เด็กพิเศษ

ข่าวของพ่อคุ้มอินทรีย์ที่ช่วยเหลือเด็กจากโรงบ่อนแล้วรับเลี้ยงไม่รู้ว่าจะในฐานะลูกเลี้ยงหรือในฐานะอื่นแต่ก็ถือว่าเป็นคนของพ่อคุ้มอินทรีย์ จะไม่มีใครกล้าแตะต้องอัญชันอีกหากพ่อคุ้มยังมีชีวิตอยู่

"ไอ้กล้ามึงเคยเห็นเด็กที่พ่อคุ้มรับเลี้ยงหรือยังวะกูอยากรู้ว่าหน้าตาเป็นยังไง ถึงได้ทำให้พ่อคุ้มรับเลี้ยงได้"ไอ้สนที่อยู่ดี ๆ ก็มีความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทั้งๆที่ปกติก็เป็นคนพูดน้อย

"กูก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันแหละมึง พ่อคุ้มให้อยู่แต่บนเรือนยังไม่เคยให้ลงมาข้างล่างเรือนเลยตั้งแต่มา"

"จริงหรอวะ ปกติพ่อคุ้มไม่เคยชอบเด็กหรือไม่ชอบให้ใครขึ้นไปวุ่นวายบนเรือน หากไม่มีเหตุจริง ๆ แต่มึงดูเด็กคนนี้สิวะ มาถึงก็ได้อยู่บนเรือนใหญ่แถมยังไม่เคยได้ลงมาข้างล่างด้วยนะ"

"กูก็คิดเหมือนมึงนั่นแหละว่ะ แสดงว่าเด็กคนนี้ต้องมีอะไรดี"

ลูกน้องมือซ้ายมือขวาอย่างไอ้ต้นกล้ากับไอ้สนยืนคุยกันอยู่ที่ซุ้มอาวุธ ทั้งสองจึงอยากจะมาที่เรือนของพ่อคุ้มอินทรีย์เพื่อเห็นหน้าเด็กที่พิเศษคนนั้น

อัญชันเองที่มาอยู่เรือนของพ่อคุ้มตั้งแต่เมื่อคืนเธอได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ พ่อคุ้มยังไม่มีชุดอะไรให้เธอใส่ เธอจึงใส่ได้แค่เสื้อตัวโคร่ง ๆ ของพ่อคุ้มอินทรีย์ที่ยื่นให้เธอมา

"อัญชัน อัญชัน....เสียงพ่อคุ้มอินทรีย์ตะโกนเรียกอัญชันจนลั่นเรือน

"จ๋าพ่อคุ้ม"อัญชันรีบวิ่งดุกดิ๊กพร้อมกับส่งเสียงขานรับ

*มัวทำอะไรอยู่วะ ทำไมมาช้าจัง"พ่อคุ้มอินทรีย์กำลังนั่งเลือกผ้าแพรผ้าสไบให้กับอัญชันเด็กที่เขาช่วยเหลือมา

"อัญชันกำลังเก็บกวาดเช็ดถูเรือนให้กับพ่อคุ้มอยู่จ๊ะ อัญชันอยู่ว่าง ๆ ไม่รู้จะทำอะไร"อัญชันตอบเสียงใสแจ๋ว

"มันไม่ใช่งานที่มึงต้องทำ ต่อไปนี้มึงมีหน้าที่ฝึกทำกับข้าวให้กูกิน ดูแลกูก็พอ ส่วนงานบนเรือนก็ปล่อยให้พวกบ่าวไพร่บนเรือนมันทำกันไป"พ่อคุ้มอินทรีย์พูดโดยไม่มองหน้าอัญชัน เพราะนั่งเลือกเสื้อผ้าให้อัญชันอย่างขะมักเขม้น

คนบนเรือนที่ทำหน้าตกใจจนหน้าถอดสีที่เห็นพ่อคุ้มอินทรีย์มานั่งเลือกเสื้อผ้าสตรีเช่นนี้ ส่วนเด็กที่พ่อคุ้มช่วยมา

