Home / รักโบราณ / ดรุณีกลางใจอ๋อง / บทที่ 59 ตัวเลือกสืบทอดตระกูล

Share

บทที่ 59 ตัวเลือกสืบทอดตระกูล

last update Last Updated: 2025-11-04 07:09:43

หลี่หยางเฉิงทนเห็นนางเสียใจไม่ได้อีก มือแกร่งกุมมือนางไว้แน่น ก่อนจะหันไปหากู้เผยอี้

“พอเท่านี้เถิด เจ้ากลับไปก่อน”

กู้เผยอี้ก็มีความคิดไม่ต่างกัน เขาย่อมรู้ว่าเรื่องนี้สะเทือนใจนางมากเพียงใด เขาจึงเตรียมลุกขึ้นจะจากไป

“หม่อมฉันอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด” เสียงสั่นเครือเอ่ยขัดการกระทำของบุรุษทั้งสอง แววตาดื้อรั้นมองหลี่หยางเฉิงสลับกับกู้เผยอี้

“เจ้าเล่ามาทั้งหมด” นางหันมาสั่งกู้เผยอี้ ทั้งที่ตัวนางเองก็ไม่รู้ว่าตนจะรับเรื่องราวต่อจากนี้ได้หรือไม่

กู้เผยอี้มองไปยังหยางเฉิงที่พยักหน้าให้ตน แล้วจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับนางได้รับรู้

“ท่านแม่กระหม่อมกับใต้เท้าซูมีใจให้กันตั้งแต่ก่อนที่เขาจะเข้ามาสอบจอหงวนในเมืองหลวง ตอนนั้นทั้งสองมีสัมพันธ์ลึกซึ้งโดยไม่บอกผู้อาวุโสของทั้งสองตระกูล เมื่อใต้เท้าซูสอบได้จอหงวน มารดาก็คลอดกระหม่อมพอดี ท่านตากระหม่อมทนอับอายไม่ไหวจนล้มป่วย สุดท้ายก็ตายจากไป ทิ้งให้ท่านแม่เลี้ยงดูกระหม่อมเพียงลำพัง นางเคยพากระหม่อมดั้นด้นมาพบใต้เท้าซูที่เรือน ตอนนั้นกระหม่อมอายุ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ดรุณีกลางใจอ๋อง   บทที่ 59 ตัวเลือกสืบทอดตระกูล

    หลี่หยางเฉิงทนเห็นนางเสียใจไม่ได้อีก มือแกร่งกุมมือนางไว้แน่น ก่อนจะหันไปหากู้เผยอี้ “พอเท่านี้เถิด เจ้ากลับไปก่อน” กู้เผยอี้ก็มีความคิดไม่ต่างกัน เขาย่อมรู้ว่าเรื่องนี้สะเทือนใจนางมากเพียงใด เขาจึงเตรียมลุกขึ้นจะจากไป “หม่อมฉันอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด” เสียงสั่นเครือเอ่ยขัดการกระทำของบุรุษทั้งสอง แววตาดื้อรั้นมองหลี่หยางเฉิงสลับกับกู้เผยอี้ “เจ้าเล่ามาทั้งหมด” นางหันมาสั่งกู้เผยอี้ ทั้งที่ตัวนางเองก็ไม่รู้ว่าตนจะรับเรื่องราวต่อจากนี้ได้หรือไม่ กู้เผยอี้มองไปยังหยางเฉิงที่พยักหน้าให้ตน แล้วจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้กับนางได้รับรู้ “ท่านแม่กระหม่อมกับใต้เท้าซูมีใจให้กันตั้งแต่ก่อนที่เขาจะเข้ามาสอบจอหงวนในเมืองหลวง ตอนนั้นทั้งสองมีสัมพันธ์ลึกซึ้งโดยไม่บอกผู้อาวุโสของทั้งสองตระกูล เมื่อใต้เท้าซูสอบได้จอหงวน มารดาก็คลอดกระหม่อมพอดี ท่านตากระหม่อมทนอับอายไม่ไหวจนล้มป่วย สุดท้ายก็ตายจากไป ทิ้งให้ท่านแม่เลี้ยงดูกระหม่อมเพียงลำพัง นางเคยพากระหม่อมดั้นด้นมาพบใต้เท้าซูที่เรือน ตอนนั้นกระหม่อมอายุ

