เจ็บลึกเข้าไปถึงทรวงใน สาวน้อยกล้ำกลืนก้อนสะอื้นลงไปในอก ก่อนจะบังคับน้ำเสียงของตนเองให้ราบเรียบปกติ แต่มันไม่ได้ผลเลยสักนิด เพราะมันสั่นสะท้านจนน่าเวทนา
“ถ้าคุณคิมหันต์อยากอยู่ในห้องนี้... ตาลไปเองค่ะ...”
ชายหนุ่มแค่นยิ้มดูถูก “และอีกอย่างที่ฉันลืมบอกเธอไป... คนอาศัยอย่างเธออย่าบังอาจมาขัดคำสั่งของฉันเด็ดขาด เพราะสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันจะต้องได้มันมา...”
“แต่คุณคิมหันต์ไม่ได้ต้องการตาล... ดังนั้นกรุณาปล่อยตาลเถอะ ก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้า...”
แม้ความหวาดกลัวจะกระหน่ำอยู่ภายในอกอย่างรุนแรง แต่สาวน้อยก็ยังฝืนโต้ตอบออกไป และนั่นก็ทำให้ใบหน้าหล่อกระชากใจของคิมหันต์ที่ยิ้มสะใจอยู่เมื่อครู่นี้กระด้างรุนแรง
นิ้วแกร่งเลื่อนขึ้นมาตรึงปลายคางมนไว้แน่นจนต้นตาลน้ำตาซึมด้วยความเจ็บ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหัวเราะเยาะใส่ใบหน้างามนั้นอย่างชิงชัง
“ใช่! ฉันไม่เคยต้องการผู้หญิงแพศยาอย่างเธอเลย... ไม่เคยต้องการเลย...”
เขาหยุดพูด จ้องมองหล่อนอย่างขยะแขยง เข็มเป็นล้านเล่มสาดซัดใส่ร่างจนเลือดกระเซ็น เจ็บจนจุกไปทั้งหัวใจ
“แต่ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้... ฉันก็มีวิธีจะทำให้เธอเจ็บจนลืมความบัดซบของตัวเองไม่ลงเลยเชียวแหละ...”
น้ำตาร่วงหล่นมาตามร่องแก้มอีกครั้งอย่างน่าเวทนา ดวงตากลมโตฉ่ำไปด้วยความเจ็บปวด กลีบปากอิ่มที่คิมหันต์ยังติดใจรสชาติไม่สร่างซาเม้มเข้าหากันสนิท
แม้จะรู้สึกว่าหัวใจกระตุกรุนแรง แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่หยุดทำร้ายหัวใจของต้นตาล ทุกอย่างมันเต็มไปด้วยความอยากเอาชนะ
“อย่าคิดว่าน้ำตาจะล้างความเลวระยำของเธอได้นะต้นตาล... เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้!”
เขาขู่คำราม ขณะก้มหน้าต่ำลงมาจนลมหายใจสะอาดสะอ้านเป่ารดพวงแก้มสาวที่เปื้อนคราบน้ำตานั้นอย่างถนัดถนี่
“ค่ะ ตาลเลว... ปล่อยตาลกลับไร่เถอะค่ะ... ปล่อยตาลไป ตาลขอโทษ...”
รอยยิ้มแปลกประหลาดคืบคลานเข้าสู่ริมฝีปากหยักสวยสีสดของคิมหันต์ช้า ๆ ขณะที่เขาก้มลงแตะริมฝีปากของตนเองกับกลีบปากสาวของต้นตาลแผ่วเบา สาวน้อยสะท้านวูบไปทั้งร่าง พยายามจะผละหนี แต่พ่อคนตัวโตไม่ยอมปล่อย
“ฉันจะจูบเธอ... จะทำเหมือนเมื่อคืน...”
คำประกาศิตของพ่อคนตัวโตทำเอาต้นตาลต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างตกใจสุดขีด ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธไปมาเป็นการบอกเจตนารมณ์ชัดเจนว่าหล่อนไม่ยินยอม
แต่คนอย่างคิมหันต์หรือจะใส่ใจ เขาคิดถึงเวลานี้มาตลอดทั้งคืน อึดอัดปวดร้าวจนร่างกายแทบจะแตกปริ คิดถึงเวลาที่มีร่างอรชรที่อวบอิ่มไปทุกส่วนอยู่ในอ้อมแขน คิดถึงกลีบปากนุ่ม ๆ ที่เขาบดเคล้าอย่างหิวกระหายอย่างไม่รู้เบื่อคู่นี้
“ปล่อยตาล... เราจะไม่เข้าหอกัน... คุณคิมหันต์เป็นคน... เอ่อ... ต้องการแบบนั้น...”
เอียงหน้าหนีทันทีเมื่อปลายจมูกโด่งทำท่าจะฝังลงมาบนแก้มสาว แต่สุดท้ายก็ไม่พ้น ถูกปลายจมูกโด่งเป็นสันของคิมหันต์ขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่
“เธอมีสิทธิ์ต่อรองหรือไง... ฉันไม่เคยไม่ได้สิ่งที่ตนเองต้องการ และเธอก็ไม่มีข้อยกเว้น...”
มือใหญ่เริ่มยุ่มย่ามไปตามเนื้อตัว บีบเคล้น ฟอนเฟ้นอย่างเอาแต่ใจไปทั่วทั้งร่าง ตั้งแต่บั้นท้ายอวบงอน สะโพกกลมกลึง และตอนนี้ก็กำลังไต่ขึ้นมายังอกสาว
ต้นตาลตัวสั่นสะท้าน รีบร้องห้าม “อย่าค่ะ ไม่นะ... อย่าทำตาล...”
“ฉันจะทำ... เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธฉันต้นตาล ในเมื่อเธอทำให้ฉันไม่มีเจ้าสาว เธอก็ต้องรับผิดชอบ...”
