ตอนที่ 9 คิดถึง

ตอนที่ 9 คิดถึง

หลังจากคืนวันนั้นผ่านไปราวๆ หนึ่งสัปดาห์ ซาร่าก็ไม่เคยมาหาภาคินทั้งที่โรงแรมและผับอีกเลย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก จนกระทั่งวันหนึ่งขณะที่เขาเพิ่งจะจอดรถยนต์อยู่หน้าร้านซาร่าก็เดินควงแขนศิวกรเข้าไปในไนต์คลับด้วยกัน

ภาคินได้แต่มองตามหลังศิวกรและซาร่าที่เดินควงแขนเข้าไปด้วยกันอย่างสนิทสนม

"ปี้น.. ปี้น" เสียงแตรรถที่ถูกกำปั้นของภาคินทุบลงด้วยความเจ็บใจ ทำไมเขาถึงรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นทั้งสองคนสนิทสนมกัน หรือว่าเขากำลังหึงหวงศิวกรอยู่นะ

ไม่.. เป็นไปไม่ได้ ขณะที่ภาคินกำลังตบตีกับความคิดของตนเอง เสียงเคาะกระจกรถก็ดังรัวขึ้นมาทำให้ภาคินได้สติ

"ลูกพี่.. ลูกพี่เป็นอะไรรึเปล่า เห็นบีบแตรรถเสียงดังลั่นเลย ลูกค้าตกใจกันหมด" ต้อยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

"ฉัน.. ฉัน ฉันปวดหัวน่ะ วันนี้ฉันไม่เข้าร้านนะ นายอยู่ดูแลก็แล้วกันฉันจะกลับละ" เมื่อพูดจบภาคินก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

ต้อยได้แต่มองตามหลังรถของภาคินไปอย่างไม่เข้าใจ พักนี้ลูกพี่ของเขาปวดหัวบ่อยขึ้น คงต้องบอกให้คุณภาสินีพาคุณภาคินไปตรวจสุขภาพบ้างแล้ว

หลังจากภาคินขับรถกลับมาถึงคอนโดเขาก็เดินเข้าห้องไปด้วยอารมณ์ที่สับสน เขาเนี่ยนะจะหึงนายศิวกร.. บ้า ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ คิดไปคิดมาก็ได้แต่สับสนตนเอง ภาคินจึงลุกไปเปิดเบียร์ในตู้เย็นขึ้นมาดื่ม ดื่มไปดื่มมาก็ปาไปห้ากระป๋อง เหลือกระป๋องสุดท้ายในตู้เย็นเขาจึงเปิดมานอนกระดกดื่มบนโซฟาตัวยาว

เสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เขาจึงหยิบขึ้นมาดู ชื่อที่โชว์หราบนหน้าจอซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นชื่อของคนที่ทำให้เขาดื่มเบียร์ยังไงล่ะ เห็นอยู่ว่ากำลังมีความสุขกับสาวสวยอย่างซาร่า จะโทรมาหาเขาทำไม พอนึกหมั่นไส้จึงกดตัดสายทิ้งก่อนจะยกเบียร์กระดกขึ้นดื่มด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

เสียงโทรศัพท์ยังคงดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งภาคินก็กดตัดสายทิ้งเหมือนเดิม จนครั้งที่สามดังขึ้นมาอีกภาคินจึงตัดสินใจกดรับด้วยความรำคาญ

"มีไร" ภาคินรับสายด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ

"นายอยู่ที่ไหน ฉันมาหานายไม่เจอ ต้อยบอกว่านายไม่สบายเป็นอะไรมากรึเปล่า" ศิวกรถามด้วยความเป็นห่วง

ตอนที่ศิวกรมาถึงหน้าไนต์คลับ เขาได้ยินเสียงแตรรถจึงหันไปมอง เห็นต้อยกับภาคินคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด และภาคินก็รีบร้อนขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว เขาก็นึกเป็นห่วงจึงได้มาสอบถามต้อย ซึ่งต้อยบอกเพียงแค่ภาคินไม่สบายจึงได้รีบโทรมาหาภาคิน

"ฉันสบายดี มีอะไรอีกรึเปล่า แค่นี้นะ" ภาคินนึกหมั่นไส้ศิวกรจึงไม่อยากจะคุยด้วย

"เดี๋ยว น้ำเสียงนายเหมือนเมา? นายดื่มอยู่เหรอ นายอยู่ที่ไหน เดี๋ยวฉันจะไปหา" ศิวกรจับน้ำเสียงของภาคินได้ก็รู้แล้วว่ากำลังมึนเมา หรือภาคินมีเรื่องกลุ้มใจ เขาจึงรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมามากกว่าเดิม

