เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 10
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-11-02 13:25:01บทที่ 10
วันนี้แสงเทียนติดรถออกมากับพิพลแวะไปนั่งดื่มที่ร้านแถวทองหล่อเป็นกึ่งผับ กึ่งร้านอาหาร ปกติเธอไม่ค่อยชอบเที่ยวที่เสียงดังสักเท่าไหร่ แต่วันนี้อยากออก
“พี่ไปเถอะ เดี๋ยวจะกลับแล้วเทียนบอก”
“ไปนั่งด้วยกัน! วันนี้ไม่มีสาวไปนั่งกับพี่” พิพลจูงมือน้องสาวไปนั่งโต๊ะที่เพื่อนเขานั่งอยู่
“น้องเทียน มา ๆ นั่งครับนั่ง เชิญ ๆ” เพื่อนพิพลเรียกเธออย่างเป็นมิตร
“ไม่ต้องเสือก กูดูแลเองได้” เธอกำลังจะหย่อนก้นลงนั่งแต่แล้วก็มีเสียงเรียกมาจากด้านหลัง
“เทียน”
“...........” หญิงสาวหันไปมองตามเสียง ไม่ใช่แค่เธอ แต่ทุกคนในโต๊ะ
แสงเทียนสบตากับเขา เธอเชื่ออย่างสนิทใจว่าโลกมันกลมจริงๆ แต่ไม่ตอบรับ เขาทำท่าจะเดินเข้ามา ก่อนที่จะมีผู้ชายตัวสูงหน้าออกฝรั่งนิดหน่อยกอดคอและทักพี่ชายเธอ
“ว่าไงไอ้พลไม่มาซะนานนะมึง”
“เออ...เมื่อวานก่อนกูแวะมา มึงไม่เข้าร้าน เด็กบอกไปตีหม้อ”
“เห๊ย! มีแต่หม้อตีกู” และทั้งหมดก็ขำขันกันมีแต่เธอที่รู้สึกขำไม่ออก
“แล้วนี่...”
“ห้ามยุ่ง” พิพลดึงเธอไปกอด แสงเทียนมองทิติยะที่กำลังมองมาทางนี้ด้วยสายตาตัดพ้อ เธอรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร...
“นี่ไอ้ทิ ทิติยะ วัฒนาพรพล เพื่อนรักกูเอง” คนที่หน้าออกฝรั่งแนะนำ ทิติยะกับพี่ชายเธอ
“สวัสดีครับ คุณทิยินดีที่เจอ...” พี่พลเอ่ยขึ้น แต่ทิติยะไม่ละสายตาจากเธอเลย ไม่ตอบรับการทักทายขอพี่ชายเธอเลย แบบนี้มันไร้มรรยาทชัด ๆ
“นั่งกันก่อนดีกว่า ยืนนานเมื่อยนะ ไอ้ทินั่งนี่”
เพื่อนทิติยะตบเบาะให้นั่งข้างกัน ถัดจากเก้าอี้เธอไป 2 ตัว แต่เขาไม่นั่งกลับและเดินมานั่งลงตรงข้ามเธอ เมื่อเป็นเช่นนั้นเพื่อนเขาก็หน้าม้าน เดินมานั่งข้างเขาแทบไม่ทัน
แสงเทียนหันไปมองพี่ชายทันที พี่ชายเธอยกยิ้ม...ยิ้มแบบนี้เธอไม่ชอบเลย ร้ายกาจ!
“ต้องขอบคุณสำหรับเรื่องรถชนวันนั้นด้วย โชคดีที่คุณไม่เอาเรื่องเทียน” นี่พี่เธอรู้เรื่องมาตลอดเลยเหรอ เธอหันไปมองหน้าพี่ชาย
“ไม่ต้องขอบคุณครับ ผมเต็มใจ” ทิติยะไม่ละสายตาจากแสงเทียนได้เลย เลิกมองเธอสักที แสงเทียนจึงทำได้แค่กระดกไวน์ดื่มจนหมดแก้ว
“คงจะไม่ได้ ค่าซ่อมจำนวนเงินไม่น้อย ผมให้เลขาจัดการให้คุณแล้ว เทียนกินเป็นเด็กเลย เช็ดปากหน่อย” พิพลที่นั่งข้างกัน เอื้อมมือมาเช็คปากให้เธอ คนเป็นน้องได้แต่ถลึงตาใส่พี่ชายที่ยกยิ้มล้อเลียน
“ตึง! โทษทีหลุดมือ”
แสงเทียนสะดุ้ง เมื่อทิติยะที่นั่งตรงข้ามกระแทกแก้วในมือลงบนโต๊ะอย่างแรง เธอไม่รู้จะทำไงในสถานการณ์ตอนนี้จึงได้แต่ยกแก้วขึ้นดื่มแทน
“เออ ๆ ไอ้ทิ มึงทาครีมมาใช่ไหม มือเลยลื่น” เพื่อนฝรั่งทิติยะหัวเราะกลบเกลื่อน แสงเทียนได้แต่ถอนหายใจ นี่เล่นตลกอะไรกันมันใช่เวลาเหรอ?