“แต่ตาลก็ยอมเข้าพิธีแทนพี่พลอยแล้วไงคะ...”
คิมหันต์แค่นยิ้ม ดวงตาคมกล้าหรี่มองสตรีที่พอสลัดคราบจากเด็กกะโปโลแล้วงามไร้ที่ติตรงหน้าด้วยสายตาหิวกระหายไม่ปิดบัง
“แล้วเธอทำหน้าที่บนเตียงแทนเจ้าสาวด้วยหรือเปล่าล่ะ...”
ชายหนุ่มสวนกลับทันควัน จนใบหน้างามที่ซีดอยู่ซับเลือดฝาดขึ้นมาทันที ต้นตาลพอจะนึกออกว่าการเป็นเจ้าสาวบนเตียงนั้นต้องทำอะไรกันบ้าง
แต่คิมหันต์เป็นคนปฏิเสธหล่อนเองไม่ใช่หรือ... แล้วตอนนี้จะมาทวงสิทธิ์อะไรกัน...
“แต่เราแต่งกันหลอก ๆ แล้วก็...”
“หุบปาก... และหลับตาซะ!”
ชายหนุ่มสั่งเสียงกระด้าง แต่ต้นตาลไม่ได้ทำตาม หญิงสาวยังคงลืมตาแป๋วจ้องมองเขาเขม็ง จนคิมหันต์ถึงกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะก้มลงขยี้กลีบปากสาวด้วยอารมณ์ที่ใกล้เคียงกับความบ้าคลั่ง
“อื้อ...”
ร้องประท้วงเมื่อถูกขยี้กลีบปากอย่างเอาแต่ใจ คิมหันต์จูบเอาจูบเอา ดูดกลืนความหอมหวานอย่างไม่ปรานีปราศรัย ขณะดันร่างอรชรให้ถอยหลังตรงไปยังเตียงกว้างทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถอนปาก
ต้นตาลถูกผลักให้ล้มลงนอนราบกับเตียงพร้อม ๆ กับร่างกำยำที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อทาบทับลงมาในเวลาเดียวกัน ขณะตะโบมจูบอย่างดุเดือด ปลายลิ้นใหญ่แทรกลึกเข้าไปหาความหวานละมุนจากอุ้งปากสาวอย่างหิวกระหาย เกี่ยวกระหวัดรัดปลายลิ้นเล็กแน่น ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความร้อนระอุ เรียกร้องให้ตอบสนองในอารมณ์รุนแรงพอกัน
“หวาน...”
ชายหนุ่มคำรามออกมาอย่างหลงใหล ร่ำ ๆ จะเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างงามเสียให้รู้แล้วรู้รอด อยากจะทำให้หล่อนเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ อยากฝากฝังตัวเข้าไปในนนในส่วนที่คับแน่นที่สุดของเจ้าหล่อน
เขาคงจะมีความสุขไม่ต่างจากขึ้นสวรรค์...
ทำไมนะ ทำไมเมื่อก่อน เขาถึงได้มองข้ามความน่าหลงใหลของต้นตาลไปได้... หรืออาจจะเป็นเพราะว่าต้นตาลยังเด็กนักในสายตาของเขา ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วต้นตาลไม่ใช่เด็กแม้แต่น้อย ร่างกายงดงามผลิแย้ม แถมยังอวบอัดไปซะทุกส่วน โดยเฉพาะ...
ตอนที่ 6.มือใหญ่กอบกุมอกสาวที่ใหญ่เกินมือผ่านเสื้อยืดตัวสวย บีบเคล้นอย่างเมามัน เรียกเสียงครวญครางของต้นตาลให้ดังเล็ดลอดออกมามันเหมือนเสียงสวรรค์... คิมหันต์คิดแบบนั้นเขาต้องการผู้หญิงคนนี้... ต้องการจนไม่อาจจะหักห้ามใจได้อีกต่อไป“อย่า... ได้โปรด... ปล่อย...”เมื่อพ่อคนตัวโตปล่อยปากของหล่อนให้เป็นอิสระ โดยเลื่อนลงไปขบเม้มที่ซอกคอนุ่มแทน สามัญสำนึกก็เตือนให้ต้นตาลร้องคัดค้านออกมา และมันก็ได้ผลชะงัดอย่างไม่น่าเชื่อ เพราะศีรษะทุยได้รูปเงยขึ้นจากซอกคอหอมกรุ่นทันที พร้อม ๆ กับร่างกำยำที่ทาบทับอยู่เมื่อครู่นี้พลิกลงทันควันแม้จะรู้สึกใจหายแปลก ๆ แต่ต้นตาลก็เลือกที่จะรักษาศักดิ์ศรีของตนเองเอาไว้ให้ได้นานที่สุด เพราะรู้ดีว่า หากเขาทำแบบนั้นกับหล่อนจริง ๆ มันก็ไม่ได้มาจากความรักหรอก แต่มันเป็นความใคร่ล้วน ๆ ของผู้ชายใจกระด้างต่างหากคิมหันต์ยืนเด่นตระหง่านอยู่ข้างขอบเตียงด้วยสีหน้าราบเรียบไม่แสดงความรู้สึก หญิงสาวปรายตาขึ้นมองด้วยความทึ่งกับเจ้าการควบคุมตัวเองที่มีอยู่อย่างล้นเหลือของเขาพ่อคนตัวโตสงบ นิ่งเฉย ทำราวกับว่าเรื่องที่เขากับหล่อนแลกจุมพิตกันอย่างดูดดื่มเมื่อครู่นี้ไม่ต่างจากการก