"ฉันบอกว่าฉันสบายดียังไงล่ะ นายจะมาทำไมเอาเวลาของนายไปมีความสุขกับซาร่าเถอะ แค่นี้นะ" ภาคินพูดด้วยความไม่พอใจก่อนจะกดวางสาย

ศิวกรกำลังอึ้งและงุนงงในน้ำเสียงที่ติดจะน้อยใจของภาคิน ก่อนจะได้สติเขาก็หัวเราะออกมาด้วยความดีใจ ที่แท้ภาคินก็งอนเขานั่นเอง เอ๊ะ.. หรือจะเรียกว่าหึงดีนะที่เห็นเขาสนิทสนมกับซาร่า

เมื่อย้อนนึกไปถึงตอนหัวค่ำที่เขาเพิ่งจะขับรถมาถึง ยังไม่ทันจะส่งกุญแจรถยนต์คันหรูให้เด็กรับรถหน้าร้านด้วยซ้ำ ซาร่าซึ่งโผล่มาจากที่ไหนไม่รู้เดินเข้ามาควงแขนของเขา เขาจะปัดออกก็เกรงว่าซาร่าจะขายหน้าเพราะเธอเป็นนางแบบกำลังมีชื่อเสียง เขาจึงได้พาซาร่าไปนั่งที่โต๊ะ และเดินกลับมาหาต้อยที่ผับฝั่งนู้น

ภาคินยกเบียร์กระป๋องสุดท้ายใกล้จะหมดแล้ว เขาจึงโทรสั่งเบียร์ของร้านค้าใต้คอนโด รอครู่ใหญ่เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น ภาคินจึงลุกไปเปิดประตูด้วยความมึนเมาเล็กน้อย

"ทำไมมาเร็วจัง ผมเพิ่งสั่งไปเอง" ภาคินเอ่ยถามหลังจากเปิดประตู แต่เขาต้องหยุดชะงักไปเมื่อคนที่มาเคาะประตูห้องไม่ใช่เด็กของร้านค้าที่เขาเคยเจอ

"ก็คิดถึงไงถึงรีบมา" ศิวกรเอ่ยเสียงกระซิบที่เบาหวิว ภาคินแม้จะมึนเมาแต่ก็ได้ยินอย่างชัดเจน

"เฮ้ย.. คุณมาได้ยังไง กลับไปได้แล้ว ผมจะนอนแล้ว" ภาคินเอะอะโวยวาย ศิวกรจึงดันเขาเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูล็อกอย่างแน่นหนา

"นี่คุณจะเข้ามาทำไม กลับไปซะ" ภาคินหันหน้ามาเอะอะโวยวายใส่ศิวกรที่ดันเขาเข้ามาในห้อง

ศิวกรจับไหล่บางของภาคินไว้และดันแผ่นหลังบางของเขาไปชิดกับประตูห้อง เขาเชยคางของภาคินให้เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะบดจูบด้วยความคิดถึง ทำให้ภาคินที่ตั้งตัวไม่ทันตกใจและหายใจไม่ออกจึงยกมือขึ้นมาทุบตีศิวกร

ศิวกรใช้มือหนาอีกข้างจับข้อมือของภาคินไว้แน่นก่อนจะผละริมฝีปากหนาออกมาจากริมฝีปากบางของภาคิน

ภาคินนั้นหน้าแดงเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าแดงเพราะฤทธิ์ของเบียร์ที่เขาดื่มหรือรสจูบของศิวกรกันแน่

"ไง.. หายงอนรึยัง" ศิวกรพูดหยอกเย้า

ภาคินมองใบหน้าเจ้าเล่ห์ของศิวกรก็นึกหมั่นไส้ จึงยกมือขึ้นทุบเขาสองสามที ก่อนจะถูกศิวกรรวบข้อมือทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยกันอีกครั้ง

ครั้งนี้ศิวกรก้มลงจูบริมฝีปากบางของภาคินอย่างเชื่องช้า และขบเม้มริมฝีปากบางอย่างหยอกล้อ แต่ภาคินกลับงับริมฝีปากหนาของศิวกรอย่างแรงก่อนจะกัดเพื่อเอาคืน แต่ยังไม่ทันได้กัดริมฝีปากหนาของศิวกร ศิวกรกลับปล่อยข้อมือของภาคินและเลื่อนมือหนาของเขาดันท้ายทอยของภาคินเข้ามาใกล้

