LOGINหลังจากหนึ่งเดือนผ่านพ้นไป แป้งหวานก็น้ำหนักลดฮวบจนคุณดาริกาเธออดเป็นห่วงไม่ได้ ว่างเมื่อไหร่จึงต้องรีบมาช่วยเลี้ยงหลาน วันนี้พอเข้ามาถึงก็เห็นแม่ของหลานนั่งสัปหงกอยู่ตรงโซฟา ส่วนเขมกรก็ต้องออกไปประชุมตั้งแต่เช้า “แป้งไปพักเถอะ เดี๋ยวแม่จะกล่อมยัยหนูนอนเอง” หลังจากบอกลูกสะใภ้ให้ไปพัก สองมือของผู้เป็นย่าก็กอดประคองหนูน้อย ‘เดียน่า’ เอาไว้พร้อมกับยิ้มพริ้มอย่างมีความสุข “โตขึ้นมาต้องสวยเหมือนย่าแน่นอนลูก” คุณดาริกามั่นใจ เขมกรหน้าเหมือนแม่ และลูกสาวเขาก็หน้าเหมือนเขา เพราะฉะนั้นหนูน้อยคนนี้จึงมีหน้าตาเหมือนคุณย่าเป๊ะ… คุณย่าผู้ซึ่งไปบนบานขอหลานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และตอนนี้ก็กำลังลุ้นให้ลูกชายอีกสองคนได้เมียในเร็ววัน“ไม่รู้เมื่อไหร่ตาเมธกับตาณัฐจะเจอเนื้อคู่ซะที!” คุณดาริกาบ่นกับแป้งหวานอยู่เป็นประจำ แป้งหวานเลยใช้วิธีให้พวกคุณลุงได้ช่วยเลี้ยงยัยหนูบ้าง เผื่อว่าจะรู้สึกอยากมีลูกเป็นของตัวเอง ส่วนพ่อกับแม่แท้ๆ ของแป้งหวานที่อยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่รู้เรื่องก็ไปป่าวประกาศทั่วหมู่บ้านว่าลูกสาวได้สามีเป็นถึงหมอไฮโซเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ลูกกตัญญูอย่างแป้งหวานไม่ถือสาหรอก หญิงสาวส่งเ
๒๒คุณแม่แป้งหวานนับตั้งแต่วันแรกที่แป้งหวานรู้ตัวว่ามีเจ้าตัวน้อยกำลังเติบโตอยู่ในท้อง เธอก็คิดเพียงว่าจะดูแลเขาให้ดีที่สุด และวินาทีที่ได้ยินเสียงหัวใจดวงน้อยๆ อีกดวงกำลังเต้นอยู่ในตัวเธอ มันคือวินาทีมหัศจรรย์ที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เขมกรนั่งอมยิ้มมองใบหน้าแม่ของลูก สลับกับมองผลงานของตัวเองที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอด้วยความภาคภูมิใจ น้ำยาดีชะมัด ครั้งเดียวก็ติดเลย สิบเอ็ดสัปดาห์แล้ว… เจ้าตัวน้อยก็มีรูปร่างเหมือนทารกแล้ว และแป้งหวานก็ละสายตาไปจากภาพอัลตราซาวด์บนหน้าจอไม่ได้เลยจริงๆ น่ารักจัง… แม้ตัวจะยาวแค่เพียงหนึ่งนิ้วครึ่งก็เถอะ“ลูก… ลูกของเรา” เสียงหวานพึมพำแผ่วเบา ทว่าเขมกรยังไม่ทันจะพูดอะไรออกมา ก็มีใครบางคนเลื่อนบานประตูห้องตรวจขัดจังหวะเข้าซะก่อน ประตูห้องอัลตราซาวด์ถูกเปิดออกจนสุดด้วยฝีมือของ…. เจ้าของโรงพยาบาล“ป๊า” เขมกรหันไปดูผู้มาเยือนด้วยความตกใจ นี่พ่อของเขาโผล่มาที่นี่ได้ยังไงกัน “แม่” พ่อคนเดียวไม่พอ ตอนนี้คุณดาริกากำลังก้าวตามสามีเข้ามาติดๆ ใบหน้าที่โบกด้วยเครื่องสำอางราคาแพงของภรรยาเจ้าของโรงพยาบาลระบายไปด้วยรอยยิ้มชื่นมื่นประหนึ่งวันนี้ที่รอคอยมาถึงแล้ว “พ