ตอนที่ 7.“เข้ามาเถอะค่ะ ตาลไม่ได้ล็อกประตู” จบคำพูดของหล่อน ร่างอรชรอ้อนแอ้นของหยาดพิรุณก็เดินยิ้มเป็นมิตรเข้ามาหา“เอิงจะมาชวนตาลไปเที่ยวรีสอร์ตด้วยกัน ไปนะ...”“แต่ว่า... ตาล...”“ไปกับเอิงนะตาล อยู่นี่ก็ฟุ้งซ่านเปล่า ๆ ไปนะ”หยาดพิรุณอ้อนวอน ต้นตาลจึงไม่อาจจะปฏิเสธความหวังดีนั้นได้ จึงได้รับคำออกไปด้วยน้ำเสียงที่ฝืนให้เรียบเป็นปกติ“ค่ะ งั้นขอตาลล้างหน้าเดี๋ยวหนึ่ง...”สายตาหวานซึ้งของหยาดพิรุณจ้องมองใบหน้างามที่แค่มองก็รู้ว่าพึ่งผ่านการร้องห่มร้องไห้มาอย่างหนักอย่างเวทนา ก่อนจะระบายยิ้มหวานให้“งั้นเอิงไปรอที่ห้องโถงนะ ตาลรีบลงมานะจ๊ะ...”ต้นตาลพยักหน้าหงอย ๆ พลางมอบรอยยิ้มขม ๆ ให้ “ค่ะ ตาลขอเวลาแค่สิบนาที...”หยาดพิรุณเดินออกไปจากห้องแล้ว ต้นตาลจึงก้าวลงจากเตียง ก่อนจะเดินโซเซพาร่างกายที่อ่อนแรงของตนเองหายลับเข้าไปในห้องน้ำเพียงไม่นานหยาดพิรุณก็พาต้นตาลมายืนอยู่หน้ารีสอร์ตของตระกูลตนเอง “ตาลชอบที่นี่ไหม เอิงว่าบรรยากาศมันดีมากเลย...”ต้นตาลหันมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างทึ่งจัด ความสวยงามของบุปผชาติ ความเย็นฉ่ำของละอองน้ำที่สาดกระเซ็นมาแต้มผิวกาย มันทำช่วยกดทับอารมณ์หดหู่ที่ฝังแน่นอยู่ภ
ตอนที่ 8.“ท่าทางครูสอนพิเศษของคุณเอิงจะดุน่าดู คุณเอิงถึงทำท่าเกรงกลัวแบบนี้...”หยาดพิรุณอาศัยความเงียบเป็นคำตอบ ก่อนจะถอนหายใจหนักหน่วงออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลไม่น้อยณฉัตรเป็นทั้งอาจารย์สอนพิเศษและเป็นทั้งเพื่อนสนิทของพี่ชายหล่อน เขาเป็นผู้ชายเย็นชาไร้ความรู้สึกเอามาก ๆ ในความคิดของหล่อน ไม่เคยประนีประนอม และตรงยิ่งกว่าไม้บรรทัดเสียอีก ผู้ชายคนนี้หาข้อดีไม่ได้เลยในสายตาของหล่อน มีดีอยู่อย่างเดียวก็คือหล่อเอามาก ๆ ก็เท่านั้น...และด้วยเหตุผลนี้เองทำให้ณฉัตรเปลี่ยนคู่ควงที่ควบตำแหน่งคู่นอนเป็นว่าเล่น แต่แปลกตรงที่ว่าผู้ชายคนนี้ไม่เคยนอกลู่นอกทางกับหล่อนแม้แต่ครั้งเดียวจะว่าเป็นเพราะเขาเกรงใจคิมหันต์ก็ไม่น่าจะใช่... คงเพราะหล่อนไม่ใช่สเป็กของเขากระมัง อย่างณฉัตรคงจะชอบผู้หญิงที่เก่งเรื่องอย่างว่า ไม่ใช่กะโปโลคลุกดินแบบหล่อนคิดแล้วก็รู้สึกแน่นอกแปลกประหลาด...“ไม่... ไม่ถึงอย่างนั้นหรอกจ้ะตาล แต่ว่าเอิงต้องไปแล้วล่ะ...”หยาดพิรุณทำท่าจะเดินจากไป แต่ต้นตาลเรียกไว้เสียก่อน “แล้วตาลจะกลับ...”“เออใช่ จริงด้วย... งั้นเอาอย่างนี้ตาลรอเอิงที่นี่แหละ อีกสามชั่วโมงเอิงจะมารับนะ ไปแล้
ตอนที่ 9.“ผมไม่ได้หวง แค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น และหากจะไม่เป็นการรบกวนเกินไป คราวหน้าคุณก็ไม่ควรเข้ามาคุยกับภรรยาของผมตอนที่เธออยู่ตามลำพังอีก หวังว่าคุณคงจะเข้าใจนะครับ...”มือใหญ่ของคิมหันต์คว้าข้อมือบางของต้นตาลเอาไว้แน่น กดแรง ๆ คล้ายกับต้องการลงทัณฑ์ สาวน้อยเบ้หน้าด้วยความเจ็บ จะขัดขืนรึก็กลัวสหายตรงหน้าจะสงสัยกับความสัมพันธ์ของหล่อนกับเขา เลยต้องยอมปล่อยเลยตามเลย“แน่นอนครับผมเข้าใจดี เพราะผมก็หวงภรรยาของผมเหมือนกัน... แต่ไม่มากเท่าคุณ ขอตัวครับ...” พูดจบร่างสูงของอีกฝ่ายก็เดินลิ่ว ๆ จากไป ต้นตาลรีบร้องเรียก“เดี๋ยวค่ะ คุณปอ...”“จะเรียกทำไม หรือว่าอยากไปกับมันนัก...”พูดอย่างหัวเสีย พร้อมกับฉุดกระชากลากถูกร่างอรชรของหญิงสาวให้ตามตนเองไปด้วยท่าทางไร้ความปรานี“นี่ปล่อยตาลนะคะ... จะพาตาลไปไหน”พยายามดิ้นรน แต่ก็ถูกผลักให้เข้าไปในลิฟต์ทันทีที่ประตูเปิดออก หญิงสาวแอบเห็นสายตาพนักงานที่เดินผ่านไปมองมาที่หล่อนกับคิมหันต์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ก็จะพาไปเข้าคอร์สเรียกยางอายบนหน้าของเธอยังไงล่ะ มันมีน้อยเหลือเกิน...”เขาตวาดกลับอย่างดุเดือด ขณะดันร่างอรชรของหล่อนจนติดผนังลิฟต์ และก้มต่