“วันนี้คุณทิไม่มีใครมาคอยดูแลเหรอครับ ปกติคาสโนว่าแบบคุณทิไม่น่าจะมานั่งเหงาแบบนี้นะ” พี่ชายเธอเริ่มแล้ว
แสงเทียนจึงได้แต่ยกแก้วดื่มรวดอีกที วันนี้เธอคงต้องเมาหน่อย อยากบอกเด็กเสิร์ฟเอาขวดไวน์มาตั้งตรงนี่เถอะ
“ผมดูแลตัวเองได้ไม่ต้องให้ใครมาดูแลหรอกครับ” ทิติยะตอบกลับ โอ๊ยย ช่วยละสายตาไปจากเธอสักทีเถอะ!
“แล้วคุณพลคาสโนว่าแบบผมวันนี้ทำไมมากับสาวสวยคนนี้ได้ล่ะครับ ปกติไม่ใช่คนนี้...”
นั่นไง ยอมกันซะที่ไหน แสงเทียนอยากจะยกขวดไวน์ขึ้นกระดก นี่เล่นการจัดอันดับอะไรกันเหรอ!
“ปกติเทียนไม่ค่อยชอบมาที่แบบนี้หรอกครับ แต่วันนี้พิเศษหน่อย เธอร้องตามผมออกมา”
พิพลเอื้อมมือมาลูบหัวเธอ แสงเทียนเผลอมองไปทางนั้นและสายตาเราก็สบกัน ทิติยะมองมาทางเธอด้วยขอบตาแดงก่ำ สันกรามเขาปูดนูนออกมา เขากำลังโกรธและพี่ชายเธอดูจะสนุกเหลือเกิน หัวเราะคิกคัก
“ปกติคุณเทียนไม่ชอบเสียงดังนี่ครับ” นั่นไง เขาเอ่ยถามเธอ
“..........” เธอมองหน้าเขา ไม่ได้ตอบแต่ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มและวางแก้วลง
“พี่พลเทียนขอไปห้องน้ำนะคะ” เธอลุกออกมาจากสถานการณ์ตึงเครียด เพราะรู้สึกว่าอยู่ตรงนั้นไม่ได้แล้ว
“เอากระเป๋าไว้นี้แหละ ไม่ต้องเอาไป” พี่ชายเอ่ย นี่คือคนที่ทันกันในทุกเรื่อง ในกระเป๋ามีทุกอย่าง เธอหนีกลับไม่ได้สินะ
ทิตยะมองตามแสงเทียนที่เดินออกไป ก่อนจะกลับมามองหน้าผู้ชายที่นั่งข้างเธอ มันมีดีกว่าเขาตรงไหน เจ้าชู้ยิ่งกว่าเขาเสียอีก เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยกว่าเปลี่ยนรองเท้า ที่แท้เธอชอบแบบนี้เองเหรอ...
