เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 2.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-25 01:10:30ตอนที่ 2.
หยาดพิรุณคิดอย่างนั้น พลางพยายามกลืนน้ำลายที่เหนียวไม่ต่างจากแป้งเปียกลงไปให้ความชุ่มชื่นกับลำคอที่กำลังแห้งเป็นผุยผงนั้นด้วยความยากลำบาก สายตาละจากเป้ากางเกงจากพ่อคนตัวโตที่กำลังยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าไม่ได้เลย
มือใหญ่ที่กำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดศีรษะที่เปียกน้ำอยู่นั้นทำงานได้อย่างคล่องแคล่วไม่ติดขัด จนเจ้าสมองไม่รักดีคิดไม่ถึงตอนที่เขาใช้มือใหญ่สีแทนสวยคู่นี้เคลื่อนไหวไปตามร่างกายของผู้หญิงที่แสนจะโชคดีพวกนั้น และความอิจฉาก็ดาหน้าเข้าใส่ไม่หยุด
“ก็มีดีแค่หล่ออย่างเดียวเท่านั้นแหละ...!” เผลอพูดออกไปเสียงดัง และนั่นก็ทำให้ณฉัตรรู้ตัวว่ากำลังถูกแอบมองจากสาวน้อยที่เขาพยายามหลีกหนีสุดชีวิต
กรามแกร่งขบกันแน่น เมื่อสายตาคมกล้ารียาวตวัดไปที่ศาลาข้างสระน้ำ ร่างอรชรในชุดกางเกงขาสั้นแสนธรรมดา แต่ทำไมนะ ทำไมมันถึงได้เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของหยาดพิรุณได้มากถึงเพียงนี้
และสิ่งที่เขาพยายามปฏิเสธมาตลอดเวลาก็คือ... ถึงแม้หยาดพิรุณจะยังไม่เต็มยี่สิบ แต่ร่างกายของหล่อนก็งามสะพรั่งเป็นผู้หญิงที่น่าปรารถนาไปทั้งเนื้อทั้งตัว
แต่ให้ตายเถอะ...! เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสาวพรหมจารีคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต และก็จะไม่มีวันเข้าใกล้เจ้าหล่อนเกินหน้าที่ด้วย
“ฉันเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอแอบมองหรือเปล่า...”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเหยียดหยันจนสาวน้อยแก้มแดงก่ำด้วยความอับอาย ใบหน้างามชาดิก ค่อย ๆ ออกมาจากที่ซ่อนตัว ขณะพยายามบังคับตัวเองให้เดินไปเผชิญหน้ากับพ่อคนตัวโตที่มีร่างกายงดงามไม่ต่างจากใบหน้าเลยสักนิดของณฉัตรด้วยท่าทางไม่มั่นคงนัก แต่กระนั้นปากก็ยังดีอยู่
“ฉะ... ฉันไม่ได้แอบมอง...”
เถียงออกไปเสียงแข็ง แต่หลังจากนั้นก็ต้องตกตะลึงงัน เพราะยิ่งเห็นใกล้ ๆ รายละเอียดต่าง ๆ ของร่างกายสมบูรณ์นี้ก็ยังเตะตายิ่งนัก
ไหล่กว้างกำยำดูแข็งแกร่งน่าเกรงขามฉาบไปด้วยสีแทนเงาวับราวกับถูกเคลือบด้วยแวกซ์ชั้นดี แผงอกที่มีลอนกล้ามเนื้องดงามไร้ที่ติมีไรขนรกสีเข้มปกคลุมอยู่นั้นน่าสัมผัสยิ่งนัก
สาวน้อยกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ขณะไล่สายตาต่ำลงไปยังหน้าท้องที่ดูท่าทางแล้วคงจะแข็งพอ ๆ กับไม้กระดาน และต่ำลงไปกว่านั้น แม้มันจะมีขอบกางเกงว่ายน้ำขวางอยู่ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการจินตนาการภาพของหยาดพิรุณได้เลย
หล่อนเคยเรียนเพศศึกษามาตอนมัธยม และหล่อนก็ยังไม่เคยลืมว่า เจ้าตรงนั้น... ของพวกผู้ชายมันเป็นยังไง แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะมหึมาอลังการได้แบบของณฉัตรเยี่ยงนี้
ณฉัตรรู้สึกคล้ายกับกำลังยืนอยู่ในหลุมอุกกาบาต เพราะสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึงแกมไร้เดียงสาของหยาดพิรุณกำลังจับจ้องอยู่ที่เจ้านั่นของเขา จนมันทำท่าจะตื่นขึ้นมาสร้างความอับอายให้อยู่รอมร่อ
“ถ้าอยากลองก็ไปหาที่อื่น เพราะฉันไม่ใช่สมภาร ไม่เคยคิดจะกินไก่วัด...”
คำเตือนเหยียด ๆ ของเขาทำให้หยาดพิรุณได้สติ หญิงสาวรีบเบือนหน้าหนีทันที ความอับอายกำลังทะลักอยู่ในเส้นเลือด นี่หล่อนเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมถึงได้ไปยืนจ้องมองเขาแบบนั้น แล้วนี่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“ฉะ...ฉันมาตามคุณไปสอน...”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคออย่างดูถูก “วันนี้ฉันไม่สอน กลับไปได้แล้ว...”
หยาดพิรุณหันขวับกลับมามองด้วยความตกใจ “แต่ฉันจะสอบอยู่แล้วนะ แกรมม่ายังไม่แม่นเลย คุณสอนยังไง...”