ตอนที่ 10.“ไม่! ตาลไม่หยุด คุณต่างหากที่ต้องหยุด หยุดการกระทำโง่ ๆ สักทีเถอะ ถึงคุณจะฆ่าตาลให้ตาย แต่พี่พลอยก็ไม่มีวันกลับมาหาคุณ เพราะพี่พลอยรักคุณธาราเขต ได้ยินไหม... ได้ยินหรือเปล่า... อุ๊บ...!”คิมหันต์โกรธจนหน้ามืดตามัว และเขาก็เลือกที่จะหยุดการสนทนาเผ็ดร้อนนั้นด้วยจุมพิตหยาบกระด้าง ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความป่าเถื่อน บดขยี้กลีบปากอิ่มนั้นอย่างอำมหิต ร่องรอยความเจ็บปวดคละเคล้ากับหยาดน้ำตาต้นตาลพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงซาตานร้ายไม่ไหว เขาบดขยี้ ดูดเคล้าอย่างไม่ปรานีปราศรัย ทุกจังหวะเต็มไปด้วยการลงทัณฑ์เหี้ยมโหด และมันก็ทำให้หล่อนเจ็บลึกจนถึงขั้วหัวใจ“อย่าอวดดีกับฉัน... จำเอาไว้...”เขาคำรามแทรกจุมพิตเรียกร้องหนักหน่วง ขณะที่มือใหญ่ก็ฟอนเฟ้น บีบขยำ ไปตามสัดส่วนอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของต้นตาลด้วยความหิวกระหายไม่หยุด... คำว่าหยุดไม่ได้อยู่ในสมองของเขาในขณะนี้ ความหอมหวานจากอุ้งปากสาวที่เขาสำรวจตรวจตราด้วยปลายลิ้นมันทำให้เลือดหนุ่มในกายร้อนผ่าว อยากจะทำอะไรต่อมิอะไรที่คิดไว้เมื่อคืนให้เสร็จสิ้นลง เขาจะได้เลิกบ้า เลิกคลั่ง และเลิกสนใจแม่สาวน้อยคนนี้เสียที“ปลอ...”ร้องห้ามออกมาเมื่อปากถู
ตอนที่ 11.“ตาลไม่มีวันเข้าใกล้คุณอีกแล้ว...”ร่างอรชรค่อยลุกขึ้นยืน แม้ทุกจังหวะการเคลื่อนไหวจะเต็มไปด้วยความยากลำบากแค่ไหนก็ตาม แต่หญิงสาวก็กัดฟันสู้มัน หล่อนจะไม่มีวันนั่งรอการลงทัณฑ์ที่แสนอำมหิตของคิมหันต์อีกแล้วแต่หล่อนจะออกไปจากรีสอร์ตนี้ยังไงกันล่ะ ต้นตาลก้มลงมองสภาพของตนเองอย่างอเนจอนาถใจ เสื้อตัวสวยที่กระดุมหลุดลุ่ยจนเนินอกสาวทะลักออกมา สาวน้อยแก้มแดงก่ำนึกเกลียดไปถึงผู้ชายที่ทำให้หล่อนต้องมีสภาพน่าหดหู่ใจเยี่ยงนี้คิมหันต์ใจร้าย เอาแต่ใจอย่างน่ารังเกียจที่สุด เขาไม่เคยรอคอยอะไรเลย แม้แต่การแกะกระดุมแค่ไม่กี่เม็ดบนเสื้อของหล่อน“คนใจร้าย...”ก่นด่าผู้ชายตัวโตที่พึ่งจะทำให้หล่อนวาบหวิวออกไปไม่จริงจังนัก ก่อนจะอมยิ้มออกมาเมื่อสายตาของหล่อนเหลือบไปเห็นเสื้อสูทสีเข้มของคิมหันต์ที่พาดอยู่บนพนักเก้าอี้หนังสีดำหลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่และไม่ต้องคิดให้เสียเวลา เพราะเพียงไม่ถึงอึดใจมือบางของต้นตาลก็คว้าเสื้อสูทตัวนั้นมาสวมคลุมทับเสื้อที่ไร้กระดุมของตัวเอง ก่อนจะรีบซอยเท้าเดินออกไปจากห้องทำงานของคิมหันต์ด้วยความรีบร้อนคฤหาสน์ที่ปลูกด้วยหินอ่อนสีขาวเกือบทั้งหลังของณฉัตร ดีน อาจารย์พิเศษล