ตอนที่เขานั่งคุยกับเพื่อนอยู่ด้านบน แค่มองมาเห็นด้านหลังก็จำเธอได้แล้ว ใจจริงเขาก็อยากทำตามที่วิลเลี่ยมบอกนะ แต่อีกใจ...มันจะดีกว่าไหมถ้าเรารักกันจริง ๆ และมันเป็นความรักที่เกิดขึ้นจริง ๆ
บทล่าสุด
ดั่งมายาลวงรัก บทส่งท้าย
บทส่งท้ายแสงเทียนสวมใส่ชุดแต่งงานสีขาวงาช้างเปิดไหล่ ชายกระโปรงยาวกรอมเท้า ทั้งชุดประดับไปด้วยคริสตัลแพรวพราวระยิบระยับ ตัดโดยห้องเสื้อชื่อดังของเมืองไทย ใบหน้านวลลออตกแต่งอย่างสวยจัด ผมดำขลับยาวสลวยวันนี้ถูกรวบขึ้นโชว์ลำคอระหง“เทียน!! ทิรักเทียน!!” แสงเทียนหัวเราเขาคงโดนเพื่อนแกล้งกว่าจะผ่านแต่ละด่านได้“ไอ้กิต 50,000 แล้วนะเว๊ย มึงจะเอาให้หมดตัวเลยเหรอ!” เจ้าบ่าวได้ทีบ่นยกใหญ่“เอามาอีก! มึงจะผ่านไหมล่ะ เอาเงินมา! ไม่งั้นกูไม่ให้ผ่านนะเว๊ย!”“มึงเพื่อนเจ้าบ่าวทำไมมากั้นประตูเงินประตูทองฝั่งเจ้าสาว!”“กูเลิกคบมึงแล้ว กูชอบคบคนรวย เมียมึงรวยกว่ามึง”แสงเทียนมองมิตรภาพระหว่างทิติยะและเพื่อนสนิทของเขา เธอยิ้มออกมาอย่างสุขใจ พิมพ์ใจที่ยืนอยู่ด่านสุดท้ายหันมายิ้มให้เธอ“พิมพ์ไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะ แต่ขอคำสัญญาว่าคุณทิจะรักและซื่อสัตย์กับเทียนคนเดียวนะคะ”“ครับผมสัญญา” เมื่อด่านสุดท้ายผ่านมาได้ ร่างสูงคุ้นเคยในชุดทักซิโด้หล่อเหลาก็เดินมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ“แต่งงานกันนะเทียน...ทิมารับเทียนไปเป็นเจ้าสาว” แสงเทียนสบตามองผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ“แต่งค่ะ เทียนจะแต่งงานกับทิ” ทิติยะยิ้มก
ดั่งมายาลวงรัก บทที่ 37
บทที่ 37งานแต่งถูกจัดขึ้นที่โรงแรมของทิติยะที่เชียงใหม่ ชายหนุ่มให้คนจัดเตรียมยกกุหลาบทั้งสวนมาไว้ที่นี่ จำลองไปเลยว่านี่คือสวนกุหลาบสีแดงกว้างเกือบ 1 ไร่ เชิญแขกมา 1,000 โต๊ะ งานช้างระดับประเทศไม่น้อยหน้าใครแน่นอน เขาใช้เวลาเตรียมงานอยู่ 2 ประมาณอาทิตย์ต้องรีบจัดงานเพราะตอนนี้เจ้าลูกเขาในท้องใหญ่ขึ้นทุกวัน ดีหน่อยว่าแม่เขาเป็นคนสูงจึงออกแต่ช่วงหน้าท้อง ไม่งั้นก็ได้ลงข่าวกันครึกโครมแน่ ๆพรุ่งนี้เป็นวันจริงแล้ว...เขาเห็นเธอยืนมองออกไปนอกระเบียง เขาเดินเข้าไปกอดเธอจากด้านหลัง เธอพลิกตัวกลับมา เอามือมาจับใบหน้าเขาไว้ ก่อนจะกดกลีบปากบางจูบลงมาบนริมฝีปากหนา เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมเขา“เทียนรักทิ...ขอบคุณสำหรับทุกอย่างค่ะ” เธอพลิกตัวกลับไป และหันหลังพักพิงร่างกายไว้กับหน้าอกแกร่ง“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะสวยขนาดนี้...เทียนชอบดอกกุหลาบสีแดงแบบนี้”ทิติยะเนรมิตทุกอย่างที่แสงเทียนชอบ สรรหาทุกอย่างให้ดีที่สุด พร้อมที่สุด...เพื่อคนรักของเขาชายหนุ่มยิ้มรับคำชื่นชมอีกทั้งยังกอดรัดร่างที่เริ่มจะอวบอิ่มไว้แนบแน่น ใบหน้าก็ซุกลงที่บ่าเล็กพร้อมเอามือไปลูบท้องเธอเขามองลงไปยังด้านล่างของระเบียงที่พอมองไปจะ
