LOGINShare
บทที่ 9
Latest chapter
ดวงดาวกลางหิมะ บทที่ 23
เฉินจืออี้ ฉันไม่ต้องการตั้งแต่เล็กจนโตฉันแค่อยากให้คุณสามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระและมีความสุข อย่าให้ภาระอย่างฉันขัดขวางความก้าวหน้าของคุณไม่ใช่แบบนี้ ที่ทำให้คุณทำลายอนาคตตัวเองทำให้คุณกลายเป็นคนที่น่ากลัวแบบนี้“เจียงหว่านซิง เธอไม่ใช่ภาระของฉัน เธอคือครอบครัวของฉัน เป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของฉันบนโลกใบนี้”“พี่มันไม่ได้เรื่อง ดูแลปกป้องเธอไม่ได้ แต่เสี่ยวซิงซิงไม่ต้องกลัวนะ พี่กำลังจะไปอยู่เป็นเพื่อนเธอแล้ว”“พี่เคยบอกไว้ว่าพี่จะปกป้องดูแลและอยู่เคียงข้างเสี่ยวซิงซิงไปตลอดชีวิต”ขณะที่มีดผ่าตัดกรีดทะลุเลือดเนื้อของเขา ฉันกรีดร้องแทบขาดใจฉันพุ่งเข้าไปเพื่อหยุดเขา แต่ฉันกลับคว้าอะไรไม่ได้เลยฉันได้แต่เฝ้ามองเฉินจืออี้ผ่าเปิดทรวงอกของตัวเองความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เขาไม่สามารถทำต่อไปได้ เขาสูดหายใจเฮือกหนึ่ง“ที่แท้มันก็เจ็บแบบนี้เอง”เขายิ้มแล้วฉีดยาชาให้ตัวเองจากนั้นก็ทำการผ่าเปิดทรวงอกของตัวเองต่อไปเลือดไหลนองราวกับผีร้ายฉันไม่รู้ว่าการกระทำนั้นกินเวลานานแค่ไหนความเจ็บปวดทำให้เขาหยุดตามสัญชาตญาณ แต่ไม่นานเขายังคงทำต่อไปเขายังทำต่อไปอยู่อย่างนั้นฉันเฝ้ามอ
ดวงดาวกลางหิมะ บทที่ 22
ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเฉินจืออี้คือข้างสระกรดซัลฟิวริกเขากอดศีรษะของฉันและสวมผ้าคลุมสีขาวแสนสวยให้ฉันอย่างทะนุถนอมและข้าง ๆ เขา เป็นฉินไฉ่เวยกับฉินตงเฟิงที่ถูกมัดไว้“เฉินจืออี้ นายมีอะไรก็มาลงที่ฉัน น้องสาวฉันไม่เกี่ยว”“ฉินตงเฟิง ที่แท้นายก็มีเรื่องที่กลัวด้วยเหรอ”เฉินจืออี้วางฉันลงบนโต๊ะ แล้วค่อย ๆ เช็ดใบหน้าที่แทบจะไม่มีฝุ่นของฉันเขาจูบศีรษะที่เน่าเปื่อยของฉันและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“เสี่ยวซิงซิงเด็กดี รอให้พี่จัดการคนที่มันรังแกเธอก่อนนะ แล้วเราค่อยกลับบ้านด้วยกัน”ไม่นะ——เฉินจืออี้ คุณบ้าไปแล้วหรือไง? คุณกำลังผิดกฎหมายนะ!“เฉินจืออี้ นายมันบ้าไปแล้วเหรอ? นายไม่เพียงแต่ปล้นนักโทษ นายยังลักพาตัวพวกเรามาอีก! ไม่ช้าก็เร็วตำรวจก็ต้องรู้! นาย...นายจะทำลายอนาคตตัวเองแบบนี้ไม่ได้!”“อนาคตงั้นเหรอ? ฉันยังมีอนาคตด้วยเหรอ?”เฉินจืออี้แสยะยิ้ม “นายรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากเป็นหมอ? เพราะตอนที่เสี่ยวซิงซิงอายุสิบสองขวบเธอไข้สูงจนเกือบตาย ฉันแบกเธอออกไปตระเวนขอความช่วยเหลือ แต่กลับไม่มีใครช่วยฉันสักคน ตอนนั้นฉันจึงตัดสินใจว่าฉันต้องเป็นหมอให้ได้ ฉันจะได้ไม่ต้องไปขอร้องคนอื่นอีก และฉ
