ВойтиShare
ตอนที่ 2.
Последнее обновление:
2025-04-25 01:10:30ตอนที่ 2.
หยาดพิรุณคิดอย่างนั้น พลางพยายามกลืนน้ำลายที่เหนียวไม่ต่างจากแป้งเปียกลงไปให้ความชุ่มชื่นกับลำคอที่กำลังแห้งเป็นผุยผงนั้นด้วยความยากลำบาก สายตาละจากเป้ากางเกงจากพ่อคนตัวโตที่กำลังยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าไม่ได้เลย
มือใหญ่ที่กำลังใช้ผ้าขนหนูเช็ดศีรษะที่เปียกน้ำอยู่นั้นทำงานได้อย่างคล่องแคล่วไม่ติดขัด จนเจ้าสมองไม่รักดีคิดไม่ถึงตอนที่เขาใช้มือใหญ่สีแทนสวยคู่นี้เคลื่อนไหวไปตามร่างกายของผู้หญิงที่แสนจะโชคดีพวกนั้น และความอิจฉาก็ดาหน้าเข้าใส่ไม่หยุด
“ก็มีดีแค่หล่ออย่างเดียวเท่านั้นแหละ...!” เผลอพูดออกไปเสียงดัง และนั่นก็ทำให้ณฉัตรรู้ตัวว่ากำลังถูกแอบมองจากสาวน้อยที่เขาพยายามหลีกหนีสุดชีวิต
กรามแกร่งขบกันแน่น เมื่อสายตาคมกล้ารียาวตวัดไปที่ศาลาข้างสระน้ำ ร่างอรชรในชุดกางเกงขาสั้นแสนธรรมดา แต่ทำไมนะ ทำไมมันถึงได้เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งของหยาดพิรุณได้มากถึงเพียงนี้
และสิ่งที่เขาพยายามปฏิเสธมาตลอดเวลาก็คือ... ถึงแม้หยาดพิรุณจะยังไม่เต็มยี่สิบ แต่ร่างกายของหล่อนก็งามสะพรั่งเป็นผู้หญิงที่น่าปรารถนาไปทั้งเนื้อทั้งตัว
แต่ให้ตายเถอะ...! เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสาวพรหมจารีคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต และก็จะไม่มีวันเข้าใกล้เจ้าหล่อนเกินหน้าที่ด้วย
“ฉันเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอแอบมองหรือเปล่า...”
น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเหยียดหยันจนสาวน้อยแก้มแดงก่ำด้วยความอับอาย ใบหน้างามชาดิก ค่อย ๆ ออกมาจากที่ซ่อนตัว ขณะพยายามบังคับตัวเองให้เดินไปเผชิญหน้ากับพ่อคนตัวโตที่มีร่างกายงดงามไม่ต่างจากใบหน้าเลยสักนิดของณฉัตรด้วยท่าทางไม่มั่นคงนัก แต่กระนั้นปากก็ยังดีอยู่
“ฉะ... ฉันไม่ได้แอบมอง...”
เถียงออกไปเสียงแข็ง แต่หลังจากนั้นก็ต้องตกตะลึงงัน เพราะยิ่งเห็นใกล้ ๆ รายละเอียดต่าง ๆ ของร่างกายสมบูรณ์นี้ก็ยังเตะตายิ่งนัก
ไหล่กว้างกำยำดูแข็งแกร่งน่าเกรงขามฉาบไปด้วยสีแทนเงาวับราวกับถูกเคลือบด้วยแวกซ์ชั้นดี แผงอกที่มีลอนกล้ามเนื้องดงามไร้ที่ติมีไรขนรกสีเข้มปกคลุมอยู่นั้นน่าสัมผัสยิ่งนัก
สาวน้อยกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ ขณะไล่สายตาต่ำลงไปยังหน้าท้องที่ดูท่าทางแล้วคงจะแข็งพอ ๆ กับไม้กระดาน และต่ำลงไปกว่านั้น แม้มันจะมีขอบกางเกงว่ายน้ำขวางอยู่ แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการจินตนาการภาพของหยาดพิรุณได้เลย
หล่อนเคยเรียนเพศศึกษามาตอนมัธยม และหล่อนก็ยังไม่เคยลืมว่า เจ้าตรงนั้น... ของพวกผู้ชายมันเป็นยังไง แต่ไม่เคยคิดว่ามันจะมหึมาอลังการได้แบบของณฉัตรเยี่ยงนี้
ณฉัตรรู้สึกคล้ายกับกำลังยืนอยู่ในหลุมอุกกาบาต เพราะสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตะลึงแกมไร้เดียงสาของหยาดพิรุณกำลังจับจ้องอยู่ที่เจ้านั่นของเขา จนมันทำท่าจะตื่นขึ้นมาสร้างความอับอายให้อยู่รอมร่อ
“ถ้าอยากลองก็ไปหาที่อื่น เพราะฉันไม่ใช่สมภาร ไม่เคยคิดจะกินไก่วัด...”