“อย่ามาโยนความผิดให้กับคนอื่นดีกว่าหยาดพิรุณ เธอมาสายเองไม่ใช่หรือ ฉันเคยบอกเธอแล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะมาสายทุกวันที่ฉันสอนเธอ...” เขาเชือดกลับมานิ่ม ๆ จนสาวน้อยหน้าชาดิก
“ฉันไม่ได้มาสายทุกครั้งเสียหน่อย คุณอย่ามาใส่ร้ายฉันแบบนี้นะ และหากไม่อยากสอนก็ดี ฉันจะได้กลับบ้าน แต่ถ้าฉันสอบตกอีกล่ะก็ คุณก็ต้องสอบฉันอีก อย่าคิดว่าคุณจะรอดก็แล้วกัน...”
กรามแกร่งขบกันแน่น จ้องมองแม่สาวน้อยตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน “เธอเป็นสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดในชีวิตฉันในขณะนี้เลย รู้ตัวบ้างไหม...”
เขาก้าวเข้ามาหา แต่ไม่รู้ว่าความเซ็กซี่เกินรับมือ หรือว่าความหล่อกระชากใจของพ่อคนตรงหน้า ถึงทำให้หญิงสาวไม่คิดจะถอยหนี ยอมให้เขามาหยุดอยู่ใกล้ ๆ จนลมหายใจเป่ารดกัน
“ฉันไม่ใช่ตัวปัญหา...”
กลิ่นความอำมหิตทำให้ร่างกายของหล่อนตื่นเร่า ความร้อนผ่าววิ่งซุกซนไปทั่วทั้งร่าง และหากทำได้หล่อนอยากจะโผเข้ากอดร่างกำยำตรงหน้านัก
“กลับไปรอที่ห้องเรียน อีกสิบนาทีฉันจะเข้าไป... และอย่าคิดจะยั่วโมโหฉันอีก ด้วยการเถลไถลที่ไหนก็แล้วกัน...” ณฉัตรก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ขณะหรี่ตามองหยาดพิรุณ
“แล้วถ้าฉันจะทำล่ะ...”
ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจ “ฉันก็จะจับเธอโยนออกจากบ้านของฉันทันที โดยไม่สนว่าเธอจะไปฟ้องพี่ชายของเธอยังไง...”
หยาดพิรุณเม้มปากแน่น ความเกลียดชังที่ผู้ชายตรงหน้าขว้างเข้าใส่มันมหาศาลจริง ๆ และมันก็มีผลให้หัวใจของหล่อนเจ็บแปลบ
ไม่อยากจะคิดหาเหตุผลเลยว่า... ผู้ชายคนนี้รังเกียจหล่อนเรื่องอะไร
“คนบ้าอำนาจ คุณมันผู้ชายเฮงซวยที่สุดในโลก ฉันเกลียดคุณ...”
ตวาดออกไปอย่างเดือดดาล หมุนตัวจะวิ่งหนี แต่เสียงเย็นชาที่ไม่น่าฟังสักนิดของณฉัตรก็หยุดเท้าของหล่อนเอาไว้เสียก่อน
บทที่เกี่ยวข้อง
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.“ถ้าเกลียดฉัน... ก็กรุณาทำท่าทางให้มันสอดคล้องกับคำพูดหน่อยนะแม่หนูน้อย เพราะคนเกลียดกันเขาไม่มองอีกฝ่ายราวกับจะกลืนกินแบบที่เธอมองฉันเมื่อครู่นี้หรอก จำเอาไว้...”“คนบ้า...!”หยาดพิรุณแว้ดออกมา หน้าตาแดงก่ำ ก่อนจะรีบสาวเท้าหนีหายไปทางระเบียงไม้อย่างรวดเร็ว ณฉัตรมองตามร่างอรชรไปด้วยสายตาไร้ความรู้สึก“ฉันจะต่อสู้กับความไร้เดียงสาของเธอได้นานแค่ไหนกันนะ... หยาดพิรุณ...” พึมพำออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อน ขณะหมุนกายมุ่งหน้ากลับสู่ห้องพักของตนเองทันทีสิบนาทีต่อมาพอดิบพอดี ร่างสูงใหญ่ในชุดที่ดูมิดชิดกว่าตอนอยู่ตรงสระว่ายน้ำของณฉัตรก็ก้าวเข้ามา ห้องทำงานดูคับแคบลงไปถนัดตา และหล่อนก็ดูจะตัวเล็กเท่ามด เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นหญิงสาวพยายามก้มหน้าก้มตาอ่านตำราให้มือนิ่ง แต่เจ้ากลิ่นบ้ากลิ่นบอที่ลอยมาจากร่างกายที่แสนเซ็กซี่เร้าใจของณฉัตรก็เด้งเข้ามาในจมูก และมันก็ทำให้เนื้อสาวของหล่อนเต้นระริก พยายามจะขจัดเจ้าความยั่วยวนใจนี่ไปแค่ไหน แต่มันก็ทำได้ยากลำบากนักนี่หล่อนคงไม่ได้หลงรักผู้ชายบ้าอำนาจ แถมยังเกลียดหล่อนเป็นชีวิตจิตใจแบบณฉัตรเข้าหรอกนะ ไม่นะ... ต้องไม่ใช่ เพราะหากเป็นเช่นนั้น ความผิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25ดวงใจพญามาร ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.“อะไรนะคะ นี่มันสัญญาบ้าบออะไรกัน!” จากที่ลุกขึ้นจะเดินหนีตอนนี้กลับกระแทกตัวนั่งลงอีกครั้งผู้เป็นมารดาแสร้งทำหน้าเศร้าเล่าเรื่องที่หารือกับสามีเอาไว้แล้วต่อไป เพราะหากไม่ทำอย่างนี้แม่ลูกสาวตัวดีก็คงจะต้องปฏิเสธหัวชนฝา แล้วไหนจะพ่อณฉัตรอีก เพราะรายนั้นก็ปฏิเสธหัวชนฝาเช่นกัน“มันเป็นเรื่องในอดีตที่เราต้องรับผิดชอบ...”