ตอนที่ 12.หยาดพิรุณเชิดหน้าใส่ ก่อนก้มพูดเบา ๆ ออกมา “ถ้าจะมาให้ฟันถึงที่ ก็ควรรู้เวลาบ้างนะ เพราะตอนนี้มันเป็นเวลาของฉันกับพ่อเทพบุตรของเธอ...”“ฝากไว้ก่อนเถอะนังเด็กนรก...!”“อย่านานนะเดี๋ยวมันจะบูด...”หญิงสาวหัวเราะร่วน ขณะมองตามร่างของแม่นางแบบสาวที่สะบัดก้นพ้นประตูห้องไปด้วยความขบขัน“มันไม่ใช่เรื่องน่าสนุก...”เสียงกระด้างทำให้หยาดพิรุณที่กำลังยิ้มร่าเพราะได้ชัยชนะ ต้องหุบฉับลงทันควัน น้ำลายในคอเหนียวเป็นยางจนกลืนไม่ลง ค่อย ๆ หันกลับมาเผชิญหน้ากับพ่อคนโตช้า ๆร่างสูงตระหง่านยืนนิ่งอยู่ขอบหน้าต่างที่เปิดกว้างออกจากกัน แสงแดดแต้มศีรษะทระนงและเรือนร่างกำยำให้ดูน่าเกรงขามและลึกลับขึ้นเป็นทวีคูณ ห้องดูคับแคบลงไปถนัดตาเมื่อมีร่างสูงใหญ่น่าจะเกือบเก้าสิบเซนติเมตรปรากฏอยู่ตรงหน้า“เอิงก็ไม่ได้คิดว่ามันสนุก แต่มันน่าละอายมากต่างหาก...”“มันคือเรื่องปกติสำหรับผู้ชายอย่างฉัน”ร่างสูงใหญ่ยังคงยืนนิ่ง แต่กระแสความอำมหิตกลับเพิ่มขึ้นมหาศาล เลือดในกายเย็นแล้วเย็นอีกแทบจะจับกันเป็นก้อนน้ำแข็งแต่หล่อนจะไม่มีวันยอมให้เขาเห็นถึงความหวาดกลัวใด ๆ ที่เกิดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ภายในกายอย่างเด็ดขาด...“แ
ตอนที่ 13.ศีรษะทุยได้รูปก้มลงต่ำ ลมหายใจอุ่นร้อนแฝงไปด้วยความอำมหิตเป่ารดพวงแก้มจนสาวน้อยมึนงง ร่างกายสั่นสะท้านรุนแรง เพราะนี้คือครั้งแรกที่ณฉัตรกับหล่อนใกล้ชิดกันถึงขนาดนี้แม้เขาจะยังไม่แตะต้องเนื้อกายของตนเอง แต่หญิงสาวก็รู้สึกไม่ต่างไปจากถูกเปลื้องผ้าจากสายตาคมกล้าอำมหิตคู่นั้น“เธออยู่ห่างไกลจากคำว่า ‘ผู้หญิงในอุดมคติ’ ของฉันมาก หรือแม้แต่คู่นอนชั่วคราว เธอก็ยังไม่ใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำ...”ใบหน้างามร้อนผ่าวด้วยความอับอายกับคำดูถูกนั้น “ฉันชอบผู้หญิงที่รูปร่างเหมือนผู้หญิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีรูปร่างไม่ต่างจากเด็กหญิงอย่างเธอ...”“นี่คุณ...!” มือบางผลักร่างกำยำเต็มแรง แต่เขากับไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย“ฉันจะกลับ ฉันไม่อยากเรียนกับผู้ชายแบบคุณแล้ว เพราะเรียนไปก็คงจะได้แต่วิชาบนเตียง...”ใบหน้าหล่อเหลากระชากลมหายใจแค่นยิ้ม จ้องมองใบหน้างามของหล่อนเขม็ง จนสาวน้อยตรงเสหลบตา“วิชานั้นคงเป็นได้เพียงเรื่องเพ้อเจ้อเท่านั้น เพราะฉันไม่มีวันสอนเธอ...”ทั้งกิริยาท่าทาง รวมถึงคำพูดที่โต้ตอบออกมาเรียบลื่นไร้ที่ตินั้น ทำเอาคำว่าชัยชนะห่างไกลออกไปทุกขณะ“และใครอยากให้คุณสอนล่ะ ถอยออกไปได้แล้ว ฉันจ
ตอนที่ 29. ตอนอวสานพลอยไพลินหันไปสบตากับสามีก่อนจะตอบออกมา “พลอยต้องขอบคุณค่ะ แต่ว่าพลอยกับคุณธาราจะต้องเดินทางไปฮันนีมูนที่เวนิสกันในวันพรุ่งนี้น่ะค่ะ คงต้องกลับเลย...”“น่าเสียดายจังเลย ตาลอยากคุยนอนคุยกับพี่พลอย...” ต้นตาลร้องออกมาอย่างเสียดาย แต่คิมหันต์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ ก่อนจะกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูหอมกรุ่น“พี่ไม่ยอมนอนบนเตียงคนเดียวหรอกนะ อย่าคิดจะหนีหน้าที่...”“พี่คิมบ้าจัง...”กลิ่นกายหอมอ่อนของต้นตาลทำเอาเลือดหนุ่มของเขากระฉูดขึ้นมาอีกแล้ว ทั้ง ๆ ที่พึ่งหยุดพักไปเมื่อช่วงเช้ามืดนี้เอง นี่เขาเป็นโรคติดเซ็กซ์ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ชายหนุ่มระบายยิ้มจ้องมองภรรยาสาวนิ่ง ก็ตั้งแต่ได้รู้จักความน่ารักของต้นตาลนั่นแหละ...“ตาลก็ไปฮันนีมูนพร้อมพี่สิจ๊ะ ดีไหมคะคุณคิม...” พลอยไพลินแนะนำ“นั่นสิตาคิม พาหนูต้นตาลไปฮันนีมูนพร้อมกับหนูพลอยเลยก็ดีนะ กลับมาจะได้มีหลานมาฝากพ่อกับแม่ด้วย...” คำพูดของคุณนายเพลินพิศทำต้นตาลแก้มแดงก่ำคิมหันต์หัวเราะร่วน “อยู่ที่นี่ก็มีหลานได้ครับคุณแม่ เพราะผมจัดหนักทุกคืน...”“พี่คิมน่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้...” มือบางตีแผ่นอกกว้างแรง ๆ อย่างขัดเขินท