คำเตือนเหยียด ๆ ของเขาทำให้หยาดพิรุณได้สติ หญิงสาวรีบเบือนหน้าหนีทันที ความอับอายกำลังทะลักอยู่ในเส้นเลือด นี่หล่อนเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมถึงได้ไปยืนจ้องมองเขาแบบนั้น แล้วนี่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
“ฉะ...ฉันมาตามคุณไปสอน...”
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคออย่างดูถูก “วันนี้ฉันไม่สอน กลับไปได้แล้ว...”
หยาดพิรุณหันขวับกลับมามองด้วยความตกใจ “แต่ฉันจะสอบอยู่แล้วนะ แกรมม่ายังไม่แม่นเลย คุณสอนยังไง...”
“อย่ามาโยนความผิดให้กับคนอื่นดีกว่าหยาดพิรุณ เธอมาสายเองไม่ใช่หรือ ฉันเคยบอกเธอแล้ว แต่เธอก็เลือกที่จะมาสายทุกวันที่ฉันสอนเธอ...” เขาเชือดกลับมานิ่ม ๆ จนสาวน้อยหน้าชาดิก
“ฉันไม่ได้มาสายทุกครั้งเสียหน่อย คุณอย่ามาใส่ร้ายฉันแบบนี้นะ และหากไม่อยากสอนก็ดี ฉันจะได้กลับบ้าน แต่ถ้าฉันสอบตกอีกล่ะก็ คุณก็ต้องสอบฉันอีก อย่าคิดว่าคุณจะรอดก็แล้วกัน...”
กรามแกร่งขบกันแน่น จ้องมองแม่สาวน้อยตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน “เธอเป็นสิ่งที่น่ารำคาญที่สุดในชีวิตฉันในขณะนี้เลย รู้ตัวบ้างไหม...”
เขาก้าวเข้ามาหา แต่ไม่รู้ว่าความเซ็กซี่เกินรับมือ หรือว่าความหล่อกระชากใจของพ่อคนตรงหน้า ถึงทำให้หญิงสาวไม่คิดจะถอยหนี ยอมให้เขามาหยุดอยู่ใกล้ ๆ จนลมหายใจเป่ารดกัน
“ฉันไม่ใช่ตัวปัญหา...”
กลิ่นความอำมหิตทำให้ร่างกายของหล่อนตื่นเร่า ความร้อนผ่าววิ่งซุกซนไปทั่วทั้งร่าง และหากทำได้หล่อนอยากจะโผเข้ากอดร่างกำยำตรงหน้านัก
“กลับไปรอที่ห้องเรียน อีกสิบนาทีฉันจะเข้าไป... และอย่าคิดจะยั่วโมโหฉันอีก ด้วยการเถลไถลที่ไหนก็แล้วกัน...” ณฉัตรก้าวถอยหลังไปหลายก้าว ขณะหรี่ตามองหยาดพิรุณ
“แล้วถ้าฉันจะทำล่ะ...”
ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้ายกาจ “ฉันก็จะจับเธอโยนออกจากบ้านของฉันทันที โดยไม่สนว่าเธอจะไปฟ้องพี่ชายของเธอยังไง...”
หยาดพิรุณเม้มปากแน่น ความเกลียดชังที่ผู้ชายตรงหน้าขว้างเข้าใส่มันมหาศาลจริง ๆ และมันก็มีผลให้หัวใจของหล่อนเจ็บแปลบ
ไม่อยากจะคิดหาเหตุผลเลยว่า... ผู้ชายคนนี้รังเกียจหล่อนเรื่องอะไร
“คนบ้าอำนาจ คุณมันผู้ชายเฮงซวยที่สุดในโลก ฉันเกลียดคุณ...”