ยิ่งเห็นสีหน้าของมารดาเต็มไปด้วยความกังวล หยาดพิรุณก็ยิ่งไม่พอใจ “แล้วเรามีทางออกไหนบ้างคะ ที่จะทำให้ไม่ต้องเสียเงินมากมายแบบนี้...”คุณนายเพลินพิศลอบยิ้มอย่างสมใจ ก่อนจะเดินตามแผนต่อไป “มีทางเดียวจ้ะ...”“ทางไหนคะแม่ บอกเอิงมาเถอะเอิงยอมทำทุกอย่าง...” หญิงสาวทำตาโต ใบหน้ามีความหวังขึ้นมาทันปัจจุบันทันด่วน“เราต้องทำให้ฝ่ายนั้นเป็นฝ่ายถอนหมั้นเราเอง...”“ทำให้เขาถอนหมั้นเอิง...” ทวนคำพูดของมารดาอย่างสับสน“แล้วเราจะทำยังไงล่ะคะ เขาถึงจะถอนหมั้น เอิงคิดไม่ออก...” หญิงสาวถามมารดาออกไปจากจนหนทาง“เท่าที่แม่รู้มานะ ฝ่ายนั้นเขารักชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลมาก หากใครในตระกูลทำให้เสื่อมเสียจะถูกขับไล่ออกไปทันที...”“แล้วยังไงต่อคะแม่...” เมื่อเห็นมารดาหยุดกลางคันจึงเร่งขึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25ดวงใจพญามาร ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.หญิงสาวรีบชักมือกลับทันที พลางค่อนขอดผู้ชายเย็นชาตรงหน้าในใจอย่างไม่สบอารมณ์นัก นี่ถ้าไม่อยากลบคำสบประมาทของมารดา และใช้พ่อรูปหล่อคนนี้เป็นเครื่องมือในการยุติการแต่งงานล่ะก็ หล่อนไม่มีวันทำหน้ายิ้มระรื่น ให้พ่อคนเผด็จการขั้นเทพอย่างณฉัตรได้เหยียดหยามแบบนี้หรอก“ก็ได้ แต่คุณอย่าพึ่งไปไหนสิ ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย...”คิ้วเข้มที่ยาวเป็นปื้นดกดำอยู่เหนือดวงตาคมรียาวหวานซึ้งเลิกขึ้นสูง ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา “นึกอยู่แล้วเชียวว่าการมาเช้าของเธอต้องมีแผน... มีอะไรก็ว่ามาสิ ฉันจะลองฟังดู...” ชายหนุ่มทำท่าจะเดินไปนั่งที่โซฟา แต่สาวน้อยรีบร้องห้าม“มันเป็นความลับสุดยอด เราไปคุยกันในห้องทำงานของคุณไม่ได้เหรอคะ”สายตาสาววิบวับอ้อนวอนจนณฉัตรรู้สึกสะท้านในอกแปลกประหลาด แต่ก็พยายามข่มเอาไว้ และทำสีหน้าไร้ความรู้สึกดังเดิมตอนที่ตอบโต้ออกไป“เรื่องมาก...”แม้จะต่อว่าออกไป แต่ร่างสูงใหญ่ที่ถึงแม้จะอยู่ในชุดลำลอง แต่ก็สง่างามไม่แพ้ตอนที่อยู่ในชุดสูทแสนหรูราคาแพงของเขาแม้แต่น้อยก็เดินมุ่งหน้าไปยังห้องทำงานตามคำขอร้องของหญิงสาวหัวใจสาวเต้นระรัว เท้าก้าวตาม แต่สายตาไม่เคลื่อนจากความสมบูรณ์แบบดุจเทพบุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25ดวงใจพญามาร ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6.โพล่งไปด้วยความโกรธ แต่นั่นมันก็ทำให้หญิงสาวได้เห็นประกายตาแปลก ๆ ในดวงตาคมกล้าคู่นั้น แม้มันจะชั่วขณะจิตเดียวก็ตามณฉัตรแสยะยิ้ม เดินเข้าหาจนร่างกายแทบจะติดกัน ก่อนจะใช้สายตากวาดมองร่างอรชรของหยาดพิรุณราวกับกำลังประเมินราคา“พอดีฉันไม่เดือดร้อนในเรื่องนี้ซะด้วยสิ เก็บเอาไว้ให้ผู้ชายคนอื่นเถอะ...”“คนสารเลว...!”ยกมือขึ้นตั้งใจจะตวัดลงบนใบหน้าหล่อเกินมนุษย์ให้เต็มแรง แต่มันก็ต้องค้างอยู่กลางอากาศ เพราะณฉัตรไวกว่า เขาคว้ามือบางของหล่อนได้ทัน“อย่ามาทำตัวเกเรที่นี่... มันไม่ใช่บ้านเธอ...” หญิงสาวสะบัดมือจนหลุดและถอยออกห่าง“คิดว่าอยากให้ช่วยนักหรือไง ไปหาคนอื่นก็ได้... แต่จำไว้นะคุณจะต้องเสียใจจนวันตายที่ไม่รับข้อเสนอของฉัน”หญิงสาวโกรธจนหน้าดำหน้าแดง เกลียด ๆ ๆ ๆ ผู้ชายตรงหน้าที่สุด เขามันปากร้ายแถมยังใจร้ายที่สุดอีกต่างหากณฉัตรหัวเราะร่วน “ฉันจะเสียใจเรื่องอะไรล่ะ ยังคิดไม่ออกเลย... เอาล่ะ ฉันให้เวลาเธอสงบสติอารมณ์ครึ่งชั่วโมง แล้วเจอกันเด็กน้อย...”