ดั่งมายาลวงรัก บทที่ 36
บทที่ 36ทิติยะได้รับอนุญาตจากหมอเจ้าของไข้ให้ออกจากโรงพยาบาลได้ และในขณะที่เรากำลังเก็บของกลับบ้านกันอยู่แสงเทียนเอาเสื้อมาสวมใส่ให้เขา ส่วนมือหนาก็ติดกระดุมเสื้อต่อไป สายตาเขาเอาแต่จับจ้องที่เธอแทบจะตลอดเวลาไม่วางตา...“ไอ้ทิ! ถ้ามองขนาดนี้! มึงไม่แดกคุณเทียนเข้าไปเลยล่ะ!” กิตที่อยู่ในห้องด้วยเห็นเพื่อนสนิทมองเมียตัวเองแล้วก็ได้แต่ระอาแทนทิติยะได้ทีตวัดสายตาไปมองกิตที่ยืนบ่นอยู่ คนเคยตาเจ็บที่ตอนนี้หายดีแล้วเขาถอดรองเท้าหนังที่สวมใส่อยู่ออก ก่อนจะเดินไปหาและกระโดดถีบศัลยแพทย์มือหนึ่งของโรงพยาบาลจนล้มคว่ำ และก็ไม่หยุดประเคนฝ่าเท้าใส่มันอีก!“ถือว่าหายกันที่มึงหลอกกู!”“โอ๊ย! ไอ้ทิ ไอ้เลว! กูเจ็บนะเว๊ย!” กิตร้องโอดโอย“ใครใช้ให้มึงหลอกกูล่ะ!!” ทิติยะไม่แยแส พรางก้มลงเก็บของใส่กระเป๋า“กูเป็นหมอศัลยกรรมกระดูกและประสาทนะเว๊ย! กูไม่ใช่หมอสูติ! กูก็รู้ก่อนมึงไม่เท่าไหร่ โอ๊ยเจ็บ! หลังกู!!” คนที่โดนประทุษร้ายยังคงร้องโวยวายไม่หยุดทิติยะเดินมาใช้ปลายคางวางลงบนบ่าเล็ก ๆ ของแสงเทียนที่ดุเขาเบา ๆ ว่าไม่ควรทำแบบนี้กับเพื่อนเลย“ส่วนคุณ...กลับบ้านผมจะจัดให้หนักเลย” ทิติยะก้มลงไปกระซิบข้างหูเธ
ดั่งมายาลวงรัก บทที่ 35
บทที่ 35เธอขอร้องหมอกิตให้เก็บเป็นความลับไปก่อน เพราะไม่รู้ว่าตัวพ่อเขาจะดีใจหรือเสียใจที่มีลูกตอนนี้แสงเทียนเดินหอบของพะรุงพะรังเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย เธอทำมือบอกให้พยาบาลเงียบเสียง และสั่งให้ไปแกะเอาผลไม้เข้าตู้เย็นเธอรู้มาจากคุณแม่เขาว่าเขาชอบทานผลไม้เย็น ๆ พวกเงาะ มังคุด แตงโม เธอก็ซื้อมาปอกเตรียมใส่กล่องให้เขาทุกวัน“คุณพยาบาลนี่รู้ใจผมจัง...ผมชอบทานผลไม้แบบนี้ เงาะนี่เอาเม็ดออกให้ด้วย เยี่ยมเลย!” ทิติยะน้ำเสียงสดใสขึ้น ทำให้แสงเทียนอดยิ้มไม่ได้เธออมยิ้มมองเขาที่ยกนิ้วโป้งส่งมาทางนี้ ทั้งที่ไม่เห็นว่าเธออยู่ตรงไหน ตลกกินจริง ๆใกล้อาหารมื้อเย็น เธอเตรียมอุ่นกับข้าวที่แพ็กมาให้เขา และจะออกไปรอด้านนอก เพราะกินข้าวเย็นเสร็จเขาต้องแกะผ้าหยอดตาทิติยะไม่ชอบทานอาหารโรงพยาบาล เขาบอกว่าไม่อร่อย เธอก็เลยให้แม่บ้านที่บ้านทำสลับกับอาหารของแม่เขาลิ้นเขาจำรสได้แม่นมาก บางครั้งเธอยังเสียว ๆ กลัวเขาจะจำรสมือแม่บ้านเธอได้ เพราะก่อนหน้านี้เราทานข้าวที่บ้านเธอบ่อยแสงเทียนกำลังเปิดกล่องซุปกระดูกที่ให้แม่บ้านทำมาให้แต่กลิ่นที่ตีขึ้นปะทะจมูกทำให้เธอรู้สึกอยากจะอาเจียนเสียงนำไปก่อนแล้ว และเธอก็
ดั่งมายาลวงรัก บทที่ 34