ศิวกรขบเม้มกลีบปากบางของภาคินและดุนดันลิ้นหนาเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นบางของภาคินอย่างดุดัน ร้อนแรง เมื่อมือของภาคินเป็นอิสระเขาก็ดันท้ายทอยของศิวกรเข้ามาใกล้จนแม้แต่ลมหายใจอุ่นปะทะใบหน้าของกันและกัน ภาคินดันลิ้นเกี่ยวรัดพันลิ้นของศิวกรไว้แน่น หลังจากทั้งสองผละออกจากกันต่างก็มองหน้ากันและกันด้วยความคิดถึง ลมหายใจที่เหนื่อยหอบต่างสอดประสานกันอย่างพร้อมเพรียง

ก๊อก.. ก๊อก "คุณภาคินเบียร์ได้แล้วครับ" เสียงเด็กส่งของที่ร้านค้าใต้คอนโดดังขึ้นทำให้ภาคินมองศิวกรด้วยคำถามว่าจะเอายังไงต่อ

ศิวกรยกยิ้มก่อนจะอุ้มภาคินเข้าไปในห้องนอน เมื่อเขาวางภาคินลงบนเตียง เขาก็รีบถอดสูทราคาแพงทิ้งอย่างไม่ไยดี ส่วนภาคินก็รีบปลดเสื้อเชิ้ตของตนเองออกอย่างรวดเร็วเช่นกัน

หลังจากทั้งสองเปลือยเปล่า ต่างก็โผเข้าหากันด้วยความคิดถึง ศิวกรก้มลงไปบดจูบภาคินอย่างคนไม่รู้จักอิ่ม ทางด้านภาคินก็ดูดกลืนลิ้นของศิวกรอย่างเอร็ดอร่อยจนน้ำลายใสไหลเลอะมุมปาก

เมื่อทั้งสองผละออกจากกัน ศิวกรก็ก้มลงซุกไซ้ซอกคอขาวของภาคินที่เขาคิดถึง ก่อนจะขบเม้มเรียกเสียงครางของภาคินได้ดังอย่างไม่ขาดสาย สองมือหนาลูบไล้แผงอกขาวนวลเนื้อละเอียดก่อนจะนวดเฟ้นจนเม็ดองุ่นสีชมพูที่แข็งขืนขึ้นมา ศิวกรจึงเลื่อนปากเข้าครอบครองและใช้ลิ้นร้อนดูดดึง ภาคินนอนบิดกายด้วยความกระสันเสียวก่อนจะส่งเสียงครางลั่นห้อง

ศิวกรผละใบหน้าออกมาจากแผงอกขาวของภาคินก่อนจะไล้ลิ้นร้อนต่ำเรื่อยลงมาจนกระทั่งถึงแก่นกายที่กำลังขยายใหญ่ของภาคิน เขาใช้มือหนารูดรั้งจนมันขยายใหญ่เต็มมือ และขยับปากหนาเข้าครอบครอง ภาคินรู้สึกถึงความอบอุ่นเขาจึงก้มลงไปมองแต่ก็ต้องตกใจที่ศิวกรกล้าใช้ปากรูดรั้งให้เขา

"อ่า.. คุณกร ผมเสียววว คุณกร.. อ่า ซี้ด ผม.. ผม ไม่ไหวแล้ว คุณกร.. อ่าส์" ภาคินเอาแต่เรียกชื่อศิวกรทำให้ศิวกรเร่งความเร็วจนกระทั่งภาคินไปถึงจุดหมาย

"คุณกร" ภาคินเรียกชื่อของเขาเมื่อแตะถึงจุดสูงสุด ก่อนจะปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มปากของศิวกร ทำให้ภาคินต้องตกตะลึงอีกครั้งที่ศิวกรกลืนมันลงท้องไปโดยไม่นึกรังเกียจ

"คะ.. คุณกร คุณทำอะไร" เมื่อได้สติขึ้นมา ภาคินก็ถามเขาด้วยความตกตะลึง ศิวกรเช็ดมุมปากที่เลอะเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มแล้วลงไปล้วงของบางอย่างในกระเป๋ากางเกง เขาชูให้ภาคินดู

"นะ.. นี่ คุณไปไหนมาไหนก็พกไอ้นี่ไปด้วยงั้นเรอะ" เมื่อภาคินเห็นเจลหล่อลื่นในมือของศิวกรเขาก็ตกตะลึงและนิ่งค้าง ก่อนจะถามศิวกรด้วยความสงสัย

"เปล่า ฉันเพิ่งซื้อมาเมื่อกี้ ถ้านายไม่เชื่อ ฉันให้นายดูใบเสร็จได้นะ" ศิวกรตอบภาคินด้วยน้ำเสียงจริงจัง

แต่ภาคินกลับส่ายหน้าให้ศิวกร หมดกันมาดคุณชายสุดหล่อและคมเข้มของเขา ของเขางั้นเหรอ เมื่อคิดได้แบบนั้นใบหน้าของภาคินก็ร้อนผ่าวขึ้นมา...