จบคำชายหนุ่มก็หมุนตัวเดินจากไปทันที ปล่อยหยาดพิรุณยืนมองตามร่างสูง ๆ นั้นไปด้วยความเจ็บใจ ทั้งเจ็บ ทั้งอาย จนไม่รู้จะเอาหน้าไว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-27ดวงใจพญามาร ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.รอยยิ้มกริ่มเมื่อครู่นี้จางหายไปทันที ขณะมองร่างสูงใหญ่ของลูกชายที่ลุกขึ้นยืน และเดินออกไปจากร้านกาแฟแฟรนไชส์ชื่อดังด้วยสายตาตกใจ“เดี๋ยวสิฉัตร... ฉัตร...”ไม่มีผล แม้จะเรียกดังจนคนทั้งร้านได้ยิน แต่ณฉัตรก็ไม่มีทางหันหลังกลับมามอง จันจิราถอนใจออกมาแรง ๆ อย่างยอมแพ้ ก่อนจะนำเช็คเงินสดห้าล้านที่ได้ใส่กระเป๋าถือ กำลังจะเดินออกไปจากร้านไป แต่ร่างของสตรีนางหนึ่งก็เดินเข้ามาชนเสียก่อน“หนู... หนูขอโทษค่ะ...”“ไม่เป็นไร...”จันจิรารีบก้าวออกไปนอกร้าน แต่แม่หนูคนที่ชนหล่อนเมื่อครู่นี้ก็วิ่งตามมาอีก จนหล่อนต้องหยุดถามด้วยความแปลกใจ“หนูมีอะไรกับฉันหรือเปล่า ตามมาทำไม...” เมื่อเจอถามตรง ๆ หยาดพิรุณก็ยิ้มอาย ๆ ก่อนจะรีบถามออกไปด้วยความอยากรู้“เอ่อ... คุณรู้จักกับคุณฉัตรมานานแล้วหรือคะ”จันจิราเลิกคิ้วสูง “จะพูดอย่างนั้นก็ได้ แต่ว่าหนูรู้จักณฉัตรด้วยหรือ...”หยาดพิรุณรีบส่ายหน้า เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะหาว่าหล่อนเป็นกิ๊กนัมเบอร์ทูนัมเบอร์ทรีจึงรีบปฏิเสธทันควัน“ปะ เปล่าค่ะ... คือหนู... หนูเคยเห็นเขาในนิตยสารของนักธุรกิจน่ะค่ะ...”จันจิราพยักหน้าจะเดินไป แต่หยาดพิรุณหยุดไว้เสียก่อน “แล้วคุ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-27ดวงใจพญามาร ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.“ก็ที่เธอไปนั่งแอบมองฉันอยู่ที่ร้านกาแฟล่ะ อย่าบอกนะว่าผู้หญิงซุ่มซ่ามคนนั้นไม่ใช่เธอ...” เขาแสยะยิ้ม ขณะกระดกแก้วเหล้าให้น้ำสีสวยไหลผ่านลำคออีกครั้งหยาดพิรุณทำหน้าตกใจ แต่ก็รีบกลบเกลื่อน “มันบังเอิญต่างหากล่ะ แต่มันก็คุ้มนะ เพราะฉันได้เห็นคู่รักของคุณ...”“คู่รัก?” ใบหน้าหล่อเหลาเป็นไปด้วยความฉงน จนหญิงสาวหัวเราะเยาะออกมา“ก็ใช่นะสิ คู่รักต่างวัยของคุณไง ไม่น่าเชื่อนะว่าจะชอบเหี่ยว ๆ แบบนั้น ถึงว่า... สาว ๆ อย่างฉันถึงได้ไม่มอง...”ร่างสูงใหญ่ไม่ได้ตอบคำถาม แต่กลับลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหล่อน กลิ่นแอลกอฮอล์ที่พ่อเจ้าประคุณคงซัดเข้าไปหลายตุ่มอบอวลจนหล่อนแทบจะเมาตามลอยเข้ามาในจมูก เงาร้ายที่ใหญ่โตทาบทับวิญญาณ หวาดกลัว แต่ก็ต้องทำเป็นเข้มแข็ง“แล้วเธอยุ่งอะไรกับฉันด้วย... หรือว่าอยากให้ฉันสนองอะไรให้...”“แน่นอน... มันไม่ใช่เรื่องของฉัน...” หญิงสาวเชิดหน้า ก่อนจะพูดต่อ“ฉันแค่จะมาตกลงกับคุณ...”“แต่ฉันไม่มีอะไรตกลงกับเธอ ออกไปซะ ฉันไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายในที่ส่วนตัวของฉัน...โดยเฉพาะแม่จอมจุ้นแบบเธอ...”หยาดพิรุณส่ายหน้า “งั้นก็ตกลงช่วยฉันก่อนสิ แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-27ดวงใจพญามาร ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.“คุณพ่อ...! คุณแม่...!”หยาดพิรุณร้องออกมาอย่างตกใจสุดขีด เมื่อเห็นบิดากับมารดายื่นอ้าปากค้างมองหล่อนสลับกับณฉัตรอย่างตกใจ“มันเกิดอะไรขึ้น...” นายนิพลถามออกมาเสียงกระด้าง“นั่นสิ ทำไมถึงได้... เอ่อ...”คุณนายเพลินพิศถึงกับพูดไม่ออก สภาพของลูกสาวที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย แถมผมเผ้ายังยุ่งเหยิง มองก็รู้ว่าพึ่งจะผ่านศึกอะไรมาหญิงสาวหน้าซีดเผือด หันไปมองผู้ชายที่ยืนนิ่งคล้ายกับไม่เกรงกลัวอะไรของณฉัตรอย่างขอความช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมยื่นมือเข้ามาช่วยแม้แต่น้อย หยาดพิรุณจึงจำต้องปฏิเสธออกไปด้วยเสียงสั่นเทา“คือว่า... มันไม่ใช่อย่างนั้น... คือเอิง...”