หน้าตาดีน่ารักจิ้มลิ้มและนอบน้อมถ่อมตนขนาดยายปริกคนใช้เก่าแก่ประจำบ้านที่อยู่กับพ่อคุ้มมานานก็ยังรู้สึกแปลกใจ

"มึงชอบสีอะไร มึงเลือกดูซิ กูเลือกให้มึงไม่ถูกกูก็เลยเหมามันมาซะหมดเลย"พ่อคุ้มอินทรีย์ตบโต๊ะเบาๆให้อัญชันมานั่งข้างๆ

อัญชันที่ไม่รู้ประสีประสาเลือกที่จะนั่งข้างล่างแต่นั่งอยู่ติดขาใหญ่โตของพ่อคุ้ม ด้วยความนอบน้อมถ่อมตนและเกรงใจพ่อคุ้มอินทรีย์

"ทำไมมึงถึงไม่มานั่งข้างบนกับกูล่ะอัญชัน"

"อัญชันไม่กล้าขึ้นไปนั่งข้าง ๆ พ่อคุ้มหรอกจ้ะแค่พ่อคุมช่วยชีวิตอัญชัน ก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงหมดแล้ว"อัญชันยังคงก้มหน้าก้มตาไม่กล้าเงยหน้ามองหน้าของพ่อคุ้ม

"ฮ่า ฮ่า ทั้งชีวิตกูก็แทบไม่เคยจะช่วยใครจริงจังแบบมึง แต่ถ้าถามว่ากูฆ่าใครตายไปบ้างกูจะบอกมึงว่ากูก็นับศพไม่ถ้วน มึงเลิกกลัวกูเถอะขึ้นมานั่งกับกูนี่เร็วๆ"อัญชันที่ได้ยินว่าพ่อคุ้มฆ่าคนตายนับศพไม่ถ้วนกลับรู้สึกไม่กลัวพ่อคุ้มเลย

"จ้ะพ่อคุ้มอินทรีย์"สองเท้าค่อยๆยืนขึ้นและไปนั่งด้านหน้าโต๊ะตัวเดียวกันกับพ่อคุ้มอินทรีย์

"ไหนมึงลองเลือก ซิ ว่ามึงชอบสีอะไร"อินทรีย์นั่งประกบอยู่ทางด้านหลังของอัญชัน.พร้อมกับมองดูอัญชันเลือกเสื้อสไบที่ตนชอบ

อัญชันเลือกผ้าใหม่เพียง สองชุดเท่านั้นเพราะเกรงใจพ่อคุ้มอินทรีย์ และไม่ต้องการชุดใหม่มากนัก

"เอาสองชุดนี้จ้ะพ่อคุ้ม" อัญชันยื่นชุดไปให้พ่อคุ้มดู อินทรีย์ที่เห็นก็ขัดใจ

"อีจวง อีจวง มานี่หน่อยซิ"พ่อคุ้มเรีียกบ่าวคนหนึ่งพี่กำลังถูพื้นเรือนอยู่

"จ้าพ่อคุ้ม พ่อคุ้มมีอันใดให้บ่าวทำหรือเจ้าคะ" อีจวงบ่าวคนหนึ่งที่เพิ่งจะเข้ามาทำงานได้ไม่นานหน้าตาพอไปวัดไปวา แต่อีจวงเป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูง อยากจะได้พ่อคุ้มอินทรีย์มาเป็นของตัวเอง จึงหาทางให้ถ้าพ่อคุ้มอินทรีย์ตลอดมา

"เดี๋ยวมึงมายกหีบผ้าสไบเข้าไปไว้ในห้องของอัญชันให้กูทีแล้วเก็บให้ดีล่ะ"พ่อคุ้มกำชับอีจวง

"ได้จ้ะฉันจะยกเข้าไปให้เดี๋ยวนี้เลย"อีจวงที่จ้องมองอัญชันตั้งแต่หัวจรดตีน รู้สึกอิจฉาบุญวาสนาเด็กคนนี้เหลือเกินที่อยู่ ๆ มาก็ได้ขึ้นมาอยู่บนเรือนใหญ่แถมยังได้เสื้อผ้าใหม่และได้นั่งใกล้ชิดกับพ่อคุ้มอินทรีย์