ณ บ้านหลังเล็กๆ ทว่าเต็มไปด้วยความอบอุ่น แป้งหวานนั่งร้องเพลงสากลที่เคยฮิตติดชาร์ตในอดีตพร้อมกับปั้นบัวลอยไปด้วย บัวลอยสีสวยจากธรรมชาติน่ากินสุดๆ สีเขียวจากใบเตย สีม่วงจากน้ำดอกอัญชัน สีเหลืองจากฟักทอง และสีส้มจากแครอทนึ่งสุก แถมยังใส่เนื้อมะพร้าวอ่อนลงไปเพิ่มรสชาติความอร่อยหอมมัน สอบก็เสร็จแล้ว แบบนี้ก็ยิ่งว่างเพราะพ่อของลูกไม่ยอมให้ออกไปทำงาน งั้นก็ทำอาหารแก้เบื่อไปก่อนละกัน จากนั้นก็ค่อยไปงีบหลับหรือไม่ก็นอนอ่านหนังสือสำหรับคุณแม่มือใหม่ วันนี้ตอนไปเดินห้างแป้งหวานแวะซื้อหนังสือติดมือมาหลายเล่ม เน้นที่วิธีการเลี้ยงเด็กในช่วงวัยต่างๆ โดยเฉพาะช่วงทารก เพราะดูๆ ไปแล้วไม่น่าจะมีคุณย่าคุณยายมาช่วยเลี้ยงหลานสักคน หลังจากปั้นบัวลอยเสร็จก็พักไปตำน้ำพริกก่อน วันนี้แป้งหวานมีความสุขมากเพราะเพิ่งจะถอยครกใบใหม่เข้าบ้าน โชคดีที่มีแม่บ้านไปคอยช่วยถือ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะหิ้วของกลับบ้านไม่ไหวแน่ๆ ตอนที่คุณดาริกากับหมอณัฐกรขับรถมาจอดอยู่หน้าบ้าน แป้งหวานก็ดันไม่ได้ยินเสียงรถ เพราะเสียงตำน้ำพริกของเธอดังกลบทุกเสียง คนสองคนเดินเข้ามาในบ้านอย่างเงียบเชียบ เนื่องจากบ้านหลังนี้เป็นบ้านของเธอ คุณดาริ
๒๐ว่าที่ลูกสะใภ้อีกฟากฝั่งของโรงพยาบาล หมอณัฐกำลังรับโทรศัพท์จากคุณดาริกาผู้เป็นมารดาที่นัดหมายกันไว้ดิบดีว่าวันนี้จะออกไปสืบหาว่าที่สะใภ้เล็กของบ้านด้วยกันทุกคนอยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีตัวตนอยู่จริงหรือเปล่า แล้วเธอเป็นใครมาจากไหนกัน โดยเฉพาะคุณดาริกาที่มีลูกชายเป็นหมออินดี้ถึงสามคน อินดี้ในรูปแบบที่ไม่ยอมมีลูกมีเมียเป็นเรื่องเป็นราว ทั้งๆ ที่อายุอานามก็มากโขแล้ว เพื่อนรุ่นเดียวกันหลายคนก็ส่งลูกเข้าโรงเรียนกันแล้ว เหลือแต่พวกลูกชายของเธอที่ไม่รู้ว่าจะหวงความโสดกันไปถึงไหน ในขณะที่แม่อยากอุ้มหลานใจจะขาด และพ่อก็อยากจะได้หลานมาสืบทอดธุรกิจของครอบครัวจะแย่ คุณดาริกาอยากมีหลานหลายๆ คน ทว่าแค่คนเดียวก็ยังไม่โผล่มาสักที เฮ้อ!! “ครับแม่ ตอนนี้เขมติดประชุมอยู่ ทางสะดวก เราไปกันเลยนะ” หมอณัฐเอ่ยบอกคนต้นสายพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผุดพรายอยู่บนใบหน้า เขาเป็นลูกชายคนกลางที่สนิทกับแม่มากที่สุด และพอแม่ชวนไปก็รีบรับปากทันที “โอเค ณัฐขับรถมารับแม่ที่บ้านได้เลย เราจะไปที่บ้านหลังนั้นกัน” คุณดาริกากดวางสายพร้อมกระตุกยิ้มแน่วแน่ ลูกชายคนเล็กของเธอรักๆ เลิกๆ กับไฮโซมาหลายคน จนผู้เป็นแม่เลิกหวัง