“ทุกอย่างมันเป็นอย่างที่คุณอาทั้งสองเห็นนั่นแหละครับ... ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง...” หยาดพิรุณหันขวับมามองเจ้าของคำพูดไร้ความรู้สึกนั้นด้วยสายตาตกใจ พลางส่ายหน้าปฏิเสธ“พ่อคะ แม่คะ... เอิง... เอิงกับคุณฉัตร เราไม่ได้...”“ผมจะติดต่อไปในวันพรุ่งนี้ ตอนนี้ผมขอตัวก่อน...” น้ำเสียงห้วนนั้นเย็นชาจนสันหลังเย็นวาบ“แต่ว่า...”“รวมทั้งเธอด้วย หยาดพิรุณ... และดีใจด้วยนะที่ทำสำเร็จ...”ชายหนุ่มแสยะยิ้มกระด้างขว้างใส่หน้า ก่อนที่เขาจะเดินอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-27ดวงใจพญามาร ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.“ผมจะแต่งงานกับหยาดพิรุณในเดือนหน้า หวังว่าคุณอาทั้งสองคงจะพอใจ...” น้ำเสียงของณฉัตรซ่อนความไม่พอใจไว้ไม่มิดแม้แต่น้อย“อาก็แล้วแต่คุณฉัตรเถอะ อีกอย่างถึงไม่แต่งวันนี้ อีกหน่อยก็ต้องแต่งอยู่ดี เพราะคุณฉัตรกับยายเอิงเป็นคู่หมั้นกัน...” คุณนายเพลินพิศพูดไม่เต็มเสียงนัก เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายซ่อนความไม่พอใจเอาไว้“ผมไม่อยากพูดเรื่องนี้อีกแล้ว ผมขอตัวกลับก่อน ฝากบอกว่าที่เจ้าสาวของผมด้วยก็แล้วกันว่าให้เตรียมตัวเป็นเมียของผมให้พร้อม เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดกันไว้แน่...” พูดจบณฉัตรก็ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง ก่อนจะก้าวยาว ๆ เดินไปขึ้นรถ และขับออกไปราวกับจรวดนายนิพลหันมาพูดกับภรรยาด้วยสีหน้าไม่สบายใจนัก “คุณฉัตรคงไม่อยากแต่งงานเอามาก ๆ เลยทีเดียว ผมว่าเรายกเลิกเถอะ... อีกอย่างลูกเราก็ยังไม่ได้เสียหายอะไร...”“ไม่ได้นะคะ” คุณนายเพลินพิศรีบค้านเสียงแหลม“ถ้ายกเลิกเราก็ต้องคืนสินสอดทั้งหมดน่ะสิ แถมยังอดดองกับตระกูลที่รวยระดับโลกแบบนี้...”“แต่เราก็ไม่ได้ยากจนข้นแค้นถึงขนาดต้องอาศัยใบบุญของลูกเขยนี่คุณ” ผู้เป็นสามีพยายามอธิบายเหตุผลแต่ภรรยาไม่ยอมท่าเดียว เขาจึงขัดไม่ได้“เอาน่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-27
บทล่าสุด
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 32. ตอนอวสาน
ตอนที่ 32. ตอนอวสานสาวน้อยยิ้มเศร้า ๆ “เอิงขอโทษค่ะ และสัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก เอิงจะเชื่อใจพี่ฉัตร แม้พี่ฉัตรจะไม่ได้รักเอิง เหมือนที่เอิงรักพี่ฉัตรก็ตาม...” ปลายเสียงสั่นสะท้านและเต็มไปด้วยความน้อยใจ“แล้วรู้ใจพี่ได้ยังไง พี่เคยบอกว่าไม่รักเธอหรือ”มือใหญ่คว้าเอวคอด ยกร่างอรชรให้ขึ้นมานั่งบนตัก สาวน้อยเอียงอาย ก้มหน้างุด เพราะอีกฝ่ายเอาแต่ไล่มองตามเรือนร่างของหล่อนไม่หยุด แล้วยังมาอิ่งอ้อยที่อกสาวเนิ่นนานอีก“ก็... ก็พี่ฉัตรเกลียดเอิง”“บอกตอนไหน...”ถามไป ขณะลูบไล้ฝ่ามือไปตามแผ่นหลังเนียนมือ และต่ำลงไปที่บั้นท้ายอวบงามด้วยความหลงใหล ทำเอาสาวน้อยสั่นสะท้านไปทั้งร่าง“ก็ทุกครั้งที่เจอกันนั่นแหละค่ะ”“พี่ไม่เคยพูดสักหน่อย...”“ถึงพี่ฉัตรไม่พูด แต่พี่ก็ใช้สายตาบอกแทน เอิงรู้นะคะว่าเกลียดเอิง... แต่ที่ต้องรับผิดชอบก็เพราะได้เอิงแล้ว... อุ๊ย...!” ร้องออกมาเมื่อถูกบีบที่หน้าอกแรง ๆ อย่างมันเขี้ยว“ถ้าพี่เกลียดแล้วพี่จะมาเสียใจทำไมตอนที่เอิงทิ้งพี่ไปนะ คนดี... พี่รักเธอจนแทบคลั่ง นี่มองไม่ออกเลยหรือไง”หญิงสาวเบิกตากว้าง มองเขาอย่างตกใจ “รักเอิงหรือคะ...”“ก็ใช่นะสิ รักจนพยายามต่อต้าน
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 31.