"ป้าปริกอีนางเด็กนี่มันเป็นใครกัน ทำไมมันถึงได้ขึ้นไปอยู่บนเรือนใหญ่"อีจวงที่ลงมาถึงครัวก็เอ่ยถามยายปริกคนเก่าแก่ของเรือน

"แม่อัญชันเป็นเด็กที่พ่อคุ้มอินทรีย์ท่านช่วยเหลือมาแต่น่าจะไม่ได้เหมือนพวกเรา ๆ อย่างเอ็งกับข้าหรอก"

ยายปริกรู้ว่าไม่แน่อนาคตของอัญชันถ้าไม่เป็นคุณหนูของเรือน ก็อาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้เพราะพ่อคุ้มอินทรีย์ไม่เคยให้ใครขึ้นไปเหยียบบนเรือนใหญ่หากไม่มีเหตุจำเป็น นอกจากไอ้กล้ากับไอ้สนและบ่าวรับใช้ที่ต้องไปขัดถูเรือนก็ไม่มีใครได้ขึ้นไป

"ก็แค่เด็กที่อุปการะมาเลี้ยงดู เหตุใดมันจึงได้นั่งกินนอนกินเช่นนั้น"อีจวงที่ไม่ชอบอัญชันตั้งแต่แรกเห็น

"แข่งอันใดก็แข่งได้อีจวง แข่งบุญแข่งวาสนามันแข่งกันมิได้ดอกหนา เอ็งก็เป็นได้แค่ขี้ข้าเหมือนกับข้าทุกวันนี้เช่นไร"ยายปริกพูดตอกหน้าอีจวงอย่างไม่ไว้

"โธ่ยาย ยายก็ไม่ให้ฉันได้ฝันถึงพ่อคุ้มอินทรีย์บ้างหรืออย่างไร ดูพ่อคุ้มสิทั้งหล่อทั้งดูดีใครๆก็อยากเป็นเมียพ่อคุ้มอินทรีย์ทั้งนั้นแหละ"อีจวงพูดจบก็เดินสะบัดตูดพร้อมกับไปตักน้ำใส่ตุ่ม

"อีจวงเอ้ยมึงนี่ฝันสูงจริง ๆ เลยหากพ่อคุ้มเขาจะเหลียวแลมึง เขาคงเหลียวแลไปนานแล้ว"ยายปริกตะโกนไล่หลัง

"น้อยแน่..!อีเด็กเวรนี่ มาถึงก็ได้ขึ้นไปอยู่บนเรือนเชียว"อีจวงแทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่

"พ่อคุ้มอินทรีย์จ๊ะ ทำไมพ่อคุ้มยกไปทั้งหีบแบบนั้นล่ะจ๊ะ มันต้องเสียเงินมากโขเลยนะ อัญชันไม่ได้อยากได้เยอะขนาดนั้นจ้ะ" อัญชันหันไปถามพร้อมกับทำตาโตใสแป๋ว

"มึงไม่ต้องคิดมากดอก เงินทองอัดของกูมีอีกเยอะให้มึงใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด แต่กูอยากให้มึงสุขสบายนับจากวันนี้ไป มึงเป็นคนของกูแล้ว"พ่อคุ้มอินทรีย์ไม่พูดเปล่า อุ้มอัญชันขึ้นมานั่งบนตักพร้อมกับโอบกอดอัญชันด้วยความเอ็นดู

อัญชันรู้สึกอบอุ่นถึงอ้อมกอดนี้ อัญชันไม่ได้มีท่าทีรังเกียจรังงอนและไม่มีความตกใจอ้อมกอดนี้ทำให้อัญชันหวนคิดถึงแม่ของตนเองขึ้นมามันช่างอบอุ่นและรู้สึกปลอดภัยเหลือเกิน...