  • ดรุณีกลางใจอ๋อง   บทที่ 58 หลอกลวงเบื้องสูง

    ฮ่องเต้เทียนอี้เหลือบมองโอรสที่ยังนิ่งเฉย ทว่าความซุกซนในแววตากลับหายไป ในใจเขาก็รู้ทันทีว่าเรื่องนี้เป็นหลี่หยางเฉิง ที่วางหมากไว้แล้ว ครึ่งปีที่คิดว่าโอรสของเขายังคงนิ่งเฉยเรื่องมารดา ที่แท้โอรสคนรองของตนกลับเดินหมากอย่างเงียบ ๆ แม้แต่ตระกูลเหรินก็ยังตกเป็นหมากของฉินอ๋อง “ได้! หลางหลานจิ้นรับราชโองการ!” ฮ่องเต้นั่งตัวตรงพร้อมประกาศเสียงดัง หลางหลานจิ้น ไม่อาจรอช้า รีบออกมาหน้าบัลลังก์คุกเข่ารับราชโองการอีกครั้ง “ข้าฮ่องเต้หลี่เทียนอี้ สั่งให้เจ้ากรมอาญาหลางหลานจิ้น รื้อคดีกบฏหวงกุ้ยเฟยฟู่หรงเยว่ขึ้นมาใหม่ คืนความเป็นธรรมให้ผู้บริสุทธิ์!” สิ้นดำรัสของฮ่องเต้ ขุนนางเกือบครึ่งราชสำนักต่างมีทีท่ารนลาน ใบหน้าซีดเผือดจนเห็นได้ชัด เกือบครึ่งวันที่เหล่าขุนนางและผู้เกี่ยวข้องถูกกักตัวรอฟังการตัดสินคดีที่ท้องพระโรง เมื่อทุกอย่างจบลงทุกคนก็ทยอยออกจากวังหลวง กู้เผยอี้ ที่กำลังยืนรอพบฉินอ๋องอยู่หน้าวัง กลับต้องเผชิญหน้ากับซูจิ้งซวน เสียก่อน บุรุษหนุ่มเพียงทำเป็นมองไม่เห็น ใบหน้างามดั่งหยกนิ่งเฉยไร้อารมณ์

  • ดรุณีกลางใจอ๋อง   บทที่ 57 คืนความเป็นธรรม

    คำพูดของหลินซือเหยียนไม่มีผู้ใดเชื่อ ในเมื่อลายมือนั้นถูกเทียบกับอักษรที่นางเคยเขียนแล้วว่าเหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน “หลักฐานเป็นที่ประจักษ์เช่นนี้ เจ้ายังกล้าปฏิเสธอีกหรือ! ต่อหน้าฮ่องเต้เจ้าไม่กลัวหัวหลุดจากบ่าหรืออย่างไร!” หลางหลานจิ้นตวาดนักโทษเสียงดังลั่น “อ่าน!” ฮ่องเต้ตรัสเสียงดัง หลางหลานจิ้นหันไปค้อมกายรับคำสั่งจากฮ่องเต้ ก่อนอ่านเนื้อหาจดหมายเสียงดังให้ได้ยินทั่วท้องพระโรง “เฉินกู้เฉียง เจ้าจงเขียนจดหมายลับการติดต่อระหว่างอ๋องต้าเหลียงกับคนตระกูลเหริน ให้จวิ้นอ๋องและครอบครัวได้รับโทษโดยเร็ว เมื่อข้าได้ขึ้นเป็นฮูหยินเอกตระกูลซู จะตอบแทนเจ้าอย่างงาม” เสียงอื้ออึงดังทั่วท้องพระโรง ซูจิ้งซวนไม่กล้าแม้แต่เงยหน้ามองคนตระกูลเหริน ต่างจากบุรุษตระกูลเหรินทั้งสามที่ต่างโกรธแค้นสตรีชั่วช้าผู้นี้เป็นอย่างมาก หากไม่อยู่ต่อหน้าพระพักตร์ เกรงว่าหลินซือเหยียนคงสิ้นลมหายใจไปนานแล้ว ซูอวี้หนิงแม้รู้มาก่อน ทว่าเมื่อได้ยินเนื้อความในจดหมาย นางก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาแห่งความโกรธแค้นได้ แลความรู้สึกสงสารมารดา

  • ดรุณีกลางใจอ๋อง   บทที่ 56 ไต่สวนคดี

    หลังจากปล่อยให้คนตระกูลหลินกลัดกลุ้มมานาน กรมอาญาก็เปิดไต่สวนคดีของถูเอ้อกัง ขุนนางปลายแถวของสำนักศึกษาหลวง เนื่องจากคดีนี้เกี่ยวพันกับจวิ้นอ๋อง ขุนนางขั้นหนึ่งของราชสำนัก อีกทั้งยังเป็นผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการบุกเบิกราชวงศ์ร่วมกับอดีตฮ่องเต้ เป็นอาจารย์ของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน และยังเป็นบิดาของพระชายาในยามที่ฮ่องเต้ยังดำรงตำแหน่งไท่จื่อ ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชาให้มีการไต่สวนขึ้นภายในท้องพระโรง โดยมีขุนนางใหญ่แห่งราชสำนักเข้าร่วมรับฟังคำตัดสิน ซูอวี้หนิงได้รับพระราชานุญาตให้เข้าร่วมรับฟังและเป็นพยานในคดีนี้ ส่วนหลี่หยางเฉิง ซึ่งตามปกติไม่มีเหตุผลจำเป็นต้องเข้าร่วม เนื่องจากเขาเป็นเพียงคนบ้านสติฟั่นเฟือน คำให้การจึงไร้น้ำหนัก ทว่าครั้งนี้เขากลับดื้อรั้นเข้าร่วม โดยอ้างว่าตนเคยถูกลอบสังหารขณะพักรักษาตัวอยู่ที่อำเภอไป่เหอ แท้จริงแล้วเขาเพียงต้องการมาอยู่เคียงข้างซูอวี้หนิงเท่านั้น ภายในท้องพระโรง ฮ่องเต้ประทับเหนือบัลลังก์มังกร เบื้องหน้าคือ หลางหลานจิ้น เจ้ากรมอาญาเป็นผู้ดำเนินการตัดสินคดี โดยมีขุนนางน้อยใหญ่ยืนเรียงรายสองฟาก เหล่าองค์ชายตั้งแต่อายุสิบชัน