ดวงดาวกลางหิมะ บทที่ 21
ตั้งแต่วันนั้นที่เขาเจอศีรษะของฉันฉันพบว่าฉันเริ่มค่อย ๆ อ่อนแรงลงฉันเข้าใจว่าความยึดติดอาลัยอาวรณ์ในโลกของฉันกำลังจะหายไปแล้วและฉันก็กำลังจะหายไปเช่นกันฉินตงเฟิงถูกตัดสินประหารชีวิตแม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาเหลืออดกับเฉินจืออี้แต่ทุกคนรู้ดีว่าเขาทำเพื่อฉินไฉ่เวยเขาเป็นลูกบุญธรรมของตระกูลฉิน และเขาก็ดูแลน้องสาวคนนี้อย่างดีมาโดยตลอดขอเพียงน้องสาวมีชีวิตอยู่ต่อไป เขายอมทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งฆ่ารุ่นน้องที่เขารักและเอ็นดูมาตลอดหลังจากวันนั้นเฉินจืออี้ก็ไม่ไปทำงานอีกเลยเขาเอาแต่กอดศีรษะของฉันอยู่ในบ้านเขาเก็บข้าวของทำความสะอาดบ้าน และทำอาหารที่ฉันชอบกินเหมือนเช่นเคยและยังกินมันที่ติดเนื้อให้แทนฉัน รวมถึงกินอาหารเหลือที่ฉันไม่สามารถแตะต้องไปพวกนั้น เขายังซื้อชุดแต่งงานให้ฉันด้วยแต่ศีรษะของฉันใส่ได้เพียงผ้าคลุมหน้าเท่านั้นเขาบอกว่าฉันสวยมากเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดที่เขาเคยเจอเขายังบอกด้วยว่าเขาปฏิเสธที่ฉันขอแต่งงานเพราะเรื่องแบบนี้ผู้ชายควรเป็นคนทำสุดท้ายเขาบอกว่าเขาจะอยู่กับฉันตลอดไปเมื่อศีรษะของฉันเริ่มเน่าเปื่อยมากขึ้น กลิ่นเหม็นเน่าในห้องก็เริ่มรุนแรงขึ
ดวงดาวกลางหิมะ บทที่ 20
เพล้งเฉินจืออี้กลับถึงบ้านได้ทุบรูปปั้นขนาดใหญ่และหนักอึ้งนั้นเมื่อรูปปั้นแตกกระจาย เผยให้เห็นศีรษะคนที่ถูกเก็บรักษาอย่างดีด้วยสารเคมีโผล่ออกมาดวงตากลมโตทั้งสองของเธอยังคงเบิกกว้างด้วยท่าทางสงบราวกับว่าเธอไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดใด ๆ เลยคล้ายกับว่าเธอแค่นอนหลับไปเท่านั้นเฉินจืออี้เหมือนคนที่ค้นพบสมบัติ เขาค่อยแกะรอยแตกออกจากใบหน้าของเธอแล้วลูบเบา ๆ“เสี่ยวซิงซิง ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะปกป้องเธอเอง และจะปกป้องเสี่ยวซิงซิงของพี่ตลอดไป”
ดวงดาวกลางหิมะ บทที่ 19