ตอนที่ 31.“พี่ฉัตรขา...”ร้องออกมาอย่างยอมสิ้น เมื่อถูกเขาขบเม้มที่ซอกคอนุ่ม และเลื่อนต่ำลงมาที่เนินอกอวบที่ชูชันรอคอย และเพียงไม่นานเขาก็ทำให้ปลายถันหายเข้าไปในอุ้งปากอุ่นร้อนของตัวเองหญิงสาวครางออกมา สะโพกบิดเร่า ขณะที่มือใหญ่ก็ยังไม่หยุดซุกซน ปากดูดดื่มกลืนกินเต้าสวย แต่มือกลับลูบต่ำลงไปซุกซนที่ซอกขาหนีบ กอบกุมความงามของอิสตรีเพศเอาไว้เต็มมือ นิ้วแกร่งค่อย ๆ ไล้ไปตามร่องรอยกลีบสาวที่หยาดเยิ้มเชื่องช้า หยาดพิรุณสูดปาก แอ่นร่างขึ้นสูง ใบหน้างามแดงก่ำ ส่ายไปมากับหมอนไม่หยุด“พี่ฉัตร... พี่ฉัตรขา... เอิง... เอิงไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวนี้...พี่ฉัตร...”ดิ้นพล่าน ๆ อยู่ได้ร่างกำยำราวอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ แรงฤทธิ์พิศวาสที่พ่อคนตัวโตร่ายใส่นั้น มันควบคุมเส้นประสาททุกส่วนในร่างกาย และมันก็ทำให้หล่อนเสียวกระสันเจียนคลั่งณฉัตรยิ้มน้อย ๆ กับอกสาวที่กลืนกินอยู่ ขณะค่อย ๆ แทรกนิ้วมือลงไปในความคับแน่นนั้นเป็นจังหวะ ก่อนจะกระซิบถามเสียงแหบพร่า“ชอบไหม... ชอบมันหรือเปล่า...”“ชอบค่ะ พี่ฉัตรขา... อย่าทรมานเอิงแบบนี้เลย... เอิงจะขาดใจ...”แม้จะพยายามยืดเวลาแสนหวานออกไปเท่าไหร่ แต่พอถูกสะโพกกลมกลึงส่า
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 30.
ตอนที่ 30.“เอิงหลับแต่พี่แสนทรมาน...”ชายหนุ่มพึมพำออกมา เมื่อความต้องการทะลักขึ้นมาจอที่ลิ้นปี่จนอึดอัด เจ้าตัวยุ่งของเขาเริ่มหาเรื่องให้เขาลำบากกายอีกแล้ว เขาไม่น่าไปจูบหล่อนเลย เพราะยิ่งได้สัมผัส ความต้องการก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น จนแทบจะลักหลับภรรยาของตัวเองได้อยู่แล้ว‘แต่หล่อนกำลังไม่สบาย...’ ณฉัตรพยายามท่องคำนี้ไว้ในใจ จนหลับไปอย่างน่าสงสารความอึดอัดไม่คุ้นเคยที่แนบชิดอยู่ตลอดทั้งร่างทำให้หยาดพิรุณค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้น ดวงตากลมโตค่อย ๆ ลืมขึ้น พร้อม ๆ กับสมองที่ค่อย ๆ ทำงานตามปกติ และนั่นก็ทำให้สาวน้อยร้องอุทานออกมา เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงแทนที่จะนั่งอยู่ที่พื้นข้างล่าง“มาอยู่นี่ได้ยังไง...”ร่างอรชรที่ลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้ณฉัตรที่พึ่งข่มตาหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงต้องตื่นขึ้น และก็มองความลนลานของหยาดพิรุณด้วยความแปลกใจ“เอิง... เอิงไม่รู้ว่าขึ้นมาได้ยังไง แต่เอิง... เอิงไม่ได้ขัดคำสั่งของพี่ฉัตรนะคะ เอิงตั้งใจ...”“นี่จำอะไรไม่ได้เลยหรือ...”ชายหนุ่มค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง ขณะที่สายตากวาดมองร่างเปลือยของสาวน้อยอย่างเพลิดเพลินโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สักนิดก็เมื่อคืนเขา
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 29.
ตอนที่ 29.ชายหนุ่มก้าวยาว ๆ ไปกระชากประตูเปิดออกกว้าง ก่อนจะหันมามองร่างอรชรที่เดินตามมา “ถ้าเปลี่ยนใจก็กลับไปได้ทุกเมื่อนะ ฉันไม่ห้าม...” และเขาก็ดึงประตูปิดเข้าหากันทันที เมื่อหยาดพิรุณก้าวพ้นธรณีประตูออกไป“ไม่ถึงห้านาทีก็คงจะแจ้นกลับบ้าน...”ณฉัตรแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะเดินไปที่เตียง และล้มตัวลงนอนด้วยความอ่อนระโหยโรยแรงทั้งร่างกายและจิตใจใจหนึ่งก็อยากจะดึงหยาดพิรุณเข้ามากอดให้หายคิดถึง ใจหนึ่งก็ยังค้านเพราะยังเจ็บแค้นกับสิ่งที่เจ้าหล่อนทำไว้กับเขาในวันนั้น ความรู้สึกตีกันวุ่นวาย ทั้งรักทั้งเกลียดปนเปกันไปหมดจนแยกไม่ออก คงต้องปล่อยให้เจ้าหล่อนพิสูจน์ตัวเองไปสักระยะ“อ้าว... คุณเอิงลงมานั่งตรงนี้ทำไมคะฝนกำลังจะตก แล้วนั่นกระเป๋านี่...”ลิ้นจี่ที่เดินกำลังจะเดินเข้าไปดูในห้องโถงเพราะลืมปิดหน้าต่างร้องขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเดินผ่านมาที่ลานหน้าบ้านแล้วเห็นร่างอรชรของหยาดพิรุณนั่งกอดเข่าอยู่กับพื้นด้วยท่าทางอ่อนเพลีย“คือเอิง...”หญิงสาวพูดได้แค่นั้นก็ก้มหน้าก้มตา ลิ้นจี่จึงเดาได้ทันทีว่าอะไรเป็นอะไร จึงรีบเดินเข้าไปหาจะพยุงเข้าบ้าน แต่หยาดพิรุณก็ขืนตัวเอาไว้“เอิงต้องอยู่ถึงเช้าจ้ะ ไม่
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 28.