  • ดรุณีกลางใจอ๋อง   บทที่ 55 เมื่อหมาป่ากลายเป็นลูกแมว

    เหรินชิงหยูคุกเข่าลงกับพื้นอีกครั้ง โดยมีบุตรชายทั้งสองคุกเข่าตามบิดาอย่างไม่เอ่ยวาจา ชายชรารู้สึกทั้งซาบซึ้งและละอายใจ ตระกูลเหรินสามารถรอดมาได้ก็แน่นอนว่าเพราะความช่วยเหลือของฉินอ๋อง ทว่าครั้นเมื่อสิบสองปีก่อน พวกเขากลับนิ่งเฉย ปล่อยให้หวงกุ้ยเฟยต้องถูกประหารอย่างไม่เป็นธรรม “กระหม่อมขอบพระทัยท่านอ๋องที่ทรงเมตตาช่วยเหลือพ่ะย่ะค่ะ” หยางเฉิงยังคงยกชาขึ้นดื่ม สีหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์ ดวงตาเยือกเย็นที่เก็บงำความรู้สึกมานานนับสิบสองปีค่อย ๆ เหลือบมองบุรุษที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้า “ข้าไม่ได้ต้องการคำขอบคุณจากตระกูลเหริน” เสียงทุ้มเย็นเฉียบเอ่ยขึ้น เหรินชิงหยูที่ผ่านประสบการณ์มานานหลายปีพอคาดเดาได้ถึงสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการ แต่กระนั้นก็ได้แต่ภาวนาให้ตนเองคาดเดาผิด “ท่านอ๋องโปรดรับสั่งเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ชายชราเอ่ยอย่างจำนน ด้วยครั้งเมื่อถูกเนรเทศ เขาเคยร้องขอฉินอ๋องให้ช่วยเหลือตระกูลเหริน แม้กระทั่งตราประจำตระกูลก็ยังยกให้แก่ฝ่ายนั้นไป “หึ! ข้าว่าจวิ้นอ๋องรู้อยู่แล้วล่ะ” หลี่หยางเฉิงหัวเราะในลำคอ พ

  • ดรุณีกลางใจอ๋อง   บทที่ 54 ไม่ต้องให้ผู้ใดยื่นมือเข้าช่วย

    ซูอวี้หนิงคล้ายฝันไป นางไม่นึกฝันว่าบุรุษตรงหน้านี้จะมีใจให้นาง ชั่วขณะหนึ่งร่างกายของนางจึงแข็งทื่อ “แล้วเจ้าเล่า มีใจให้ข้าบ้างหรือไม่?” หลี่หยางเฉิงที่สัมผัสได้ว่าหญิงสาวในอ้อมกอดนิ่งงันไป จึงถามด้วยความไม่แน่ใจ อวี้หนิงไม่รู้จะตอบเขาเช่นไร นางห่วงใยเขาตั้งแต่ยังเป็นเพียงเด็กน้อย และจนถึงตอนนี้ความรู้สึกนั้นก็ไม่เคยจางหาย นางปรารถนาให้เขามีความสุข แม้ต้องแลกด้วยชีวิตของตนก็มิใส่ใจ ทว่านางคิดว่านั่นคือความห่วงใยเช่นน้องสาวมีต่อพี่ชาย ทั้งความรู้สึกของนางที่มีต่อฉู่อ๋องก็แตกต่างจากที่มีให้ฉินอ๋อง ร่างบางจึงไม่ได้มั่นใจนัก หากแต่ในใจนางรู้ดีว่าหยางเฉิงสำคัญยิ่งกว่าผู้ใด และนั่นเป็นความจริง “หม่อมฉัน ยังไม่อาจตอบพระองค์ได้ ว่าความรู้สึกที่มีต่อท่านอ๋องตอนนี้คือความรักฉันชายหญิงหรือไม่ แต่หม่อมฉันยืนยันได้ว่าท่านอ๋องสำคัญกับหม่อมฉันยิ่งกว่าผู้ใด ท่านอ๋องจะให้เวลาหม่อมฉันได้หรือไม่เพคะ” นางเอ่ยเสียงเบา หยางเฉิงเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้ในใจจะผิดหวังอยู่บ้าง แต่เขาก็เข้าใจนางดี ในเมื่อตลอดเวลาที่ผ่านม

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status