EPISODE 1 จุดเริ่มต้น

วู้วๆ โว้ว

เสียงตะโกนดังสนั่นเปล่งออกจากของแทนไท วิศวกรหนุ่มหน้าตาหล่อเนี๊ยบที่ตรงกันข้ามกับนิสัยทะเล้นของเขาตะโกนออกไปนอกหน้าต่างรถที่กำลังมุ่งหน้าไปสู่ที่พัก สองข้างทางโอบล้อมไปด้วยทะเลใส สร้างรอยยิ้มให้กับเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ในรถได้เป็นอย่างดี โดยมีภาคิน หนุ่มสถาปนิกหน้าตาหล่อหวานซึ่งเป็นทำหน้าที่เป็นสารถีในวันนี้ และมีเมฆา นักธุรกิจหนุ่มที่นั่งหน้าตาเรียบเฉยอยู่ สีหน้าราบเรียบนี้ทำให้ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรกันแน่

ข้างกายมีน้องสาวของภาคินนั่งอยู่ นลินเป็นนักศึกษาปีที่สี่ ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมและอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าจะถึงช่วงที่เธอต้องออกไปฝึกงาน หญิงสาวเป็นคนรูปร่างเล็กผิวขาวอมชมพูหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก

ชายหนุ่มทั้งสามคนเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยจนตอนนี้พวกเขาอายุสามสิบห้าปีแล้ว วันนี้พวกเขาเดินทางมาดูงานที่พัทยาเพราะมีโครงการที่จะทำร่วมกันอยู่จึงถือโอกาสมาพักผ่อนหย่อนใจเพื่อลดความเครียดที่สะสมมาจากการทำงานโดยไม่ได้พักเลย

“บรรยากาศโคตรดี ถ้าได้เบียร์เย็นๆ นะพวกมึง” แทนไทพูดพลางเลียริมฝีปากบางของตนเองเหมือนเด็กน้อยหิวขนม

“เย็นนี้จัดหนักจัดเต็มเว้ย” ภาคินพูดขึ้นแล้วมองไปยังกระจกที่สะท้อนใบหน้าหวานของน้องสาวสุดที่รักจึงถามขึ้น

“ถ้าง่วงก็หลับก่อนนะลิน คงอีกสักพักกว่าจะถึง” ภาคินบอกนลินที่นั่งอยู่เบาะหลัง เหมือนเธอจะง่วงนอน

“ค่ะ” เธอตอบออกมา

“ง่วงเหรอลิน เอนหัวมาที่ไหล่พี่ก็ได้” เมฆาพูดพลางประคองศีรษะหญิงสาวให้เอนลงมาซบบนไหล่แกร่งของเขา

นลินไม่พูดอะไรพร้อมปิดเปลือกตาลงแม้ว่าหัวใจดวงน้อยจะเต้นไม่เป็นจังหวะก็ตามแล้วหลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราทันที

นลินค่อนข้างสนิทกับพวกเพื่อนๆ ของพี่ชายเพราะเวลาไปไหน ภาคินจะพาเธอไปด้วยเขาดูแลน้องสาวมาตลอดตั้งแต่พ่อและแม่จากไปเมื่อสิบปีก่อน จึงไม่แปลกหากเขาจะหวงและตามใจน้องสาวคนนี้มาก ไม่ว่าเธอจะอยากได้อะไรเขาก็พร้อมที่จะหามาให้

แต่หญิงสาวเป็นคนไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย เธอไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง จึงทำให้เขาไม่กังวลมากนักและเพราะความน่ารักของเธอแทนไทกับเมฆาจึงรักนลินเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

เมฆามองร่างเล็กหายใจสม่ำเสมอที่เอนซบกับไหล่เขาด้วยความเอ็นดูเพราะเขาเห็นหญิงสาวมาตั้งแต่เยาว์วัยจนตอนนี้เธอเป็นสาวเต็มตัวแล้วและยิ่งโตเธอก็ยิ่งน่ารักน่าทะนุถนอม ไม่แปลกที่ภาคินจะหวงน้องสาวคนนี้มาก

ผ่านไปสักพัก

“ลิน ตื่นๆ ถึงแล้ว” เมื่อรถมาจอดหน้าวิลล่าหลังใหญ่ภาคินก็ปลุกน้องสาวทันทีแต่หญิงสาวก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