ตอนที่ 28.“ออกไปให้พ้น! ออกไปจากห้องของฉัน หยาดพิรุณ...!”“พี่ฉัตรคะ เอิง... ได้โปรดฟังเอิง...”“ออกไป! หูแตกหรือไง...”ชายหนุ่มแทบจะกระโดดลงจากเตียงเมื่อหล่อนถลาเข้าไปหา สาวน้อยมองอย่างอ้อนวอน แต่ความเห็นใจ ความอาลัยอาวรณ์มันตายไปจากหัวใจเขานานแล้วหล่อนยังจะมาให้เขาเห็นหน้าทำไม จะมาทำให้เขาเจ็บปวดอีกทำไม ในเมื่อหล่อนเป็นคนต้องการให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เองหยาดพิรุณเลือกที่จะหย่ากับเขา ทั้ง ๆ ที่พึ่งจดทะเบียนกันไม่ทันข้ามวัน และตอนนี้กลับมาทำไมอีก มาทำไมอีก!“ฉันเกลียดเธอ...! ออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้”คำรามออกมาอย่างเดือดดาล ร่างอรชรที่สวยงามอยู่ในชุดนอนบางเบาไม่ได้ทำให้ความเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มลดลงได้เลยความเจ็บปวดที่กรีดลึกลงไปในหัวใจ มันทำให้เขาจำ... และก็จะไม่มีวันยอมให้ความรู้สึกนั้นมามีอำนาจทำร้ายตัวเองได้อีก“พี่ฉัตร... เอิงขอโทษ... เอิงมันงี่เง่า ให้อภัยเอิง...”น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม เสียใจที่ณฉัตรไม่ยอมฟังเหตุผลของหล่อนเลย แต่จะโทษเขาฝ่ายเดียวได้ยังไง ในเมื่อหล่อนเป็นคนทำให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นมาเอง แล้วจะโทษใครได้ นอกจากความงี่เง่าของตัวเอง“ออกไป! ถ้าไม่ออกไป ฉันจ
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 27.
ตอนที่ 27.“แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะคะ ในเมื่อ...” สมองเริ่มมึนงง ความสับสนกำลังเกาะกินในหัวใจ ลางสังหรณ์บางอย่างกำลังเต้นเร่าอยู่ในกระแสเลือด“น้ากับณฉัตรเป็นแม่ลูกกัน... แต่เราผิดใจกันนิดหน่อย ก็เท่านั้นเอง...”“อะไรนะคะ!”เหมือนฟ้าถล่มใส่ศีรษะ ใบหน้าซีดขาว ดวงตากลมโตตื่นตกใจอย่างสุดขีด จนคู่สนทนาอย่างจันจิราจ้องมองด้วยความแปลกใจ“หนูเป็นอะไรหรือเปล่า...”หยาดพิรุณรีบส่ายหน้า ตาแดงก่ำเกือบจะร้องไห้ ความรู้สึกผิดท่วมท้นอยู่ภายในอก หล่อนผิดอย่างไม่น่าให้อภัย ความโง่ ความงี่เง่าของคนทั้งโลกมาถล่มใส่หล่อนคนเดียวในตอนนี้หล่อนไม่อยากให้สิ่งที่ผู้หญิงตรงหน้าบอกเป็นความจริงเลย ไม่อยากให้มันเป็นความจริง เพราะจากที่หล่อนเคยเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าหล่อนเป็นฝ่ายทำร้าย ทำลายทุกอย่างของชีวิตคู่ลงด้วยน้ำมือของตนเองไม่น่าให้อภัย...! ใช่แล้วล่ะ ณฉัตรไม่มีวันให้อภัยในความงี่เง่าของหล่อนอย่างแน่นอน และหล่อนมันโง่เองที่จะเชื่อแค่สายตา โดยไม่คิดจะถามไถ่ทุกอย่างให้ดีเสียก่อน“หนู... หนูไม่เป็น... อะไร หนูขอตัว... ขอตัวค่ะ...”หญิงสาวลุกขึ้นทันที ก่อนจะลนลานออกไปจากร้านกาแฟอย่างรวดเร็ว
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 26.