บทที่ 34กิตหายไปนาน...จนจะได้เวลาทานข้าวเย็น มันจึงเดินเข้ามาบอกว่ามีผ่าตัด ไม่มีเวลาอยู่ด้วยจึงจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแล ซึ่งทิติยะไม่ได้ติดอะไรเพราะตอนนี้เดินเหินลำบากต้องใช้ชีวิตอยู่มืด ๆ แบบนี้ไปก่อน“คุณทิได้เวลาอาหารเย็นแล้วค่ะ” พยาบาลพิเศษเอ่ยบอก ทิติยะทานอาหารเองได้รวมถึงห้องน้ำด้วย เพราะจะให้ใครก็ไม่รู้มาจับน้องชายเขาทุกวันเห็นทีจะแปลก ๆ ไปหน่อยชายหนุ่มต้องหยอดยาช่วงเย็น ก็ใช้วิธีปิดไฟในห้องและหยอดยา พยาบาลที่มาดูแลเธอก็จะเงียบ ๆ จะพูดเฉพาะเวลาที่ต้องทานข้าวหรือทานาก็เท่านั้นชีวิตก็วนลูปอยู่แบบนี้ทุกวัน เบื่อแสนเบื่อ แต่ทำไงได้เพื่อนก็แวะเวียนกันมาเยี่ยมให้พอบรรเทาอาการเหงาบ้าง...แต่แสงเทียนไม่เคยมาเลย ตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เคยเลยสักครั้งเดียวแม่ก็โทรมาหา...เล่าให้ฟังว่าแสงเทียนแวะไปหาท่านที่บ้าน ซื้อยาบำรุงไปให้และไปทานข้าวนั่งเล่นที่บ้านแทบทุกวัน ทิติยะได้รับฟังก็รู้สึกใจชื้นที่อย่างน้อยเธอก็ยังแวะไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ของเขาวันนั้นก็คงเป็นเธอแหละที่เข้ามาในห้องเอาผลไม้มาเยี่ยม มันก็ทำให้ทิติยะดีใจที่อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้หมดใจกับเขาซะทีเดียว“เป็นไง...ง่อยเลยสิมึง” เสียงการ์ฟิลด์
ดั่งมายาลวงรัก บทที่ 33
บทที่ 33การตรวจตาด้วยการใช้สารย้อมสี และตรวจตาด้วยกล้องจุลทรรศน์ตรวจนัยน์ตาชนิดลำแสงแคบ ซึ่งจะช่วยให้มองเห็นแผลที่กระจกตาได้อย่างชัดเจนและหากผิวกระจกตามีการหลุดออกจะย้อมติดสีเขียว รวมทั้งอาจมีการตรวจทางห้องปฏิบัติการโดยการขูดกระจกตา แล้วนำไปย้อมและเพาะเชื้อเพื่อหาเชื้อที่เป็นสาเหตุของการติดเชื้อร่วมด้วย“ระวังการกระทบกระเทือนที่กระจกตา จริง ๆ จะต้องรักษาโดยครอบตาด้วยฝาครอบตาใส แต่ผมอยากจะปิดด้วยการพันผ้าไปเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องโดนแสง และจะต้องหยอดตาเพื่อลดการอักเสบของม่านตา หยอดตาด้วยยาปฏิชีวนะ ป้ายตาด้วยยาปฏิชีวนะชนิดขี้ผึ้งนะครับ”“เมื่อรักษาแผลหายแล้วหากแผลมีขนาดใหญ่ ซึ่งมีผลต่อการมองเห็น ผมจะพิจารณาผ่าตัดเปลี่ยนกระจกตา และหากมีการอักเสบลามออกมาภายนอกลูกตาอาจต้องรักษาโดยการผ่าตัดนำลูกตาออก”“ไม่ต้องกลัว...มันไม่ได้ร้ายแรงแบบนั้นหรอก หมอต้องพูดให้รู้คร่าว ๆ เกี่ยวกับอาการของโรค อย่ากังวล”เหมือนกิตจะรู้ว่าคนฟังวิตกจึงปลอบใจเพื่อนสนิท ทิติยะพยักหน้าทั้งที่ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นอย่างที่หมอพูดไปแล้วมากกว่าครึ่ง...“ตาข้างขวาอักเสบนิดหน่อยไม่ได้เป็นอะไรมาก อาทิตย์หนึ่งคงดีขึ้น”
บางทีคุณอาจจะชอบ
รวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ38.0K views(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก74.2K viewsคุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ
หรงหรงจื่ออี58.4K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน304.3K viewsกลรักพี่ชายแสนร้าย
เด็กหญิงมอมแมม (I'm star)60 viewsอุ่นรักดวงใจดล
นิราอร134 viewsหงส์ฟ้ากับซาตาน (20+)
หญิงเพียว872 viewsหลงลีลาหนุ่มนิโกร (รักต่างสี)
กาสะลอง178 views