๑๙มันไม่ใช่อุบัติเหตุเจ้าของใบหน้าหล่อเหลานิ่งงันไปชั่วครู่ ส่วนใบหน้าเปื้อนยิ้มก็จ้องเขาแน่นิ่งพร้อมกับตั้งคำถามขึ้นมาถามเขาด้วยน้ำเสียงหวานใสชวนฟัง ไหนๆ เธอก็เป็นฝ่ายรุกมาโดยตลอด งั้นก็ขอรุกต่อไม่รอแล้วนะ ขี้เกียจรอแล้ว พ่อของลูกเธอเขาลีลาเยอะ มัวแต่อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั่นแหละ ซุปในชามเย็นหมดแล้วยังไม่ยอมพูดซะที “หมอเคยบอกแป้งว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนข้ามปีมันเป็นอุบัติเหตุ แล้วเมื่อคืนนี้… มันเป็นอุบัติเหตุด้วยหรือเปล่าคะ” แป้งหวานใจเต้นตึกตักรอคอยคำตอบ ทว่าผู้ชายตรงหน้ากลับนั่งนิ่งอยู่ในความเงียบ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันก่อนจะพ่นคำพูดที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจอย่างล้นเหลือ “แป้ง…. นี่แป้งรู้ แป้งรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือผมเหรอ!?” “ตอนแรกแป้งก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่แป้งก็ไปหาทางทำให้รู้จนได้ คำตอบมันถูกกล้องวงจรปิดในเรือลำนั้นบันทึกไว้” เขมกรจ้องมองสายตาเจ้าเล่ห์ของคนตัวเล็กแล้วส่ายหน้าเบาๆ คนที่เป็นฝ่ายโดนหลอกคือเขาไม่ใช่เธอแม่ของลูกเขานี่ร้ายไม่ใช่เล่น มิน่าล่ะ… เห็นพูดจาแปลกๆ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว โดยเฉพาะตอนที่บอกว่าอยากให้ลูกหน้าเหมือนเขา! ตอนนี้ไม่แปลกใจแล้ว“เรื่องเมื่อคืนมันไม่ใช่อุบัต
๑๗ไออุ่น“แป้ง คือผมมีอะไรจะบอก” เสียงทุ้มซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ แป้งหวานเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน หรือว่าเขาจะยอมรับแล้วว่าเขาเป็นพ่อของลูกเธอ “อะไรเหรอคะ หมออยากจะบอกอะไรแป้ง” “เอ่อ เราไปร้องคาราโอเกะกันเถอะ ผมอยากฟังแป้งร้องเพลง” เขมกรขอฟังเพลงให้ผ่อนคลายขึ้นอีกสักนิดก่อนก็แล้วกัน “… Take me to your heart, take me to your soul… Give me your hand and hold meShow me what love is, be my guiding star.It's easy take me to your heart” เขมกรนั่งจิบวิสกี้ฟังแม่ของลูกร้องเพลงสากลที่เขาชอบ เธอร้องเพลงเก่าอีกแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะมีเด็กสาวรุ่นนี้ที่ชอบร้องเพลงเก่าๆ และเมื่อได้ฟังภาพของเธอในคืนนั้นก็ล่องลอยมา สาวสวยในชุดซานตี้ที่สื่ออารมณ์ผ่านทางบทเพลงอยู่บนเวทีนั้นยากจะถอนสายตา ทว่าเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มลักยิ้มแก้มบุ๋มที่ไม่ได้แต่งหน้าแล้วใส่เพียงชุดเดรสผ้ายืดเรียบง่ายคนนี้กำลังจู่โจมเข้ามายึดครองหัวใจของเขา… เขมกรรู้สึกว่่าตัวเองอยากจะค้างที่นี่ เขาไม่อยากกลับบ้าน อยากจะอยู่ที่นี่ต่อ อยากจะตื่นขึ้นมาแล้วเห็นหน้าเธอคนนี้ ก็แล้วทำไมเขาจะทำแบบนั้นไม่ได้… ก็บ้านหลังนี้คือบ้านของเขา ส่ว




![[Bad Loves] บำเรอแค้นศัตรูพี่ชาย (3P)](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)