ตวาดออกไปอย่างเดือดดาล หมุนตัวจะวิ่งหนี แต่เสียงเย็นชาที่ไม่น่าฟังสักนิดของณฉัตรก็หยุดเท้าของหล่อนเอาไว้เสียก่อน
Latest chapter
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 32. ตอนอวสาน
ตอนที่ 32. ตอนอวสานสาวน้อยยิ้มเศร้า ๆ “เอิงขอโทษค่ะ และสัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก เอิงจะเชื่อใจพี่ฉัตร แม้พี่ฉัตรจะไม่ได้รักเอิง เหมือนที่เอิงรักพี่ฉัตรก็ตาม...” ปลายเสียงสั่นสะท้านและเต็มไปด้วยความน้อยใจ“แล้วรู้ใจพี่ได้ยังไง พี่เคยบอกว่าไม่รักเธอหรือ”มือใหญ่คว้าเอวคอด ยกร่างอรชรให้ขึ้นมานั่งบนตัก สาวน้อยเอียงอาย ก้มหน้างุด เพราะอีกฝ่ายเอาแต่ไล่มองตามเรือนร่างของหล่อนไม่หยุด แล้วยังมาอิ่งอ้อยที่อกสาวเนิ่นนานอีก“ก็... ก็พี่ฉัตรเกลียดเอิง”“บอกตอนไหน...”ถามไป ขณะลูบไล้ฝ่ามือไปตามแผ่นหลังเนียนมือ และต่ำลงไปที่บั้นท้ายอวบงามด้วยความหลงใหล ทำเอาสาวน้อยสั่นสะท้านไปทั้งร่าง“ก็ทุกครั้งที่เจอกันนั่นแหละค่ะ”“พี่ไม่เคยพูดสักหน่อย...”“ถึงพี่ฉัตรไม่พูด แต่พี่ก็ใช้สายตาบอกแทน เอิงรู้นะคะว่าเกลียดเอิง... แต่ที่ต้องรับผิดชอบก็เพราะได้เอิงแล้ว... อุ๊ย...!” ร้องออกมาเมื่อถูกบีบที่หน้าอกแรง ๆ อย่างมันเขี้ยว“ถ้าพี่เกลียดแล้วพี่จะมาเสียใจทำไมตอนที่เอิงทิ้งพี่ไปนะ คนดี... พี่รักเธอจนแทบคลั่ง นี่มองไม่ออกเลยหรือไง”หญิงสาวเบิกตากว้าง มองเขาอย่างตกใจ “รักเอิงหรือคะ...”“ก็ใช่นะสิ รักจนพยายามต่อต้าน
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 31.
ตอนที่ 31.“พี่ฉัตรขา...”ร้องออกมาอย่างยอมสิ้น เมื่อถูกเขาขบเม้มที่ซอกคอนุ่ม และเลื่อนต่ำลงมาที่เนินอกอวบที่ชูชันรอคอย และเพียงไม่นานเขาก็ทำให้ปลายถันหายเข้าไปในอุ้งปากอุ่นร้อนของตัวเองหญิงสาวครางออกมา สะโพกบิดเร่า ขณะที่มือใหญ่ก็ยังไม่หยุดซุกซน ปากดูดดื่มกลืนกินเต้าสวย แต่มือกลับลูบต่ำลงไปซุกซนที่ซอกขาหนีบ กอบกุมความงามของอิสตรีเพศเอาไว้เต็มมือ นิ้วแกร่งค่อย ๆ ไล้ไปตามร่องรอยกลีบสาวที่หยาดเยิ้มเชื่องช้า หยาดพิรุณสูดปาก แอ่นร่างขึ้นสูง ใบหน้างามแดงก่ำ ส่ายไปมากับหมอนไม่หยุด“พี่ฉัตร... พี่ฉัตรขา... เอิง... เอิงไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวนี้...พี่ฉัตร...”ดิ้นพล่าน ๆ อยู่ได้ร่างกำยำราวอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ แรงฤทธิ์พิศวาสที่พ่อคนตัวโตร่ายใส่นั้น มันควบคุมเส้นประสาททุกส่วนในร่างกาย และมันก็ทำให้หล่อนเสียวกระสันเจียนคลั่งณฉัตรยิ้มน้อย ๆ กับอกสาวที่กลืนกินอยู่ ขณะค่อย ๆ แทรกนิ้วมือลงไปในความคับแน่นนั้นเป็นจังหวะ ก่อนจะกระซิบถามเสียงแหบพร่า“ชอบไหม... ชอบมันหรือเปล่า...”“ชอบค่ะ พี่ฉัตรขา... อย่าทรมานเอิงแบบนี้เลย... เอิงจะขาดใจ...”แม้จะพยายามยืดเวลาแสนหวานออกไปเท่าไหร่ แต่พอถูกสะโพกกลมกลึงส่า
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 30.