ตอนที่ 28.คำพูดของคนตัวโตทำเอาต้นตาลจุกเข้าไปถึงในอก สมองสับสนมึนงง ใจหนึ่งก็อยากให้สิ่งที่กำลังได้ยินอยู่เป็นเรื่องจริง แต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากเจ็บมากกว่าเดิม เพราะไม่เชื่อว่าคิมหันต์จะสามารถรักเด็กกะโปโลแบบหล่อนได้“ตาลไม่สำคัญขนาดนั้นหรอกค่ะ...”“คนดี... พี่รักตาลนะครับ รักจริง ๆ”คิมหันต์คว้ามือบางมากุมที่แผ่นอกเปลือยเปล่าของตนเองตรงตำแหน่งที่หัวใจกำลังเต้นระรัวอยู่ และสายตาที่เต็มไปด้วยความฉงนของสาวน้อยก็ทำให้ชายหนุ่มระบายยิ้มและพูดเสียงนุ่มทุ้มชวนฟังออกมา“นี่ไงหัวใจของพี่... พี่ให้เธอนะต้นตาล... มันเป็นของตาลแล้ว หากตาลรักพี่ก็โปรดดูแลมันให้ดี อย่าทำให้หัวใจดวงนี้ต้องเจ็บช้ำ...”“แต่ตาลไม่อยากเชื่อ... พี่คิมเกลียดตาล...”น้ำตาเอ่อล้นออกมาด้วยความรู้สึกมากมาย ร่างบางสั่นสะท้าน จนพ่อคนตัวโตต้องรีบก้มลงจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน“พี่ผิดมากพี่รู้ดี พี่ใจร้ายกับตาล... หากตาลรักพี่ ให้อภัยคนโง่ ๆ แบบนี้สักครั้งนะครับ”ดวงตาสีนิลเนื้อดีประกายเจิดจ้า และในนั้นก็เต็มไปด้วยความจริงใจ จนสาวน้อยหัวใจพองโตคับอก เขาไม่ได้โกหก สายตาของเขาบอกอย่างนั้นต้นตาลระบายยิ้มหวานทั้งน้ำตา “พี่คิมรักตาลจริ
ตอนที่ 27.ต้นตาลรู้สึกว่ามีเข็มทิ่มอยู่ในอกเป็นร้อย ๆ เล่ม หล่อนจะเชื่อคำพูดของเขาได้ยังไง ในเมื่อเขาประกาศเองว่าไม่เคยรักหล่อน แถมยังรังเกียจราวกับกิ้งกือไส้เดือนอีกต่างหาก“ตาลไม่เชื่อ...”“งั้นพี่จะแสดงให้ตาลดูว่าพี่รักตาลแค่ไหน...”พูดจบศีรษะดกดำที่เคยซบซุกอยู่ที่เต้างาม ตอนนี้เปลี่ยนตำแหน่งกะทันหัน มือใหญ่จับต้นขาอวบให้แยกออกจากกันกว่าเดิม ก่อนจะก้มลงปาดลิ้นไล้ร่องสาวที่เอ่อล้นไปด้วยธารรักด้วยความหิวกระหาย ดูดดื่ม โลมเลียอย่างไม่มีท่าทีรังเกียจรังงอนและนั่นมันก็ทำร่างอรชรดิ้นเร่าไม่หยุด มือบางที่เคยผลักไสให้ศีรษะทุยได้รูปออกไปจากกุหลาบสาว แต่ตอนนี้ทั้งเหนี่ยว ทั้งรั้ง ดึงให้ใบหน้าหล่อกระชากใจนั้นลงไปคลุกเคล้ากับร่องสาวอย่างเต็มอกเต็มใจ แถมยังร้องครางไม่หยุด“พี่คิมขา... พี่คิม... ตาลไม่ไหวแล้ว... พี่คิม...”ชายหนุ่มยังไม่หยุดซอกซอนร่องสาวด้วยปลายลิ้นแกร่งของตนเองแม้แต่น้อย แถมยังใช้นิ้วเรียวยาวแทรกลึกลงไปในหลืบสาวที่ทั้งคับทั้งแคบนั้นอย่างเมามันในอารมณ์ ต้องการจะทำให้แม่สาวน้อยมีความสุขที่สุดเท่าที่จะทำได้“ตอบพี่ก่อนสิ ว่าเชื่อพี่หรือยัง...”“เชื่อค่ะ ตาลเชื่อพี่คิม... ได้โปรด
ตอนที่ 26.“ทั้ง ๆ ที่เป็นครั้งแรกแท้ ๆ คราวหลังอย่าพูดจาแบบนี้ให้พี่ได้ยินอีกนะตาล พี่ไม่ชอบฟัง...”ก้มฝีปากร้อนผ่าวจูบซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน จนหญิงสาวถึงกับสะท้านไปทั้งขั้วหัวใจ นี่หากเขารักหล่อนเหมือนที่หล่อนรักเขาก็คงจะดีแต่มันจะเป็นไปได้ยังไง... ในเมื่อคิมหันต์บอกว่าเกลียดหล่อนทุกครั้งที่เจอหน้ากัน...“พี่คิมก็เลิกยุ่งกับตาลสักทีสิ ปล่อยตาลไป...”“ไม่มีทาง... พี่ไม่มีวันปล่อยเมียของตัวเองให้ห่างกายไปไหนเด็ดขาด...”เขายืนยันคำพูดด้วยการกดจุมพิตหนักหน่วงที่กลีบปากอิ่มสีกุหลาบของต้นตาล จากนั้นก็กระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูหอมกรุ่นต้นตาลยังหอมหวานไม่เปลี่ยนแปลง จนความตั้งใจที่จะง้องอนให้สำเร็จเสียก่อน ก่อนที่จะหาความสุขจากร่างกายงดงามนี้แทบจะขาดสะบั้นลง“ตาลไม่ใช่เมียของใคร...”“แต่ตาลเป็นเมียของพี่ และหากจะแกล้งลืมล่ะก็ รับรองว่าพี่จะทำทุกอย่างให้ตาลยอมรับมันออกมาให้ได้... แม้จะต้องทำแบบเดิมซ้ำอีกสักร้อยรอบพันรอบก็ตาม...”คำพูดสื่อความหมายของคิมหันต์ทำให้แก้มสาวแดงขึ้นอีกครั้ง ความวาบหวามแผ่ไปตามกระแสเลือด ก้อนถ่านร้อนระอุอัดแน่นอยู่ภายในช่องท้อง และมันก็มีผลทำให้อกสาวขยายเบ่งบานราวกับ