“เดี๋ยวกูพาลินไปเอง มึงไปเก็บของเถอะ” เมฆาพูดพลางช้อนร่างเล็กขึ้นบนแขนแกร่งแล้วพาเธอไปยังห้องนอน เขาวางหญิงสาวลงอย่างแผ่วเบาบนเตียงนุ่มเพราะกลัวว่าจะทำให้เธอตื่นแล้วรีบออกไปจากห้องของเธอทันที โดยหารู้ไม่ว่าเธอตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงเรียกของพี่ชายแล้ว

ที่พักของพวกเขาเป็นวิลล่าสไตล์โมเดิร์นขนาดใหญ่ริมทะเลที่นี่มีทั้งหมดสี่ห้องนอนพอดีกับจำนวนคนจึงแบ่งกันคนละห้อง

มาถึงต่างก็แยกย้ายกันไปเก็บของและพักผ่อนตามอัธยาศัยและนัดกันว่าจะเจอกันอีกทีตอนค่ำเพราะจะทำปิ้งย่างกัน

ช่วงเย็น

บรรยากาศโอบล้อมไปด้วยทะเล น้ำสีสันสดใสและหาดทรายขาวๆ น่าสัมผัสทำให้หญิงสาวอยากออกมาเล่นน้ำทะเลจึงเปลี่ยนชุดเพราะตอนนี้พวกหนุ่มๆ ออกไปซื้อของเพื่อเตรียมอาหารค่ำ เธอจึงเห็นว่าเป็นทางสะดวกที่จะใส่อะไรก็ได้ที่อยากใส่

เธอจึงใส่บิกินี่สีดำขับผิวขาวของเธอให้สว่างเจิดจ้า เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งได้อย่างชัดเจน เมื่อดูความเรียบร้อยเสร็จเธอเดินไปสัมผัสทรายละเอียดแล้วลงไปเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน เธอไม่ได้มาทะเลแบบนี้ตั้งนานแล้ว หากพี่ชายไม่ได้พามาเธอก็คงไม่ได้มาเพราะภาคินไม่ค่อยปล่อยให้ไปไหน

เมื่อเล่นน้ำจนพอใจนลินเดินจะเข้าไปในบ้านก็เห็นเหล่าบรรดาหนุ่มๆ ขนของลงจากรถพอดี ภาคินหันมามองน้องสาวที่อยู่ในชุดบิกินี่สีดำก็มีสีหน้าไม่พอใจเขาไม่ชอบให้หญิงสาวแต่งตัวโป๊

“ไปเล่นน้ำมาเหรอ” เขาพูดออกมาเสียงราบเรียบ

“ค่ะ”

“ทีหลังแต่งตัวให้มันดีๆ หน่อย”

“เข้าใจแล้วค่ะ” เธอตอบพี่ชายแล้วรีบเดินเข้าห้องไปทันที

“มึงก็อย่าตึงกับลินให้มากนัก” แทนไทพูดกับภาคิน

“น้องมันโตแล้ว ปล่อยๆ ไปบ้าง” เมฆาพูดสมทบออกมา

“พวกมึงไม่มีน้อง ไม่เข้าใจกูหรอก”

“แต่ยิ่งมึงวางกรอบให้นลินมากๆ น้องมันจะไม่เป็นตัวของตัวเองนะเว้ย” แทนไทพูดออกมาตามความจริง

“กูเห็นด้วยกับไอ้แทน อย่าคาดหวังจะให้ลินเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ให้น้องมันเลือกเองบ้าง”

ภาคินฟังสิ่งที่เพื่อนพูดโดยไม่โต้แย้งอะไร เขาคิดแค่ว่าเขาหยิบยื่นสิ่งดีๆ ให้กับน้องสาวเพราะความหวังดีและไม่อยากให้เธอผิดพลาดในเรื่องใดจึงคอยนำทางเธออยู่โดยลืมคิดไปว่าชีวิตของแต่ละคนมันก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้าง

และเพราะเขาเป็นผู้ชาย จึงไม่รู้ว่าการเลี้ยงน้องสาวในวัยนี้มันต้องเป็นไปยังไง นลินไม่เคยปรึกษาอะไรเขาและยิ่งน้องโตขึ้นเขาก็อยากให้เธออยู่ในสายตาเพราะเขาเองเป็นคนเจ้าชู้จึงรู้ดีว่าผู้ชายมันน่ากลัวขนาดไหน...