ตอนที่ 30.“เอิงหลับแต่พี่แสนทรมาน...”ชายหนุ่มพึมพำออกมา เมื่อความต้องการทะลักขึ้นมาจอที่ลิ้นปี่จนอึดอัด เจ้าตัวยุ่งของเขาเริ่มหาเรื่องให้เขาลำบากกายอีกแล้ว เขาไม่น่าไปจูบหล่อนเลย เพราะยิ่งได้สัมผัส ความต้องการก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น จนแทบจะลักหลับภรรยาของตัวเองได้อยู่แล้ว‘แต่หล่อนกำลังไม่สบาย...’ ณฉัตรพยายามท่องคำนี้ไว้ในใจ จนหลับไปอย่างน่าสงสารความอึดอัดไม่คุ้นเคยที่แนบชิดอยู่ตลอดทั้งร่างทำให้หยาดพิรุณค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้น ดวงตากลมโตค่อย ๆ ลืมขึ้น พร้อม ๆ กับสมองที่ค่อย ๆ ทำงานตามปกติ และนั่นก็ทำให้สาวน้อยร้องอุทานออกมา เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงแทนที่จะนั่งอยู่ที่พื้นข้างล่าง“มาอยู่นี่ได้ยังไง...”ร่างอรชรที่ลุกพรวดขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้ณฉัตรที่พึ่งข่มตาหลับไปได้ไม่ถึงชั่วโมงต้องตื่นขึ้น และก็มองความลนลานของหยาดพิรุณด้วยความแปลกใจ“เอิง... เอิงไม่รู้ว่าขึ้นมาได้ยังไง แต่เอิง... เอิงไม่ได้ขัดคำสั่งของพี่ฉัตรนะคะ เอิงตั้งใจ...”“นี่จำอะไรไม่ได้เลยหรือ...”ชายหนุ่มค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง ขณะที่สายตากวาดมองร่างเปลือยของสาวน้อยอย่างเพลิดเพลินโดยที่เจ้าตัวไม่รู้สักนิดก็เมื่อคืนเขา
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 29.
ตอนที่ 29.ชายหนุ่มก้าวยาว ๆ ไปกระชากประตูเปิดออกกว้าง ก่อนจะหันมามองร่างอรชรที่เดินตามมา “ถ้าเปลี่ยนใจก็กลับไปได้ทุกเมื่อนะ ฉันไม่ห้าม...” และเขาก็ดึงประตูปิดเข้าหากันทันที เมื่อหยาดพิรุณก้าวพ้นธรณีประตูออกไป“ไม่ถึงห้านาทีก็คงจะแจ้นกลับบ้าน...”ณฉัตรแสยะยิ้มออกมา ก่อนจะเดินไปที่เตียง และล้มตัวลงนอนด้วยความอ่อนระโหยโรยแรงทั้งร่างกายและจิตใจใจหนึ่งก็อยากจะดึงหยาดพิรุณเข้ามากอดให้หายคิดถึง ใจหนึ่งก็ยังค้านเพราะยังเจ็บแค้นกับสิ่งที่เจ้าหล่อนทำไว้กับเขาในวันนั้น ความรู้สึกตีกันวุ่นวาย ทั้งรักทั้งเกลียดปนเปกันไปหมดจนแยกไม่ออก คงต้องปล่อยให้เจ้าหล่อนพิสูจน์ตัวเองไปสักระยะ“อ้าว... คุณเอิงลงมานั่งตรงนี้ทำไมคะฝนกำลังจะตก แล้วนั่นกระเป๋านี่...”ลิ้นจี่ที่เดินกำลังจะเดินเข้าไปดูในห้องโถงเพราะลืมปิดหน้าต่างร้องขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเดินผ่านมาที่ลานหน้าบ้านแล้วเห็นร่างอรชรของหยาดพิรุณนั่งกอดเข่าอยู่กับพื้นด้วยท่าทางอ่อนเพลีย“คือเอิง...”หญิงสาวพูดได้แค่นั้นก็ก้มหน้าก้มตา ลิ้นจี่จึงเดาได้ทันทีว่าอะไรเป็นอะไร จึงรีบเดินเข้าไปหาจะพยุงเข้าบ้าน แต่หยาดพิรุณก็ขืนตัวเอาไว้“เอิงต้องอยู่ถึงเช้าจ้ะ ไม่
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 28.