ตอนที่ 25.ชายหนุ่มออกปากไล่อย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะก้าวขึ้นรถ กำลังจะขับออกไป แต่เสียงโทรศัพท์มือถือของตนที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้นเสียก่อน คิมหันต์สบถออกมาอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะหยิบขึ้นมากดรับ“คิมหันต์พูดครับ...”น้ำเสียงไม่เต็มใจที่จะสนทนาแม้แต่น้อย แต่พอได้ยินเสียงของคู่สนทนา คิมหันต์ก็พยายามควบคุมอารมณ์ของตนเอง“คุณพลอยหรือครับ ผมกำลังจะโทรไปบอกอยู่พอดีว่าพรุ่งนี้ไม่ต้องมาแล้วครับ พอดี...ต้นตาลหนีไปแล้ว...”ชายหนุ่มคิดว่าคู่สนทนาจะตกใจกับสิ่งที่เขาพูด แต่เป็นตัวเขาต่างหากที่ต้องตกใจแกมดีใจ เมื่อได้ยินสิ่งที่พลอยไพลินตอบกลับมา“อะไรนะครับ! ต้นตาลอยู่กับคุณพลอย...”และเมื่ออีกฝ่ายช่วยยืนยันสิ่งที่เขาได้ยินอีกครั้ง รอยยิ้มเพชฌฆาตก็คืบคลานสู่ริมฝีปากหยักสวยของเขาช้า ๆ พร้อม ๆ กับเสียงหัวเราะหึหึในลำคอแผ่วเบา‘ต่อให้หนีไปจนสุดขอบฟ้า... ฉันก็จะตามเธอกลับมาเป็นของฉัน... ต้นตาล...’“งั้นคุณพลอยดูต้นตาลอย่าให้คาดสายตานะครับ ผมจะไปถึงที่วังอัคราดลในคืนนี้แหละครับ...”พลอยไพลินรับปากผ่านสายโทรศัพท์กลับมา แต่หล่อนก็อดเป็นห่วงสวัสดิภาพของต้นตาลไม่ได้ เพราะคิมหันต์ใจร้อนไม่ต่างจากชื่อของเขา
ตอนที่ 24.คำพูดของพลอยไพลินทำให้ร่างบางของต้นตาลเกร็งขึ้น สาวน้อยผละออกห่างจากร่างของพี่สาว มือบางป้ายน้ำตาทิ้งช้า ๆ ขณะเดินตามพลอยไพลินไปนั่งบนโซฟาตัวใกล้ ๆแม้หัวใจจะบอบช้ำ แต่แก้มสาวก็ยังอุตส่าห์มีสีระเรื่อขึ้นจนได้ เมื่อถูกถามคำถามแทงใจดำแบบนั้น ต้นตาลกลืนน้ำลายลงไปในอก ก่อนจะตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ราบเรียบเลยแม้แต่น้อย และฟังก็รู้ว่าหล่อนพูดไม่ตรงกับหัวใจ“ไม่... ไม่ใช่ค่ะ... เขาไม่เกี่ยวอะไร... กับตาล...”พลอยไพลินยิ้มน้อย ๆ ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยสวยที่ปกคลุมด้วยเส้นผมนุ่มสลวยของต้นตาลอย่างรักใคร่ ก่อนจะพูดออกไป“พี่ขอบใจต้นตาลมากนะจ๊ะที่ช่วยเหลือพี่ทุกอย่าง จนพี่กับคุณธาราเข้าใจกันได้ แต่ตาลเองต้องไปรับกรรมแทนพี่... คุณคิมเขาใจร้ายกับตาลมากไหมจ๊ะ”ต้นตาลอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงตะกุกตะกัก ใบหน้าแดงแล้วแดงอีก เมื่อสิ่งที่คิมหันต์พึ่งทำไว้กับร่างกายของหล่อนมันย้อนกลับมาเล่นซ้ำในสมองอีกครั้ง และตัวหล่อนเองก็ต้องการมันไม่น้อยไปกว่าพ่อคนตัวโตนั่นเลยพลอยไพลินเห็นแก้มนวลที่ยังเปื้อนคราบน้ำตาของต้นตาลซับเลือดฝาดขึ้นก็พอจะเข้าใจกับสิ่งที่สาวน้อยที่นั่งข้าง ๆ กันคิด เพราะหล่อนรู้เ