ตำรวจวิ่งเข้ามาจากด้านหลังด้วยความรีบร้อน“คุณเฉิน เราตามสืบพบแล้วว่าเมื่อเจ็ดวันก่อน ใครเป็นคนมารับคุณเจียงออกไปจากบ้านของคุณ คือคุณฉินตงเฟิง คุณรู้จักเขาไหมครับ”ตอนที่เฉินตงเฟิงถูกจับ เขาดูมีท่าทีที่นิ่งผิดปกติ“ใช่ ผมเป็นคนทำ ผมเป็นคนหลอกเธอออกไป และจ้างคนมาฆ่าเธอเอง”“ไม่มีเหตุผล แค่ไม่ชอบขี้หน้าของเฉินจืออี้ก็เท่านั้น”ฉินตงเฟิงยิ้มมุมปากมองไปที่เฉินจืออี้ เหมือนเมื่อก่อนตอนที่ยังเป็นเพื่อนกันปกติ“เธออยู่ที่ไหน?”“จืออี้ นายพูดว่าไงนะ?”“ฉันถามว่าเธออยู่ที่ไหน?”ฉินตงเฟิงยังคงยิ้ม “ฉันบอกนายแล้วไม่ใช่เหรอว่าเธอยังอยู่ข้าง ๆ นายเสมอ เฉินจืออี้ นายเองก็ฉลาด ไม่รู้เลยเหรอว่าโลกใบนี้มันไม่มีเรื่องบังเอิญมากมายขนาดนั้น เช่นบังเอิญตลาดมืดมีศพผู้หญิง บังเอิญไตของศพผู้หญิงคนนั้นเข้ากันได้กับไฉ่เวย และบังเอิญว่าศพผู้หญิงคนนั้นได้บริจาคไตไปแล้วครั้งหนึ่งจึงเหลือไตแค่ข้างเดียว และบังเอิญว่าศพผู้หญิงคนนั้นก็กำลังตั้งท้อง...”“แก...แก...ไอ้สารเลว! เธอทำอะไรไม่ได้สักอย่าง! แล้วเธอก็ยังเป็นรุ่นน้องของแกด้วย!”“โมโหมากล่ะสิ? ฉันเคยเตือนนายแล้วไม่ใช่เหรอ? ศพนี้กำลังตั้งท้องและยังถูกแย
ดวงดาวกลางหิมะ บทที่ 18
เสี่ยวซิงซิงกลัวมากจึงโทรศัพท์ไปสามครั้งตามข้อตกลงตอนนั้นเมื่อเขารับโทรศัพท์ เสี่ยวซิงซิงดีใจมากไม่ว่าร่างกายจะเจ็บปวดแค่ไหน ไม่ว่าคนข้างหลังจะน่ากลัวแค่ไหนแต่เธอเชื่อมั่นว่าพี่ชายของเธอจะต้องมาช่วยเธออย่างแน่นอนแต่พี่ชายกลับไม่มาเขายังพูดอีกว่า “เจียงหว่านซิง เธอจะพอได้หรือยัง ฉันบอกแล้วว่าอาการของไฉ่เวยอยู่ในขีดอันตราย ถ้าเธอช่วยเขาไม่ได้ เธอก็อย่ามารบกวนฉัน”เขาทิ้งเสี่ยวซิงซิงจริง ๆ แล้ว การถูกแทงในตอนนั้นมันเจ็บมากแต่หลังจากได้ยินประโยคนั้นของเฉินจืออี้ ฉันกลับสูญเสียความรู้สึกเจ็บปวดไปอย่างน่าประหลาดแม้กระทั่งในตอนที่ถูกตัดศีรษะ แขนและขาออก ฉันก็ยังไม่รู้สึกเจ็บปวดมากนักตั้งแต่ต้นจนจบฉันไม่แม้แต่จะเสียน้ำตาเลยด้วยซ้ำเฉินจืออี้ร้องไห้ไม่หยุดเขาอาจจะไม่รู้ตัวว่าน้ำตาของเขาไหลออกมาไม่หยุด“ทำไมฉันถึงร้องไห้ล่ะ?”“ไม่จริง ฉันจะร้องไห้ได้ยังไง”จากนั้นเขาปาดน้ำตาและรับโทรศัพท์จากโรงพยาบาล“ไม่ทราบว่าใช่ญาติของคุณเจียงหว่านซิงไหมคะ เราโทรมาจากโรงพยาบาลประชาชนที่หนึ่งค่ะ วันนี้ถึงกำหนดนัดตรวจครรภ์ของคุณเจียงหว่านซิง เธอกับลูกในท้องค่อนข้างอ่อนแอ กรุณาเข้าม