ตอนที่ 28.“ออกไปให้พ้น! ออกไปจากห้องของฉัน หยาดพิรุณ...!”“พี่ฉัตรคะ เอิง... ได้โปรดฟังเอิง...”“ออกไป! หูแตกหรือไง...”ชายหนุ่มแทบจะกระโดดลงจากเตียงเมื่อหล่อนถลาเข้าไปหา สาวน้อยมองอย่างอ้อนวอน แต่ความเห็นใจ ความอาลัยอาวรณ์มันตายไปจากหัวใจเขานานแล้วหล่อนยังจะมาให้เขาเห็นหน้าทำไม จะมาทำให้เขาเจ็บปวดอีกทำไม ในเมื่อหล่อนเป็นคนต้องการให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เองหยาดพิรุณเลือกที่จะหย่ากับเขา ทั้ง ๆ ที่พึ่งจดทะเบียนกันไม่ทันข้ามวัน และตอนนี้กลับมาทำไมอีก มาทำไมอีก!“ฉันเกลียดเธอ...! ออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้”คำรามออกมาอย่างเดือดดาล ร่างอรชรที่สวยงามอยู่ในชุดนอนบางเบาไม่ได้ทำให้ความเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มลดลงได้เลยความเจ็บปวดที่กรีดลึกลงไปในหัวใจ มันทำให้เขาจำ... และก็จะไม่มีวันยอมให้ความรู้สึกนั้นมามีอำนาจทำร้ายตัวเองได้อีก“พี่ฉัตร... เอิงขอโทษ... เอิงมันงี่เง่า ให้อภัยเอิง...”น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม เสียใจที่ณฉัตรไม่ยอมฟังเหตุผลของหล่อนเลย แต่จะโทษเขาฝ่ายเดียวได้ยังไง ในเมื่อหล่อนเป็นคนทำให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นมาเอง แล้วจะโทษใครได้ นอกจากความงี่เง่าของตัวเอง“ออกไป! ถ้าไม่ออกไป ฉันจ
ดวงใจพญามาร ตอนที่ 27.
ตอนที่ 27.“แล้วมันจะเป็นอะไรไปได้ล่ะคะ ในเมื่อ...” สมองเริ่มมึนงง ความสับสนกำลังเกาะกินในหัวใจ ลางสังหรณ์บางอย่างกำลังเต้นเร่าอยู่ในกระแสเลือด“น้ากับณฉัตรเป็นแม่ลูกกัน... แต่เราผิดใจกันนิดหน่อย ก็เท่านั้นเอง...”“อะไรนะคะ!”เหมือนฟ้าถล่มใส่ศีรษะ ใบหน้าซีดขาว ดวงตากลมโตตื่นตกใจอย่างสุดขีด จนคู่สนทนาอย่างจันจิราจ้องมองด้วยความแปลกใจ“หนูเป็นอะไรหรือเปล่า...”หยาดพิรุณรีบส่ายหน้า ตาแดงก่ำเกือบจะร้องไห้ ความรู้สึกผิดท่วมท้นอยู่ภายในอก หล่อนผิดอย่างไม่น่าให้อภัย ความโง่ ความงี่เง่าของคนทั้งโลกมาถล่มใส่หล่อนคนเดียวในตอนนี้หล่อนไม่อยากให้สิ่งที่ผู้หญิงตรงหน้าบอกเป็นความจริงเลย ไม่อยากให้มันเป็นความจริง เพราะจากที่หล่อนเคยเป็นฝ่ายถูกกระทำ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าหล่อนเป็นฝ่ายทำร้าย ทำลายทุกอย่างของชีวิตคู่ลงด้วยน้ำมือของตนเองไม่น่าให้อภัย...! ใช่แล้วล่ะ ณฉัตรไม่มีวันให้อภัยในความงี่เง่าของหล่อนอย่างแน่นอน และหล่อนมันโง่เองที่จะเชื่อแค่สายตา โดยไม่คิดจะถามไถ่ทุกอย่างให้ดีเสียก่อน“หนู... หนูไม่เป็น... อะไร หนูขอตัว... ขอตัวค่ะ...”หญิงสาวลุกขึ้นทันที ก่อนจะลนลานออกไปจากร้านกาแฟอย่างรวดเร็ว
Вам тоже понравятся
คู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น37.1K Кол-во прочтенийบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.0K Кол-во прочтенийร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย15.0K Кол-во прочтенийหย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า19.7K Кол-во прочтенийลิขิตรักเปลี่ยนเกย์ให้เป็นชาย
Bee yong236 Кол-во прочтенийเลขา..คู่นอน [Matthew X Rose]
คิมฮานึล1.4K Кол-во прочтенийพี่ที่แปลว่าเมีย
ดอกอ้อลู่ลม48 Кол-во прочтенийมาหยาของนายหัว
ิิิิดอกบุหงา-2537625 Кол-во прочтений