ตอนที่ 23.“นี่คงไม่ใช่แผนขยี้ศัตรูของพี่คิมใช่ไหมคะ เอิงล่ะกลัวใจพี่คิมจริง ๆ และก็สงสารต้นตาลด้วย ที่ต้องมาทนอยู่กับคนเผด็จการ แถมยังเอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่อย่างพี่คิม”ดวงตารียาวคมกล้าตวัดมองน้องสาวเขม็ง “ไม่ต้องยุ่งสักเรื่องได้ไหม พี่กับต้นตาลเคลียร์กันได้ ไม่จำเป็นต้องอาศัยเธอ ยายเอิง...”“แต่แม่ก็คิดแบบยายเอิงเหมือนกัน... คิมคงไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรต้นตาลใช่ไหม...”คิมหันต์ถอนใจออกมาหนักหน่วง มองหน้าทุกคนอย่างอ่อนล้า “นี่ผมเลวนักหรือไงครับในสายตาของทุกคน ผมไม่ได้ฆ่าใครสักหน่อย...”“ถึงไม่ได้ฆ่า แต่ก็ทำให้ตายทีละนิด...”หยาดพิรุณอดไม่ได้ที่จะแย้ง และนั่นก็ทำให้เพลิงโทสะในสายตาของคิมหันต์กระแทกใส่หน้าอย่างจัง จนต้องก้มหน้าหลบตา“แม่ก็ไม่ได้จะว่าอะไรแกหรอกคิมหันต์ มันแค่สงสัยเท่านั้นเอง ก็เมื่อวานยังฟาดหัวฟาดหางใส่ต้นตาลอยู่เลย ไหงวันนี้มาบอกว่าจะจดทะเบียนด้วย เป็นใคร ๆ ก็งงทั้งนั้นแหละ ตามอารมณ์พ่อคนอีโก้สูงแบบแกไม่ทัน...”ร่างสูงใหญ่ของคิมหันต์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง กระแสความเย็นชาที่ฉาบไปทั่วเรือนกายไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่าความเย็นชาที่ออกมาจากน้ำเสียงเข้มนั้นเลย“ผมไม่สนว่าทุกคนจะค
ตอนที่ 22.ก็หวานซะขนาดนี้... คิมหันต์ถอนจุมพิต ขณะจ้องมองใบหน้างามที่แดงก่ำไปถึงใบหูอย่างหลงใหล ก่อนจะขยับตัวถอยออกห่าง“ฝีมือดีขึ้นนะ จูบตอบพี่เป็นแล้ว งั้นคืนนี้ควบพี่บ้างก็แล้วกัน...”“ควบ... หรือคะ...”คิ้วเรียวดั่งคันศรเลิกขึ้นสูงด้วยความแปลกใจ จนคิมหันต์ต้องหัวเราะออกมากับความไร้เดียงสาของภรรยาสาวทางพฤตินัย“ตาลไม่เข้าใจหรอก ยังไม่เคยนี่... ไว้คืนนี้พี่จะสอน... รับรองลืมม้าไปเลย...” ถึงแม้จะนึกภาพไม่ออก แต่หญิงสาวก็พอจะเดาได้ว่ามันต้องเป็นเรื่องอย่างว่าแน่ ๆ“ให้เวลาคิดเป็นการบ้านหนึ่งวัน แล้วคืนนี้ค่อยมาตอบคำถาม... แต่ถ้าตอบผิด ถูกลงโทษหนักแน่คนสวย...” เขามองมาด้วยสายตามีเลศนัย“พี่ไปล่ะ แล้วอย่าหนีไปไหนล่ะ...”หญิงสาวใช้ความเงียบเป็นคำตอบ จ้องมองบานประตูที่ถูกปิดลงด้วยฝีมือผู้ชายที่พึ่งจะโรมรันเร่าร้อนกับหล่อนอยู่บนเตียงด้วยสายตาเศร้าหมองแม้คิมหันต์จะทำเหมือนไม่ได้รังเกียจรังงอนอะไรหล่อนเหมือนเมื่อก่อนนี้ แต่หญิงสาวกลับรู้สึกรังเกียจตัวเองเป็นที่สุด รังเกียจที่ตัวเองนักที่ต้องการสัมผัสจากเขาอย่างไม่ละอายเขาไม่ได้รัก... แค่เซ็กซ์! มันก็แค่เซ็กซ์! จำไว้สิยายโง่ ยายโง่ต้นตาล จ
ตอนที่ 21.แต่นั่นยังไม่น่าตกใจเท่ากับที่ร่างกายของหล่อนตอบสนองความเร่าร้อนนั้นเป็นอย่างดี เต็มใจ ให้ความร่วมมืออย่างดีเยี่ยม“มั่นใจแค่ไหนว่ามันเป็นแค่ฝัน...”“ปล่อยตาล...”“แน่นอนฉันต้องปล่อยเธอแน่... เพราะฉันไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนซ้ำในวันเดียวกัน...”น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม สายตาคมกล้าที่จ้องมองมาทอแสงแห่งความเกลียดชัง หัวใจสาวกระตุก ช้ำร้าวอยู่ในอกครั้งแล้วครั้งเล่า“ฉันมีประชุมที่รีสอร์ตตอนสิบโมงเช้า รอฉันอยู่ที่นี่ ห้ามไปไหนเด็ดขาด และขืนเธอขัดคำสั่งของฉันอีกละก็...”หญิงสาวเมินหน้าหนีน้ำตาคลอ เขาคงขยะแขยงหล่อนมากถึงได้รีบแจ๋นหนีไปแบบนี้ คงกลัวว่าหล่อนจะเรียกร้องสิทธิ์ แต่ไม่มีทาง หล่อนไม่มีทางทำเรื่องสิ้นคิดแบบนั้นอีกแล้ว“ฉันจะจูบเธอ จะปล้ำเธอ จะทำเหมือนที่เราทำกันบนเตียงเมื่อกี้นี้... ในครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอ จำเอาไว้สาวน้อย...”“คุณมันคนเผด็จการ...”คิมหันต์ก้มยิ้มให้อย่างน้อมรับ ขณะลุกขึ้นยืนโชว์ความอลังการที่กึ่งกลางลำตัวอย่างไม่เขินอาย หญิงสาวแก้มแดงก่ำ หน้าร้อนผ่าว พยายามบอกตัวเองให้หลับตาลงซะ อย่าไปมองความสมบูรณ์แห่งบุรุษเพศของเขา แต่สายตาเจ้ากรรมยังไม่ย