ตอนที่ 26.“เฮ้ย... ป้าก็ไม่รู้จะพูดว่ายังไง คนหนุ่มสาวนี่เข้าใจยากจังเนอะ...”ป้าสำเนียงพึมพำ ก่อนจะหันไปทำงานของตนเองต่อ ลิ้นจี่เองก็ได้แต่ยืนถอนหายใจด้วยความสงสาร แต่ก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้เพราะเรื่องของหัวใจ... มีแค่คนสองคนเท่านั้นที่จะสามารถทำให้มันตรงกัน คนที่สามคนที่สี่คงไม่สามารถช่วยอะไรได้ “จะมัวมานั่งหน้าเศร้าทำไม เราเป็นคนขอหย่าเองไม่ใช่เหรอ”คุณนายเพลินพิศเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของหยาดพิรุณ ก็เห็นเจ้าหล่อนนั่งตาแดงเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอยากจะสงสาร แต่ก็ทำตัวเองนี่... ผู้เป็นมารดาค่อนขอดอยู่ภายในใจหยาดพิรุณรีบป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะหันมาฝืนยิ้มให้กับมารดา “เอิงไม่ได้เศร้าค่ะ แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”“อย่างนั้นหรือ... แล้วนี่เซ็นใบหย่าส่งกลับไปหรือยังล่ะ ถ้าเกลียดคุณฉัตรมากจนให้อภัยไม่ได้ ก็รีบเซ็น ๆ ไปซะสิ จะมาเก็บไว้ดูต่างหน้าหรือไงยายเอิง”หญิงสาวก้มหน้าซ่อนน้ำตา ทุกคนต่างหาว่าหล่อนเป็นคนผิดที่เป็นคนขอหย่าขาดในครั้งนี้ โดยที่หล่อนไม่อาจจะให้เหตุผลใด ๆ กับทุกคนได้หล่อนก็เจ็บนะ เจ็บจนแทบจะขาดใจ ทำไมไม่มีใครเข้าใจหล่อนบ้าง ณฉัตรรักหล่อนที่ไหนกัน เขามีคนที่เขารั
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 25.
ตอนที่ 25.“เอิงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ โกรธพี่หรือที่มาช้า แต่พี่ประชุมจริง ๆ”ณฉัตรเดินเข้ามาหาใหม่ และกำลังจะทำแบบเดิมคือดึงสาวน้อยเข้าไปกอด แต่ก็เหมือนเดิมเพราะหยาดพิรุณหลบอีกครั้ง และมองเขาด้วยสายตาหมางเมิน“มีอะไรก็ว่ามาเอิง... พี่ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย... มันอึดอัด”หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอ ซ่อนความอ่อนแอเอาไว้ใต้สีหน้าเย็นชา ความปวดร้าวที่สร้างแผลลึกในอกทำให้หล่อนกล้าขึ้น กล้าพอที่จะต่อกรกับผู้ชายใจร้ายแบบเขา“เอิงจะหย่า...!”“อะไรนะ! หย่าหรือ...”หากไม่เห็นกลับตาว่าเสียงนั้นมันออกมาจากริมฝีปากของณฉัตร หยาดพิรุณคงไม่เชื่อว่ามันเป็นเสียงของเขาอย่างแน่นอน เพราะมันเต็มไปด้วยความตกใจหญิงสาวพยักหน้า “ใช่ค่ะ เอิงจะหย่า...”ทุกอย่างรอบตัวเงียบกริบ เงียบจนแทบจะได้ยินเสียงเต้นระรัวของหัวใจตนเอง หญิงสาวพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หลบตาคมที่จ้องเขม็งมองมาด้วยความผิดหวังนั้นอย่างที่สุด และหล่อนก็ทำได้หญิงสาวเห็นสีหน้าของเขากระด้างดุดัน ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเดินไปหยุดที่หน้าต่าง เขาหันแผ่นหลังให้ และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบเช่นเคยคงใช่นะสิ... การหย่ากับหล่อนมันไม่มีผลอะไรร้าย ๆ กับหัวใจขอ
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 24.
ตอนที่ 24.“ไม่จำเป็นต้องถามหรอกมั้งครับ เพราะเงินที่ผมพึ่งสั่งจ่ายให้แม่ไปเมื่อเดือนก่อนน่าจะทำให้แม่กับชู้... เอ่อ... สามีใหม่ของแม่สุขสบายได้ไม่ยาก...”ผู้เป็นมารดาเม้มปากไม่พอใจกับคำพูดของบุตรชายนัก ก่อนจะพูดขึ้น “แม่รู้ว่าฉัตรเกลียดแม่ แต่ยังไงแม่ก็คือแม่ของฉัตรนะ ฉัตรต้องเลี้ยงดูแม่บ้าง...”“ก็ที่ผมให้แม่ผลาญเงินของผมอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะคำนี้มันค้ำคออยู่นั่นแหละครับ พอทีเถอะ... ผมไม่อยากจะฟังอะไรที่มันน่าสะอิดสะเอียนมากไปกว่านี้แล้ว ว่ามาเลยว่าวันนี้แม่ต้องการเงินเท่าไหร่ ผมจะเซ็นเช็คให้”ดวงตาสีดำสนิทของสตรีที่ขึ้นชื่อว่าเป็นมารดาบังเกิดเกล้าไม่ได้ทำให้หัวใจของณฉัตรอ่อนลงได้เลย ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เห็นเขาเป็นลูก แต่เห็นเขาเป็นตู้เอทีเอ็มต่างหากล่ะ“แม่อยากได้สิบล้าน...”“สิบล้าน? ไม่มากไปหน่อยหรือครับครั้งนี้...”น้ำเสียงเย็นชาดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากหยักสวย และมันก็ทำให้จันจิราอดรู้สึกเย็นวาบที่สันหลังไม่ได้“แม่อยากได้ไปทำทุนเปิดร้านเสริมสวย และแม่สัญญาว่าจะไม่มารบกวนลูกอีก... ถ้ามันไม่เหลือบ่ากว่าแรงจริง ๆ”ชายหนุ่มแค่นยิ้ม ขณะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จันจิรารีบลุกขึ้นตามและก็ก
