบไวน์ชิลล์ ๆ ที่ผับอีกแห่งต่อ….แต่ทว่า พอลงจากเวทีก็มีสาวตัวเล็ก ๆ หน้าตาน่ารักมายืนดักทางเอาไว้ในทันที“คืนนี้หนูออฟพี่นะคะ”ภาคย์ตกใจ ใบหน้าคมคายชะงักงันไปชั่วครู่ วินาทีแรกก็ตกใจด้วยไม่นึกว่าจะมีสาวน้อยมาสน